Vainava Aazvargal

[P.J.]

Share:

Facebook X (Twitter) LinkedIn WhatsApp Email Share Link

Vainava Aazvargal-

ஆண்டாள் ஒரு பார்வை


ஆண்டாள் தமிழத்தில் 8ம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த வைணவ ஆழ்வார்களுள் ஒருவர். வைணவம் போற்றும் 12 ஆழ்வார்களில் இவர் ஒருவரே பெண்ணாவார். ஆண்டாள், திருப்பாவை, நாச்சியார் திருமொழி என்னும் இரண்டு பாடற் தொகுதிகளை இயற்றியுள்ளார். வைணவ சமய நூல்கள் கூறும் இவரது வரலாறு, இறைவன் மீது இவர் கொண்டிருந்த காதலை விளக்கும் வித்தியாசமான ஒரு வரலாறாகும். ஆண்டாள் பூமிப் பிராட்டியின் அவதாரமாய் கருதப்படுகிறார்.

ஆண்டாளின் தோற்றமும் வாழ்க்கையும்

ஒரு குழந்தையாக, ஆண்டாள், துளசிச் செடியின் கீழ் கிடந்தபோது, மதுரைக்கு அண்மையிலுள்ள ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் என்னும் ஊரில் வசித்துவந்த விஷ்ணுசித்தர் (பெரியாழ்வார்) என்னும்அந்தணர் ஒருவரால் கண்டெடுக்கப்பட்டாள். இவ்வந்தணர் திருவில்லிபுத்தூர் ஆண்டாள் கோவிலுக்கு மலர்கள் கொய்து கொடுப்பதைத் தமது கடமையாகக் கொண்டவர். தனக்கெனக்குடும்பம் எதுவும் இல்லாதிருந்த நிலையிலும், குழந்தை தனக்கு இறைவனால் வழங்கப்பட்ட கொடை எனக் கருதி வளர்த்து வரலானார். அவர் அக்குழந்தைக்கு இட்ட பெயர் கோதை.

இளம் வயதிலேயே சமயம், தமிழ் என்பன தொடர்பில் தனக்குத் தெரிந்த அனைத்தையுமே விஷ்ணுசித்தர் கோதைக்குச் சொல்லிக் கொடுத்தார். இதனால் கோதை, இளம் வயதிலேயேகண்ணன் மீது மிகுந்த பக்தியுணர்வு கொண்டவராயும், தமிழில் நல்ல திறமை கொண்டவராகவும் இருந்தார். சிறு வயதிலேயே கண்ணன் மீதிருந்த அளவற்ற அன்பு காரணமாக அவனையே மணம் செய்துகொள்ள வேண்டுமென்ற எண்ணத்தையும் வளர்த்துக்கொண்டார். தன்னைக் கண்ணனின் மணப்பெண்ணாக நினைத்துப் பாவனை செய்துவந்தார்.

கோயிலில் இறைவனுக்கு அணிவிப்பதற்காக விஷ்ணுசித்தர் தொடுத்து வைத்திருக்கும் மாலைகளை ஒவ்வொரு நாளும் அவருக்குத் தெரியாமல் தான் அணிந்து கண்ணனுக்கு ஏற்றவளாக தானிருக்கிறோமா என்று கண்ணாடியில் பார்த்து மகிழ்ந்து பின்னர் திரும்பவும் கொண்டுபோய் வைத்துவந்தார். இதனால் கோதை சூடிய மாலைகளே இறைவனுக்கும் சூடப்பட்டன. ஒருநாள் இதனை அறிந்து கொண்ட விஷ்ணுசித்தர் கோதையைக் கடிந்துகொண்டார். அவள் சூடிய மாலையை ஒதுக்கிவிட்டுப் புதிய மாலை தொடுத்து இறைவனுக்கு அணிவித்தார்.

அன்றிரவு இறைவன் அவரது கனவில் தோன்றி கோதை அணிந்த மாலைகளே தனக்குப் உகப்பானவை எனவும் அவற்றையே தனக்குச் சூடவேண்டுமென்றும் கேட்டுக்கொண்டார். இதனாலேயே "சூடிக்கொடுத்த சுடர்க்கொடி" என்றும் இறைவனையே ஆண்டவள் என்ற பொருளில் ஆண்டாள் என்றும் போற்றப்படுகிறார்.

கோதை மண வயதடைந்த பின்னர் அவளுக்காக ஒழுங்கு செய்யப்பட்ட திருமண ஏற்பாடுகளை மறுத்து, திருவரங்கம் (ஸ்ரீரங்கம்) கோயிலில் உறையும் இறைவனையே மணப்பதென்று பிடிவாதமாக இருந்தார். என்ன செய்வதென்று அறியாது கவலையுடனிருந்த விஷ்ணுசித்தருடைய கனவில் தோன்றிய இறைவன், கோதையை மணப்பெண்ணாக அலங்கரித்து திருவரங்கம் கோயிலுக்கு அழைத்துவருமாறு பணித்தார். குறித்த நாளன்று கோயிலுக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்ட கோதை, கருவறைக்குள் சென்று இறைவனுடன் கலந்துவிட்டாள் என்பது ஆண்டாள் வரலாறு.

ஆண்டாள் பாடல்கள்

ஆண்டாள் தனது 15ஆம் வயதில் இறைவனுடன் இரண்டறக் கலப்பதற்கு முன் திருப்பாவை, நாச்சியார் திருமொழி என்னும் இரண்டு நூல்களை இயற்றியுள்ளார்.இவ்விரு நூல்களும் அதன் இலக்கிய செழுமைக்கும், தத்துவம்,பக்தி ஆகியவற்றிக்காக மிகுந்து போற்றப்படுகின்றது.


இவரது முதல் படைப்பான திருப்பாவை 30 பாடல்களைக் கொண்டுள்ளது. இத் திருப்பாவையில் ஆண்டாள் தன்னை ஆயர்பாடியில் வாழும் கோபிகையாக நினைத்துக் கொண்டு பாடப்பெற்ற பாட்டுகளின் தொகுப்பாகும்.


இவரது இரண்டாவது படைப்பான நாச்சியார் திருமொழி 143 பாடல்களைக் கொண்டுள்ளது.இறைவனை நினைத்துருகிப்பாடும் காதல்ரசம் மிகு பாடல்களின் தொகுப்பாக காணப்படுகின்றது.இது வடமொழியில் எழுதப்பட்ட ஜெயதேவரின் கீத கோவிந்தம் எனும் நூலினை ஒத்ததன்மை உடையதாக காணப்படுகின்றது.கண்ணனை மணமுடிப்பதாக ஆண்டாள் பாடியுள்ள நாச்சியார் திருமொழியில் உள்ள ’வாரணமாயிரம்’ புகழ் பெற்றது


ஆண்டாளின் இவ்விரு படைப்புகளும் குறிப்பாக திருப்பாவை நாட்டின் (தென்கலை மற்றும் வடகலை பின்பற்றும்) அனைத்து வைணவதலங்களிலும் வைணவர்களின் இல்லங்களிலும் தினந்தோறும் ஓதப்பட்டுவருகின்றது. மேலும் வைணவதலங்களில் நடைபெறும் முக்கிய விழாக்களிலாயினும் வைணவர்களின் இல்லவிழாவாயினும் வடமொழி மறைகளுக்கு நிகராக தவறாமல் ஓதப்படுகின்றது.
திருப்பாவைச் சிறப்பு



வைணவ சமய வழிபாட்டில் ஒன்றறக் கலந்து விட்ட ஒன்று திருப்பாவையாகும். மாதவனாகிய எம்பெருமானுக்கு உகந்த மார்கழி மாதக் காலைகளில் அனைத்து வைணவக் கோயில்களிலும் இசைக்கப்படுவதே இதன் பெரும் சிறப்பு. தமிழில் புனையப்பெற்ற பாடல்களே ஆயினும், தமிழறியா அடியார்கள் கொண்ட வைணவத் தலங்களிலும், மார்கழி மாதக் காலைகளில் திருப்பாவை இசைக்கப்படுவதும், இந்தியாவில் எங்கெல்லாம் பெருமானின் திருக்கோயில்கள் உள்ளனவோ அங்கெல்லாம், கோதை தனக்கும் ஒரு தனிச் சந்நதி கொண்டுள்ளதும் வேறு எந்த ஒரு அடியவருக்கும் காணப் பெறாத தனிச் சிறப்பாகும். மொழி வேறுபாடின்றி, வைகுந்த நாதனின் வழிபாட்டில் இந்தியக் கண்டம் முழுவதும் விரவிக் காணப்படுவது திருப்பாவைத் தொழுகை.


திருப்பாவையின் சிறப்பு முதன்மையாக அதன் பக்திப் பெருக்கு மட்டுமல்ல. பாற்கோவை முழுதும் விரவிக் கிடக்கும் கோதை மாதவன் பாற்கொண்ட தூய காதலமுதம் மற்றும் அதன் விளைவாய் அடியவருக்கும் அனைவருக்கும் அரும்பெரும் வரமாகக் கிடைத்த தமிழ் மணம்.


திருப்பாவையின் இந்த முச்சுவையும் தித்திக்கும் பாக்களில் இரண்டொன்றைக் கீழே காணலாம்:

• கோதை நமக்கு அளிக்கும் பக்திச் சுவையைக் காணலாம். ஓரே அடிகொண்டு உலகையே அளந்த பரந்தாமனின் புகழைப் பாடுவதனாலேயே புவியோர் தமது துன்பம் நீங்கி இன்புற்றிருக்க இயலும் என இப்பாடலின் மூலம் இயம்புகிறாள் கோதை:

ஓங்கி உலகளந்த உத்தமன் பேர்பாடி
நாங்கள் நம்பாவைக்கு சாற்றுநீ ராடினால்
தீங்கின்றி நாடெல்லாம் திங்கள் மும்மாரி பெய்து
ஓங்குபெரும் செந்நெல் ஊடு கயலுளக
பூங்குவளைப் போதில் பொறிவண்டு கண்படுப்பத்
தேங்காதே புக்கிருந்து சீர்த்த முலைபற்றி
வாங்கக் குடம்நிறைக்கும் வள்ளல் பெரும்பசுக்கள்
நீங்காத செல்வம் நிறைந்தேலோர் எம்பாவாய்


​

• வைணவத் தத்துவ இயல்பின்படி, எம்பெருமானைச் சென்றடைய வழி அவனுடைய திருவடிகளில் சரணாகதியாவதேயாகும். இதனைப் பக்தியாலும் மேற்கொள்ளலாம்; அன்றி கிருஷ்ணப் பிரேமை என்னும் காதலாலும் அடையலாம் என்று சான்றளித்தவள் கோதை. குன்றெடுத்த கோபாலன் ஒருவனே ஆண்மகன்; அவனது அடியார் அனைவரும் அவனது காதலில் கட்டுண்ட பெண்டிரே என்பதே கிருஷ்ணப் பிரேமை. இதனை மிகவும் சிறப்பாக வெளிப்படுத்துகிறது பின்வரும் திருப்பாவை:

குத்து விளக்கெரியக் கோட்டுக்கால் கட்டிலின்மேல்
மெத்த பஞ்சசயனத்தின் மேல் ஏறிக்
கொத்தலர் பூங்குழல் நப்பின்னை கொங்கைமேல்
வைத்துக் கிடந்த மலர்மார்பா...."


​

• வைணவத்தாரோ வேற்று மதத்தினரோ, அன்றி இறை நம்பிக்கை அற்றவரே ஆயினும், கோதையின் தீஞ்சுவைத் தமிழுக்கு அடிமையாகாது இருத்தல் அரிது. திருப்பாவைப் பாடல்கள் அவற்றைப் படிக்கையிலேயே சித்திரப் பண்பு (picturesque quality) பெறுகின்ற பேரானந்தம் அளிப்பவை. இதற்கு எடுத்துக் காட்டாக, மழையைப் பற்றிய இப்பாடலைப் படிக்கையில், வானின்றும் மண்ணில் வீழும் மழையை நேராகவே காண்பது போன்ற ஒரு அனுபவம் பெறலாம்:

ஆழி மழைக்கண்ணா ஒன்றுநீ கைகரவேல்
ஆழிஉள் புக்கு முகந்துகொடு ஆர்த்துஏறி
ஊழி முதல்வன் உருவம்போல் மெய்கறுத்துப்
பாழிய்அம் தோளுடைப் பத்பநாபன் கையில்
ஆழி போல்மின்னி வலம்புரி போல் நின்றுஅதிர்ந்து
தாழாதே சார்ங்க முதைத்த சரமழைபோல்
வாழ உலகினில் பெய்திடாய் நாங்களும்
மார்கழி நீராட மகிழ்ந்தேலோர் எம்பாவாய்
​

TO BE CONTINUED


https://ta.wikipedia.org/wiki/ஆண்டாள்

Picture source: Sage of Kanchi

 

[P.J.]

Aadi Pooram is indeed Andal's Day. (16.8.2015 this year)

Aadi Pooram is indeed Andal's Day. (16.8.2015 this year)

It was on the eighth day of the fourth month in the Tamil calendar, Aadi, that the cherubic infant was found by Vishnu Siddhar (Perialwar), an ardent Vaishnavite, under a ‘Tulsi' (Holy Basil) plant in a ‘nandavanam,' garden of holy plants. The childless Vishnu Siddhar named it ‘Kothai' and brought her up in true Vaishnavite tradition. Legend has it that Kothai wore the garland made by her father for Lord Vishnu before being taken to the Vadabadrasayanar Temple. Vishnu Siddhar deemed it a sacrilege and prepared another garland for the Lord. But the Lord insisted on accepting the garland worn by Kothai.

The child, believed to be an incarnation of Goddess Lakshmi, began to be referred to as ‘Soodi Kodutha Sudarkodi.' Kothai transformed into Andal through sheer devotion for the Lord, which transcended geographical limits.

Her devotion for the Lord manifests itself in the hymns of ‘Tiruppavai' and ‘Natchiar Tirumozhi.'

These two works are revered not only as an expression of devotion but also for their rich literary content. Adi Pooram is celebrated every year as a 10-day festival at the Natchiar Temple in Srivilliputtur.
The highlight of the festival is the grand car festival. On this day, Goddess Andal and Lord Rangamannar are taken in a decorated car. Devotees follow the car with piety, singing hymns from Naalayira Divyaprabandham.

Aadi Pooram Celebration

Aadi Pooram festival is most famous in Srivilliputhur, the birthplace of Andal .The Aadi Pooram, ten-day festival is celebrated in all Lord Vishnu Temples in all over the world.. Most of the Vaishnavite temples, the first nine days are celebrated with daily recitation of the Pallandu, Thiruppavai and Nachiar Thirumozhi. On the 10th day of the usavam, the THIRUKKALYANAM (marriage) of ANDAL and LORD RANGANATHAR is celebrated. Special pujas are also conducted on this day. It is a belief that if unmarried girls take sankalpam during kalyana utsavam (Lords Marriage) and pray to Goddess Andal on that day (i.e. THIRUKKALYANAM DAY), they will get married soon.

In Temples, all women offer Glass bangles to the goddess and those bangles are distributed to all the ladies.



Source: chinthamani



TO BE CONTINUED

 

[P.J.]

Vainava Aazvargal-Poigai Alwar

Vainava Aazvargal-Poigai Alwar

[TABLE="class: tableborder, width: 100%"]
[TR="class: trbg, bgcolor: #FBF6E1"]
[TD="width: 20%"]Period[/TD]
[TD="width: 60%"]7th C. AD[/TD]
[/TR]
[TR="class: trbg, bgcolor: #FBF6E1"]
[TD]Place[/TD]
[TD]Kanchipuram[/TD]
[/TR]
[TR="class: trbg, bgcolor: #FBF6E1"]
[TD]Other Names[/TD]
[TD]Saro-yogi, Kaasaara-yogi, Poigai-piraan, Padma-muni, Kavinyarporeyeru[/TD]
[/TR]
[TR="class: trbg, bgcolor: #FBF6E1"]
[TD]Month[/TD]
[TD]Iyppasi[/TD]
[/TR]
[TR="class: trbg, bgcolor: #FBF6E1"]
[TD]Star (Natshatram)[/TD]
[TD]Thiruvonam (Sravana)[/TD]
[/TR]
[TR="class: trbg, bgcolor: #FBF6E1"]
[TD]Hamsam[/TD]
[TD]Panchajanya (Conch)[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
Thondai Naadu, which is said to be the land full of brightness and nature's beauty, has a number of cities in it. Likewise, Kanchipuram is one of the cities, which is said to be gifted by Nature in its wealth and beauty. Thiru Atthiyoor (Chinna Kanchipuram) is one of the small part of Kanchipuram, which is surrounded by numerous Vishnu temples and this Kanchi is called "Vishnu Kanchi". Big Kanchipuram is full of Shiva perumal temple and it is named as "Shiva Kanchi".

Thiru vekka, also called as "Yadhothakaari Sannadhi" which is found in Vishnu Kanchi, has its own speciality and Sriman Narayanan's Anugraha (Blessings). Nearer to the Yadhothakaari temple, is found a Poigai (small pond), which is full of beautiful, fresh lotus flowers are found. Sonna Vannam Seitha Perumal, is found close to this pond and giving his seva to the entire world.

The Pond, which is found in the Great Ksthetram, inspite of having the nourishing smell and beauty, it has another speciality to be said. In Siddhartha year, Iyppasi Month, Suklashtami Tuesday in Tiruvona Natshatram, as an Hamsam of one of the Panjayudham (5 Weapons) of Sriman Narayanan - Thiru Sangu, Poigai Alwar was born in this world. Since, he was born in this poigai (Pond), he is called as "Poigai Alwar".

