V
-
Welcome to Tamil Brahmins forums.
You are currently viewing our boards as a guest which gives you limited access to view most discussions and access our other features. By joining our Free Brahmin Community you will have access to post topics, communicate privately with other members (PM), respond to polls, upload content and access many other special features. Registration is fast, simple and absolutely free so please, join our community today!
If you have any problems with the registration process or your account login, please contact contact us.
MahAperiyavA's teachings and messages
- Thread starter Raji Ram
- Start date
- Status
V
V.Balasubramani
Guest
Link to the discourse by Sri Maha Periyava about Lord Vinayaka in His own divine voice.
https://www.youtube.com/watch?v=l6OdySefly0
Source: https://www.facebook.com/Jagadguru-Sri-Maha-Periyava-Kanchi-Paramacharya-668285496594667/
Last edited by a moderator:
V
V.Balasubramani
Guest
மஹா பெரியவா சரணம்.
ஸ்ரீ ருத்ரத்தின் இறுதியில், மஹா ம்ருத்யுஞ்சய மந்த்ரம் வரும். மிகப் பிரபலமானது.
“த்ரயம்பகம் யஜாமஹே
ஸுகந்திம்
புஷ்டிவர்தனம்.
உர்வாருகமிவ
பந்தனாத் ம்ருத்யோர்
முக்க்ஷீய மாம்ருதாத்.”
இதில் ‘உர்வாருகமிவ பந்தனாத் முக்க்ஷீய’ என்ற வரிகளின் அர்த்தம், ‘வெள்ளரிப்பழம் அதன் கொடியிலிருந்து விடுபடுவதுபோல, என் பந்தங்களிலிருந்து நான் விடுபடவேண்டும்’ என்பதாக அமையும். எனக்கு வெகுநாட்களாக ஒரு சந்தேகம். எந்தப் பழமாயிருந்தாலும், பழுத்தவுடன், ‘பட்’டென்று தன் கொடி, செடி அல்லது மரத்திலிருந்து அறுந்து விழுந்து விடும்தானே! இதில் வெள்ளரிப்பழத்தை மட்டும் ஏன் இந்த மந்திரத்தில் குறிப்பிட்டு சொல்லப்பட்டிருக்கிறது என்று. பல வேத விற்பன்னர்களிடம் கேட்டும் த்ருப்தியான பதில் கிடைக்கவில்லை.
பின் ஒருமுறை, மஹா பெரியவா இதற்கு ஒரு அற்புதமான விளக்கம் அளித்திருந்ததைப் படிக்க நேர்ந்தது. அதாவது, மற்ற பழங்கள் போல் அல்லாமல், வெள்ளரிப்பழம் கொடியில் பூத்துக் காய்த்துப் பழுக்கும். வெள்ளரிக்கொடி, தரையோடு தரையாய்ப் படரும். அதனால், வெள்ளரிப்பழமும், தரைத்தளத்திலேயே பழுத்துக்கிடக்கும். அது பழுத்தவுடன், அதைச் சுற்றியுள்ள கொடியின் கிளைகள், இலைகள் போன்றவை தன்னால் அந்தப் பழத்தை விட்டு விலகுமாம். அதாவது, பழம் கொடியிலிருந்து உதிர்வதில்லை. கொடிதான் பழத்தை விட்டு விலகுகிறது.
அதுபோல, ஞானிகளுக்கு, அவர்கள் பந்தம், பற்றை விட்டு விலக வேண்டுமென்பதில்லை. சரியான தருணத்தில், ‘இவர் பழுத்து விட்டார்’ எனத் தெரிந்தால், பந்தம், பற்று போன்றவை அவரை விட்டு தாமாகவே – எப்படி வெள்ளரிக்கொடி தன் பழத்தை விட்டு விலகுகிறதோ, அது போல – விலகி விடுமாம்.
அற்புதமான விளக்கம்.
நமது மந்திரங்களின் ஆழமான கருத்தும் புரிந்துகொள்ள நேர்ந்தது.
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Source: Srinivasan /Whatsapp
Is that why older people in our Indian society are treated as "பழுத்த கிழங்கள்" and shunned from society?
V
V.Balasubramani
Guest
மஹா பெரியவா சரணம்.
VADAMALA AARADHANA FOR ANJANEYA SWAMY
Once a person hailing from North India was among the many who came to have darshan of Paramacharya of Kanchi Mutt. He was seen in hesitancy and Maha Periyava invited him to ask his doubt. The Northerner cleared his throat and said that Anjeneya Swamy is worshiped all over India but he was not able to understand why in South the people adorn Anjaneya with 'Vada-mala' made of Urud dhal mixed with pepper where as in North India they do with sweet Jangiri. He also added that he had not received a convincing answer from anybody and requested Paramacharya to explain.
Paramacharya was pleased to talk about Hanumanji. He began to explain first that children when they make some fuss to eat, the mother coaxes them to see the Moon outside and the child enjoys seeing the bright Moon and the cool breeze outside and finishes eating.
Similarly when Hanuman was a child, he took a liking to look at the Sun blazing in the Sky. He didn't stop with that. He went on to catch the Sun with his hand. At the same time, 'Rahu Devatha' was also racing to catch the Sun God to eclipse the Sun. In the race between Hanuman and Rahu, Hanuman, being the son of Vayu, the Wind God (Vayuputhra) won with ease. In appreciation of Hanuman's valor, Rahu Deva sanctioned a boon in whoever worshiped Hanumanji with a food item
made of urud dhal, will get relieved from 'Rahu Dosha' or that Rahu Graha will not trouble them anymore. Further the item offered to Hanumanji should be in the form of a garland or bent like a serpent which is how 'Rahu God' appears. Rahu also admitted that Urudh Dhal is his favorite cereal and food item prepared with Urudh Dhal is to his immense liking.
Paramacharya, having explained the significance of Vadamala aaradhana to Anjaneya Swamy went on to bring out the background for the differences in the culture between the people in the South and North.
South India is famous for salt cultivation as North is for sugarcane. Vada is a food item made of urud dhal mainy with salt, also some pepper added for improving the taste. So people in South offer vadamala aaradhana to Anjaneya Swamy.
But the Northerners prefer sweet to salt. However Jangiri is made of mainly urud dhal only which condition satisfies the rule imposed by Rahu God. Sugarcane grows in plenty in North only. Hence the people have developed it as a custom to worship Anjeneya Swamy with the garland of Jangiris.
The mass of people who had gathered to listen to Paramacharya, let alone the Northerner, went rapturous and fell at the feet of the Jagad Guru and the then Paramacharya of Kanchi Peetam.
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Source: Bala Subramanian / Brahmana Sangam / face book
Dear Balasubramani,
Thanks for posting #1880.
Beautiful stories from the Life and teachings of MahaPeriyava.
He was the most Knowledgeable person on the Vedas in modern times and definitely knew how
to convey practical/logical answers to our questions on Vedic practices/rituals.
Like a thought a day, just keep it coming.
Thanks for posting #1880.
Beautiful stories from the Life and teachings of MahaPeriyava.
He was the most Knowledgeable person on the Vedas in modern times and definitely knew how
to convey practical/logical answers to our questions on Vedic practices/rituals.
Like a thought a day, just keep it coming.
V
V.Balasubramani
Guest
Thank you Sir,
Such postings which I deem it as an encouragement, certainly serve as a tonic to me.
Thanks once again.
V
V.Balasubramani
Guest
பெரியவா சரணம் !!
The Mahalaya Paksham fortnight commences on September 17th 2016.
Sesame And Water: Where Do They Go?
All human beings must express their gratitude to their fathers (pitrs) and to the gods- they have a debt to pay their fathers, rites to perform for the gods. We must serve our fellow creatures to the best of our ability and extend hospitality at least to one guest a day. This is atithya or what Thiruvalluvar calls "virundu", also known as manusyayajna. Then there is Brahmayajna to perform, the word "Brahma" here denoting the Vedas. Brahmayajna means chanting the Vedas and making others chant them. This is a duty carried out by a few on behalf of all. One of the rites common to all is bhutayajna, demonstrating our love to all creatures, feeding them etc. Pitryajna, devayajna, manusyayajna, bhutayajana are rites all are duty-bound to perform in one way or. If each individual does his work according to the Vedic dharma and does it in a spirit of dedication to Isvara he may be said to be performing Brahmayajna. Thiruvalluvar has said more or less the same thing as the Vedas say:
Tenpulattar, deivam, virundu, okkal, tan enru angu
aimbulattaru ombal talai.
Tenpulattar are the pitrs, the fathers. All are duty-bound to pay their debt to them. Mother Veda says: "Matr-devo bhava, pitr-devo bhava.” (Be one to whom the mother is a deity. Be one to whom the father is a deity. ) Auvvai, who brings us the essence of the Vedas, observes: Annayum pitavum munnari deivam" (Mother and Father are the deities first known).
We must treat our parents with respect and do all we can to keep them in comfort. We cannot make sufficient recompense for all the sacrifices they make on our behalf. After they depart from this world, we must without fail offer libations to them and perform the sraddha ceremony, all in the sastric manner. Though they ridicule the idea of performing sraddha, even reformers have agreed that we must care for our parents.
"The sesame you offer, the water, the balls of rice, the plantains and other items of food remain here," point out the reformists. "Or we see someone removing them before our own eyes, or eating them. You say that the departed parents are born again in this world. If that is true, is it not madness to claim that what is offered here will reach them?" Some of you must be harbouring similar doubts.
Let me tell you a story.
A certain man had sent his son to college in a distant town. One day the boy woke up to the fact that he had to pay his examination fee in a few days. So he wrote to his father: "Please send such and such a sum by telegraphic money order. " The father was a little perplexed. All the same he went to the telegraph office and handed the clerk at the counter the money that had to be sent to his son. "Please send it by telegraphic money order," he told the clerk. He had thought that the clerk would make holes in the notes, put a length of wire through them and send the whole thing to his son. Moments later the clerk said to the man: "Your son will get your money. It has already been sent. “The villager was again puzzled. He saw the money still in the cash box without the notes strung together. He told the clerk:"My money is still here. You haven't made holes in the notes yet." The clerk assured him: "It will reach your son." Now he turned to his work of sending messages: "Ka-tu-katu-katu." The poor village was still not satisfied.
But the money of course reached his son.
Offering libations to one's fathers is similar. If this rite is performed according to the sastras, the deities concerned will convey them to those for whom they are meant. If the fathers are reborn as cows the offering made to them will be taken to them in the form of grass or hay. The deities in charge carry out the orders of the Paramatman. So the father of the mother whose sraddha is performed need not personally come to receive the offering.
Does not the telegraphic money order reach the addressee? If the addressee resides in a foreign country our currency will not be valid there. If rupees are paid here arrangements are made to pay the money in dollars, pounds of whatever. The things offered to the fathers according to the sastras are conveyed in a form suitable to them.
What is important is a sense of gratitude to our fathers and faith in the sastras. At parties a toast is proposed to somebody and all the guests drink or eat to his health. They do so in the belief that by virtue of the mental power the man toasted will become healthy. Sraddha means that which is done in faith. Faith is of the utmost importance. If we do something we must do it according to the rules laid down for it. When you write a letter how do you make sure that it reaches the addressee? "I will write the address as I like. Why should I drop the letter in that letterbox over there? I have a better box at home." would you speak thus?
In the state of worklessness, love, devotion, and jnana are not bound by any rules. But when an action has a purpose behind it you have to respect the rules pertaining to it.
Source: "Hindu Dharma"- English translation of "Deivathin Kural", a collection of invaluable and engrossing speeches of Sri Sri Sri Chandrasekharendra Saraswathi MahaSwamiji
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Source: Subramanyam Devengare/ Brahmana Sangam / face book
V
V.Balasubramani
Guest
பெரியவா சரணம் !!
Today is the 100th birth anniversary of Bharat Ratna Smt M.S. Subbulakshmi.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Experiences of Maha Periyava: Bharat Ratna Smt M.S. Subbulakshmi
“The noble couple of M.S. Subbulakshmi (MS) and Sadasivam is in a serious financial crisis and need some urgent help. Please plan something to bring them out of this crisis immediately”. In the beginning of 1979 PVRK Prasad, the Executive Officer of Tirumala Tirupati Devasthanam (TTD) received two such urgent telegram messages from His Holiness, the Paramacharya of Kanchi Kamakoti Peetham Sri Chandrasekharendra Saraswathi and from His Holiness Bhagwan Sri Satya Sai Baba of Puttaparthi.
Messages like that from holy giants can unnerve any mammoth personality and the poor Prasad was no exception. But what shocked Prasad more at that moment was not the status of the senders but the content of their message.
“What happened to MS and why did she land in such a situation that demanded the intervention of divine personalities?” and why do the divine personalities want Prasad to help?
MS has millions of fans all over the world and they will not keep quiet if they come to know that their beloved music queen is going through such a bad financial crisis. However, the noble couple will not accept any unsolicited favour and it is now for the TTD to plan something for her and see that she’s adequately compensated for that. TTD has done that earlier and something similar should be done now and that is also what the holy giants are expecting Prasad to do.
However again, it is not as simple as it sounds and there is no better person than Prasad to understand that. Prasad conducted an immediate inquiry through his official sources in the city of Madras, where the noble couple lives, and found out that “MS and Sadasivam have sold off their Kalki estate in Madras and moved into a small rented house in Valluvar Kottam, a desolate place those days in the suburbs of old Madras. Sadasivam was running a newspaper by name Kalki that unfortunately ran into huge losses forcing the couple to resort to such an extreme measure of selling their huge asset to clear off a large amount of loans”.
This unpleasant information really saddened Prasad, a great fan of MS. Wiping off his tears he stood in front of the huge portrait of Lord Venkateswara with folded hands and made a very humble submission. ”Swamy, singing your bhajans all over the world, this great lady served you with utmost devotion so far in her life. Organising everything for her in time Sadasivam was always there with her at every point.
‘Although she could have demanded any amount of money from the organisers of her concerts she was always happy with whatever was offered to her. Above all, she has donated most of her earnings to charity and now at this stage of her life is this what you offer her Swamy? Don’t you think this is unfair? They are also couple of high self esteem and do not seek favours from anyone not even from God. How do you expect them to lead a normal life hereafter? I am really feeling sad for them now and don’t know what to do. Swamy Venkateswara, it is for You to guide me properly and help me in doing something for her immediately.’
Without wasting any more time Prasad called for an emergency meeting of the TTD board and sought measures from its experts to provide whatsoever relief possible to MS and her husband immediately.
Almost all in one voice all the members said, “Sir, we are very unhappy and sad to hear about the pathetic state of Smt.MS and Sri.Sadasivam. However Sir, it is our duty to remind you that she is already the Asthana Vidwan of TTD and is as such enjoying some honorarium and privileges from us. Although we are all eager to help her in this hour of crisis, we are afraid, there’s nothing more we can do at this juncture sir. TTD is answerable to the ministry of endowments and is not empowered to take certain decisions on its own.”
A real tricky situation arose for the government run body to offer some relief to a great personality like MS who definitely deserved a better and more appropriate attention. But quite miraculously and almost immediately that appropriate attention came from none other than The Holy Lord Sri Venkateswara Himself. And this incident is a standing testimony to that.
That evening a much disturbed Prasad went to offer his last prayers of the day to Lord Sri Venkateswara, the presiding deity of the holy Tirumala temple. After offering his prayers, Prasad was walking out of the main temple and exactly at that time a very small incident occurred there. Quite miraculously; this small incident later heralded a golden era in the history of Indian classical music. As he was walking out of the main temple Prasad found a small group of poor singers sitting right in front of the temple singing bhajans in praise of the holy Lord. As though halted by an invisible hand Prasad stood there for a few minutes. He was spellbound by the amazing talent of those folk singers and more so by their rustic style of singing.
After a few more moments of silent listening Prasad smiled and smiled with a great sense of relief and smiled with an amazing feeling of satisfaction. Watching Prasad smile the holy Lord smiled and watching the holy Lord smile the whole of Tirumala smiled and watching the whole of Tirumala smile the five elements of nature too smiled. And later those historic smiles scripted an epoch making chapter in the history of Indian classical music that not only provided immense relief to MS forever but also launched her into immortality in the world of devotional music that later earned her a well deserved highest civilian award of India, the “Bharat Ratna”.
