• Welcome to Tamil Brahmins forums.

    You are currently viewing our boards as a guest which gives you limited access to view most discussions and access our other features. By joining our Free Brahmin Community you will have access to post topics, communicate privately with other members (PM), respond to polls, upload content and access many other special features. Registration is fast, simple and absolutely free so please, join our community today!

    If you have any problems with the registration process or your account login, please contact contact us.

MahAperiyavA's teachings and messages

Status
Not open for further replies.
Shri gurubhyo namaha -upanyasam location and timings.

Shri gurubhyo namaha -upanyasam location and timings.

With the divine grace and inspiration of Mahaperiyava, it has been proposed to conduct a saptaha upanyasam on the Avatharam of our age, bhagavan yogamurthi Sri Sri Mahaperiyava by sri Ganesa sarma, under the auspices of Sri Sri Chandrashekharendra Saraswathi sanaathana dharma prachara sabha. The saptaham begins on Jun 20th and concludes on Jun 26. The detailed programme schedule is given below.

Please note with attention the upanyasam location and timings.

Saturday, June 20 & Sunday, June 21, avataram kandam and vijaya yatra kandam,
5 pm to 6.30 pm and 7 pm to 8 pm
Venue: kanchi srimatam, malleswaram
Phone - 9845118800

Shri gurubhyo namaha

With the divine grace and inspiration of Mahaperiyava, it has been proposed to conduct a saptaha upanyasam on the Avatharam of our age, bhagavan yogamurthi Sri Sri Mahaperiyava by sri Ganesa sarma, under the auspices of Sri Sri Chandrashekharendra Saraswathi sanaathana dharma prachara sabha. The saptaham begins on Jun 20th and concludes on Jun 26. The detailed programme schedule is given below. Please note with attention the upanyasam location and timings.

Saturday, June 20 & Sunday, June 21, avataram kandam and vijaya yatra kandam,
5 pm to 6.30 pm and 7 pm to 8 pm
Venue: kanchi srimatam, malleswaram
Phone - 9845118800


Monday & Tuesday , June 22 & June 23, adbhutha kandam and upadesha kandam,
6:30 pm to 8 pm
Venue: sri krishna kumar residence, JP Nagar
Phone 9880888223
08026642680

Wednesday, June 24,
Anugraha kandam
6:30 pm to 8 pm
Venue: residence of Sri jayakumar, rajarajeshwari nagar,
Phone 9886043628, 9945711099

Thursday, June 25, sarvagnya Kandam
6:30 pm to 8 pm
Venue: residence of Sri arun, btm 2nd stage
Phone 9972188914

Friday, June 26
Smarana kandam,
6:30 pm to 8 pm
Venue: residence of Sri somasundaram,
Malleswaram west
Phone: 9900084475
08023472644

Request all devotees to participate in all possible venues or a venue closest to their residence and partake the bliss and bountiful blessings of our beloved periyava


Source: Sage of Kanchi

Karthi Nagaratnam
 
தனிப்பட்ட ஆசான் பெருமை

தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 55

தனிப்பட்ட ஆசான் பெருமை

இப்படி இன்டிவிஜுவலாக நிற்கும்போதுதான் ஒருத்தன் சிஷ்யர்களை ஆகர்ஷிப்பதற்கு நிச்சயமாக சுத்தனாக இருந்தாக வேண்டும். சுத்தமான சரித்ரமும், நல்ல கனிந்த மனஸும் இல்லாத ஒருவனிடம் அவன் என்னதான் மஹா வித்வானென்றாலும், எந்தத் தகப்பனாராவது தன் சின்னப் பிள்ளையை, அந்தப் பிள்ளை தேஹரீதியிலும் புத்தியிலும் மனஸிலும் எல்லாவற்றிலுமே வாழ்க்கை முழுவதற்கும் அஸ்திவாரமான நல்ல வளர்ச்சியைப் பெற வேண்டிய ஸமயத்தில் பத்துப் பன்னிரண்டு வருஷம் குருகுலவாஸம் செய்யும்படியாக அனுப்பிவைப்பாரா?