From the Childhood, his thinking was always on the almighty, Sriman Narayanan and made up his mind that he should follow him and want to spread his fame to the world. He learnt all the Vaishhava's speech and acted according to it and led his life as how a Vaishnava should be.

Knowing the greatness of Thirumaals devotion and thought him fame has to be spread to all the humans in the whole world, he left all of his general human characters like Love, Angry and having the mind to earn wealth.

Poigai Alwar composed the first 100 verses starting with the words ' Vaiyam Tagaliya, Varkadale Neyyaaga' ( the universe being the lamp and the oceans being the lubricant).

Vaiyam Thagaliyaa Vaar Kadale Neyyaaga /
Veyyak Kadirone Vilakkaaaga /
Sudar Aazhiyaan Adikke Soottinen Son Malai /
Idar Aaazhi Neengukave Enru /

Meaning:

" Lord Narayana is the cause of this wonderful universe and the seas; He holds the divine discus; As a means to cross the miserable ocean of

'Samsara', I am dedicating this garland of verses. I had His vision in the light of the lamp of earth, the lubricant ghee being the waters of the ocean.


The bright Sun is the one that sheds light on this."

Vaiyam : Universe, VaarKadal : The sea surrounding it, Thagazhi : Lamp,

Veyyak Kadirone : The hot Sun, Seyya : Beautiful, Sudar Aazhi : Lustrous discus, SonMalai : Garland of words (verses), Idar Aazhi : ocean of misery (Samsara)


The Divya Desams consecrated by Poigai Alwar :

He went the most Divyadesams to sang and obeyed lord narayana.
A total of 108 Tirupatis Poigai Alwar along with other Alvars consecrated of 6 temples.

Poigai Alvar, Thirumangai Alvar (1)
1. Kanchipuram (Aadi Keshava Perumal Temple, astapujam, Kanchipuram)

Poigai Alwar, Bhoothathalva, Thirumangai Alvar(1)
1. Tirukkoyilur (tirivikkiramar Temple, tirukkoyilur, Villupuram)

Poigai Alwar, Tirumangai Alwar, Peyazwar, Thirumazhisai Alwar(1)
1. Tiruvekka (Sonna vannam Seitha Perumal Temple, Kanchipuram District)

Poigai Alwar, Bhoothathalva, Peyazwar, Nammalvar, Andal, Periyalvar, Thirumangai Alvar, Kulashekhara Alvar, Thirumazhisai Alwar, Thiruppaan Alvar (2)
1. Tirupati (Venkatachalapathy Temple, Tirupati, Chittoor, Andhra Pradesh)
2. Tirupparkatal

Poigai Alwar, Bhoothathalva, peyazwar, Nammalvar, Andal, Periyalvar, Tirumangai Alwar, Kulashekhara Alvar, Thirumazhisai Alwar, Thiruppaan Alvar, Thondaradippodi Alvar (1)
1. Srirangam (Ranganathar Temple, Srirangam, Trichy)

http://www.divyadesam.com/alwars/poigai-alwar.shtml
http://thehistoryofsrivaishnavam.weebly.com/poigai-alvar.html
http://www.ramanuja.org/sv/alvars/


TO BE CONTINUED

 

[P.J.]

Vainava Aazvargal-Bhoothath Azhwar

Vainava Aazvargal-Bhoothath Azhwar

Bhoothath Azhwar (also spelt Bhoothathalvar or Bhoothath Alvar) is one of the twelve azhwar saints of South India, who are known for their affiliation to Vaishnava tradition of Hinduism.

The verses of azhwars are compiled as Nalayira Divya Prabandham and the 108 temples revered are classified as Divya desam. Bhoothath is considered second in the list of the three principal azhwars, with the other two being Poigai Azhwar and Pey Azhwar, collectively called Muthalamazhwargal who are known to be born out of divinity. Bhoothath composed hundred verses that are classified as Irandam Tiruvandadhi and his composition is set in the Andhadhi style in which the ending syllable is the starting one for the next verse.

As per Hindu legend, Bhoothath was found in a liquorice flower in Thirukadalmallai(modern-day Mahabalipuram. In Tamil, Bhootham refers to one who is possessed and since the saint was madly attracted to Hindu god Vishnu, he got the name.

As per legend, the three azhwars were once were confined in a small dark enclosure during a rain in Thirukovilur and they experienced a fourth individual among them. They found out that it was god Vishnu and Poigai wished to see his face continuously but could view only from the simmering light of the lightening. With a view to maintain the continuity of light, Poigai instantly composed hundred songs wishing light to emerge. Pey and Bhoothath continued composing hundred songs each on Vishnu. The works of these earliest saints contributed to the philosophical and theological ideas of Vaishnavism. Along with the three Saiva nayanmars, they influenced the ruling Pallava kings of the South Indian region, resulting in changing the religious geography from Buddhism and Jainism to the two sects of Hinduism.


Since the saint had intuitive knowledge about god Vishnu, he got the name Bhoothath. As per Hindu legend, Bhoothath was found in a liquorice flower in Thirukadalmallai (modern-day Mahabalipuram. His knowledge on Vishnu is inferred by his description of Vishnu in five different forms as para (supreme being), vyuha (cosmic form), vibhava (incarnations), antaryamin (inner dweller) and archa (consecrated image)



Bhoothathazhwar also sang 100 songs imagining to light the lamp constantly through ardent love for Him. Peyazhwar sang another 100 songs where he described the enchanting charm of the divine face and the association of Narayana equipped with chakra and sankha, and his divine consort goddess Lakshmi.


Bhoothath composed hundred verses that are classified as Irandam Tiruvandadhi.

Bhoothath’s composition was set in the Andhadhi style. The word Andha means end and Adi means beginning. Andhadhi style has ending word or the syllable of each verse as the beginning word of the succeeding verse and the last word of the hundredth verse becomes the beginning of the first verse, making the hundred verses a true garland of verses. The works of these earliest saints contributed to the philosophical and theological ideas of Vaishnavism. The verses of the trio speak of Narayana (another name for Vishnu) as the supreme deity and they refer frequently to Trivikrama and Krishna, the avatars of Vishnu.

http://www.revolvy.com/main/index.php?s=Bhoothath Azhwar&item_type=topic
https://en.wikipedia.org/wiki/Bhoothath_Azhwar

Picture Source: google

 

[P.J.]

Peyalwar

Peyalwar

Peyalwar the third Alwar, who was believed to be born in the 7th century AD. As he was mad on Lord Vishnu, he probably got the name 'Pei' Alwar (Pei means ghost in Tamil language). Peyalwar was believed to be born on a red allilly flower (sevvalli) in a well. The birthplace of Peyalwar, who was believed to be the incarnation of Nandakam - the divine sword of Vishnu, is located near Madhava Perumal temple in Arundale street at Mylapore localitiy in Chennai city, South India.

It is unfortunate that this divine place remains unknown in spite of Mylapore locality being one of the busiest areas of Chennai city. The site is poorly maintained today and encroached by people. The site has the well where Peyalwar was born and a mandap with a small idol of Peyalwar.


Pey Azhwar composed hundred verses that are classified as Moondram Tiruvandadhi.

Pey Azhwar’s composition was set in the Andhadhi style. The word Andha means end and Adi means beginning.

Andhadhi style has ending word or the syllable of each verse as the beginning word of the succeeding verse and the last word of the hundredth verse becomes the beginning of the first verse, making the hundred verses a true garland of verses. The works of these earliest saints contributed to the philosophical and theological ideas of Vaishnavism.

The verses of the trio speak of Narayana (another name for Vishnu) as the supreme deity and they refer frequently to Trivikrama and Krishna, theavatars of Vishnu

https://en.wikipedia.org/wiki/Pey_Azhwar
http://temple.dinamalar.com/news_detail.php?id=1663
http://indiancolumbus.blogspot.com/2011/03/birth-place-of-peyalwar.html

 

[P.J.]

Vainava Aazvargal-Thirumalisai Alvar

[h=2]Thirumazhisai Alwar[/h]

​

Period : 7th C. AD

Place : Thirumazhisai

Month : Thai

Star : (Natshatram) Magam (Magha)

Day : Sunday

Father : Parkkava munivar

Mother : kanakanki

Other Names : Bhakthi-saarar, Bhaargavar, Magisaaraapuriswarar, Mazhisai-piraan

His works : nanmukan tiruvantati, tiruccata viruttam

Songs : 216

Hamsam : Sudarshanam ( Cakkarattalvar )

This AzhwAr was an incarnation of Sudarsana Chakra (the divine discus of Lord Vishnu). He was born to Barghava Muni and KanakAngi at Tirumazhisai near KAnchipuram. Even though the fetus was in the mother's womb for an unusual 12 months, when delivered it was without arms, legs etc. The parents left it at the foot of a bush of cane shrubs in the forest. Lord Vishnu and Lakshmi appeared and blessed the child which then became fully developed into a lovely baby.


A childless tribal couple called Tiruvaalan and Pankaya Chelvi engaged in cutting canes found the child and took it home. The child would not eat or drink anything nor did it show any signs of expelling waste material from its body. When an old agriculturist couple offered milk in a bowl, the child drank it with relish. One day, the couple drank of the milk left over by the child. They regained youth and in due course had a son born to them whom they named as 'KanikaNNan'.

Thirumazhisai decided to learn about all other religions. So, he studied Buddhist, Jain and other literature. He became a staunch devotee of Siva assuming the name of Siva VAkya. One day, he saw an old man planting a plant upside down and then trying to water it with a broken pot using a tattered rope to lift water from a waterless well. Sivavakyar asked him why he was attempting such a foolish act. The old man was none other than Pey AzhwAr who replied that what he was doing was only less foolish than Sivavakya's allegiance to Saivam, knowing full well that the Vedas and Smritis proclaim Sri Narayana as the Supreme deity.

As a result of an argument with Pey Azhwar, he finally got initiated into Srivaishnavam by Pey Azhwar.

http://thehistoryofsrivaishnavam.weebly.com/thirumalisai-alvar.html

 

[Jaykay767]

our 12 Aazvargal's are the 12 apostles of Jesus !!

 

[P.J.]

Vainava Aazvargal-Madurakavi Azwar

Vainava Aazvargal-Madurakavi Azwar

AzhwAr Madhurakavi is the one who helped us by compiling the outpourings of NammazhwAr; Not just that, he also sang 11 beautiful "andhadhi" style pAsurams starting with "kaNNinun siRutthAmbhu..." which do not have any parallel to any other pAsuram/slOka for Acharya Bhakti. He sang these pasurams only in praise of his Acharya "nammAzhwAr" and claimed, in the end, that one can attain mOkshA certainly and definitely after reciting just these 11 pAsurams. It is also told that Nathamuni, who compiled 4000 pAsurams of AzhwArs, was blessed with a darshan of nammAzhwAr and was given a set of all 12 AzhwArs' pAsurams (by NammAzhwAr himself) after he recited Madhurakavi's 11 bhakti-laden pAsurams on nammAzhwAr 12000 times. (Brothers, that is the dynamite packed power of Madhurakavi's pAsurams). Let us ber blessed by the biography of this mahan.


Madhurakavi (meaning in sanskrit the sweet poet), a vainathEya (divine bird) incarnate, was born in the year Easwara, chitrai month and in chitrai nakshatram at ThirukkOLoor. He learnt Tamizh and sanskrit and became a great scholar in both the languages. He was a great BhaktA of Sriman Narayana and had an excellent conduct. He was on visits to the North India and obtained divya Darshans of Ayodhya, gaya, Badri, Dwaraka etc., and He chose to stay at Ayodhya as he could not resist being attracted by the Holiness of Sri RAMA's birth place. From there, he was dragged by an unconrolled desire to follow the new Southern BRIGHT Star/Light appeared in the sky (as seen only by his eyes at night) and found himself at the feet of the Greatest AzhwAr "NammAzhwAr". After a brief encounter (Please read the post on NammAzhwAr for details), he prayed to NammAzhwAr requesting him to protect and accept him as his disciple. From then on, he stayed with NammAzhwAr and complied all pAsurams of NammAzhwAr. Madhurakavi was so much devoted to NammAzhwAr, his Acharya, that he held him equal to (higher than) Lord Sri Narayana (You will agree that the Lord asks for that Bhagavatha Bhakti more than Bhagavadh Bhakti).



After NammAzhwAr departed from this earthly world, he was blessed with a Golden vigraham of NammAzhwAr which he consecrated and performed ThiruvarAdhanA and uthsavams in his honour. He was impressed by nammAzhwAr's works so much that wanted to stage NammAzhwAr's works in front of other scholars. the sangam poets objected to such claims and praises NammazhwAr who had no connection with Sangam ( a big deal!). Madhurakavi, it seems was saddened by this protest and was weeping literally. NammAzhwar, appeared as an old Brahmin and consoled him saying " Do not woory about these petty issues, my child, You just place this pasuram of "Kannan kazhaliNai..." on a boat (sangap palagai) and watch the fun" and disappeared. Madhurakavi did the same and the boat, it is told capsized throwing out all the jealous, haughty poets while it retained only the leaf containing "Kannan kazhaliNai.."


It is also told that each one of those poets struggled to reach the shore and composed a verse dedicating to NammAzhwAr. And when they were about to publish their verses, they were simply AMAZED to find that each one wrote the same verse in same words; (What a marvel! what a divine AzhwAr and Divine Disciple ! - simply made for each other)


The sangam chief says " NammAzhwAr's works are superior and other poets are like flies compared to Garudan (that is NammAzhwAr); fire flies (minmini) in the presence of sun; dogs in front of the ferrocious tiger; wolf before the Lord Narasimha, ugly clumsy dwarfs dancing before the havenly beautiful Oorvasi- All their works are not equal to even one utterance of nammAzhwAr."


Madhurakavi's eyes were full of tears for his (his Acharya's) success; The eleven pAsurams are counted as part of 4000 verses simply because the whole of 4000 pasurams is claimed to be Bhagavadh vishayam while Madhurakavi's is on his Acharya which is the central gem that sheds lustre on the other jems of the garland (so says Manavala mamunigal). It is the work that holds the key to the treasure of other pAsurams.


Needless to say, Nathamuni's thaniyans (Thaniyan means dedeicated verse) on this AzhwAr depict the glory of AzhwAr and it is necessary for us to be blessed by such Great Bhaktals; Before we conclude about this mahan who performed Acharya Nishtai and attained the feet of mOksham, let us get benefitted by the rich two thaniyans of Nathamuni (in sanskrit):

Aviditha Vishaya Antharas /
Sadaarer Upanishadam Upagaana Matra Bogah /
Abhi Saguna Vasaath Tad Eka Seshee /
Madhura Kavir Hridaye Mamaavirastu /

​

" Here is one who knew none other than Nammalwar; the one who made it his mission in life to sing the Tamizh upanishadam of Nammalwar; The one being overwhelmed by Nammalwar held him as his very God; Let such Madhurakavi fill my heart" (our hearts, too)

VERonRum Naan aRiyEn Vedam Tamizh Seitha /
Maaran Sadakopan VaN Kurugur - YeRu EngaL /
Vaazhvaam EnRu Ethum Madhura Kaviyaar Emmai /
AaLwaar Avare SaraN /
​

Madhurakavi said -" I do not know anything other than Nammalwar also known as Maaran(original name of NammAzhwAr) who rendered in Tamil the essence of the Vedas and who is the head of Tirukkurugur. This Madhurakavi is our master. He is the guardian of the group of Prapannaas.

MadhurakaviAzhwAr thiruvadigaLE saraNam
Nathamuni ThiruvadigaLe saraNam​

http://sriramanujar.tripod.com/madhurakavi.html

http://srirangapankajam.com/archives-madhurakavi-azhwar/


Still more to come on MadhurakaviAzhwAr

 

[P.J.]

Vainava Aazvargal-Madhurakavi Alwar Continues

Vainava Aazvargal-Madhurakavi Alwar- Continues

பொதுவாக, இறைவனின் திருமேனியில் சார்த்த விரும்பி, ரெண்டு முழம் பூவையோ அல்லது ஒரு பூமாலையையோ வாங்கிச் செல்கிறீர்கள்.... நேராகப் போய் அதை அர்ச்சககரிடம் தருகிறீர்கள். அவர் என்ன செய்வார்? நீங்கள் தந்த பூவையோ, மாலையையோ இறைவனின் திருமேனிக்குச் சார்த்திவிட்டு, மந்திரங்கள் சொல்லி, ஒரு கற்பூர ஆரத்தி காட்டுவார். இதுதானே வழக்கம்? ஆனால் பூலோக வைகுந்தமான ஸ்ரீரங்கம் ஸ்ரீரங்கநாதர் கோயில் வித்தியாசமான ஒரு நடைமுறை சுமார் 150 ஆண்டுகளாக அமலில் இருந்து வருகிறது. ஸ்ரீரங்கநாதர் கருவறையில் பிரமாண்டமாகக் காட்சி தரும் ஸ்ரீரங்கநாதருக்கும் தனிச் சன்னிதித் தாயாரான ஸ்ரீரங்க நாச்சியருக்கும் புஷ்பங்கள் எதையும் சார்த்த மாட்டார்கள். அதே சமயம் ஸ்ரீரங்கநாதரின் திருமேனிக்குக் கீழே தாயார்களுடன் உத்ஸவர்களாகத் தரிசனம் தரும் நம்பெருமாள் (அழகிய மணவாளன்) மற்றும் தாயார் சன்னிதியில் தரிசனம் தரும் ஸ்ரீரங்க நாச்சியார் ஆகியோருக்குக் காலை, மாலை ஆகிய இரு வேளைகளிலும் புத்தம் புது மாலைகளை அணிவிப்பார்கள்.

