• This forum contains old posts that have been closed. New threads and replies may not be made here. Please navigate to the relevant forum to create a new thread or post a reply.
  • Welcome to Tamil Brahmins forums.

    You are currently viewing our boards as a guest which gives you limited access to view most discussions and access our other features. By joining our Free Brahmin Community you will have access to post topics, communicate privately with other members (PM), respond to polls, upload content and access many other special features. Registration is fast, simple and absolutely free so please, join our community today!

    If you have any problems with the registration process or your account login, please contact contact us.

Tamil nadu stories

Status
Not open for further replies.

kunjuppu

Active member
when i was still in my single digits, my uncle gave me a book written by s.k.chettur - one of those old genteel ICS officer. i forget the name of the book, but it was interesting observations of a collector, who spent his days in rural erstwhile madras state, forging tamil telugu malayalam kannada speaking peoples, under the rule of the british crown.

if anyone of the public here finds any book by s.k.chettur, kindly let me know. please.

but the purpose of this thread, is to bring to the attention of compatriots here, is some interesting (my view) stories happening in current tamil nadu which gets bypassed by mainstream reporting. but reflects the deep undercurrents of tamil society which some day will bubble up and come to the surface and perhaps cause waves which can potentially once again cause another social revolution (i consider the dravidian dmk voting into power the first of such peaceful but quick transfer of power to the upper class NB communities), and the arrival of M.Karunanidhi into the power as the second phase of the passing of power to the so called 4th castes. this just for classification and no offence meant to anyone.

here is one story in current issue of 'junior vikatan' and i reproduce in full, because it is a subscription driven website, and i am just copying an article for the benefit of our public here. hope praveen and public dont mind :)

பழிக்குப் பழி கொலைகள்!

நெல்லை மாவட்டத்தில் அதிகரித்துவரும் கொலைச் சம்பவங்கள் காவல் துறையைக் கதிகலங்கவைக்கின்றன. கடந்த 20-ம் தேதி பனவடலி சத்திரம் காவல் நிலையத்தில் கையெழுத்துப் போட வந்த இருவரை ஒரு கும்பல் வெட்டிச் சாய்த்த சம்பவம் ஏரியாவில் பதற்றத்தை அதிகரித்துள்ளது.

சங்கரன்கோவில் களப்பாளன்குளத்தைச் சேர்ந்தவர் பூதக்காளை. அதே ஊரைச் சேர்ந்த பூல்பாண்டியன் என்பவருடன் இவருக்கு முன்விரோதம். அந்தப் பகை நாளடைவில் பழிவாங்கும் எண்ணமாக மாறியது. இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் வெட்டிச் சாய்க்கத் திட்டம் போட்டதில் பூதக்காளையும் அவரது உறவினர்களும் சேர்ந்து பூல்பாண்டியை வெட்டிக் கொன்றனர்.

இது தொடர்பாக பூதக்காளை அவரது மகன்கள் முத்துபாண்டி, மகாராஜன், முத்துபாண்டியின் மனைவி பொன்னுக்கொடி, அவரது தம்பி முருகன் உறவினரான ஆறுமுகபாண்டி ஆகியோர் மீது வழக்குத் தொடரப்பட்டது. இதில் முத்துபாண்டியைத் தவிர ஐந்து பேரும் கைதுசெய்யப்பட்டு நிபந்தனை ஜாமினில் வெளியே வந்தனர்.

இவர்களைப் பழிவாங்கத் திட்டமிட்டனர் பூல்பாண்டியின் குடும்பத்தினர். போலீஸ் ஸ்டேஷனில் கையெழுத்துப் போட்டுவிட்டு ஊருக்கு திரும்பிக்கொண்டிருந்த பூதப்பாண்டியையும் அவருடன் வந்தவர்களையும் வழியில் மறித்தனர். கையில் பயங்கர ஆயுதங்களுடன் எதிர் முகாமைச் சேர்ந்தவர்கள் நிற்பதைக் கண்டதும் மகாராஜன், முருகன், ஆறுமுகபாண்டி ஆகியோர் தப்பி ஓடிவிட்டனர்.

அந்தக் கும்பலின் பிடியில் பூதக்காளையும் அவரது மருமகள் பொன்னுக்கொடியும் சிக்கிக்கொண்டனர். கொலை வெறிக் கும்பல், உயிர் தப்புவதற்காகக் காட்டுக்குள் ஓடிய இருவரையும் சரமாரியாக வெட்டிச் சாய்த்தது. இருவரும் சம்பவ இடத்திலேயே உயிரிழந்தனர்.


பூதக்காளையின் உறவினர்கள், ''பூதக்காளையும் பூல்பாண்டியும் சொந்தக்காரங்க. கடந்த முறை நடந்த கூட்டுறவுச் சங்கத் தேர்தலின்போது பூல்பாண்டியின் ஆதரவுடன் பூதக்காளை போட்டியிட்டார். அவரை எதிர்த்து கரிசல்குளம் கிராமத்தைச் சேர்ந்த பாலு என்பவர் போட்டியிட்டார்.

அதனால் ஏற்பட்ட விரோதத்தில் இருவரும் சேர்ந்து பாலுவை வெட்டிக் கொன்றார்கள். அந்த அளவுக்கு இருவரும் நெருக்கம். அதற்கு பிறகு 2007 உள்ளாட்சித் தேர்தலில் பூதக்காளையின் மருமகள் பொன்னுக்கொடி ஒன்றிய கவுன்சிலருக்குப் போட்டியிட்டார். அதே பதவிக்கு பூல்பாண்டியின் மனைவியும் போட்டியிட்டார். அதில் மனக்கசப்பு ஏற்பட்டு, தேர்தலின்போது இருவரும் பலமுறை மோதிக்கிட்டாங்க.

அது நிரந்தரப் பகையா மாறி, கடந்த ஜனவரி மாதத்தில் பூல்பாண்டியை வெட்டிக் கொன்னுட்டாங்க. அதுக்குப் பழிக்குப் பழியா இப்போது பூதக்காளையையும் அவரோட மருமகளையும் எதிர் தரப்பு போட்டுருச்சு. இந்த விரோதம் இப்போதைக்கு முடிவுக்கு வரும்னு தோணலை. போலீஸார் இரு தரப்பையும் கைதுசெய்வதோடு மேலும் உயிர் இழப்பு ஏற்படாமத் தடுக்கணும்'' என்றனர்.


களப்பாளன்குளத்தைச் சேர்ந்த சிலர், ''தேர்தல் சமயத்தில் ஏற்பட்ட பகையில், பொன்னுக்கொடியின் அண்ணன் மாரிச்செல்வனை முதலில் வெட்டிக் கொன்னுட்டாங்க. அதற்குப் பழியா, ஜனவரி 5-ம் தேதி பூல்பாண்டியனைக் கொன்னாங்க. இந்தக் கொலைக்குப் பழிவாங்கத் துடித்த பூல்பாண்டி குடும்பத்தினர், கொலைச் சம்பவத்தில் ஈடுபட்டவங்க ஜாமினில் வெளியே வந்ததும் அவங்க நடவடிக்கையைக் கண்காணிக்க ஆரம்பிச்சாங்க.


தினமும் பனவடலி சத்திரம் ஸ்டேஷனில் கையெ​ழுத்துப் போடுவதற்கு ஐந்து பேரும் போவது தெரிஞ்சு அவர்களைப் போட்டுத்தள்ளத் திட்டம் தீட்டினாங்க. 20-ம் தேதி அவங்க போலீஸ் ஸ்டேஷனில் இருந்து வெளியே வந்து இரண்டு பைக்கில் போயிருக்காங்க. பின்னால் காரில் வந்த பூல்பாண்டி குடும்பத்தினர், காரைக்கொண்டு பைக்கில் மோதியிருக்காங்க. அதில் பூதக்காளையும் அவரது மருமகள் பொன்னுக்கொடியும் சென்ற பைக் நிலைதடுமாறி சாய்ஞ்சிருச்சு.

அதற்குள் இன்னொரு பைக்கில் சென்ற மூவரும் எஸ்கேப் ஆகிட்டாங்க. வயதானவரையும் பெண்ணையும் அந்தக் கும்பல் வெட்டிக் கொன்னுட்டுத் தப்பிடுச்சு. இப்படியே பழிக்குப் பழியா கொலை விழுந்துக்கிட்டே இருந்தா, நாங்க எப்படி இந்த ஊரில் குடியிருக்க முடியும்?'' எனக் கொந்தளிக்கிறார்கள் ஊர் மக்கள்.

நெல்லை மாவட்டக் காவல் துறைக் கண்காணிப்பாளரான விஜயேந்திர பிதரி, ''பூல்பாண்டியின் கொலைக்குப் பழிவாங்கும் நடவடிக்கையாக அவரது மனைவி வேல்தாய் என்பவரின் ஆலோசனையில் கொலை நடந்திருப்பது முதல் கட்ட விசாரணையில் தெரிய வந்திருக்கிறது.