ஸ்தாபனத்தின் குறைபாடு

இன்ஸ்டிட்யூஷன் (ஸ்தாபனம்) என்று பலபேர் சேர்கறி போது அது கலந்தாங்கட்டியாகத் தானிருக்கும். அப்படியிருந்தாலும் அது இன்டிவிஜுவலிடம் (தனி மனிதனிடம்) தெரிவதுபோல தோஷமாகத் தெரியாது. தனியாக ஏதாவது ஒரு பூவை மட்டும் வைத்து மாலை கட்டினால் அதிலே நடுவிலே எங்கேயாவது ஒரு தழை, அல்லது துர்நாற்றமெடுக்கும் துருக்க ஜாமந்திப் பூ மாதிரி ஒன்றே ஒன்று சேர்ந்திருந்தால்கூட உடனே காட்டிக் கொடுத்து விடும். அதைத் தூக்கிப் போட்டுவிடுவோம். இதுவே பலவித புஷ்பங்களும் சேர்ந்த கதம்ப மாலையாக இருந்தால் அதிலே இந்த வாஸனைப் புஷ்பங்களுக்கு ஸமமாகத் தழையும் துருக்க ஜாமந்தியும் இருந்தாலும் தெரியாது. கத்திரிக்காய் ஒரே விதையாயிருக்கிறது. அவரைக்காய் ஒரே முற்றலாயிருக்கிறது என்றால், “தனியாகச் சமைக்க வேண்டாம், அவியலிலே போட்டுவிடுங்கள்” என்பார்கள். தனியாக ஒரு பண்டமிருந்து அது கொஞ்சம் மூளியாகிவிட்டார்கூட ப்ரயோஜனமில்லையென்று தூக்கிப்போட்டு விடுகிறோம். ஆனால் இந்தமாதிரி ஓட்டை உடைசல், கண்ணாடிச் சில்லுகள், வீணாய்போன ப்ளாஸ்டிக் துண்டுகள் துணிக் கிழிசல்கள் முதலியவற்றை வைத்தே கண்ணைக் கவருகிறமாதிரி டிஸைன்கள், பொம்மைத்தோர் முதலானதுகள் கூடப் பண்ணுவதாக அவ்வப்போது பேப்பரில் பார்க்கிறோமல்லவா?


இப்படித்தான் நம்மிலும் ஆகாதது போகாததுகளை எல்லாம் வைத்தே ஆர்கனைஸேஷன், இன்ஸ்டிட்யூஷன் என்று ஏற்படுத்தி ப்ரமிக்கப் பண்ணிவிடலாம். நான் அதிகம் சொல்ல வேண்டியதில்லை – உங்களுக்கே தெரியும், இப்போது ப்ரமாதமாக எத்தனையோ ஸங்கங்கள் இருக்கின்றனவே, அவற்றிலே தனியாக ஆள் ஆளாக எடுத்துப் பார்த்தால் எத்தனை பேரை சுத்தம் என்று சொல்லமுடியும் என்பது ஸந்தேஹந்தான். பலபேர் சேர்ந்து இருக்கும் போது தோஷங்களைப் பூசி மெழுகிவிட முடியும்.

பசங்களுக்கு புத்தி மட்டும் வளர வேண்டுமென்றில்லாமல் காரெக்டரும் (குணநலனும்) வளரணும் என்றால் அது சுத்தமான இன்டிவிஜுவல் குருமார்களால் நடக்கிற அளவுக்கு இன்ஸ்டிட்யூஷனில் ஒருநாளும் முடியாது. இன்ஸ்டிட்யூஷனில் அறிவைத்தான் பரீக்ஷித்து வளர்க்க முடியும். குணத்தை முடியாது. சிஷ்யனைக் கூடவே வைத்துக் கொண்டு, அவனைப் பணிவிடை செய்ய வைத்து, அவனுக்கு ஆஹாரம் போட்டு வளர்க்கும்போதுதான், கூடவே குணத்தையும் வளர்க்க முடியும்.