ஸ்ரீரங்கத்தில் அம்மா மண்டபத்துக்கு அருகே பிரமாண்டமாக அமைந்துள்ள மதுரகவி திருநந்தவனத்தில் இருந்து தொடுத்து வரும் பூமாலைகள் மட்டுமே இந்த உத்ஸவர் விக்கிரகங்களுக்குத் தினமும் சார்த்தப்படும். இங்கிருந்து செல்லும் மாலைகள்தான் பெருமாளையும் பிராட்டியையும். பஞ்ச ஆயுத புருஷர்களுள் ஒருவரான ஸ்ரீசுதர்சன ஆழ்வாரையும் அலங்கரிக்கின்றன. (வருடா வருடம் கோடை காலத்தின் போது நடக்கும் பூச்சாற்று உத்ஸவத்தின்போது மட்டும் பக்தர்கள் தரும் மலர்மாலைகள் பெருமாளையும் தாயாரையும் அலங்கரிக்கும்). மற்ற பக்தர்களோ, அதிகாரிகளோ, முக்கிய பிரமுகர்களோ மாலைகளைக் கொண்டு கோயில் அர்ச்சகர்களிடம் சேர்ப்பித்தால். அவை இந்த உத்ஸவ விக்கிரகங்களின் திருமேனிக்குப் போகாது. திருவடியில்தான் சார்த்தப்படும். ஆச்சரியமாக இருக்கிறதல்லவா?

ஆம்! இந்த நந்தவனத்தில் மலருகின்ற பூக்கள் அனைத்தும் ஸ்ரீரங்கம் அரங்கனுக்கே உரியவை. இந்த பூக்களை வெளியே விலைக்கு விற்கக் கூடாது. ஸ்ரீரங்கம் விழாக் காலங்களில் பயன்படுத்துவதற்கு, இந்தப் பூக்கள் போதவில்லை என்றால் வெளியில் இருந்து வாங்கிக்கொள்ளலாம். மலர்மாலைகள் கட்டுவதற்குப் பயன்படுத்தியது போக, எஞ்சி இருக்கும் பூக்களை காவிரி ஆற்றில் கொட்டி விடவேண்டும் என்று மதுரகவி நந்தவனத்து ஆவணம் சொல்கிறது. ஆழ்வார்களின் சேவைக்கு இணையாக இந்தத் தொண்டு இன்று வரை மதிக்கப்பட்டு வருகிறது. ஸ்ரீரங்கம் பெருமாளுக்குப் பூக்கட்டும் இந்தப் பணிக்கு பிரம்மச்சாரிகள் மட்டுமே ஈடுபடுத்தப்படுவர் இது ஒரு சேவை. அதனால், இவர்களுக்கு சம்பளம் கிடையாது. தினமும் இரண்டு வேளை சாப்பாடு இவர்களுக்கு உண்டு. தவிர டிபன், காபி, டீ போன்ற எதையும் சாப்பிடக்கூடாது. இன்றைய தினம் வரை இறைவனின் சேவையாக சில பிரம்மச்சாரிகள் இதைத் தொடர்ந்து செய்து வருவது பாராட்ட வேண்டிய விஷயம்.

ஸ்ரீரங்கம் கோயில் இருக்கும் அதிகாரிகளும் பெருமாளுக்குக் கைங்கர்யம் செய்யும் அர்ச்சகர்களும் இந்த சேவையின் மதிப்பையும் அந்தஸ்தையும் உணர்ந்து மதுரகவி நந்தவன அன்பர்களைப் போற்றி வருகிறார்கள். இப்படி உயர்ந்த ஒரு சேவை ஸ்ரீரங்கம் ஸ்ரீரங்கநாதர் கோயில் இன்றைக்கும் நடந்து வருகிறதென்றால், அதற்குக் காரணமாக இருப்பவர் மதுரகவி சுவாமிகள் என்பவர். வாழ்நாள் முழுதும் பிரம்மச்சாரியாகவே இருந்து ஸ்ரீரங்கநாதருக்கு மாலைகளைத் தயார்செய்தல், ஸ்ரீரங்கம் தங்க விமானத்தைப் புதுப்பித்தல் என்று ஸ்ரீரங்கம் சம்பந்தப்பட்ட பணிகளையும், இன்ன பிற ஆன்மிகப் பணிகளையும் ஆற்றித் தன் வாழ்நாளைச் செலவழித்தார். இந்த மகானின் திருவரக (திருச்சமாதி) நந்தவனத்துக்கு எதிரிலேயே அமைந்துள்ளது. மலர்மாலைகளைத் தயார் செய்து ஸ்ரீரங்கம் கோயிலுக்கு அனுப்பும் இந்தக் கைங்கர்யப் பணி எப்படி மதுரகவி சுவாமிகளுக்கு வந்தது?

சுவாமிகளின் அவதாரத்தில் இருந்தே வருவோம். 1846-ஆம் வருடம் தைப்பூரத்தன்று ஸ்ரீரங்கம் வீரேஸ்வரத்தில் அரங்கப் பிள்ளை- ரங்கநாயகி அம்மாள் தம்பதிக்குப் புதல்வனாக அவதரித்தார் சுவாமிகள். வைணவத்தில் மிகுந்த ஈடுபாடு கொண்ட குடும்பம் என்பதாலும். ஸ்ரீரங்கம் அருகே அவதரித்தாலும், திருவரங்கத்தில் உறையும் ஸ்ரீரங்கநாதர் மீது அளவில்லா பிரியம் கொண்டிருந்தார். மதுரகவி சுவாமிகள். சுமார் ஒன்பது வயதான காலத்திலேயே, இந்த பக்தி அவருக்குள் ஊற்றெடுக்க ஆரம்பித்தது. தெருவில் ஸ்ரீரங்கநாதர் உலா வந்தால் போதும்....

அதில் இரண்டறக் கலந்து விடுவார் மதுரகவி. ஊர்வலத்தின் பின்னாலேயே பெருமாளுக்குத் துணையாக உடன் செல்வார். அவ்வப்போது பெருமாளையே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருப்பார். ஸ்ரீரங்கனின் கம்பீரமான அழகும் கண்களைக் கூசச் செய்யும் நவரத்தின ஆபரணங்களும், திருமேனியில் நறுமணம் வீசும் மலர் மாலைகளும் சிறுவனான மதுரகவியை ரொம்பவும் பரவசப்படுத்தின. கிட்டத்தட்ட பெருமாளுடன் பேசவும் கூடிய ஒரு பாக்கியத்தைப் பெற்றார் மதுரகவி. தலையில் துலங்கும் கம்பீரமான மகுடத்திலும் முன் நெற்றியில் பளிச்சிடும் கறுமையான கஸ்தூரிப் பொட்டும். அபயம் அருளும் வலது திருக்கரமும் கதையைத் தாங்கிப் பிடித்திருக்கும் இடது திருக்கரமும் கொண்டு அந்த மாலவன் ஸ்ரீரங்க வீதிகளில் வலம் வரும்போது பித்துப் பிடித்தாற்போல் அவனைப் பின்தொடர்ந்தே செல்வார் மதுரகவி.

அது ஒரு வைகுண்ட ஏகாதசி காலம், கோயிலில் இருந்து புறப்பட்ட உத்ஸவர், வீதி உலா வரும்போது தன் தாயார் ரங்கநாயகியின் கைப்பிடித்து, ஸ்ரீரங்கத்தின் மன்னரான அந்தப் பெருமாளை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார் மதுரகவி. பெருமாளிடம் இருந்து நகர மனம் இல்லாமல் அப்படியே நின்று கொண்டிருந்தார். டேய்ய்.... வாடா.... கோயிலுக்குப் போய் முத்தங்கி சேவையில் பெருமாளை சேவிக்க வேண்டும். கூட்டம் நெக்கித் தள்ளிவிடும். வரிசையில் இடம் பிடிக்க வேண்டும். சீக்கிரம் வா என்று மகனின் கையைப் பற்றி இழுத்தார் ரங்கநாயகி. மதுரகவியின் கையைப் பற்றிக்கொண்டு கிட்டத்தட்டட சாலைகளில் பெருமாளின் உலாவுக்குப் பின்னே ஓட ஆரம்பித்தார் ரங்கநாயகி. முத்தங்கி சேவை முக்கியம் ஆயிற்றே! அது என்னவோ, தெரியிவில்லை... பெருமாள் கடந்து வந்த வெற்றுத் திருவீதிகளையே ஏக்கத்துடன் திரும்பித் திரும்பிப் பார்த்தார் மதுரகவி. என்ன தேடுகிறார் மதுரகவி? வெற்றுச் சாலைகளில் என்ன பொக்கிஷம் இருக்கும்? திடீரென மதுரகவியின் முகத்தில் கோடி சூரிய பிரகாசம். வெடுக்கென்று அன்னையின் கைப்பிடியில் இருந்து தன்னை விடுவித்துக்கொண்டார். நடந்து வந்த பாதையில் திரும்பி ஓடினார். சாலையில் கிடக்கும் அந்த ஒற்றை இருவாட்சிப் பூங்கொத்தைச் சட்டென்று குனிந்து எடுத்துத் தன் கண்களில் ஒற்றிக்கொண்டார். தலைமேல் வைத்துக்கொண்டார். ஆனந்தக் கூத்தாடினார். இது நடந்த வருடம் 1855.

பெருமாளுக்கு அணிவிக்கப்படும் மாலைகளின் மேல் மதுரகவிக்கு ஈடுபாடு வந்த இன்னொரு கதை... அன்றைய தினம் உத்ஸவர் புறப்பாட்டுக்காகப் பெருமாள் வெளியே மணல்வெளியில் அமர்ந்து அலங்காரம் தரித்துக் கொண்டிருந்தார். அப்போது ஸ்ரீரங்கன் உறையும் கருவறைக்குச் சென்றார் மதுரகவி. கருவறையில் அன்று கூட்டமே இல்லை. ஒரே ஒரு அர்ச்சகர் மட்டும் சன்னிதியில் இருந்து வருகின்ற பக்தர்களுக்கு சேவை செய்து கொண்டிருந்தார். ஓட்டமாக ஓடி வந்த மதுரகவி, அங்கே மூலவர் திருமேனியின் முன் நின்றார். அர்ச்சகர் பார்த்தார். அடேய் பையா.... நம்பெருமாளின் ஆபரண அழகையும் அவனுடைய புன்னகை சொரூபத்தையும். மணம் வீசும் திருமாலைகளின் திவ்ய திருக்கோலத்தையும் காண பக்தர்கள் மணல்வெளியில் திரளாகக் குவிந்திருக்கும்போது, நீ மட்டும் இங்கே ஏன் வந்தாய்? என்றார் அர்ச்சகர். ஸ்வாமி..... எனக்குப் பிரசாதம் வேண்டும்...... மதுரகவி. கல்கண்டு முந்திரியும்தானே... தாராளமாகத் தருகிறேன் கண்ணா என்று வெள்ளிக் கிண்ணத்தில் இருந்து அவற்றை எடுத்து மதுரகவிக்கு அர்ச்சகர் தர முற்படும்போது. அவன் முகத்தில் மலர்ச்சி இல்லை. அர்ச்சகர் வியந்தார். ஏனடா.... கல்கண்டும் முந்திரியும் உனக்குத் திருப்தி இல்லையோ? என்று கேட்டார். ஆம் என்பது போல் தலையை மேலும் கீழும் ஆட்டினார் மதுரகவி.

வேறென்ன வேண்டும்?- குழம்பிய நிலையில் கேட்டார் அர்ச்சகர். அதோ.... அதுதான் எனக்கு வேண்டும் - மதுரகவியின் விரல்கள் நீண்ட பக்கம், ஒரு மூலையில் நம்பெருமாளின் நிர்மால்யம் கிடந்தது. இவன் ஸ்ரீரங்கத்தானின் தீவிர பக்தன் போலும் என்பதைப் புரிந்துகொண்ட அர்ச்சகர். ஓ.... உனக்குப் பெருமாளின் பழைய மாலை வேண்டுமா? தந்தேன் என்றபடி வண்ண மலர்கள் கோத்துக் கட்டி இருந்த அந்த வாடிய மாலையை மதுரகவியிடம் எடுத்துத் தந்தார் அர்ச்சகர். தன் இரு கரங்களால், அதைப் பெறும்போது மதுரகவியின் முகத்தில் தென்பட்ட பரவசம் இருக்கிறதே... கோடி ரூபாயைக் கொட்டிக் கொடுத்தாலும், அந்த சந்தோஷம் இருக்காது. அப்படி ஒரு சிலிர்ப்பு, பரவசம், அந்த மாலையைத் தன் கைகளில் வைத்து அழகு பார்த்தார். கழுத்தில் போட்டுக்கொண்டு கர்வப்பட்டார். பிறகு, ஸ்வாமி... ஒரு கேள்வி கேட்கலாமா? என்றார் மதுரகவி.

கேள் மகனே.... கேள். இந்தச் சிறு வயதிலேயே இறையருள் பெற வேண்டும் என்று விரும்புகிறாயே.... உனக்கு இறை இன்பம் வழங்குவதில் எனக்குப் பெரும் மகிழ்ச்சி. பெருமாள் அணியும் இந்த மாலைகளை எல்லாம் தொடுத்துத் தருவது யார்?- மதுரகவி. இதோ.... இங்கிருந்து ஓரிரு காத தூரம் நடந்தாயானால். காவிரி வரும். அதன் கரையை ஒட்டி. வேங்கடாசல ராமானுஜதாஸர் திருநந்தவனம் இருக்கும். அங்கு வசித்து வரும் திருநந்தவனக் குடிகள் என்று அழைக்கப்படுகிற ஏகாங்கிகள்தான் இத்தகைய மாலைகளைத் தினமும் தொடுத்து, பெரும் சேவையாகப் பெருமாளுக்கு அனுப்பிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

ஏகாங்கி என்பவர் யார்? - மதுரகவி தன் சந்தேகத்தைக் கேட்டார்.

உன் அப்பனைப் போலும். என்னைப் போலும் அல்லாதவரே ஏகாங்கி அதாவது, கட்டை பிரம்மச்சாரி. திருமணம் கூடாது. சிந்தையை ஸ்ரீரங்கத்தானிடம் மட்டுமே வைக்கவேண்டும். தினமும் நந்தவனத்தில் பூப்பறிப்பது. பின் அதை மாலையாகத் தொடுப்பது. அவற்றைச் சேகரித்துக் கொண்டு இந்த கோயிலில் சேர்ப்பது - இவையே ஏகாங்கிகளின் வேலை. இறைவனின் அடியவர்கள் அவர்கள். - அர்ச்சகர் அவனுக்குப் புரிய வைத்தார். ஸ்வாமி..... நானும் ஏகாங்கி ஆக முடியுமா? - ஏக்கத்தோடு கேட்ட மதுரகவியை. இனம் புரியாமல் பார்த்து, நீயெல்லாம் இல்லறத்தில் வாழப் பிறந்தவன். உன் அப்பா-அம்மாவுக்கு இந்த விஷயம் தெரிந்தால். ஏதோ நான்தான் உன் மனதைக் கெடுத்துவிட்டதாகச் சொல்லிவிடுவார்கள். உடனே இங்கிருந்து புறப்படப்பா என்று மதுரகவியை விரட்டாத குறையாக அனுப்பி வைத்தார்.

பெருமாளுக்குப் பூக்கட்டும் பாக்கியமும் மதுரகவி சுவாமிகளுக்கு ஒரு தினம் வந்தது.

ஸ்ரீரங்கம் கோயிலில் பந்தம் பிடிப்போர். கட்டியம் கூறுவோர் போன்றோர் இருந்தனர். இவர்களை சாத்தாத வைணவர்கள் என்று அழைப்பர். அதாவது, உடலில் பூணூல் சாத்தி இருக்க மாட்டார்கள். இவர்கள் வசித்து வந்த வீதி சாத்தாத (சாத்தார) வீதி என்றே அழைக்கப்பட்டு வந்தது. பெருமாளுக்குப் பூமாலைகள் அனுப்பும் உரிமம். துவக்கத்தில் இவர்களிடம்தான் இருந்து வந்தது. பூச்சந்தை வைத்து இந்தத் தர்மப் பணிகளைச் செய்து வந்தார்கள். ஒரு கட்டத்தில் இவர்கள் நொடித்துப் போக.... இந்தக் கைங்கர்யம் நின்று போய்விடுவதாக இருந்தது. அந்த வேளையில்தான், மதுரகவி சுவாமிகள் ஐயாயிரம் ரூபாயைக் கொடுத்து, அவர்களிடம் இருந்து இந்த உரிமையை எழுதி வாங்கிக் கொண்டார்.

அதன் பின், மதுரகவி சுவாமிகளின் முழு உழைப்பால் உருவானதே இந்த நந்தவனம். மதுரகவி சுவாமிகளுக்குப் பதினேழு வயது இருக்கும்போது அவரது பெற்றோர். சுவாமிகளுக்குப் பெண் பார்க்கத் தொடங்கினர். தனக்குத் திருமணம் வேண்டாம் என்றும், பெருமாள் சேவையில் என்றென்றும் தான் திளைத்திருக்கப் போவதாகவும் சொல்லி, தன் திருமணத்துக்கு என்று பெற்றோர் சேர்த்து வைத்திருக்கும் தொகையான இருநூறு ரூபாயைப் பெற்றுக்கொண்டார். இந்தத் தொகைக்கு பத்து பவுனில் கடலைக்காய் மணி வாங்கித் தாயாருக்கு சார்த்தி அழகு பார்த்தார் மதுரகவி. பெற்றோரிடம் இருந்து தனக்கு வரவேண்டிய சொத்து கைக்கு வந்ததும். இந்த நந்தவனத்தில் விதம் விதமான பூச்செடிகளை வளர்த்தார். ஸ்ரீரங்கம் பெருமாளுக்கு உண்டான கைங்கர்யம் தடை இல்லாமல் நடைபெறத் துவங்கியது.