இதில் ஈடுபட்ட மூன்று பேர் மட்டும் இப்போது பிடிபட்டிருக்கிறார்கள். வேல்தாய் மற்றும் அவருடன் தலைமறைவாக இருக்கும் மற்றவர்களைப் பிடிக்க நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டு வருகிறது'' என்றார்.
மக்களிடம் ஏற்பட்டிருக்கும் அச்சத்தைப் போக்குவதற்குக் காவல் துறை தீவிரமாகச் செயல்பட வேண்டியது அவசியம்.

acknowledgements and thank you.. junior vikatan
 
hope praveen and public dont mind

As long as JV does not mind sharing a subscription only article. If they raise it up, i will let you know :).

btw, the title has been changed to tamilnadu stories :)
 
In all states, the NBs are the power centres or power brokers; this is not a new phenomenon and has been like that always, from the days of chera-chola-pandya days. The british encouraged brahmins to occupy administrative posts like collector, tasildar etc and used brahmins in their scheme to subjugate all and sowed the seed of dissonance by cataloging and demeaning castes.

Killing of caste opponents, other caste opponents for any number of reasons - election contests, status and importance given on local activities, land/property issues etc. is very common all over india, and tamilnadu is no exception. The young son of a local prominent family was murdered last week here in maharashtra by his political/family rivals. The family alleged to be responsible are moving around with heavy security, mostly private - means adiyals. Such murders will continue. One happened near our forum member RRji's house in front of a temple. There have been several murders of dmk men by opponents from dmk or from other parties.

I fail to understand how such acts will lead to a social revolution. Concerted efforts, even a revolution, to unearth the shady deals, including murder of a few by the MK family will be more relevant. Recent reopening of the case against karunanidhi calling hindus as thieves, in an assembly of christians is to be watched.

Yes, we need a social revolution as is happening in Gujarat under Modi. No discrimation or privileges based on religion or caste when resources are shared or facilities created.




when i was still in my single digits, my uncle gave me a book written by s.k.chettur - one of those old genteel ICS officer. i forget the name of the book, but it was interesting observations of a collector, who spent his days in rural erstwhile madras state, forging tamil telugu malayalam kannada speaking peoples, under the rule of the british crown.

if anyone of the public here finds any book by s.k.chettur, kindly let me know. please.

but the purpose of this thread, is to bring to the attention of compatriots here, is some interesting (my view) stories happening in current tamil nadu which gets bypassed by mainstream reporting. but reflects the deep undercurrents of tamil society which some day will bubble up and come to the surface and perhaps cause waves which can potentially once again cause another social revolution (i consider the dravidian dmk voting into power the first of such peaceful but quick transfer of power to the upper class NB communities), and the arrival of M.Karunanidhi into the power as the second phase of the passing of power to the so called 4th castes. this just for classification and no offence meant to anyone.

here is one story in current issue of 'junior vikatan' and i reproduce in full, because it is a subscription driven website, and i am just copying an article for the benefit of our public here. hope praveen and public dont mind :)

பழிக்குப் பழி கொலைகள்!

நெல்லை மாவட்டத்தில் அதிகரித்துவரும் கொலைச் சம்பவங்கள் காவல் துறையைக் கதிகலங்கவைக்கின்றன. கடந்த 20-ம் தேதி பனவடலி சத்திரம் காவல் நிலையத்தில் கையெழுத்துப் போட வந்த இருவரை ஒரு கும்பல் வெட்டிச் சாய்த்த சம்பவம் ஏரியாவில் பதற்றத்தை அதிகரித்துள்ளது.

சங்கரன்கோவில் களப்பாளன்குளத்தைச் சேர்ந்தவர் பூதக்காளை. அதே ஊரைச் சேர்ந்த பூல்பாண்டியன் என்பவருடன் இவருக்கு முன்விரோதம். அந்தப் பகை நாளடைவில் பழிவாங்கும் எண்ணமாக மாறியது. இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் வெட்டிச் சாய்க்கத் திட்டம் போட்டதில் பூதக்காளையும் அவரது உறவினர்களும் சேர்ந்து பூல்பாண்டியை வெட்டிக் கொன்றனர்.

இது தொடர்பாக பூதக்காளை அவரது மகன்கள் முத்துபாண்டி, மகாராஜன், முத்துபாண்டியின் மனைவி பொன்னுக்கொடி, அவரது தம்பி முருகன் உறவினரான ஆறுமுகபாண்டி ஆகியோர் மீது வழக்குத் தொடரப்பட்டது. இதில் முத்துபாண்டியைத் தவிர ஐந்து பேரும் கைதுசெய்யப்பட்டு நிபந்தனை ஜாமினில் வெளியே வந்தனர்.

இவர்களைப் பழிவாங்கத் திட்டமிட்டனர் பூல்பாண்டியின் குடும்பத்தினர். போலீஸ் ஸ்டேஷனில் கையெழுத்துப் போட்டுவிட்டு ஊருக்கு திரும்பிக்கொண்டிருந்த பூதப்பாண்டியையும் அவருடன் வந்தவர்களையும் வழியில் மறித்தனர். கையில் பயங்கர ஆயுதங்களுடன் எதிர் முகாமைச் சேர்ந்தவர்கள் நிற்பதைக் கண்டதும் மகாராஜன், முருகன், ஆறுமுகபாண்டி ஆகியோர் தப்பி ஓடிவிட்டனர்.

அந்தக் கும்பலின் பிடியில் பூதக்காளையும் அவரது மருமகள் பொன்னுக்கொடியும் சிக்கிக்கொண்டனர். கொலை வெறிக் கும்பல், உயிர் தப்புவதற்காகக் காட்டுக்குள் ஓடிய இருவரையும் சரமாரியாக வெட்டிச் சாய்த்தது. இருவரும் சம்பவ இடத்திலேயே உயிரிழந்தனர்.


பூதக்காளையின் உறவினர்கள், ''பூதக்காளையும் பூல்பாண்டியும் சொந்தக்காரங்க. கடந்த முறை நடந்த கூட்டுறவுச் சங்கத் தேர்தலின்போது பூல்பாண்டியின் ஆதரவுடன் பூதக்காளை போட்டியிட்டார். அவரை எதிர்த்து கரிசல்குளம் கிராமத்தைச் சேர்ந்த பாலு என்பவர் போட்டியிட்டார்.

அதனால் ஏற்பட்ட விரோதத்தில் இருவரும் சேர்ந்து பாலுவை வெட்டிக் கொன்றார்கள். அந்த அளவுக்கு இருவரும் நெருக்கம். அதற்கு பிறகு 2007 உள்ளாட்சித் தேர்தலில் பூதக்காளையின் மருமகள் பொன்னுக்கொடி ஒன்றிய கவுன்சிலருக்குப் போட்டியிட்டார். அதே பதவிக்கு பூல்பாண்டியின் மனைவியும் போட்டியிட்டார். அதில் மனக்கசப்பு ஏற்பட்டு, தேர்தலின்போது இருவரும் பலமுறை மோதிக்கிட்டாங்க.

அது நிரந்தரப் பகையா மாறி, கடந்த ஜனவரி மாதத்தில் பூல்பாண்டியை வெட்டிக் கொன்னுட்டாங்க. அதுக்குப் பழிக்குப் பழியா இப்போது பூதக்காளையையும் அவரோட மருமகளையும் எதிர் தரப்பு போட்டுருச்சு. இந்த விரோதம் இப்போதைக்கு முடிவுக்கு வரும்னு தோணலை. போலீஸார் இரு தரப்பையும் கைதுசெய்வதோடு மேலும் உயிர் இழப்பு ஏற்படாமத் தடுக்கணும்'' என்றனர்.


களப்பாளன்குளத்தைச் சேர்ந்த சிலர், ''தேர்தல் சமயத்தில் ஏற்பட்ட பகையில், பொன்னுக்கொடியின் அண்ணன் மாரிச்செல்வனை முதலில் வெட்டிக் கொன்னுட்டாங்க. அதற்குப் பழியா, ஜனவரி 5-ம் தேதி பூல்பாண்டியனைக் கொன்னாங்க. இந்தக் கொலைக்குப் பழிவாங்கத் துடித்த பூல்பாண்டி குடும்பத்தினர், கொலைச் சம்பவத்தில் ஈடுபட்டவங்க ஜாமினில் வெளியே வந்ததும் அவங்க நடவடிக்கையைக் கண்காணிக்க ஆரம்பிச்சாங்க.


தினமும் பனவடலி சத்திரம் ஸ்டேஷனில் கையெ​ழுத்துப் போடுவதற்கு ஐந்து பேரும் போவது தெரிஞ்சு அவர்களைப் போட்டுத்தள்ளத் திட்டம் தீட்டினாங்க. 20-ம் தேதி அவங்க போலீஸ் ஸ்டேஷனில் இருந்து வெளியே வந்து இரண்டு பைக்கில் போயிருக்காங்க. பின்னால் காரில் வந்த பூல்பாண்டி குடும்பத்தினர், காரைக்கொண்டு பைக்கில் மோதியிருக்காங்க. அதில் பூதக்காளையும் அவரது மருமகள் பொன்னுக்கொடியும் சென்ற பைக் நிலைதடுமாறி சாய்ஞ்சிருச்சு.