ஸ்கூலில் அட்மிஷன்போது முடிவது வெறுமே புத்தியைப் பரீக்ஷித்துப் பார்ப்பதுதான். குணத்தைப் பரீக்ஷித்து, அதை எப்படி அபிவ்ருத்தி பண்ணணும் என்று பார்க்கவும், திருத்த முடியாத சரக்கு என்றால் பாடம் கிடையாது என்று தள்ளிவிடவும் இதில் இடமில்லை. நம் பண்டைய முறையிலோ குணத்தோடு சேராத கல்வி கல்வியே இல்லை. கீதையை முடிக்கும்போது பகவான், “ந அதபஸ்காய, ந அபக்தாய, ந அசுச்ரூஷவே” என்பதாக, அதாவது தீவிர தாபமில்லாதவனுக்கும், பக்தி இல்லாதவனுக்கும், பணிவிடை செய்யாதவனுக்கும் போதிக்கவே கூடாது என்கிறார். ஒரு வருஷமாவது கூட வைத்துக்கொண்டு வாஸம் பண்ணி சிஷ்யன் குணத்தைப் பற்றி த்ருப்தி அடைந்தாலொழிய பெரிய விஷயங்களைக் கற்பிக்கக்கூடாதென்று சாஸ்த்ரம் (“நாஸம் வத்ஸர வாஸிநே ப்ரப்ரூயாத்“) . இதுகளுக்கெல்லாம் ஸ்கூலில் இடமில்லை. அதனாலேதான் அறிவை மட்டும் வளர்ப்பதாகவும், புத்தி ஸாமார்த்தியத்தை மாத்திரம் கொண்டு நல்லதற்கில்லாதவைகளையே தினந்தினம் வ்ருத்தி செய்து லோகத்தைக் கெடுப்பதாகவும் ஏற்பட்டிருக்கிறது.

(ஒரு வருஷம் டெஸ்ட் பண்ணிவிட்டுப் பாடம் ஆரம்பிக்கணுமென்று சொன்னதில் இன்னொன்று ஞாபகம் வருகிறது. ஒரு வருஷம் ஆனபிற்பாடு பையனைத் திருப்பியும் அனுப்பாமல், வித்யாப்யாஸமும் ஆரம்பிக்காமல், “படிப்புக்கு யோக்யதையில்லாவிட்டாலும் நன்றாக மாடு மாதிரி உழைக்கிறான். அதனால் வேலை வாங்கலாம்” என்றே ஒரு ஆசாரியன் தன்கூட வைத்துக் கொள்ளலாமல்லவா? இப்படி வித்யாதானத்துக்காக இல்லாமல், ஸ்வய காரியத்துக்காகவோ அல்லது வேறு ஏதேனும் காரணத்தை உத்தேசித்தோ ஒருவர் தன்னிடம் படிக்கவந்த பையனுக்கு ஒரு வருஷமாகியும் வித்யோபதேசம் பண்ணாமலிருந்தால் அந்தப் பையனின் பாபமெல்லாம் இவரைச் சேர்ந்துவிடும் என்று சாஸ்த்ரத்தில் இருக்கிறது. சிஷ்யனாக ஆன பிற்பாடு ஒருவன் பண்ணும் பாபம் (அவனை நல்வழிப்படுத்தத் தவறிய) குருவைச் சேரும் என்று சொல்லியிருப்பது மட்டுமின்றி, இப்படிச் சில ஸந்தர்ப்பங்களில் ஒருத்தனை சிஷ்யனாக எடுத்துக்கொள்ளாமலிருப்பதாலேயும் அந்தப் பாபம் ஸம்பவிக்கும் என்று சொல்லியிருக்கிறது! குருவாக இருப்பதில் இத்தனை பொறுப்புக்கள்!

சில பெரிய ரிஷிகள் ரொம்பவும் உத்தமமான மாணவனின் பக்தியை வெளிப்படுத்துவதற்காகவே பல வருஷங்கள் போதிக்காமலிருந்ததாகவும் அபூர்வமாகச் சில கதைகள் இருக்கின்றன.)

இன்ஸ்டிட்யூஷனாக இல்லாமல் இன்டிவிஜுவல் லெவலிலேயே வித்யாப்யாஸம் நடப்பதென்பதுதான் மாணவனுக்கு மட்டுமில்லாமல் வாத்யாருக்கும் நல்லது. அவர் தனியாக நின்றே சோபிக்க வேண்டுமென்னும் போதுதான் அன்னை அப்பழுக்கற்றவராக்கிக் கொள்ளவேண்டுமென்பது அத்யாவச்யமாய்விடுகிறது.



Source: Sage of Kanchi

krish Ram
 
One sloka per day from Sri.Sringeri Sharada Stuti Satkam

One sloka per day from Sri.Sringeri Sharada Stuti Satkam

sloka of Kavi Nivedanam(Poets submission)

कविवाक्यम्

विजाने पदन्यासमेकं नजाने
रसं जानते कोविदास्तत्र धन्याः !
प्रसूते रसालः फलंतद्रसन्नो
सजानाति जानंति भोक्तारयेव !!

Kavivākyam

vijānē padan'yāsamēkaṁ najānē
rasaṁ janatē kōvidāstatra dhan'yāḥ !
Prasūtē rasālaḥ phalam tadrasannō
sajānāti jānanti bhōktāra yēva !!

