குருவே சரணம்..

[vembuv]

Share:

Facebook X (Twitter) LinkedIn WhatsApp Email Share Link

"தேர் வடத்தைப் பிடித்து இழுத்துட்டு வாங்கோ.."
(குடும்பக் கஷ்டங்கள் அடுக்கடுக்காகச் சொன்ன செல்வந்தருக்கு பரிகாரம் சொன்ன பெரியவா)
கட்டுரையாளர்-ஸ்ரீமடம் பாலு-119
தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்
புத்தகம்-காஞ்சி மகான் தரிசனம்

மகா செல்வர் குடும்பம். ஸ்ரீ மடத்துக்கு நிறையக் கைங்கர்யம் செய்தவர்கள்.

பெரியவாளைச் சாட்சாத் பரமேசுவரனாகவே கருதி வணங்கினார்கள்.

ஆனால்,அந்த குடும்பத்தில் நிம்மதியில்லை. கஷ்டத்தின் மேல் கஷ்டம்.அடுக்கடுக்காகத் துன்பம், அலைஅலையாக இடையூறுகள். பரிகாரங்கள் செய்து பார்த்தாகி விட்டது.பலன் ஏதும் கிடைக்கவில்லை.

குடும்பத்தலைவர், பெரியவாளிடம் வந்து ஏறக்குறைய அழுகிற குரலில், தன் கஷ்டங்களைத் தெரிவித்துக் கொண்டார்.

பெரியவாள் சிறிது நேரம் மௌனமாக இருந்தார்.

"நான் ஏதாவது குற்றம் குறை சொன்னா தப்பா எடுத்துக்கமாட்டியே?"-பெரியவா.

அவர் தவித்தார்.
"பெரியவா சொல்றதுதான் எங்களுக்கு வேதவாக்கு.. பெரியவா அனுக்ரஹத்துக்காக காத்திண்டிருக்கோம்"

"உங்க ஊர்க் கோயிலில் வருஷா வருஷம் தேரோட்டம் நடக்கும். உன் குடும்பத்தவர்கள்தான் .அதை நடத்திண்டிருந்தா. உன் தகப்பனார் தேரோட்டத்தை நிறுத்து விட்டார். செலவு அதிகம் என்பதோடு, ஆள் படைகளைச் சேர்க்க முடியல்லேன்னு காரணம் காட்டினார். அடுத்த வருஷத்திலேர்ந்து, நான் பண்றேனேன்னு சொல்லுவே நீ. ஆனா, தேர் ஓடுகிற நிலையில் இல்லை;நிறைய ரிப்பேர், ஊர்ல பல கட்சி."

"அப்படியானால் எங்களுக்கு விமோசனமே கிடையாதா? என்று உள்ளூர அழுது கொண்டிருந்தார் செல்வர்.

"ஒரு காரியம் பண்ணு.எந்த ஊரிலாவது தேரோட்டம் நடந்தா, நீங்க எல்லாருமே போய் கொஞ்ச நேரமாவது தேர் வடத்தைப் பிடித்து இழுத்துட்டு வாங்கோ.."

அதற்குப் பின் சுற்று வட்டாரத்தில் எங்கேனும் தேர்த்திருவிழா என்றால்,இந்த செல்வந்தர் குடும்பத்தை அங்கே பார்க்கலாம். ஆணும் பெண்ணுமாக மற்ற ஜனங்களோடு நின்று,தேர்வடம் பிடித்து இழுத்தார்கள்.

குடும்பக் கஷ்டங்கள்,தேர்ச் சக்கரங்களின் அடியில் மாட்டிக்கொண்டு மண்ணோடு கலந்து விட்டன.

பின்னர்,தன் ஊர் தேர் சீரமைப்புக் குழு அமைத்துப் பழைய தேரைச் செப்பனிட்டு தேரோட்டத்தைத் தொடங்கினார்கள் ஊர் மக்கள். அந்தத் தேர் இன்றும் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது.

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

பால் தயிராகிறது - தயிர் பாலாகுமா?

(Butter Milk ஆங்கில வார்த்தைக்கு விளக்கம் சொன்ன பெரியவா)

(மைகாட்...! இட் இஸ் நாட் எ பட்டர் ரிசர்ச்; எ பெட்டர் (Better) ரிசர்ச்!" என்று சொல்லி பெரியவாள் உரையின் நயத்தை ரசித்த ஆங்கிலேய மாணவர்கள்)

சொன்னவர்; ஸ்ரீமடம் பாலு.
தொகுப்பாளர்;டி.எஸ்.கோதண்டராம சர்மாமறு தட்டச்சு;வரகூரான் நாராயணன்.

கல்வித்துறையில் பெரிய அதிகாரத்திலிருந்த அன்பர் தரிசனத்துக்கு வந்தார். அடிக்கடி ஸ்ரீமடத்துக்கு வருவார்.

இந்தத் தடவை, இரண்டு ஆங்கிலேய மாணவர்களை அழைத்துக்கொண்டு வந்திருந்தார். இங்கிலாந்திலிருந்து மாணவர்கள், தன்னை நாடி வந்திருக்கிறார்கள் என்பதால், உள்ளூர ஒரு பெருமிதம்.

தலைக்கு மேல் ஒரு சாண் ஏறிப்போயிற்று அகந்தை.

"இவர்கள் லண்டனில் ரிஸர்ச் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.பல சப்ஜெக்ட்களில் புகுந்து விளையாடுகிறார்கள்.. இங்கிலீஷ்காரர்களே ரொம்ப புத்திசாலிகள்! இவர்கள் இரண்டுபேரும், ரொம்ப ரொம்ப இண்டலிஜெண்ட்..! பி.எச்.டி. வாங்கியிருக்கிறார்கள். இங்கிலீஷில் தான், வருஷந்தோறும் புதுப்புது சொற்கள் சேர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன. புதிய புதிய விஞ்ஞானச் சொற்களைக் கண்டுபிடிக்கிறார்கள். அதனால்தான் அந்த பாஷை தேங்கிப் போய் பாசி பிடிக்காமல், ப்யூராகவே இருந்திண்டிருக்கு..."
அன்பரின் ஆங்கிலத் தோத்திரம் முடிவடைவதாக இல்லை.

மகாப் பெரியவாள் முன்னிலையில் பேசும்போது, ஓர் அடக்கம் வேண்டும். ஆங்கிலத்தைப் புகழ்வதில் தவறு இல்லை. ஆனால், தலைகால் தெரியாமல், சொற்களைக் குவித்துக்கொண்டே போகக்கூடாது.

அவர் மூச்சு விடுவதற்காக ஒரு விநாடி நேரம், பேச்சை நிறுத்தியபோது, பெரியவாள் பேசத் தொடங்கினார்கள்

"ஆமாம்....இங்கிலீஷ்காரன் ரொம்ப புத்திசாலிதான்! . நாம், பாலைத் தயிராக மாற்றுகிறோம்.அது ஸ்வபாவ மாறுதல். ஆனால்,தயிரைப் பாலாக மாற்றுவதில்லை. மாற்ற முடியாது. அதனாலே,அக்ஞானிகளான நாம் அந்தமாதிரியெல்லாம் முயற்சி பண்றதில்லே. இங்கிலீஷ்காரன் புத்திசாலியோன்னோ!....'இதோ, நான் தயிரைப் பாலாக்கிக் காட்டறேன்'னான். Butter Milkன்னு ஒரு வார்த்தையைக் கண்டுபிடிச்சுட்டான் ! பார்த்தியா..எவ்வளவு சுலபமா, Butter-ஐ மில்க் ஆக்கிவிட்டான்.!. நாம் என்னவோ அதை மோர் என்று சொல்கிறோம்.மில்க்ன்னு சொல்றதில்லே..."

அருகில் இருந்தவர்கள், மென்மையாகச் சிரித்தார்கள்.

ஆங்கிலேய மாணவர்கள்,'பெரியவாள் என்ன சொன்னார்கள்' என்று கேட்டுத் தெரிந்து கொண்டார்கள்.

" மை காட் ! இட் இஸ் நாட் எ பட்டர் ரிசர்ச்; எ பெட்டர் (Better) ரிசர்ச் !" என்று சொல்லி, பெரியவாள் உரையின் நயத்தை ரசித்தார்கள்.

கல்வி அதிகாரியின் முகத்தில், வெண்ணெய் - இல்லை - விளக்கெண்ணெய் வழிந்தது !..

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

புருஷனைக் காப்பாற்ற கதறிய லம்பாடிப் பெண்

"சத்யவான் - சாவித்திரி கதை புராணத்தில் படிக்கிறோம்.இவளும் சாவித்திரி தான். ஆனா நான்"... பெரியவா - வார்த்தையை முடிக்குமுன்

("...எமன் இல்லே!....எமனுக்கு எமன் ....காலகாலன்" -ஒரு தொண்டர்)(நாளை காரடையான் நோன்பு 14-03-2020 ஸ்பெஷல் பதிவு)

சொன்னவர்; ஸ்ரீமடம் பாலு.
தொகுப்பாளர்;டி.எஸ்.கோதண்டராம சர்மா
தட்டச்சு;வரகூரான் நாராயணன்.

ஹூசூர் அம்மன் ஆலயத்தில் பெரியவா தங்கி இருந்தார்கள்.

கோயிலுக்கு வெளியே, ஒரு எருமைமாட்டு வண்டி வந்து நின்றது. அதை ஓட்டிக்கொண்டு வந்தவள் ஒரு லம்பாடிப் பெண். அவள் புருஷனுக்குக் கடுமையான காய்ச்சல், வாந்தி, பேதி,..அவனைத் தான், அந்த வண்டியில் அழைத்து வந்திருந்தாள்.

பெரியவா, கோயிலில் தங்கியிருப்பதைத் தெரிந்து கொண்டு, அவர்கள் அனுக்ரஹம் செய்தால், தன் கணவன் உயிர் பிழைப்பான் என்ற நம்பிக்கையுடன் வந்திருந்தாள்..

வண்டியில் படுத்திருந்த தன் புருஷனை, ஒரு குழந்தையைத் தூக்குவது போல அலாக்காகத் தூக்கிக் கொண்டு வந்து, பெரியவா முன்பு தரையில் கிடத்தினாள். இரு கைகளையும் கூப்பிக்கொண்டு, காரே - பூரே என்று ஏதோ பாஷையில் பிரார்த்தித்தாள்.

பெரியவா, உடனிருந்த தொண்டர்களிடம் சொன்னார்;.

"இந்த லம்பாடிக்கு, எவ்வளவு பதிபக்தி பாரு, ஒரு ஆண்பிள்ளையை....புருஷனை..தான் ஒன்றியாகவே தூக்கிக் கொண்டு வந்திருக்காளே! பகவான், இவளுக்கு அவ்வளவு சக்தியைக் கொடுத்திருக்கான்......

"சத்யவான் - சாவித்திரி கதை புராணத்தில் படிக்கிறோம். இவளும் சாவித்திரி தான். ஆனா, நான்....என்று மெல்லிய முறுவலுடன் சொல்லும்போதே, அடுத்து என்ன சொல்லப் போகிறார்கள் என்பதைத் தெளிவாகவே ஊகிக்க முடிந்தது.

"......எமன் இல்லே!... எமனுக்கு எமன் - காலகாலன்!" என்று ஒரு தொண்டர் சொல்லி முடித்தார்.

பெரியவா மிக்க கனிவுடன், ஒரு ஆரஞ்சுக் கனியை அளித்து அனுக்ரஹம் செய்தார்கள்.

மறுநாள் அந்த லம்பாடிப் பெண்ணும்,அவளுடைய புருஷனும் ஜோடியாக நடந்து வந்தார்கள். தரிசனத்துக்கு.

முந்தைய தினம் பார்த்தபோது, அந்தப் புருஷன் பிழைப்பானா என்ற கேள்விகுறி இருந்தது.ஆனால் இன்றைக்கோ,உற்சாகமாக நடந்து வந்து நமஸ்காரம் செய்கின்றான் அவன்.

லம்பாடிப் பெண்ணின் கண்களில் ஏராளமான கண்ணீர் பெருக்கு. "தேவுடு - தேவுடு" என்று சொல்லிச் சொல்லி, விழுந்து விழுந்து வணங்கினாள்.

காலகாலர் கொடுத்தது, ஆரஞ்சுக் கனியா அல்லது அமிர்தக் கனியா?

லம்பாடிப் பெண்ணுக்குத்தான் விடை தெரியும்!

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

"கஞ்சி ஸ்வாமிகள் எக்கட உன்னாரு?"

("தெலுங்கில்தான் 'கஞ்சி ஸ்வாமி'யாக நான் இருந்தேன். இப்போது தமிழிலும் 'கஞ்சி' ஸ்வாமியாக [கஞ்சி கொடுக்கும் நபர்] ஆகிவிட்டேன் ரொம்பப் பொருத்தம்"-பெரியவா)

தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்.

காஞ்சிபுரத்தில் வேத பாஷ்ய பரிட்சை நடந்தது. ஏராளமான பண்டிதர்கள் கலந்து கொண்டனர்.

அந்த நாள்களில்,ஸ்ரீ மடத்தில் டீ,காபி கொடுக்கும் வழக்கம் இல்லை.வித்வான்களுக்கு மோர்க் கஞ்சி,பால் கஞ்சிதான் கொடுப்பது வழக்கம்.

ஒரு பக்தர்,வித்வான்களுக்கு கஞ்சி கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார். கூட்டம் அதிகமாக இருந்ததால் எல்லாரும் கஞ்சிக்காக நின்று கொண்டிருந்தார்கள்.

ஒரு வித்வான் கஞ்சி கொடுத்துக்கொண்டிருந்த நபரைப் பார்த்து,[தனக்கு உடனே கொடுக்க வேண்டும் என்பதற்காக] 'கஞ்சி ஸ்வாமி....கஞ்சி ஸ்வாமி"என்று உரத்த குரலில் அழைத்துக் கொண்டிருந்தார். [கஞ்சி கொடுங்கோ ஸார் என்பதைப் போல கஞ்சி ஸ்வாமி!]
சற்றுத் தொலைவில் உட்கார்ந்தபடி ஸ்ரீ பெரியவாள் இதைக் கேட்டு ரசித்துக் கொண்டிருந்தார்.

அந்த சமயம் பார்த்து, ஒரு வித்வான் [கஞ்சி கேட்டவரின் குரலைக் கேட்டு] பரபரப்புடன்,"கஞ்சி ஸ்வாமிகள் எக்கட உன்னாரு?" என்று[ பெரியவாள் தரிசனத்துக்காக] ஆவலுடன் கேட்டார்.

இரண்டையும் கேட்டுக் கொண்டிருந்த பெரியவாள் மெல்லச் சிரித்தபடியே......
"தெலுங்கில்தான் 'கஞ்சி ஸ்வாமி'யாக நான் இருந்தேன். இப்போது தமிழிலும் 'கஞ்சி' ஸ்வாமியாக [கஞ்சி கொடுக்கும் நபர்] ஆகிவிட்டேன் .ரொம்பப் பொருத்தம்" என்று கூறி, பொருள் சிலம்பம் செய்தார்கள்.

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

மறந்த ரெண்டு வில்வ தளமும், மகானின் திருவிளையாடலும்.

(பக்தை தன்னை வேண்டிண்ட சமயத்துலயே, சரியா நாற்பத்தெட்டு வில்வதளம் இருக்கிற சரத்தை எடுத்து வைச்சது,அவா வந்த சமயத்துல, மறந்து தவறவிட்ட ரெண்டே ரெண்டு தளம் மட்டும் அதுல மிச்சம் இருந்தது.-புல்லரிக்கும் திருவிளையாடல் - தொடர்ந்து படியுங்கள்)
கட்டுரையாளர்-பி.ராமகிருஷ்ணன்.
குமுதம் பக்தி-இந்த வாரம் வந்தது.
தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்.

ஒருநாள், சந்திரமௌளீஸ்வர பூஜை பண்ணி முடிச்சுட்டு பிரசாதம் குடுத்துண்டு இருந்த சமயத்துல, சிவலிங்கத்து மேல் சாத்தியிருந்த வில்வச்சரம் ஒண்ணை எடுத்தார், மகாபெரியவா. தனக்குப் பக்கத்துல இருந்த அணுக்கத் தொண்டர் ஒருத்தர்கிட்டே அதை கொடுத்தார்."இந்தச் சரத்துல எத்தனை வில்வ தளம் இருக்குன்னு எண்ணு!"ன்னு சொன்னார்.

சரத்தை பவ்யமா வாங்கிண்ட தொண்டர், அதுல கட்டியிருந்த வில்வத்தை மெதுவா நகர்த்தி ஒவ்வொண்ணா எண்ணினார்.-- "பெரியவா... இதுல ரொம்பச் சரியா நாற்பத்தெட்டு வில்வ தளம் இருக்கு!" சொன்னார்.

"சரி நல்லது. இந்தச் சரத்தை எடுத்துண்டுபோய், ஸ்ரீகார்யம் (மேனேஜர்) ரூம்ல, காலண்டர் ஒண்ணு மாட்டியிருக்கே, அதுல சாத்திவை...! அப்படியே இன்னிக்கு என்ன தேதின்னு பார்த்துக் குறிச்சு வைச்சுக்கோ!" உத்தரவு மாதிரி சொன்னார், மகாபெரியவா.