அதற்குள் இன்னொரு பைக்கில் சென்ற மூவரும் எஸ்கேப் ஆகிட்டாங்க. வயதானவரையும் பெண்ணையும் அந்தக் கும்பல் வெட்டிக் கொன்னுட்டுத் தப்பிடுச்சு. இப்படியே பழிக்குப் பழியா கொலை விழுந்துக்கிட்டே இருந்தா, நாங்க எப்படி இந்த ஊரில் குடியிருக்க முடியும்?'' எனக் கொந்தளிக்கிறார்கள் ஊர் மக்கள்.

நெல்லை மாவட்டக் காவல் துறைக் கண்காணிப்பாளரான விஜயேந்திர பிதரி, ''பூல்பாண்டியின் கொலைக்குப் பழிவாங்கும் நடவடிக்கையாக அவரது மனைவி வேல்தாய் என்பவரின் ஆலோசனையில் கொலை நடந்திருப்பது முதல் கட்ட விசாரணையில் தெரிய வந்திருக்கிறது.

இதில் ஈடுபட்ட மூன்று பேர் மட்டும் இப்போது பிடிபட்டிருக்கிறார்கள். வேல்தாய் மற்றும் அவருடன் தலைமறைவாக இருக்கும் மற்றவர்களைப் பிடிக்க நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டு வருகிறது'' என்றார்.
மக்களிடம் ஏற்பட்டிருக்கும் அச்சத்தைப் போக்குவதற்குக் காவல் துறை தீவிரமாகச் செயல்பட வேண்டியது அவசியம்.

acknowledgements and thank you.. junior vikatan
 
Murders like this were very common in Thirunelveli district. People used to get murdered for the most trivial of reasons. Killing a person and walking with his head to the police station was not uncommon.

One of my relatives was a criminal lawyer in Thirunelveli. He had a roaring practice. But he and his family never went anywhere without protection.

These can change only by improvements in society. Things have improved. When compared to 50 years back the number of murders have come down.

This incident does not reflect on the underlying tensions in society. Often such murders take place in the extended family as a result of property disputes. That has come down. But now it is more about political power.

Thirunelveli/Madurai/Ramanathapuram/Kanyakumari districts have seen this kind of violence. It is the Marava Blood. I am not talking about the Marava caste alone. It is the மறவா spirit. It is in the மண். மண் வாசனை
All the castes including Brahmin's and Scheduled castes are hot blooded in these districts.

எலே சீவுடா is a common shout in தென்பாண்டித் தமிழ்.
 
I agree with you; such retaliatory action and murder is common in all parts of the country, especially in rural areas. What I fail to understand is how this will lead to social revolution.

In those days all, except brahmins carried arms for work or for protection; brahmins, except on rare occasions, were not exposed to violence. Now guns and killer weapons are carried by many even though the law forbids that. Getting gun licence is easy but expensive. Nobody keeps track once it is issued.

Murders like this were very common in Thirunelveli district. People used to get murdered for the most trivial of reasons. Killing a person and walking with his head to the police station was not uncommon.

One of my relatives was a criminal lawyer in Thirunelveli. He had a roaring practice. But he and his family never went anywhere without protection.

These can change only by improvements in society. Things have improved. When compared to 50 years back the number of murders have come down.

This incident does not reflect on the underlying tensions in society. Often such murders take place in the extended family as a result of property disputes. That has come down. But now it is more about political power.

Thirunelveli/Madurai/Ramanathapuram/Kanyakumari districts have seen this kind of violence. It is the Marava Blood. I am not talking about the Marava caste alone. It is the மறவா spirit. It is in the மண். மண் வாசனை
All the castes including Brahmin's and Scheduled castes are hot blooded in these districts.

எலே சீவுடா is a common shout in தென்பாண்டித் தமிழ்.
 
Brahmins also were involved in Violence. May be not directly. In the drought prone Tamil Nadu water for agriculture is always a problem.

Most of the time the limited water had to be shared. That is the water was diverted at different times to different fields. 10.00 P.M to 12.00 P.M field X gets it. From 12.00 to 2.00 A.M Field Y gets it. And so on. These are age old arrangements. But for ensuring that you get your right, you have to be there to enforce it. With your Adiyal. Brahmin Agriculturists also did this with their Adiyal. Any breach would lead to violence. In the village, you have no right if you can not enforce it. This is true even today.

There is no social revolution in this. But politicians would like us to believe in that.

Caste violence has been there for ages. It is not a recent phenomena. It is much better now than may be hundred years back.

It has made a reappearance in recent years because of other factors which are known to sociologists. But then no one has an idea how this problem could be solved. Caste is not the driving force behind these. It is economic factors.
 
thanks folks. i am really learning sociology of rural tamil nadu here.

praveen, i have seen several blogs reproducing in toto, from the many editions of vikatan, all with acknowledgement of the source. i guess if we too do that, they should not mind. after all, i started my subscription only because of being exposed to a few such articles, which kindled my interest. i think this is a free ad for vikatan, and hope YOU dont mind :)
 

This 'போட்டுத் தள்ளும்' culture has come to our area too! One guy who was proceeding to Thirupathi

was hacked to death right in front of our colony temple, when he came out after praying for a safe trip

to Thirupathi! May be, he got his 'vaikunta padhavi' though he was involved in many criminal cases! :evil:

Here is the link:
Sankararaman case accused murdered | Deccan Chronicle
 

This 'போட்டுத் தள்ளும்' culture has come to our area too! One guy who was proceeding to Thirupathi

was hacked to death right in front of our colony temple, when he came out after praying for a safe trip

to Thirupathi! May be, he got his 'vaikunta padhavi' though he was involved in many criminal cases! :evil:

Here is the link:
Sankararaman case accused murdered | Deccan Chronicle

raji

i think the waters run very deep in the sankarraman case. the way it is going, i would not be surprised, that sankarraman, would be found guilty, of being murdered by himself, and hence sentenced to death. everyone else will become either a victim or declared innocent. such is reality.
 
nilgiri mountain railway

i if am asked, what is the one last trip i would take and bring my family along, it would be this. i have not yet done this trip, but God Willing, maybe i would have the fortune to share with my wife, children and daughter in law.

as usual, it is left to BBC to bring out to the world, the best of india. and this one presentation, to me atleast, is somewhere near the top of the list..enjoy..the nilgiri mountain railway, from my own native state of tamil nadu.:)

nilgiri mountain railway
 
definitely not about ram and raji :)

i could not help falling down laughing on reading this. it is from fatima babu's facebook post, but she herself has acknowledged K.Muthukumaran. after this coffee will never taste the same for some folks :)

incidentally i make a mean coffee with percolator every day, and share the decoction with my daughter. mrs K prefers own keurig

apologize for the rather long cut 'n paste.

டிகாக்ஷன் போடுவது அப்படி ஒன்றும் பெரியதொரு காரியமல்ல என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன் – அந்தச் சந்தர்ப்பம் வரும் வரையில்.

மனைவி பாத்ரூமில் வழுக்கி விழுந்து கணுக்காலில் லேசான (அவள் பாஷையில் பயங்கரமான) வலி. வெறும் ஸ்டெரெய்ன்தான் – இரண்டு நாள் ரெஸ்ட்டாக இருந்தால் போதும் என்று டாக்டர் சொல்லிவிட்டார்.
ரெஸ்ட் என்பதில் காப்பி கூடப் போடக்கூடாது என்பதும் அடங்கும் என்பது எனக்குத் தெரியாது. அதனால் வழக்கம்போல் காலை ஐந்தரை மணிக்குக் காப்பி எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தேன்.

ரிஸல்ட்டுகளை எலக்ட்ரானிக் யந்திரம் வினாடி நேரத்தில் அறிவிக்கும் காலம் இது...மனைவி காப்பி போடுவாளா, மாட்டாளா என்ற ரிஸல்ட் ஆறு மணிக்கு மேல்தான் தெரிந்தது.

”டிகாக்ஷன் நீங்களே போட்டு விடுங்கள். பாலையும் ஸிம்மிலே வெச்சு நிதானமாகக் காய்ச்சி விடுங்க” என்று சொல்லிவிட்டு தனது தூக்கத்தின் இன்ப எல்லைக்குள் பிரவேசித்து விட்டாள்.

நான் காப்பி குடித்துப் பழகியிருக்கிறேனே தவிர போட்டுப் பழகாதவன். ஓரளவு காப்பி நடவடிக்கைகளை எட்ட இருந்து கவனத்திருக்கிறேன் என்றாலும் அதைத் தெரிந்து கொள்ள எந்த ஆர்வத்தையும் வளர்த்துக் கொள்ளாதவன்.

மனைவி போடும் காப்பி, கிரிக்கெட் ஆட்டம் மாதிரி சில சமயம் நன்றாயிருக்கும். சில சமயம் சுமாராக இருக்கும். இன்னும் சில சமயம் நாம எதைக் குடித்தோம் என்றே தெரியாது. மனைவி அமைவதெல்லாம் மாதிரி காப்பி அமைவதெல்லாம் டிகாக்ஷன் தந்த வரம்.

காப்பிப் பொடியை எந்த இடத்தில் வைப்பது என்ற அடிப்படை அறிவு சமையலறையில் புழங்குபவருக்கு இருக்க வேண்டும்.