ஸ்ரீவானமாமலை ஜீயரிடம் பஞ்ச சம்ஸ்காரம் செய்து கொண்டார். ஸ்ரீபிள்ளை லோகாச்சார்யா சன்னிதி சாமி ஐயங்காரிடம் நாலாயிர திவ்யப் பிரபந்தம் போன்ற வைணவ நூல்களைக் கற்றறிந்தார். நந்தவனத்தை மேலும் விஸ்தரிக்கும்பொருட்டு சீனிவாச ராமானுஜதாசர். வேங்கடாஜல ராமானுஜதாசர் போன்ற அன்பர்களின் உதவியுடன் திருச்சி, சென்னை போன்ற நகரங்களுக்குச் சென்று பஷ்ப கைங்கர்யத்துக்கு மாத சந்தாவாக ஒரு தொகை வசூலித்தார். பெருமாள் அபிமானிகள் மற்றும் சில அன்பர்களின் உதவியோடு சோழமாதேவி கிராமத்தில் சில நிலங்களை வாங்கினார். நந்தவனத்தை அடுத்து சில தோட்டங்களையும் வாங்கி, புஷ்ப கைங்கர்யத்தை விரிவுபடுத்தினார். ஸ்ரீரங்கம் அம்மா மண்டபத்துக்கு அருகில் காணப்படும் இந்தத் திருநந்தவனமும் சுவாமிகளின் திருவரசும் தரிசிக்க வேண்டியவை.

மலர்த் தோட்டங்களுக்குள் செருப்பணிந்து செல்லக் கூடாது. மலர்களுக்கு விடுவதற்கென்றே இருக்கும். நீரில் வாய் கொப்பளிக்கக் கூடாது- இப்படிச் சில நிபந்தனைகளை இன்றளவும் காத்து வருகிறார்கள். மஞ்சள். சிவப்பு, வெள்ளை, பச்சை என அனைத்து நிறங்களிலும் இங்கே மலர்கள் மலர்கின்றன. துளசி, விருட்சி, சம்பங்கி, மாசிப்பச்சை, நந்தியாவட்டை, துளசி, பட்டு ரோஜா, மனோரஞ்சிதம், மகிழம்பூ குருக்கத்தி, பாதிரி என்று எண்ணற்ற பூ வகைகள். பட்டு ரோஜாவின் முள் அதிகம் இருக்காது. பெருமாளுக்கு சிரமம் இருக்கக் கூடாது. என்பதற்காக இந்தப் பட்டு ரோஜாவைப் பார்த்துப் பார்த்து வளர்க்கிறார்கள்.

தினமும் அதிகாலை வேளையில் சுமார் பத்து பிரம்மச்சாரிகள் மாலை கட்டும் இந்த மண்டபத்துக்கு வந்துவிடுகிறார்கள். அவர்களில் சிலர் பூக்குடலை எடுத்துச் சென்று பூப்பறித்து வருகிறார்கள். மளமளவெனப் பணிகள் முடிந்த பின் அரங்கனின சன்னிதிக்கு அவை செல்கின்றன. தினமும் சுமார் பதினாறு மாலைகள். இரு வேளைகளில் - அதாவது மொத்தம் முப்பத்திரண்டு மாலைகள் ஸ்ரீரங்கம் செல்கின்றன. இதெல்லாம் சாதாரண நாட்களில். விசேஷ நாட்களில். மதுரகவி நந்தவனத்தின் பங்கு ரொம்ப அதிகம். சித்திரை, தை, மாசி, பங்குனி ஆகிய நான்கு மாதங்களில் நடக்கும் திருவிழாக் காலங்களில் (மொத்தம் 44 நட்கள்) அலங்காரமான மாலைகள் செல்லும். தெப்ப உத்ஸவத்தின்போது திருநந்தவனக் குடிகள் தயாரிக்கும் தெப்ப மாலைகள், பிரமாண்டமானவை; பெருமளவில் பேசப்படுவை. தவிர ஆழ்வாராதிகளின் திருநட்சத்திரத்தன்றும் விசேஷ மாலைகள் செல்லும்.

மதுரகவி சுவாமிகளால் மேற்கொள்ளப்பட்ட ஊறுகாய் சேவையும் ஸ்ரீரங்கம் கோயிலில் நடந்து வருகிறது. பெருமாளுக்கு மதிய பிரசாதமாக (பெரிய வசரம் என்பர்) வெள்ளைச் சாதம், ரசம், கீரை, ஊறுகாய் போன்றவை நிவேதனம் செய்யப்படும். இதில் ஊறுகாய்க்காக பெருமாளுக்குத் தினமும் பத்து எலுமிச்சம்பழங்களும் தாயாருக்கு ஐந்து எலுமிச்சம் பழங்களும் நந்தவனத்தில் இருந்து கொடுக்கப்பட்டு வருகின்றன.

இந்த சேவைகள் மட்டுமல்ல.... ஜீரணமாகிப் போயிருந்த தன் தங்கக் கூரையையும் புதுப்பிக்க ஸ்ரீரங்கம் பெருமாள், மதுரகவியைத்தான் தேர்ந்தெடுத்தார். 1891-ல் ஸ்ரீரங்கம் கோயிலில் இருந்த அர்ச்சகர்கள், சுவாமி...... ஸ்ரீரங்கநாதனுடைய விமானங்களிலும் பத்மத்திலும் போட்டிருந்த பொன் தகடுகள் மிகவும் ஜீரணம் ஆகிவிட்டன. தாங்கள்தான் முயற்சி எடுத்து, இதைப் புதுப்பித்துத் தரவேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டனர். முதலில் பயந்து போன சுவாமிகள். அதற்கெல்லாம் நான் ஆளில்லை. எனக்கு புஷ்ப கைங்கர்யம் மட்டும்தான் தெரியும். இதற்கெல்லாம் பணம் வசூல் பண்ண வேண்டும். அவ்வளவு பெரிய தொகை எல்லாம் என்னை நம்பி யார் கொடுப்பார்கள்? என்னால் ஆகாது என்று மறுத்துவிட்டார் மதுரகவி.

விடுவாரா அரங்கன்? அன்றிரவே மதுரகவியின் கனவில் தோன்றி ஏன் உன்னால் முடியாதா? கையில் காசு இல்லை என்றால், திருப்பணி செய்ய மறுத்துவிடுவாயோ? நீதான் ஆரம்பிக்க வேண்டும் இது என் பணி. என் பெயரால் பணியைத் துவங்கு தானாக முடியும் என்று சொல்லி, தன் திருக்கரத்தை மதுரகவியின் சிரசில் வைத்து ஆசி வழங்கி மறைந்தார். மறுநாள் தன் குருநாதரான குவளைக்குடி சிங்கம் ஐயங்காரைச் சந்தித்து விமானத் திருப்பணியையும், அரங்கன் கனவில் வந்த விஷயம் பற்றியும் சொன்னார். பெருமாளின் திருவுளப்படியே திருப்பணியைத் துவங்கு இதோ, முதல் உபயம் நான்தான் என்று சொல்லி, ஒரு பித்தளைக் குடத்தில் பத்து ரூபாயைப் போட்டுக் கொடுத்தார். ஐந்தே வருடங்களில் தேசம் முழுக்க அலைந்து எண்பதாயிரம் ரூபாய் திரட்டி, விமானத் திருப்பணிகள் நடந்து. 1903-ல் மிகப் பெரிய குடமுழுக்கும் நடந்தேறியது. அந்தக் காலத்தில் எண்பதாயிரம் ரூபாய் என்பது சாதாரணம் அல்ல என்பதை நினைத்துப் பார்க்கவேண்டும்.

இதற்கு அடுத்த ஆண்டு (1904) குரோதி வருடம் ஐப்பசி மாதம் நம்பெருமாள் ஊஞ்சல் உத்ஸவத்தின் ஏழாம் நாள்.... நந்தவன கோஷ்டிகளுக்குப் பிரசாதம் விநியோகிக்கப்பட்டன. மதுரகவி சுவாமிகளும் அதை ஏற்றுக்கொண்டார். அன்றைய தினம் இரவு சுமார் பதினொரு மணிக்கு ஆச்சார்யனின் திருவடியை அடைந்தார்.

மதுரகவி சுவாமிகளின் திருச்சன்னிதிக்கு மதுரை சூட்டுக்கோல் ராமலிங்க விலாசம் உட்பட எண்ணற்ற ஆன்மிக அன்பர்களும் பின்னர் வந்த காலத்தில் திருப்பணிகள் செய்துள்ளார்கள். காவிரிக் கரையை ஒட்டிக் காணப்படும். இந்த நந்தவனமும் திருவரசும் பக்தர்கள் அனைவரும் சென்று வணங்க வேண்டிய ஒன்று. ஸ்ரீரங்கம் கோயில் ஆண்டாள் சன்னதிக்கு அருகில் மதுரகவி சுவாமிகளைப் பற்றிய வரலாறு. ஒரு கல்வெட்டாக - அவரது சேவையின் சாட்சியாக இன்றைக்கும் இருக்கிறது.

மதுரகவி நந்தவன டிரஸ்ட் அன்பர்கள் நம்மிடம் சொன்னார்கள். மதுரகவி சுவாமிகள் சொல்லி இருந்தபடி அவரின் திருநந்தவனத்தையும் புஷ்ப கைங்கர்யப் பணிகளையும் இன்று வரை திறம்படச் செய்து வருகிறோம். பெருமாளின் திருவருளாலும், சுவாமிகளின் குருவருளாலும் நந்தவனப்பணிகள் இன்றைக்கும் நன்றாகவே நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. இதைவிட வேறு என்ன பெருமை எங்களுக்கு?

உயர்ந்த சேவையை நடத்தி வரும் இந்த அன்பர்களை வாழ்த்துவதில் பெருமை கொள்வோம்!

தகவல் பலகை

தலம் : ஸ்ரீரங்கம்.

சிறப்பு : மதுரகவி சுவாமிகள் திருவரசு. திருநந்தவனம்.

எங்கே இருக்கிறது?: திருச்சி மாம்பழச் சாலையில் இருந்து அம்மா மண்டபம் செல்லும் சாலையில் இருக்கிறது. மதுரகவி சுவாமி திருவரசு மற்றும் திருநந்தவனம். திருச்சி மத்தியப் பேருந்து நிலையத்தில் இருந்து சுமார் 5 கி.மீ.! சத்திரம் பேருந்து நிலையத்தில் இருந்து சுமார் 2 கி.மீ. தொலைவு.

எப்படிப் போவது?: திருச்சி மத்தியப் பேருந்து நிலையம் மற்றும் சத்திரம் பேருந்து நிலையத்தில் இருந்து ஸ்ரீரங்கம் மார்க்கமாகச் செல்லும் அனைத்து நகரப் பேருந்துகளும் மாம்பழச் சாலை வழியாகச் செல்லும். இங்கே இறங்கிக்கொண்டால், அரை கி.மீ. தொலைவு நடை, ஆட்டோ வசதி உண்டு. ஸ்ரீரங்கத்தில் இருந்து வரும் பேருந்துகள் இந்த நந்தவனம் வழியாகச் செல்லும்.

தொடர்புக்கு: ஸ்ரீமான் மதுரகவி சுவாமிகள் நந்தவன டிரஸ்டி,
ஸ்ரீமான் மதுரகவி சுவாமிகள்,
நந்தவன பிரஸிடென்ட்,
போன்: 0431-2432328,




நன்றி: திருவடி சரணம்

http://temple.dinamalar.com/news_detail.php?id=39397


To be continued

 

[mraghavan]

Thank you. Finally!

 

[P.J.]

Swamy Thirukachi nambhigal




Swamy Thirukachi nambhigal



“Neer Veesiner, Naan Pessinen”..Swamy Thirukachi nambhigal vaibhavam

Posted on January 17, 2015 by Kazhiyur Varadan

Swamy Thirukachi nambhigal while continuing his fanning service to Lord Sri Varadaraja Perumal his aalavattam (fan) slipped and fell on Lord.



​

​

Thirukachi Nambhigal immediately realized that the time for him to leave this materialistic world had come.



​

​

Nambhigal requests Perumal to grant him Moksham. Lord Varadaraja Perumal says that granting Moksham to Thirukachi Nambhigal is not possible as he doesn’t yet have “Bhaagavatha Sambhandham”. Thirukachi Nambhigal then replies that he had been under the tutelage of Sri Alavandaar Himslef, to which Lord says that He was the one who had sent Nambhigal to Alavandar and that would not be counted as “Bagavatha Sambandam”. And interestingly Perumal adds “Neer Veesiner, Naan Pessinen”. This incident highlights the regard Perumal has for Bhagavathas and also shows how we should respect our fellow Bhagavathas.


​

​

Thirukachi Nambhigal now decides to “earn” some Bhaagavatha Abhimaanam. He takes leave from Lord Varadaraja and then proceeds to the home of the great Acharya Thirukostiyur Nambhi. He was well aware that Thirukostiyur Nambhi (Swami Ramanuja’s acharya) would not accept as a domestic help someone whom Lord Varadaraja himself had conversed with. So Thirukachi Nambhigal under the guise of a common peasant introduces himself as Gajendra Dasan (his Birth name) and requests for some work from Thirukostiyur Nambhigal. Unaware that it was Thirukachi Nambhigal himself seeking work, Thirukostiyur Nambhigal asks him to take care of his cows and bullock cart.

Thirukachi Nambhigal too is relieved and happy that he has had an opportunity to serve a great acharya. One rainy day Thirukostiyur Nambhigal finds his cows missing and asks his shishyas to find the cows. But the shishyas are reluctant to go in the heavy rains & winds. So Thirukostiyur Nambhi decides to look for the cows by himslef and calls for Thirukachi Nambhigal for help. Thirukachi Nambhigal instantly replies “Adiyean” and Thirukostiyur Nambhi looks in the direction of the voice.



​

​

To his wonder, Thirukachi Nambhigal had bought the cows home and also covered them with his own cloths too. Nambhi is instantly pleased at Thirukachi nambhigal’s devotion and then instantly calls his wife and says “Give food to our man”. Since Nambhi had called him as Nam Mattukaran, which signifies a relationship and hence Bhagavatha Sambandham. The next day Nambhi changes to his original attire as when fanning The Lord Varadaraja Perumal and reveals his identity and narrates the sequence of incidents that led him to coming as Gajandra dasan to Thirukostiyur Nambhigal.



​

​

Finally, after being blessed with Baagavatha Sambandham, Nambhigal returns to Lord Varadaraja Perumal’s sanctum sancatorium. Like an eager mother expecting her child back, Lord Varadaraja with open arms welcomes Nambhigal right at the steps and praises Thirukachi Nambhigal’s steadfast devotion and affection. At this moment Thirukachi Nambhigal sings the mesmerising “Devaraja Ashtakam”, glorifying the Lord’s boundless love for His Bakthas and the pains of this materialistic world!


​

​

And then, Nambhigal attains moksham to serve Sriman Narayana in Sri Vaikuntam permanently .
​

Adiyen Ramanuja dasan


https://kmkvaradhan.wordpress.com/2015/01/17/neer-veesiner-naan-pessinen/
​

 

[P.J.]

கோயில் கந்தாடை அண்ணன்

கோயில் கந்தாடை அண்ணன்

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:
ஸ்ரீ வாநாசல மஹாமுநயே நம:
ஸ்ரீமத் வரதநாராயண குரவே நம:

கோயில் கந்தாடை அண்ணன் – ஸ்ரீரங்கம் அண்ணன் திருமாளிகை

​

திருநக்ஷத்ரம்: புரட்டாசி பூரட்டாதி


ஆசார்யன்: மணவாள மாமுனிகள்


அவதார ஸ்தலம்: ஸ்ரீரங்கம்


சிஷ்யர்கள்: கந்தாடை அண்ணன் (திருமகனார்), கந்தாடை இராமாநுஜ ஐயங்கார் மற்றும் பலர்

அருளிச்செயல்கள்: ஸ்ரீ பராங்குச பஞ்ச விம்சதி, வரவரமுனி அஷ்டகம், மாமுனிகள் கண்ணிநுண்சிறுத்தாம்பு


உயர்ந்ததான யதிராஜ பாதுகை என்று அழைக்கப்பட்ட முதலியாண்டான் திருவம்சத்தில், தேவராஜ தோழப்பர் என்பாருடைய திருமகனாராக அவதரித்தார். இவருடைய திரு அண்ணனார் கோயில் கந்தாடை அண்ணன் என்பார். இவருக்கு பெற்றோர் சாற்றிய பெயர் “வரதநாராயணன்”. இந்த ஸ்வாமியே பிற்காலத்தில் மணவாள மாமுனிகளுடைய ப்ரதான சிஷ்யர்களில் ஒருவரும், அஷ்டதிக்கஜங்களில் ஒருவருமாக விளங்கும்படித் திகழ்ந்தார்.


கோயில் அண்ணன் (ப்ராபல்யமாக விளங்கும் திருநாமம்) தன் சிஷ்யர்களோடு ஸ்ரீரங்கத்தில் வாழ்ந்து வந்தார். அப்போது, அழகிய மணவாளப் பெருமாள் நாயனார் (மாமுனிகளின் க்ருஹஸ்தாஸ்ரமம்) ஸ்ரீரங்கம் வந்து வந்தடைந்தார். அவரை ஸ்ரீரங்கநாதனும், கைங்கர்யாபரர்களும் விமர்சையாக வரவேற்றனர்.

