Quotable Quotes Part II



Significance of Gayathri - Maharishi Devendra Nath Tagore





As soon as I saw the efficacy of Gayatri for Brahman worship,
as taught by Ram Mohan Roy, it sank deep in me.
With constant repetition of its meaning, I meditated on it.
Though I did not succeed in helping others by propounding
the Gayatri mantras, in my case, it did much good.
I continued to worship Him daily through the mantra.
The deep significance of the Gayatri became clear to me.
Gradually the spirit of it filled my heart. I established a certain
connection with Him. Formerly, I had deemed it a privilege
to salute Him from a distance. Now I realized that He was not
far from me. When not knowing Him, I was wandering aimlessly,
sad and despondent. He gradually opened my inner eye,
the eye of wisdom. All this time I did not know that He was
leading me by the hand. Now I walked under His guidance.
Then I prayed to Him to inspire me with righteousness,
to guard me with moral strength, to give me patience,
courage, fortitude and contentment. What profits
beyond all expectations had I not gained by adopting
the Gayatri mantra? I had seen Him face to face, had
heard. His voice of command and had become
His constant companion. Even as He, dwelling in the sky,
guides the stars and planets, so does He dwelling within
my heart inspire all my righteous feelings and guide my
soul. When I did some good in secret, He openly
rewarded me; I saw His benign countenance, and
my heart was purified. I felt that ever enshrined
within my heart. He taught me wisdom like a Guru
and prompted me to do good. I exclaimed:
“Thou art Father too and Mother; Thou art the Guru
and bestower of all wisdom. In punishment as in reward,
I discerned His love alone. Nurtured by His love, falling
to rise again, I have come thus far.




 
கா3யந்தம் + த்ராயத இதி கா3யத்ரீ.

தன்னைப் பாடுபவனை அல்லது ஜபிப்பவனைக்

காப்பாற்றுவதே காயத்ரீ ஆகும்.

காயத்ரீ மந்திரத்தை ஜபிப்பவனை அது

சகல ஆபத்துக்களில் இருந்தும் காக்கும்!

சகல நன்மைகளையும் அளிக்கும்!


 
உடம்பு எனும் மனைஅ கத்துள் உள்ளமே தகளி யாக

மடம்படும் உணர்நெய் அட்டி உயிர் எனுந் திரிம யக்கி

இடம்படு ஞானத் தீயால் எரிகொள இருந்து நோக்கில்

கடம்பமர் காளை தாதை கழல் அடி காண லாமே.
அப்பர்.

காண விரும்பும் பொருளைக் காணும் பரிபக்குவம்
நாம் பெற்றுவிட்டால்
காணப்படும் பொருட்கள் எல்லாம் கடவுளே.
 
Visalakshi Ramani - My Blog of Blogs

A rainbow of thoughts relating Mankind to God and the World.

வெள்ளி நாணயங்கள்




ஒவ்வொரு நாளும் உங்களுக்கு நான்,
ஒவ்வொரு மூட்டைநிறைய நாணயங்கள்,
அள்ளி அள்ளி தினம் தந்திட்டால், நீங்கள்
உள்ளம் மகிழ்ந்து என்ன செய்வீர்கள்?

நான் தரும் நாணயங்கள் மாறுபட்டவை.
நன்றாகச் செலவு செய்ய முடியும், ஆனால்
மாற்றி வேறு யாருக்கும் கொடுக்கவோ, அன்றி
மறுநாள் கணக்கில் சேர்க்கவோ இயலாது!

பயன் படுத்தியே ஆக வேண்டும், உங்களால்
இயன்றவரை. இல்லாவிட்டால் முழுவதுமாய்
மறைந்து விடும் அந்த மாயப் பண மூட்டை;
என்று இருந்தால் நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்?

ஒவ்வொரு வெள்ளி நாணயத்தையும்,
ஒழுங்காக உமக்கு மிகவும் பிடித்ததை,
வாங்கச் செலவு செய்து மனம் மகிழ்வீர் .
வந்ததை வீணாக்க மாட்டீர் அல்லவா?

இறைவன் நமக்கு ஒவ்வொரு நாளும்,
இனிய 86,400 நொடிகள் அளிக்கின்றான்.
நம்மால் அதை மாற்றவும் முடியாது!
நம்மால் அதை சேமிக்கவும் முடியாது!