மழை மறைவுப் பிரதேசம் மாதிரி கடலைமாவு பாட்டிலின் பின்னால் அதை ஒளித்து வைத்திருந்தால் எனக்கெப்படித் தெரியும். பக்கத்து வீட்டு அம்மாள் கண்ணில் நம்ம வீட்டுப் பாட்டில் ·புல் காப்பிப் பொடி பட்டால் திருஷ்டிபட்டுவிடும் என்பதாக ஒரு நம்பிக்கை. அவர்கள் வீட்டில் இரண்டு கார் இருக்கிறது. அதன் மேலெல்லாம் நம்ம திருஷ்டி படும் என்று அவர்கள் நினைத்து காரில் கண் திருஷ்டி கணபதி ஒட்டி வைப்பதில்லை.

ஆனால் நம்ம வீட்டு அற்ப காப்பிப் பொடியைப் பார்த்துப் பக்கத்து வீட்டம்மாள் கண் போட்டு விடுவாளாம். எல்லாம் சைக்கோ கேஸ்.

‘காப்பிப் பொடி எங்கே…’ என்றதும் அதன் இருப்பிடத்தை முணகினாள். அத்தோடு அலை வரிசை ஆ·ப் ஆகிவிட்டது.
காப்பிப் பொடியை ·பில்ட்டரில் போடவேண்டும என்பதெல்லாம் தெரியாத மூடனல்ல நான். அதையும் மேல் பில்ட்டரில் போட வேண்டும் என்கிற அளவுக்கு விஷயம் தெரிந்த ஞானஸ்தன்.

ஆனால் எந்த ·பில்ட்டர் என்பதில் ஒரு புதிர் வைத்திருந்தாள். ஒவ்வொருத்தருடைய ஹாபி எதையாவது கலெக்ட் செய்வது. சிலதுகள் கீ செயின் சேகரிக்கும். சில பேர் இருபது ரூபாய் நோட்டாக சேகரிப்பார்கள். சிலர் காதுக்கு மாட்டிக் கொள்ளும் ஏதோ ஒரு அயிட்டம். பொட்டு தினுசுகள், பெட்டி வகையறா…

மனைவி ஒரு ·பில்ட்டர் கலெக்டர். பல வகையான ·பில்டர்கள் வைத்திருக்கிறாள். சுமார் ஒன்பது பத்து இருக்கும்.
அது அது ஒழுங்காக அது அதனுடைய ஜோடியுடன் பொருத்தி குடித்தனம் நடத்திக் கொண்டிருந்தால் சட்டென்று நாம் எடுத்து விட முடியும்.

மேலுதுகளும் கீழுதுகளும் தனித் தனியாக ஒரு கூடையில் பளபளத்துக் கொண்டிருந்தன. மனைவி அதை ஸெட் செய்து வைப்பதற்குள்தான் ஆக்ஸிடென்ட்(?) ஆகிவிட்டது.

எந்த பாட்டத்துக்கு எது மேல் பாகம் என்று கண்டு பிடித்து அடுக்கி வைப்பதற்கே டங்குவார் அறுந்துவிட்டது. அதற்கப்புறம் அதற்கு மூடிப் பொருத்தம் பார்ப்பதற்குள் முகூர்த்தமே முடிந்து விடும் போலாகிவிட்டது.

நல்ல வேளை, அவ்விடத்திலிருந்து, ‘இன்னுமா காப்பி போட்டாகிறது’ என்று குரல் வரவில்லை.

சற்று கணிசமான ஒரு பில்டரை தேர்ந்தெடுத்தபின், காப்பிப் பொடி போட ஸ்பூன் தேடியதில் சகல ஸ்பூன்களையும் தேய்க்கப் போட்டிருப்பது தெரிந்தது. (ஆனால் நான் கொஞ்சம் சூட்சும மூளைக்காரனாதலால் வேறு பாட்டில் ஒன்றிலிருந்த ஸ்பூனை எடுத்து உபயோகித்தேன். மேற்படி பாட்டிலில் இருந்தது மஞ்சள் தூளாதலால் அதன் வாசனை காப்பிப் பொடியில் பற்றிக் கொண்டு விடப் போகிறதென்று அலம்பிவிட்டு – சே! என்ன அவசரம், ஏன் ஆர்வம் – காப்பிப்பொடி பாட்டிலில் ஈரமாகவே நுழைத்து விட்டேன். அது ஒன்றும் சிரச் சேதத்துக்குரிய மாபெரும் குற்றமில்லாவிட்டாலும்; நாளைக்கு கோர்ட் முன் பதில் சொல்லியாக வேண்டிய கட்டாயம் உள்ளது. மனைவியின் குறுக்குக் கேள்விகளும் என் நறுக்கு பதில்களும். (கற்பனைதான்).

நீங்க எந்த ஸ்பூனைப் போட்டீர்கள்?

ஏதோ ஒரு ஸ்பூன்.

மிளகாய்ப் பொடி ஸ்பூனா?

அந்த அளவு முட்டாளில்லை. மஞ்சள் பொடி பாட்டில் ஸ்பூன். எல்லாம் அலம்பிட்டுத்தான் போட்டேன்.
துடைச்சீங்களா?

ஊம்… ஊம்…

சரியாச் சொல்லுங்க. துடைக்காமலேயே போட்டிருக்கீங்க.

சரியான ஞானக் கண்ணி!

காப்பிப் பொடியெல்லாம் பிசுபிசுன்னு… சே! அப்புறம் ஏன் பாட்டிலை மூடலை?
மஞ்சள் தூள் பாட்டிலையா? நல்லா மூடினேனே.

நான் கேட்டது காப்பிப் பொடி பாட்டிலை. எல்லா வாசனையும் போச்சு. புளியங்காப் பொடியாட்டும் ஆயிடுட்டுது…
ஒரே நாளில் இவ்வளவு பெரிய மண மாற்றம் நிகழ்ந்திருக்கும் என்று நம்ப இடமில்லாவிட்டாலும் தப்பு, தப்புத்தானே….
இப்படியெல்லாம் கற்பனை செய்து கொண்டு, மஞ்சள் பொடி பாட்டில் ஸ்பூனை ஈரம் போக வேஷ்டியிலேயே துடைத்துக் காய்ந்திருப்பதைச் சரிபார்த்துக் கொண்டுதான் பாட்டிலில் போட்டேன்.

சே! காப்பிப் பொடிப் பாட்டிலுக்குள்ளே ஏற்கனவே ஒரு சிறு ஸ்பூன் ஒளிந்து கொண்டிருந்தது. அதுதான் அளவு ஸ்பூனாக இருக்க வேண்டும். சில சமயம் அந்தச் சின்ன அலுமினிய பழைய ஸ்பூனை நான் சந்தித்திருக்கிறேன். சனியனைத் தூக்கி எறி முதலில் என்று கூடச் சொல்லியிருக்கிறேன். எங்க வீட்டிலே அம்மா ஆசையாக் கொடுத்தது. பாட்டி காலத்திலிருந்த ஆக்கிவந்த ஸ்பூனா இருந்துண்டிருக்கு – உங்க கண்ணை ஏன் உறுத்துது எட்ஸெட்ரா.

அந்த பாரம்பர்ய ஸ்பூனாலேயே போட்டுவிடலாம். நாளைக்கு விசாரணைக் கமிஷன் எந்த ஸ்பூனைப் போட்டீங்க என்று கேள்வி கேட்டால் கேள்விக்குப் பதில் சொல்ல சாதகமாயிருக்கும்.

ஸ்பூனால் எத்தனை போடுவது என்பது பிரசினை. வாய்ஸ் கொடுக்கலாமா? ‘நீங்க பெரிய ரஜினி? வாய்ஸ் குடுக்கறீங்களா வாய்ஸ்?’ என்று எழுப்பப்பட்ட புலி உறுமக் கூடும்.

இரண்டு ஸ்பூன் காப்பிப் பொடியை (குமாச்சியா) போட்டாயிற்று.

அப்புறம் ஞாபகம் வந்தது. பில்ட்டரில் கொஞ்சம் சர்க்கரை போடுவாள். அப்போதான் நன்றாக இறங்குமாம்.
ஒரு குண்சாகச் சர்க்கரை போட்டேன். சாதனையில் மாபெரும் பகுதி முடிந்தது.

பாலைக் காய்ச்ச வேண்டியது. டிகாக்ஷனுடன் கலக்க வேண்டியது. சர்சர்ரென்று நுரை பொங்க ஆற்றிக் குடித்துவிட்டு அவளுக்கும் தர வேண்டியது.

பாலைக் காய்ச்சுவதில் ஒரு சின்ன இக்கு வந்து சேர்ந்தது. சிறிது சூடானதும் பாலில் வினோதமான கொப்புளங்கள் கிளம்பி டுப், டப் என்று வெடித்தன. உடம்பெல்லம் நடுங்கிப் போச்சு. ‘இறைவா, தெரிந்தோ தெரியாமலோ செய்த பிழையெல்லாம் பொறுத்தருள்வாயப்பா’ என்ற பிரார்த்தனை எடுபடவில்லை.