"அப்படியே செய்யறேன் பெரியவா!"ன்னு சொன்ன தொண்டரும் சரி, அப்போ அங்கே இருந்தவாளுக்கும் சரி, பெரியவா எதுக்காக இப்படி ஒரு விஷயத்தைச் செய்யச் சொன்னார்னு தெரியாது. ஆனா, மகாபெரியவா அப்படிச் சொன்ன அதேசமயத்துல, காஞ்சிபுரத்துல இருந்து கிட்டத்தட்ட ரெண்டாயிரம் மைலுக்கு அப்பால இருக்கிற டெல்லியில ஒரு சம்பவம் நடந்தது.

பெரியவாளோட பக்தர் கும்பம் ஒன்று டெல்லியில் இருந்தது.அவா பல வருஷத்துக்கு முன்னால ஒரே ஒரு தரம் தான் பெரியவாளை தரிசனம் செஞ்சிருந்தா. ஆனா, ஒவ்வொரு நாளும் தினமும் கார்த்தால எழுந்ததும் மகாபெரியவாளை மனசாரக் கும்பிடுவா. அதேமாதிரி ராத்திரியிலயும் மகாபெரியவா படத்து முன்னால நமஸ்காரம் பண்ணிட்டுதான் தூங்குவா.

இந்த மாதிரி இருந்த பக்தர் குடும்பத்துக்கு, ஏதோ பகவானோட சோதனை மாதிரி ஒரு பிரச்னை வந்தது. அந்த பக்தரோட ஆத்துக்காரிக்கு சாப்டது ஜீரணம் ஆகறதுல ஏதோ சங்கடம் ஏற்பட்டது. எதை சாப்டாலும் குமட்டிண்டு வெளியே வந்தது.

பித்தமா இருக்கலாம்...சாப்டது ஒத்துக்கலை போல இருக்கு அப்படின்னு ஒருவாரத்துக்கிட்டே சரியா கவனிக்காம இருந்தா அவா. கிட்டத்தட்ட பத்துநாளைக்கு அப்புறமும் அந்த உபாதை தொடர்ந்ததும்தான் கொஞ்சம் பயம் எட்டிப்பார்த்தது அவாளுக்கு. அதைவிட முக்கியம்; ஆரம்பத்துல சாதம் சாப்டா மட்டும்தான் குமட்டல் வந்த நிலை மாறி, தாகத்துக்கு தீர்த்தம் குடிச்சாலும்கூட குமட்டிண்டு வாயிலெடுக்கிற அளவுக்கு நிலைமை மோசமாயிடுத்து.

டாக்டர் கொடுத்த மருந்து மாத்திரைகளை, சாப்பிட்டபிறகும் குமட்டல் தொடர்ந்ததுல ரொம்பவே பயந்து போய்ட்டா பக்தரின் மனைவி. மறுநாள் டாக்டர்கிட்டே போய், எல்லா டெஸ்டும் செஞ்சு பார்த்துடலாம்னு மனைவிகிட்டே சொன்னார் பக்தர்.

அந்தப் பெண்மணிக்கு அதுக்கு அப்புறம் தூக்கமே வரலை. மறுநாள் டாக்டர் என்ன சொல்வாரோங்கற பயத்துலயே உட்கார்ந்துண்டு, மகாபெரியவா படத்தையே பார்த்துண்டு இருந்தா.முன்னால நின்னு வேண்டிண்டும் இருந்தா.

"டாக்டர் எனக்கு ஒண்ணும் இல்லைன்னு சொல்லிட்டா, நான் காஞ்சிபுரம் வந்து உங்களை தரிசனம் பண்றேன்!"னு வேண்டிண்டா.

அப்போ,அவ மனசுக்குள்ளே, "பயப்படாதே நான் இருக்கேன், நீ தினமும் சுவாமியை வேண்டிண்டு, வில்வ தளம் ஒண்ணை உள்ளுக்கு எடுத்துக்கோ..
.நாற்பத்தெட்டு நாளைக்கு மறக்காம வில்வத்தை சாப்டு!" அப்படின்னு சொன்ன மாதிரி தோணியிருக்கு.

கணவரோட டாக்டர்கிட்டே போனவாளுக்கு எல்லா டெஸ்டும் பண்ணிட்டு, "பெரிசா பிரச்னை எதுவும் இருக்கிற மாதிரி தெரியலை.இன்னும் கொஞ்ச நாளாகட்டும். வேற ஏதாவது சிம்ப்டம் தெரிஞ்சா அப்புறம் வேற டெஸ்ட் எடுத்துப் பார்க்கலாம்"னு சொல்லி சத்து மாத்திரைகளை மட்டும் எழுதிக் குடுத்து அனுப்பிட்டார் டாக்டர்.

அப்பவே மகாபெரியவா, தன்னைக் காப்பாத்திடுவார்ங்கற நம்பிக்கை முழுசா வந்துடுத்து அந்த அம்மாளுக்கு மறுநாள் கார்த்தாலேர்ந்து தூங்கி எழுந்து ஸ்நானம் பண்ணினதும், முதல் வேலையா, வில்வ தளம் ஒண்ணை பெரியவா படத்து முன்னால வைச்சுட்டு எடுத்து சாப்பிட ஆரம்பிச்சுட்டா.

ஒரு வாரம்...ஒரு மாசம்.. நாற்பது நாள் வேகமாக நகர்ந்தது.'எனக்கா இருந்தது குமட்டலும் கோளாறும்?'னு கேட்கற மாதிரி, அந்தப் பெண்மணி பரிபூரண குணமடைஞ்சு முன்னால இருந்ததைவிடா தெம்பாகவும் உற்சாகமாவும் மாறிட்டா.

ஆச்சு...நாற்பத்தெட்டு நாளைக்கு இன்னும் ரெண்டு நாள்தான் பாக்கி.அந்த சமயத்துல அவா சொந்தக்காரா சிலர், அகத்துல ஏதோ விசேஷம்னு அழைக்க்கறதுக்காக விடியற்காலம்பரவே வந்திருந்தா உறவுக்காரர்களை பார்த்த சந்தோஷத்துல பழைய விஷயங்களை எல்லாம் பேசிண்டு இருந்தா.அந்த சுவாரஸ்யத்துல அன்னிக்கு எடுத்துக்கு வேண்டிய வில்வ இலையை அந்தப் பெண்மணி எடுத்துக்கலை. மறுநாளும் அதேமாதிரி ஏதோ மறதியில் வில்வத்தை எடுத்துக்கலை,

மூணாவது நாள்,அதாவது, வில்வம் எடுத்துக்க ஆரம்பிச்ச தினத்தில் இருந்து நாற்பத்து ஒன்பவாது நாள், கார்த்தால எழுந்து காபி போட்டுக் குடிச்ச அந்தப் பெண்மணிக்கு பழையபடி குமட்டல் வர ஆரம்பிச்சுடுத்து பதறிண்டு; டாக்டர்கிட்டே கூட்டிண்டு போனார்,பக்தர்.

"இந்த தடவை இவா வாயிலெடுக்கறப்போ லேசா அதுல ரத்தக் கசிவும் கலந்திருக்கிற மாதிரி தெரியறது! என்ன பிரச்னைங்கறதை டெஸ்ட் ரிசல்டெல்லாம் வந்ததும்தான் சொல்லமுடியும். அடுத்தவாரம் கூட்டிண்டு வாங்கோ!" சொன்னார்,டாக்டர்.

வீட்டுக்குத் திரும்பற வழியல,'அந்தப் பெண்மணிக்கு தான் மகாபெரியவர்கிட்டே வேண்டிண்டதும், நாற்பத்தெட்டு நாள்ல ரெண்டுநாள், வில்வம் சாப்பிட மறந்துட்டதும் ஞாபகம் வந்தது'.விஷயத்தை அகத்துக்காரர்கிட்டே சொன்னா, " எனக்கு என்னவோ மகாபெரியவா என்னைக் கைவிடமாட்டார்னு தோணறது. நாம ஒருதரம், காஞ்சிபுரத்துக்குப் போய் மகாபெரியவாளை தரிசிச்சுட்டு வரலாமா"-கேட்டா.

அன்னிக்கு ராத்திரியே புறப்பட்டு, ரெண்டு நாளைக்கு அப்புறம் சென்னை வந்து அங்கேர்ந்து,காஞ்சிபுரம் ஸ்ரீமடத்துக்குப் போனா, அந்தத் தம்பதி.

மகாபெரியவாளை தரிசிக்கக் காத்துண்டிருந்த வரிசையில நின்னா.அவா முறை வந்ததும், மகான் முன்னலா போய் நின்னா.

அவாளை ஏற இறங்கப் பார்த்த பெரியவா, "என்ன மறுபடியும் குமட்டல் ஆரம்பிச்சுடுத்தா? பயப்படாதே ஒனக்காக ஒரு பிரசாதம் வைச்சிருக்கேன் ! "-சொன்னார்.

பக்கத்துல இருந்த அணுக்கத் தொண்டரைக் கூப்பிட்டார். "அன்னிக்கு ஒரு நாள் வில்வ சரம் ஒண்ணைத் தந்து காலண்டர்ல மாட்டிவைக்கச் சொன்னேனே ஞாபகம் இருக்கா? போய் அதை எடுத்துண்டு வா" சொன்னார்

அப்படியே வில்வ சரத்தை எடுக்கப் போன தொண்டருக்கு, அதிர்ச்சிதான் காத்திருந்தது. அன்னிக்கு நாற்பத்தெட்டு வில்வதளம் இருந்த சரத்துல, இன்னிக்கு ரெண்டு தளம் மட்டும்தான் பாக்கியிருந்தது. மீதியெல்லாம் கட்டின நார்தான் இருந்தது. தயக்கத்தோட அதை எடுத்துண்டு வந்து மகாபெரியவா கிட்டே தந்தார்.

"இது மட்டும்தான் மீதியோ...!" கேட்ட மகான், அந்த இரண்டு வில்வதளத்தையும் தனியா எடுத்து,அந்தப் பெண்மணி கிட்டே குடுத்தார் ."ஓனக்காக எடுத்து வைச்சதுல இதுதான் மீதி இருக்கு,இதை எடுத்துக்கோ சரியாயிடும் !" -சொன்னார்.

பயபக்தியோட அதை வாங்கிண்ட பெண்மணி, அந்த வில்வத்தை கண்ணுல ஒத்திண்டா. மகாபெரியவாளை தம்பதி சமேதரா நமஸ்காரம் செஞ்சா. ஆசிர்வாதம் வாங்கிண்டு புறப்பட்டா.

பக்தை தன்னை வேண்டிண்ட சமயத்துலயே, சரியா நாற்பத்தெட்டு வில்வதளம் எடுத்து வைச்சது, அவா வந்த சமயத்துல மறந்து தவறவிட்ட ரெண்டே ரெண்டு தளம் மட்டும் அதுல மிச்சம் இருந்தது. இப்படியெல்லாம் திருவிளையாடல் பண்ணின மகானோட அனுகிரஹத்துல, அந்தப் பெண்மணி பூரண குணம் அடைஞ்சுட்டாங்கறதை சொல்லணும்னு அவசியம் இல்லையே !..

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

"குருவேசரணம்"

மகா பெரியவா நாங்கள் உங்கள் உபதேசத்தை கேட்பதர்க்காக காத்து கொண்டு இருக்கிறோம். உங்கள் பாதம் பணிகிறோம். உங்கள் ஆசி எங்களுக்கு வேண்டும்.*
சொன்னவர்-பட்டு சாஸ்திரிகள்.
தொகுப்பு-சாருகேசி
'நன்றி-பால ஹனுமான் & சக்தி விகடன்”

திருமழிசைஆழ்வார் பிறந்த க்ஷேத்திரம் திருமழிசை. அந்த ஊருக்குப் பக்கத்திலேயே நூம்பல்னு ஒரு கிராமம் இருக்கு. இங்கே, மகா பெரியவா ஒருமுறை முகாமிட்டிருந்தார்.

ஒருநாள்… திருக்குளத்துல ஸ்நானம் பண்ணிட்டு, பக்கத்திலேயே இருக்கிற பெருமாள் கோயிலுக்கு வந்தார் பெரியவா. அப்போ மணி 11 இருக்கும்; சுள்ளுனு வெயில் அடிச்சிண்டிருந்தது. சூடுன்னா அப்படியொரு சூடு!

கோயில் வாசல்ல பெரிய கதவும், அதுலேயே சின்னதா ஒரு கதவும் இருக்கும். அதைத் திட்டிவாசல்னு சொல்லுவா! அந்த வழியா உள்ளே போன பெரியவா, மதிலை ஒட்டி கொஞ்சம் நிழல் இருந்த இடத்துல போய் அப்படியே சாய்ஞ்சு உட்கார்ந்துட்டார். அவருக்கு எதிரே அடியேன்; பெரியவா கேக்கறதுக்கு எல்லாம் பதில் சொல்லிண்டு இருந்தேன்.

வெயில் நெருப்பா கொதிச்சிண்டு இருந்த இடத்துல நின்னுண்டிருந்தேன். இன்னும் கொஞ்ச நேரம் அப்படியே நின்னுண்டிருந்தா, காலே பொசுங்கிடும்போல இருந்துது. அப்படியரு சூடு! பெரியவாகிட்டே பேசிண்டிருந்த அதே நேரம், தரையோட சூடு பொறுக்கற வரைக்கும் ஒரு கால், அப்புறம் சட்டுன்னு அடுத்த கால்… இப்படியே கால்களை மாத்தி மாத்தி வெச்சு நின்னு சமாளிச்சுண்டிருந்தேன்!

மகா பெரியவா, நம்மோட மனசுல என்ன இருக்குங்கறதையே தெரிஞ்சுக்கற மகான். எதிர்ல நிக்கற என்னோட நிலைமை அவருக்குத் தெரியாம இருக்குமா? சட்டுன்னு பேச்சை நிறுத்தின பெரியவா, ”வெளியில என்னவோ பேச்சு சத்தம் கேக்கற மாதிரி இருக்கு. என்னன்னு போய்ப் பார்த்துட்டு வந்து சொல்லு!”ன்னார்.

விறுவிறுன்னு வெளியே வந்தேன். வாசல்ல நின்னு

எட்டிப் பார்த்தேன். அங்கே ஒரு நூத்தம்பது, இருநூறு பேர் நின்னுண்டிருந்தா.எல்லாரும் மகா பெரியவாளை

தரிசிக்கிறதுக்காகத்தான் நிக்கறாங்கன்னு தோணுச்சு. பெரியவாகிட்ட வந்து விவரத்தைச் சொன்னேன்.

ஆனா மகா பெரியவாளோ, ”அவா எதுக்கு வந்திருக்கா? ஸ்வாமி தரிசனத்துக்குதானே வந்திருக்கா?! சரியா கேட்டுண்டு வா!”ன்னு மறுபடியும் என்னை அனுப்பினார்.

‘அடடா… பெரியவா சொல்றதுபோல, வெளியில நிக்கறவா எல்லாரும் ஸ்வாமி தரிசனத்துக்கு வந்திருக்கலாம், இல்லையா? நமக்குத் தோணாம போச்சே!பெரியவாளை தரிசனம் பண்ணத்தான் வந்திருக்கானு நானாவே எப்படி நினைச்சுக்கலாம்?’ என்று யோசிச்சபடி, வாசல் பக்கம் நகர்ந்தேன்.

”அப்படியே கையோட, அவாள்லாம் வெயில்ல நிக்கறாளா, நிழல்ல நிக்கறாளானு பார்த்துண்டு வா”ன்னார் பெரியவா.

‘நீ மட்டும்தான் கால் சூட்டோட என்கிட்ட பேசிண்டு நிக்கறதா நினைக்கறியோ?! உன்னைப்போல எத்தனை பேரு வெயில்ல கால்கடுக்க நின்னுண்டிருக்கானு உனக்குத் தெரியவேணாமா?’ன்னுதான், மகா பெரியவா என்னை அனுப்பிவைச்ச மாதிரி தோணிச்சு எனக்கு.

ஜனங்க கூட்டமா நின்னுண்டிருந்த இடத்துக்கு வந்தேன். ”எல்லாரும் கோயிலுக்கு ஸ்வாமி தரிசனத்துக்கு வந்திருக்கேளா… இல்ல, மகா பெரியவாளை தரிசிக்க வந்திருக்கேளா?”ன்னு கேட்டேன்.

”பெரியவாளை தரிசனம் பண்ணி, ஆசீர்வாதம் வாங்குறதுக்குதான் வந்திருக்கோம்”னு கோரஸா பதில் சொன்னா. ஓடி வந்து பெரியவாகிட்ட விஷயத்தைச் சொன்னேன்.

அவர் உடனே எல்லாரையும் உள்ளே அனுப்பிவைக்கச் சொன்னார். ”இங்கே மதிலோட நிழல் விழறது. எல்லாரும் அப்படியே நிழல்ல உட்கார்ந்துக்குங்கோ”ன்னார்.

வெயிலின் உக்கிரத்தைத் தாங்கமுடியாம தவிச்ச என்னோட நிலைமையைக் கவனிச்ச அதே நேரம், வெளியே ஜனங்க நின்னுட்டிருக் கிறதையும், அவங்களும் வெயில்ல கஷ்டப் படுவாங்களேங்கிறதையும் பெரியவா யோசிச்சு, அவங்களை உடனே உள்ளே அனுப்பச் சொன்னார் பாருங்கோ, அதான்பெரியவாளோட பெருங்கருணை.