“ஒரு முறை போனால் போனது தான்!” என்றாலும்
ஓராயிரம் நொடிகளை நாம் வீணடிக்கின்றோம்!
பணம் என்றால் பாங்காக உள்ள எல்லோரும்,
மனம் போலக் காலத்தை விரயம் செய்கின்றோம்!

ஒவ்வொரு நொடியை வீணாக்கும் போதும்,
ஒவ்வொரு நாணயம் உருண்டோடுவது போல;
எண்ணிப் பார்த்தால் உண்மை விளங்கும்,
எண்ணுவோம், நொடிகளையும் வீணாக்காமல்!

வாழ்க வளமுடன்,
 விசாலாக்ஷி ரமணி
 
A rainbow of thoughts relating Mankind to God and the World.

மௌன மொழி!




குறை குடம் தான் தளும்பி வழியும்;
நிறை குடம் என்றுமே தளும்பாது!
நெல்லின் பதர்கள் காற்றில் பறக்கும்,
நெல் மணிகள் என்றுமே பறக்காது!

இறைவன் தந்தான் இரண்டு செவிகளை,
நிறைய நிறைய நாம் கேட்பதற்காக!
இறைவன் தந்தான் ஒரே ஒரு நாவினை,
குறைவாகப் பேச வேண்டும் என்பதற்காக.

அறிவிலிகளும் அறிவாளர்களே, தங்கள்
திருவாயைத் தாம் திறக்காத வரையிலும்.
கன்று முட்டி, முட்டிப் பால் வேண்டுவது போல,
நின்று கேட்பவர்களிடமே நாம் பேச வேண்டும்.

பால் பொங்கிய பின் வெளியே வழியும்,
மனம் பொங்கி நிறைந்த பின்னரே,
பால் போல் இனிய சொற்கள் வழிந்து,
மனம் குளிர வெளியில் வரவேண்டும்.

பயனில்லாச் சொல் பாராட்டக் கூடாது,
புறம், கோள், வம்புகள் பேசக்கூடாது;
முத்து உதிர்ந்தார்ப் போலப் பேசினால்,
உற்று கவனிப்பார்கள் மற்றவர்களும்.

பேசாத போதுதான் நினைவலைகள்,
தூசாக அடங்கிச் சற்று அமைதியுறும்;
பள்ளத்தை நோக்கி ஓடும் வெள்ளம் போல,
உள்ளத்தை நோக்கி ஓடத் தொடங்கும்.

உள்முகமாகச் சென்றால்தான் பல
உண்மைகள் நமக்குப் புரிய வரும்.
உண்மைகள் புரிந்த பின்னர், நமது
வண்மைகள் நமக்கு நன்கு புலப்படும்.

அதிகம் பேசுபவராக இல்லாமல்,
மிதமாகப் பேசுபவராக மாறுவோம்;
சக்தி வாய்ந்த நம் வார்த்தைகளை,
யுக்தியுடன் நாம் பயன்படுத்துவோம்.

வாழ்க வளமுடன்,
 விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
எல்லோரும் ’டெல்லர்’



கத்தை கத்தையாய் பச்சை நோட்டு,
கலகலக்கும் நாணயக் கூட்டு,
இவைகள் அளிக்கும் உற்சாகம் ,
இனிமை, அருமை, பெருமை, உண்மை !

தேடித் தேடி பொருள் ஈட்டி,
ஓடி ஓடி அதைப் பெருக்கி,
நாடி நாடிச் செலவுகள் செய்து,
கூடிக் கூடி இன்புறுகின்றோம்!

உலகில் வரும்போது வெறுங்கை,
உலகை விட்டு செல்லும்போதும் அதுவே!
சேர்த்து வைத்த செல்வம் எல்லாம்,
சேர்ந்து வராது செல்லும் போது!

எத்தனை அழகிய வீடோ, மனையோ,
எத்தனை சிறந்த உடையோ, நகையோ,
எத்தனை அதிக பணமோ, காசோ,
எத்தனை செல்வச்செழிப்போ, களிப்போ,

செல்லும் போது உடன் வராது ஒரு
செல்லாக்காசு கூட! நாம் சேமிக்கலாம்;
செல்வத்தை கொடுக்கலாம் வாங்கலாம்;
செலவுகள் செய்து மனம் மகிழலாம்!