ಕವಿವಾಕ್ಯಂ

ವಿಜಾನೇ ಪದನ್ಯಾಸಮೇಕಂ ನಜಾನೇ
ರಸಂ ಜಾನತೇ ಕೋವಿದಾಸ್ತತ್ರ ಧನ್ಯಾಃ !
ಪ್ರಸೂತೇ ರಸಾಲಃ ಫಲಂ ತದ್ರಸನ್ನೋ
ಸಜಾನಾತಿ ಜಾನಂತಿ ಭೋಕ್ತಾರ ಯೇವ !!

కవి వాక్యం

విజానే పదన్యాసమేకం నజానే
రసం జానతే కోవిదాస్తత్ర ధన్యాః !
ప్రసూతే రసాలః ఫలం తద్రసన్నో
సజానాతి జానంతి భోక్తార యేవ !!

(The mango tree gives fruits and may not know the taste of its fruits,but the person who eat may know the taste. similarly I dont know the taste of my poems,but the person who read may know its rasa(taste in kavita)
.This is a simple meaning .


yours ,
telkapally Raja sekhar sarma


SAGE OF KANCHI
 
Ramanujapuram Navaneetha Krishna Swamy temple kumbabishekam

Ramanujapuram Navaneetha Krishna Swamy temple kumbabishekam – June 18, 2015


Originally posted on Periyava Karyam:

Glad to share the Kumbabishekam invitation of Ramanujapuram temple kumbabishekam. As per puranas, Lord Hanuman did prathishta of Lord Navaneetha Krishnan. This kshetram is known to help couples to be blessed with children (puthra bhaagyam).


Kumbabishekam celebration starts from June 16th and ends on 18th.

Please open the link to read more


https://mahaperiyavaa.wordpress.com...shna-swamy-temple-kumbabishekam-june-18-2015/
 
உள்ளம் திறந்து குரு – சிஷ்யர்கள் உபநிஷத உ&#298

உள்ளம் திறந்து குரு – சிஷ்யர்கள் உபநிஷத உதாரணங்கள்

நம்முடைய பண்டைய நூல்களைப் பார்த்தால் இப்படி குருகுலம் நடத்திய குருமார்கள் எத்தனை உசந்த குணவான்களாக, அன்புள்ளம் கொண்டவர்களாக இருந்திருக்கிறார்களென்று தெரிகிறது.

ஒரு லாபத்தையும் எதிர்பார்க்காமல், வேத வித்யை எதிர் காலத்துக்குப் போய் லோகம் க்ஷேமமடைய வேண்டுமென்பதற்காகவே, யாரோ ஊரான் வீட்டுப் பிள்ளையைத் தன்னோடு வருஷக்கணக்காக வைத்துக்கொண்டு, அவனிடம் தொண்டை தண்ணி வற்ற “மாரடித்த” குருமார்கள் இப்படி வம்ச பரம்பரையாக நம் தேசத்திலிருந்து வந்திருப்பதுதான் நமக்குள்ள எத்தனையோ பெருமைகளில் சிகரமாகவுள்ள பெருமையாக தெரிகிறது.

தனக்கு என்ன லாபம் கிடைக்கும் என்ற எண்ணமேயில்லாமல், “நான் தங்கள் சிஷ்யனாக வந்துவிட்டேன்” என்று மனஸார ஒருத்தன் வந்துவிட்டால் அவனுக்குத் தாங்கள் கற்றறிந்த ஸகலத்தையும் கற்பித்திருக்கிறார்கள். ப்ருஹதாரண்யக (உபநிஷ)த்திலே (6-2) கௌதமருக்கு ப்ரவாஹணன் என்ற ராஜா உபதேசம் செய்யுமிடத்தில் இந்த விஷயம் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது.

