bhagavathy bhaagavatam - skanda 7
7#3c. திருமணம்
“தனியாக வனத்தில் வயதான ச்யவன முனிவர்.
மனிதரின் கண் பார்வையைப் பறித்து விட்டேன்.
பணிவிடை செய்வது என் கடமை ஆகிவிட்டது.
குணம் பெற வேண்டும் மக்கள் அனைவருமே.
காத்துக் கொள்வேன் என் கற்பின் நெறிகளை;
காத்து வருவேன் கண்ணிழந்த முனிவரையும்!”
எத்தனை கூறினாலும் ஏற்கவில்லை சுகன்யா!
அத்தனை மக்களும் ஆழ்ந்தனர் வியப்பினில்.
மனோதிடம் கண்டு மாறியது மன்னனின் மனம்.
வனத்துக்குச் சென்றனர் மீண்டும் ஒருமுறை.
மணம் முடித்தான் மன்னன், மகளை முனிவருக்கு!
மனம் மகிழ்ந்தார் முனிவர்; ஆசிகள் தந்தார் அவர்.
நொடியில் மறைந்து விட்டன உபாதைகள்!
விடை பெற்றுச் சென்றனர் பரிவாரங்கள்.
அணிகலன்களைத் தந்து விட்டாள் தந்தையிடம்;
அணிந்து கொண்டாள் மரவுரி, துளைசி மாலை.
இளமைச் சுகத்தை எண்ணவில்லை பெரிதாக!
வளமான வாழ்வை எண்ணவில்லை பெரிதாக!
“அருந்ததி வசிஷ்டரின் தர்ம பத்தினியாகி
வருங்கால சந்ததிக்கு வழிகாட்டுவது போலக்
கற்புடன் வாழ்வேன்; நற்பெயர் பெறுவேன்;
சற்றும் வருத்தம் இன்றிச் சென்று வாருங்கள்”
கண் கலங்கினான் நாடாளும் மன்னன்;
கண் கலங்கினர் அந்நாட்டுப் பிரஜைகள்!
ஆறுதல் கூறினாள் ரிஷி பத்தினி சுகன்யா;
தேறுதல் அடைந்து திரும்பினர் நாட்டுக்கு.
உலகம் உய்ய வேண்டும்! விசாலம். K. ராமன்
7#3c. The wedding
“The blind and old sage lives all alone in a forest. I deprived him of his eyesight. So now it has become my duty to take care of him. I do not want all the people of our country to suffer on my behalf. I will protect my virtue and take good care of the old sage.”
Princess Sukanya was adamant and no amount of argument would change her mind. The King changed his mind since the princess would not change her mind. The people of that country were dazed to see the selflessness of the young princess.
They all went to the garden beside the pond one more time. King SaryAti gave away his daughter to the rushi in marriage. Immediately all their discomforts and distress vanished!
Princess Sukanya gave back all her precious jewels to her father. She wore the ‘maravuri’ and Tulasi mAlA as the people living in vana vAsam used to wear.
Sukanya did not value the carnal pleasures above her duty as a rich patni. She did not value a prosperous life in the palace above her duty as a rich patni.
She told the king, “I shall live a chaste life and become an example for the human beings just as Aruntati has become by being the chaste wife of Vasishta.”
The king was moved to tears and so also his citizens. But Sukanya consoled all of them as a rishi patni. They got consoled and returned to their capital city.
7#3c. திருமணம்
“தனியாக வனத்தில் வயதான ச்யவன முனிவர்.
மனிதரின் கண் பார்வையைப் பறித்து விட்டேன்.
பணிவிடை செய்வது என் கடமை ஆகிவிட்டது.
குணம் பெற வேண்டும் மக்கள் அனைவருமே.
காத்துக் கொள்வேன் என் கற்பின் நெறிகளை;
காத்து வருவேன் கண்ணிழந்த முனிவரையும்!”
எத்தனை கூறினாலும் ஏற்கவில்லை சுகன்யா!
அத்தனை மக்களும் ஆழ்ந்தனர் வியப்பினில்.
மனோதிடம் கண்டு மாறியது மன்னனின் மனம்.
வனத்துக்குச் சென்றனர் மீண்டும் ஒருமுறை.
மணம் முடித்தான் மன்னன், மகளை முனிவருக்கு!
மனம் மகிழ்ந்தார் முனிவர்; ஆசிகள் தந்தார் அவர்.
நொடியில் மறைந்து விட்டன உபாதைகள்!
விடை பெற்றுச் சென்றனர் பரிவாரங்கள்.
அணிகலன்களைத் தந்து விட்டாள் தந்தையிடம்;
அணிந்து கொண்டாள் மரவுரி, துளைசி மாலை.
இளமைச் சுகத்தை எண்ணவில்லை பெரிதாக!
வளமான வாழ்வை எண்ணவில்லை பெரிதாக!
“அருந்ததி வசிஷ்டரின் தர்ம பத்தினியாகி
வருங்கால சந்ததிக்கு வழிகாட்டுவது போலக்
கற்புடன் வாழ்வேன்; நற்பெயர் பெறுவேன்;
சற்றும் வருத்தம் இன்றிச் சென்று வாருங்கள்”
கண் கலங்கினான் நாடாளும் மன்னன்;
கண் கலங்கினர் அந்நாட்டுப் பிரஜைகள்!
ஆறுதல் கூறினாள் ரிஷி பத்தினி சுகன்யா;
தேறுதல் அடைந்து திரும்பினர் நாட்டுக்கு.
உலகம் உய்ய வேண்டும்! விசாலம். K. ராமன்
7#3c. The wedding
“The blind and old sage lives all alone in a forest. I deprived him of his eyesight. So now it has become my duty to take care of him. I do not want all the people of our country to suffer on my behalf. I will protect my virtue and take good care of the old sage.”
Princess Sukanya was adamant and no amount of argument would change her mind. The King changed his mind since the princess would not change her mind. The people of that country were dazed to see the selflessness of the young princess.
They all went to the garden beside the pond one more time. King SaryAti gave away his daughter to the rushi in marriage. Immediately all their discomforts and distress vanished!
Princess Sukanya gave back all her precious jewels to her father. She wore the ‘maravuri’ and Tulasi mAlA as the people living in vana vAsam used to wear.
Sukanya did not value the carnal pleasures above her duty as a rich patni. She did not value a prosperous life in the palace above her duty as a rich patni.
She told the king, “I shall live a chaste life and become an example for the human beings just as Aruntati has become by being the chaste wife of Vasishta.”
The king was moved to tears and so also his citizens. But Sukanya consoled all of them as a rishi patni. They got consoled and returned to their capital city.