The very next morning a much more relaxed Prasad left for Kanchi and met Kanchi Paramacharya in His holy abode. After he was granted private audience by the Paramacharya of Kanchi, Prasad explained Him in detail about his plan of action to offer assistance to MS. Prasad said “Swamy, after receiving your telegram about MS amma I was very disturbed.I called for an emergency meeting of the TTD executive board and asked for suggestions but nothing concrete came out. With a disturbed mind, the same evening I visited Lord Venkateswara and sought His guidance and blessings in helping MS Amma immediately. As I was coming out of the holy sanctum sanctorum I saw a group of poor singers sitting in front of the main temple singing Annamacharya keerthanas in praise of the holy Lord. Not only was I spell bound by their devotional singing but also felt immensely light and happy as a great idea to help MS was born in my mind at that moment. I have then decided to visit your Holiness and explain in detail about my plan of action”
As though He knew what Prasad was about to say, Paramacharya smiled and asked Prasad to continue. Prasad continued “Centuries ago Saint Annamacharya wrote and composed a number of keerthanas (raaga based devotional songs praising the divine qualities of Gods) on Lord Venkateswara but only a few of them have seen the light of the day. However there are many more gems groping in darkness that need to be brought out and publicised further. Earlier TTD has done some work in this direction but there is a lot more that still needs to be done now”
Prasad continued, “According to my plan, your Holiness, TTD will now identify a few unknown keerthanas of Annamacharya and I on behalf of TTD will personally visit MS and request her to sing those keerthanas for TTD.So far in her career she has only recorded Saint Thyagaraja’s keerthanas and has never attempted Annamacharya keerthanas. That way, I am sure she will be impressed with my proposal and will agree to record Annamacharya keerthanas for us. Later, TTD shall sell those records to millions of devotees who visit the holy Tirumala every year. This will generate a lot of revenue and will help MS a great deal as she becomes eligible to enjoy the royalty generated from the sales. After that, her family will never need to look around for their survival.”
Pleased with what Prasad had said the smiling Paramacharya stated, “Prasad, God expresses Himself in many inexplicable forms and exposes His presence in many mysterious ways. May be the Lord Venkateswara Himself appeared before you in the form of those poor singers you say you have seen in front of the temple..May be the group itself was an optical illusion created by Him. May be those singers are Gandharvas in human form and sang those Annamacharya keerthanas only for you to give you an idea about what needs to be done for MS. May be you are the only one who has seen them or heard them singing. May be those singers have disappeared after you smiled and left the place. Who knows?”
Unable to believe what the Paramacharya was trying to convey a frozen Prasad remained speechless as His Holiness continued,
“Dear Prasad, everything in this world is part of Nature’s cosmic scheme and every worldly act, whether good or bad, has a divine purpose behind it. Do you think God will keep quiet when someone who served Him for decades is suffering from pain..? Since He cannot present Himself before us, He uses tools like you and me for getting His things done. God knows His job pretty well Prasad. So don’t be ignorant and do not ever blame Him for anything.”
Still unable to believe what he had experienced, a visibly shaken Prasad prostrated himself before the divine feet of Paramacharya who is revered by many in the world as an Avatar” (reincarnation) of Lord Shiva.
Blessing Prasad, Paramacharya said, “Your idea is brilliant Prasad... MS has millions of fans all over the world and they will come running to help her in this hour of crisis. But MS and Sadasivam are a very reserved couple with an unimaginable degree of high self esteem and honour. So far they lived life on their own terms and will never accept any unsolicited favour not even from God. So be careful. They should not think you have come to them to offer financial assistance. If they smell it they will reject your offer outright. This is a sensitive situation, so handle it carefully. Good luck”
Continued……2
V
V.Balasubramani
Guest
--:2:--
Later things moved in quick succession and it didn’t take much time for Prasad to get the necessary approvals for the proposed Annamacharya music album project from the TTD Board. Ramesan, the then chairman of the TTD board was very much pleased with his executive officer’s idea as he felt that it would not only empower the TTD Board to help a legendary divine singer like MS in her hour of crisis, but would also provide a great deal of publicity to many hidden melodious keerthanas of Saint Annamacharya…
One fine morning, carrying a neatly packed portrait of Lord Sri Venkateswara, Prasad along with Ramesan and a couple of other officials went to the small rented house of MS in Madras. First, MS’s husband Sadasivam came out. Ramesan handed over the portrait to him and Sadasivam very happily received it with a warm “Thank you very much”. Then Prasad explained to Sadasivam in detail about the reason behind their visit to the house of the noble couple.
Prasad said, “Maastaaru, you know pretty well that TTD does quite a lot of promotional activities to promote rich Indian culture and traditional values. Now we want to actively promote many Annamacharya keerthanas that are so far unknown to the world. Our plan is to bring out a five volume LP records (Long Play microgroove record used for recording sound in analog format for gramophone records in olden days) containing some rare Annamacharya keerthanas. Each volume may have up to ten keerthanas and all in all there may be about fifty keerthanas in the whole album.”
Initially Sadasivam felt very happy with the offer but rejected it when he came to know that the keerthanas were written in Telugu language. He said, “Our sincere thanks to TTD for coming up with this offer but you know pretty well that MS likes to have command over the language she sings in. Though in Telugu, she has still recorded many Thyagaraja keerthanas earlier as she was practicing them since her childhood. However, to do the same now at this age will be very difficult for her since she never practiced Annamacharya keerthanas so far and it will be a herculean task for her to do it now. She needs at least one week time to practice one Telugu keerthana and you say there are about fifty keerthanas for which she may need almost an year…At this age of sixty three it’s not fair to trouble her with such a strenuous job…It doesn’t work Prasad. I am very sorry about that.”
As the problem came back to square one, Prasad started feeling jittery and nervous. With all the helplessness in the world he gave a blank look at Lord Venkateswara in the portrait lying in front of him. And it was exactly at that moment, the great music queen walked in. Prasad and other TTD officials quickly got up in her honour and greeted her with folded hands. Requesting them to feel comfortable she then looked at the portrait of Lord Venkateswara that was kept on a small table in front of her.
What happened later is a scene to be seen to be believed. With extreme devotion MS immediately picked up the portrait with both her hands; closed her eyes for almost a minute; offered silent prayers to her beloved Lord Venkateswara in the portrait; later with tears running down her cheeks she gently placed her head at His holy feet saying in a low tone, “Perumaal, ennai aasirvadhikka ithana dhooram neengale vandhuttela?” (Oh my Venkateswara did you come all the way to bless me).
What a voice? What a devotion? And what a total surrender to her Lord Perumal? How did she get it and where did she get it from? But why is that hidden pain in the great singer’s voice? What happened? Is it due to the poor and stress filled conditions this evergreen queen of music is forced to live in for some time? Hey Bhagawan, what a painful time for this great lady?
Prasad who had grown up listening to MS’s devotional songs could not stand the pathetic condition of his favourite music queen, who in her times of glory walked many red carpets around the world, now standing in front of him in a simple cotton saree.He was finding it extremely difficult to control his emotions but a tear drop still emerged at the right corner of his left eye, which he silently erased before someone else noticed it.
In the meantime Sadasivam gave a brief explanation to MS in Tamil about the Annamacharya music album proposal from TTD. She immediately said, “It is a God sent opportunity for me and am ready to face any hardships to accomplish this task. I have got a chance to offer my services to Perumal and I will not let this opportunity go.” With her firm statement MS brought smiles on everyone’s face there.
After a lot of deliberations it was decided not to burden the music queen with too much of practice and confine Annamachaya keerthanas only to first three LP records and then fill the rest of the two records with great Sanskrit literary works of other divine personalities.
Thus according to their revised plan the Annamacharya music album would contain three LP records with rare Annamacharya keerhanas like Brahma kadigina paadamu, Naanaati batuku naatakamu,Jo Acyutananda Jojo Mukunda,Sri Mannarayana and a few more gems.
The other two LP records would include Ganesha Pancharatnam, Madhurashtakam, Gita Govindam, Nama Ramayanam, Hanuman Chalisa, Lakshmi Ashtotram, Sri Venkateswara Karavalamba Sthotram, Govindashtakam, Kanakadhara Sthavam, Durga Pancharatnam, Ranganadha Gadyam, Dwadasa Sthotram and Sivashtakam.
After all the discussions related to the music album are over, then came the most crucial phase of finalising remuneration to the music queen which Prasad was feeling very nervous about.
Since that was the main motive behind their gathering there, Prasad mustered some courage to initiate the dialogue by saying, “Amma, we are all very happy that you have agreed to take up this assignment. May your Perumal’s blessings be with your family forever. Now with your kind permission Amma, I would also like to discuss about the remuneration” Prasad had not yet completed the sentence…
The music queen quickly interrupted him saying,”What remuneration? No remuneration. It’s a service to Perumal and am honoured to get this offer.Don’t bring money in between. I will not take a single rupee for this work.”
A fully sweat filled Prasad looked worriedly at every one of his colleagues. They were all looking at him with a request to carry their burden too. Prasad knew pretty well that these were the most crucial and sensitive moments that Paramacharya cautioned him about. Folding his hands and silently offering his prayers to Lord Sri Venkateswara, Prasad started saying in a very humble tone “Amma, I agree fully that you are offering your services to your Perumal and who am I to put that to question. I also have a great respect for your feelings and your devotion towards Perumal. However Amma, have a very humble submission to make and I hope you appreciate and understand me for that...”
MS was listening to Prasad quietly. Prasad continued.”Amma, TTD is not going to donate this album free of cost to devotees visiting Tirupati. In fact TTD is planning to promote this album in a commercial way by selling it across all its counters in India and abroad.This will generate a lot of money for TTD and we are only requesting you to take a little amount of money from it as you are legally entitled to receive that. The holy body of TTD is not in a position to take the services of a great devotee like you free of cost and later be blamed for that”
As everyone was listening to him, Prasad continued with folded hands. “Amma, as the executive officer of TTD am also a humble servant of Lord Venkateswara and will always be answerable to Him for every work done in the organisation. I also feel that this album is the design of your Perumal Himself and that is why we are all here today. Anyway, Amma, I am like your son and I said what I wanted to say. Please forgive me Amma, if you find anything wrong in what I have conveyed, I now leave the decision to you and your Perumal.”
The absolute honesty in Prasad’s emotion filled voice impressed everyone there including the noble couple of MS and Sadasivam. There was an echoing silence there for about a few minutes with blank faces staring at each other.
Finally the ice was broken as the music queen smiled and agreed with Prasad’s view point. Prasad looked thankfully at the portrait of Lord Sri Venkateswara that was there in front of him. After discussing a few more points the historical meeting concluded on a positive note leaving every one there with utmost satisfaction.
Finally Prasad shot the million dollar question.”What should be the title of this Annamacharya music album?” Prompt came the reply from the music queen, “Balaji Pancharatnamala”
Continued….3
V
V.Balasubramani
Guest
--: 3 :--
EPILOGUE
Later HMV recording company entered into an agreement with TTD to market the proposed music album “Balaji Pancharatnamala” and agreed to bear with all its recording expenses. As part of their understanding TTD immediately deposited rupees four lakhs in the name of MS, two lakhs in the name of Sadasivam and one lakh in the name of their daughter, Radha Viswanathan who would also be taking part in the music album project. This amount would be kept in a fixed deposit and the accrued monthly interest would be going to them as long as they so desired.
After successfully completing its recording in 1980, the album ‘Balaji Pancharatnamala’ was simultaneously released all over India in an unprecedented fashion. While the first LP was released by the then President of India Neelam Sanjeeva Reddy, the second was released by the Prime Minister Indira Gandhi. Rest of the three albums was released by the chief ministers and governors in their respective states. The fifth album was released by the Peetadhipathis of various Peethams spread all over India.
In the very first year of its release the ‘Balaji Pancharatnamala’ album received tremendous response all over India generating a record amount of revenue recovering the entire money spent on it. This album went on to break all the previous records in India making MS a household name all over the country.
In 1998 the government of India honoured MS with the country’s highest civilian award the “Bharat Ratna” for revolutionising devotional music in India and also for earning global recognition to Indian classical music. Unfortunately Sadasivam was not there to witness this once in a life time event as he passed away just a year before that in 1997.
Most of the literary masterpieces by great sages would have remained unknown to the world if they were not given that magical touch by the mellifluous golden voice of MS.
Finally on 11th December 2004, leaving behind a legacy of devotional classicism and leaving every music fan in an emotional sea of tears and melancholy, music queen MS left this human world and entered the holy abode of her beloved Lord Perumal and remained there rested in
Peace at His divine Lotus feet.
Conclusion
“Puttutayu Nijamu, Povutayu Nijamu… Nattanadi Mee Pani Natakamu.
Yettanedhuta Galadi Prapanchamu... Kattakadapatidhi Kaivalyamu.
Naanaati Batuku Naatakamu...Naatakamu...Naatakamu.”
– Saint Annamacharya
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
Source: Subramanyam Devengare/ Brahmana Sangam / face book
EPILOGUE
Later HMV recording company entered into an agreement with TTD to market the proposed music album “Balaji Pancharatnamala” and agreed to bear with all its recording expenses. As part of their understanding TTD immediately deposited rupees four lakhs in the name of MS, two lakhs in the name of Sadasivam and one lakh in the name of their daughter, Radha Viswanathan who would also be taking part in the music album project. This amount would be kept in a fixed deposit and the accrued monthly interest would be going to them as long as they so desired.
After successfully completing its recording in 1980, the album ‘Balaji Pancharatnamala’ was simultaneously released all over India in an unprecedented fashion. While the first LP was released by the then President of India Neelam Sanjeeva Reddy, the second was released by the Prime Minister Indira Gandhi. Rest of the three albums was released by the chief ministers and governors in their respective states. The fifth album was released by the Peetadhipathis of various Peethams spread all over India.
In the very first year of its release the ‘Balaji Pancharatnamala’ album received tremendous response all over India generating a record amount of revenue recovering the entire money spent on it. This album went on to break all the previous records in India making MS a household name all over the country.
In 1998 the government of India honoured MS with the country’s highest civilian award the “Bharat Ratna” for revolutionising devotional music in India and also for earning global recognition to Indian classical music. Unfortunately Sadasivam was not there to witness this once in a life time event as he passed away just a year before that in 1997.
Most of the literary masterpieces by great sages would have remained unknown to the world if they were not given that magical touch by the mellifluous golden voice of MS.
Finally on 11th December 2004, leaving behind a legacy of devotional classicism and leaving every music fan in an emotional sea of tears and melancholy, music queen MS left this human world and entered the holy abode of her beloved Lord Perumal and remained there rested in
Peace at His divine Lotus feet.
Conclusion
“Puttutayu Nijamu, Povutayu Nijamu… Nattanadi Mee Pani Natakamu.
Yettanedhuta Galadi Prapanchamu... Kattakadapatidhi Kaivalyamu.
Naanaati Batuku Naatakamu...Naatakamu...Naatakamu.”
– Saint Annamacharya
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
Source: Subramanyam Devengare/ Brahmana Sangam / face book
V
V.Balasubramani
Guest
பெரியவா சரணம் !!
Surrender To God
No doubt, it is to some extent desirable, in this world, for a man to earn a name and fame and also material wealth. All these things come to some people unasked. Others do not get them, however much they may try. But these things do not attach themselves to us permanently. Either we leave them behind, or they desert us in our own life-time. Therefore, name, fame and wealth are not objectives for which we should consciously strive with all our energy. What we should aspire and strive for is a life free from sin.
There are two aspects to this freedom from sin. One is absolution from sins already committed (Paapanaasam) and the other is non-commission of sins hereafter, by purifying our mind and making it free from evil thoughts (Paapa buddhi). The former can be achieved by absolutely surrendering oneself to God, realising that He alone is our Saviour, nothing happens without His knowledge, and that whatever happens to us, good or bad, is by His will and only for our ultimate good. Resigning oneself to the dispensation of God is the essence of absolute surrender or Saranaagati. We will be free from evil thoughts hereafter only by Bhakti or devotion, that is to say, by devoting every free moment of ours to His thought or repeating His names or listening to His glories.
The claim of Christianity is that God appeared on earth to wash off our sins. It is sometimes argued that there is no corresponding conception in Hinduism. This is not correct. In the Gita, Sri Krishna has given an assurance that He will absolve from sin those who surrender themselves to Him. The Lord says
Sarva Dharmaan Parityajya Maamekam Saranam Vraja;
Aham Tvaa Sarvapaapebhyo Mokshayishyaami Maa Suchah.
Sri Krishna asks Arjuna not to grieve telling him "I will free you from all sins (Sarvapaapebhyo mokshayishyaami), if you give up all other Dharma (Sarva Dharmaan parityajya), and surrender to Me absolutely (Maamekam Saranam Vraja)". In this context, the import of the expression, Sarva Dharman Parityajya has to be understood correctly. The emphasis of the Gita is on each man performing his prescribed duties in a spirit of dedication. Therefore, the call to “give up Dharma" cannot be a message of inaction. Sri Krishna wants Arjuna, and through Arjuna all of us, to do the duties pertaining to our station in life. But what He wants us to give up is the notion that the performance of these duties will by itself lead us to the cherished goal. Sri Krishna wants us to perform our Dharma, giving up the notion that they are the be-all and end-all of life, and surrender ourselves to Him without reservation.
In the verse previous to the one I have just quoted, Sri Krishna says :
Manmanaa Bhava Madbhakto
Mayaajee Maam Namaskuru;
Maamevaishyasi Satyamte
Partijaane Priyosi Me.