இதைக் கேட்கறதுக்கு ரொம்பச் சின்ன விஷயம்போலத் தெரியலாம். ஆனா, எந்த ஒரு சின்ன விஷயத்துலேயும் நுணுக்கமான பார்வையோடு, ஜனங்க மேல மகா பெரியவா காட்டின அன்பையும் அக்கறையையும்தான் நாம இங்கே முக்கியமா கவனிக்கணும்.

கூட்டத்தோடு பேசிண்டிருந்த நேரத்துல, ”நீ போய் கோயிலைச் சுத்திப் பார்த்துட்டு வா”ன்னு என்னை அனுப்பினார். பெரியவா உத்தரவு ஒவ்வொண்ணுக்கும் ஏதாவது உள் அர்த்தம் ஒண்ணு இருக்கும்.

நான் பிராகாரத்தை வலம் வந்தப்ப, அங்கே பிள்ளையார் சந்நிதியைப் பார்த்தேன். ஆச்சரியமும் குழப்பமுமா இருந்தது. தென்கலை நாமத்தோட காட்சி தந்தார் பிள்ளையார். பெருமாள் கோயில்ல பிள்ளையார் எப்படி? தலையைப் பிய்ச்சுண்டேன். யோசிக்க யோசிக்க, பதிலே கிடைக்கலை.

கோயிலைச் சுத்தி முடிச்சு, மகா பெரியவா எதிரே வந்து நின்னேன். என்னை ஒருகணம் உத்துப் பார்த்தார்.

”என்ன… தென்கலை நாமம் போட்ட பிள்ளையார் இருக்காரேனு பிரமிச்சுட்டியோ? வைஷ்ணவ சம்பிரதாயப்படி அவரை ‘தும்பிக்கை ஆழ்வார்‘னு சொல்லுவா!”னு விளக்கம் சொல்லிட்டுச் சிரிச்சார் பெரியவா

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

அதோ, அவர் நடந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறார்’
-------------------------------------------------------------------------

“காஞ்சி பெரியவரின் அருமை இப்போது தெரியாது. இன்னும் 50 ஆண்டுகள் போனால், ‘இந்து மதம் என்றால் என்ன?’ என்று கேட்டால், ‘மஹா பெரியவர்’ என்று எதிர்கால மாணவன் பதில் எழுதுவான் ” என்று கவியரசர் கண்ணதாசன் 1973ம் ஆண்டு ‘அர்த்தமுள்ள இந்துமதம்’ கட்டுரையில் கூறியிருந்தார்.

உண்மையில், மஹா பெரியவர் ஸ்தூல சரீரத்துடன் நடமாடிக் கொண்டிருந்தபோது கொண்டாடப்பட்டதை விட தற்போது தான் அதிகம் ஆராதிக்கப்பட்டு வருகிறார்.

‘அர்த்தமுள்ள இந்துமதம்’ நூலில் மஹா பெரியவா அவர்களை குறித்த சந்தேகங்களுக்கு, விமர்சனங்களுக்கு கவியரசர் மிக மிக அழகாக அதே சமயம் ஆணித்தரமாக பதிலளித்துள்ளார்.

மஹா பெரியவா 1973ம் ஆண்டு, தேசமெங்கும் பாத யாத்திரை கிளம்பினார். அப்போது கவியரசர் கண்ணதாசன் தினமணியில் ‘அர்த்தமுள்ள இந்துமதம்’ எழுதிக்கொண்டிருந்தார். அவர் எழுதிய அத்தியாயம் இது...

பகவான் கீதையில் சொன்னது போல் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பவர் அவர் ஒருவரே! பக்தி யோகம், கர்ம யோகம், ஞான யோகம் ஆகிய யோகங்கள் கைவந்த ஒருவர், காஞ்சிப் பெரியவர்.

அதோ, அவர் எங்கே போகிறேன் என்று சொல்லாமலே
போய்க் கொண்டிருக்கிறார். இந்த வயதிலும் எந்த வாகனத்திலும் ஏறாமல் போய்க கொண்டிருக்கிறார்.

கைப்பிடி அவலிலேயே காலமெல்லாம் வாழும் அந்த மகா யோகி, தள்ளாத வயதிலும் வாலிபனைப் போல் புனித யாத்திரை தொடங்கி இருக்கிறார்.
தெய்வ நம்பிக்கை உச்சத்துக்குப் போய் விட்டால், வயது தோன்றாது. பழுத்துப் போன பழம், மரத்தைக் கேளாமலேயே கீழே விழுகிறது.

முதிர்ந்த ஞானிகள் யாரிடமும் எதற்கும் விளக்கம் கேட்பதில்லை; அவர்களே முடிவெடுக்கிறார்கள். அவர்களுக்குத் திடீரென்று ஏதோ ஒன்று தோன்றுகிறது என்றால், ‘தெய்வம் அவர்களோடு பேசுகிறது’ என்று பொருள்.

சிருஷ்டியை வியப்போடு நோக்கி, ஆழ்ந்த கருத்துக்களைக் கண்டுபிடிப்பது ஞானிகளுக்கு மட்டுமே சாத்தியம். படிப்பறிவும், கேள்வியறிவும் மட்டுமே அவர்களுக்குத் துணை புரிவதில்லை. உள்ளொளி ஒன்று பரவி விரவி நிற்கிறது.

அதோ, அந்த ஒளியோடு அந்த மகா யோகி போய்க் கொண்டிருக்கிறார். அது வெறும் மானிட ஸ்தூலத்தின் யாத்திரையன்று. அது ஆன்ம யாத்திரை.
நாற்பது வயதுக்குள்ளாகவே பகவத் பாதாள் ஸ்ரீ ஆதி சங்கரர், காலடியில் இருந்து புறப்பட்டு, இமயம் முதல் குமரி வரை தன் காலடியை பதித்தார்.
அந்தக் கால்களிலும் காலணி இல்லை; இந்தக் கால்களிலும் இல்லை.

ஆயினும் கற்கள் அந்தக் கால்களை உறுத்தவில்லை. முட்கள் தைத்தாலும் வலிப்பதில்லை. தெய்வத்தின் கருணை இந்தப் பாதங்களைப் பாதுகாக்கிறது.
காலணிகள் ஏதும் அணியாமல் வெற்று பாதத்துடன் மஹா பெரியவா யாத்திரை செய்துகொண்டிருந்தபோது…!

மகா நதி பாறையின் மீது மோதினாலும், நதி சேதமடைவதில்லை; நாளாக நாளாக பாறை தான் அளவில் சுருங்குகிறது. கங்கை நதியில் எவ்வளவு தண்ணீர் ஓடினாலும் சக்ரவாகப் பட்சி பனித்துளியைத் தான் நாடுகிறது.

சில வண்டுகள், மலரில் மட்டுமே அமர்கின்றன.

சில பறவைகள், பசுமையான மரங்களில் மட்டுமே அமர்கின்றன.

மகா யோகியின் வைராக்கியம் மணம் மிக்கது. பசுமையானது.

இரவும் பகலும் உலகில் மாறி மாறி வருகின்றன.

லௌகிகவாதிக்கு இரண்டும் ஒன்றாகவே தோற்றமளிக்கின்றன.

உலகத்தில் அவர்களுக்குள்ள உறவெல்லாம், தெய்வம் மட்டுமே.

அந்தத் தெய்வத்தின் பரிபாஷையைச் சாதாரண மனிதனுக்குச் சொல்லும் துதுவர்கள் அவர்கள்.

அதனால் தான் மற்ற மனிதர்களின் தலையை விட அவர்களது பாதங்கள் உயர்ந்திருக்கின்றன.

லோகயாத சுகத்தை முற்றும் துறந்து விட்டுத் தார்மிக வடிவெடுத்து அவர்கள் புறப்படும்போது, தர்மம் நடைபாதை விரிக்கிறது.

மகா யோகம் மலர்கள் தூவுகிறது.

மகாராஜக்களுக்கு இல்லாத மரியாதை அவர்களுக்குக் கிடைக்கிறது.

ஆந்த்ராவில் ஒரு கோயில் கட்டப்படுகிறது. அதன் மூலஸ்தானத்தில் இன்னும் சிலை வைக்கப்படவில்லை. அங்கி போய்க் காஞ்சிப் பெரியவர் ஓரிரவு தங்கினாராம். ‘சிலை பிரதிஷ்டை ஆகி விட்டது என்று ஆந்திர மக்களெல்லாம் சந்தொஷப்பட்டார்களாம் .

அவர் பிராமண ஜாதியின் தலைவரல்ல. பிராமணர்கள் அப்படி ஒரு நிலைமையை உண்டாக்க கூடாது.

உலகெங்கிலும் உள்ள அஞ்ஞானிகளுக்கு ஞானக் கண் பேரொளி.

அவரது பெருமை இப்போது தெரியாது. இன்னும் ஐம்பது வருஷங்கள் போனால், ‘இந்து மதம் என்றால் என்ன?” என்ற கேள்விக்கு ‘ஸ்ரீ மஹா சுவாமிகள் என்ற சங்கராச்சாரிய சுவாமிகள்” என்று எதிர்கால மாணவன் பதில் எழுதுவான்.

அந்த ஞானப் பாசத்தை தரிசித்த போது நான் பெற்ற உள்ளொளியை விவரிக்க முடியாது.

கோடியில் ஒருவரே எப்போதாவது இப்படி ஆக முடியும்.

செஞ்சி கோட்டைக்குப் போகிறவர்களெல்லாம் ராஜா தேசிங்கு அல்ல.

காவி கட்டிய எல்லோருமே மகா யோகிகளல்ல.

ஞானம், வித்தை, ஒழுக்கம், பண்பாடு, ஆகிய அனைத்தும் சேர்ந்த மகாயோகி எங்கோ எப்போதோ அவதரிக்கிறார்.

அதோ, அவர் நடந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறார்.

சாலையின் இரு மருங்கிலும் அந்த யோகியைத் தரிசிக்க ஜனக் கூடம் திரளுகிறது.

இறைவன் கருணையினால், நமக்குக் கிடைத்த அந்த வரம் இன்னும் பல்லாண்டு வாழ வேண்டும்.

தாய், குழந்தைக்குத் தாலாட்டுப் பாடும் பொது, அவரைப் பற்றிப் பாட வேண்டும்.

பள்ளிக் கூடப் பாடப் புத்தகங்களில் அவரைப் பற்றிக் குறிக்க வேண்டும்.

ஒரு உத்தமமான யோகியை ‘பிராமணன்” என்று ஒதுக்கி விடுவது, புத்தியுள்ளவன் காரியமாகாது.

மேதைகளும், கற்புக்கரசிகளும் எந்த ஜாதியிலும் பிறக்கலாம்.

பசுக்களிலே மலட்டுப் பசுக்களைக் கூட அறுக்கக் கூடாது என்பது இந்துக்களின் வாதம்.

யோகிகளில் ஒரு சாதாரண யோகியைக் கூட ஒதுக்கக் கூடாது என்றால் இந்த மகா யோகியைப் பிராமணதல்லாதோர் ஒதுக்குவது எந்த வகையில் நியாயம்?

அதோ, அவர் நடந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறார்.

புத்தன் சொன்னதை விட அவர் நமக்கு அதிகமாகச் சொல்லியிருக்கிறார்.

ஏசுவின் தத்துவங்களை விட அதிகமான தத்துவங்களை வாரி இறைத்திருக்கிறார்.

அவர் ஜாதி வெறியராகவோ, மத வெறியராகவோ ஒரு நாளும் இருந்ததில்லை.

அரசியல் வில்லங்களில் மாட்டிக் கொண்டதில்லை.

பகவான் கீதையில் சொன்னது போல் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பவர் அவர் ஒருவரே.

அதோ, அவர் நடந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறார்.

அந்தக் காலடிச் சுவடுகளைத் தொடர்ந்து செல்லுங்கள்.

அதுவே உங்கள் யோகமாக இருக்கட்டும்.

--- காஞ்சி பெரியவாளை பத்தி

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

மஹா பெரியவா அற்புதங்கள் - 11

பெரியவா போர்த்திய துப்பட்டா…..

அந்தக் காஞ்சீபுரத்தில் இரவுப் பூக்களை மெல்ல உதிர்த்து விட்டு சூரியன் தன் விடியல் வெளிச்சத்தோடு பிரவேசித்தான்.

வழக்கம் போல் காமாட்சித் தாய் மடியில் சீராட்சி புரிந்து வரும் காமகோடிப் பெரியவாளின் கண்கொள்ளா தரிசனம் காண திரளான கூட்டம். ஏக்கத்தைத் தேக்கியுள்ள ஏழை மக்களின் கவலை முகங்கள் காஞ்சிப் பெரியவாளின் கருணை முகத்தைக் கண்டவுடன் ஏக்கத்தை மறந்தன. கவலைகள் பறந்தன. பரமாச்சார்யாள் வழங்கும் ஆசியிலே மெய்ம்மறந்து நீங்காத சுகம் பெற்றன. அருள் மழை பொழிந்து கொண்டிருக்கும் அந்த ஆண்டவன் அருகினிலே நான்கைந்து மூக்குக் கண்ணாடிகள்.

அன்று மின்னொளி இல்லாமையால் அன்பர் ஒருவர் ‘டார்ச்’ விளக்கொளியைக் காட்டத் தம்மிடம் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட கடிதங்களை ஒவ்வொன்றாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் பரமாச்சார்யாள்.

அதில் ஒன்றில் நான்கைந்து பக்கங்கள் அடங்கிய சம்ஸ்கிருத ஸ்லோகங்கள். யாரோ ஒரு அன்பர் தமது இல்லத்தில் நடைபெறும் திருமணத்திற்கான பத்திரிகையை உடன் வைத்து அதனுடன் காணிக்கையாக அந்த ஸ்லோகங்களை எழுதி அனுப்பியிருந்தார்.

மெல்லப் படித்துக் கொண்டிருந்த கருணை மேகம் தம் முகத்தை மேல் நோக்கியவாறு பார்த்து விழிகளாலே ஒரு வினாவை எழுப்பியது.

ஆம்! “இந்த ஸ்லோகங்களைப் படிக்கிறவா இங்கே யாராவது இருக்காளா ?” என்ற வினாதான் அது.
அனைவரும் அமைதியாயிருந்தனர். பெரியவர் விடவில்லை.
தமது திருவாய் மலர்ந்து வாய்மொழியாகவே, “இங்கே சம்ஸ்க்ருதம் தெரிஞ்சவா யாராவது இருக்காளா? இந்த ஸ்லோகத்தைப் படிக்கணும்!” என்று கேட்டார்.

அப்போது அங்கே ஓரமாக நின்று கொண்டிருந்த ஓர் ஏழைப் பிராம்மணர் பெரியவாள் அருகே வந்து, “நான் படிக்கலாமா?” என பணிவுடன் கேட்டுக் கொண்டார்.

உடனே காஞ்சி மாமுனிவர் அந்தக் கடிதங்களைக் கொடுக்கச் சொல்லி உத்தரவிட்டார்கள்.

மெல்ல அவற்றை எடுத்து பிரித்து வைத்துக்கொண்டு கம்பீரமாகப் படிக்கலானார் அந்தப் பிராம்மணர்.
அந்த ஸ்லோகங்களைக் கேட்கக் கேட்க பெரியவாள் முகத்திலே பூரிப்பு மலர்ந்தது. கேட்கக் கேட்க பிரம்மானந்தமாக அதனைப் பெரியவாள் அனுபவித்தார். அந்த ஸ்லோகங்களை எழுதிய அன்பருக்கு புடவை வேஷ்டிகளை அனுப்ப உத்தரவிட்டார். திருமணத்திற்கு, நான்கு வேதங்களும் அறிந்த வேத விற்பன்னர்களை அனுப்பிவைக்கவும் ஆணைகள் பிறப்பித்தார்.

அந்த ஸ்லோகங்களைப் படித்து முடிக்கவும் மாண்புமிகு மத்திய அமைச்சர் திரு சிதம்பரம் அவர்களின் P.A. அவர்கள் வரவும் சரியாயிருந்தது. ஸ்லோகங்களைப் படித்த அந்த அன்பர் மெல்ல நகர்ந்து ஓரமாக வந்துவிட்டார்.

உடனே அமைச்சரின் P.A. அவர்கள் பெரியவாளுக்கு நமஸ்காரம் செய்தார்.

பெரியவாள் புன்சிரிப்புடன் ஆசி செய்துவிட்டு, “சிதம்பரம் எந்த டிபார்ட்மெண்ட் பார்க்கறார் ?” என்று கேட்டார்.
P.A. அவர்கள் பதில் கூறுவதற்குள், “முன்னாலே வெங்கடசுப்பையா பாத்துண்டிருந்தாரே அந்த டிபார்ட்மெண்ட்தானே ?” என்றாரே பார்க்கலாம் ! சுமார் அரை மணி நேரம் மிகவும் அன்புடன் சம்பாஷித்த பெரியவாள் துப்பட்டா ஒன்றைக் கொண்டு வருமாறு உத்தரவிட்டார். அடுத்த நிமிடம் அழகான சால்வை வந்து சேர்ந்தது.

“பெரியவா கூட மினிஸ்டர் P.A. வந்தவுடன் துப்பட்டா கொண்டுவரச் சொல்லிவிட்டாரே ?” என்று ஒரு கணம் நினைத்தேன்.