வங்கிப் பணம் எல்லாம் “டெல்லர்” வசம்,
வங்கியினுள்ளே இருக்கும் வரையில் தான்.
வெளியே அவர் செல்லும் போது, ஒரே ஒரு
வெள்ளிப் பணமாவது அவர் கூட வருமா?

ஆம், நாம் எல்லோரும் டெல்லர்களே!
ஆனால், நாம் உலகத்தின் டெல்லர்கள்.
உலகமே ஒரு பெரிய வங்கி ஆவதால்,
உயரிய மனிதர்கள் அதன் டெல்லர்களே!

அவர்கள் வங்கிப் பணத்தை உரிமையுடன்
ஆளுவது போலவே நாமும் உரிமையுடன்
ஆளலாம் நம்மிடமுள்ள செல்வதை! நம்
ஆயுள் உள்ளவரை தான், பிறகு இல்லை!

நல்லதையே நினைத்து, நன்மையே செய்து
செல்லும் வழியை நல்வழி ஆக்குவோம்.
வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்து நாம்,
வானுறையும் தெய்வத்துடன் ஒன்றுவோம்.

வாழ்க வளமுடன்
 விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
1095096_709146655768257_292200574_n.jpg
 
நெஞ்சகமே கோவில் நினைவே சுகந்தம் அன்பே
மஞ்சன நீர் பூசை கொள்ள வாராய் பராபரமே!
தாயுமானவர்.

உள்ளக் கோவிலில் எப்போதும் குடிகொண்டுள்ள இறைவனுக்கு
வெளியுலகப் பொருட்கள் என்று எதுவும் தேவை இல்லை.

இடையாறாது எண்ணும் நம் நினைவே
இடைவிடாது புகையும் சுகந்தமாகின்றது.

உள்ளத்தில் பொங்கும் அன்பே திருமஞ்சன நீராகி
அவனைத் திக்கு முக்காடச் செய்கின்றது.

இப்படிச் செய்யும் பூஜையை விடச் சிறந்தது
வேறு ஒன்றிருக்க முடியுமா?
 
நடக்கினும்,ஓடினும் நிற்கினும்
வேறொரு நாட்டமின்றிக்
கிடக்கினும் செல்வி திருக்கினும்
நல்லருட் கேள்வியிலே
தொடக்கும் என்நெஞ்சம் மனமற்ற
பூரணத் தொட்டிக்குள்ளே
முடக்குவன் யான் பரமானந்த
நித்திரை மூடிடுமே
தாயுமானவர்.
 
துகளறு சங்கற்ப விகற்பங்கள் எல்லாம்
தோயாத அறிவாகிச் சுத்தமாகி
நிகரில் பசுபதியான பொருளை நாடி
நெட்டுயிர்த்து பேரன்பால் நினைதல் செய்வாம்.
தாயுமானவர்.

ஆசையும், சினமும் ஆத்மா ஸ்வரூபத்தை மறைக்கும் சாதனங்கள்.
பெயர், புகழ், செல்வம், பதவி இவை ஆத்மாவை அடைவதற்கு
இடையூறுகள் செய்யும். இவற்றை முற்றிலுமாகத் துறந்து விட வேண்டும்.
 
அருவுருவம் எல்லாம் அகன்றதுவா யான
பொருளெமக்கு வந்து புலப்படுவது எந்நாளோ?
தாயுமானவர்.

கண்ணாடியின் துணையால் முகத்தின்
நலம் கேடு இரண்டையும் அறிந்து கொள்ளலாம்.

ஏகாந்தததின் துணை கொண்டு மனத்தின்
நலம் கேடு இரண்டையும் தெரிந்து கொள்ளலாம்.

சிலருக்கு ஏகாந்தம் அச்சம் ஊட்டுகிறது.
சிலருக்கு ஏகாந்தம் தகாத எண்ணங்களை ஏற்படுத்துகின்றது.

சிலர் தண்ணீரில் இருந்து எடுத்த மீன் போலவும்;
சிலர் தண்ணீரில் உள்ள மீன் போலவும் உணருகிறார்கள்.

தனிமையில் இனிமை காணத் தெரிந்தவர்கள்
ஆத்மாவை அறிவதை எளிதாக உணருகிறார்கள்.
 