When Sri Krishna says to Arjuna, "You are dear to me (priyosi me) it means that all of us are dear to Him. So, when he gives the assurance "satyam te prattijanne", we can take it as an assurance given to all of us. The assurance is that we will reach Him (Maamevaishyasi). For that purpose, we have to fix our thoughts on Him (Manmanaa Bhava), become His devotees (Madbhakto Bhava), worship Him (Madyaajee bhava) and fall at His feet (maam namaskuru).
If we analyse one's affection towards one's son or wife, we will find that it ultimately resolves itself into one's love for oneself. A man is fond of his son only so long as that son fulfils what he expects of him. Supposing that son gets married and neglects his father, the affection will turn into enmity. It follows that the affection we entertain is with a purpose and not selfless. But there is no purpose or object behind one's love for oneself. When we come to realise that the "I" we love so much is "He", our mind becomes saturated with Him. That is the significance of the expression, "Manmanaa bhava". We think of Him not for securing any favours, but because we cannot help thinking of Him, having realised that the soul within us is none else than He. When this realisation takes deep root, the mind enters the state of Avyaaja Bhakti.
We have examples of such selfless devotion to God in our Puranas. Akroora and Vidura had such Avyaaja Bhakti, Dhruva and Prahlada are examples of those who surrendered themselves to God even from their childhood. Sabari and Kannappar are examples of persons regarded as unlettered common people, on the bottom rungs of the social ladder, who are animated by an overwhelming devotion in which the consciousness of their individual entity has been completely wiped out. Parikshit is an example of one, who, within the last seven days of his life, experienced the bliss of devotion achieved in a life-time. Khatvaanga is an example of a person who got purified by concentrated devotion of three and three-fourths Naazhigas, or 90 minutes.
While Saranaagati helps to "write off" past sins, Bhakti alone will keep our minds away from sin. The heart has to be kept clean through Bhakti so that the full effect of His presence there may be realised. In the ultimate analysis, surrender and devotion are the two facets of the same thing. In this life, all householders are engaged in various occupations necessary to maintain themselves. While so engaged, their minds will be concentrating on their work. But it is during their leisure that their minds are likely to go astray. This leisure must be utilised in developing Bhakti, through various process like Naama Japa (repeating God's name), Satsanga (keeping holy company), pooja (worship), satkathasravana (listening to Lord's glory), etc. The idea is to somehow keep our thoughts engaged on God. We should have no occasion to commit sin through mind, eyes, ears and speech. Even when we make any representations in our prayers, it should be in a spirit of detachment, namely with the realisation that nothing is unknown to Him and with a feeling “Let Him do with us as He pleases". Let us, in this way, strive to pursue the path of surrender and devotion, and earn the grace of God.
"Acharya's Call"- invaluable speeches given by His Holiness Sri Sri Sri Chandrasekharendra Saraswathi Mahaswamiji
February 28, 1958
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Source: Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya / face book
V
V.Balasubramani
Guest
பெரியவா சரணம் !!
Experiences with Maha Periyava: Go to Gaya and perform the Shraddha for your mother
A devotee from Madras was travelling in the ‘Bombay Mail’ train during his pilgrimage to have a darshan of Sri Raghavendra Brindavan at Mantralaya. He was sleepy. When the train stopped at a station, he thought it was his destination and got down hurriedly.
He had a look at the name board of the station only after the train left the station. It was Gundakkal!
“Ada Devuda! I have got down here!!”
Sri Matham devotee, Joshi and his friends, who arrived on the same train, came across the devotee, who was standing confused.
Maha Periyava was staying in Hagari at that time. Joshi and his friends were proceeding to have his darshan then.
“I got down here sleepily,” said the ‘Mantralaya man’.
“It is not drowsiness. You have alighted here only in a clear state! Come, let us go to Hagari and have darshan of Periyava,” said Joshi.
Joshi and his company prostrated to the Sage and stood on the side, giving way to others.
As was his usual custom, Periyava inquired details of everyone who came before him. When it was the turn of the Mantralaya devotee, he asked Joshi, “This man has not proposed to come here! Did you people bring him?”
The Mantralaya devotee was nervous. He blurted out, “Since I thought of going to Mantralaya directly without having darshan of Periyava here, I couldn’t go there…”
Periyava called him nearer. He talked at length to the devotee in a low voice. The devotee was simply nodding his head affirmatively at intervals.
It was found that the devotee’s mother had committed suicide by falling into a well.
“Is that so?” Periyava asked him.
“Yes,” said the devotee feeling guilty.
“As soon as possible, you go to Gaya and perform Shraddha for your mother. She will get relief.”
Later, the Mantralaya man came to us and explained the discussion and the orders of Periyava.
Joshi said, “The soul of the woman who had given up her life by falling into the well would have prayed to Periyava seeking relief from its present state. This is the reason Periyava made her son alight at Gundakkal and come to see him.”
That is true. How otherwise, would Periyava know about the untimely death of the Mantralaya devotee’s mother?
Perhaps this Sarveshwaran even knew the language of the souls? What do we ordinary people know?
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/FbExperiences with Maha Periyava: Go to Gaya and perform the Shraddha for your mother
A devotee from Madras was travelling in the ‘Bombay Mail’ train during his pilgrimage to have a darshan of Sri Raghavendra Brindavan at Mantralaya. He was sleepy. When the train stopped at a station, he thought it was his destination and got down hurriedly.
He had a look at the name board of the station only after the train left the station. It was Gundakkal!
“Ada Devuda! I have got down here!!”
Sri Matham devotee, Joshi and his friends, who arrived on the same train, came across the devotee, who was standing confused.
Maha Periyava was staying in Hagari at that time. Joshi and his friends were proceeding to have his darshan then.
“I got down here sleepily,” said the ‘Mantralaya man’.
“It is not drowsiness. You have alighted here only in a clear state! Come, let us go to Hagari and have darshan of Periyava,” said Joshi.
Joshi and his company prostrated to the Sage and stood on the side, giving way to others.
As was his usual custom, Periyava inquired details of everyone who came before him. When it was the turn of the Mantralaya devotee, he asked Joshi, “This man has not proposed to come here! Did you people bring him?”
The Mantralaya devotee was nervous. He blurted out, “Since I thought of going to Mantralaya directly without having darshan of Periyava here, I couldn’t go there…”
Periyava called him nearer. He talked at length to the devotee in a low voice. The devotee was simply nodding his head affirmatively at intervals.
It was found that the devotee’s mother had committed suicide by falling into a well.
“Is that so?” Periyava asked him.
“Yes,” said the devotee feeling guilty.
“As soon as possible, you go to Gaya and perform Shraddha for your mother. She will get relief.”
Later, the Mantralaya man came to us and explained the discussion and the orders of Periyava.
Joshi said, “The soul of the woman who had given up her life by falling into the well would have prayed to Periyava seeking relief from its present state. This is the reason Periyava made her son alight at Gundakkal and come to see him.”
That is true. How otherwise, would Periyava know about the untimely death of the Mantralaya devotee’s mother?
Perhaps this Sarveshwaran even knew the language of the souls? What do we ordinary people know?
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
Experiences with Maha Periyava: Go to Gaya and perform the Shraddha for your mother
A devotee from Madras was travelling in the ‘Bombay Mail’ train during his pilgrimage to have a darshan of Sri Raghavendra Brindavan at Mantralaya. He was sleepy. When the train stopped at a station, he thought it was his destination and got down hurriedly.
He had a look at the name board of the station only after the train left the station. It was Gundakkal!
“Ada Devuda! I have got down here!!”
Sri Matham devotee, Joshi and his friends, who arrived on the same train, came across the devotee, who was standing confused.
Maha Periyava was staying in Hagari at that time. Joshi and his friends were proceeding to have his darshan then.
“I got down here sleepily,” said the ‘Mantralaya man’.
“It is not drowsiness. You have alighted here only in a clear state! Come, let us go to Hagari and have darshan of Periyava,” said Joshi.
Joshi and his company prostrated to the Sage and stood on the side, giving way to others.
As was his usual custom, Periyava inquired details of everyone who came before him. When it was the turn of the Mantralaya devotee, he asked Joshi, “This man has not proposed to come here! Did you people bring him?”
The Mantralaya devotee was nervous. He blurted out, “Since I thought of going to Mantralaya directly without having darshan of Periyava here, I couldn’t go there…”
Periyava called him nearer. He talked at length to the devotee in a low voice. The devotee was simply nodding his head affirmatively at intervals.
It was found that the devotee’s mother had committed suicide by falling into a well.
“Is that so?” Periyava asked him.
“Yes,” said the devotee feeling guilty.
“As soon as possible, you go to Gaya and perform Shraddha for your mother. She will get relief.”
Later, the Mantralaya man came to us and explained the discussion and the orders of Periyava.
Joshi said, “The soul of the woman who had given up her life by falling into the well would have prayed to Periyava seeking relief from its present state. This is the reason Periyava made her son alight at Gundakkal and come to see him.”
That is true. How otherwise, would Periyava know about the untimely death of the Mantralaya devotee’s mother?
Perhaps this Sarveshwaran even knew the language of the souls? What do we ordinary people know?
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/FbExperiences with Maha Periyava: Go to Gaya and perform the Shraddha for your mother
A devotee from Madras was travelling in the ‘Bombay Mail’ train during his pilgrimage to have a darshan of Sri Raghavendra Brindavan at Mantralaya. He was sleepy. When the train stopped at a station, he thought it was his destination and got down hurriedly.
He had a look at the name board of the station only after the train left the station. It was Gundakkal!
“Ada Devuda! I have got down here!!”
Sri Matham devotee, Joshi and his friends, who arrived on the same train, came across the devotee, who was standing confused.
Maha Periyava was staying in Hagari at that time. Joshi and his friends were proceeding to have his darshan then.
“I got down here sleepily,” said the ‘Mantralaya man’.
“It is not drowsiness. You have alighted here only in a clear state! Come, let us go to Hagari and have darshan of Periyava,” said Joshi.
Joshi and his company prostrated to the Sage and stood on the side, giving way to others.
As was his usual custom, Periyava inquired details of everyone who came before him. When it was the turn of the Mantralaya devotee, he asked Joshi, “This man has not proposed to come here! Did you people bring him?”
The Mantralaya devotee was nervous. He blurted out, “Since I thought of going to Mantralaya directly without having darshan of Periyava here, I couldn’t go there…”
Periyava called him nearer. He talked at length to the devotee in a low voice. The devotee was simply nodding his head affirmatively at intervals.
It was found that the devotee’s mother had committed suicide by falling into a well.
“Is that so?” Periyava asked him.
“Yes,” said the devotee feeling guilty.
“As soon as possible, you go to Gaya and perform Shraddha for your mother. She will get relief.”
Later, the Mantralaya man came to us and explained the discussion and the orders of Periyava.
Joshi said, “The soul of the woman who had given up her life by falling into the well would have prayed to Periyava seeking relief from its present state. This is the reason Periyava made her son alight at Gundakkal and come to see him.”
That is true. How otherwise, would Periyava know about the untimely death of the Mantralaya devotee’s mother?
Perhaps this Sarveshwaran even knew the language of the souls? What do we ordinary people know?
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Source: Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya / face book
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Source: Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya / face book
Last edited by a moderator:
V
V.Balasubramani
Guest
பெரியவா சரணம் !!
Experiences of Maha Periyava: Ramanatha Ganapadigal delivers the Bhagavatha Saptaham
A Vedic Pundit by name of Ramanatha Ganapadigal hailed from Karur and was living in Srirangam. His wife’s name was Dharmambal. They had a daughter named Kamakshi. Though the Pundit was a master in Vedas, he did not pursue Vaideegam (performing Vedic rituals as his profession) but he used to do “Upanyasam” (spiritual discourses) for a living with whatever little income he earned through that source. The family members were staunch devotees of Maha Periyava.
Their daughter’s marriage was fixed suddenly and groom was a teacher in a nearby village. His wife Dharmambal asked his husband “Our daughter’s marriage has been fixed. How much savings have we got?” Ganapadigal replied, “Do you not know that in so many means I have saved about five thousand rupees and we can carry out the marriage in a simple manner”. Dharmambal was furious, “How we can conduct the marriage? We need to buy jewels and vessels. There are catering and other expenses and we need at least fifteen thousand rupees more”.
Ganapadigal looked at her and she said, “Don’t worry I have a suggestion. Please buy some fruits and go to Kancheepuram and meet Maha Periyava and tell him that our daughter’s marriage has been fixed and that we need fifteen thousand rupees. He will definitely help us”. However Ganapadaigal did not take up her idea and replied “How is it possible to ask our Jagadguru ‘dhanam’ (money) when we should only ask for ‘jnanam’ (knowledge). However Dharmambal argued and convinced her husband and made him travel to Kancheepuram the next day.
On that day there was a heavy rush in Kanchi Mutt and everyone was carrying a fruit basket and Ramanatha Ganapadigal was also in the queue with some fruits along with the marriage invitation expecting to meet the Maha Periyava. In between someone compulsorily took the fruit basket and kept it along with others. While he was crying that his fruit basket was having the marriage invitation nobody paid attention to him.
Suddenly there was a voice “Oh! Is it Karur Ramanatha Ganapadigal? Please come. Is everyone fine at Srirangam? Is your religious discourse going on well?” The voice came from none other than Mahaperiyava himself. He then enquired about his family’s details and the discussion was going on. Ganapadigal did not know how to tell the issue of his financial needs. Somehow he managed to open the topic, “Dharmambal told me to visit you and tell you about the marriage of our daughter….” Before he could finish Periyava told him, “My blessings are there in full and …. I have one assignment for you can you do for me?”
Ganapadigal then asked what the assignment was and Periyava told him that few days ago someone from a village near Kadayanallur (near Tirunelveli) had come and told Maha Periyava that the cows in their village were experiencing mysterious death and it was decided to conduct a “Bhagavatha Saptaham" (discourse on Srimad Bhagavatham for seven days) in the village temple as parikaram. Periyava then asked him to take some money from the Mutt so that he could start to Kadayanallur the same night itself.
Ganapadigal reached Tirunelveli the next day and he was picked up by the temple priest at the Junction. He was put up at the house of the priest and to his surprise nobody came to meet him. He consoled himself that he could meet people at the time of the discourse. However when he commenced his discourse i.e. “Bhagavatha Saptaham” in the evening only the temple priest, the temple security guard and the Lord Varadaraja Perumal were the only attendees. When he enquired, he was told that the entire village got scattered over an issue as to who should be the President of the temple and till that issue was resolved nobody in the village had decided to enter the temple.
However Ramanatha Ganapadigal sincerely carried out his Saptaham in front of the Lord for the next seven days while it was attended by the temple priest and the security guard. On the last day the priest told him that the discourse was excellent and it was priceless however due to poor response he gave the “Sambhavana” (fees for rendering the discourse) of sum of thirty rupees, the only amount which was available with the priest at that point in time. He also got Ganapadigal the train ticket for his return journey. Ganapadigal reached Kancheepuram via Vizhupuram the next day and reached Kanchi Mutt.
Next day afternoon after the routines were over he met Maha Periyava. Maha Periyava then enquired about his trip to Kadayanallur and asked how the discourse went. Ganapadigal somehow controlled his emotions and told Periyava that due to some problem in the village nobody attended except the temple priest and the secuity guard. For this Maha Periyava replied, “Ramanatha nee periya bhagyasalida therla okkanthu Krishnan sonna upadeshathai Arjunan oruthan than kettan onnaku parru rendu per vandu kettirukka” (Ramanatha your are so lucky that when Krishna gave upadesha only Arjuna was there to hear but for your two people were there to hear!) and started laughing.
Maha Periyava then thanked him for going there on his request and completing the Saptaham and then gave him “salvai” (cloth given as a token of respect) and a dakshina of rupees thousand and blessed him. Ganapadigal suddenly remembered the original purpose for which he came to Kancheepuram i.e. the marriage of his daughter and informed Periyava about the same for that Periyava blessed him that the marriage would get over in a very good manner by the grace of Chandramouleeswara (“jaam jaam nu nadathi vaipar”) and asked him not to worry and bid him farewell.
The next day Ganapadigal reached Srirangam and he was thinking all the way that how he was going to face his wife and also about the fifteen thousand rupees which she had requested from Maha Periyava. When he reached his home his wife Dharmambal greeted him and gave water to wash his feet and took him inside the pooja room and lo!
There was a bamboo basket full of fruits, sari, dhothi, turmeric, kumkum, flowers, two Mangalasutras (thirumangalyam) and a bundle of currency notes! Ganapadigal was speechless and Dharmambal said “Today morning some people came and informed me that they are coming from Kanchi Mutt and told me that Maha Periyava had instructed them to hand over the gifts for our daughter’s marriage.” Ganapadigal said “Dharmu I didn’t ask anything but still he has sent this to us. What a magnanimous person he is” and started counting the currency and it was exactly the fifteen thousand!!!