சில காலம் கழிந்து நாயனார் சந்யாஸ்ரமம் ஏற்றார். அவருக்கு ஸ்ரீரங்கநாதன் அழகிய மணவாள மாமுனிகள் என்று திருநாமம் சாற்றினார் (தன்னுடைய விசேஷ திருநாமமான அழகிய மணவாளன் என்னும் திருநாமத்தையே சாத்தி அருளுதல்). எம்பெருமான் மணவாளமாமுனிகளை பல்லவராயன் மடத்தை (ராமாநுஜர் தங்கியிருந்த ப்ராசீனமான மடம்) ஏற்கச்செய்து ராமாநுஜரைப்போலே பரமபதம் அடையும் வரை அங்கேயே ஸ்ரீரங்கத்தில் தங்கப் பணித்தார்.

மாமுனிகள் போன்னடிக்கால் ஜீயர் முதற்கொண்டு தன் சிஷ்யர்களை மடத்தைப் புதுப்பிக்கும் படி ஆணையிட்டு, மண்டபத்தை தன் நித்ய காலக்ஷேபதிற்காக உபயோகித்தார். மடத்தைப் புதுப்பிக்கும் போது பிள்ளைலோகாசார்யரின் திருமாளிகயிலிருந்து ஸ்ரீ பாததூளி (பிள்ளைலோகாசார்யர் திருப்பாதம் பட்ட மண்) சேகரித்து அதனைக்கொண்டு கட்டினார் (பிள்ளைலோகாசார்யர் சம்ப்ரதாயதிற்கான அஷ்டாதச ரஹச்யங்களை அருளிச்செய்தார்).

ஸ்ரீரங்கத்தில் படையெடுப்பின்போது பாதிக்கப்பட்டிருந்த சத்சம்ப்ரதாயத்தையும், திருவோலக்கங்கங்களயும், ஸ்ரீகோசங்களயும் மீண்டும் நிர்மாணம் செய்வதற்காகவே தன் திருநக்ஷத்ரங்கள் (வாழ்நாள்) முழுவதையும் சமர்ப்பித்தார். இந்த காருண்யத்தைக் கேள்வியுற்ற மக்கள் பலரும் அவரை அடைந்து சிஷ்யர்களாயினர்.


திருமஞ்சனம் அப்பா என்பாருடைய திருமகளார் ஆய்ச்சியார் ஒருமுறை மாமுனிகளிடம் ஆசீர்வாதம் பெற்றுக்கொண்டார். ஆய்ச்சியார் மாமுனிகளிடம் பக்தி மிகுந்தமையால் தன்னை சிஷ்யையாக ஏற்றுக்கொள்ளும்படி கேட்டுக்கொண்டார். மாமுனிகள் முதலில் மறுத்து பின்னர் ஆய்ச்சியாருடைய பக்தியைக்கண்டு சிஷ்யையாக ஏற்றார். இந்த விஷயத்தை தன் பர்த்தா (கணவன்) கந்தாடை சிற்றண்ணர் முதற்கொண்டு யாரிடமும் ஆய்ச்சியார் தெரிவிக்கவில்லை. அப்போது கோயில் அண்ணனுடைய திருத்தகப்பனாருக்கு ச்ரார்த்தம் நடக்கையில் ஆய்ச்சியார் தளிகை செய்யும் கைங்கர்யமேற்று மிக பக்தி ச்ரத்தையுடன் செய்து முடிக்கிறார். ச்ரார்த்தம் முடிந்தவுடன் அனைவரும் மடத்தின் வாயிலருகே சயனிக்கலாயினர்.


அந்த சமயம் ஒரு ஸ்ரீவைஷ்ணவர் பெரிய ஜீயர் மடத்தை விட்டு வெளியில் வருவதைக் கோயில் அண்ணன் கண்டார். உடனே அந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவரை அங்கு எழுந்தருளியதன் காரணத்தை வினவினார். அதற்க்கு அந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவர் தன் திருநாமம் சிங்கரைய்யர் என்றும் தான் வள்ளுவ ராஜேந்திரம் கிராமத்திலிருந்து வருவதாகவும், பெரிய ஜீயரிடதில் சிஷ்யராக விருப்பம் என்றும் ஆனால் இதுவரை அந்த ஆசை நிறைவேறவில்லை என்றும் தெரிவித்தார். அண்ணன் அதற்கு ஸ்ரீரங்கத்தில் பல ஆசார்யர்கள் இருக்கிறார்கள், தேவரீர் அவர்களில் யாருக்கும் சிஷ்யராகலாம் என்று தெரிவித்தார். அதற்கு அந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவர் , தாம் மாமுனிகளிடம் சிஷ்யராகவேண்டும் என்பது பகவானின் திருவுள்ளம் என்று சாதித்தார். அண்ணன் ப்ரமித்துப்போய் மேற்கொண்டு விஷயத்தை அறிய வினவினார். ஆனால் அந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவர் விஷயம் மிகவும் ரஹஸ்யம் என்றும் மேற்கொண்டு கூற இயலாதென்றும் கூறினார். அண்ணன் சிங்கரைய்யரை உள்ளே அழைத்து பிரசாதமும் தாம்பூலமும் அளித்து அன்றிரவு அங்கேயே சயனிக்கும்படி செய்தார். இரவுப்போதில் அண்ணன் மற்றும் அவரது திருத்தம்பியார் வெளியே உறங்க, உள்ளே இருந்த ஆய்ச்சியார் சயனிக்க முற்பட்டு , “ஜீயர் திருவடிகளே சரணம், பிள்ளை திருவடிகளே சரணம், வாழி உலகாசிரியன்” என்று சாதித்தார். அதை அண்ணனும், திருத்தம்பியாரும் கேட்டு ஒருவர் உள்ளே செல்ல முற்பட, அண்ணன் காலையில் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று தடுத்தார்.



அண்ணன் மாமுனிகள் மீது பயபக்தி மிகுந்து அன்றிரவு உறக்கம் வரவில்லை. ஆகவே இரவுப் போதானாலும் சிங்கரைய்யரை மீண்டும் சந்தித்து வினவினார். சிங்கரைய்யர் ஒரு பெரிய சம்பவத்தை விண்ணப்பித்தார். “அடியேன் வழக்கமாக காய்கறிகள் முதலியவைகளை அடியேன் கிராமத்திலிருந்து சேகரித்தது ஸ்ரீரங்கத்திலுள்ள மடங்களுக்கும் திருமாளிகைகளுக்கும் வழங்கி வருகிறேன். ஒரு சமயம் ஒரு ஸ்ரீவைஷ்ணவர் அடியேனை பெரிய ஜீயர் மடத்திற்கு வழங்கும் படி சொன்னார். அதனை சிரமேற்கொண்டு பெரிய ஜீயர் மடத்திற்கு காய்கறிகளோடு சென்றேன். ஜீயர் அடியேனை பல கேள்விகள் கேட்டார் – “எங்கே இந்த காய்கறிகள் விளைகின்றன? யார் இவைகளுக்கு தண்ணீர் பாய்ச்சுகின்றனர்? “எனப் பல கேள்விகள் கேட்டார். “இவைகள் சுத்தமான பகுதியிலிருந்து விளைகின்றன, இவைகளுக்குத் தண்ணீர் பாய்ச்சுவது தங்கள் சிஷ்யர்கள் தான்” என்று பவ்யமாக சாதித்தேன். பெரிய ஜீயர் அகமகிழ்ந்து காய்கறிகளை ஏற்றார். மேலும் மாமுனிகள் அடியேனை ஊர் திரும்பு முன் பெரியபெருமாளை சேவித்துச்செல்லச் சொன்னார். அர்ச்சகர் என்னை இந்த முறை யாருக்கு வினியோகித்தீர் என வினவினார். அடியேன் இந்த முறை பெரியஜீயர் மடத்திற்கு சமர்பித்ததைச் சொன்னேன். அர்ச்சகர் இதைக்கேட்டதும் மிகவும் மகிழ்ந்து போய் இனி உமக்கு ஆசார்ய ஸம்பந்தம் கிட்டிவிடும் என சாதித்தார். அடியேனுக்கு தீர்த்தம் (சரணாம்ருதம்), ஸ்ரீசடகோபம், மாலை, அபயஹஸ்தம் முதலியன சாதித்தார். அதனால் அடியேன் எம்பெருமான் அருளுக்கு மிகவும் பாத்திரமானேன். அடியேன் மீண்டும் ஜீயரிடம் சென்று தங்கள் கிருபையால் பெரியபெருமாள் அனுக்ரஹத்திற்கு பாத்திரமானேன் என்று சொல்லி ஊர் திரும்ப நியமனம் பெற்றேன். மடத்திலிருந்த கைங்கர்யபரர்கள் அடியேனுக்கு பிரசாதம் அழித்து வழியனுப்பி வைத்தனர்.

செல்லும் வழியில் அடியேன் பிரசாதத்தை ஸ்வீகரித்தேன். அதனால் அடியேன் ஆத்மா சுத்தி அடைத்தது”. அன்றிரவு ச்வப்னம் ஒன்று கண்டேன். அடியேன் பெரியபெருமாள் சந்நிதியில் இருந்தேன். பெரிய பெருமாள் ஆதிசேஷனை நோக்கிக் காட்டினார் “அழகிய மணவாள ஜீயர் ஆதிசேஷனுக்குச் சமம். நீர் அவருடைய சிஷ்யனாகக் கடவது”. அந்த நேரம் முதல் மாமுனிகளுடய சிஷ்யனாகக் காத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்” – என்று முடித்தார் சிங்கரைய்யர். இதைக்கேட்ட அண்ணன் ஆழ்ந்து சிந்தித்து சயநித்தார்.



அண்ணன் கண்மலர்ந்து ஒரு ச்வப்னம் கண்டார். ஒரு ஸ்ரீவைஷ்ணவர் மச்சில் (மாடி) படிகளிலிருந்து இறங்கிவந்து சவுக்கினால் அண்ணனை அடிக்கத் தொடங்கினார். அண்ணனால் அதைத் தடுக்க முடியும் ஆயினும் தான் ஏதோ தவறு செய்ததாக எண்ணித் தடுக்கவில்லை. பிறகு அந்த சவுக்கு உடைந்து விடுகிறது. அந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவர் படிகளின் வழியாக அண்ணனை ஒரு சன்யாசியிடம் அழைத்துச் செல்கிறார். அந்த சன்யாசி மிகவும் கோபமாகக் காணப் படுகிறார். மேலும் அவரும் ஒரு சவுக்கைக் கொண்டு அண்ணனை அடிக்கிறார். சவுக்கு உடைந்து விழுகிறது. உடனே அந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவர் சன்யாசியை நோக்கி “இவர் ஒரு சிறு பிள்ளை. தான் செய்வதறியாது செய்துவிட்டார்” என்று தெரிவிக்கிறார். சன்னியாசியும் சாந்தமடைந்து அண்ணனைத் தன் திருமடியின் மீது அமரச் செய்து “நீயும் உத்தம நம்பியும் தவறு செய்திருக்கிறீர்கள்” என்று சாதித்தார். “மணவாள மாமுனிகளின் பெருமை அறியாது, குழப்பமடைந்து தவறிழைத்து விட்டேன். என்னை மன்னியுங்கள்” என்று அண்ணன் தன் கலக்கத்தை தெரிவித்தார். அன்போடு அந்த சன்யாசி “நான் பாஷ்யகாரர் (ஸ்ரீ ராமாநுஜர்), இந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவர் முதலியாண்டான். நான் ஆதிசேஷன். இங்கு மாமுனிகளாக அவதாரம் செய்திருக்கிறேன். நீரும் உமது சொந்தங்களும் சிஷ்யர்களாக அடைந்து உய்யப் பாருங்கள்” என்று சொன்னார். உடனே அண்ணனுக்கு ச்வப்னம் கலைந்து திடுக்கிட்டு விழிக்கிறார். மிகுந்த பூரிப்புடன் தன் சகோதரர்களிடம் இதைத் தெரிவிக்கிறார். உறங்கிக் கொண்டிருந்த ஆய்ச்சியாரை எழுப்பி ச்வப்னத்தில் கண்டதைச் சொல்கிறார். ஆய்ச்சியாரும் மாமுனிகள் தன்னை உய்வித்ததாகவும், ஆசீர்வதித்ததாகவும் அருளினார். அண்ணன் அதைக்கேட்டு மிகவும் அகமகிழ்ந்தார். உடனே சிங்கரையரிடமும் சென்று ச்வப்னம் பற்றிக் கூறினார். பிறகு காவிரிக்குச் சென்று தன் நித்ய அனுஷ்டானங்களைச் செய்கிறார்.



அடுத்து அண்ணன் தன திருமாளிகை அடைந்து, உத்தம நம்பி மற்றும் கந்தாடை திருமேனி சம்பந்திகளை அழைக்கிறார். பலர் அண்ணன் திருமாளிகையை அடைந்து இதே போல் தங்களுக்கும் அதே ச்வப்னம் வந்ததைச் சொல்லி ஆச்சர்யமடைந்தனர். எல்லோரும் எம்பா (ஆசார்யர் லக்ஷ்மணாசார் என்பாருடைய திருப்பேரனார்) என்னும் ஆசார்ய ச்ரேஷ்டரை அடைந்து விவரத்தை சொல்ல, எம்பா மிகவும் சீற்றமுற்றார். இன்னொரு ஜீயரிடம் தஞ்சம்புகுதல் நம் குடும்பத்திற்கு எந்த நன்மையும் செய்யது என்றார். இதையே அங்கு பலரும் வழிமொழிந்தனர்.



கந்தாடை திருமேனி சம்பந்திகளோடே அண்ணனும் ஜீயர் மடத்தை அடைந்து ஜீயரோடே தஞ்சம் புகுந்தனர். அண்ணன் தன்னுடைய சிஷ்யரான திருவாழியண்ணன் மற்றும் மாமுனிகளுடைய நெருங்கிய சிஷ்யரான சுத்த சத்வம் அண்ணனையும் மாமுனிகளை அடைய உடன் கூட்டிச்சென்றார். சுத்த சத்வம் அண்ணன் சதா மாமுனிகளுடய வைபவங்களை அண்ணனுக்கு சொல்லி வந்தார். ஆகவே அதுவே அண்ணனுக்கு சுத்த சத்வம் அண்ணாவின் உதவியை நாடக் காரணமாய் அமைந்தது. கோயில் அண்ணன் அடுத்து தன் திருமேனி சம்பந்திகளோடே மாமுனிகள் மடத்தை அடைந்தனர்.

அந்த சமயம் மாமுனிகள் திருமலை ஆழ்வார் மண்டபத்தில் காலக்ஷேபம் செய்து கொண்டிருந்தார். அண்ணன் குறுக்கிட விரும்பாமல், ஆய்ச்சியாரிடம் விஷயத்தைத் தெரிவிக்க, ஆய்ச்சியார் ஒரு ஸ்ரீவைஷ்ணவரை அனுப்பி மாமுனிகளிடம் சென்று விஷயத்தை தெரிவிக்கச் சொன்னார். அந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவர் இதைத் தவறாகப் புரிந்துகொண்டு மாமுனிகளிடம் தவறான செய்தியைச் சொன்னார் (அதாவது மாமுனிகளிடம் வாக்குவாதம் செய்வதற்காக வந்துள்ளனர் என்று சொல்லி விட்டார்). மாமுனிகள் குழப்பத்தைத் தவிர்க்க மடத்தின் புழைக்கடைக்கு சென்றார்.

இந்த சமயம் அண்ணனும், திருமேனி சம்பந்திகளும் வானமாமலை ஜீயரை அடைந்து தண்டன் சமர்ப்பித்தனர். ஆய்ச்சியார் அந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவரைத் தேடி விஷயத்தை வினவி பிறகு உண்மையான விஷயத்தை மாமுனிகளிடம் தெரிவித்தார். மாமுனிகள் அந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவரைத் திருத்திப் பணிகொண்டு, அண்ணனையும் அவர் திருமேனி சம்பந்திகளையும் வெகுவாக வரவேற்றார். கோயில் அண்ணனும் திருமேனி சம்பந்திகளும் ஜீயருடைய பாத கமலங்களில் விழுந்து வணங்கி பழங்கள், பூ முதலியவைகளை சமர்ப்பித்தனர். மாமுனிகள் “திருப்பல்லாண்டு” மற்றும் நம்மாழ்வாருடைய “பொலிக! பொலிக! பொலிக!” என்னும் திருவாய்மொழிப் பதிகத்துக்கும் சுருங்க விவரணம் அளித்தார். அண்ணன் பொன்னடிக்கால் ஜீயர் வாயிலாக தம்மையும் தம் குடும்பத்தினரையும் ஆச்ரயித்து ஜீயரின் சிஷ்யராக ஏற்கும்படி கேட்டுக்கொண்டார். மாமுனிகள் தனித்ததோர் ஒரு இடத்திற்கு சென்று அண்ணனை பொன்னடிக்கால் ஜீயர் வாயிலாக அழைத்தார். மாமுனிகள் அண்ணனிடம் “நீர் ஏற்கனவே வாதூல குலத்தில் பிறந்திருக்கிறீர் (முதலியாண்டான் திருவம்சத்தார்). இதுவே பெரிய திருவம்சமும், திருமாளிகையும் ஆகும். இப்படியிருக்க ஏன் தம்மிடம் தஞ்சம் புக விரும்புகிறீர்?” என வினவினார். அண்ணன் மிகவும் வற்புறுத்தி, இதற்கு முன்னால் ஜீயருடைய வைபவம் அறியாது தவறிழைத்தமைக்கு வருந்தி, தன ச்வப்ன விஷயங்களையும் தெரிவித்தார். மாமுனிகள் அதனை ஏற்று ஒருசிலரே எம்பெருமான் கிருபையால் ச்வப்னத்தில் கண்டருளி ஆணையிடுவான் என்று சொல்லி, மூன்று நாட்களுக்குப் பின்னே ஸமாச்ரயணம் பெற வரச் சொன்னார். அண்ணன் அகமகிழ்ந்து ஏற்று குடும்பத்தோடு மடத்தை விட்டுக் கிளம்பினார்.