இத்தனைக்கும் அறிவுக்கெட்டிய விதத்தில் பால் பாத்திரத்தை நன்றாகத் தேய்த்துத்தான் அடுப்பேற்றினேன்.

இதற்குள் எந்த அன்னப் பறவையின் தலையீடும் இல்லாமல் பால் வேறு நீர் வேறு என்றாகி கட்டி தனி, தண்ணி தனி, இரண்டும் கலந்த தொகுதி தனி எனக் கூட்டு சேராக் கூட்டணி மாதிரி பால் அது இஷ்டத்துக்குத் திரிந்துகொண்டிருந்தது.
மிக அபாய கட்டம். இதை மேலிடத்துக்கு ரிப்போர்ட் செய்தால் காலையில் மாபெரும் மகாபாரத யுத்தம்தான் நிகழும், ஈராக்கிய கைதியை நிர்வாணமாக்கி அமெரிக்கப் பெண் ஸோல்ஜர் கழுத்தில் கயிறைக் கட்டி இழுத்துப் போன பயங்கரக் காட்சி கண் முன் வந்தது.

அமெரிக்கப் படையினரளவு கல் நெஞ்சுக்காரியல்ல என் அன்பு மனைவி என்றாலும் சேதாரம் செப்டம்பர் இருபத்து நாலு ஆச்சே.

ஒரு லிட்டர் பாலையும் திரிய வைத்துவிட்டேனே…

இப்போதுதான் எனது பழைய எதிர்பார்ப்பு அழைப்பு வந்தது. ”இன்னுமா காப்பி போடறீங்க?”

”தோ ஆச்சு!”

”நான் வரட்டுமா?”

”வேணாம், வேணாம்” அவசரமாக அவள் வருகையை ரத்து செய்தேன்.

முக்கியமான சடங்கு ஒன்று இருக்கிறதே. கட்டி தட்டிய ஒரு லிட்டரின் பூத உடலை உடனடியாக மறைத்தாக வேண்டும். புழக்கடை செடிக்குக் கொண்டு போய்க் கொட்டலாம். ஆனால் போகிற வழியில் மனைவியின் ‘என்னத்துக்குப் புழக்கடைக் கதவைத் திறக்கறீங்க?’ என்றால் விபரீதம். கொலை செய்வதைவிட அதை மறைப்பது கடினமான வேலை என்பார்கள். பாலைத் திரிய வைப்பதைவிட, திரிந்த பாலை மனைவிக்குத் தெரியாமல் கொட்டுவது கஷ்டமான வேலை.

அதை ஒரு வழியாக சமையலறைத் தொட்டியிலேயே ஊற்றி, பாலின் சுவடே தெரியாமல் குழாய் நீரைக் கணிசமாக ஓடவிட்டு, மேற்படி பாத்திரத்தை புத்தி சக்திக்கு எட்டியவாறு அவசரத் தேய்ப்பு செய்து அலமாரியில் கவிழ்த்துவிட்டுப் புதிய பாத்திரத்தில் புதியதாகப் பாலை ஊற்றி ஒரு வழியாகப் பால் காய்ச்சும் படலம் முடிந்தது.

இனி பில்ட்டரில் உள்ள டிகாக்ஷனுடன் கலப்புத் திருமணம்தான்.

பில்ட்டரை எடுப்பது மகாக் கடினமான வேலை. முற்பகல் செய்யின் பிற்பகல் விளையும் என்னும் பழமொழிக்குச் சிறந்த உதாரணம் – பில்ட்டரைக் கழற்றுவதுதான்.

எவ்வளவு அழுத்தமாக மூடினோமோ அவ்வளவுக்கு அந்தச் சனியனைத் திறக்க முடியாது. சூடு வேறு பற்றிக் கொள்கிறதா, ஒரு வழியாக வேட்டி, துணி, பிடி துணி என்று பல வகை சாதனைகளைப் பயன்படுத்தியும் விட்டுத் தொலைத்துக் கொண்டால்தானே.

இடுக்கியை எடுத்து பில்ட்டரின் மேல் புறத்தைத் தாஜா செய்தேன். அப்புறம் கீழ்ப்புறம். சட்டென்று ஒரு ஐடியா. சூடாக இருப்பதால் இறுக்கிப் பிடித்துக் கொண்டிருக்கலாம்… ஒரு பாத்திரத்தில் தண்ணீர் பிடித்து அதில் பில்ட்டரை இளைப்பாற வைத்தேன்.

அதற்குள் மனைவியிடமிருந்து ‘என்னாச்சு! நான் வரட்டுமா?’ என்று மூன்று கால்கள். (மனைவிக்கு இரண்டு கால்கள்தான்).

”இதோ ஆச்சு!” என்று சமாதானக் குரல் தந்துவிட்டு, முழுப் பலத்தையும் பயன்படுத்தி, விபீஷணன் ராமேஸ்வரத்தில் சிவலிங்கத்தைப் பிடுங்கப் பார்த்த மாதிரிப் பெரு முயற்சி செய்து, கடைசியில் டமால் என்று ஜோடி பிரிந்தது.
செய்கூலி சேதாரம் போக கீழ் பில்ட்டரில் அரை பில்ட்டருக்கு டிகாக்ஷன்.

பிழைத்தேண்டா சாமி என்று பாலில் அதைக் கொட்டி சர்க்கரையையும் அள்ளிப் போட்டு கலக்கி மனைவிக்குக் கொண்டு செலுத்திவிட்டு, சமையலறைக்கு திரும்புவதற்குள், ‘தூ தூ… என்று மனைவியின் கூப்பாடு.
”அழுத்தவே இல்லியா…” கூவினாள் – காட்டாளி டார்ஸான் கூட யானைக் கூட்டத்தை இத்தனை நீட்டி, உரக்க அழைத்திருக்க மாட்டான்.

”எதை அழுத்தலையா?” செயற்கையான வீரத்துடன் காளிமாதாவிடம் மோதினேன்.

”மனுஷி குடிப்பாளா?” என்று ஆற்றிக் காட்டினாள்.

மணல் மாரி! கறுப்பு மணல் டம்ளரிலிருந்து டபராவுக்கு மாறிக் கொண்டிருந்தது.

”அழுத்தவே இல்லியா? காப்பிப் பவுடர் பூரா அப்படியே இறங்கித் தொலைத்திருக்கிறது! அழுத்தணும்னு தெரியாது?”
”எதை?”

”என் தலையை!” மனைவி படுக்கையிலிருந்து கோபாவேசத்துடன் எழுந்தாள். என்னை ஒரு தள்ளு தள்ளிக் கொண்டு சமையலறைக்குப் போய் பில்ட்டரை ஆராய்ந்தாள்.

”ஒரு வாய்ச் காப்பிப் போட லாயக்கில்லை. மாடு கன்னுப் போட்ட இடம் மாதிரி மேடையைக் கோரம் பண்ணி வெச்சிருக்கீங்க. அழுத்தணும்னு தெரியாது. மனுஷி எப்படிக் குடிக்கிறதாம்.

”எதையடி அழுத்தணும்…?”

”காப்பிப் பொடியைப் பில்டரில் போட்டுட்டு கடனேன்னு அப்படியே வென்னீரை ஊத்தினீங்களாக்கும் – வேலை முடிஞ்சிதுன்னு.”

நான் மகா சிரத்தையுடன் செய்த காரியத்தை அவள் கடனே என்று செய்ததாகக் கூறியதற்கு வருத்தம் தெரிவித்தேன்.
அதற்குள் அவள் வேறு புது பில்ட்டரை எடுத்துப் புதுசாகக் காப்பிப் பவுடரை… ”இதனுடைய மேல் பில்ட்டர் எங்கே… அட ராமா! நாலு ஸ்பூன் பில்ட்டருக்கு இரண்டு ஸ்பூன் பாட்டத்தைப் போட்டுத் தொலைச்சி காப்பிப் பொடியையும் சரியாக அழுத்தாமல்….”

”காப்பிப்பொடியை அழுத்தணுமா, சர்க்கரைகூடப் போட்டேன். நீ போடுவியே அதே மாதிரி.”

”உங்க தலை. காப்பிப் பொடியை அழுத்தி விடணும். உங்களுக்கு என்ன இழவு தெரிகிறது? நாலு ஸ்பூன் அடிக்கிற காப்பிப்பொடி பில்ட்டரில் இரண்டு ஸ்பூன் பொடியைப் போட்டு அதையும் அழுத்தாமலே…”

”அழுத்தினேனே. பில்ட்டர் விட்டுக்கவே மாட்டேன்கிற அளவு அழுத்தினேனே.”

”காப்பிப் பொடியை அழுத்தணும்… இந்த வீட்டிலே ஒருத்தி செத்தால் கூட அவளுக்கு ஒரு வாய் காப்பிப் போட்டுத்தர ஆள் இல்லை.”

”செத்தால் ஒரு வாய் அரிசிதான் போடுவார்கள்,” என்று சொல்லியவாறு (மனசில்) நைஸாக ஸ்தலத்தைவிட்டு நழுவினேன்.

கால்மணியில் மனைவி காப்பியோடு வந்தாள். நிஜமாவே காப்பி பிரமாதமாயிருந்தது.