1288933.png
[FONT=Arial !important]Temple Worship

Discourse during His Delhi Vijayam in 1973

God exists everywhere. So, a question may be asked why there should be any temples built for Him. We know that God exists everywhere, but still the idea does not get firmly established in our mind. It does not get reflected in our daily actions. If one remembers God all the time, how can one utter any falsehood or commit evil acts?

If God is merely omnipresent, how can He help us? We all long for His grace somehow. So, we have to worship Him and get His grace. But the agama-shastras tell us how this should be done. The sun’s rays contain a lot of heat energy. If we keep a piece of cloth in the sun, it does not catch fire by itself. But if we place a lens and focus the sun’s heat rays on that piece of cloth, after some time, we find that the cloth catches fire.

Similarly, electrical energy is everywhere, but in order to bring it to our daily use, we need to have generators to channel that energy and transmission systems to distribute it at the places where we need it. In the same way, in order to get the grace of the Omnipresent Lord, we have to build temples, where we can focus the power of the Lord in a consecrated idol for our benefit in an easy way.

So, in our country, we find that there are many temples; of course, in other countries also, there are many places of worship, but there is no question of installation of any idols, as in the case of our temples. They have just a big prayer hall where people assemble and offer some prayers or do some silent meditation and then disperse after getting some peace of mind. But in our temples, the idols are installed and they have divinity infused into them and, as such, they have a certain sanctity about them.

Until a particular day, the sculptor goes on chiseling that piece of stone, but after a certain day, it becomes invested with divinity, and we start performing abhisheka, archana, deepaharatietc. for that deity; it acquires divine power and it obtains chaitanya. We see divinity in our idols and, therefore, we do abhisheka, alankara or decoration, naivedyam, haarati and many other upacharas.

Some people say that the places of worship, which belong to other religions, are quiet, but our Hindu temples are full of noise.Of course, this is true. Actually, there are two types of noises in our temples. One is the desirable type of noise such as ringing of bells, the sounding of musical instruments like nadaswaram and the shahnai; the recitation ofnamavalli archana, recitation of mantras and so on.

Of course, there is also the undesirable type of noise in the form of people indulging in idle gossip and purposeless talk. It is our duty to see that this idle talk, which results in undesirable noise, is totally eliminated from our temples. In other places of worship, this type of fanfare that we have in our temples, is not there, because they do not recognize idol worship or worship of God in the saguna form and they believe in worship of God in his attributeless and shapeless form only.

In our temple, a huge temple bell is rung at the time of puja. This is done so that the evil spirits may go away from temple premises, and all abuses or other bad sounds may be stifled from being heard. In our houses, we do not have such a huge bell, but we ring only a small bell at the time of puja. But we do not offer musical instruments and other upacharas to the deity, but only akshata or unbroken rice.
[FONT=Arial !important]The puja that we do in our houses is for the welfare of ourselves and our families. But the puja done in the temples is for the welfare of the whole society, and therefore there is no scope for the puja being done in the temples according to one’s personal likes. There is thus no scope for importing our individual methods of worship in the temples.

The deity in the temple has to be installed and worshipped according to the religious texts on the basis of which the idol has been installed. Further, the puja has to be done by the priests appointed for the purpose. These rules hold good right from the village deities to the big deities like Vinayaka, Subrahmanya, Vishnu, and Shiva.

Since a temple is a place of divine presence, we do many things as our expression of devotion to God. We have abhisheka on a grand scale, decorate the idol with ornaments and so on. We also have paintings and sculptures in temple mandapams to enhance the beauty of the place. We also take out processions during festivals, and have fireworks etc.

These temples are the great heritage of our country. Our country being a poor country, the needs of our people were very small, and therefore, they had built great structures like temples and temple gopuramsto help people in their spiritual development.

But nowadays, things have taken a different shape. Instead, we have social service institutions, schools, and hospitals. But the benefits are not being realized to the fullest extent. On the other hand, these have led to corruption. At least the tribal people have been unaffected by all this and they are still preserving their good traits and habits. Instead of solving the main problem, the banks etc., have only increased our wants; when a bank goes into liquidation, we know what an amount of poverty it causes, among the depositors. By increasing our wants, we get into trouble. Happiness can be had only by leading a simple life. Our temples were the centres for social welfare in the olden days. At the time of festivals, food used to be distributed at concessional rates to the needy people.