Ramanatha Ganapadigal was moved by the grace of the Maha Periyava and started crying profusely.
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Source: Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya / face book
mkrishna100
Active member
Thanks Sri Balasubramanian for sharing the excellent post regarding the experience of Sri Ramanatha Ghanapadigal
V
V.Balasubramani
Guest
பெரியவா சரணம் !!
விதவைத் தாய்க்கு கிடைத்த அமுதசுரபி
ஸ்ரீ மடத்து சன்யாசிகளுக்கு பல கட்டுப்பாடுகள் உண்டு. அவற்றை மிகவும் கடுமையாக கடைபிடித்தவர் மஹா பெரியவர் எனப்படும் ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி அவர்கள். அந்த காலத்து வழக்கப்படி விதவை கோலம் பூணாத விதவைகளுக்கு அவர் தரிசனம் தர மாட்டார். இருந்தாலும் கைவிடவில்லையே! படிக்கும்போது கண்ணீர் வந்துவிட்டது. கதையை படியுங்கள். கொஞ்சம் நீண்ட பதிவு.
காஞ்சி மாமுனி மஹாபெரியவாளின் நிகழ்வுகள்
மாமுனியின் கருணையா: கொடையா
(ஸ்ரீ மும்பை விஜயன் ஸ்வாமிகளின் சொற்பொழிவிலிருந்து…)
விதவைத் தாய்க்கு கிடைத்த அமுதசுரபி
அடியேன் கல்கத்தாவில் பயணிகள் கப்பலில் வரும் என் நண்பரைக் காணத் துறைமுகம் சென்றேன். கப்பல் இரண்டு மணி நேரம் தாமதம் எனத் தெரிந்தது. அவருக்காக காத்திருக்க முடிவு செய்து அந்த சாலையில் இருந்த ஒரு ஹோட்டலின் முன் இருந்த பெஞ்சில் அமர்ந்தேன். அது ஒரு சிறிய ஹோட்டல். வருவோர் போவோர் அதிகம் இருந்த நிலையில் அந்த ஹோட்டல் மிகவும் பரபரப்பாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தது. என் பார்வை கல்லாவில் இருந்தவரின் மீது செல்ல அவர் அமர்ந்து இருந்த இருக்கைக்குப் பின்னால் ஒரு படம் பூக்களாலும் வண்ணக் காகிதங்களாலும் அலங்கரிக்கப்பட்டு பார்வையை இழுக்கும் வகையில் இருந்தது. அந்தப் படம் என்னை ஈர்க்க நான் அருகே சென்று பார்க்க அது மஹா பெரியவாளின் படம். கல்கத்தாவில் 90 சதவிகித இடங்களில் காளி மற்றும் ராம கிருஷண பரமஹம்சர் விவேகானந்தர் படங்களைப் பார்த்த எனக்கு என் குரு நாதரைக் கண்டவுடன் உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சி பொங்கியது.
கல்லாவில் அமர்ந்திருந்தவரிடம். படத்தைக் காட்டி யார் இவர் என வினவ அந்த நபர் உள்ளம் பூரித்து கண்கள் விரிய “என் தாக்குர்ஜி என் தாக்குர்ஜி” என பரவசப்பட்டார். இவரைப் பற்றி கொஞ்சம் சொல்லுங்களேன் என அடியேன் கேட்க அந்த கேள்விக்கு காத்திருந்தவர் போல நொடியும் தாமதிக்காது மிகுந்த உணர்ச்சி வசப்பட்டவராய் பேசத் தொடங்கினார். அவர் உள்ளத்தில் பெருகிய பக்தி மடை திறந்த வெள்ளம் என வார்த்தைகளாக பெருக்கெடுத்தது. பக்தியில் நனைந்து நனைந்து வந்து விழுந்த குரு நாதரைப் பற்றிய ஒவ்வொரு சொல்லும் தேனாக என் காதில் பாய்ந்தது. பக்தியில் பொங்கி பொங்கி கொப்பளித்த அவர் உள்ளம் சற்று சம நிலை அடைய அடியேன் அவர் பேச்சின் இடை இடையே மஹாபெரியவாளைப் பற்றி ஒரிரு வரிகள் சொல்ல தன் பேச்சை நிறுத்தியவர் கண்களில் வியப்புடன் தாக்குர்ஜி பற்றி தெரிந்தும் என்னிடம் தெரியாதது போல் கேட்டீர்களா என வாய் விட்டு சிரிக்க அந்த சிரிப்பில் கள்ளம் கபடம் இல்லா அவரின் குழந்தை உள்ளம் தெரிந்தது. அருகே இருந்த பணியாளரிடம் கல்லாவைப் பார்த்துக் கொள்ள சொல்லி விட்டு என் கைகளைப் பிடித்து அழைத்து ஒரு இருக்கையில் அமர்த்தினார். இருவரும் மஹாபெரியவாளைப் பற்றி பேசி பேசி களிப்படைய நேரம் போனதே தெரியவில்லை. கப்பல் வந்து விட்ட அறிவிப்பு வர அவரிடம் விடை பெற்றுக் கொண்டேன். என் கைகளை அழுத்திப் பிடித்தவர் உங்களைப் பிரிய ஏனோ மனம் வரவில்லை இன்று மாலை என் இல்லம் வாருங்கள். தாக்குர்ஜி என் குடும்பத்துக்கு செய்த ஒரு உன்னதமான அதிசயத்தை சொல்லுகிறேன் வருவீர்களா என ஏக்கத்துடன் கேட்க அவரிடம் ஐயா அதை விட பெரும் பாக்கியம் என்ன இருக்க முடியும் கட்டாயம் வருகிறேன் என சொல்லி அவர் முகவரியைப் பெற்றுக் கொண்டு விடை பெற்றேன். அன்று மாலை அவர் இல்லம் சென்றேன். அழகான எளிமையான சிறிய இல்லம். மணம் கமழும் ஒரு சிறு அறையில் மஹா பெரியவாளின் படம். மஹா பெரியவாளின் முன்னிலையில் ஒரு சிறு பெட்டி இருக்க அதிலிருந்து ஒரு பாத்திரத்தை பய பக்தியுடன் வெளியே எடுத்து வைத்தார். அந்த புனிதப் பாத்திரம் சொல்லாமல் சொன்ன நிகழ்வு இது.
கல்கத்தாவைச் சேர்ந்த இளம் விதவை. கணவர் குடும்பத்தினர் பரம்பரை பரம்பரையாக செக்கு வைத்து எண்ணெய் வியாபாரம் செய்து வந்தனர். கணவர் காலத்தில் வியாபாரம் முடங்க ஆரம்பிக்க அவள் திருமணம் முடித்த சில வருடங்களில் வியாபாரம் முழுதுமாக நொடித்து விட்டது. வியாபாரத் தோல்வி கணவர் உள்ளத்தையும் உடலையும் உருக்க நோய்வாய்ப்பட்டு சில வருடங்களிலேயே அவர் இறந்தும் போனார். இளம் விதவை ஐந்து குழந்தைகளுக்குத் தாய் கணவர் இறந்த மறு நாளே புகுந்த வீட்டினர் அவளை அண்ட விடாது ஒதுக்கியும் ஒதுங்கியும் விட்டனர். பிறந்த வீட்டில் பாதுகாப்பு கிடைக்கும் எனக் கதவைத் தட்டியவளுக்கு பிறந்த வீட்டார் ராசியில்லாதவள் அமங்கலி என இரட்டைத் தாழ்ப்பாள் போட்டனர். தன் உடலையும் மானத்தையும் பாதுகாத்துக் கொள்ள வேண்டிய பொறுப்பு ஒன்றும் புரியாத பிஞ்சுகளாய் இருக்கும் ஐந்து குழந்தைகளை வளர்க்க வேண்டிய பாரம் எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக சமுதாயம் ராசியில்லாதவள் என சூட்டிய முள் கிரீடம் எல்லாம் அவளை அழுத்தியது. கணவர் சேமித்து வைத்து விட்டுப் போன சிறு தொகையைக் கொண்டு பசி பட்டினி இல்லாது குடும்பத்தை நடத்தினாள். அதுவும் சில காலமே. வருடங்கள் செல்ல செல்ல இரு வேளை சோறு ஒரு வேளையானது. பின்னர் அதுவும் கஞ்சியாக மாறியது. கைப் பணம் கரைய கரைய அச்சமும் கவலையும் சூழ்ந்தது. குடும்ப வருமானத்திற்கு குப்பை பொறுக்குவது என முடிவு செய்தாள். நாள் முழுதும் அலைந்து பெரிய அலுவலகங்களாக சென்று காகிதங்களை பொறுக்கி அவற்றை விற்று அதன் மூலம் வரும் வருமானம் கொண்டு குடும்பம் நடத்தினாள். துறைமுகப் பகுதியில் வாகனங்களிலிருந்து விழும் நெல் அரிசி கோதுமை போன்ற தானியங்களை சாலையைப் பெருக்கி எடுத்து வந்தாள். சிதறிய தானியங்களைக் கொண்டு தன் பிள்ளைகளின் வயிற்றுக்கு கஞ்சி ஊற்றினாள். ஆனால் எப்படி ஐந்து பிள்ளைகளையும் கரை சேர்ப்பேன் என்ற கவலை அவளைத் தினமும் வாட்டியது. குடும்பம் மிகவும் பரிதாப நிலையில் இருந்தது. கணவர் இறந்து இப்படியே ஐந்து வருடங்கள் போய்விட்டது. இந் நிலையில் நமது மஹாபெரியவா கல்கத்தாவில் முகாமிட்டிருந்தார். அவரைத் தரிசித்த மக்கள் அவரைப் பற்றி பலவாறு ப்ரமிப்புடனும் பக்தியுடனும் பேச பேச அந்த பேச்சுக்கள் இவள் காதையும் எட்டியது. அவளுக்கும் அவர்கள் சொல்லும் தாக்குர்ஜியை பார்க்க வேண்டும் என ஆவல் பிறந்தது. அவரை தரிசித்து விட்டு வந்தால் என் வாழ்வில் ஒரு விடியல் இருக்கும் என எண்ணினாள். இரவெல்லாம் அதே நினைவுடன் உறங்கியவள் மறு நாள் ஸ்நானம் செய்து விட்டு கையில் ஒரு காலி எண்ணெய் தூக்கை எடுத்துக் கொண்டு மஹா பெரியவா முகாமிட்டிருந்த இடம் வந்தாள். தாக்குர்ஜியை சுலபமாக சந்தித்து ஆசி பெற்றுவிடலாம் என நினைத்து வந்தவள் அங்கிருந்த கூட்டத்தைக் கண்டு திகைத்து நின்றாள். வருவோர் போவோரின் ஏளனப் பார்வையும் அவர்கள் அவளைக் கண்டு விலகிச் செல்வதையும் கண்ட பொழுது தான் அவளுக்கு அவளின் நிலைப் புரிந்தது. தாக்குர்ஜியை காண வந்த கூட்டத்தினரின் மீது அவள் பார்வை சென்றது. அனைவரும் நல்ல ஆடை அணிந்தவர்கள் படித்தவர்கள் உயர் அதிகாரிகள் என பல தரப்பட்ட மக்கள். தன்னை எண்ணினாள். எண்ணெய் ஆட்டுவதைக் குலத் தொழிலாக கொண்ட குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவளின் தலையில் ஒரு சொட்டு எண்ணெய் இல்லை. வறண்ட கூந்தல் எத்தனை துவைத்தும் நீங்காது அழுக்குப் படிந்து போன சேலை தன் வாழ்க்கை தரத்தையே வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டும் கிழிந்த ஒட்டுப் போட்ட ஆடை. எப்படி இந்தக் கூட்டதில் நம்மை இணைத்துக் கொள்வது கூட்டத்தில் கலக்க முயற்சித்தால் நிச்சயம் விரட்டப் படுவோம் என புரிந்துக் கொண்டாள். அந்தக் கூட்டத்தைப் பார்க்க பார்க்க உள்ளத்தில் அச்சம் சூழ்ந்தது. ஆனால் தாகுர்ஜியிடம் ஆசி பெற வேண்டும் என்ற ஆர்வம் மட்டும் போகவில்லை. கூட்டத்திலிருந்து சற்று விலகி நின்றாள். கூட்டத்தினர் பார்வையாலையே அவளை விரட்ட தள்ளி நின்றாள். அங்கிருந்தவர்கள் மேலும் அவளை விரட்ட மேலும் மேலும் ஒதுங்கினாள். இப்படியே கூட்டத்தை விட்டு 60 – 70 அடி தள்ளி விரட்டப்பட்டாள். கூட்டம் கலைந்தவுடன் அவரைத் தரிசிக்கலாம் எனக் காத்திருந்தாள். ஆனால் வருவதும் போவதுமாக இருந்த மக்கள் கூட்டம் குறையவில்லை. நேரம் நகர்ந்துக் கொண்டே போனது. மனதில் தன் வாழ்க்கையில் நடந்த அத்தனை சம்பவங்களும் வந்து போயின. தன் வாழ்க்கை சம்பவங்களால் கண்களும் மனதும் பொங்கியது தன் நிலையைப் புரிந்துக் கொண்டவள் தாகுர்ஜியை அருகில் சென்று ஆசி பெறும் எண்ணத்தைக் கைவிட்டாள். அவரை தூரத்திலிருந்தாவது தரிசித்து விட்டால் போதும் தன் வாழ்க்கையில் மாற்றம் வரும் என பரிபூரணமாக நம்பினாள். கூட்டத்தை விட்டு தள்ளி ஒடுங்கி நின்றவளின் பார்வை மட்டும் தாக்குர்ஜி இருந்த இடத்தை விட்டு விலகாது இருந்தது. சுமார் ஐந்து மணி நேரம் காத்திருந்தவளுக்கு இன்னும் மஹா பெரியவாளின் தூர தரிசனம் கிடைக்கவில்லை. ஆனால் மஹா பெரியவா அவளைப் பார்த்துக் கொண்டுதான் இருந்தார் உள் முகமாக. அருகே இருந்த தன் உதவியாளரை அழைத்தார். சில குறிப்புகள் சொல்லி அவளிடம் இருக்கும் பாத்திரத்தை வாங்கி வரும் படி சொன்னார். உதவியாளரிடம் பாத்திரத்தை தந்தவளின் கண்கள் தாக்குர்ஜியை காணத் துடித்தது. தாக்குர்ஜி என்னை உள்முகமாக பார்த்துவிட்டார். எனக்கு அவரின் தரிசின பாக்கியம் கிடைக்குமா என உள்ளம் ஏங்கியது. உதவியாளார் சென்ற பாதையிலேயே தன் கண் பார்வையை செலுத்தினாள். உதவியாளர் சென்ற பொழுது ஒரு இடைவெளி கிடைக்க அந்த இடை வெளியில் தாக்குர்ஜியைப் பார்த்தாள். பரவசப்பட்டாள். கை தொழுது நின்றவளின் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் பெருக்கெடுத்தது. தாகுர்ஜியின் முன் பாத்திரம் வைக்கப் பட அதில் மஹாபெரியவா தன் கமண்டத்திலிருந்து நீரை ஊற்றுவதைக் கண்டாள். கூட்டம் மறைக்க இந்த தரிசினமே போதுமானது என திருப்தி அடைந்தாள். உதவியாளர் கொண்டு வந்து தந்த பாத்திரத்தைத் தன் சேலைத் தலைப்பில் மடிப் பிச்சையாக வாங்கிக் கொண்டாள். அதை பவித்திரமாக பாவித்து தன்னுடன் அணைத்துக் கொண்டு கண்ணீர் மல்க நன்றி சொன்னாள். அவள் உடலும் உள்ளமும் ஆனந்தப் பரவசப் பட கால்கள் சிறிது தள்ளாட அருகே இருந்த சுவரில் சாய்ந்தாள்.
Contd......