”போடறவா போட்டாத்தாண்டி எல்லாமே நல்லாருக்கு!” என்று பாராட்டினேன். ”எனக்கும் காப்பி போட முறைப்படி கத்துக் கொடுத்துடு” என்றேன்.

”கத்துக் குடுக்கறாளாக்கும் கத்து? கண் பார்த்தா கை வேலை செய்யணும். காப்பின்னா பொண்டாட்டிதான் போடணும் என்கிறது வடிகட்டின மேல ஷாவனிஸம்!”

”வாஸ்தவமான பேச்சு…” என்று நைஸாக நகர்ந்தேன். ஓட்டல்களில் ஆண்கள்தான் காப்பி போடுகிறார்கள் மேலாவது ஷாவனிஸமாவது. உளறல்.

A mail shared by K.Muthukumaran - my friend (from fatima babu post in facebook)
 

ஐயோ, குஞ்சுப்பு சார்! சிரிப்புத் தாங்கலை!


என்னவரின் கதை வேற மாதிரி! இதோ:



நான் காபி போடுவதே தனி ஸ்டையில். என் வழி..... தனீஈஈஈஈ வழி!!


எலெக்ரிக் ஃபில்டரின் காபி போடும் ஜாடியை மட்டும் எடுத்துவிட்டு, அடி வலையையும் வைத்து,

உள் கப்பில் (எங்கள் இருவருக்குத் தானே​​) மூணு ஸ்பூன் காபி பொடி முக்கால் டம்ப்ளர் கொதிக்கற

நீர்.... மூன்றே நிமிஷத்தில் டிக்காஷன் இறங்கும். பால் காய்ச்ச மில்க் குக்கர். (அதன் உடஞ்ச விசில்

கதையைத்தான் 'ஐடியா' இழையில் எழுதினேனே!) அதனால், எப்பவுமே காபிக்கு கரண்ட் செலவே

கிடையாது!



நான் மட்டும் ஊருக்கு நாலு நாள் போகும் சந்தர்ப்பம் வந்தது! 'இன்ஸ்டன்ட் காபி இந்தத் தடவை

வேண்டாம்ப்பா! இந்த ஃபில்டர் ரொம்ப ஈஸி. பொடியை அழுத்த வேண்டாம்; லேசா ரெண்டு ஸ்பூன்

காபிப் பொடியைப் போட்டு, அதில் அரை டம்ளர் கொதிக்கிற வென்னீரை விட்டாலே போதும்ப்பா!'

என்ற இன்ஸ்ட்ரக்ஷனோடு, பிரியா விடை பெற்று ஊருக்குச் சென்றுவிட்டேன்!



என்னவர் மில்க் குக்கரில் பால் காய்ச்சுவார்! தேய்க்கறதுக்கு வனிதா வருவாளே! ஒரு அதிசயம்

தெரியுமோ? அவர் ஸுப்பர் தயிர் செய்வார்! 'உன் தயிரை விட என் தயிர் எவ்வளவு கெட்டி

பாத்தியாம்மா?' என்ற பீற்றல், நான் எப்போ ஊரிலிருந்து வந்தாலும் கட்டாயம் இருக்கும்! மில்க்

குக்கரை இருபது நிமிஷம் கத்த விட்டால், ஏன் தயிர் கெட்டியாக வராது!!

to be continued...........
 
​continuation....

தினம் போனில் விசாரித்தேன் காபி நன்றாக வந்ததா என்று. பதில் சந்தோஷம் தந்தது! அப்பாடி.

நான் சிங்காரச் சென்னை திரும்பினால், உடனே சுடச் சுடக் காபி தருவார் என்னவர் என எண்ணி

இறுமாந்தேன்!



அந்த நாளும் வந்தது; நானும் ஆட்டோ பிடித்து இனிய இல்லம் வந்துவிட்டேன், காபி கிடைக்கும்

எதிர்பார்ப்பில்! ரன்னிங் ரேஸில் கடைசியில் வந்தது போல முகத்தோடு என்னவர்! அடடா! என் காபி

என்னவாயிற்று?


'என்னம்மா
பில்டர் வச்சிருக்கே! காபிப் பொடியை நேத்துப் போடும்போதே இடிச்சது! இன்னிக்கு

சுத்தமா இடமே இல்லை!' இதென்ன புதுக் கதை என்று அடுப்படிக்கு ஓடினேன்... நான் கண்ட காட்சி...

காபி ஃபில்டரில் பழைய பொடியை எடுக்காமல், புதுப் பொடியைப் போட்டுப் போட்டுப் போட்டு.......

அடக் கடவுளே! காபி பில்டரை வனிதா அலம்ப மாட்டாள் என்று மட்டும்தான் சொன்னேன்! நீங்கள்

அலம்பணும் என்று சொல்ல மறந்தேனே!!!

:tea:
 
Vanniars and other castes

Anyone with a remote interest in tamil nadu, could not but help noticing the recent quarrels and vendettas between the dalits and the vanniars.

that the fruits of government bounty is shared by both communities, and notwithstanding that, the vanniars appear to be jealous of the pockets of prosperity among the dalits, and notwithstanding the fact, that the dalits now, can will and able, to tweak their noses at their erstwhile 'bosses' and 'superiors', we as tambrams, can somewhat understand what it is, when an entire community is branding us as villains.

inspite of a handful to play up the anti brahmin card, by and large, the web area is inundated with condemnations of ramdass and crew. there is a grudging acknowledgement of his contribution to the uplift of his community, who still, mostly feed off the land, and live hand to mouth life, succoured by the power of the Drink. :)

iqbal selvan, is one muslim dalit (? not sure how else to quantify this guy in terms of caste and religion) has a hard hitting article against the very concept of caste based reservation, except for the poorest of the dalit - not the creamy layer dalits, not any other caste. reminds of ambedkar re this. also a new found confidence, in himself who got his college seats out of general quota, that gradually the non brahmin groups of tamil nadu may feel that they can contest on their own merit for college seats and government jobs.

that this view is not widely prevalent is no surprise, for nobody wants to give up their privilges, once assigned, and it will probably take another huge social upheaval and things coming to a worse situation, before sane reforms are made. i think, by then, there may be less than a couple of lakhs of brahmins living in tamil nadu, a mere pin drop, in an otherwise population of about 6 crores (rough guestimate)

iqbal selvan on recent anti dalit clashes

also, i came to know of another tamil community, outside of tambrams, which reached out of state, and into the distant uttar pradesh, for moral support. the chitra pournami function at mahabalipuram, organised by the PMK, was graced by the presence of no greater a persona than akilesh yadav - an interesting combination of sheep herders and supposed descendents of chola armies. go figure that out :)

it looks like JJ came out smelling like roses, with kudos from all sides, and absence of any criticism from MK. that she did, by giving ramadass a long rope, which to her expectation, with which he tied a tight noose and conveniently hung himself.

தமிழ் வாழ்க தமிழ் நாடு வாழ்க தமிழினம் (that includes us tambrams!!) வாழ்க

on a lighter note, the chicago tamil sangham is producing a play of பொன்னியின் செல்வன் . i have suggested that these come to toronto. for sure, yours truly would gladly shell out 50 dolla for a front row seat.

thank you.
 
that the fruits of government bounty is shared by both communities, and notwithstanding that, the vanniars appear to be jealous of the pockets of prosperity among the dalits, and notwithstanding the fact, that the dalits now, can will and able, to tweak their noses at their erstwhile 'bosses' and 'superiors', we as tambrams, can somewhat understand what it is, when an entire community is branding us as villains.

inspite of a handful to play up the anti brahmin card, by and large, the web area is inundated with condemnations of ramdass and crew. there is a grudging acknowledgement of his contribution to the uplift of his community, who still, mostly feed off the land, and live hand to mouth life, succoured by the power of the Drink. :)
made bold contradictory sentences about vanniyars. maybe this can help know more about pallis (so-called vanniyars), a large section of which were slaves themselves: Land and Caste in South India: Agricultural Labour in the Madras Presidency ... - Dharma Kumar - Google Books (p.41-44, 58-61)

thank you.
 
Last edited:

Dear Kunjuppu Sir,

I thought this thread will go in a hilarious note!

Once caste enters any thread, argument starts!!
 

Dear Kunjuppu Sir,

I thought this thread will go in a hilarious note!

Once caste enters any thread, argument starts!!

not to worry raji..mine are just flitting observations. i intend to give wide berth to any arguements as that would be of no purpose :) but we cannot be an ostrich can we? we need to be aware of the world we live and contribute to positive vibes wherever we can, even if sometimes take a negative or restictive tone. would keep any controversial to the minimum.

but you are right, my purpose here, was offbeat stories. :) btw did you notice the staging of ponniyin selvan in chicago?
 
thanks to ananda vikatan - inheritance troubles on another dmk minister

anbazhagan, is someone, whom i would not group with MK or others, in terms of how he manages his family. so far as i know, there has been no gossip or rumours of corruption. atleast that is my knowledge.

so it was with great surprise i read this in this week's junior vikatan. with acknowledgement to the magazine, here is the excerpt. intersting read...