மறுகணம் பளீரென்று எனக்கு ஒரு சாட்டை அடி விழுந்தது.
ஆம்! அந்த துப்பட்டாவை எடுத்துக் கொண்டே, “எங்கே அந்த ஸ்லோகம் படிச்சவர்?” என்று ஸ்வாமிகள் கேட்டாரே பார்க்கலாம்!

தூரத்திலிருந்த அன்பர் பெரியவாள் அருகே ஓடி வந்தார்.

“இந்த துப்பட்டாவை அவருக்குப் போர்த்து!” என்று எடுத்துத் தந்ததும் அந்த அன்பர் துடித்துப் போய்விட்டார்.
“பெரியவா தரிசனத்துக்குத்தான் நான் வந்தேன். இப்படிப் பெரியவா பண்ணுவான்னு நன் நினைக்கல்லே! எனக்குப் போய்…… “ என்று அந்த அன்பர் பேசமுடியாமல் திணறினார்.

“உனக்கா போர்த்தறேன்? உன்னோட வித்வத்துக்குத்தானே போத்தறேன்! தைரியமா நான் படிக்கறேன்னு
சொல்லி படிச்சுக் காண்பிச்சயே ! அதுக்குத்தான் இந்த மரியாதை !” என்றார் பெரியவர்.

ஒரு கணத்தில் பெரியவாளைப் பற்றித் தப்பாக நினைத்த நான் மனம் வருந்தி கன்னங்களில் போட்டுக் கொண்டேன். எல்லோரையும் போல் அவரையும் நினைக்க இந்தக் குட்டிச்சுவரான மனத்திற்கு எப்படித்தான் முடிந்ததோ? “மன்னிக்கணும் ! மன்னிக்கணும்!” என்று பரமாச்சார்யாளின் பாதங்களில் மானசீகமாக விழுந்து அரற்றிக் கொண்டிருந்தேன்.

அரைமணி நேரத்துக்கும் மேலாக வேறு திசையில் பேச்சு திரும்பிவிட்ட போதிலும் அந்த ஸ்லோகம் படித்த அன்பரை அல்லவா அந்த தெய்வத்தின் நெஞ்சம் எண்ணிக்கொண்டிருந்தது !

ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் மனம் ‘சரஸ்வதி’ கடாட்சம் பெற்ற அந்த அன்பருக்கு மயங்கி அவரது வித்தைக்கு சால்வை போர்த்தியுள்ளது.

சரஸ்வதியே சரஸ்வதிக்கு சால்வை போர்த்திய அந்த அற்புத நிகழ்ச்சியை விவரிக்க வார்த்தைகளேது?

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

"குருவேசரணம்”

மகா பெரியவா நாங்கள் உங்கள் உபதேசத்தை கேட்பதர்க்காக காத்து கொண்டு இருக்கிறோம். உங்கள் பாதம் பணிகிறோம். உங்கள் ஆசி எங்களுக்கு வேண்டும்.*

எங்கோ தூரத்தில் இருக்கிறான் ஸ்வாமி என்று ஊரெல்லாம்சுற்றுகிறாயே!"

ஜகத்குரு காஞ்சி காமகோடி ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி சங்கராச்சார்ய ஸ்வாமிகள்

வேதம் தத் என்று பரம்பொருளைத் தூரத்திலுள்ள 'அது'வாக சொல்கிறது என்றால், நமக்கு அதனால் என்ன பயன்?அப்படி இல்லை. வெகுதூரத்தில் இருக்கிறவர்தாம் மிகவும் அருகில் இருக்கிறார்" - தத்தூரே தத்வந்திகே" என்று வேதம் உணர்த்துகிறது.

கல்யாணம் ஆகவேண்டிய பெண் ஒருத்தி இருந்தாள். அவளுடைய பெற்றோர் பந்துக்களுக்குள்ளேயே முறைப் பையனைப் பார்த்து அவனுக்கு அவளைக் கல்யாணம் பண்ணிக் கொடுக்கத் தீர்மானித்திருந்தார்கள். ஆனால் அந்தப் பெண், "புருஷர்களில் எல்லாம் உயர்ந்தவன் எவனோ, அவனைத்தான் நான் கல்யாணம் பண்ணிக் கொள்வேன்" என்று பிடிவாதம் பண்ணினாள். அவர்களும், "உன் இஷ்டப்படியே போ!" என்று விட்டு விட்டார்கள்.

அந்தப் பெண், 'புருஷர்களுக்குள்ளேயே உயர்ந்தவன் ராஜாதான். கல்யாணம் பண்ணிக்கொண்டால் அவனைத்தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கொள்வேன்'என்று தீர்மானம் பண்ணிக் கொண்டு, அவ்வூர் ராஜா பின்னாலேயே போய்க் கொண்டிருந்தாள்.

ஒரு நாளைக்கு ராஜா பல்லக்கில் போய்க் கொண்டிருந்த போது ஒரு சாமியார் எதிரே வந்தார். ராஜா பல்லக்கை விட்டுக் கீழே இறங்கி, அந்தச் சாமியாருக்கு நமஸ்காரம் பண்ணிவிட்டுத் திரும்பவும் பல்லக்கில் ஏறிக்கொண்டு போனான்.

இதை அந்தப் பெண் பார்த்தாள். அடடா! ராஜாதான் புருஷர்களுக்குள் உயர்ந்தவன் என்று எண்ணி இத்தனை நாளும் ஏமாந்து போய்விட்டேனே! ராஜாவைக் காட்டிலும் உயர்ந்தவர் சாமியார் போல இருக்கிறதே!கல்யாணம் பண்ணிக்கொண்டால் இந்த சாமியாரைத் தான் கல்யாணம் பண்ணிக் கொள்ள வேண்டும் என்று தீர்மானம் பண்ணிக் கொண்டு அந்தச் சாமியார் பின்னாலேயே சுற்ற ஆரம்பித்து விட்டாள்.

சாமியாரோடு போகும்போது, ஒருநாள் அவர் தெருக்கோடியில் இருந்த பிள்ளையாருக்கு முன் நின்று குட்டிக்கொண்டு தோப்புக்கரணம் போடுவதை அவள் பார்த்தாள். "சாமியாரைவிடப் பெரியவர், உயர்ந்தவர் இந்தப் பிள்ளையார்தான். அதனால் பிள்ளையாரைத்தான் கல்யாணம் பண்ணிக் கொள்ள வேண்டும்"என்று தீர்மானம் பண்ணிக் கொண்டாள். சாமியாரோடு போகாமல், அந்தப் பிள்ளையாருக்குப் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து விட்டாள்.

அவளைத் தவிர அந்தப் பிள்ளையாரிடம் யாரும் அடிக்கடி வருகிற இடமாக அது இல்லை. அது கோயில்கூட இல்லை;வெறும் மரத்தடிதான். அதனால், தெருவோடு போகிற நாய் ஒன்று அந்தப் பிள்ளையார் மேலே காலைத் தூக்கிக் கொண்டு 'ஒன்றுக்கு'ப் போயிற்று. அதைப் பார்த்தவுடன், 'அடடா, இந்தப் பிள்ளையாரையும் விட உசந்தது இந்த நாய்தான்!'என்று , அந்த நாயைத் துரத்திக் கொண்டு, அவள் போக ஆரம்பித்துவிட்டாள். தெருவில் ஒடுகிற அந்த நாயைத் துரத்திக் கொண்டு, அவள் போக ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

தெருவில் ஒடுகிற அந்த நாயை, ஒரு பையன் கல்லால் அடித்தான். அது 'வள், வள் என்று குரைத்துக் கொண்டு ஒடிவிட்டது. 'ஏண்டா அந்த நாயை அடித்தாய்?என்று அந்தப் பையனை ஒருவன் பிடித்துக் கொண்டு அதட்டினான். நாயைக் காட்டிலும் நாயை அடித்தவன் பெரியவன் என்று எண்ணினேன்; அடித்தவனையே திருப்பி அடிக்கிற இவன்தான் உயர்ந்தவன் என்று தீர்மானம் பண்ணிவிட்டாளாம் அந்தப் பெண்.

இப்படிக் கடைசியில் அவள் கண்டுபிடித்த அந்த ஆஸாமிதான் அவளுடைய அப்பா அம்மா முதலில் அவளுக்குத் தீர்மானம் பண்ணியிருந்த பிள்ளை!வெகு தூரத்தில் யாரோ இருக்கிறான், இருக்கிறான் என்று எண்ணிக் கொண்டே சுற்றினாள். கடைசியில், அவன் அவளுக்கு அருகிலேயே இருந்தவனாகப் போய்விட்டான். இப்படி லௌகிகமாக ஒரு கதை சொல்வதுண்டு.

எங்கோ தூரத்தில் இருக்கிறான் ஸ்வாமி என்று ஊரெல்லாம்சுற்றுகிறாயே!தெரியாதவரையில் அவன் தூரத்தில் இருப்பவன்தான். ஊரெல்லாம் சுற்றினாலும் அவனைப் பார்க்க முடியாது. அவன் உன்கிட்டேயே இருப்பவன்தான். " தத்தூரே தத்வந்திகே " - 'தூரத்திற்கெல்லாம் தூரம், சமீபத்திற்கெல்லாம் சமீபம் என்று ச்ருதி சொல்கிறது.

ஹொரஸைன் என்பார்களே, தொடுவானம்;இங்கிருந்து பார்த்தால் ஆகாசமும் பூமியும் அந்த இடத்தில் சேருவது போல் இருக்கும். அங்கே ஒரு பனைமரம் இருக்கிறது என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். அந்தப் பனைமரத்தடிக்குப் போனால் பூமியும் வானமும் சேருகிற இடத்தைப் பிடித்து விடலாம் என்று இங்கே இருந்து பார்க்கிறபோது நமக்குத் தோன்றும். ஆனால் அங்கே போனால் தொடுவானமும் அங்கிருந்து வெகுதூரத்திற்கு அப்பால் போய்விட்டது போல தெரியும் நாம் போகப் போக அதுவும் போய்க் கொண்டே இருக்கும். இந்தப் பனைமரத்தில் வந்து நின்றால் தொடுவானம் வெகுதூரத்திற்குப் போய்விட்டதே, அதைப் பிடிக்க இன்னும் நாமும் போக வேண்டும் என்று போய்க் கொண்டிருந்தால், அதைப் பிடிக்க முடியுமா?இந்தப் பனை மரத்துக்கு வெகுதூரத்தில் இருந்து பார்க்கும்போது இந்த இடத்தில்தான் தொடுவானம் இருப்பதுபோல இருந்தது. இந்த இடத்திற்கு வந்தவுடன் அது நம்மைவிட்டு இன்னும் வெகுதூரத்திற்குப் போய்விட்டது போலத் தெரிகிறது. ஆகவே அது எங்கே இருக்கிறது?நீ இருக்கிற இடத்தில்தான் இருக்கிறது. c இருக்கிற இடந்தான் அது. அப்படி 'அது' 'அது'என்று சொல்லப்படுகிற, வெகு தூரத்தில் இருக்கிற ஸ்வாமி, உன் கிட்டேயே - உன் உள்ளேயே - இருக்கிறது;நீயே அதுதான் என வேதம் உணர்த்துகிறது.

நீயே அது என்பதை'தத்-த்வமஸி'என்ற மஹாவாக்கியமாக வேதம் சொல்கிறது.

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP


https://www.facebook.com/photo.php?...eqDjo5ymWvOtlelnEvcHy7cJhi4_hI5otnzay3b&ifg=1

 

[vembuv]

I think I can become mad, what do you say?

Periyava looking at a boy who is not intelligent

Those who don't have violence can become wise

Article - Sri Monastery Balu
Composer-T. S. S Lord Rama Sharma. New Type-Varakuran Narayanan.

(a little brief post earlier. Now extensive)

Once upon a time, sri periyava stayed for many days in the mix. On a day of Ekadashi, they went to a distance from the pit, and was baptized at madu. There is no one but a few who handling for adults. Then a man brought his wife with his wife and brought a boy in his hand.

When they had finished, they came up. Sri Swa told them to sit down. They didn't sit. And the man and his wife said, " this is our son; he is insane-wise. They said so sad that periyava should have mercy Adults were silent for a little while with smile. After a few minutes they started talking

(PERIYAVA TOLD 7 stories below)

" the whole world is a crazy world. Oh God, did a leader not give a mad degree to Jesus by singing 'Father'? Once upon a time, the parameswaran came as a reward for a pit. He carried the soil with many people who danced like a mad man and doing mud, and to prevent the flood of vaigai. And the officers of the king who listened to his saints were struck him. It was on the back of everyone including the king. The Gooliar with crazy damage disappeared. Have we heard this story?"

" when adi shankara pakavatpātāl lived in a town called sri pain when he was doing a pilgrimage. A child for one who studied in that town. The boy never talks to anyone including his mother and father. The parents who knew that the priest had come to the city, brought the boy to azhar and worshiped him and worshiped him, and said that the son is your son is your son. They said to the boy, " why are you so bad?" I am not a team." I am not a team," and sang many samskrutac with his parents to leave him. To say, the boy was with Azhar, and received his name of his name, and he also became one of his main disciples."

And they thought that the jatapara had no sense, they asked him to carry the king's teeth. Because of lifting the tooth and came to aadi. The King's servants beat him. In the past, the king knew that he was a great wise man. The King and others prayed to him and apologize

A story of vishnu devotee wanted to see maha Vishnu, and involved in pouring sea water in kanchi, in kanchi, dumb and mad by the grace of mugan kamakshi ambal. He turns into a poet and sang ai hundred slogan on goddess, then - born in kanchi in kanchi and like crazy in tiruvannamalai area, whatever he gives, he will eat anything; he will sleep anywhere. Periyava told them a story about seshadri swa, who was wandering like this. And when they noticed that the foolish boy was listening more carefully than the couple.

" I've got so many nuts. One day a couple like you came with their child.- the boy does not rub his teeth for six months, not eat, nor does not change his clothes. But his mouth doesn't stink. They said there is no dirt in dhoti. Then tears shed tears said, ' when he is starving without eating, it is very difficult for the mind that we eat." I asked (Periyava) if there is any difficulty with him. The parents of the father said, " there is no sense, and he does not speak to anyone, 'Sri Rama Shiva'." he is also a great man. When you eat, put it in the place where you eat some rice, gravy and gravy to swami. I said, " if he doesn't eat, give it to the poor in the poor (Periyava)

Shri Periyava told about the couples and the boy who were listening to

" only those who have no sense of violence need vaityam. If they say not to be anxious about those who do not bothered, who do not give any trouble to anyone. Can become wise. They do not harm. They will not do sin cars. They have no shame. When I saw them, I think that I can also become mad." and they asked the boy sitting before him, " what are you saying?" The boy also laughed

And the parents of the boy, the parents of the boy went away when they heard that they had spoken for a long time, and sorrow and sorrow about the boy, with clarity and peace. We can never forget that long speech for us who were listening to the nearest elders.,.

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

Periyava's war dupatta.....

And he poured out the night flowers slowly and the sun entered his dawn.

As usual, a huge crowd to see the blind darshan of kamakshit in the lap of kamakshit. The sad faces of the poor people who seek longing, when they saw kanchi periyava's mercy face, they forgot longing. Worries Fly away. In the blessing of paramacharya, there was a pleasure that never forget the truth. I am near the Lord who is raining by the Lord who is raining.

On that day, a person was looking at the letters submitted to him to show the 'Torch' light.

One of them is the Sanskrit slogan that I have lined pages. Someone put the newspaper for the marriage held at his home and sent those slogan as a video.

And the clouds of mercy, looking forward to his face, and raised a question with his eyes.

Yes! " is there anyone here reading these slogan?"
Everyone was quiet. The Adult did not leave.
He said to him, " is there anyone who knows the Sanskrit here? I want to read this slogan!"

Then a poor man who was standing there came near to him and asked him, saying, " shall I study?"

Immediately kanchi sage ordered to give those letters.

The Brahman took them slowly and studied majestic.
To hear those slogan, it blossomed on his face of periyava. Periyava enjoyed it as a hearing. He ordered to send saree clothes to the person who wrote those slogan. For the wedding, he gave orders to send the four ways to send them.

Hon ' ble Central Minister Mr. Chidambaram's p.a. come to finish reading those slogan. The person who read slogan moved slowly and came away.

Immediately the minister's p.a. did namaste to periyava.

Periyava gave blessings with a smile and asked, " which apartment does chidambaram sees?"
P.A. before they answered, " the apartment was seen by venkatasubbiah before?" For about half an hour, periyava ordered to bring a dupatta. Next minute came to a beautiful shawl.

I thought for a moment when minister p.a. came to bring dupatta?"

The next moment I hit me a whip.
Yes! While taking the dupatta, you can see, " where is that slogan studied?"

The devotee who was far away ran away near him.

And when he had given this dupatta to him, he said to him!"
" I came to the vision of periyava. I don't think that periyava would do this! He was unable to speak to me......

" I'm fighting for you? I'm going to your difference! Courage that I am studying
Tell and read it! That's why this respect!" he said great.

In a moment when I thought wrong about periyava, I put it on my cheeks. How can this little mind be able to think of him like everyone? Sorry! Sorry!" I was falling down at the feet of the Lord, saying, " sorry!"

Even though the speech was returned in a different direction for more than half an hour, the heart of the God was counting the person who read the slogan!

Sri Chandra Sekrendra Saraswati swamigal mind has fainted to the person who got ' Saraswati ' Saraswathi ' and has made a shawl for his trick.