V
V.Balasubramani
Guest
--: 2 :--
கண்கள் மூடிய பரவச நிலையில் இருந்தவளுக்கு மஹா பெரியவாளின் வார்த்தைகள் இடி முழக்கமாக கேட்டது. “பரவாயில்லை இத்தனை நேரம் காத்திருந்தாயே. உண்மையில் நீ மிகவும் பொறுமைசாலி” என சொல்ல அந்தப் பெண் தாக்குர்ஜி நான் பொறுமைசாலியல்ல. எத்தனையோ மக்கள் தங்களிடம் ஆசி பெறவும் அனுக்ரஹம் பெறவும் காத்திருக்க வந்த அனைவருக்கும் பல மணி நேரமாக இடை விடாது ஆசி தந்து கருணை மழை பொழிந்துக் கொண்டிருப்பதோடு எங்கோ நின்று கொண்டிருந்த இந்த விதவைக்கும் அல்லவா அனுக்ரஹம் காட்டினீர். என் காத்திருப்பில் சுய நலம் இருக்கிறது. ஆனால் தங்களை நாடி வந்த பக்தர்களின் நலம் கருதிய தங்களின் பொறுமையிலோ அன்பும் கருணையும் அல்லவா வழிந்துக் கொண்டிருக்கிறது. நான் பொறுமைசாலி அல்ல. தாங்கள் தான் பொறுமையின் பிறப்பிடமும் அதிபதியும் என்றாள். அம்மா உன் நிலை அறிவேன். இதைக் கொண்டு 17 ஆண்டுக் காலம் உன் குடும்பத்தை நடத்தி நீயும் ஜீவித்து வா. இதுவே உன் வாழ்வாதாரம். துளிர்த்து தழைக்கும் என ஆசி வழங்கினார். பரவச நிலையிலிருந்து வெளிவந்து சம நிலை அடைந்தாள். தாகுர்ஜியின் திசை நோக்கி மீண்டும் நன்றியோடு வணங்கினாள். பாத்திரத்தை இறுக்கி பிடித்த படி தன் வீடு நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தாள். மனதில் தாக்குர்ஜியின் தரிசனமும் அவரின் வார்த்தைகளுமே வியாபித்திருந்தது. ஐந்து கிலோ மீட்டருக்கும் மேலான நடை பயணம் களைப்பைத் தரவில்லை. பரவச நிலைக்குப் பின் உலகமே அவளுக்கு புதிதாகத் தோன்றியது. மனதை அழுத்திக் கொண்டிருந்த பாராமும் பிறர் சூட்டிய பட்டங்களும் கவலையும் போன இடம் தெரியவில்லை. தாகுர்ஜியின் தரிசனம் கிடைத்து விட்டது. அவரின் ஆசி வார்தைகளையும் கேட்டு விட்டேன். இனி தாக்குர்ஜியின் ஆசியே என் குடும்பத்தை வழி நடத்தும் என திடம் கொண்டாள். ஒரு வழியாக தாக்குர்ஜியை தரிசித்த மகிழ்வுடன் வீடு வந்து சேர்ந்தாள். தான் கொண்டு சென்ற பாத்திரத்தில் தாக்குர்ஜி ப்ரசாதமாக கொடுத்த நீர் பாத்திரம் முழுதுமாக சுமார் ஒன்றரை லிட்டர் நிரம்பி இருக்க அதை வேறு பாத்திரத்தில் நிரப்ப நினைத்து மற்றொரு பாத்திரத்தில் ஊற்றினாள். ஊற்றிய பொழுது நடந்த அதிசயத்தை அவள் கண்களால் நம்ப முடியவில்லை. அவள் கொண்டு சென்ற பாத்திரத்திலிருந்தது ப்ரசாத நீர். ஆனால் அதை மற்றொரு பாத்திரத்தில் நிரப்பிய பொழுது அது எண்ணெய்யாக வழிந்தது. வழிந்துக் கொண்டே இருந்தது. நடக்கும் ஆச்சர்யத்தை அவளால் நம்ப முடியவில்லை. தாக்குர்ஜி ப்ரசாதமாக தந்தது நீர் தானா என பார்த்தாள். நீர் தான் இருந்தது. அது எப்படி வழியும் பொழுது எண்ணெய் ஆயிற்று? தாக்குர்ஜி தாகுர்ஜி என வாய் முணு முணுத்தது. உள்ளம் ஆச்சர்யத்திலும் சந்தோஷத்திலும் திளைத்திருக்க மஹா பெரியவாளின் ஆசி வார்த்தைகள் அவள் மனதில் மோதின. “இதைக் கொண்டு 17 ஆண்டுக் காலம் உன் குடும்பத்தை நடத்தி நீயும் ஜீவித்து வா. இதுவே உன் வாழ்வாதாரம். துளிர்த்து தழைக்கும்” ஆசி வார்த்தைகளின் அர்த்தம் இப்பொழுது புரிய ஆரம்பித்தது. பட்டுப் போன குலத்தொழிலான எண்ணெய் வியாபாரத்தை தாக்குர்ஜி மீண்டும் துளிர்க்க வைத்து விட்டார் எனப் புரிந்துக் கொண்டாள். இனி இந்த எண்ணெய்யை விற்று குடும்பத்தை நடத்துவது என முடிவு செய்தாள். தாக்குர்ஜியை நான் அருகில் சென்று கூட வணங்கவில்லை. அவர் முன் என் நிலையை எடுத்தும் சொல்லவில்லை. எங்கோ ஒதுக்கப்பட்டு ஓரமாக நின்ற இந்த விதவையின் மீது தன் உள்ளக் கருத்தைப் பதித்து எத்தனை பெரிய அதிசயத்தையும் அற்புதத்தையும் நிகழ்த்தி ஆசியும் அளித்தார். இதுவரை ஒரு முறை கூட இந்த தாக்குர்ஜியைப் பற்றி நான் அறிந்ததும் இல்லை. நாளும் தொழுததும் இல்லை. ஆனால் எத்தனை பெரிய கருணையைப் பொழிந்திருக்கிறார் என எண்ணி எண்ணி அவள் உள்ளம் கசிந்தது. என் தாகுர்ஜிக்கு எப்படி நன்றி செலுத்துவேன் என கலங்கினாள். அவள் துக்கம் சந்தோஷம் ஆச்சர்யம் என அனைத்தும் அழுகையிலேயே கலந்து கரைந்தது. மனதில் தாகுர்ஜியின் ஆசிகளும் அவருக்கான நன்றிகளுமே பதிந்து இருந்தது. தெளிவுக் கொண்டு எழுந்தவள் அந்த பாத்திரத்தை ஒரு பெட்டியில் வைத்துப் பூட்டினாள். பாத்திரத்தோடு ரகசியத்தைக் காக்க தன் வாயையும் மனதையும் சேர்த்து அந்தப் பெட்டியில் பூட்டினாள்.
மறு நாள் ஸ்நானம் செய்து விட்டு பெட்டியிலிருந்த தாக்குர்ஜி ஆசிர்வதித்து தந்த பாத்திரத்தை தொட்டு வணங்கினாள். மனதில் தாகுர்ஜியை நினைத்தாள். வார்த்தைகள் உள்ளத்திலிருந்த வெடித்துக் கிளம்பின. நான் விழுந்துப் போன நேரத்தில் என் மக்கள் எல்லோரும் நகைத்தனர் வியாதியஸ்தி (ராசியில்லாதவள்) என சொல்லி என் ஜனமே என்னை வெறுத்தது என்னை சுகப்படுத்தி புது வாழ்வு தந்த தாக்குருவே! என்று மனம் உருகிப் பிரார்த்தித்தாள். (இதுவே அவளின் குரு மந்திரம் ஆனது. ஒவ்வொரு நாளும் இதை சொல்லியப் பின்னே எண்ணெய் எடுத்தாள்)
மஹா பெரியவா ஆசிக் கொடுத்தப் பாத்திரத்தை சாய்த்தாள். ஒரு குடம் நிறைய நிரப்பினாள். பாத்திரத்தைப் பூட்டினாள். எண்ணெய்யை எடுத்துக் கொண்டு அக்கம் பக்கத்தினர் அறியா வண்ணம் மூன்று நான்கு மைல்களுக்கு அப்பால் சென்று வியாபாரம் செய்தாள். கையில் குரு நாதரின் கருணையால் கிடைத்தப் பணம் அவளுக்கு திடனைத் தந்தது. அந்த வருவாய் அவளின் குடும்ப ஜீவனத்திற்குப் போதுமானதாக இருந்தது. தாகுர்ஜிக்கு மறக்காமல் நன்றி செலுத்தினாள். மறு நாள் பாத்திரத்திலிருந்து ஒரு குடம் நிறைய எண்ணெய் எடுத்தாள். வியாபாரம் செய்தாள். ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு குடம் என்பதை அளவாக வைத்துக் கொண்டாள். அவள் அதற்கு மேல் என்றுமே எடுக்கவில்லை. அந்தக் கட்டுப்பாட்டை அவள் தனக்குத் தானே விதித்துக் கொண்டாள். இப்படியே காஞ்சி மாமுனியின் வாக்குப்படி அவள் தன் குடும்பத்தை நடத்தினாள். வருடங்கள் கடந்தன. பரிதாப நிலையில் இருந்த குடும்பம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முன்னேறியது. மூத்த மகன் டீக் கடை வைத்து வியாபாரம் செய்தான். நான்கு பெண் குழந்தைகளுக்கும் உரிய வயதில் கடன் இல்லாது திருமணமும் முடித்தார் அந்தத் தாய். ஒரு சிறு வீடும் அவர்களுக்கு சொந்தமானது. தாகுர்ஜியின் ஆசியில் மகனின் வியாபாரம் சிறக்க அவன் சிறு ஹோட்டல் வைக்கும் அளவு உயர்ந்தான். மகனின் திருமணமும் நடந்தது. பாரத்தை எப்படி சுமப்பேன் என போராடித் தவித்த அந்த விதவைத் தாய் மாமுனியின் கருணையால் இப்பொழுது பெரும் நிம்மதி அடைந்தாள். 17 ஆண்டுக் காலம் அவரின் கருணையால் ஜீவிதம் நடந்தது. இனி தனக்கு வாழ்க்கையில் என்ன வேண்டும் என உள்ளம் நிறைவுக் கொள்ள நினைவெல்லாம் தாக்குர்ஜியாகிப் போனார். ஒரு நாள் இரவு தாக்குர்ஜியின் கருணையை நினைத்து நினைத்து கண்ணீர் பெருக தொழுது நின்றாள். இரவு தாக்குருஜியின் தரிசினம் கிடைத்தது. மஹரிஷியே மாமுனியே சித்தனே சுத்தனே சர்வனே சத்தியனே நீர் செய்த உபகாரங்கள் கணக்காலே எண்ண முடியுமா என தொழ தாக்குருஜியின் வார்த்தைகள் இடியாய் அவளுள் ஒலித்தன. ஆதி அன்பு என்றும் குன்றிடாமல் பேரின்பம் என்றும் பொங்கிட நீடித்த ஆசிகள் இருக்கும். என்றார் மாமுனி கருணை நாதர்.
17 ஆண்டுக் காலம் முடியும் தருவாயில் அவள் சிறு நோய்வாய்ப் பட தாக்குர்ஜி குறிப்பிட்டக் காலம் முடிந்து விட்டதை அறிந்தாள். தன் ஜீவிதம் முடியப் போவதையும் அறிந்தவள் தன் மகனிடம் பாத்திரத்தை ஒப்படைத்து அனைத்து ரகசியத்தையும் கூறினாள். இனி இதிலிருந்து எண்ணெய் வராது. அதன் பலன் முடிந்தது. தாகுர்ஜியின் கருணையால் நாமும் நன்றாக இருக்கிறோம் என்றாள். ஒரிரு நாளில் தாக்குர்ஜியின் நினைவாலேயே அவள் உயிரும் பிரிந்தது. என் தாய் இத்தனை ஆண்டுக் காலம் எங்கள் குடும்பத்துக்குக் கூடத் தெரியாது ரகசியத்தைக் காத்து வந்தது எனக்கு பிரமிப்பைத் தந்தது. என் தாய் சிறு வயது முதல் எங்களுக்கு யார் மூலமோ கிடைக்கப்பட்ட தாக்குர்ஜியின் படத்தைக் காட்டி காட்டி பக்தியை ஊட்டி வளர்த்திந்தார். எங்களுக்கு நினைவு தெரிந்தது முதல் தாக்குர்ஜியைத் தவிர வேறு தெய்வம் தெரியாது. என் தாய் மூலம் எப்பொழுது அந்த ரகசியத்தை அறிந்துக் கொண்டேனோ அன்று முதல் என் தாக்குர்ஜியின் மீது எனக்கு இருந்த பக்தி பன்மடங்காகியது. என் தாய் மூலம் ஆறு ஜீவன்களின் வாழ்வைக் காத்து உயர்த்திய அவரின் கருணையை நினைத்து நினைத்து கண்ணீர் வந்தது. அவரை காஞ்சி சென்று சந்தித்த பின் தான் என் மனம் அமைதி அடைந்தது. என் தாய் அந்த பவித்ர பாத்திரத்தை என்னிடம் தந்து இதை பாதுகாத்து போற்று என்றும் நம் தாகுர்ஜிக்கு நன்றி சொல்ல மறக்காதே என்றார். என் தாக்குருஜியின் கருணையாலும் கொடையாலும் ஆசியாலும் ஒவ்வொரு நாளும் எனக்கு மூவாயிரம் ரூபாய்க்கு குறையாமல் வியாபாரம் நடந்துக் கொண்டிருக்கிறது எனக் கண்கள் கலங்க பக்தியோடு கூறினார் அந்த ஹோட்டல் உரிமையாளர்.
இந்த நிகழ்வைக் கேட்ட அடியேன் என் குரு நாதர் மஹா பெரியவாளின் சூட்சும வார்த்தைகளைக் கண்டு வியந்தேன். பட்டுப் போன தொழில் துளிர்த்து தழைக்கும் அதாவது பெருகும் என்ற ஆசி வார்த்தைகள். தன் சிறு கமண்டத்திலிருந்து வார்த்த நீர் எப்படி ஒன்றரை லிட்டர் பாத்திரத்தை நிரப்பியது. அங்கேயே குரு நாதர் அமுதசுரபியின் தத்துவத்தைக் காட்டி விட்டாரே. குரு நாதர் இப்படி ஒரு அமுத சுரபியை அப்பெண்ணுக்கு வழங்கினார் என்றால் அந்தத் தாய் எப்படிப்பட்ட குணவதியாக இருந்திருக்க வேண்டும். குரு நாதர் அவரைப் பொறுமைசாலி என்ற பொழுது அவள் பெருமைக் கொள்ளவில்லை. தன்னைத் தாழ்த்தி குருவை வாழ்த்தி வணங்கினாள். அவரின் அடக்கமும் நன்றியுமே அவரின் தூய மனதைக் காட்டுகிறது. ராசியில்லாதவள் என தூற்றிய மக்களின் வார்த்தைகளை பொய்ப்பிக்கும் விதமாக மஹா பெரியவா ஆசி கொடுத்த அமுத சுரபி ஒவ்வொரு நாளும் அவள் ஊற்ற ஊற்ற பொங்கிப் பெருகும் படி அல்லவா ஆசிக் கொடுத்தார். அந்தத் தாயோ கிடைத்த அமுத சுரபியை அந்த வறுமை நிலையிலும் துஷ்பிரயோகம் செய்யாது இது போதும் என்று கட்டுப்பாட்டுடன் வாழ்ந்தாள் என்றாள் மஹா பெரியவா அவளின் குணத்தைப் புரிந்து அல்லவா இப்படிபட்ட அமுத சுரபியை வழங்கியுள்ளார். அவள் தன் குடும்பப் பொறுப்பை முடிக்கவும் மற்றும் அவள் ஜீவிதக் காலத்தையும் தன் தீர்க்க தரிசனத்தில் அறிந்து 17 ஆண்டுகள் அந்த அமுதசுரபிக்கு பலன் தந்தார். மஹா பெரியவா கொடுக்கும் ஆசியில் தான் எத்தனை நுணுக்கங்கள்! பரிதாப நிலையிலிருந்த அந்தத் தாயின் நிலையை உயர்த்தி பல ஜீவன்களை தழைக்கச் செய்த மஹா பெரியவாளின் கருணை மனதில் கசிய கண்களில் கண்ணீர் துளிர்க்க விடை பெற்றேன்.
படித்ததில் பிடித்தது! ஜய ஜய சங்கரா ஹர ஹர சங்கர
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Source: Hari Haran to Sage of Kanchi / Face book
V
V.Balasubramani
Guest
பெரியவா சரணம் !!
Experiences with Maha Periyava: Auditor Venugopal
Auditor Venugopal was a native of Salem. He was a staunch bhakta (devotee) of Maha Periyava. He was the auditor of Kanchi Sankara Matham. It was his nature to give credit for everything to Sri Maha Periyava who guided him to that profession.
As he gained some popularity, Venugopal bought a car. The desire of showing the new car he had bought to Sri Maha Periyava arose in his heart. Venugopal headed straight to Kanchipuram in his car. Only after he parked the car in front of the Matham, he came to know that the Mahan was camping in Kalavai! The car then started off its trip to Kalavai.
Parking the car outside where Maha Periyava was staying, Venugopal went inside the camp.
When he saw Venugopal entering, Maha Periyava asked him, "Car vaangiyirukkiyo? (Have you bought a car?)". And that was even before Venugopal told the sage about his new car. The auditor was speechless. The Mahan was one who knew time in all the three tenses.
"Yes", he said slowly. For a moment he even thought if it was a mistake in buying the new car before he had a word with the Mahan.