'கையெழுத்துப் போடும்போது சுயநினைவில் இருந்தாரா மனைவி?'' அன்பழகன் குடும்பத்தில் சொத்துப் பிரச்னை

கருணாநிதிக்கும் அன்பழகனுக்​கும் உள்ள நட்பு, அரசியல் வட்டா​ரத்தில் அதிசயமாகப் பார்க்கப்படும். கருணாநிதி குடும்பம் பற்றி சர்ச்சைக்குரிய தகவல்கள் வரும். ஆனால், அரசியல் மற்றும் குடும்ப சர்ச்சையில் சிக்காதவராக இதுவரை அன்பழகன் இருந்தார். இப்போது, அவரது குடும்பத்திலும் புகைச்சல். சொத்துப் பிரச்னைக்காக வீரபாண்டி ஆறுமுகம் குடும்பம் நீதிமன்றப் படி ஏறிய சூடு தணிவதற்குள், அன்பழன் வீட்டில் இப்போது விவகாரம் வெடித்துக் கிளம்பியிருக்கிறது. அன்பழகனுக்கு எதிராகப் போர்க் கொடி தூக்கியிருக்கிறார் அவரது மருமகள் தனலட்சுமி.
விவகாரத்துக்குள் போவதற்கு முன் அன்பழ​கன் குடும்பம் பற்றிய சிறுகுறிப்பு...
அன்பழகனின் முதல் மனைவி வெற்றிச்செல்வி. அவர் மறைவுக்குப் பிறகு சாந்தகுமாரியை இரண்டாவதாக மணந்தார் அன்பழகன். இந்த தம்பதிக்கு புருஷோத்தமராஜ், ராஜேந்திரபாபு, ஜெயக்குமாரி என மூன்று பிள்ளைகள். இதில், ராஜேந்திரபாபுவின் மனைவிதான் தனலட்சுமி. ராஜேந்திரபாபு, இப்போது உயிருடன் இல்லை.

தனது தரப்பு நியாயங்களைப் பேசுவதற்காக நம்மைச் சந்தித்தார் தனலட்சுமி. ''சென்னை அண்ணா நகர் சாந்தி காலனியில் எல்லோரும் கூட்டுக் குடும்பமாக வாழ்ந்தோம். பிறகு, லாயிட்ஸ் ரோடு வாடகை வீட்டில் நானும் என் கணவர் ராஜேந்திரபாபுவும் வந்தோம். என் கணவர் இறந்த பிறகு என் மகனோடு இந்த வீட்டில்தான் வசித்து வருகிறேன். அண்ணா நகர் வீட்டில் இருந்த மாமியாரை (சாந்தகுமாரி) அடிக்கடி போய் பார்த்துக்கொள்வேன். கடந்த ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 23-ம் தேதி திடீரென்று மாமியார் இறந்துபோனார். சில நாட்கள் கழித்து மாமியாரின் படத் திறப்பு விழா அண்ணா நகர் வீட்டில் நடந்தது. அப்போது மாமனார் (அன்பழகன்) என்னிடம், 'இனிமேல் இங்கே இருக்க நான் விரும்பவில்லை. கீழ்ப்பாக்கம் கார்டன் வீட்டுக்கு (முதல் மனைவி வெற்றிச் செல்வி வாழ்ந்த வீடு) போய்விடுகிறேன்’ என்றார். அப்போது, 'சொத்தில் எங்களுக்கு என்ன செய்யப் போறீங்க?’னு அவரிடம் கேட்டேன். 'அண்ணாநகர் வீட்டை மூத்த மகன் புருஷோத்தமராஜ் பெயரில் சாந்தகுமாரி ஏற்கெனவே உயில் எழுதிவைத்துவிட்டார். அதனால் புருஷோத்தமராஜிடம் போய்க் கேட்டுப் பார்’ என்று சொல்லிவிட்டார். அதாவது எங்களுக்கு வீடு இல்லை என்று சொல்லிவிட்டார்.

அண்ணா நகர் வீடு மாமியார் பெயரில்தான் இருந்தது. அந்த வீட்டின் மதிப்பு சுமார் 9 கோடி ரூபாய். மாமியாருக்கு 2007-ம் ஆண்டு மூட்டு ஆபரேஷன் நடந்தது. அப்போதுவரை அவர் சுய நினைவோடுதான் இருந்தார். 2008-ம் ஆண்டில் இருந்து படிப்படியாக அவருக்கு சுயநினைவு குறையத் தொடங்கியது. அவர் இறக்கும்போது அவருக்கு சுயநினைவே கிடையாது. அப்படிப்பட்டவர் 27.10.11-ம் தேதி அன்று உயில் எழுதியதாகச் சொல்கிறார்கள். ஆனால், அந்தச் சமயத்தில் மாமியார் சுயநினைவோடு இல்லை. அப்படியிருக்கும்போது எப்படி அவர் உயில் எழுதியிருக்க முடியும்? எழுதப் படிக்கத்தெரிந்த என் மாமியார் அந்த உயிலில் கைநாட்டு வைத்திருக்கிறார். இதன் மூலம் அவர் சுயநினைவில் இல்லை என்பது தெரியவந்திருக்கிறது. அவருடைய விருப்பம் இல்லாமலேயே கைநாட்டைப் பதித்திருக்கிறார்கள். மாமியார் உயிருடன் இருந்தபோது என் கணவர் மீது அதிகம் பாசம் வைத்திருந்தார். கணவர் இறந்த பிறகு நான் பொட்டு வைக்கவில்லை. அதைப் பார்த்துவிட்டு 'தனலட்சுமி நீ எப்போதும் போல் இரு. நீ பொட்டோடு இருந்தால், என் மகன் உயிரோடு இருப்பது போல் உணர்கிறேன்’ என்று சொல்லி பொட்டு வைத்துக்கொள்ளச் சொன்னார். அந்த அளவுக்கு என் மீது அன்பு செலுத்திய என் மாமியார், எங்களுக்கு எந்தப் பங்கும் தராமல் எப்படி உயில் எழுதியிருக்க முடியும் என்ற சந்தேகம் இருக்கிறது.

அண்ணாநகர் வீட்டில் என் குடும்பத்துக்குப் பங்கு கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையில்தான் எனக்கு 15 லட்சம் ரூபாய் வரை சிலர் கடன் கொடுத்திருந்தனர். அவர்களுக்கு நான் பதில் சொல்ல முடியாமல் தவிக்கிறேன். கணவர் இறந்த பிறகு, குடும்பத்தை வழிநடத்த நான் நிறையக் கஷ்டப்பட்டுவிட்டேன். அன்றாடச் செலவுக்குக்கூட பணம் இல்லை. பணத்துக்காக சினிமாவிலும் நடித்தேன். கலைஞர் கதை வசனம் எழுதிய 'பெண் சிங்கம்’ படத்தில் நடித்ததற்காக 2,000 ரூபாய் கிடைத்தது. பேராசிரியர் அன்பழ​கனின் மருமகள் இப்படி சினிமாவில் நடிக்கும் அளவுக்கு போனதைப் பற்றிக்கூட யாரும் கவலைப்படவில்லை. என் மகன் கிரிபாபு ஹோட்டல் மேனேஜ்மெண்ட் படித்திருக்கிறான். அவனுக்கு ஒரு வேலையைக்கூட என் மாமனார் வாங்கித் தரவில்லை. ஒரு தனியார் விமான நிறுவனத்தில் வேலைக்கு சேருவதற்காக மாமனாரிடம் கேட்டபோது 'கிரிபாபுவின் பயோடேட்டாவைக் கொடு. வாங்கித் தருகிறேன்’ என்றார். சில நாட்கள் கழித்து, 'எதுவும் செய்ய முடியவில்லை’ என்றார். அவருக்கு இருந்த செல்​வாக்கில் ஒரு போன் செய்திருந்தாலே, வேலை கிடைத்திருக்கும். அதைக்கூட செய்ய அவருக்கு மனம் இல்லை. 'வங்கியில் வாங்கிய கடனை அடைக்க உதவி செய்யுங்கள்’ என்று கேட்டேன். அதற்கும் மறுத்துவிட்டார்.

புருஷோத்தமராஜ் குடும்பம், எங்கள் குடும்பம், நாத்தனார் ஜெயகுமாரி குடும்பம் ஆகிய மூன்று குடும்பங்களுக்குள் இதுவரை எந்தப் பிரச்னையும் ஏற்பட்டதில்லை. மாமனாரே பேசி, 9 கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள வீட்டை மூன்று பிள்ளைகளுக்கும் சரிசமாகப் பிரித்துக் கொடுக்கலாம். ஆனால், அதை என் மாமனார் ஏனோ செய்யவில்லை. 'புருஷோத்தமராஜிடம் கேட்டுப் பார்’ என்று என் மாமனார் சொன்னதால் புருஷோத்தமராஜிடம், 'சொத்து உங்க பெயரில் எழுதிவைக்கப்பட்டிருக்கிறது. எங்களுக்கான பங்கைத் தாருங்கள்’ என்றேன். 'என் பெயரிலா சொத்து எழுதியிருக்கிறார்கள். நீங்க சொல்லித்தான் இது தெரியும்’ என்று பிடிகொடுக்காமல் பேசினார். சொத்தில் பங்கு பெறுவது தொடர்பாக நாத்தனார் ஜெயகுமாரியிடம் பேசினேன். 'எனக்கு உரிய பங்கை அவர்களே என்னிடம் வந்து தர வேண்டும். நானாகப் போய் கேட்க மாட்டேன்’ என்று சொன்னார்.