What are words to describe the wonderful program that saraswathi has fought for Saraswati?

What a great luck is that we are also living in the time of periyava!

What penance have we done to see him and ask his grace?

It is good to see kama crores of darshan

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

Experiences with Maha Periyava: Memorable moments with Divinity

The day WHEN I had I could have looked forward submit a brief Glimpse of The Parama The privilege of charya of Kanchi at least from a distance. At last that day came in 1963. I was at Madurai on holiday.

It so happened that the Paramacharya had been camping at Narayanapuram outside the city. One July morning I decided to take a chance at the Matham. I wrote my local address on the visiting card and gave it to one of the aides who immediately sent it for the Mahaswami's attention. No reaction. I sat in a corner resignedly prepared for a long wait.

After a couple of hours, Paramacharya came out to perform "Go Puja". Though I was within His sight, He did not take notice of me. Since it was time for His other rituals, He disappeared into solitude of His private retreat.
Hours passed. No response from Him till 7pm. I was told not to wait any longer, because it was time for Mahaswami's evening puja after which He would retire for the day.

This went on for five long frustrating days. But I would not give up. The longer I had to wait, the stronger was my resolve to have an audience with Him. At last on the sixth day, at about 1pm I received word from the Matham that "Periyava" would like to see me.

I rushed to the Matham without a minute's delay. But no, it was not that easy. I was told to wait. After four hours, Paramacharya agreed to see me.

The moment of ecstasy had arrived. I was face to face with divinity in flesh and blood. I was immediately reminded of what Arthur Koestler, a tough, intellectually arrogant atheist and iconoclast said about the Paramacharya.

After an audience with him, the controversial author of the irreverent book on India and Japan, "The Lotus and the Robot", said in effect that if God exists, here He is!

Receiving me with the sort of smile one sees only on the bronze icons of deities, the sort of smile about which Koestler said: "If ever Jesus smiled, he must have smiled like this great Hindu saint", the Paramacharya began comfortingly: "Did you have to wait too long? I was only testing the strength of your faith. Now relax. Before you ask about me, I must ask about you.

His questions reflecting his transparent, fatherly concern focussed on my family background, early life, my main interests, details of my professional career, my health problems, if any, my life in Bombay, and the like. He was now in a communicative mode, which prompted me to share my ten-page questionnaire with Him.

After a casual glance at the questionnaire, He returned it to me saying, "Read out the questions first, before I react to them. After you have finished, I'll try to answer one by one. No hurry, we can go through the exercise at leisure. The real reason for my making you wait for nearly six days was my selfish desire to spend a sufficiently long time with you for a meaningful, mutually beneficial discussion. Now you ask and I answer. Let us settle for a long, unhurried tete-a-tete as the French might say. "

Our two-day long discussions that covered a wide range of areas as divergent as Aristotle and Adi Shankara at one extreme and astrophysics and Atharvaveda at the other, were spread over nearly ten hours, five hours each day. The venue was a most unlikely one; the store room with rats, spiders, cockroaches and lizards all over the place.

Paramacharya was sitting on the bare floor rested against a rice sack. As we were talking, the stream of bhaktas from different parts of the world and India continued and every one of them received His attention.

They spoke to Him in their respective languages in which He also seemed to feel thoroughly comfortable, handling each of these with the ease and grace of His own mother tongue, Kannada.

To my astonishment, His aides told me that He had a mastery of 17 languages.

Three weeks later. The first instalment of my two part article had just appeared in my paper. I went to the Matham with the issue. The Paramacharya's aides had already shown him a copy.

Greeting me with an embarrassed smile, He said gently: "After reading your article I feel taller by a few inches. I wish you had not praised me so much. "I said:" It's nothing, Your Holiness, compared to what the Western intellectuals keep saying about you. "

To which He replied: "I wish you had praised other Shankara Peethams also. You see, we have no protocol problems. We are all engaged in the same task of continuing Bhagavatpada's mission. You could have avoided that unfavourable reference to another Matham an equally great institution set up by one of Adi Shankara's senior disciples. I hope you do not run into rough weather because of your over enthusiasm for the Kanchi Matham.

Placing my copy of the weekly before Him, I requested Him to autograph it. Politely refusing, He said: "Sanyasis do not sign. Narayana! "

Paramacharya made every devotee feel specially favoured. What endeared Him to His devotees was, not His stunning scholarship, which sat lightly on His frail shoulders, but His intensely humane concern and compassion beyond words and His charmingly disarming humility and transparency. He shared His erudition and wisdom with everyone around.
He could explain JM Keynes' General Theory of Employment or Einstein's Theory of Relativity as lucidly and gracefully as he would narrate a fairy tale to a tiny toddler.

Author: Shri ASRaman
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya / Fb

Source: Subramanyam Davagere/ Brahmana Sangham/Brahmins Association
Link: https://www.facebook.com/groups/367386353459514/

ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!

 

[vembuv]

 

[vembuv]

Said by-Pattabi

Package-charukesi

' Thanks-Bala Hanuman & sakthi vikatan.

It's a month of March. At Kumbakonam I made my father in kumbakonam, 12 km from the side. Went to the govindapam far away. There is a miracle of the lust, the surprise of the lust of the lust.

As I said 'Rama', I made the miracle 108 times. There, if you pray for Rama's name, you will say that you will get sitti. Like Echo from the shock, the voice of 'RAM... RAM'. Very special. And I'll go there often.

This is how the 94th year, January 2th... I sat there in meditation. So, I had a voice suddenly heard a voice from the luck. The voice said, 'hey, you have to see me the same thing.' It was like the voice of periyava.

So I was shocked. In Normal luck, the voice will hear the voice as 'RAM... RAM'! I think what is strange about this. Periyava says 'I have to see me like this... so, do you want to look at the same way, periyava?!'

While thinking, my head is roaming for me. My heart broken, I'm broken.

The skin to eat. If you close your eyes and sleep, it is called God. I don't sleep without sleep. If the same question is broken in the heart, where would you smell and sleep? I have come to kumbakonam by holding bus without talking. Immediately I thought to go to kanchipuram and visit periyava.

" what urgent... I have gone for two days! Why are you crazy? If you take rest in the house for two days and take rest, everything will be alright!" mother said. Well, I also went to kanchipuram after two days. Looking at the elders and served services as usual.

After that, a few days have been spent... that means 94th year, 8, maha periyava sithiyathiyitta!

It is true that what periyava said to Anne. Other than periyava, can anyone else say this much solve? I don't know.

And... I have no self-memory for three months. So I went deep in the thought of periyava. My heart felt sad that ' I cannot see periyava's face anymore ' There is no peace. How is it?!

I thought about what periyava said. One time ki. Come on. J. It came to remember what said...

" two people who lived for charity. We saw a answer. Can't see another one! Sri Rama which we did not see; saw, Maha Periyava! Justice is a great man who lives in charity, who lives according to yathi is great. Sri Rama is the one who lived for the Royal Dharma, saying "

" two people who performed soul pooja. Let's have seen a person. Didn't you see another one. Who will tell me?" ki. Come on. J. Keep it up and he answered...

" one is anjaneyar. He did the soul and prayed himself. This is in rameswaram. Now we are seeing maha periyava who performed his soul pooja. How many of you raise the soul? He's the only one! He prayed for himself. We all enjoyed seeing it!"

What a true word!

I told you that periyava has become sitti or not? Periyava had been sick since 90; it was sick. One time, s death has escaped. Everyone is so worried.

Rajiv Gandhi was the prime minister at that time. When he knew the matter, he brought 'total body scanner' and tested periyava. If all big big exchanges come and tested.

In a stage, tell them that the wise men will leave the death of their body. Go to yoga market. Keep in control of breath. Periyava was also in the same situation. I understand this. But, I was controlling me, without saying anything.

I saw periyava who was in yoga position. He never had any kind of body! He says he is sore in bed, and he does not have anything like that. In Rose Color, his body was like lotus flower.

He has no smell of visarjan unfortunate. Only those who are under sex-Croothians will get all unfortunate smell like that.

Periyava does not break his body, do you know? In may month, he would have laying in 'Mena' and put the bed! Even then he will not pray for him. I have seen myself exclusive.

Before he sittiyātu, periyava called me. " I'm going to lie down. He asked what are you going to do?"

" I don't know what to do! I cried out "Periyava should say"

Periyava looked at me with grace. " don't worry! My death will save you! Say Sahasra Gayathri. Take a baptism in the ganges and sit on the shore of the ganges. It's going!" he.

I have spent my time in the death of that lords. That's also his grace.

But Anne listened to his voice in govindpuram guest... I can't forget that alone. I don't have any doubt that he told anne that I would have told anne that I will not do anything!"-the one who stopped saying,

In the memories of periyava, he started crying and started crying.

ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!

 

[vembuv]

"குருவேசரணம்”

Experiences with Maha Periyava: Foresight….Be Patient…You will know what is correct!

It was in the beginning of 1993 during the time of establishment of Nanganallur Anjaneya Swamy temple. The construction works of the temple were being carried out in full swing. A lot of devotees were visiting the temple then.

At that time, one day I went to have the Darshan of Sri Maha Periyava to seek His blessings. I prostrated before Him and paid my obeisance. MahaSwamigal knows me and about the construction of the temple. “Stay blessed. I have heard from many people who are coming here about the news of people thronging at your temple. Being a giant sized Anjaneyar, He must have had a great Aakarshana Shakthi” (the power of attracting the masses).

Blessing me, He asked me with concern,” He is quite a big Swamy. Don’t you have to offer Him a lot of Prasadam to eat?” At once I replied,” We cook a big bag of rice and offer Him every day Periyava.”

“Just plain rice?”

“No Periyava. We prepare Chithraannams (mixed Rice) and offer Him.”

“What are the items you are preparing?”

“From morning onwards we make a variety of Ven Pongal, Sakkarai Pongal (Jaggery rice), Puliyodharai, (Tamarind Rice), Milahorai (Pepper Rice), Curd Rice etc. in an order, Periyava.”

“So a lot of devotees are coming to get all these?”

“An extraordinary number turn in everyday Periyava. All the items are used up daily,” I replied proudly.

Periyava was silent for some time. Then He asked,” Are you giving the Prasadam in small quantity or large quantity?”

I replied to Swamigal with a lot of pride,” We give them a piece of plantain leaf and offer them a lot, Periyava”

At once MahaSwamigal asked,” I heard of it from people who come here. Let me ask you one thing. Should the Prasadam be given in small quantity as Prasadam or should it be given as meals in plenty?” The question came eagerly.

I didn’t know how to reply this.

I was standing there confused.

The great saint said laughing, “Why are standing awestruck? I’m asking you this question, only to get an idea about it myself,” He asked again.

I replied humbly with some hesitation,” No Periyava, the devotees visiting the temple are coming from far off places. They might be hungry. That’s why we are offering the Prasadam in plenty….,” even before I could complete the sentence, Swamigal replied, “I could understand what you are thinking. But I feel Prasadam should be given in small quantity as Prasadam and the hungry masses can be fed properly by making them sit and have their meals.” He stopped and continued to say, “Though all our Vedas and Sastras have laid down many rules for the Do’s and Don’ts, many things in life can be comprehended only by personal experience,” He said in a non-committal way and I couldn’t get it properly.

I asked confusedly.” I don’t understand Periyava, which is right? Should the Prasadam be given less or more? You have to guide me in this,” I requested humbly.

“No, no. You will know which is right from your own personal experience. Till then, be patient,” the great saint had seen me off without letting out the answer.

Presently I am constructing a temple at Panchavati, situated on the way from Pondichery to Dindivanam, for a 36 foot high Panchamukha Anjaneya Swamy. Construction work is being carried out now. It is customary here too, to give a plantain leaf to the devotees and give away Prasadam to their heart’s full. Sometimes I myself used to undertake the job of giving it. Recently one day I was giving away the Prasadams in large quantity as usual. I was distributing Kadhambam (Sambar Rice) in one leaf and Curd Rice in another leaf. A few of the men sitting nearby and tasting them, approached me. One among them told me seriously,” You are giving Sambar Rice and Curd Rice in large quantity and they are all very tasty too. But then, we would like to suggest one thing. It would be better still if you could offer some Poriyal (a side dish) to the Sambar Rice and a hot pickle for Curd Rice.” I was flabbergasted by it. At once the everlasting sentence of MahaSwamigal of Kanchi uttered in 1993 flashed through my mind.

“No, no. You will know which is right from your own personal experience. Till then, be patient.”
I have learnt the truth that ‘Prasadam should be given as Prasadam only, in small quantity,’ from this personal experience.

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

"குருவேசரணம்”

Experiences with Maha Periyava: “Life Saver”

Only very few lucky devotees have realised the divine secret that Sri Sri Sri Maha Periyava, who has all the greatness as Sri Sukha Brahmarishi, is an incarnation of Sakshat Sarveshwara.

This incident was narrated by a Chennai devotee, Sri Venkataramani. His family was associated with Sri Kanchi Matham for three generations. His father Kamakshipuram Sri Vaidyanatha Iyer was an ardent of Sri Maha Periyava.

Sri Vaidyanatha Iyer used to do all the activities that Sri Maha Periyava instructed with utmost sincerity. Sri Periyava also was compassionate towards him. He never celebrated anything for himself. He did not even want to celebrate the Shashtiabdapoorthi or Bheemaratha Shanti that everyone celebrates in their 60th and 70th years. He did everything in his life as an offering to Eswara. Sri Ramani’s mother also did not like all these things.

But, Sri Vaidyanatha Iyer, when he was 84 years of age, desired to have Sathabhishekam function (function to celebrate the 80th birthday). When all his children urged him to perform this, he instructed them to seek Sri Sri Sri Maha Periyava’s blessings and if Sri Periyava blessed this, he would accede to their request.

Immediately, Sri Venkataramani, along with his mother and sister started for Sri Maha Periyava’s darshan when Sri Periyava was camping in a village near Kanchipuram. They had darshan of Sri Periyava in front of the house where Sri Periyava was staying. Sri Periyava was reading a book with a magnifying lens. They kept a plate in front of Sri Periyava with coconut, fruits, betal leaves and nuts in it and also informed Sri Periyava about their request.

Even though Sri Periyava asked, “Is Sathabhishekam for the elder one?” Sri Periyava did not give any prasadam to them as He usually does. Again, Sri Periyava continued reading the book.

Within few minutes, a couple came for Sri Periyava’s darshan and requested for His blessings for their daughter’s wedding. Sri Periyava immediately accepted the plate that they kept with the wedding invitation. They too left the place with full happiness.

When Sri Venkataramani saw this incident, he along with his mother and sister felt bad. They were worried that Sri Periyava did not bless them alone. Sri Periyava ordered everyone including them to go to Sri Pudhu Periyava and get the prasadam. So saying, Sri Periyava went inside the room for taking rest.

Sri Venkataramani’s mother was extremely worried why Sri Periyava did not bless them and give prasadam, as He usually does. Even though they got prasadam from Sri Pudhu Periyava, they decided not to leave without getting prasadam from Sri Maha Periyava.

As they kept standing there, Sri Periyava said, “Do Sathabhishekam for your father immediately”. But, even now, Sri Periyava did not give prasadam. They returned to Chennai without full satisfaction.

Next day, when their relative residing in Kanchipuram went for Sri Periyava’s darshan, Sri Periyava said, “Go tell them to do Sathabhishekam for your grandfather immediately.” Then, Sri Maha Periyava also gave prasadam to him.

When he came home, they did not know what to do. So, they asked him to go to Chennai with prasadam from Sri Periyava. Sri Vaidyanatha Iyer’s family was extremely happy when they received prasadams from Sri Maha Periyava and as Sri Periyava instructed them to do the function immediately, they celebrated this the next day itself.

Next day after the Sathabhishekam function, Sri Vaidyanatha Iyer passed away peacefully while talking happily with everyone.

Everyone now realised Sri Maha Periyava’s karunyam and the reason behind Sri Periyava instructing them to do the function immediately. As Sri Periyava knew about Sri Vaidyanatha Iyer’s end even before two days, they all realised that Sri Maha Periyava blessed Sri Vaidyanatha Iyer by granting him two more days of life as they wanted to do the Sathabhishekam.

Sri Periyava who knew the past, present and future, wanted His devotee’s wish to fruitify and hence blessed their family accordingly.

Source: Sri Sri Sri Maha Periyava Mahimai Newsletter – Mar 2008

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

"குருவே சரணம்”

Om Sri Gurubyo Namah

Sada Shiva Samarambham
Sankaracharya Madhyamam
Asmat aacharya Paryantham
Vande Guru Paramparaa

Experiences of Maha Periyava: “Kamakshi Kaapathinaala?”(Did Kamakshi save you?)

At the time of this incident the devotee was living in Calcutta along with her husband.

After her husband went to office, the front door bell rang and she opened the door. 3-4 Naxalites forced their way into the house. She could make out from the conversation amongst themselves that they intended to kill her.

As per their demand, she prepared tea for them. After that, she took their permission to make a phone call. She spoke to her kids who were studying in Chennai. She instructed them that in case there be any bad news about her on the next day, they should take it stoically.

Once done, she returned to the main hall and bowed down in front of the pictures of Sri Maha Periyava and the picture of Kali which was hung alongside. “Today is Ekadashi; I am having to face such a situation today!” She was very upset.

Turning to the Naxalites, she pleaded, “Please kill me with a single blow and for God’s sake do not do anything else to me”.