இதே மாதிரி சிஷ்யனும், ‘வித்யைதான் வேண்டும், அதற்குப் பதில் எத்தனை பொருள் கொடுத்தாலும் வேண்டாம்’ என்று உதறித் தள்ளியதையும் இதே கதையின் இன்னொரு version வரும் சாந்தோக்ய (உபநிஷ)த்தில் (5-3) பார்க்கிறோம்: “கௌதம பகவானே! பூலோகச் செல்வம் எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் கேளுங்கள், தருகிறேன்” என்கிறான் ராஜா ப்ரவாஹணன். “அதொன்றும் எனக்கு வேண்டாம். எனக்குத் தெரியாததாக உனக்குத் தெரிந்துள்ள வித்யைதான் வேண்டும்” என்கிறார் கௌதம ரிஷி. ‘பகவான்’ என்றே அழைக்கப்பட்ட ஒரு ரிஷி, வர்ணத்தில் தனக்குப் பின்னே வருகிற ஒரு க்ஷத்ரியனிடம் வித்யை வேண்டுகிறாரென்பதிலிருந்து உண்மையை அறிவதில் அக்கால ப்ராம்மணர்கள் எப்படி அஹங்காரமில்லாமல், அடக்கத்தோடு ஆர்வமாயிருந்தார்களென்பதும் தெரிகிறது.

“நிறைகுடம் தளும்பாது” என்பது இங்கே இன்னொரு விதத்திலும் தெரிகிறது.

கௌதமருடைய பிள்ளை ச்வேதகேது கொஞ்சம் தலைகனம் உள்ளவன். தலைகனத்துப் போனால் உள்ளே எப்படி வித்யை இறங்கும்? இவனுடைய அறியாமையை இவனே உணர்கிற மாதிரி தகப்பனாராகப்பட்டவர் இவனைக் கேள்வி கேட்டுப் பரீக்ஷித்து, இவனுடைய அஹங்காரம் அடிபட்டுப் போன பின், இன்றைக்கும் லோகம் பூரா கொண்டாடும் ஜீவ ப்ரம்ம அபேதத்தைச் சொல்வதான மஹாவாக்யத்தை இவனுக்கு உபதேசிக்கிறார். இது பின்னாடி வரும் கதை. இதற்கு முன்னாடி இவன்தான் முதலில் ப்ரவாஹணனிடம் போகிறான். அந்த ராஜா கேட்ட கேள்விகளுக்குப் பதில் தெரியாமல் போனவுடன் இவனுக்கு ரோஷம் பொத்துக்கொண்டு வருகிறது. தகப்பனாரிடம் வந்து, “எவனோ க்ஷத்ரியன் என்று தன்னைச் சொல்லிக் கொள்கிற நீசன் என்னை இப்படியெல்லாம் கேள்வி கேட்டுவிட்டான்” என்று படபடக்கிறான். இதுதான் குறைகுடத்தின் லக்ஷணம் – “ரொம்ப லக்ஷணம்” என்கிறோமே அப்படிப்பட்ட “லக்ஷணம்!” இதைக் கேட்ட நிறைகுடமான தகப்பனாரோ, “அடடா, இந்த விஷயங்களை நாம தெரிஞ்சுக்கணுமே” என்ற ஆர்வத்தோடும், அடக்கத்தோடும் போய் ராஜாவிடம் உபதேசம் கேட்கிறார்.

இதே கௌதமரிடம் இன்னொரு ஸந்தர்பத்தில் ஐந்து பெரிய வைதிக அநுஷ்டான சீலர்கள் “வைச்வாநர ஆத்மா” என்பது பற்றிக் கேட்டுக் கொள்வதற்காக வருகிறார்கள். (இதிலிருந்து பெரிய பெரிய ச்ரௌதிகளும் எப்படி வித்யைக்காகத் தேடித்தோடிப் போனார்கள் என்பது தெரிகிறது.) அப்போது அவர், “இவர்கள் கேட்பது நமக்குத் தெரிந்த மாதிரி எதையாவது கதைக்கப்படாது” என்று தீர்மானம் பண்ணிக்கொண்டு, திறந்த வெள்ளை மனஸோடு தமக்குத் தெரியாது என்று சொல்லிவிட்டு, கேகய ராஜாவான அச்வபதியிடம் அவர்களை அனுப்பி வைக்கிறார். இப்போது நம் நாளிலோ வேடிக்கையாகச் சொல்கிறார்கள் – “ப்ரொஃபஸர் என்றாலே, வாஸ்தவத்தில் ‘ஸப்ஜெக்ட்’ தெரிந்தவரல்ல, அப்படி ‘ப்ரொஃபஸ்’ பண்ணிக் கொள்பவர், அதாவது தெரிந்ததாகச் சொல்லிக் கொள்கிறவர்தான்”, என்று!