But then the Mahan never thought it wrong to live comfortably within one's means!
"It is a good thing only. Alright, you do an errand for me now!" said the Mahan.
The auditor only nodded his head in affirmation, consenting to do an errand for the sage.
"You need to go a little distance from here and turn right. If you go along the road thereafter, you will sight a pond. An old man will be sitting on the banks of the pond. You bring him here in your car. What, will you do it?" The auditor started off even before the Mahan finished.
Going like an arrow on its course, the auditor found the old man with a beard on the banks of a pond. He did not know if Periyava wanted to bring that old man. For he knew that there would be a thousand meanings in what Periyava said.
Going near the old man, the auditor spoke to him about the sage's instructions.
"Did he call me? Then surely I shall come with you", said the old man. Staggering, he got into the auditor's brand new car, who took him to the Mahan's sannidhi (presence). The old man stood folding his palms before the sage.
"Enna saukkiyama irukkiya? (What, are you doing well?)" Periyava asked the old man.
"Edo irukken (somewhat fine)!"
The Matham’s honours were given to the old man in accordance with the directions of the sage. After giving the old man dhotis, shawls and some money for his expenses to the man's satisfaction, Kanchi Mahan told the auditor: "Take him and drop him where he wants to alight and then come back!"
A car ride for the old man again. The auditor dropped him where he desired and then came back to the Matham. He did not ask who that old man was, nor did the sage say anything about it. Auditor Venugopal stood before the Mahan, his hands humbly folded across his chest.
The man you brought here. Do you know who he is?"
The auditor nodded his head to say no.
"When I was a small boy, suddenly one day he brought me in his horse cart. I did not know why at that time. Only after coming here, they said that I was the 68th Peethadhipati (pontiff)... I did not know Samskrutam at that time... I did not know Vedas... Only after coming over here, I learnt all those lessons. How many years have gone by, did you notice it? It was only this Periyavar (respectable old man) who brought me here, making me sit inside his horse cart. He also did not know then why they asked me to come here! How can I forget him? I suddenly remembered him, which is why I asked you to bring him here in your new car," said Maha Periyava.
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
[h=5]Source: Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya[/h]
V
V.Balasubramani
Guest
பெரியவா சரணம் !!
சுகபிரம்மரிஷியை ஒத்த மேன்மையோடு இவ்வுலகில் சாட்சாத் பரமேஸ்வரரே ஸ்ரீ ஸ்ரீ மஹா பெரியவாளின் திருஉருகொண்டு நமக்கெல்லாம் அருள் பொழிகிறார், தான் அந்த பரமேஸ்வரரின் அவதாரமே என்பதை எத்தனைத்தான் மறைந்துக் கொண்டாலும், அதையும் மீறி அவருடைய அபார கருணையின் வெளிப்பாடு ஸ்ரீ மகானை அடையாளம் காட்டிய சம்பவங்கள் ஏராளம்.
கர்நாடகாவில் ஒரு பெரிய மருத்துவர். ஏழைகளுக்கு பிரத்யேகமாக இலவசமாக மருத்துவம் செய்யும் புனித சேவை செய்து கொண்டிருந்தார். ஸ்ரீ ஸ்ரீ ஸ்ரீ மஹா பெரியவாளை அவர் அறியும் வாய்ப்பு கிட்டாமலிருந்தது.
அவர் வாழ்வில் ஒரு அற்புத நிகழ்ச்சியால் ஸ்ரீ மகா பெரியவாளின் அருள் வலிய அவரை ஆட்கொண்டது. ஒரு முறை அவர் தன் மனைவி குழந்தையோடு ஒரு நெடுஞ்சாலை வழியே இரவில் காரில் செல்ல நேர்ந்தது. திடீரென்று பலத்தமழை ஆரம்பித்துவிட்டது. மழை இருட்டில் கார் செல்லும் பாதைக் கூட தென்படவில்லை. கார் ஓட்டுவது மிகவும் கடினமாகவும் அபாயகரமானதாகவும் இருந்தது. மிகமிக நிதானமாகத்தான் காரை ஓட்டிச் செல்ல முடிந்தது.
அந்த இருட்டில் இரவு 11 மணிக்கு கொட்டும் மழையில் எப்படியோ ஒரு சிறு கிராமத்திற்கு டாக்டர் வந்து சேர்ந்தார். முன் ஏற்பாடில்லாமல் பயணம் மேற்கொண்டதாலும், எதிர்பாராத பெரும் மழையாலும் அவர்கள் சாப்பிட எதுவும் கொண்டு வராத நிலையில் அந்த இக்கட்டான சூழ்நிலையோடு பசியும் மேலோங்கி வாட்டியது.
கிராமத்தை மெதுவாக நெருங்கிவிட்டவருக்கு அருகே ஏதாவது ஒரு உணவு விடுதி தென்படாதா என்று எதிர்பார்க்கும் நம்பிக்கையும் அந்த நடுநிசியில் ஏற்பட வாய்ப்பில்லை. அப்போது அவருக்கு சற்றே நம்பிக்கை ஊட்டும் வகையில் அங்கே ஒரு வீடு பிரகாசமாக ஒளிதரும் விளக்குடன் தென்பட்டது. மேலும் அந்த வீட்டின் முன் சிலர் யாரையோ எதிர்பார்த்து காத்திருப்பதுபோல சாலையில் வந்து நின்றிருந்தனர். வீட்டின் கதவும் திறந்திருந்தது.
டாக்டர் காரை நிறுத்தினார். இறங்கி அந்த வீட்டை நோக்கி சென்றார். அங்கு நின்றுகொண்டிருந்தவர்களிடம் அப்பகுதியில் சாப்பிட ஏதாவது ஹோட்டல் இருக்கிறதா என்றும் அந்த இரவில் தங்க விடுதி இருக்கிறதா என்றும் கேட்டார்.
உடனே அதற்கான பதிலை அங்கே நின்றவர்கள் சொல்லாமல் அவர் டாக்டரா என்றும் குடும்பத்துடன் வந்திருக்கிறாரா என்றும் பதிலுக்கு கேட்டதில் டாக்டருக்கு ஆச்சர்யம் ஏற்படுத்தும் அனுபவம் ஒன்றிக்கான ஆரம்பம் ஏற்படலாயிற்று.
“ஆமாம்” என்றார் டாக்டர்.
“உங்களுக்குதான் நாங்கள் காத்திருக்கிறோம்” என்று அவர்கள் சொன்னபோது டாக்டருக்கு சந்தேகம் ஏற்பட்டது. ஒருவேளை வேறு யாரோவென்று தன்னை அவர்கள் தப்பாக புரிந்துகொண்டு இப்படி சொல்கிறார்களோ என்று அவர் எண்ணினார்.
அவர்கள் உறுதியாக இரண்டு மணி நேரமாக டாக்டருக்காகத்தான் காத்திருப்பதாக கூறி உள்ளே அழைத்துச் சென்றனர்.
“உங்களுக்கு சாப்பாடு தயாராக உள்ளது. உள்ளே வந்து முதலில் சாப்பிட உட்காருங்கள்” என்று அவர்கள் உபசரிக்க தொடங்கியபோது ஒருவேளை தன்னிடம் இதற்கு முன்பு வைத்தியம் பார்த்துக்கொண்டவர் யாராவதாக அவர்கள் இருக்கக் கூடுமோ என்று டாக்டரின் எண்ணம் சென்றது.
அதை அவர்களிடமே கேட்டேவிட்டார். ஆனால் அவர்களோ “முதலில் சாப்பிடுங்கள். குழந்தைகள் பசியோடு இருக்கிறார்கள். சாப்பிட்டுவிட்டு தூங்கட்டும். பிறகு உங்கள் சந்தேகத்திற்கு பதில் அளிக்கிறோம்” என்று சொல்லி உட்கார வைத்து உணவை பரிமாறினர்.
எல்லோரும் சாப்பிட்டு அரை மணிநேரம் சென்றது. அவர்கள் அந்த அதிசயத்தை வெளிப்படுத்தினர்.
ஸ்ரீ மஹா பெரியவா எங்க கிராமத்து வழியா பக்கத்து ஊருக்கு போய் தங்கப்போறதா எங்களுக்கு தகவல் கிடைச்சது. மகான் வருகையை எதிர்பார்த்து அவாளுக்கும் ஸ்ரீமடத்தில் உள்ளவர்களுக்கும் சமையல் தயாரிச்சு காத்திருந்தோம். ஸ்ரீ பெரியவா இந்த பக்கம் வந்தவுடன் ஓடிப்போய் எங்க கிராமத்திலே வந்து தங்கிட்டு அப்புறம் கிளம்பலாம் என்று பெரியவாகிட்டே விண்ணப்பிச்சிண்டோம்.
ஆனா ஸ்ரீ பெரியவா மழைக்கு முன்னாடி அடுத்த ஊருக்கு போய் சேர்ந்தாகணும் அதனால் வர முடியாதுன்னு வருத்தத்தோடு சொன்னார். இருந்தாலும் இன்னிக்கு ராத்திரி ஒரு டாக்டர் தன் காரில் குடும்பத்தோடு அகாலத்திலே வருவாங்கன்னும், அவர்களை உபசரித்து வேண்டியதை செய்ய சொல்லியும் அன்பா உத்தரவிட்டுட்டு சென்றார். அந்த மகான் சொன்னதாலே உங்களை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தோம்.
ரொம்ப நேரமானதாலேயும், மழை கொட்டறதாலேயும் நீங்க எப்போ வருவீங்களோன்னு பயத்தோடு ரெண்டுமணி நேரமா இங்கே நிக்கறோம்…நீங்க வந்ததிலே ரொம்ப சந்தோஷம். ஸ்ரீ பெரியவா ஆக்ஞையை நிறைவேற்றியதினாலேயும் ரொம்ப பாக்யமா உணரறோம்”
அவர்கள் சொல்லிக் கொண்டே போக, டாக்டர் ஆச்சர்ய மிகுயால் ஸ்தம்பித்து நின்றார். யார் அந்த ஸ்ரீ பெரியவா? எப்படி தான் இந்த வழியே வரப்போவதும், அகாலத்தில் பசியோடு மழையில் மாட்டிக் கொண்டு திண்டாடப்போவதும் அந்த பெரியவாளுக்கு எப்படி முன்பே தெரியவந்தது என்றெல்லாம் அவர் மனம் மிக நம்பமுடியாது தவித்தது. அந்த மகான் சாட்சாத் தெய்வமாகத்தான் இருக்க வேண்டுமென்று அசையாத நம்பிக்கையும் வேர்விட்டுருந்தது.
ஈர்த்து ஆட்கொண்ட அந்த பெருங்கருணையினால் அந்த டாக்டர் ஸ்ரீ ஸ்ரீ ஸ்ரீ மஹாபெரியவாளெனும் தெய்வத்தை அதற்குப்பின் பற்றிக் கொண்டு ஸ்ரீ பெரியவாளின் பக்தராகும் பாக்யம் அடைந்தார்.
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Source: Siva Sankaran / Brahmana Sangam / Face Book
Last edited by a moderator:
V
V.Balasubramani
Guest
பெரியவா சரணம் !!
[h=1]கர்ப்பிணி பொண்ணை தனியா விட்டு வரலாமோ![/h]
Thanks to Sri Bala Thiru for sharing
காஞ்சிப்பெரியவரின் சீடர் குமரேசன் கூறிய உண்மைச் சம்பவம் இது.
திருக்கோவிலூரைச் சேர்ந்த பெரியவரின் பக்தரான மணி, தன் மனைவியுடன் காஞ்சிபுரம் வந்திருந்தார். பெரியவரின் ஜென்ம நட்சத்திரமான அனுஷத்தன்று தவறாமல் விரதமிருந்து பூஜை செய்வது அவரது வழக்கம். முடிந்தால் அனுஷத்தன்று காஞ்சிப் பெரியவரை தரிசிக்கவும் செய்வார்.
மணிக்கு இரு குழந்தைகள். மூத்தவள் பெண். இளையவன் பையன். பெண்ணுக்குத் திருமணம் முடிந்து பிரசவத்திற்காக தாய் வீடு வந்திருந்தாள். பையன் படிப்பை முடித்து விட்டு, வேலைக்கு விண்ணப்பித்துக் காத்திருந்தான். இந்நிலையில் தான், மணி தம்பதி பெரியவரைத் தரிசிக்க வந்திருந்தனர். அன்று அனுஷம் என்பதால் மடத்தில் பெருங்கூட்டம் காத்திருந்தது. வீட்டில் நிறைமாத கர்ப்பிணி தனியாக இருக்கிறாளே என்ற எண்ணம் அடி மனதில் ஓடிக் கொண்டிருந்தது.
என்ன ஆச்சரியம்! காஞ்சிப்பெரியவர் சீடர்களிடம் வரிசையில் நிற்கும் திருக்கோவிலூர் மணி தம்பதியை அருகில் அழைத்து வர உத்தரவிட்டார். மணி அருகில் வந்ததும் பெரியவர், “உன் குடும்பத்தில் வம்ச விருத்தி வந்தாச்சு. உன் பையனும் இப்பவே வடக்கே போயாகணும். பிரசாதத்தை வாங்கிண்டு உடனே ஊருக்கு கிளம்பு. கர்ப்பிணி பொண்ணை தனியா விட்டு வரலாமோ” என்று சொல்லிக்கொண்டே அட்சதை கொடுத்து ஆசியளித்தார்.
தாமதம் செய்யாமல் மணியும் உடனே டாக்சியில் திருக்கோவிலூர் திரும்பினர்.
வீட்டிற்குள் நுழையும் போதே அடுத்த வீட்டுப் பெண்கள் ஓடி வந்தனர். “உங்களுக்கு இப்ப தான் பேரன் பிறந்திருக்கான். சுகப்பிரசவம் தான்” என்று சொல்லி விட்டு ‘தந்தி ஒண்ணு வந்திருக்கு’ என்று சொல்லி அதையும் கையில் கொடுத்தனர். அதைப் பிரித்து பார்த்த மணியின் கண்கள் அகல விரிந்தன. மகனுக்கு ரயில்வே துறையில் நாக்பூரில் சேர்வதற்கான பணி குறித்து தந்தியில் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.
மகிழ்ச்சியுடன் மணி பேரக்குழந்தையைப் பார்க்கச் சென்றார். தாத்தாவிடம், ‘எல்லாம் காஞ்சிப்பெரியவரின் கருணையே’ என்று அந்தக் குழந்தை சொல்வது போலிருந்தது. குழந்தைக்கு ‘சந்திரசேகரன்’ (பெரியவரை சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி சுவாமிகள் என்று அழைப்பது வழக்கம்) என்று பெயரிட்டு வாழ்த்தினார். வாழ்வில் என்றும் மறக்க முடியாத இனிய அனுபவமாக இந்த நிகழ்ச்சி அமைந்திருந்தது என்றால் மிகையில்லை.
இதே போலவே, வேறொரு அற்புதமும் பெரியவரால் நிகழ்ந்தது.
ஒருமுறை பெரியவரை தரிசிக்க பெங்களூருவில் இருந்து பணக்காரர் ஒருவர் வந்தார். பழம், பூ, பட்டுப்புடவை, திருமாங்கல்யம் ஆகியவற்றை தாம்பாளத்தில் வைத்தபடி அவரது மனைவி உடன் நின்றாள். பெரியவரை வணங்கிய அவர்கள், “சுவாமி… யாராவது ஒரு ஏழைப் பெண்ணுக்கு இதை அளிக்க விரும்புகிறோம்,” என தெரிவித்தனர். அதே நேரத்தில், திருச்சி அருகிலுள்ள திருவானைக்காவலைச் சேர்ந்த ஏழை சமையல்காரர் ஒருவர் தன் மனைவி, மகளுடன் அங்கு வந்திருந்தார். தன் மகளுக்கு திருமணத் தேதி குறித்து விட்டதை தெரிவித்து ஆசியளிக்கும்படி வேண்டினார். அப்போது பணக்காரரை அழைத்த பெரியவர், “திருவானைக்காவல் அகிலாண்டேஸ்வரியே இவாளை இங்க அனுப்பியிருக்கா… அதுக்கு காஞ்சி காமாட்சி வழிகாட்டியிருக்கா… கொடுக்க விரும்பினதை இந்த பொண்ணுக்குச் சீதனமாக கொடுங்கோ” என்று சொல்லி ஆசியளித்தார்.
பணக்காரரும் மகிழ்ச்சியுடன் திருமாங்கல்யம் உள்ளிட்ட அனைத்தையும் அவரிடம் கொடுத்தார். அப்போது அந்தப் பெண்ணை தீர்க்க சுமங்கலியாக வாழ பெரியவர் வாழ்த்தினார்.