Then the miracle took place there. When the Naxalites happened to look towards the Maha Periyava photo that the lady had bowed down to, they could see an image of Bhavatharini in full fury. They were Kali devotees and they were stunned to see that where there was just one photo of Kali earlier, now there were two! Being Kali devotees, they began to see Kali in the lady they were planning to murder. “Please forgive us, mother”, they said to her and escaped from there!

Once her husband returned home, she told him everything tearfully and immediately started for Kanchipuram. As usual, there was a lot of crowd at the Kanchi Matham. She came in the line, stood in front of Periyava teary eyed and did a Namaskaram.

Periyava said, “So, Kamakshi saved you, eh?” making it abundantly clear that He knew everything!

True Guru Bhakthi always wins.

ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

"குருவே சரணம்”

Om Sri Gurubyo Namah

Sada Shiva Samarambham
Sankaracharya Madhyamam
Asmat aacharya Paryantham
Vande Guru Paramparaa

“பெரியவாளை பத்தி கூடை கூடையா சொல்லுவேளே மன்னி! ஒரு ஜாடை கூட காட்டலியே! என் கொழந்தையை கைவிட்டுட்டாரே! ஒங்க பெரியவா! ”

பெரியவாளுடைய அனுக்ரஹத்தை அனுபவிக்காதவர்களே கிடையாது! ஜாதி, மதம், இனம், மொழி எதுவுமே, யாருக்குமே பெரியவாளிடம் வருவதற்கு ஒரு தடையாக இருந்ததில்லை.
ஒரு வைஷ்ணவ குடும்பம்பத்தை சேர்ந்தவர்கள் பெரியவாளிடம் மிகுந்த பக்தி பூண்டிருந்தார்கள். ஆனாலும், அவர்களுடைய ப்ராரப்தம், குடும்பத்தில் தொடர்ந்து ஒரே கஷ்டங்கள்.

அவர்களுக்குத் தெரிந்த ஒரு தீக்ஷதர் சொன்ன பரிஹாரத்தால், குத்துவிளக்கில் ஸரஸ்வதி, லக்ஷ்மி, பார்வதியை ஆவாஹனம் பண்ணி நித்யம் பூஜை பண்ணிக்கொண்டு வந்தாள் அந்த வீட்டு அம்மா.

ஒருநாள் ஒரு பரதேஸி, அவர்கள் வீட்டு முன்னால் வந்து நின்றபோது, அந்த அம்மா ஏதோ சில்லறை போட்டாள். அவன் அவளை மேலும் கீழும் பார்த்துவிட்டு,

“குத்துவெளக்கு பூஜையெல்லாம் உபயோகப்படாது…. ஒன்னோட காலுக்கு கீழே இருக்கற மூலிகை ஒங்கண்ணுக்கு தெரியலியே?” என்று சொல்லிவிட்டு போய்விட்டான்.

அந்த அம்மா அதிர்ந்து போனாள் ! “நான் பண்ற குத்துவிளக்கு பூஜை, இவனுக்கு எப்டி தெரிஞ்சுது?…..காலுக்கு கீழ மூலிகையா?…”

அந்தப் பரதேஸியோ, ஏதோ இவளிடம் மட்டும் பேச வந்தது போல், வேறு எந்த வீட்டிலும் யாஸிக்காமல் போய் விட்டான். ஒன்றும் புரிபடாமல் பெரியவாளிடம் வந்தாள்.

“ஆத்துல ரொம்ப கஷ்டம்…..குத்துவெளக்குல துர்க்கா, லக்ஷ்மி, ஸரஸ்வதியை ஆவாஹனம் பண்ணி, பூஜை பண்ணிண்டிருக்கேன் பெரியவா…..ரெண்டு நாள் முன்னாடி ஒரு பிச்சைக்காரனாட்டம் ஒத்தன் வந்தான். “குத்துவெளக்கு பூஜையெல்லாம் உபயோகப்படாது…. ஒன்னோட காலுக்கு கீழே இருக்கற மூலிகை ஒன் கண்ணுக்கு தெரியலியே?”ன்னு சொல்லிட்டுப் போய்ட்டான் பெரியவா…..எனக்கு ஒண்ணுமே புரியல….பெரியவாதான் வழி காட்டணும்”

“ஒங்காத்ல கருந்துளஸி இருக்கோ?…..”

“இல்லை பெரியவா! துளஸி வெச்சாலே எப்பிடியோ பட்டுப் போய்டும் ……”

“அதான்! அவன் சொன்ன மூலிகை! கருந்துளஸி வெச்சு பூஜை பண்ணு”
பெரியவாளே, கருந்துளஸி பூஜை பண்ணு என்றதால், மறுபடி கருந்துளஸி பூஜை பண்ண தொடங்கினாள்.

ஆஸ்சர்யம்! கருந்துளஸி இப்போது கப்பும் கிளையுமா சின்ன ஆலமரம் மாதிரி வளர ஆரம்பித்தது. அது வளர வளர அவர்களுடைய துன்பங்களும் குறைய ஆரம்பித்தது.
கருந்துளஸி வருவது அபூர்வம். வந்ததை பூஜை பண்ணுவது மிகவும் ஸ்லாக்யம். பெரியவா வாக்கில் வந்த பூஜை இல்லையா?

அந்த வைஷ்ணவ பக்தையின் நாத்தனார் குழந்தைக்கு திடீரென்று கழுத்தில் பயங்கர வலி!
டாக்டர்களோ ‘நரம்புலதான் ப்ராப்ளம்! மேஜர் operation’ பண்ணித்தான் ஆகணும் !” என்று சொல்லிவிட்டார்கள் !

“நா….சொல்றதை கேளு! கொழந்தையை பெரியவாகிட்ட கூட்டிண்டு போ!……”
குழந்தையின் அம்மாவும், குழந்தையை கூட்டிக்கொண்டு முதல் முதலாக, தன் மன்னியின் நம்பிக்கைக்காக, காஞ்சிபுரம் ஓடினாள். இவர்கள் போன அன்று பெரியவா காஷ்ட மௌனம்! இவர்கள் சொன்னதை கேட்டுக் கொண்டாலும், ஒன்றும் பதில் சொல்லவில்லை!
ஆனால், தன் கழுத்தை தடவிக்கொண்டே உள்ளே போய்விட்டார்.

பையனின் பெற்றோருக்கு ஒரே ஏமாற்றம்.

“பெரியவாளை பத்தி கூடை கூடையா சொல்லுவேளே மன்னி! ஒரு ஜாடை கூட காட்டலியே! என் கொழந்தையை கைவிட்டுட்டாரே! ஒங்க பெரியவா! ”
புலம்பினார்கள்.

மறுநாள் ஆபரேஷனுக்காக ஆஸ்பத்ரியில் அட்மிட் ஆவதற்காக கிளம்பும்போது, குழந்தை சொன்னான்……

“அம்மா! எனக்குத் தொண்டை என்னவோ மாதிரி பண்றது!…..”
பையன் சொன்னதை கேட்டதும் குடும்பமே கதி கலங்கியது. ஒரே வாந்தியான வாந்தி !
வீட்டின் பின்பக்கம் வாந்தி எடுத்துக் கொண்டிருந்த அந்தக் குழந்தையுடன் குடும்பமே நின்று கொண்டிருந்தது.

“டொடக்” ன்னு ஏதோ ஒன்று வாந்தியோடு வெளியே வந்து விழுந்தது!

என்னது?……ஒரு தேங்காய் ஓட்டின் சில்லும் சேர்ந்து வெளியே வந்தது.
அதன்பிறகு வாந்தியும் நின்றது!

“அம்மா! இப்போ செரியாப் போச்சும்மா!…”
குழந்தையின் சிரிப்பில் நிம்மதி அடைந்தனர். டாக்டரிடம் போனதும், பையனின் கழுத்தில் அழுத்தினார்.

” வலிக்கறதா?”

“இல்லை”

“x-ray ரிப்போர்ட்லயும் ஒண்ணுமில்லேன்னு வந்திருக்கு….அதுனால, operation தேவையில்லை”

“பெரியவா ஒரு ஜாடை கூட காட்டலியே?….கை விட்டுட்டாரே! ஒங்க பெரியவா…”
அன்று அப்படி அங்கலாய்த்தவர்கள்…..உடனே அந்த மஹா வைத்யநாதனை தர்ஶனம் பண்ண, குழந்தையோடு காஞ்சிபுரம் ஓடினார்கள்! பெரியவாளிடம் பக்தி பண்ணும் குடும்பங்களில் இன்னொரு குடும்பமும் சேர்ந்தது

இந்த ப்ரபஞ்சத்தில், சேதனமோ, அசேதனமோ எல்லாவற்றின் அசைவுகளும், பாதிப்பை [நல்லது, கெட்டது] உண்டாக்கும். ஸாதாரணமாக நாம் பேசுவது கூட இப்படித்தான்! அதனால்தான் அந்தக் காலங்களில், கண்ட வார்த்தைகளை சொல்லாமல், நல்லதையே பேசு என்பார்கள். வேத ஶப்தங்கள், பகவந்நாமம் மாதிரி, பெரியவாளின் ஒவ்வொரு அசைவும், அசைவின்மையும் ஆயிரமாயிரம் விஷயங்களை ப்ரபஞ்சத்தில் உண்டாக்கும்.

Source: Siva Sankaran / Brahmana Sangam / Brahmins Association/ Face book

ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!

 

[vembuv]

"குருவே சரணம்”

Om Sri Gurubyo Namah

Sada Shiva Samarambham
Sankaracharya Madhyamam
Asmat aacharya Paryantham
Vande Guru Paramparaa

காஞ்சிப் பெரியவருக்கு ஒரே சந்தோஷம் – இஸ்மாயிலைப் பார்த்ததில்...!

யார் இந்த இஸ்மாயில்..?
சென்னை உயர்நீதி மன்றத்தின் தலைமை நீதிபதியாகப்
பணியாற்றியவர் இந்த மு. மு. இஸ்மாயில்..!
இஸ்லாமியராக இருந்தபோதிலும் ,
கம்ப ராமாயணத்தில் ஈடுபாடு அதிகம் கொண்டிருந்தவர் ..!
.
சென்னையில் கம்பன் கழகத்தை உருவாக்கி அதன்
ஆரம்ப நாள் முதல் , தன் அந்திமக் காலம்வரை அந்த அமைப்பின் தலைவராக இருந்தவர்..!

“கம்பன் கண்ட சமரசம்” , “கம்பன் கண்ட ராமன்” இன்னும் பல இலக்கிய நூல்களை இனிக்க இனிக்க எழுதியவர்..!

அந்த கம்பனின் ரசிகரான நீதிபதி இஸ்மாயிலும் , காஞ்சிப் பெரியவரும் ஒருமுறை சந்தித்து , சந்தோஷமாக உரையாடினார்கள்..!

இலக்கியம்... கம்பராமாயணம்.... இன்னும் பல விஷயங்களைப் பற்றியும் இருவரும் விரிவாக விவாதித்தனர்...!
.
இருவரும் விடை பெறும் நேரம்..!
இப்போது மடத்திலிருந்தவர்களுக்கு மனதுக்குள் ஒரு பெருத்த சந்தேகம்..!
.
வழக்கமாக தன்னை வந்து சந்தித்தவர்கள் விடை பெற்று செல்லும்போது ,
பிரசாதம் கொடுத்து அனுப்புவது மஹா பெரியவரின் வழக்கம்..!
இப்போது .. இந்த நீதிபதி இஸ்மாயில் விடை பெற்றுப் புறப்படும்போது...என்ன பிரசாதம் கொடுக்கப் போகிறார் காஞ்சிப் பெரியவர் ..?
இந்துக்கள் என்றால் விபூதி , குங்குமம் கொடுப்பார் ..!
ஆனால் ஒரு இஸ்லாமியருக்கு , இந்து மத பெரியவர் என்ன பிரசாதம் கொடுக்க முடியும்....?
இதோ... இஸ்மாயில் விடை பெற எழுந்து விட்டார்...!
அனைவரும் ஆவலோடு உற்று நோக்க....
காஞ்சிப் பெரியவர் ஒரு வெள்ளிப் பேழையில் இருந்த சந்தனத்தை எடுத்து , இஸ்மாயிலைப் பார்த்து

“இந்தப் பேழையில் சந்தனம் இருக்கிறது... நம் இரு மதத்தினருக்கும் பொதுவான அம்சம் இந்த சந்தனம்...! உங்கள் தர்காவிலும் சந்தனக்கூடு இருக்கிறது...எங்கள் கோவில்களிலும் சந்தனம் இருக்கிறது... இதை அணிந்துகொண்டு நலமாக இருங்கள்”
என்று வழியனுப்பி வைக்க ,

சந்தனத்தோடும் , சந்தோஷத்தோடும் புறப்பட்டுச் சென்றாராம் நீதிபதி எம்.எம்.இஸ்மாயில்..!

படிக்கும்போதே சந்தனமாக மணக்கிறது இந்த சந்திப்பு...!
அரைக்க அரைக்க சந்தனம் மணக்கும்....!
இது போன்ற பெரியவர்கள் இருக்க இருக்க
இந்த நாட்டில் சமாதானம் இருக்கும்...!

Source: Abul Hasan/இன்று ஒரு தகவல் /Information Today/Face Book.

ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!

 

[vembuv]

"குருவே சரணம்”

Om Sri Gurubyo Namah

Sada Shiva Samarambham
Sankaracharya Madhyamam
Asmat aacharya Paryantham
Vande Guru Paramparaa

புண்டரீகனுக்காக அவன் வீட்டு வாஸலில் அவன் குடுத்த "செங்கல்"ஆஸனத்தின் மேல் காலங்காலமாக நிற்பது பகவானுக்கு ஒன்றும் புதுஸு இல்லையே!!

மெட்ராஸ் ஸம்ஸ்க்ருத கல்லூரியில் பெரியவா முகாம். தினமும் வீதி வலம் வருவார். பக்தர்கள் அழைப்பை ஏற்று அவர்களது வீடுகளுக்குச் சென்று,அவர்களுடைய பூர்ணகும்ப மரியாதைகளை ஏற்று, ஆஸிர்வதித்து விட்டு வருவார்.
அதே மாதிரி, ஒரு நாள் நுங்கம்பாக்கத்தில் வீதி வலம் வந்துகொண்டிருந்தார் . பலர் தங்கள் இல்லத்துக்கு எழுந்தருளும்படி வேண்டுவதையும், பெரியவா அவர்கள் இல்லங்களுக்கு சென்று திரும்புவதையும், பெரியவாளோடேயே நடந்து வந்து கொண்டிருந்த ஒரு குட்டிப் பையன் பார்த்துக் கொண்டே வந்தான். பத்து வயஸுக்குள்தான் இருந்தான்.

குழந்தைதானே! குறுகுறுவென்று எல்லாவற்றையும் கவனித்தான். பூர்ணகும்பம் குடுத்து பெரியவாளை அழைக்கும் வஸதி கூட இல்லாமல்,வறுமையே துணையாக வளர்ந்து கொண்டிருப்பவன் என்று அவனுடைய ஆடைகளிலேயே தெரிந்தது.
ஆனால், பெரிய பெரிய மனிதர்களும்,ஆசார ஶீலர்களும் பெரியவாளை வரவேற்பதைக் கண்டதும், அந்தக் குழந்தைக்கு வேறு எதைப் பற்றியும் சிந்தனை செல்லவில்லை. அவனுடைய ஒரே ஆசை.....பெரியவாளை, தானும் தன் இல்லத்திற்கு அழைக்க வேண்டும் என்பதே!

அவனுக்கு பெரியவாளை எப்படி கூப்பிட வேண்டும் என்பது கூட தெரியவில்லை! பெரியவா, பெரிய மடாதிபதி! தானோ....குட்டியூண்டு பையன்,கிழிஸல் நிக்கரும், பட்டன் கூட இல்லாத சட்டையும் போட்டுக் கொண்டு திரியறோம்! தான் அழைத்தால் வருவாரா? ம்ஹும்! அதெல்லாம் அந்த களங்கமில்லா குட்டி மனஸில் கிஞ்சித்தும் உதிக்கவில்லை! .....

அவன் தன் பாட்டுக்கு கர்மயோகியாக,தன்னாலான முயற்சியை, தனக்குத் தெரிந்த பாணியில், செய்ய ஆரம்பித்தான்!
எப்படி?

"ஸார், எங்காத்துக்கு வாங்கோ ! ஸார்,எங்காத்துக்கும் வாங்கோ!.."

அடிக்கொருதரம் பெரியவாளுக்கு அருகாக சென்று அழைத்துக்கொண்டிருந்தான்.

பெரியவாளோடு கூட நடந்து கொண்டிருந்தவர்கள், அவனை"பெரியவாளுக்கு தெரியாமல்'!! விரட்டி கொண்டிருந்தனர்.

"டேய்!...ஷ்ஷ்...போடா அந்தண்ட ....."

சிலர் அந்தக் குழந்தையின் தோளையும்,கையையும் பிடித்து பின்னுக்குத் தள்ளினார்கள். நாம் எல்லாருமே வெளியில் தெரியும் உருவத்தைத்தானே பார்ப்போம்?