மாமனாரின் மூத்த மனைவி குடும்பத்​தாரிடம் இதுபற்றி முறையிட்டேன். 'நியாயப்படி சொத்தில் உனக்கு உரிமை இருக்கிறது. ஆனால் எங்களால் எதுவும் செய்ய முடியாத நிலையில் இருக்கிறோம்’ என்று எனக்காகப் பரிதாபப்பட்டனர். கட்சியில் இருக்கிற முக்கியப் பிரமுகர்கள் மூலமும் முயன்று தோற்றுவிட்டோம். நீதிமன்றத்துக்குப் போகவும் வசதி இல்லை'' என்று கண்ணீருடன் முடித்தார் தனலட்சுமி.
புருஷோத்தமராஜிடம் பேசினோம். ''சொத்தில் உரிமை கோர அவருக்கு எந்த உரிமையும் இல்லை. 'நான் உயிருடன் இருக்கும் வரை சொத்தை அனுபவித்துக் கொள்ளலாம். என் மறைவுக்குப் பிறகு சொத்து என் மகனுக்குத்தான் சேரும்’ என்று அம்மா உயில் எழுதிவைத்திருக்கிறார். இந்த விஷயம்கூட அம்மாவின் இறப்புக்குப் பிறகுதான் தெரியவந்தது. அவர் உயிருடன் இருக்கும்போதே தெரிந்திருந்தால் எதாவது செய்திருக்கலாம். உயில் எழுதியபோது அவர் சுயநினைவோடு இல்லை என்பது சுத்தப் பொய்'' என்றார்.
அன்பழகன் அவசியம் தீர்த்து வைக்க வேண்டிய பஞ்சாயத்தாக இது மாறிவிட்டது.

- may 8 junior vikatan
 
Temple for who?

no kidding folks, one of these years, i hope to visit the temple consecrated to khushboo.

... and here is a new one coming up for udhayanidhi stalin. the reasons given are astounding, but believable.

thanks to vikatan timepass for this article :)

'உதயநிதி ஸ்டாலினுக்குக் கோயில் கட்டப் போகிறோம். ஒரு எட்டு வந்துட்டுப் போங்களேன்' என்று அழைப்பு வந்தது நம்முடைய அலுவலகத்துக்கு. 'எது மாதிரியும் இல்லாத புது மாதிரியா இருக்கே, என்னடா இது பகுத்தறிவுவாதி கருணாநிதி குடும்பத்துக்கு வந்த சோதனை’ என்று ஆச்சர்யப்பட்டுக்கொண்டே சென்றேன். இடம், மீஞ்சூரை அடுத்த நெய்தவாயல் என்ற கிராமம். எதிர்கால 'அறங்காவலர் குழுத் தலைவர்’ ராகவேந்திரனிடம் பேசினேன்.

''ஒருவேளை நீங்க குஷ்புக்கு எதிர் கோஷ்டியா? அதனாலதான் உதயநிதிக்குக் கோயில் கட்டுறோம்னு அதிரடியா இறங்கிட்டீங்களா?''

''எங்களுடைய இந்த லட்சியத்துக்கு(?) அரசியல் காரணம் எதுவும் இல்லைங்க. சாதாரண பஞ்சாயத்துத் தலைவர் பசங்களே ஏகப்பட்ட அலப்பறையைக் குடுக்குறாங்க. ஆனா, உதயநிதி இவ்வளவு பெரிய தலைவரோட மகன், எவ்வளவு அடக்கமா இருக்காரு? அந்த அடக்கத்துக்கு நாங்க அடிமை. அவருடைய தீவிர ரசிகர்கள் நாங்க இருக்கிறோம்கிறதை அவருக்குக் காட்டத்தான் இந்தக் கோயில் கட்டும் ஏற்பாடு!''

''ஆனாலும் இது ரொம்ப்ப்ப ஓவர் இல்லையா?''

''இப்போ நீங்க சாமிகிட்ட வேண்டுறீங்க. எந்த நம்பிக்கையில் வேண்டுறீங்க? இப்போ இல்லாட்டியும் பிற்காலத்துல கடவுள் ஏதாவது செய்வாருங்கிற நம்பிக்கையாலதானே? அதே மாதிரிதான். இப்போ எங்களுடைய இந்த அன்பைப் பார்த்து பிற்காலத்துல எப்படியாவது உதயநிதி ஸ்டாலினோட பார்வை எங்களுக்குக் கிடைக்கணும்.

எப்பாடுபட்டாவது உதயநிதியை சி.எம். ஆக்கியே தீரணும்கிற லட்சியத்தோட போய்க்கிட்டு இருக்கோம். முக்கியமான விஷயம் சார். டைம்பாஸ் பத்திரிக்கைக்காரங்க நம்மளைக் கலாய்ச்சிடுவாங்கனு ஃப்ரெண்ட்ஸ் எல்லாம் சொன்னாங்க. எங்க பேட்டி டைம்பாஸ்லதான் வரணும்னு நான்தான் ஒத்தக்கால்ல நின்னேன். எங்களைக் கலாய்ச்சு காமெடி பீஸ் ஆக்கிடாதீங்க!''

''அட, நாங்க வேற எதுக்குங்க தனியாக் கலாய்க்கணும்? ஆமா, கோயிலுக்கு என்ன பட்ஜெட்?''

''இன்னும் முடிவாகலை சார். எங்க கைக்காசு எல்லாத்தையும் போட்டு இன்னும் பத்து நாள்ல அடிக்கல் நாட்டப்போறோம். ஆனா ஒண்ணு, யாருகிட்டயும் நன்கொடை வாங்கவே கூடாதுங்கிற கொள்கையில உறுதியா இருக்கோம். ஆனா, கட்டடத்துக்குப் பொருளா குடுத்தா வாங்கிக்குவோம்.''

''அட, 'பொருள்’னா சென்னை பாஷையில இன்னொரு அர்த்தம் இருக்குங்க. சரி, கோயில் எங்கே கட்டப் போறீங்க?''

'வீட்டுக்குப் பின்னாடிதான் சார், வாங்க காட்டுறேன், இப்போ புதர் மண்டிப்போயிருக்கு, நெக்ஸ்ட் வீக் பொக்லைன் வெச்சி க்ளீன் பண்ணிடுவோம்'' என்று சொல்லி பின்பக்கம் அழைத்துச் சென்றார். அங்கே 30-க்கு 20 அடியில் புல்புதர் மண்டிய காலி இடம் இருந்தது. வேலியில் ஒரு வேப்பமரம் இருந்தது. அங்கிருந்துதான் உதயநிதி அருள்பாலிக்கப் போகிறாராம்.
நீங்கல்லாம் நல்ல்லா வருவீங்க!

- சீலன்

thank you vikatan timepass :)
 
.......... 'வீட்டுக்குப் பின்னாடிதான் சார், வாங்க காட்டுறேன், இப்போ புதர் மண்டிப்போயிருக்கு, நெக்ஸ்ட் வீக் பொக்லைன் வெச்சி க்ளீன் பண்ணிடுவோம்'' என்று சொல்லி பின்பக்கம் அழைத்துச் சென்றார். அங்கே 30-க்கு 20 அடியில் புல்புதர் மண்டிய காலி இடம் இருந்தது. வேலியில் ஒரு வேப்பமரம் இருந்தது. அங்கிருந்துதான் உதயநிதி அருள்பாலிக்கப் போகிறாராம்.
நீங்கல்லாம் நல்ல்லா வருவீங்க!.........
யார் கண்டார்கள்! இந்த வேப்ப மரமே ஸ்தல விருஷமாகி, இந்தக் கோவிலுக்கும் ஒரு ஸ்தல புராணம்

எழுதிவிடுவார்களோ என்னமோ!!
ஆனாலும், வீட்டுக்குப் பின்னால் எப்படி?? :no idea:
 

நன்கொடை வாங்கவே மாட்டோம்! :nono:

பொருள் மட்டும் (அடித்துப் பிடித்து???​​) வாங்குவோம்!! :whip:
 

நன்கொடை வாங்கவே மாட்டோம்! :nono:

பொருள் மட்டும் (அடித்துப் பிடித்து???​​) வாங்குவோம்!! :whip:

raji, to put it like Godfather, 'they will make an offer that you can't refuse' :)
 
Copy cat music

when i was young, in madras of the 50s and 60s, we used to believe, that original music came from the west, copied by bollywood, from which kollywood copied.

here is an excerpt of some popular hits of modern times, with acknowledgement to the originals.

COPY CAT MUSIC

...and my evergreen favourite from raji (eh!) en kanmani..malligai poo roja

malligai poo roja

and the 19th century spanish la paloma, rendered in english by melina mercouri

la paloma

tunes. these are universal. timeless. when we copy it in another language, it is an ode to the original. n'est pas?
 
Status
Not open for further replies.

Latest posts

Latest ads

Back
Top