Mass feeding of people was also done on those occasions. Of course, the State is doing certain things to the people through their social welfare agencies. In fact, the tax that we are paying to Government is just a token of our acknowledgement of the service done to the people by the State. But it is a fact that in spite of the existence of banks, hospitals and social welfare agencies, their objects are not being fulfilled to the extent required.

The best medicine for removing human misery and suffering and sorrow is to have unshakable faith in the grace of God. Bhakti alone is capable of giving that strength of mind which is needed to overcome and reduce our sufferings. Temples are but the agencies to nurture and develop this bhakti towards God. This is why temples have to be constructed at every place.

In the olden days, they used to build the temple first and then the township grew around them. But nowadays, we build the township first and then only start thinking of constructing the temple. The offeringof naivedyam to God and the offering of money into the hundis kept at the temples are all but a token of our gratitude to God for what he has done to us.

We cannot create even a blade of grass. Therefore, if we offer anything to God, it is just for our own peace of mind and satisfaction. It is God who has given everything to us. So, if we eat food without offering it to Him, it is the greatest sign of ingratitude. We have to offer the best to God and then take it. All may not be able to do puja and other things in their houses and offer all upacharas to God. Therefore, temples have been constructed for this purpose.

Some people have a doubt whether they should go to temples daily, or not. Of course, it is absolutely necessary to do so. In the olden days, people never used to have their food in their houses unless they heard the temple bell ringing at the time of the morning, noon, evening and night pujas to the Lord.

It is up to us therefore to nurture the divinity in the temples by ensuring that the pujas are performed properly and that the temple rituals are observed with diligence. We should see that the temple premises are kept clean and the deepa is lit every day. We should also see that the cloth that we offer to Lord is washed daily. If only we could ensure these things, automatically we shall be able to derive as much benefit, if not more, than what we get by the establishment of hospitals and other social welfare institutions.

Since a temple is a place of divinity, of course we have to observe certain rules while we are in the precincts of the temple. For instance, we should not use anything meant for God for ourselves.

We should not go to the temple in a purposeless manner. One should not pass urine or spit or excrete fecal matter within the temple premises and within the vicinity of the temples. Nor should one blow his nose or sneeze or chew pan in the temple, or eat fruits or food, or sleep or sit with stretched legs, or comb the hair or tie the hair after combing, wear cloth over the head and over the shoulders, tread over nirmalya or tread over the shadows of the flag staff, idols etc, nor should one touch the idols or those who do puja to the idols. No one should gossip, laugh loudly, or play games or go between the idol and the bali peetha.

As for pradakshina or going round the temple, one should not stop with just one or two rounds only but should go round at least thrice. One should not have darshan of the Lord at odd hours or at the time of abhisheka or naivedyam. One should not enter into the temple and worship when the deity is not in the straight position. One should not enter a temple by any passage other than the main gate.

One should not go empty-handed to a temple merely for seeing the karpura-harati. One should offer what one has brought to the priest, have darshan and return without showing his back to the Lord. With folded hands, and reciting stotras, one should perform pradakshinas ranging between 3 and 21 times, preferably in odd numbers. As for namaskarams, one should do it an odd number of times for Ishwara, ranging from 3 to 21, and for Devi four times. After namaskara, one should do pradakshina and then return home.

All these rules have been prescribed only for our welfare and to preserve the sanctity of the temples. It is up to us all to observe these rules, protect and nurture the sanctity of our temples, which have been the greatest heritage.[/FONT]
[/FONT]
 

Share this page

Similar threads

M
  • Locked
Quotable quotes
Replies
0
Views
2K
mahakavi
M
Visalakshi Ramani
  • Locked
Quotable quotes.
43 44 45
Replies
1K
Views
107K
Visalakshi Ramani
Visalakshi Ramani
ambes
  • Locked
Quotable Quotes
Replies
0
Views
3K
ambes
ambes
E
  • Locked
Laughter the best medicine/quotable quotes(source internet/newspapers)
Replies
11
Views
10K
SuryaKasyapa
S
M
  • Locked
Quotable Quotes....
Replies
3
Views
3K
s007bala
S

Share this page

Latest posts

Follow us on Social Media

Back
Top