ஆனால், அவனோ விடுவதாக இல்லை. பின்னால் தள்ளப்பட்டதும், தள்ளப்பட்ட அதே வேகத்தில், வேற பக்கமாக பத்தடிக்கு ஒரு முறை பெரியவாளை நெருங்கி,

"ஸார்...ஸார்.....எங்காத்துக்கும் வந்துடுங்கோ ஸார் "

பெரியவாளை அவன் "ஸார்....ஸார்"என்று அழைத்துகொண்டிருந்தது எல்லாருக்கும் வேடிக்கையாகவும் இருந்தது.

ஆச்சு! இதோ....அவனுடைய வீடு இருக்கும் தெருமுனை வந்துவிட்டது.! பெரியவா வலப்புறமா திரும்பிவிட போகிறாரே என்று அவனுக்கு ஒரே பரிதவிப்பு!

"ஸார்.......ஸார்....அந்தப் பக்கம் போய்டாதீங்கோ! ஸார். ....இந்த பக்கமா வாங்கோ......எங்காத்துக்கும் வந்துட்டு போங்கோ...ஸார்"

கண்ணீரோடு கெஞ்சினான். நமக்கே மனஸ் உலுக்கும் போது,மஹாமாதாவுக்கு...?
பெரியவா புன்முறுவலுடன்,

"கண்ணா.....ஸார் ஆம் [வீடு] எங்கயிருக்குன்னு விஜாரிச்சுண்டு.... அந்த பக்கமா போ...."
என்று கூறியதும், அந்தக் குழந்தைக்கு ஸந்தோஷம் தாங்கவில்லை!

"இந்தோ! இந்தப் பக்கந்தான்!...இப்டி வாங்கோ...ஸார்..."
முன்னால் வழி காட்டிக் கொண்டு,ஓடினான். அந்த குழந்தையின் வீடு பக்கத்து தெருவில் தான் இருந்தது.
வீடு வந்ததும், "விர்"ரென்று உள்ளே ஓடினான்.....

"அம்மா!...யார் வந்திருக்கா பாரு! ஸார் வந்திருக்கார்..ம்மா!..."

புண்டரீகனுக்காக அவன் வீட்டு வாஸலில் அவன் குடுத்த "செங்கல்"ஆஸனத்தின் மேல் காலங்காலமாக நிற்பது பகவானுக்கு ஒன்றும் புதுஸு இல்லையே!! இன்றும் அந்தக் குழந்தையின் ஆசைக்காக, அவன் வீட்டு வாஸலில் நின்றான் நம் கருணாமூர்த்தி!

பெரியவா அந்த குட்டி சந்துக்குள் நுழைந்ததைப் பார்த்ததும், அத்தனை பேரும் வெளியே ஓடி வந்து, குளித்தோ,குளிக்காமலோ, படார் படாரென்று பெரியவா பாதங்களில் விழுந்தனர்.

இந்த குட்டிப் பையனின் அம்மாவும் வெளியே ஓடி வந்தாள்! பூர்ணகும்பம் குடுத்து அழைக்கக் கூட வஸதியில்லாத அந்த ஏழைக் குழந்தையின் அன்புக்கு மட்டுமே வஸப்பட்டு, இதோ! 'ஸார் 'நிற்கிறார்! காஷாயமும், தண்டமும்,பாதக் குறடும், பக்தர் குழாமுமாக!

அவளால் நினைத்தாவது பார்க்க முடியுமா? இப்படியொரு எளிமையான தர்ஶனத்தை? அதுவும் அவளுடைய பொத்தல் குடிஸை வாஸலில்! ஏழைப்பங்காளன்! நினைத்தாலே மனஸை என்னவோ செய்கிறது. கண்கள் கண்ணீரை கொட்டுவதை நிறுத்த முடியாது.

இதில், அந்தக் குழந்தையான பாகவதனின் ஸம்பந்தத்தால், அன்று அந்த சின்ன தெருவில் உள்ள அத்தனை பேருக்குமே தெய்வத்தை நேருக்கு நேராக தர்ஶனம் பண்ணி, நமஸ்காரம் பண்ணும் பாக்யம் கிடைத்தது. உண்மையான பக்தன், பாகவத ஸம்பந்தம், நிச்சயம் நமக்குப் பெற்றுத் தருவது, தெய்வ தர்ஶனம்! நம் தகுதியின்மை, இங்கே உடைத்து, தூக்கி எறியப்படும்.

அந்தக் குழந்தைக்கு, அந்த சின்ன வயஸிலும், பெரியவாளுடன் நடக்கும் கோஷ்டியோடு தானும் போக வேண்டும் என்ற எண்ணம், தன் வீட்டுக்கும் பெரியவாளை அழைத்துக் கொண்டு போகவேண்டும் என்ற ஆசை...இதெல்லாம் பெரியவாளுடைய அவ்யாஜ க்ருபையாலும், அவனுடைய முன்னோர்கள் ஸ்ரீமடத்திடமோ, பூர்வ ஆச்சார்யர்களிடமோ, பகவானிடமோ வைத்த அன்பாலும்தான் நிகழ்ந்தது.

நம்முடைய ஸந்ததிகள் ஸந்தோஷமாக இருக்க வேண்டும் என்று நாம் எண்ணினால், அவர்களுக்காக வாழ்நாள் முழுவதும் நாயாக, பேயாக ஓடி உழைத்து, பணத்தை, நகைகளை,வீடுகள், நிலங்கள் வாங்கிப் போடுவதை விட, கடவுள் பக்தியை, நம் ஸனாதன தர்மத்தின் பெருமையை,மஹான்களின் அனுபவங்கள்,சரித்ரங்களை அவர்களுக்கு ஸாப்பாடோடு ஊட்டி விட்டால் போறும்!

இந்தக் குழந்தை மூலமாக நாம் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய முக்யமான ஒன்று.....நம் வாழ்விலும், நாம் எதிர் நோக்கும் கஷ்டங்கள், நம்மை பகவானிடமிருந்து பின்னோக்கி தள்ளினாலும், இந்தக் குழந்தையின் mm விடாமுயற்சி போல், நாமும் அவனை நோக்கி கர்மயோகி போல்,முன்னேறினால், அவன் நிச்சயம் நம் வஸப்படுவான்.


ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர.
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர.

நன்றி: MAHA PERIYAVA FACE BOOK GROUP

 

[vembuv]

"குருவே சரணம்”

Om Sri Gurubyo Namah

Sada Shiva Samarambham
Sankaracharya Madhyamam
Asmat aacharya Paryantham
Vande Guru Paramparaa

"இந்த இடத்தில் அம்பிகை எங்கோ புதைந்து
கிடக்கிறாள்.உடனே தோண்டி கண்டுபிடியுங்கள்"

பல வருடங்களுக்கு முன்பு நடந்த அதிசயம் இது.
அப்போது ஒருநாள், காஞ்சி மகா பெரியவர் சென்னை பரங்கிமலையில் இருக்கும் ஸ்ரீ நந்தீஸ்வரரை தரிசிக்கும் பொருட்டு, தனது பக்தர்களுடன் பாத யாத்திரையாக வந்து கொண்டிருந்தார். வரும் வழியில், திரிசூலம் சென்று அங்கு திரிசூலநாதரையும் திரிபுரசுந்தரியையும் தரிசித்தார். வரும் வழியில், பழவந்தாங்கலில் ஓரிடத்தில்
சற்று ஓய்வு கொள்ள எண்ணம் கொண்டவராக, அங்கிருந்த அரச மரத்தடியில் அமர்ந்தார்.

அப்போது அவருக்கு சற்றே நாவறட்சி ஏற்பட்டு, தண்ணீர் பருக வேண்டும் என்று தோன்ற தனது சிஷ்யர் ஒருவரை அழைத்தார்.மகா பெரியவா கேட்டது சிஷ்யர் காதில் விழவில்லை.

சிறிது நேரத்தில் ஒரு சிறுமி கையில் தண்ணீர் சொம்புடன் மகா பெரியவர் முன்பாக வந்து, "இந்தாருங்கள்....தண்ணீர் கேட்டீர்களே" என்று கூறி கொடுத்தாள்.அதை வாங்கிப்

பருகிவிட்டு சொம்பை திருப்பிக் கொடுக்க சிறுமியை அவர் தேடியபோது அங்கு அவளை காணவில்லை.

உடனே தனது சிஷ்யரை அழைத்து விவரத்தை கூறி, "யார் அந்த சிறுமி,தண்ணீரை நீங்கள்தான்சிறுமியிடம் கொடுத்து அனுப்பினீர்களா?" என்று கேட்க, அவர்களோ, "இல்லையே... அந்த சிறுமி யாரென்றே தெரியாது" என்று வியப்புடன் கூறினார்களாம்.

தொடர்ந்து மகா பெரியவர் சற்றே கண்மூடி அமர்ந்திருந்தார்.வந்தது சாட்சாத் அந்த
அகிலமெல்லாம் காக்கும் அம்பிகையான ஸ்ரீ ராஜராஜேஸ்வரியே என்பதை உணர்ந்து,

அன்றைய கிராமமான பழவந்தாங்கல் கிராம பெரியவர்களையும்,ஊர் மக்களையும் அழைத்து,

"இந்த இடத்தில் அம்பிகை எங்கோ புதைந்து கிடக்கிறாள்.உடனே தோண்டி கண்டுபிடியுங்கள்"
என்று சொல்லிவிட்டு ஸ்ரீ நந்தீஸ்வரரை தரிசிக்க சென்றுவிட்டார்.

மகா பெரியவர் கூறியபடி, கிராமப் பெரியவர்கள் அந்த இடத்தைத் தோண்ட, முதலில் அம்பிகையின் குழந்தை வடிவிலான விக்ரகமும்,தொடர்ந்து ஸ்ரீ சண்டிகேஸ்வரி விக்ரகமும் கிடைத்தது.

இந்தத் தகவல் மகா பெரியவருக்கு தெரிவிக்கப் பட்டது.அவரும் மகிழ்வுற்று,அந்த இடத்தில்திரும்பவும் விக்ரக பிரதிஷ்டை செய்து, அந்த அம்பிகைக்கு 'ஸ்ரீவித்யா ராஜராஜேஸ்வரி' என்ற திருநாமத்தை வைத்தார்.

இதுதான்,நங்கநல்லூரில், பழவந்தாங்கல் ..நேரு காலனியில் அமைந்துள்ள ஸ்ரீவித்யா ராஜ ராஜேஸ்வரி அம்மன் கோவில்.

இங்கு ஸ்ரீ ராஜராஜேஸ்வரி, சிறுமி வடிவத்தில் அருள் பாலிப்பது சிறப்பு. இந்தக் காட்சியை வேறு எங்கும் காண்பது அரிது.

Source: Siva Sankaran / Brahmana Sangam / Brahmins Association/ Face book

ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!

 

[vembuv]

"குருவே சரணம்”

Om Sri Gurubyo Namah

Sada Shiva Samarambham
Sankaracharya Madhyamam
Asmat aacharya Paryantham
Vande Guru Paramparaa

!! பெரியவா என்ன ப்ரஸாதம் குடுத்திருப்பார்...ன்னு சொல்லுங்கோ!!

பெரியவாளே கதி! என்றிருக்கும் பல குடும்பங்களில் ஒன்றான ஒரு டெல்லி வாழ் குடும்பத்தில் மனைவிக்கு நெடுநாட்களாக ஏதோ உடலில் கோளாறு. என்ன சாப்பிட்டாலும் வாந்தி வந்து விடும். வெறும் ஹார்லிக்ஸை கரைத்துக் குடித்தபோது அதுவும் வாந்தியாக வெளியே வந்து அந்த அம்மா மயக்கம் அடைந்ததும், கணவர் பதறி அடித்துக்
கொண்டு ஹாஸ்பிடலில் சேர்த்தார்.

இரவு முழுதும் IC U வில் இருந்தாள். நிஜமாகவே ரொம்ப ரொம்ப நல்ல டாக்டர் வந்து " ஒங்க மனைவிக்கு உடல்ல எந்த கோளாறும்

இல்லே......இந்த டெஸ்ட் அந்த டெஸ்ட்...ன்னு அனாவச்யமா பணம் பிடுங்குவா .......அதுனால, இப்பவே டிஸ்சார்ஜ் பண்ணிண்டு பேசாம ஆத்துக்கு போங்கோ" என்று சொன்னார். இவரும் பணத்தை செட்டில் பண்ணிவிட்டு மனைவியை பார்க்கச் சென்றார்.


அவள் சொன்னாள்..."நான் நேத்திக்கு ஆத்ல மயக்கமா விழுந்ததும், எனக்கு என் முன்னால பெரியவா நின்னுண்டு இருந்தா மாதிரி இருந்துது........ஒனக்கு எல்லாம் செரியாயிடும்.....நாளைலேர்ந்து காலமே பல் தேச்சதும், ஒரு வில்வத்ல கொஞ்சம் விபூதி வெச்சு மொதல்ல சாப்டு....நாப்பத்தஞ்சு நாள்ல எல்லாம் செரியாப்
போய்டும்....ன்னு சொன்னார்"

வீட்டுக்கு போன மறுநாளே விடிகாலை வில்வமும் விபூதியும் சாப்பிட ஆரம்பித்தாள். வாந்தி என்ற வார்த்தையையே மறந்து விட்டாள்.
சரியாக 43ஆம் நாளில், ஏதோ ஞாபகமறதியால் வில்வம் சாப்பிடாமல், காப்பியைக் குடித்துவிட்டாள். அவ்வளவுதான்! சாயங்காலம் கணவர் ஆபீசிலிருந்து வந்ததும் வாந்தியும் ஆரம்பித்தது. ஆனால், இம்முறை அதில் ரத்தம் தெரிந்தது!

அரண்டு போய் டாக்டரிடம் காட்டி, TB யாக இருக்குமோ என்று கேட்டார்.
ஹாஸ்பிடல் போகும்போதே மனஸில் " ப்ரபோ! ரெண்டு நாள் பாக்கி இருக்கறச்சே...வில்வம் சாப்டாம, காப்பி குடிச்சுட்டா........தெரியாம
பண்ணிட்டா...மன்னிச்சிடுங்கோ! அனுக்ரகம் பண்ணுங்கோ"என்று மன்றாடினார்.

டாக்டரும் TBஇல்லை வெறும் பலஹீனம்தான் என்று சொல்லிவிட்டார்.
அன்று சாயங்காலம் வீட்டுக்கு வந்தபோது, ஆச்சர்யமாக அவர் மனைவி ரொம்ப ரொம்ப தெம்போடு அவரை வரவேற்றாள். அவள் சொன்னது.........."மத்யானம் பக்கத்தாத்து மாமி இங்க வந்தா.....நேத்திக்கு அவாத்து பிள்ளையோட கல்யாணம்

மெட்ராஸ்ல நடந்தப்புறம் இளையாத்தன்குடி போய் பெரியவாளை
தர்சனம் பண்ணப் போனாளாம்......அப்போ மாமி பெரியவாகிட்ட,"நான் டெல்லிலேர்ந்து வரேன்.....எங்காத்துக்கு பக்கத்ல இருக்கற என் ஸ்நேகிதிக்கு ஏதோ உடம்பு படுத்திண்டே இருக்கு.........பெரியவாதான் அனுக்ரகம் பண்ணணும்"ன்னு சொன்னாளாம்.

அதுக்கு பெரியவா," என்னது! ஒன்னோட friend ஆ! பெரிய உபகாரியா? அடிக்கடி வாந்தி எடுக்கறாளாக்கும்?......எல்லாம் செரியாயிடும்"ன்னு சொல்லிட்டு, ப்ரஸாதம் குடுத்தாராம். மாமி அதை பிரிக்காம எங்கிட்ட
குடுத்தா.......அதுல பெரியவா என்ன ப்ரஸாதம் குடுத்திருப்பார்...ன்னு சொல்லுங்கோ!"என்றாள்.

பக்தர் கல்கண்டு, திராக்ஷை, குங்குமம், விபூதி என்று
சொன்னார். கொண்டு வந்து காட்டினால்.......ஒரு சின்ன இலையில், ரெண்டே ரெண்டு வில்வ இலைகள்!

45 நாட்களுக்கு ரெண்டு நாள் இருக்கும் போது மறந்துபோய் காப்பி
குடித்ததால், விட்டுப் போன ரெண்டு நாட்களுக்காக ரெண்டே ரெண்டு வில்வ இலைகள்!"

நீ கண்டது கனவல்ல...நிஜம்"என்று நிருபித்த அழகு மகான்களுக்கே
முடியும்!—

Source: Siva sankaran/ Maha Periyava Public Group/ Face Book

ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!

 

[vembuv]

"குருவே சரணம்”

Om Sri Gurubyo Namah

Sada Shiva Samarambham
Sankaracharya Madhyamam
Asmat aacharya Paryantham
Vande Guru Paramparaa


படிக்கும்போதே...கண்ணுல தண்ணி தளும்பரது....பகவானே...ஜய ஜய சங்கர...ஹர ஹர சங்கர...காஞ்சி சங்கர...காமகோடி சங்கர...
மகா பெரியவாளுக்கு படித்தவனும், பாமரனும் ஒன்று!