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
[h=3]Source: https://mahaperiyavaa.wordpress.com/2016/09/25/%E0%AE%95%E0%AE%B0%E0%AF%8D%E0%AE%AA%E0%AF%8D%E0%AE%AA%E0%AE%BF%E0%AE%A3%E0%AE%BF-%E0%AE%AA%E0%AF%8A%E0%AE%A3%E0%AF%8D%E0%AE%A3%E0%AF%88-%E0%AE%A4%E0%AE%A9%E0%AE%BF%E0%AE%AF%E0%AE%BE-%E0%AE%B5/[/h]
V
V.Balasubramani
Guest
பெரியவா சரணம் !!
Experiences with Maha Periyava- The Astrologer
An astrologer had come for Sri Maha Periyava’s darshan. He said, “I have a very big family but very little income… The income I get out of practicing astrology is very less….I find it very difficult to survive”.
Periyava asked, “Oh…..Are you living in the same ancestral house that your father was living in?”
“No….My elder brother is living in the same. I am living in another house that is on the western side of the ancestral house”.
Periyava said “Do not stay there. In the ancestral house, on the eastern side, there is an old cow shed, isn't it? You put-up a hut and stay there. For generations your family has done Ambal pooja. Stay in the cow shed”.
Periyava continued,”There is another thing you should bear in your mind. You are blaming (scolding) all the planets...In your client’s horoscope Guru is Neechan, Sani is Paapi, Budhan is Vakran….You should not say these words. Guru is a big planet. He is Dakshinamurthy swaroopam. You should not refer to him as Neechan, Papi, Vakran etc. Sani is the son of Suryan. He has got the title of Ishwaran. You are calling him Papi…… It is enough if you say “The planets are not in the right place”. The Kaala palan is not good etc…. When people come to you for matching the horoscopes of boys and girls, instead of bluntly saying, “They do not match”. You can say “The right period for vivaha for the girl is yet to come. The putra bhagyam for the boy is doubtful.” There are many girls who are aged beyond 30, and not married yet. When such horoscopes come to you, you should answer them without saying anything negative to the maximum extent possible”.
“In matters pertaining to marriage, you should not give a lot of importance to horoscope matching. Matching of sect (kulam), gothram and the minds (manasu) is enough. In olden days, horoscope matching did not have so much importance”.
The astrologer was fully satisfied and said ‘Hereafter I will do only as advised by Periyava. He took the prasadam and then left.
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
Experiences with Maha Periyava- The Astrologer
An astrologer had come for Sri Maha Periyava’s darshan. He said, “I have a very big family but very little income… The income I get out of practicing astrology is very less….I find it very difficult to survive”.
Periyava asked, “Oh…..Are you living in the same ancestral house that your father was living in?”
“No….My elder brother is living in the same. I am living in another house that is on the western side of the ancestral house”.
Periyava said “Do not stay there. In the ancestral house, on the eastern side, there is an old cow shed, isn't it? You put-up a hut and stay there. For generations your family has done Ambal pooja. Stay in the cow shed”.
Periyava continued,”There is another thing you should bear in your mind. You are blaming (scolding) all the planets...In your client’s horoscope Guru is Neechan, Sani is Paapi, Budhan is Vakran….You should not say these words. Guru is a big planet. He is Dakshinamurthy swaroopam. You should not refer to him as Neechan, Papi, Vakran etc. Sani is the son of Suryan. He has got the title of Ishwaran. You are calling him Papi…… It is enough if you say “The planets are not in the right place”. The Kaala palan is not good etc…. When people come to you for matching the horoscopes of boys and girls, instead of bluntly saying, “They do not match”. You can say “The right period for vivaha for the girl is yet to come. The putra bhagyam for the boy is doubtful.” There are many girls who are aged beyond 30, and not married yet. When such horoscopes come to you, you should answer them without saying anything negative to the maximum extent possible”.
“In matters pertaining to marriage, you should not give a lot of importance to horoscope matching. Matching of sect (kulam), gothram and the minds (manasu) is enough. In olden days, horoscope matching did not have so much importance”.
The astrologer was fully satisfied and said ‘Hereafter I will do only as advised by Periyava. He took the prasadam and then left.
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
V
V.Balasubramani
Guest
பெரியவா சரணம் !!
அனைவருக்கும் மஹா பெரியவா சொன்ன எளிதான தர்மங்கள்…..
ப்ராஹ்மணன்:
“ஹிந்துக்களுக்குள்ள… ஸரியான கட்டுப்பாடு இல்லாததாலும் , ஶாஸ்த்ர ஸம்ப்ரதாயங்களை… தங்கள் தங்களோட.. தேவைக்கு ஏத்த மாதிரி கடைப்பிடிக்கறதாலும், நாமெல்லாம் மீட்கவே முடியாதபடி ஒழுக்கம் கெட்டிருக்கோம்.
ஒரு காலத்ல, ப்ராஹ்மணன்…. பொருளாதாரத்ல… கீழ்நெலேலயும், ஆன்மீகத்ல… உச்ச நெலேலயும், அறிவாற்றல்ல… தெறமையானவனாவும் வெளங்கினான். ஏழ்மைல இருந்தாலும், லோகமே போற்றும்படியா… வாழ்ந்தான். நல்ல ப்ராஹ்மணனா.. அவன் வாழ்ந்தான்.
மனவடக்கம், தன்னடக்கம், வேண்டி-வேணும்னே… ஏத்துண்ட வறுமை, இது மாதிரி… தெய்வீக பண்புகளை.. அவனோட.. மூதாதையர்கள் மனஸு ஒப்பி.. ஏத்துண்டிருந்தா.! அவாளப் போல இருக்கணும்.
தெய்வீக கார்யங்கள்ள.. ஸலுகையும், ஸமரஸமும் கூடாது.! வர்ணாஶ்ரமத்தோட அந்தரங்க மூலபலமே… ப்ராஹ்மணனோட த்யாக புத்திதான்…!
‘நாங்க…ப்ராஹ்மணர்கள்’ ன்னு… மத்த விஷயங்களுக்கு காட்டிக்க விரும்பறவாள்ளாம், மொதல்ல…. ஒழுங்கா.. ஸந்த்யாவந்தனத்தை செய்யணும். வெறும்ன.. காயத்ரி மந்த்ரத்தை மட்டும் சொல்றது கூடாது. அர்க்யம் விட்டு, மொறையா பண்ணணும்.
ப்ராஹ்மணர்கள்… அஶைவமான முட்டை போட்ட கேக், பிஸ்கட் மட்டுமில்லாம, அஶைவ போஜனத்தையும் ஸாப்படறது… மஹா மஹா பாபமான கார்யம்.
மது, ஸிகரெட், மத்த..போதை வஸ்துக்களை, பழக்கப்படுத்திக்கவே கூடாது. இன்னிக்கி… பல ப்ராஹ்மணர்கள், ப்ராஹ்மணப் பொண்கள் கூட, இந்த மாதிரி பல கெட்ட பழக்கங்களுக்கு அடிமையா இருக்கறது…ரொம்ப வெட்கக்கேடான விஷயம்.!
பஶுவை கொல்றதே மஹாபாபம்! பஞ்சமா பாதகம் ! அதோட மாம்ஸத்தை….மாம்ஸம் ஸாப்படறவா… ஸாப்டாலே…. பெத்த தாயாரை கொன்னு திங்கறதுக்கு ஸமானம்! அதுலயும்….இந்த மஹா பாபத்தை பண்ற ப்ராஹ்மணர்கள் [என்று சொல்லிக் கொள்பவர்கள்] எத்தனதான்… பூஜையோ, வ்ரதமோ இருக்கறதுனால, இந்த பாபத்தை, எத்தன ஜன்மங்கள் எடுத்தாலும் போக்கிக்க முடியாது.
அஶைவம் ஸாப்படறவா கூட, நாள்-கெழமை, அமாவாஸ்யை, மாஹாளயம், நீத்தார் கடன்-னு, தெவஸ நாட்கள்ளயாவுது.. ரொம்ப ஶுத்த-பத்தமா, பயபக்தியோட இருப்பா! ஆனா.. இன்னிக்கி, ப்ராஹ்மண வீடுகள்ளதான், வெங்காயம், பூண்டு இல்லாத ஸமையலே இல்ல-ன்னு ஆய்டுத்து.!
பொறப்புனால எதுவுமே இல்ல! நாம… அப்டி மேன்மையா.. வாழ்ந்தாத்தான் பெருமை! இல்லாட்டா… வெறும் குலத்துனால… எந்த ப்ரயோஜனமுமில்ல!
பித்ரு கார்யங்கள… இங்க… பாரத பூமிலதான் பண்ணணும்! வேற.. எந்த நாட்ல பண்ணினாலும், அதுக்கு பலன் இல்ல! இந்தக் கலியில, அக்னி கார்யங்களுக்கு.. பாரத தேஸந்தான் பலன் குடுக்கற பூமி.
ஹோட்டல்கள்ள ஸாப்படறத… தவிர்க்கணும். இதுனால, ஸுகாதாரமும் கெடும், நம்ம ஶரீரத்தோட, மனஸும் கெடும்.
பஸங்களுக்கு… ஒத்தப்படை வயஸ்ல பூணூல் போட்டுடணும். பூணூல் கல்யாணத்த… ரொம்ப படாடோபமா பண்ணவேண்டிய அவஸ்யம் இல்ல! நாப்பது ஸம்ஸ்காரங்கள்ள.. அதுவும் ஒண்ணு! பூணூல்க்காரப் பையன், பெத்தவா, வாத்யார் மட்டும் போறும். “காமம், பையனோட மனஸ்ல புகுந்துக்கறதுக்கு முன்னாடியே…. காயத்ரி மந்த்ரம் புகுந்துடணும்”.
கல்யாணம், கும்பாபிஷேகம், மாதிரி எந்த ஶுப கார்யத்துக்கும் பத்ரிகை அடிக்கறச்சே…. ஸ்வாமியோட படம், குருநாதாளோட படங்கள்… இதையெல்லாம் போடக்கூடாது! அது குப்பைக்குத்தான் போகும். பலபேரோட கால்ல மிதிபடும்! அதவிட, பெரிய பாபம் எதுவுமில்ல….!
பெண்கள்:
ஸினிமா…இன்னிக்கி…ஸமுதாயத்ல உண்டாக்கற.. சீரழிவு ஜாஸ்தி! ஸினிமாவை… தங்களோட பொழைப்பா… கொண்டு, தங்களை… ரொம்பவே expose பண்ணிண்டுட்டதுனால, இன்னிக்கி…. பொண்களோட… இயற்கையான நாணமும், நல்ல பண்புகளும் இல்லாதது ரொம்ப வருத்தமா இருக்கு. Atomic Power மாதிரி, ஸினிமாக்கள் நல்லதுக்கும், ஆனால், அதிகமா… கெட்டதுக்கும் பயன்படறது.
தங்களுக்குண்டான குடும்ப கார்யங்களை, கடமைகளை விட்டுட்டு, social service-னு கெளம்பக் கூடாது.
contd....
V
V.Balasubramani
Guest
---: 2:--
பொண்கள் வீட்டோட இருந்தா… ‘அடஞ்சு கெடக்கறது’ ன்னு அர்த்தமில்ல! பொண்கள் வீட்ல அடைபட்டிருக்கணுமே-ன்னு நெனச்சு, பாதுகாப்பில்லாத எடங்கள்ள வேலை செஞ்சு, திண்டாடறதை விட, நம்ம ஶாஸ்த்ரங்கள், புராணங்கள், ஸம்ஸ்க்ருதம் இதுகள… படிக்கறதையும், அப்படிப் படிச்சத… கொழந்தேளுக்கும், மத்தவாளுக்கும் மனஸ்ல.. ஸதா உருவேத்தி, அவாள… நல்ல ப்ரஜைகளா... உருவாக்கறதே… பொண்களுக்கு லக்ஷணம். வாஸ்தவத்ல, ஸமுதாயத்துக்கு.. பொண்களோட இந்தப் பங்கு.. ரொம்ப பெருஸு!
‘வீட்ல… புருஷனுக்கு அடங்கி இருக்கறது முடியாது! பணத்துக்கு, அவன்ட்ட கையேந்திண்டு நிக்க முடியாது! பெண் ஸ்வதந்த்ரம் வேணும்! ‘…ன்னு…கொடி தூக்கறவா, அதுனால, ஏதோ வேலைக்கு போறா! அப்டி வேலைக்கு போற வழில…பஸ்ஸுல, ட்ரெயின்ல….எத்தன கஷ்டங்களுக்கும், அவமானத்துக்கும் ஆளாறதோட, வேலை செய்யற எடத்துலயும். மேலதிகாரிகள், ஸக ஊழியர்கள்னு, ஆயிரம் பேருக்கு அடங்கித்தான் வேலை செய்ய வேண்டியிருக்கு!
ஒரு புருஷனுக்கு அடங்கி வாழ்கை நடத்த முடியாதவா….. ஆயிரம் புருஷாளுக்கு அடங்கி, திட்டு வாங்கி, பயந்து..அங்க இங்க ஓடி…. கொழந்தேளையும் ஸெரியா கூட இருந்து பாத்துக்க முடியாம, கடஸீல…. வாழ்க்கை முடியறப்போ…. யோஜிச்சுப் பாத்தா….. பணம் ஒண்ணுதான் அவாளுக்கு ப்ரதானமா இருந்திருக்கறதும், ஆனா…. வாழ்க்கைல….அழகான, நல்லதான… எத்தனை விஷயங்களை, அவா கோட்டை விட்டிருக்கறதும் புரியவரும். அப்போ…. என்ன ப்ரயோஜனம்?…
பொண் கொழந்தைகள், கன்யா பொண்கள், ஸுமங்கலிகள்…இவாள்ளாம்… எப்பவுமே நெத்திக்கு இட்டுக்கணும, பாழ் நெத்தியா… இருக்கக் கூடாது.
ஸுமங்கலிகள்… நெத்தி வகிடுலயும், நெத்திலயும்… குங்குமம் வெச்சுக்கணும்.
கருப்பு பொட்டு… அமங்கலத்தை தரும். கண்ணுக்குத் தெரியாமல் பொட்டு வெச்சுக்கறதும், பொட்டு வெச்சுக்காம இருக்கறதும் ஒண்ணுதான்.
பொண்களுக்கு… நகைகள், fashion-க்காக இல்ல! கன்யாவா இருக்கறச்சே… அவளுக்கும், கல்யாணமானதும் அவளோட புருஷனுக்கும், அவை… ரக்ஷைகள்.
திருமாங்கல்யத்தை.. மஞ்சக்கயத்துலதான் கோர்த்துக்கணும். தெனோமும்.. மஞ்சள் தேய்ச்சுக் குளிச்சா… அழுக்கோ, பிஸுக்கோ அதுல ஏறாது.
காதுல… தோடு பெருஸா இருந்தா, அவ புருஷனுக்கு ஆயுஸ் ஜாஸ்தி! அம்பாளோட தாடங்க மஹிமையாலதான், ஹாலாஹல விஷம் கூட, பரமேஶ்வரனை ஒண்ணும் பண்ணல!
கழுத்துல கருகமணியும், கைகள்ள, கண்ணாடி வளையலும், அவஸ்யம்.
ஸ்வர்ணம்[தங்கம்] ஸாக்ஷாத் மஹாலக்ஷ்மி! பொண்கள் கால்ல.. போட்டுக்கற கொலுஸு, மெட்டி இதையெல்லாம்…. தங்கத்ல பண்ணி, கால்ல போட்டுக்க கூடாது. அம்பாளோட பாதங்கள்ள மட்டுந்தான்… தங்கத்தை போடணும்.
வெள்ளிக்கெழமை… கண்ணாடி வளையல் இருக்கற பொட்டி… காலியா.. இருக்கக்கூடாது.
கன்யாப் பொண்களும், ஸுமங்கலிகளும் தலை முடியை வெட்டிக்கக் கூடாது.
இப்போ… ஜீன்ஸ் பான்ட் போட்டுக்கறதுக்காக, திருமாங்கல்யத்தையே கழட்டி வெச்சிட்டு போற அளவுக்கு… பொண்கள் ‘முன்னேறியிருக்கா!’. பொண்கள் செய்யற.. இந்த மாதிரி, பல ஆகாத கார்யங்களாலும், ‘பணத்தையும், ஸ்டேடஸ்ஸையும், வெளிநாட்டு மோஹத்தையும்’ மட்டுமே அடிப்படையா வெச்சிண்டு, பெத்த கொழந்தேள்-லேர்ந்து, புருஷன், மாமனார், மாமியார் அத்தனை பேரையும் ஒதுக்கிவிட்டு, “தான், தன் ஸுகம் “ன்னு மட்டுமே வாழறதுனால, அப்படிப்பட்ட பொண்களை, அவாளோட பெத்தவாளும் எடுத்துச் சொல்லி திருத்தாம, encourage வேற பண்றதாலும், இன்னிக்கி….பல பொண்களோட கல்யாண வாழ்க்கை, நிம்மதியில்லாமலும், புருஷன், ஸொந்தக்காரா எல்லார்கிட்டேர்ந்தும் பிரிஞ்சு… அமங்கலமா.. இருக்கறதை…கண்கூடா… பாக்கறோம்.