எம்பெருமான் பலர் ச்வப்னத்திலும் தன் அர்ச்சா சமாதியை (தன்னுடைய சங்கல்பமான அர்ச்சா திருமேனியில் யாரோடும் தொடர்பு கொள்வதில்லை என்பதை மீறி) விடுத்துத் தோன்றி, மாமுனிகளுக்கும் எனக்கும் வேறுபாடில்லை, எல்லோரும் உய்வு பெற அவருடைய திருப்பாத கமலங்களில் தஞ்சம் புகுவீர் என்று உரைத்தான்.

மாமுனிகளும் கோயில் அண்ணனும் –

அண்ணன் திருமாளிகை, ஸ்ரீரங்கம்

​

மூன்று நாட்களுக்குப் பிறகு எல்லோரும் பெரிய ஜீயர் மடத்தில் ஒன்று கூடினர். தன் குலப்பெருமைகளை நினைத்து செருக்குக் கொள்ளாமல் மாமுனிகளிடம் தஞ்சம் புக நினைத்த அண்ணன் மாமுனிகளை நெருங்கி, தனக்கும் உடனுள்ள மற்றையெல்லோருக்கும் பஞ்ச ஸம்ஸ்காரம் செய்து அருளுமாறு பிரார்த்தித்தார். மாமுனிகள் வானமாமலை (பொன்னடிக்கால்) ஜீயரிடம் ஏற்பாடுகளை செய்யச் சொல்லி ஆணையிட்டு, பஞ்ச ஸம்ஸ்காரம் (தாபம் – தோள்களில் திருச்சங்கு/திருச்சக்கரம் பொரித்தல், புண்டரம் – ஊர்த்வ புண்டரம், நாம – தாஸ நாமம் தரித்தல், மந்த்ரம் – ரஹஸ்ய த்ரய மந்த்ரங்கள், யாகம் – திருவாரதன க்ரமம்) செய்துவித்தார்.



உடனே மாமுனிகளுக்குப் பொன்னடிக்கால் ஜீயர் நினைவு தோன்றி, அந்த பெரிய சபை முன்பே பொன்னடிக்கால் ஜீயரைக் காட்டி “பொன்னடிக்கால் ஜீயர் அடியேனுடைய பிராண ஸுஹ்ருது மற்றும் நலம் விரும்பி. தமக்கிருக்கும் அத்துணை பெருமைகளும் அவருக்கும் கிடைக்க வேண்டும்” என்று அறிவித்தார். அண்ணனுக்கு மாமுனிகளின் உள்ளம் புரிந்து “தாங்கள் எங்களை பொன்னடிக்கால் ஜீயருக்கு சிஷ்யராக்கி இருக்கலாம்” என்று கூறினார்.

மாமுனிகள் அகமகிழ்ந்து “தான் எப்படி எம்பெருமானின் ஆணையை மீற முடியும்?” என்று கேட்டார். ஆய்ச்சியாருடய திருமகனாரான அப்பாச்சியாரண்ணா உடனே எழுந்து, தன்னை பொன்னடிக்கால் ஜீயரின் சிஷ்யராக ஏற்கச் செய்யுமாறு பிரார்த்தித்தார். மாமுனிகள் மிகவும் அகமகிழ்ந்து அவரை “நம் அப்பாச்சியாரண்ணாவோ?” எனப் புகழ்ந்தார்.

மாமுனிகள் தன் சிம்மாசனத்தில் வற்புறுத்தலாகப் பொன்னடிக்கால் ஜீயரை எழுந்தருளச் செய்து , சங்க-சக்கரங்களைத் தந்து அப்பாசியாரண்ணாவிற்கு பஞ்ச ஸம்ஸ்காரம் செய்துவிக்கச் செய்தார். முதலில் மறுத்த பொன்னடிக்கால் ஜீயர் பிறகு மாமுனிகள் தனக்கு உள்ளம் குளிரும் எனக்கூற ஆணையை ஏற்றார். அப்பாசியாரண்ணாவுடனே அவரது திருச் சகோதரரான தாசரதியும் பஞ்ச ஸம்ஸ்காரம் பெற்றார். பொன்னடிக்கால் ஜீயர் சிம்மாசனத்தை விட்டுப் பணிவுடன் எழுந்து, மாமுனிகளுக்கு வெகு மரியாதையுடன் தன் ப்ரணாமங்களைத் தெரிவிக்கிறார்.

இதற்குப் பிறகு அண்ணனுடைய திருத்தம்பியாரான கந்தாடை அப்பன் என்பாரும், உடனிருந்த பலரும் மாமுனிகளிடம் பஞ்ச ஸம்ஸ்காரம் பெற்றனர். அந்த சமயம், பெரிய பெருமாளின் ப்ரசாதம் வந்து சேருகிறது. மாமுனிகள் பிரசாதத்தை பெருமதிப்புடன் ஸ்வீகரித்தார். பிறகு எல்லோரும் சந்நிதிக்குச் சென்று மங்களாசாசனம் செய்து, மட்டத்திற்குத் திரும்பி, ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருக்கும் விசேஷ ததியாரதனையை ஸ்வீகரிக்கின்றனர்.



ஒரு தினம் மாமுனிகள் சுத்த சத்வம் அண்ணா கோயில் அண்ணனோடு இருக்கும் பற்றுதலைப் புகழ்ந்தார். அதனாலே ஆண்ட பெருமாள் (கொமாண்டூர் இளையவில்லியாச்சானின் வழித்தோன்றலில் இருந்த பேரறிஞர்) என்பாரை அண்ணனுடைய சிஷ்யராகும்படியும், முழுமையாக அண்ணனுடைய சத் சம்ப்ரதாயத்தைப் பரப்பும் கைங்கர்யத்தில் ஈடுபடும்படியும் நியமித்தார்.


கோயில் அண்ணனின் திருமேனி சம்பந்தியான எறும்பி அப்பா அண்ணனின் புருஷகாரத்தில் மாமுனிகளை அடைந்து நெருங்கிய சிஷ்யரானார்.

அண்ணனின் திருக்குமாரரான கந்தாடை நாயன் சிறுவயதிலேயே அறிவில் சிறந்து விளங்கினார். ஒருசமயம் மாமுனிகள் திவ்யப் பிரபந்தத்தில் சில விஷயங்களை விளக்க, நாயன் அதற்கு விசேஷ குறிப்புகளை நல்கினார். இது கண்டு பூரிப்படைந்த மாமுனிகள் கந்தாடை நாயனைத் தன் திருமடியில் அமரச் செய்து, புகழ்ந்து, சம்ப்ரதாயத்திற்குத் தலைவராய் விளங்க ஆசீர்வதித்தார். கந்தாடை நாயன் “பெரிய திருமுடி அடைவு” என்னும் சிறந்த கிரந்தத்தை அருளிச் செய்கிறார்.


பிரதிவாதி பயங்கரம் அண்ணன் மாமுனிகளை அடைந்து சிஷ்யராகிறார். அவரும் முதலில் அண்ணனின் திருமாளிகையைத்தான் அடைந்தார், பிறகு இருவருக்கும் இடையே மிகுந்த மரியாதையான தொடர்பு நீடித்தது.


கோயில் அண்ணனை மாமுனிகள் பகவத் விஷயத்தை (நம்மாழ்வாரின் ஸ்ரீசூக்தியான திருவாய்மொழி மற்றும் அதன் வ்யாக்யானங்கள்) கந்தாடை அப்பன், திருக்கோபுரத்து நாயனார் பட்டர், சுத்த சத்வம் அண்ணன், ஆண்ட பெருமாள் நாயனார் மற்றும் அய்யனப்பா ஆகியோருக்கு உபதேசிக்குமாறு பணித்து, அண்ணனுக்கு “பகவத் சம்பந்த ஆசார்யர்” என்னும் பட்டம் சாற்றி, அண்ணனை முக்கியமான பகவத் விஷய ஆசார்யனாக நியமிக்கிறார். ஒருமுறை கந்தாடை நாயனும் (அண்ணனின் திருக்குமாரர்) ஜீயர் நாயனாரும் (மாமுனிகளுடைய பூர்வாச்ரமத் திருப்பேரனார்) பகவத் விஷயத்தை விஸ்தரமாக விவாதிப்பதைக் கண்ட மாமுனிகள், இருவரையும் ஸம்ஸ்க்ருதத்தில் ஈடு வ்யாக்யானத்திற்கு அரும்பதம் அருளுமாறு பணித்தார்.


மாமுனிகள் ஸ்ரீரங்கத்தில் ஸ்ரீ ரங்கநாதன் முன்னிலையில் பகவத்விஷயத்தை காலக்ஷேபம் செய்ய, மாமுனிகள் முன்பு ஒரு ஆணி-திருமூலத்தன்று ஸ்ரீ ரங்கநாதன் தோன்றி “ஸ்ரீசைலேச தயாபாத்ரம்” என்ற ஆச்சர்ய தனியன் சாதித்து மாமுனிகளைத் தன் ஆசார்யனாக ஏற்கிறார். உடனே இந்தத் தனியனை எல்லா திவ்ய தேசங்களிலும் நித்யப்படித் தொடக்கமாகவும் சாற்றுமுறையின்போதும் சேவிக்கக் கடவது என்று எம்பெருமானே சாதிக்கிறான்.

அதே சமயம் அண்ணன் திருமாளிகையில் அண்ணனின் தேவியாரும் மற்ற ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களும் மாமுனிகளின் வைபவத்தை பற்றிப் பேசிக்கொண்டிருந்தனர். அச்சமயம் ஒரு சிறு குழந்தை அங்கு தோன்றி சிறியதான அதே தனியன் குறிக்கப்பட்ட திருவோலையைச் சமர்ப்பித்து மறைந்து போகிறது.


ஒருமுறை மாமுனிகள் அண்ணனிடம் திருவேங்கடமுடையானுக்கு மங்களாசாசனம் செய்யும் விருப்பமா என்று கேட்டார். அச்சமயம் அப்பிள்ளை அண்ணனை “காவேரி கடவாத கந்தாடை அண்ணனாரோ” என்று பெருமிதமாய் புகழ்ந்தார். ஆனால் மாமுனிகள் ஸ்ரீரங்கநாதன் திருவேங்கடத்தில் நித்யசூரிகள் சந்திசெய்ய நின்றிருப்பதை சுட்டிக்காட்டினார். அண்ணன் அகமகிழ்ந்து மாமுனிகளிடம் திருவேங்கட யாத்திரைக்கு உத்தரவு பெற்றுக்கொண்டார்.


மாமுனிகள் அண்ணனை பெரியபெருமாள் சந்நிதிக்கு அழைத்துச் சென்று திருவேங்கட யாத்திரைக்கு பெருமானின் அனுமதியையும் ஆசீர்வாதத்தையும் பெற்று அருளி, உத்தம நம்பியையும் (பெரிய பெருமாளின் அந்தரங்க கைங்கர்ய பரர்) உடன் அனுப்பி அருளினார். அண்ணனுடன் பல ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் சேர்ந்து கொண்டனர். அப்போது அண்ணனுக்கு பல்லக்கு அளித்ததை அண்ணன் மறுத்து ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களுடன் சேர்ந்து வரவே விருப்பம் தெரிவித்தார். இது அண்ணனின் பணிவை விளம்பிற்று. அண்ணன் திருமலையின் அடிவாரத்தை அடைந்தவுடன் அனந்தாழ்வான் (திருமலை அனந்தாழ்வானின் திருவம்சம்சதில் அப்போதிருந்து திருமலையில் கைங்கர்யம் செய்தவர்), பெரிய கேள்வி ஜீயர், ஆசார்ய புருஷர்கள், மற்றும் பல ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் ஆடம்பரமாக வரவேற்றனர்.


அண்ணன் ரதோத்சவத்தில் கலந்துகொண்டு எம்பெருமானுக்கு மங்களாசாசனம் செய்தார். அண்ணன் ஸ்ரீபதரீகாச்ரமத்தில் கைங்கர்யம் செய்யும் அயோத்யா ராமானுஜ ஐய்யங்காரை தண்டன் சமர்ப்பித்தார். அயோத்யா ராமானுஜ ஐய்யங்கார் மாமுனிகளை தஞ்சம்புக எண்ணினார், ஆனால் அனந்தாழ்வான் அண்ணனை ஆச்ரயித்தால் மாமுனிகள் மிகவும் அகமகிழ்வார் எனக் கூறினார். ஐய்யங்கார் மிகுந்த பூரிப்புடன் தன்னை ஆசிர்வதிக்குமாறு அண்ணனை வேண்ட, அவ்வாறே அண்ணன் பஞ்ச ஸம்ஸ்காரம் செய்தருளினார்.

திருவேங்கடமுடையானும் ஐயங்காரின் அண்ணன் சம்பந்தத்தை ஆமோதித்து “கந்தாடை ராமானுஜ ஐயங்கார்” என்று ஐயங்காருக்கு பட்டம் சாற்றியருளினார். கந்தாடை ராமானுஜ ஐயங்கார் குறிப்படத்தக்க பல கைங்கர்யங்களைச் செய்கிறார்.



அண்ணன் திருவரங்கம் திரும்ப முடிவுசெய்து திருவேங்கடமுடையானின் ஆணையைப் பெற்றார். அப்போது எம்பெருமான் தன்னுடைய வஸ்த்ரத்தை அண்ணனுக்கு அருளினார், அண்ணன் மிகவும் மகிழ்ந்து அதையேற்றார். எம்பெருமான், ஐயங்கார் அண்ணனுக்குப் பல்லக்கு சமர்ப்பித்ததை ஏற்கச்செய்து, அதிலேயே அண்ணன் ஸ்ரீரங்கம் வந்தடைந்தார்.

வரும் வழியில் பல திவ்யதேசத்தில் மங்களாசாசனம் செய்து, எறும்பியப்பாவையும் அவரது மூத்தோரையும் எறும்பி என்னும் இடத்தில் சந்தித்தார். காஞ்சிபுரத்தில் அண்ணன் சாலைக் கிணற்றிலிருந்து (எம்பெருமானார் தேவப்பெருமாளுக்கு தீர்த்த கைங்கர்யம் செய்ய உபயோகித்த கிணறு) தீர்த்தம் பூரிக்க விரும்பினார். அண்ணன் மகிழ்ச்சியுடன் இந்த கைங்கர்யத்தைச் செய்து, அப்பாசியாரண்ணாவை இந்த கைங்கர்யத்தைத் தொடருமாறு நியமித்தார்.


To be Continued





https://guruparamparaitamil.wordpress.com/2015/09/27/koyil-annan/?blogsub=confirming#subscribe-blog

 

[P.J.]

கோயில் கந்தாடை அண்ணன்- Continues

கோயில் கந்தாடை அண்ணன்- Continues




அண்ணன் காஞ்சீபுரத்திலிருந்து புறப்பட்டு ஸ்ரீபெரும்புதூர் மற்றும் அதனருகே உள்ள திவ்யதேசங்களுக்கு சென்றுவர உத்தேசமானார். தேவப்பெருமாளின் நியமனதைக் கேட்டறிந்தார். அந்த சமயம் தேவப்பெருமாள் திருவாராதனம் கண்டருளிக் கொண்டிருந்தான். தளிகை (போகம்) சமர்ப்பித்த பிறகு தேவப் பெருமாள் அண்ணனை முன்னேயழைத்து தான் சாற்றியிருந்த வஸ்த்ரம், புஷ்பமாலை, சந்தனம், மற்றும் பூண் (வாசனை த்ரவ்யம்) முதலியவற்றை அண்ணனிடம் தந்தருளி மாமுனிகளிடம் சமர்ப்பிக்குமாறு அருளினான்.

அண்ணனுக்கு விசேஷமாக வழியனுப்பி வைக்கப்பட்டது. அண்ணன் விடைபெற்று கச்சிக்கு வைத்தான் மண்டபத்தில் எழுந்தருளி மாமுனிகள் வைபவத்தை காலக்ஷேபம் செய்தார். அங்கிருந்த பெரியோர்கள் தேவப் பெருமாள் மாமுனிகளை “அண்ணன் ஜீயர்” (கோயில் அண்ணனின் ஆசார்யன் மாமுனிகள்) என்று பிரமிப்புடன் அருளுவதைக் கூறினர். அதேபோல் பெரிபெருமாளும் “ஜீயர் அண்ணன்” (பெரிய ஜீயரின் சிஷ்யர் கோயில் அண்ணன்) என்று அருளுவதையும் அச்சமயம் மாமுனிகள் காலம் கடந்ததால் ஸ்ரீரங்கம் திரும்புமாறு அண்ணனுக்கு செய்தி அனுப்பினார். அண்ணன் ஆணையை சிரமேற்கொண்டு, ஸ்ரீபெரும்பூதூரையும், மற்ற திவ்யதேசங்களயும் நோக்கி வணங்கி, ஸ்ரீரங்கம் வந்தடைந்தார்.