ஆந்த்ராவில் யாத்ரை பண்ணிக் கொண்டிருந்தபோது, மகா பெரியவாளுடன் கூட போகும் சிஷ்யர்கள் ரொம்ப குறைவு. எந்தவிதமான படாடோபமோ, ப்ருதாவளியும் கிடையாது. உள்ளடங்கிய பகுதிகளில், பெரியவா வந்திருப்பதை கூட தெரிந்து கொள்ள முடியாது. முன்னாடியே போய் மகா பெரியவா தங்க வசதியான இடங்களை பார்த்து வைப்பதெல்லாம் கிடையாது. காடோ, மேடோ, பொந்தோ, பாழடைந்த மண்டபமோ, மரத்தடியோ………பெரியவா “இங்க தங்கிக்கலாம்” என்று உத்தரவு போட்டு விட்டால், அதுதான் க்ஷேத்ரம்!

வழியில் ஒரு கிராமத்தில் ஒரு புராதனமான சிவன் கோவில் இருந்தது. மகா பெரியவா அங்கே தங்கி கொஞ்சம் ஸ்ரமப் பரிஹாரம் பண்ணிக் கொண்டார். கிராமத்து ஜனங்கள் வந்து தர்சனம் பண்ணினார்கள். பக்கத்து கிராமங்களுக்கு காட்டுத்தீயாக “பெத்தச்ச தேவுடு” வந்திருக்கும் செய்தி பரவியது. உச்சிக்கால பூஜை முடிந்தது. மகா பெரியவா அங்கு மூலையில் இருந்த மண்டபத்தில் படுத்துக் கொண்டுவிட்டார். சிஷ்யர்களும் அங்கங்கே ஸ்ரமப் பரிஹாரம் பண்ணிக் கொண்டனர்.

கோவில் அர்ச்சகர் வீட்டுக்கு போவதிலேயே குறியாக இருந்தார் போல ! உச்சிக்கால பூஜை முடிந்ததும், மகா பெரியவா உள்ளே தங்கி இருப்பதைக் கூட நினைவில் கொள்ளாமல், கோவிலை பூட்டிக் கொண்டு போயே போய் விட்டார்!

பக்கத்து கிராமங்களிருந்து பக்தர்கள் மகா பெரியவாளை தர்சிக்க வேகாத வெய்யிலில் நண்டு,சிண்டு, குழந்தைகளை இடுப்பிலும், தோளிலும் தூக்கிக்கொண்டு, போறாததற்கு கையில் தங்களால் இயன்ற காணிக்கைகளை தூக்கிக் கொண்டு வந்து பார்த்தால்……………கோவில் வாசலில் பெரிய பூட்டு தொங்கியது!

இந்த பட்டைபடைக்கிற வெய்யிலில் “பெத்தச்ச தேவுடு” எங்க போயிருப்பார்? தெய்வமே! நம்ம கிராமத்துப் பக்கம் அவர் வந்தும், நம்மால தர்சனம் பண்ண முடியாமல் போயிடுத்தே! …………இப்படியாக பாவம் பலவிதமாக எண்ணி வருத்தப்பட்டுக் கொண்டு, திரும்பி நடக்க ஆரம்பித்தார்கள். உள்ளே கர்ப்பக்ரஹத்துள் இருக்கும் முக்கண்ணன், மண்டபத்தில் கண்களை மூடி ஓய்வெடுப்பது போல் படுத்திருந்தாலும், தன்னை ஆசையோடு பார்க்க வந்த பக்தர்கள் அதுவும், எந்த சுக சௌகர்யங்கள் இல்லாமல், வெய்யிலில் குழந்தை குட்டிகளோடு வந்திருக்கும் உண்மையான பக்தர்களை பரிதவிக்க விடுவானா?

சிட்டிகை போட்டு சிஷ்யர்களை எழுப்பினார்……..” ஏண்டா! வெளில பாவம் எல்லாரும் காத்துண்டிருக்காளா, என்ன?”

சிஷ்யர் பார்த்துவிட்டு “ஆமா…ஆனா, வெளில கோவில் கதவு சாத்தி பூட்டியிருக்கு பெரியவா”

“அடடா……….ஜனங்கள் வந்து பாத்துட்டு ஏமாந்து போய்டுவாளேடா!………சரி இந்தா! குமரேசா! நீ “டக்”குனு அந்த கல்லுல ஏறி அங்க தொங்கற மணியை பலமா அடி!”
மணி ஓசை கேட்டது ! திரும்பி போக யத்தனித்த ஜனங்கள் மணி ஓசை கேட்டதும், சந்தோஷமாக கோவிலுக்கு ஓடி வந்தனர். காவல்காரரும் ஓடி வந்தார்! பூட்டு தொங்குவதைப் பார்த்து திகைத்தார்! தன்னிடமிருந்த மாற்று சாவியால் கதவை திறந்து விட்டார். படிப்பறியாத பாமர ஜனங்கள் தங்களுடைய அன்பான “பெத்தச்ச தேவுடு” வைப் பார்த்து பரவசம் அடைந்தனர் ! எப்படிப் பட்ட பிரத்யேகமான தர்சனம்! தங்களை திரும்ப அழைக்க பெரியவா கையாண்ட யுக்தியைக் கேட்டு, “எதுவுமே தெரியாத எங்களையும் கூட ஒரு பொருட்டா நெனச்சு, கூப்பிட்டு தர்சனம் குடுத்திருக்காரே !” என்று எண்ணி எண்ணி மாய்ந்து போனார்கள்.

மகா பெரியவாளுக்கு படித்தவனும், பாமரனும் ஒன்றுதானே!

post courtesy Hinduism

Source: Siva sankaran/ Maha Periyava Public Group/ Face Book


ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!

 

[vembuv]

"குருவே சரணம்”

Om Sri Gurubyo Namah

Sada Shiva Samarambham
Sankaracharya Madhyamam
Asmat aacharya Paryantham
Vande Guru Paramparaa

Experiences with Maha Periyava: Periya Doctor... (The Great Doctor)

It would have been in the year 1957. Kanchi Maha Swamigal and Sri Jayendra Saraswathi Swamigal were camping in a house in Rameswaram Road, T. Nagar (Chennai). I was living with my parents in the Northern end of the same street. My age then was twenty two. I was studying in a Secondary Grade Teachers Training School.

Sometimes Maha Periyava used to pass through my house, either during the morning or the evening hours. I have often seen Sri Swamigal cross my house on the street. My mother at those times would be waiting at the entrance with a camphor plate, after having drawn a kolam in front of our house. It became her custom to show the lighted camphor before Sri Maha Periyava when he came in front of our house, and prostrate to him.

The progressive thoughts in my mind, a sense of defiance, the nerve of youth, the lack of maturity to distinguish between good and bad--all these came together when I chided my mother, "This man is some sanyasi. Why do you prostrate to him? What do you gain by that act? You are thus prostrating to him in an uncivilized way continuously, is he going to save you? Don't do such wrong things hereafter." Hearing my indecent words my mother said, "Podaa, Po!" ("Mind your business!") And went inside.

Years rolled by. I started working as a teacher in the P.S. High School, Mylapore, Chennai in the year 1959.

A few years later, my mother started suffering from a severe setback in her health, her BP shooting up. The VHS hospital at Taramani, Chennai had just then been established. I admitted my mother there for treatment. At that time I was taking tuition at their house for the two sons of Mani Aiyer, proprietor of Kalyani Hotel (the hotel is no longer there now) near Mylapore Kapali temple. His family was very devoted and loyal to Sri Maha Swamigal. They would often go to Kanchipuram and have darshan. They would consider doing service to His holy feet as their most enduring happiness.

Mani Aiyer was residing in a house in Mandaveli near Mylapore. In the small puja room opposite the hall of their house, an adorned holy picture of Sri Maha Periyava was kept. A lamp would always be burning by the side of the picture. I would be sitting on the swing in the hall and taking class for the two boys. Since the puja room was always kept open, when Sri Periyava's picture came under my glance, a prickling sensation would arise in me. I would get down, go and close the puja room doors and then continue my teaching. It has happened several times this way.
As I mentioned earlier, I was worrying over my mother's health condition and was teaching the lessons somewhat for namesake. Tears would fill my eyes. The worry and fear that my mother would pass away leaving me alone would surge through my mind.

One day when the teaching was going on, Thiru. Mani Aiyer who was just back home asked me, "What Sir! You are worried, your eyes have turned red! What is the matter?" Wiping my eyes I said, "Nothing of that sort Mani Aiyer! My mother's health is not alright. Hypertension. I have admitted her in the VHS. That is the cause of my worry."

Mani Aiyer: You showed her to a good doctor?

Myself: I told you already that I have admitted her in the VHS.

Mani Aiyer: What did they say?

Myself: They said that she will be alright, no cause to worry. But I am not satisfied with their words.

Mani Aiyer: Sir! Let your worries go. I shall take you to a big doctor. Your mother will become alright by his mere look.

Myself: Is that so? Who is that doctor, my mother would be cured if she is shown to him? Where does that big doctor reside? When can I see him? Shall I bring my mother right now?

There was anxiety in my reply; also haste and enthusiam; much anticipation; because my mother should get well completely soon.

Mani Aiyer: Your mother need not come. It is enough if only you come.

Myself: Mani Aiyer! The disease is not for me, but my mother! If I come how can my mother become alright? Shoud not that big doctor test my mother?

Mani Aiyer: Not necessary. If that big doctor just looks at you, your mother will become alright.

Myself: (with some distrust) If I am seen my mother would become alright? Such a kind of doctor? Alright. If that is the case I shall come right now. Come on, let us go and see him.

Mani Aiyer: You cannot see him just like that. He is not here. He is in Kanchipuram.
Myself: In Kanchipuram? Why should such a big doctor reside in that place? Who is he? M.B.B.S. or M.D.?

Mani Aiyer: He is beyond those degrees. He is the doctor of the doctors. (Pointing to Periyava's picture in the puja room) He is the doctor I referred to.

Myself: (laughing loudly without being aware of it) What Mani Aiyer! This man, a doctor? He is the doctor of doctors? What do you babble? How can a sanyasi become a doctor? If it is a question of some puja or rituals I can believe it. But then you talk of this man as a big doctor! Hmm... Would it be possible for this sanyasi to cure my mother? This is just your imagination... (The words came out of the edge of my sorrow).

Mani Aiyer: What, MeenakshiSundaram! You who is born in the Brahmin community talk this way?

Myself: Then what Sir! After saying that you would take me to a big doctor, you now say that you would take me to a sanyasi! How can it be possible by this kind of an action?

Mani Aiyer: Meenakshi Sundaram, your mother should become alright for you. Only that, right? I am responsible for it. We go to Kanchipuram tomorrow itself, alright?

Myself: (with klesha) Mani Aiyer, if we go to him will my mother really get well?

Mani Aiyer: Certainly. Enough if you have darshan of him and just speak about your mother. Your mother will certainly get well. You can also remain in peace.

Myself: In that case I shall come to Kanchipuram. But when we are there you should not compel me to remove my shirt, take bath, wear vibhuti-kumkumam, or do namaskaram. I shall come; see him; tell him about my mother; that's all. (The torsion of the young blood was not gone yet).

Mani Aiyer: What Ayya, would you not take bath daily? Would you not remove your shirt occasionally? Not wear vibhuti-kumkumam even rarely? Do those things just once tomorrow! What, will that drown your lineage?

Without knowing why, I did not object but agreed to those words of him. On the next day, the three of us--Mani Aiyer, myself and Thiru. Venkataraman who worked with me started and reached Kanchipuram in the morning hours. Taking bath in the Sarva Tirta Kulam and wearing vibhuti and dhoti, I reached the gates of Kanchi SriMatham for the first time in my life. And yes! There was a feeling of something like an electric vibration in my body.

We entered the Matham. Kanchi Maha Swamigal was in the front hall! Yes, the big doctor! He was sitting, leaning on a rice bag. Fruit plates and garlands of flowers are seen before him. Also a queue for his darshan. We too tucked ourselves in that queue.

A bamboo plate in my hand. In the plate were fruits, spinach and some vegetables. My glance fell on the ascetic king seated there. Without any efforts, tears started to flow from my eyes. Yes, I wept without my knowing it. I didn't understand the reason. Why should I weep?

His keen look that has divine light fell on me. Raising his head that God gestured me to come to him. He might have known my sorrow with his prevision.
Again that Talking God beckoned me with a raised hand. I walked slowly and peacefully to him, placed the bamboo plate in my hand before him and prostrated to him unknowingly.

"Are you ashtasahasram (a sub sect)?"

"Yes."

"What relationship do Seshadri, Kunju in Karukudi have with you?" (Karukudi is a hamlet near Thiruvaiyaru).

"They are relatives of my aunt."

"Your grandfather was the Palace Receiver in Thanjavur! Was he before or after Sundaram Aiyer?"

I nodded head that I did not know it. Silence prevailed for sometime.
Raising his head, "You have admitted your mother in the hospital? How is she now?"

What! That God asked me the same question that I came to him with, seeking remedy. For this too, I just stood sobbing, with no reply from me.

"Don't worry! Your mother will get well and return home."

Yes! That big doctor had given a new lease of life to my mother! That Mahan looked sharply at me for sometime. Then, giving me prasadam, he blessed, "Give this to your mother. She will get back home well."

To this date, I heartily bow and adore that "great doctor" who vanquished the demon of ignorance in my mind and put me on the right path.

As foretold by that "great doctor", my mother got well and arrived home safely. The big doctor has saved my mother's life. He is taking care of us till this day.

Author: V. Meenakshi Sundaram, Secretary, Hindu Dharma Manram, Chennai-33
Source: Maha Periyaval - Darisana Anubhavangal vol. 1
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb


ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!

 

[vembuv]

"குருவே சரணம்”

Om Sri Gurubyo Namah

Sada Shiva Samarambham
Sankaracharya Madhyamam
Asmat aacharya Paryantham
Vande Guru Paramparaa

வாழ்வின் யதார்த்தம் பற்றி
காஞ்சி பெரியவா !!

வாழ்க்கையில் நான் அதை சாதித்து விட்டேன், இதை சாதித்து விடுவேன் என்றெல்லாம் பேசுவார்கள். ஒரு சிறுதுன்பம் வந்து விட்டால், “என் சாதனைக்கு அங்கீகாரம் கிடைக்காமல் போய்விட்டதே’ என்று கதறுவார்கள். சாதனையோ, வேதனையோ எதுவுமே நம் கையில் இல்லை. எல்லாம் அவன் செயல் என்ற ரீதியில் காஞ்சிப்பெரியவர் சில அறிவுரைகளை நமக்கு வழங்கியுள்ளார்.

படிப்போமா !!

நிம்மதியாக இருங்கள். எதுவும் உங்கள் கையில் இல்லை. உலகிலுள்ள அனைவருக்கும் ஏதோ ஒரு கடமை இருக்கும். ஏதோ ஒரு பொறுப்பும் இருக்கும். அது அவர்களின் அறியாமையைத் தவிர வேறில்லை. எது உங்களின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ளது என்று சற்றே சிந்தியுங்கள்.

உங்கள் உடல் உங்களின் கட்டுப்பாட்டில் இல்லையே!

உங்களின் உடம்பே உங்கள் பேச்சை கேட்காத போது, உலகில் வேறு யார் கேட்பார்? உடலை விடுங்கள். உங்களின் தலைமுடி கூட உங்களது கட்டுப்பாட்டில் இல்லை. முடி நரைப்பதும், உதிர்வதும், வழுக்கை விழுவதும் யாருக்குத் தான் பிடிக்கும்? முடி நரைப்பதையோ, உதிர்வதையோ உங்களால் தடுக்க முடியவில்லையே!

உங்கள் உடலுக்குள் என்ன நடக்கிறது என்று தெரியுமா உங்களுக்கு? தெரியாது… உண்ட உணவை நீங்களா ஜீரணம் செய்கிறீர்கள்? அதுவாகவே ஜீரணமாகிறது. இருதயத்தையும், குடல்களையும், கணையத்தையும், சிறுநீரகத்தையும் நீங்களா இயக்குகிறீர்கள்?
இல்லையே….

இப்படி உங்களுக்குச் சொந்தமான உங்கள் உடம்பே உங்கள் கட்டுப் பாட்டிலும், பொறுப்பிலும் இல்லாத போது, உலகில் பலவற்றையும் உங்கள் பொறுப்பு என்று நீங்கள் சிந்திப்பது அறியாமை.
மழை உங்களைக் கேட்டா வானில் இருந்து பொழிகிறது! மரம் உங்களைக் கேட்டா முளைக்கிறது!

உலகம் உங்களுடைய பொறுப்பிலா சுழலுகிறது! நட்சத்திரங்கள் உங்களது பொறுப்பிலா ஜொலிக்கிறது! நீங்கள் தான் வானிலுள்ள கோள்களை கீழே விழாமல் அந்தரத்தில் தாங்கிப் பிடிப்பவரோ! உங்கள் பொறுப்புணர்ச்சியும், கடமை உணர்ச்சியும் எவ்வளவு அறியாமை! எதுவும் உங்கள் பொறுப்பில் இல்லை.

அனைத்துமான இறைவன் உங்கள் முடியைக் கூட உங்கள் பொறுப்பில் விடவில்லை. அனைத்துமே அவன் கட்டுப்பாட்டில் தான் உள்ளது.

எந்த சக்தி உங்களையும் சேர்த்து அனைத்தையும் இயக்குகிறதோ, அது அனைத்தையுமே பார்த்துக் கொள்ளும்.

உங்களுக்கு ஏன் வீண் கவலை… எதுவும் உங்கள் கையில் இல்லை…. அமைதியாய் இருங்கள்.

Shared as received from WhatsApp

Source: Seshari Venkatesan / தீர்த்த யாத்திரை – Pilgrimage /Face Book

ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!