பொண்களுக்கு வைதவ்யம் [கணவனை இழப்பது]…ங்கறது… பகவான் குடுத்த ஸன்யாஸம். அது ஶாபமில்லை!
பொண்களுக்கு முடிஞ்சவரைக்கும்… கொறஞ்ச வயஸ்லேயே கல்யாணம் செஞ்சுடணும். அப்போதான் புகுந்த வீட்ல இருக்கறவாளை புரிஞ்சிண்டு, அவாளுக்கு அனுஸரணையா நல்லபடி வாழ முடியும்.
பொண்கள்… காயத்ரீ மந்த்ரத்தையோ, வேத மந்த்ரங்களையோ, சொல்லக் கூடாது. அதெல்லாம் மொறையா… பூணூல் போட்டுண்டவா… மட்டுந்தான் சொல்லணும். பிள்ளைக் கொழந்தைகளே கூட, பூணூல் போட்டுக்கறதுக்கு முன்னாடி, வேத பாடம் சொல்லக் கூடாது.
பொண்களுக்கு… லலிதா ஸஹஸ்ரநாமம், ஸௌந்தர்யலஹரி, விநாயகர் அகவல், அபிராமி அந்தாதி, மாதிரி ஸ்லோகங்களே ஸ்ரேஷ்டம். பொண்கள்… விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமம் சொல்லக்கூடாது.
Contd......
V
V.Balasubramani
Guest
--:3:--
பொண்கள் எப்பவுமே… பொடவைதான் கட்டிக்கணும். புருஷாளே.. கால் தெரியும்படி ட்ராயர்-ல்லாம் போட்டுக்காம… வேஷ்டி கட்டிக்கணும்-ங்கறச்சே… பொண்கள் இப்போல்லாம்… வீட்டுலயும், வெளிலயும் ‘ஸ்வதந்த்ரம்’ன்னு போட்டுண்டு போற dress-கள்…. புருஷாளவிட….ரொம்ப மோசமா இருக்கு.
கோவிலுக்கோ, மஹான்களை தர்ஶனம் பண்ணப் போறச்சயோ…கட்டாயமா.. ஆண்கள்-வேஷ்டியும், பொண்கள்-பொடவையும், பொண்கொழந்தைகள்-பாவாடை சட்டையும், கன்யாபொண்கள்- தாவணியும்… கட்டிண்டுதான் போகணும். அதையும், கௌரவமான மொறைல போட்டுக்கணும். எப்பவுமே… பொறத்தியாரோட கவனத்தை திசை திருப்பும்படியான dress-களையோ, நகைகளையோ போட்டுண்டு போகக் கூடாது.
பொண்கள் வீட்டுலயும், வெளிலயும்.. தலையை விரிச்சுப் போட்டுண்டு இருக்கக் கூடாது. எழவு [ஸாவு] விழுந்த வீட்டில்தான், தலையை விரிச்சுப் போட்டுண்டிருப்பா. பொண்கள், தலையை முடிஞ்சுக்காம, விரிச்சுப் போட்டுண்டு இருக்கற வீடுகள்ள….தரித்ரம் தாண்டவமாடும். லக்ஷ்மீகரம் போய்டும்! ‘லக்ஷ்மீகரம்’-னா…வெறும் பணம் காஸு மட்டுமில்ல! மனஸ்ல, ஸந்தோஷம், நல்ல குடும்ப வாழ்க்கை, குடும்பத்ல அமைதி, நிம்மதி…. இதெல்லாம்தான் உண்மையான லக்ஷ்மீகரம்.
குழந்தைகள்:
இப்போ… நம்ம மதத்துலயும், வெள்ளைக்காராளை மாதிரி… பர்த்டேக்கு பாடிண்டு, candle ஏத்தி அத… வாயால ஊதி அணைக்கற அவலம்.. எல்லா எடங்கள்லயும் நடக்கறது. உண்மைல… அப்டி வெளக்கை ஊதி அணைக்கறது… ஆகவே ஆகாது! அபஸகுனம்! ஶுபமான ஆரம்பத்துக்கு எல்லாருமே வெளக்கை ஏத்தணும்-ங்கறதுதான் நல்லது. கொழந்தையோட பர்த்டேன்னா… நமக்கு ஜன்ம நக்ஷத்ரம்தான் முக்யம். அதுனால, அன்னிக்கி….கொழந்தைகளைக் கட்டாயம் கோவிலுக்குக் கூட்டிண்டு போயி, ஸ்வாமி பேர்ல அர்ச்சனை பண்ணணும்.
இது மாதிரி விஸேஷ நாட்கள்ள, வேத பாடஶாலைக்கோ, ஏழை எளியவர்களுக்கோ, தங்களால முடிஞ்ச அளவு செலவழிச்சு, நல்ல ஸாப்பாடா போடலாம். ஶ்ரீமடத்துக்கு பணம் அனுப்பலாம். பஶுக்களுக்கு வைக்கோல், பில்லு, புண்ணாக்கு வாங்கப் பண ஒதவி செய்யலாம். கொழந்தைகள் கையாலேயே… இந்தப் புண்ணிய கார்யங்களைப் பண்ணச் சொல்லலாம். தர்மத்தை செய்ய கொழந்தேளுக்கு நாம பழக்கித் தரதை விட, பெரிய ஸொத்து, ஒழுக்கம் எதுவுமே இல்ல!
கொழந்தைகளுக்கு… ஸ்கூல்லயும், வீட்லயும் நல்ல பண்புகளையும், நல்ல வழிகளையும் புகட்டி, அதுகளோட மனஸ்ல பதிய வைக்கணும். ஸத்யத்தை பேசறது, யாராகயிருந்தாலும் மர்யாதையோட பழகறது, மத்தவாளைப் பத்தி இல்லாத-பொல்லாத வம்புகளை பேசாம இருக்கறது, அன்பு, ஸகிப்புத்தன்மை, விட்டுக் கொடுக்கற பண்பு, எந்த விஷயத்தையும் நன்னா புரிஞ்சிண்டு செய்யறது…. இதெல்லாம் இருந்தாலே போறும்.
கொழந்தைகளுக்கு…காலேல ஸீக்ரமா எழுந்துக்கப் பழக்கணும். அதுக்கு வீட்ல இருக்கற பெரியவர்களும் ஸீக்ரமா எழுந்துக்கணும்! அது ஒடம்புக்கும் ரொம்ப நல்லது.
பொது:
வீடுகள்ள… ஆண்கள் தீபத்தை அணைக்கக் கூடாது.
நெருப்பை… நேரடியாக வாயால் ஊதக் கூடாது. அக்னிபகவான் மேல எச்சல் படக்கூடாது.
ஸமஸ்க்ருதத்தை எல்லாரும் கட்டாயம், பேசவாவுது கத்துக்கணும். அது எல்லாருக்குமே பொதுவான language. Foreign-ல ஸம்ஸ்க்ருதத்தோட அருமையை தெரிஞ்சிண்டு இருக்கா….
பசின்னு வரவா, பிச்சைக்காரா, பஶு, நாய், பூனை, காக்கா இப்டி…எல்லாவத்துக்கும், நம்மால முடிஞ்ச உணவைக் குடுத்து ஒதவணும். அடிச்சுத் தொரத்தறது… மனிதநேயமில்லாத செயல். நாமெல்லாம் மனுஷ்யா-ன்னு.. சொல்லிக்கவே லாயக்கில்லாதவாளாயிடுவோம்.
நம்முடைய ஸ்வய, ஸுக ஸௌக்யத்துக்காக, மத்த உயிர்களை ஹிம்ஸை செய்யறதோ, அடிச்சு வெரட்டறதோ மஹா பாபம். கொரங்கைக் கொன்ன பாபம், ஒரு குடும்பத்ல… ஊமைக் கொழந்தைகளாகவே பொறந்தது.
பஶுவதை பண்ணி, ஸாப்படறது….கோஹத்தி-ங்கற மஹாபாபம்! நாம… செய்யும் நல்லது, கெட்டது ரெண்டுமே கட்டாயம் நம் ஸந்ததிகளையும் தாக்கும்.
அஹிம்ஸை, ஸத்யம் ரெண்டும் ரொம்ப முக்யம். ஞாயமில்லாத, தப்பான கார்யங்களை, வேணும்னே செய்யறவனைக் காட்டிலும், அது தப்பு! ஞாயமில்லாத ஒண்ணு!-னு தெரிஞ்சு கூட, அதத்.. தட்டிக் கேக்காம, நமக்கென்ன!-ன்னு… வாயை மூடிண்டிருக்கறவனுக்குத்தான் ஜாஸ்தி பாபம் சேரும். ஏன்னா….இவனாலதான்….. மேல மேல தவறுகள் நடக்கும்.
Contd...
பொண்கள் எப்பவுமே… பொடவைதான் கட்டிக்கணும். புருஷாளே.. கால் தெரியும்படி ட்ராயர்-ல்லாம் போட்டுக்காம… வேஷ்டி கட்டிக்கணும்-ங்கறச்சே… பொண்கள் இப்போல்லாம்… வீட்டுலயும், வெளிலயும் ‘ஸ்வதந்த்ரம்’ன்னு போட்டுண்டு போற dress-கள்…. புருஷாளவிட….ரொம்ப மோசமா இருக்கு.
கோவிலுக்கோ, மஹான்களை தர்ஶனம் பண்ணப் போறச்சயோ…கட்டாயமா.. ஆண்கள்-வேஷ்டியும், பொண்கள்-பொடவையும், பொண்கொழந்தைகள்-பாவாடை சட்டையும், கன்யாபொண்கள்- தாவணியும்… கட்டிண்டுதான் போகணும். அதையும், கௌரவமான மொறைல போட்டுக்கணும். எப்பவுமே… பொறத்தியாரோட கவனத்தை திசை திருப்பும்படியான dress-களையோ, நகைகளையோ போட்டுண்டு போகக் கூடாது.
பொண்கள் வீட்டுலயும், வெளிலயும்.. தலையை விரிச்சுப் போட்டுண்டு இருக்கக் கூடாது. எழவு [ஸாவு] விழுந்த வீட்டில்தான், தலையை விரிச்சுப் போட்டுண்டிருப்பா. பொண்கள், தலையை முடிஞ்சுக்காம, விரிச்சுப் போட்டுண்டு இருக்கற வீடுகள்ள….தரித்ரம் தாண்டவமாடும். லக்ஷ்மீகரம் போய்டும்! ‘லக்ஷ்மீகரம்’-னா…வெறும் பணம் காஸு மட்டுமில்ல! மனஸ்ல, ஸந்தோஷம், நல்ல குடும்ப வாழ்க்கை, குடும்பத்ல அமைதி, நிம்மதி…. இதெல்லாம்தான் உண்மையான லக்ஷ்மீகரம்.
குழந்தைகள்:
இப்போ… நம்ம மதத்துலயும், வெள்ளைக்காராளை மாதிரி… பர்த்டேக்கு பாடிண்டு, candle ஏத்தி அத… வாயால ஊதி அணைக்கற அவலம்.. எல்லா எடங்கள்லயும் நடக்கறது. உண்மைல… அப்டி வெளக்கை ஊதி அணைக்கறது… ஆகவே ஆகாது! அபஸகுனம்! ஶுபமான ஆரம்பத்துக்கு எல்லாருமே வெளக்கை ஏத்தணும்-ங்கறதுதான் நல்லது. கொழந்தையோட பர்த்டேன்னா… நமக்கு ஜன்ம நக்ஷத்ரம்தான் முக்யம். அதுனால, அன்னிக்கி….கொழந்தைகளைக் கட்டாயம் கோவிலுக்குக் கூட்டிண்டு போயி, ஸ்வாமி பேர்ல அர்ச்சனை பண்ணணும்.
இது மாதிரி விஸேஷ நாட்கள்ள, வேத பாடஶாலைக்கோ, ஏழை எளியவர்களுக்கோ, தங்களால முடிஞ்ச அளவு செலவழிச்சு, நல்ல ஸாப்பாடா போடலாம். ஶ்ரீமடத்துக்கு பணம் அனுப்பலாம். பஶுக்களுக்கு வைக்கோல், பில்லு, புண்ணாக்கு வாங்கப் பண ஒதவி செய்யலாம். கொழந்தைகள் கையாலேயே… இந்தப் புண்ணிய கார்யங்களைப் பண்ணச் சொல்லலாம். தர்மத்தை செய்ய கொழந்தேளுக்கு நாம பழக்கித் தரதை விட, பெரிய ஸொத்து, ஒழுக்கம் எதுவுமே இல்ல!
கொழந்தைகளுக்கு… ஸ்கூல்லயும், வீட்லயும் நல்ல பண்புகளையும், நல்ல வழிகளையும் புகட்டி, அதுகளோட மனஸ்ல பதிய வைக்கணும். ஸத்யத்தை பேசறது, யாராகயிருந்தாலும் மர்யாதையோட பழகறது, மத்தவாளைப் பத்தி இல்லாத-பொல்லாத வம்புகளை பேசாம இருக்கறது, அன்பு, ஸகிப்புத்தன்மை, விட்டுக் கொடுக்கற பண்பு, எந்த விஷயத்தையும் நன்னா புரிஞ்சிண்டு செய்யறது…. இதெல்லாம் இருந்தாலே போறும்.
கொழந்தைகளுக்கு…காலேல ஸீக்ரமா எழுந்துக்கப் பழக்கணும். அதுக்கு வீட்ல இருக்கற பெரியவர்களும் ஸீக்ரமா எழுந்துக்கணும்! அது ஒடம்புக்கும் ரொம்ப நல்லது.
பொது:
வீடுகள்ள… ஆண்கள் தீபத்தை அணைக்கக் கூடாது.
நெருப்பை… நேரடியாக வாயால் ஊதக் கூடாது. அக்னிபகவான் மேல எச்சல் படக்கூடாது.
ஸமஸ்க்ருதத்தை எல்லாரும் கட்டாயம், பேசவாவுது கத்துக்கணும். அது எல்லாருக்குமே பொதுவான language. Foreign-ல ஸம்ஸ்க்ருதத்தோட அருமையை தெரிஞ்சிண்டு இருக்கா….
பசின்னு வரவா, பிச்சைக்காரா, பஶு, நாய், பூனை, காக்கா இப்டி…எல்லாவத்துக்கும், நம்மால முடிஞ்ச உணவைக் குடுத்து ஒதவணும். அடிச்சுத் தொரத்தறது… மனிதநேயமில்லாத செயல். நாமெல்லாம் மனுஷ்யா-ன்னு.. சொல்லிக்கவே லாயக்கில்லாதவாளாயிடுவோம்.
நம்முடைய ஸ்வய, ஸுக ஸௌக்யத்துக்காக, மத்த உயிர்களை ஹிம்ஸை செய்யறதோ, அடிச்சு வெரட்டறதோ மஹா பாபம். கொரங்கைக் கொன்ன பாபம், ஒரு குடும்பத்ல… ஊமைக் கொழந்தைகளாகவே பொறந்தது.
பஶுவதை பண்ணி, ஸாப்படறது….கோஹத்தி-ங்கற மஹாபாபம்! நாம… செய்யும் நல்லது, கெட்டது ரெண்டுமே கட்டாயம் நம் ஸந்ததிகளையும் தாக்கும்.
அஹிம்ஸை, ஸத்யம் ரெண்டும் ரொம்ப முக்யம். ஞாயமில்லாத, தப்பான கார்யங்களை, வேணும்னே செய்யறவனைக் காட்டிலும், அது தப்பு! ஞாயமில்லாத ஒண்ணு!-னு தெரிஞ்சு கூட, அதத்.. தட்டிக் கேக்காம, நமக்கென்ன!-ன்னு… வாயை மூடிண்டிருக்கறவனுக்குத்தான் ஜாஸ்தி பாபம் சேரும். ஏன்னா….இவனாலதான்….. மேல மேல தவறுகள் நடக்கும்.
Contd...
- Status
Share this page
Share this page
Latest ads
-
For rent [Property for Rent] 1st Floor Independent House In AdambakkamIndependent House 1st Floor
- Bav2003 (+0 /0 /-0)
- Updated:
- Expires
-
Wanted Need of a Brahmin lady cook in AdambakkamRequire a Brahmin female cook in 40s to 60 to cook for a family of 4 adults +2 kids in...
- LakshmiRajesh (+0 /0 /-0)
- Updated:
-
Wanted Need Brahmin cook for homeBrahmin cook needed to make breakfast and lunch at home (Mylapore) for 4 people. Please text...
- ram1618 (+0 /0 /-0)
- Updated:
-
-