பெரிய ஜீயர் அண்ணனின் திருமாளிகை வந்து சேர்கிறார், அப்போது திருமாலை தந்த பெருமாள் பட்டர் மற்றும் கோயில் கைங்கர்யபரர்கள் பெரிய பெருமாளின் ப்ரசாதமும் மாலையும் கொண்டு வருகின்றனர். எல்லோரும் அண்ணனை வெகுவாக வரவேற்கின்றனர். மாமுனிகள் அண்ணனை ஆசீர்வதித்தார். அங்கிருந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் தேவப்பெருமாள் அண்ணனை “அண்ணன் ஜீயர்” என்று அருளியதைக் கூறினர். மாமுனிகள் இதனைக்கேட்டு பூரிப்படைந்து தனக்கு அண்ணன் சிஷ்யராக வாய்த்ததை நினைத்து அகமகிழ்ந்தார். ப்ரதிவாதி பயங்கரம் அண்ணன் “அண்ணன் ஜீயர்’ என்பது “ஸ்ரீய:பத்தி” (எம்பெருமான் பிராட்டி போன்று) சப்தத்திற்கு நிகராய் இருப்பதைக் குறிப்பிடுகின்றார். எம்பெருமான் பிராட்டி போன்று ஜீயரும் அண்ணனும் அவரவர் ப்ரபாவங்களை புகழுமாறு உள்ளனர்.


மாமுனிகள் அந்திம காலத்தில் ஆசார்ய ஹ்ருதயத்திற்குத் தன் தள்ளாமையையும் பொருட்படுத்தாமல் வியாக்யானம் அருளிக் கொண்டிருந்தார். ஏன் இவ்வளவு ச்ரமதோடு இதைச் செய்ய வேண்டும் என்று அண்ணன் வினவ, “இதை உமது புத்ர பௌத்ரர்களுக்காக எழுதுகிறேன்” என்று பெரும் கருணையுடன் கூறினார்.


படையெடுப்பின் போது கோயில் அண்ணன் இழந்த முறைகள் மற்றும் பஹுமானங்களயும் மீட்டுக் கொடுத்து மாமுனிகள் பேருபகாரம் செய்தார்.


எறும்பியப்பா (மாமுனிகளின் சிஷ்யர்) தனது பூர்வ தினசர்யாவில் (மாமுனிகளின் நித்ய கைங்கர்யங்களை கூறும் க்ரந்தம்) அழகான ஒரு விஷயத்தை எடுத்துரைக்கிறார்.

ஸ்லோகம் 4:

பார்ச்வத: பாணிபத்மாப்யாம் பரிக்ருஹ்ய பவத்ப்ரியௌ |
விந்யஸ்யந்தம் சநைர் அங்க்ரீ ம்ருதுலௌ மேதிநீதலே ||


விளக்கம்:
எறும்பியப்பா மாமுனிகளிடம் “தேவரீர் உம்முடைய இரண்டு பிரியமான சிஷ்யர்களான கோயில் அண்ணன் மற்றும் கோயில் அப்பன் ஆகியோரை அருகில் வைத்து, அவர்களை தேவரீரின் ம்ருதுவான கைகளால் இறுகப் பிடித்துக் கொண்டு, ம்ருதுவான திருவடிகளால் இந்த பூமியில் நடக்கிறீரே”.

(இதனை கோயில் அப்பன் திருமாளிகையில் சித்திரமாய்க் காணலாம்)


​

திருமழிசை அண்ணாவப்பங்கார் தமது தினசர்யா வ்யாக்யானத்தில் இரு பிரியமான சிஷ்யர்கள் என்பது கோயில் அண்ணனையும் கோயில் அப்பனையும் குறிக்கும் என குறிப்பிடுகின்றார். இங்கு ஒரு ஐயம் எழும்; பாஞ்சராத்ர தத்வ ஸம்ஹிதையில் கூறியபடி ஸந்யாஸியான மாமுனிகள் எப்பொழுதும் கையில் திரிதண்டத்தை ஏந்திக் கொண்டிருக்க வேண்டமோ?


​

அண்ணாவப்பங்கார் இதை மிக அழகாக விளக்குகிறார் :

• முற்றும் உணர்ந்த ஸந்யாஸி ஒரு ஸந்யாஸி சில காரணங்களினால் த்ரிதண்டத்தை ஏந்தவில்லையெனில் குறையாகாது;
• ஒரு ஸந்யாஸி பகவானையே த்யானித்து, ஒழுக்கத்துடனும், சாஸ்த்ர விஷயங்களை முறையாகத் தனது ஆசார்யனிடம் பயின்று, பகவத் விஷய ஞானம் பெற்று, புலன்களை ஒடுக்கி இருக்குமளவில் த்ரிதண்டமாவது அவசியமில்லை;
• எம்பெருமானை ஸாஷ்டாங்கமாக சேவிக்கும்போது த்ரிதண்டமானது இடைஞ்சலாக இருக்கக்கூடும்; அந்நேரத்தில் த்ரிதண்டமாவது அவசியமில்லை

மாமுனிகளே அண்ணனை தமது பாசுரத்தில் அழகாய் விவரிக்கிறார்:

எக்குணத்தோர் எக்குலத்தோர் எவ்வியல்வோர் ஆயிடினும்
அக்கணத்தே நம்மிறைவராவரே
மிக்கபுகழ்க் காரார் பொழில் கோயில் கந்தாடை அண்ணனென்னும்
பேராளனை அடைந்த பேர்

விளக்கம்:



கோயில் அண்ணனிடம் சரண் புகுந்தோர் எந்த குணம், குலம், பண்பு உடையோராயினும் அப்பொழுதே என் தலைவர் ஆவார்.


இவ்வாறாக கோயில் அண்ணனுடைய ப்ரபாவங்கள் சிலவற்றை அனுசந்தித்தோம். அவர் மாமுனிகளுக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர் என்பதனையும் பார்த்தோம். நாமும் அவரது கமலபாதங்களில் நமக்கும் அவ்வாறே ஆசார்யாபிமானம் சிறிதளவாவது பெற ப்ரார்த்திப்போம்.


கோயில் கந்தாடை அண்ணன் தனியன்:


ஸகல வேதாந்த ஸாரார்த்த பூர்ணாசயம்
விபுல வாதூல கோத்ரோத்பவாநாம் வரம்
ருசிர ஜாமாத்ரு யோகீந்த்ர பாதாச்ரயம்
வரத நாராயணம் மத் குரும் ஸம்ச்ரயே
அடியேன் மகிழ்மாறன் ராமாநுஜ தாஸன்



ஆதாரம்: http://guruparamparai.wordpress.com/2013/10/16/koil-kandhadai-annan/
வலைத்தளம் – https://guruparamparaitamil.wordpress.com/
ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org


https://guruparamparaitamil.wordpress.com/2015/09/27/koyil-annan/?blogsub=confirming#subscribe-blog

 

[P.J.]

“tEvu maRRariyEn” …….. I do not know of any LORD other than my AchAryan, Swamy NammAz

“tEvu maRRariyEn” …….. I do not know of any LORD other than my AchAryan, Swamy NammAzhwAr


Posted on August 4, 2015by Kazhiyur Varadan

Madhurakavi Azhwar appeared at a holy place in Thirukolur, a small village near Alwarthirunagari, Tamilnadu . Once he undertook an pilgrimage to Ayodhya. He was very moved by the beauty of deities of Lord Rama, Sita Devi, Lakshmana & Anjaneya and decided to stay in Ayodhya for sometime. During his stay, one night he saw a bright light in the sky emitting from the southern direction .





He couldn’t comprehend if it was a bright star, a forest fire or anything else. Amazed with the strange happening , he decided to follow the light and see it for himself. Unmindful walking long distances , he followed the light . After days of voyage, he finally reached Azhwarthirunagari and the light suddenly disappeared . He was surprised at the phenomenon.





He enquired from the villagers about anything strange happening in their village assuming the dazzling light could have some prophecy too . The villagers replied in negative, but expressed that a boy has been meditating under a Tamarind tree for past 16 years without even opening his eyes. He had crawled to the tree as a baby 16 years back and remained in the tree thereafter.Madhurakavi Azhwar was amazed with the villagers expression .He decided to see the child for himself. Azhwar goes close as near to the tree and finds the bright child, with his eyes closed and meditating. The place was filled with divine aura and true the boy was looking too divine




Azhwar questions the divine boy about True knowledge and gets convinced with his instant replies .He immediately accepts the divine boy who is none other than the great Swamy Nammazhwar as his ACHARYAN





Sri Madurakavi AzhwAr becomes an ardent disciple of NammAzhwAr and serves him with utmost devotion . With all humility he submits the 11 verses of the grand KaNNinunchiRuthAmbhu glorifying his Acharyan Swamy NammAzhwAr / Sri SaTakOpar with all humility equating to Lordships .A devotee can dwell and enjoy these verses for ages on the divine works of Madhura kavi AzhwAr’s grand “KaNNinunchiRuthAmbhu” . Azhwar declared in this Prabhandham “tEvu maRRariyEn”

( I do not know of any God other than my AchAryan, Swamy NammAzhwAr).





After NammAzhwAr departed from this earthly world to srivaikuntam , MadhurakaviAzhwAr was worshipping deity of Swamy NammAzhwAr which he consecrated and performed ThiruvarAdhanA and uthsavams in his honour. Impressed by Swamy NammAzhwAr’s works he wanted to stage NammAzhwAr’s works in front of other scholars .




Azhwar used to contemplate on the divine knowledge shared by Acharyar . Vaikaasi visaakam the appearance day of Swamy NammAzhwar was celebrated in a grand manner . One particular year, when Swami Madhurakavi azhwar was taking azhwar’s deity in a procession during the celebrations, few poets from Madurai Thamizh Sangam objected to Swami Madhurakavi azhwar and said .





“Oh! Madhurakavi!! You are worshiping Nammazhwar who is a just a ordinary devotee not Perumal and reciting verses glorifying him ..Are those verses “sangam” certified? and authenticated by the great Madurai Tamil Sangam as “ the original and of the highest quality”? and is he really qualified enough to translate the Vedas into tamil ”?


Azhwar was completely disappointed hearing these critics . He politely went to Azhwar’s sannidhi and pleaded “Azhweer!! These people are objecting to adiyen’s only kainkaryam which is my only purpose of life ..






Please do something that will not come in the way of my service to you . Nammazhwar pleased with his devotion appeared before Swami Madhurakavi azhwar in a disguised form. Dressed like an old man he asked Swami Madhurakavi azhwar about his reason for his grief. Swami repeated the story to the old man.






The old man replied please do not worry about these trivial issues. Submit this pAsuram of “kaNNan kazhaliNai…” and see the miracle “saying this he disappeared.

“Kannan Kazhalinai” will support you always”.







Madhurakavi obeyed as instructed and proceeded to Madurai to meet the so called great sangam poets . All of them were debating in a boat discussing the authenticity of the literature . Madhurakavi offered the holy verse to the poets .


(Madhurakavi azhwar had offered the divine verses in a small leaf which was used during olden times and the divine verse “Kannam Kazhalinai…” from Thiruvaaimozhi was ever glowing )







The poets read those verses and laughed at Swami Madhurakavi azhwar for his childishness and threw it aside . Suddenly the whole boat top sided all the poets much to their surprise .






They swam hard and with great difficulty reached the shore. To their astonishment, they found that the boat retained only that palm leaf . The poets read it patiently and were of opinion that Swamy Nammazhwar was not any ordinary saint and apologised for their foolishness . Thus their ego was shattered

..

Azhwar further says that For a true devotee of Lord Krishna …. all is Lord Krishna the Food – eaten to satisfy the appetite, water drunk to quench the thirst, the betel leaves consumed after the food, are all Lord Krishna . Chanting HIS holy name, speaking of HIS qualities, and thinking of HIM , HIS devotee will feel the hunger and the thirst and all other needs satisfied. They will not eat any other food since KRISHNA CONSCIOUSNESS is enough food for them and always remain in that bliss forever ……


kaNNan kazaliNai
naNNum manamudaiyeer
eNNum thiru_naamam
thiNNam naaraNamE
naaraNan emmaan
paaraNangaaLan
vaaraNam tholaiththa
kaaraNan thane

thaanE ulagelaam
thaanE padaiththidandhu
thaanE undumizndhu
thaanE aaLvaanE


aaLvaan aazi_neer
kOLvaaya aravaNaiyaan
thaaLvaay malarittu
naaLvaay naadeerE.

naadeer naaLthORum
vaadaa malar_kondu
paadeer avan_naamam
veedE peRalaamE.

mEyaan vEngadam
kaayaa malarvaNNan
pEyaar mulaiyunda
vaayaan maadhavanE

maadhavan enRenRu
Odha valleerEl
theedhonRum adaiyaa
Edham saaraavE.

saaraa EdhangaL
neeraar mugilvaNNan
pEr aar Othuvaar
aaraar amararE

amararkku ariyaanai
thamargatku eLiyaanai
amarath thozuvaargatku
amaraa vinaikaLE

vinaival iruLennum
munaigaL veruvippOm
chunai nan malarittu
ninaimin nediyaanE

nediyaan aruL soodum
padiyaan sadakOpan
nodi aayiraththippaththu
adiyaarkku aruL pERE




Adiyen Ramanuja dasan

Pics : Credits to antaryami.net, Smt Geetavasudevan, divyadesam all the advanced devotees who captured the pics
Videos : Credits 4000 Divyaprabhandam


https://kmkvaradhan.wordpress.com/2015/08/04/tevu-marrariyen-i-do-not-know-of-any-lord-other-than-my-acharyan-swamy-nammazhwar/

 

[P.J.]

பிள்ளை லோகாசார்யர் – ஸ்ரீ ரங்கம்

பிள்ளை லோகாசார்யர்

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:
ஸ்ரீ வாநாசல மஹாமுநயே நம:




பிள்ளை லோகாசார்யர் – ஸ்ரீ ரங்கம்

திருநக்ஷத்ரம்: ஐப்பசி திருவோணம்
அவதார ஸ்தலம்: திருவரங்கம்
ஆசார்யன்: வடக்குத்திருவீதிப்பிள்ளை
சிஷ்யர்கள்: கூரகுலோத்தம தாசர், விளாஞ்சோலைப் பிள்ளை ,திருவாய்மொழிப் பிள்ளை, மணப்பாக்கத்து நம்பி ,கோட்டூர் அண்ணர், திருப்புட்குழி ஜீயர், திருக்கண்ணங்குடி பிள்ளை, கொல்லி காவல் தாசர் மற்றும் பலர்.

பரமதித்த இடம்: ஜ்யோதிஷ்குடி (மதுரை அருகிலே)

அருளிச்செய்தது: யாத்ருச்சிக படி, ச்ரிய:பதி படி, பரந்த படி, தனி ப்ரணவம், தனி த்வயம், தனி சரமம், அர்த்த பஞ்சகம், தத்வ த்ரயம், தத்வ சேகரம், ஸார ஸங்க்ரஹம், அர்ச்சிராதி , ப்ரமேய சேகரம் , ஸம்ஸார ஸாம்ராஜ்யம், ப்ரபன்ன பரித்ராணம், நவரத்ன மாலை, நவ வித சம்பந்தம், ஸ்ரீ வசன பூஷணம் மற்றும் பல
நாம் முன்னரே வடக்குத் திருவீதிப் பிள்ளை வைபவத்தில் கண்டது போல, நம்பிள்ளையின் திருவருளால் வடக்குத் திருவீதிப் பிள்ளைக்குத் திருவரங்கத்திலே திருக்குமாரராய் தோன்றியவர் பிள்ளை லோகாசாரியர். அயோத்தியில் பெருமாளும் இளையபெருமாளும் போல கோகுலத்தில் கண்ணனும் நம்பி மூத்த பிரானும் போல திருவரங்கத்தில் பிள்ளை லோகாசாரியரும் அவரது திருத்தம்பியார் அழகிய மணவாளப் பெருமாள் நாயனாரும் வளர்ந்து வந்தனர் .

இவ்விருவரும்நம்பிள்ளை, பெரியவாச்சான் பிள்ளை, வடக்குத் திருவீதிப் பிள்ளை போன்ற பெரியவர்களின் திருவருட்பார்வைக்கும் வழிகாட்டுதலுக்கும் ஒரே சமயத்தில் பாத்திரமாகும் பேற்றை பெற்றிருந்தனர். ஸத் ஸம்ப்ரதாயத்தைத் தங்களது திருதகப்பனாரான வடக்குத் திருவீதிப் பிள்ளை திருவடிகளிலே பயின்றனர். மேலும் இவ்விரு ஆசார்ய சிங்கங்களின் தனிச்சிறப்பு யாதெனில் இவ்விருவரும் தங்கள் வாழ்நாளில் நைஷ்டிக ப்ரஹ்மசர்யம் அனுட்டிக்கபோவதாய் சபதம் மேற்கொண்டு அதன் படி நடந்தும் காட்டினர் .

ஸம்ஸாரத்திலிருந்து பெரும் துயர் அனுபவிக்கும் ஜீவாத்மாக்களின் மீது தாம் கொண்ட பெரும் கருணையாலும் ஸ்வப்னத்தில் பெரியபெருமாள் இட்ட கட்டளையின் பேரிலும், பிள்ளை லோகாசாரியர், ஸத் ஸம்ப்ரதாயத்தின் பொருள்களை விளக்கும் பல க்ரந்தங்களைப் பெரும்பாலும் ஆசார்யன் சிஷ்யனுக்கு உபதேசிக்கும் பாங்கிலே வெளியிட்டார் .

பிள்ளை லோகாசாரியர் ஸம்ப்ரரதாய ப்ரவர்த்தகர் ஆகித் தன் சிஷ்யர்களுக்கு ஸம்ப்ரதாயத்தை திருவரங்கத்திலிருந்து உபதேசித்து வந்தார். மணப்பாக்கத்து நம்பி எனும் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் தேவப் பெருமாளிடம் சென்று புக , தேவப்பெருமாள் தாமும் அவருக்கு சம்பிரதாயத்தின் மிக உயர்ந்த அர்த்தங்களைக் கற்பித்து வந்தார். இவ்வாறிருக்க ஓர் நாள், பாதியிலேயே உபதேசங்களை நிறுத்தி , மணப்பாக்கத்து நம்பியை திருவரங்கத்திற்குச் செல்லுமாறும் தாம் அவருக்கு திருவரங்கத்திலே உபதேசங்களைத் தொடருவதாகவும் தேவப் பெருமாள் சாதித்தார்.

இதனைத் தொடர்ந்து நம்பி, திருவரங்கம் நோக்கி பயணித்து காட்டழகிய சிங்கர் சன்னிதிக்கு வந்து சேர அங்கே பிள்ளை லோகாசாரியர் கோஷ்டியை கண்டார் . ஒரு தூணிற்குப் பின்னே நின்று , பிள்ளை லோகாசாரியரின் உபதேசங்களைக் கேட்ட நம்பி, அவை தேவாதிராஜன் தமக்கு அளித்தவையாகவும் அவற்றின் தொடர்ச்சியாகவும் இருப்பதை கண்டு வியப்புற்று, மறைந்திருந்த இடத்திலிருந்தும் வெளியே வந்து பிள்ளை லோகாசாரியரின் திருவடிகளில் தெண்டனிட்டு “அவரோ நீர்” என்று கேட்க, பிள்ளை லோகாசாரியர் “ஆவது எது ? ” (அதாவது, ஆமாம் இப்பொழுது அதற்கு செய்யவேண்டியது என்ன ? ) என்று சாதித்தார். இதிலிருந்து நாம் உணர வேண்டியது யாதெனில் தேவாதிராஜனே அன்றி பிள்ளைலோகாசாரியர் வேறாரும் இல்லை என்பதாம்.




யதீந்த்ர ப்ரவண பிரபாவத்திலே, பிள்ளைலோகாசாரியர் தேவப் பெருமாளே என்று எடுத்துக் காட்டும் வேறொரு நிகழ்ச்சியும் காட்டப்பட்டுள்ளது. ஜ்யோதிஷ்குடியில் தனது அந்திமதிசையில் பிள்ளை லோகாசாரியர், நாலூர் பிள்ளைக்குத் திருவாய்மொழிப் பிள்ளைக்குத் (திருமலை ஆழ்வார்) திருவாய்மொழி வ்யாக்யானங்களை உபதேசிக்குமாறு உத்தரவிடுகிறார். திருமலை ஆழ்வார் தேவப் பெருமாள் மங்களாசாசனத்திற்கு எழுந்தருளுகையில்,

தேவப் பெருமாள் அருகிருந்த நாலூர் பிள்ளையிடம் “நாம் முன்னரே ஜ்யோதிஷ்குடியில் உமக்கு ஆணையிட்டாற்போலே நீர் திருமலை ஆழ்வாருக்கு அருளிச் செயல்களின் அனைத்து அர்த்தங்களையும் உபதேசிக்க வேண்டும்” என்று நேரே சாதித்தார் .

நித்ய பகவத் கைங்கர்யமாகிற மோக்ஷத்திலேயே கண்ணுடயவர்களான முமுக்ஷுக்களின் உஜ்ஜீவனம் பொருட்டு பிள்ளை லோகாசாரியர் பல க்ரந்தங்களை சாதித்துள்ளார். ரஹஸ்ய த்ரயம் , தத்வ த்ரயம் , திருவாய்மொழியின் ஆழ் பொருள்கள் போன்ற ஸம்ப்ரதாயத்தின் முக்கியமான அர்த்தங்களை எடுத்துரைக்கும் 18 க்ரந்தங்களை பிள்ளை லோகாசாரியர் ப்ரசாதித்தார் . இவற்றில் கீழ் வருமவை மிக முக்கியமானவை .

• முமுக்ஷுப்படி – இந்த க்ரந்தத்தில் ரஹஸ்ய த்ரயம் மிக அருமையாக விளக்கப்பட்டுள்ளது . இந்த க்ரந்தத்திற்கான விரிவான வியாக்யானத்தை பொய் இல்லாத மணவாள மாமுநிகள் சாதித்துள்ளார். ஒரு ஸ்ரீவைஷ்ணவன் திருமந்த்ரம் , த்வய மஹா மந்த்ரம் மற்றும் சரம ஸ்லோகம் போன்றவற்றின் பெருமைகளை எதனை இன்றி அறிய முடியாதோ அப்படியாகப்பட்ட அடிப்படை க்ரந்தம் இதுவேயாம் .
• தத்வ த்ரயம் – இது குட்டி பாஷ்யம் என்றும் அறியப்படுகிறது. பிள்ளை லோகசாரியர் மிக்க மேதாவிகளுக்கே உரிய பாங்கில், ஸ்ரீ பாஷ்யத்தைக் கொண்டு சித், அசித் மற்றும் ஈச்வரன் என்ற மூன்று தத்துவங்களையும் விரிவாக இதில் விளக்கியுள்ளார் . மன்னுபுகழ் சேர் மணவாளமாமுநிவன் வியாக்யானம் தனைக் கொண்டு அன்றி இதனை நாம் முழுமையாக புரிந்து கொள்ள இயலாது .
• ஸ்ரீ வசன பூஷண திவ்ய சாஸ்த்ரம் – ஆழ்வார் ஆசார்யர்களின் சொற்களைக் கொண்டே சாதிக்கப்பட்டது இந்த க்ரந்தம். ஸத் ஸம்ப்ரதாயத்தின் ஆழ் பொருளெல்லாம் விளக்கும் பிள்ளை உலகாரியரின், மிக உயர்ந்த கிரந்தம் இதுவேயாம். இதுவே நமது ஸத் ஸம்ப்ரதாயத்தின் ஆழமான பொருட்களை விளக்கக்கூடிய க்ரந்தம். இதற்கு மிக அறிய விளக்கங்களை மணவாளமாமுநிகள் தனது வியாக்யானங்களில் சாதித்துள்ளார். திருநாராயணபுரத்து ஆயி என்னும் ஆசார்யரும் இதற்கு வியாக்யானம் சாதித்துள்ளார் .

நம் ஸத் ஸம்ப்ரதாயத்தின் பெருமைகளை உணரவேண்டும் ஆகில், ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் தங்களது வாழ்நாளில் ஒரு முறையேனும் இந்த க்ரந்தங்களை காலக்ஷேபமாய் கேட்க வேண்டும்.

பிள்ளை லோகாசாரியரின் பெருமை யாதெனில், இவ்வனைத்து க்ரந்தங்களும் எளிய தமிழில், மணிப்ரவாள நடையில் ஆசையுடையோர் அனைவருக்கும் புரியும் வண்ணம் இவரால் சாதிக்கப்பட்டவை ஆகும். ஸத் ஸம்ப்ரதாயத்தின் அர்த்தங்களைப் புரிந்துக் கொள்வதில் முமுக்ஷுக்கள் படும் கஷ்டங்களைக் கண்டு பொறுக்க மாட்டாமல் தனது பெரும் கருணையால் தன் ஆசார்யர்களிடமிருந்து தாம் கேட்டவை அனைத்தையும் கொண்டே இக்ரந்தங்களை இவர் சாதித்துள்ளார் .

இவற்றில் காணப்படும் தேர்ந்த அர்த்தங்களை நாம் ஈடு 36000 படி மற்றும் ஏனைய பூர்வாசார்யர்களின் (இவருக்கு முன்னே எழுந்தருளி இருந்த) வியாக்யானங்களில் காணலாம். நம் பால் இவர் கொண்ட பேரிரக்கத்தால், தாம் தமது பூர்வர்களிடமிருந்து கேட்டவை அனைத்தையும் திரட்டி, எளிமையாகவும் சுருக்கமாகவும் தமது க்ரந்தங்களின் மூலம் நமக்கு அளித்துள்ளார் .

இதிலிருந்து நாம் அறிந்து கொண்டாடவேண்டியது யாதெனில், பிள்ளை உலகாரியனே பிரமாண ரக்ஷணம் என்றழைக்கப்படும் ஸத் ஸம்ப்ரரதாய விஷயங்களைப் பேணிக் காத்தல் என்னும் அரும் பணியை செய்த ஆசார்யன் ஆவார்.

ப்ரமாண ரக்ஷணம் செய்ததோடன்றி ப்ரமேய ரக்ஷணமும் செய்து கொடுத்த வள்ளல் இவரே. திருவரங்கத்தில் அனைத்தும் நலமாக நடந்து வந்துக்கொண்டிருக்கும் வேளையிலே தான் திடீரென்று துலுக்கர்களின் படையெடுப்பு செய்தி காட்டுத்தீ போல் பரவியது.

கோயில்களிலே இருக்கும் செல்வங்களை சூறையாடும் துலுக்க மன்னர்களின் போக்கை அறிந்தவர் அனைவரும் இச்செய்தியை அறிந்து துன்புற்று நிற்க, அக்காலத்தின் ஸம்ப்ரதாய ப்ரவர்த்தகராய் எழுந்தருளி இருந்த பிள்ளை உலகாரியர் அரங்கனை காக்கும் திருப்பணியில் ஈடுபட்டார். பெரிய பெருமாள் திரு முன்பே கல் சுவுரொன்றை ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களைக்கொண்டு எழுப்பிவிட்டு ,

இவர் உத்சவ பேரரான நம்பெருமளுடன் தெற்கு நோக்கிப் புறப்பட்டு விட்டார். தனது முதிர்ச்சியையும் பொருட்படுத்தாது நம்பெருமாளுடன் இவர் பயணமானார். காடுகள் வழியாக நம்பெருமாள் எழுந்தருளிச்செல்லும் போது சில திருடர்கள் நம்பெருமாளின் திருவாபரணங்களை திருடினர். சற்றே முன்னே சென்றுகொண்டிருந்த பிள்ளை லோகாசாரியர் இதனைச் செவியுற்று வந்து திருடர்களுக்கு நன்மையை போதித்து அவர்களைத் திருத்திப் பணிகொள்ள, அவர்களும் சரணடைந்து பெருமாளின் திருவாபரணங்களை மீளவும் சமர்ப்பித்தனர்.


மதுரையில் ஆனை மலைக்குப் பின்புறம் உள்ள ஜ்யோதிஷ்குடி என்ற சிறு க்ராமத்தைச் சென்றடையும் நேரத்தில், வயோதிகத்தால் திருநோவு சாற்றிக் கொண்ட பிள்ளைலோகாசாரியர், திருநாட்டிற்கு எழுந்தருளத் திருவுள்ளம் கொண்டார்.அச்சமயம் பிள்ளை லோகாசாரியர் தனது சீடர்களில் ஒருவரான திருமலை ஆழ்வாரை நினைத்து, அவரே தமக்கடுத்து ஸம்ப்ரதாய தலைவர் ஆகவேண்டும் என்று திருவுள்ளம் கொண்டார். கூர குலோத்தம தாசர் மற்றும் ஏனைய சிஷ்யர்களை அழைத்து, திருமலை ஆழ்வாரை அவரது அரசாங்க பணியிலிருந்து விடுவித்து தரிசன ப்ரவர்த்தகர் ஆகும் படிக்குத் திருத்திப் பணிகொள்ளுமாறு நியமித்தார். இறுதியாய் தனது சரம திருமேனியை துறந்து இன்பமிகு விண்ணாடு என்று போற்றப்படும் பரமபதத்தை அலங்கரித்தார்.

ஜ்யோதிஷ்குடி – பிள்ளை உலகாரியன் பரமபதம் அடைந்த இடம்​

பிள்ளை உலகாரியன் மற்றும் சீர் வசன பூஷன சாஸ்த்ரத்தைக் கொண்டாடத் திருவுள்ளம் கொண்டு விசதவாக் சிகாமணியான மணவாளமாமுநிகள் உபதேச ரத்தின மாலையை அருளினார். இதில் மணவாளமாமுநிகள் ஆழ்வார்கள் திருவவதார விஷயமாகவும்,

ஆசார்யர்கள் திருவவதார விஷயமாகவும், ஆசை உடையோருக்கெல்லாம் ஸத் ஸம்ப்ரதாயத்தைத் திறந்து வைத்த எம்பெருமானாரின் பேரிரக்கத்தின் விஷயமாகவும் , திருவாய்மொழி வ்யாக்யானங்களின் திருவவதார விஷயமாகவும் விளக்கி, பின்னர், பிள்ளை உலகாரியரின் திருவவதாரம் விஷயமாய் சாதிக்க துவங்கி, சீர் வசன பூஷணத்தின் பெருமைகள் மற்றும் அது கொண்டுள்ள சீரிய அர்த்தங்களின் பெருமைகள் தனை விளக்கி, இறுதியாய், அவ்வர்த்தங்கள் காட்டும் பாங்கிலே நாம் வாழ வேண்டும் என்றும் அவ்வாறாக வாழ்ந்தோமே ஆனால், எந்தை எதிராசரின் (எம்பெருமானாரின்) இன்னருளுக்கு இலக்காகுவோம் என்றும் உபதேசிக்கிறார். மேலும் பூர்வாசார்யர்களின் ஞானம் அனுஷ்டானம் மீது நம்பிக்கை வைக்காது , நம் புரிதலை கொண்டும் நம் மனதில் தோன்றும் எண்ணங்களைக் கொண்டும் தர்க்கத்தைக் கொண்டும் நாமாகவே இவை தான் அர்த்தங்கள் என்று உரைக்க முற்பட்டால், நாம் மூர்க்கர் என்று ஆவோம் என்று சாதிக்கிறார். மூர்க்கர் போன்ற அப சப்தங்களை ஒரு போதும் உபயோகிக்காத அழகிய மணவாளமாமுநிகளே இவ்வாறாக சாதித்துள்ளார் என்றால், பூர்வர்களின் நிலைக்கு மாறாக நடப்பது அத்தனை பெரிய குற்றம் என்பதை எடுத்துக் காட்டவே ஆகும்.

இதுவே ஸ்ரீ வசன பூஷணத்தின் சாரம் என்றும் பெரிய ஜீயர் தனது அரிய உபதேச ரத்தின மாலை பிரபந்தத்தில் எடுத்துக் காட்டுகிறார் .


பிள்ளை லோகாசாரியரின் பெருமைகளை போற்றும் விதத்தில் நிகமாந்த மஹா தேசிகன் என்றும் அறியப்பட்டவரான வேதாந்தாசாரியர் லோகாசார்ய பஞ்சாசத் என்னும் பிரபந்தத்தை சாதித்துள்ளார். பிள்ளை உலகாரியனைக் காட்டிலும் குறைந்த பட்சம் 50 ஆண்டுகள் இளையவரான வேதாந்தாசாரியார், பிள்ளை லோகாசாரியர்பால் கொண்டுள்ள பெரும் மதிப்பை இந்த ப்ரபந்தத்தைக் கொண்டு நாம் அறியலாம். இந்த ப்ரபந்தம் இன்றளுவும் திருநாராயணபுரத்தில் தொடர்ந்து அனுசந்திக்கப்பட்டு வருகிறது .


ப்ரமாண ப்ரமேயங்களின் ரக்ஷணத்தைச் செய்தருளிய பிள்ளை லோகாசாரியரின் அளவிலா பெருமைகளில் சிலவற்றை மேலே அனுபவித்தோம். ஸ்ரீ வைஷ்ணவராய் இருக்கும் ஒருவர் உபகார ஸ்ம்ருதி என்று அழைக்கப்படும் விசுவாசத்துடன் பிள்ளை லோகாசாரியர் இடத்தில் இருத்தல் வேண்டும். பிள்ளை உலகாரியன் இல்லையேல், நம்பெருமாளயோ எம்பெருமானார் தரிசனத்தின் ஆழ்பொருள்களையோ நாம் காணவே முடியாது .

* இங்கே கூறப்பட்ட லோகாசார்ய பஞ்சாசத் என்னும் பிரபந்தத்தின் அர்த்தங்களை ஸ்ரீ உ. வே. V V ராமானுஜம் சுவாமி தமிழில் சாதித்தவை கொண்டு ஸ்ரீ உ.வே. T C A வேங்கடேசன் சுவாமி ஆங்கிலத்தில் விளக்கியுள்ளார்.

இதனைhttp://acharya.org/books/eBooks/vyakhyanam/LokacharyaPanchasatVyakhyanaSaram-English.pdf என்னும் வலைதளத்தில் காணலாம்.

எம்பெருமானார் திருவடிகளிலும் நம் ஆசார்யன் திருவடிகளிலும் மாறாத பக்தி ஏற்பட நாம் பிள்ளை லோகாசாரியர் திருவடிகளை வணங்குவோம்.

பிள்ளை லோகாசாரியர் திருவடிகளே சரணம் .

பிள்ளை லோகாசாரியரின் தனியன்
லோகாசார்ய குரவே க்ருஷ்ண பாதஸ்ய ஸூநவே
ஸம்ஸார போகி ஸந்தஷ்ட ஜீவ ஜீவாதவே நம:
பிள்ளை லோகாசாரியார் மற்றும் அவர் கோஷ்டிக்கு மங்களாசாசனம்
வாழி உலகாசிரியன் வாழி அவன் மன்னுகுலம் வாழி முடும்பை என்னும் மாநகரம் வாழி மனம் சூழ்ந்த பேரின்ப மால்மிகு நல்லார் இனம் சூழ்ந்து இருக்கும் இருப்பு .

நமது அடுத்த பதிவில் மணவாளமாமுநிகளின் ஆசார்யரான திருவாய்மொழிப் பிள்ளை விஷயமாக அனுபவிப்போம் .

அடியேன் ராமானுஜ தாசன், எச்சூர் ஸ்ரீநிவாசன்

ஆதாரம்: https://guruparamparai.wordpress.com/2012/09/18/pillai-lokacharyar/
வலைத்தளம் – https://guruparamparaitamil.wordpress.com/
ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://guruparamparai.wordpress.com
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org


https://guruparamparaitamil.wordpress.com/2015/10/18/pillai-lokacharyar/