இன்னொரு உபநிஷத்திலும்*, இப்படியே வருகிறது. அதோடு வேறு பல உசந்த உண்மைகளும் தெரியவருகிறது. ஸுகேசர், ஸத்யகாமர் முதலான ஐந்து பெரியவர்கள் இருக்கிறார்கள். இவர்கள் ப்ரம்மத்தையே தேடித்தேடி அதிலேயே ஊறிவிடுகிற “ப்ரஹ்ம பரர்கள், ப்ரஹ்ம நிஷ்டர்கள்” என்று சொல்லியிருக்கிறது. இந்த மஹா பெரியவர்களும் சில தத்வங்களைத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டுமென்ற நிஜமான வித்யாபிமானத்தோடு, ரொம்பவும் பணிவாக ஸமித்துக்களை எடுத்துக்கொண்டு பிப்பலாதர் என்கிற மஹானிடம் வந்து, அந்த உபஹாரத்தை (ஸமித்து என்னும் கையுறையை) ஸமர்ப்பணம் பண்ணி, தங்களுக்கு உபதேசிக்கும்படியாக விஞ்ஞாபித்துக் கொள்கிறார்கள். இப்பேர்ப்பட்டவர்களையுங்கூட இன்னும் பரிசோதித்துப் பார்க்கணும், அதனால் எல்லா ஜனங்களுக்கும் பாடம் புகட்டணும் (வேத வித்யா பாடம் ஒருபக்கம் இருக்கட்டும், அதோடு வாழ்க்கையுதாரணப் பாடமும் புகட்டணும்) என்று பிப்பலாதர் நினைக்கிறார். “இன்னமும் ஒரு வருஷம் சுத்த ப்ரஹ்மசர்யத்தோடு தபஸ் பண்ணிவிட்டு நல்ல ச்ரத்தையோடு திரும்பி வாருங்கள். நீங்கள் கேட்பதற்கு பதில் சொல்கிறேன். தயங்காமல் என்ன கேள்வி வேணுமானாலும் கேளுங்கள் (“யதா காமம்” “இஷ்டப்படி என்ன வேண்டுமானாலும்” என்று உபநிஷத்திலிருக்கிறது). எனக்குத் தெரிந்தவரை பதில் சொல்கிறேன்” என்கிறார். இது இவருடைய விநயம்.

முதலில் ஒரு வருஷ தபஸ் விதித்தது அவர்களுடைய விநயத்துக்கு டெஸ்ட். குரு என்று ஒருவரிடம் போனால் அவர் எது சொன்னாலும் நல்லதுதான், சரிதான் என்று நம்பி அப்படி செய்யவேண்டும். இந்த நம்பிக்கைக்குத்தான் ச்ரத்தை என்று பெயர்.



Sage of Kanchi

Krish Ram

http://www.kamakoti.org/tamil/part4kural84.htm


 
ஸ்ரீ பிரம்மபுரீஸ்வரர் ஆலயம், தேனம்பாக்க&

ஸ்ரீ பிரம்மபுரீஸ்வரர் ஆலயம், தேனம்பாக்கம்

மகாபெரியவா 10 ஆண்டு காலம் கர்ப்பவாசம் போல தனித்து இருந்த இடம்

shivaasthanam08.jpg



10x10 அறையில், உதவிக்கு அருகில் யாரையும் வைத்துக்கொள்ளாமல், உள்ளேயே கிணறு,தொட்டி தேவைபட்டால் பிட்ஷை, சுவற்றில் இருந்த ஒரு டிக்கெட் கவுன்ட்டர் மாதிரியான துளை வழியாக பாரத நாட்டின் பெரிய பெரிய அரசியல் தலைவர்கள் எல்லாம் பெரியவாளை பார்பதற்காக , தவம் இருந்த ஸ்தலம்

ஒருநாள் இரவு 10 மணி இருக்கும்

"டொம்..டொம் என வெடி சத்தம் .... என்ன வேட்டு சத்தம் ....: இது பெரியவா

IMG_2029.JPG



"காமாஷி கோவில் தேர் " அதுதான் ...வெளியில் படுத்து இருந்த சிஷ்யர்கள் பதில்.
"என்ன? அங்கே காமாக்ஷி தேரில் வர, நமக்கு இங்கே என்ன வேலை???? பரப்ரம்மம் தன் தண்டத்தை எடுத்துக்கொண்டு நடக்க ஆரம்பிக்கிறது . பெரியவா, நாம போரதக்குள்ளே ஊர்வலம் முடிஞ்சு அம்பாள் கோவிலுக்குள் போய் விடுவாள். சீடர்களின் பேச்சை பெரியவா காதில் வாங்கினால் தானே. தீர்மானம் செய்துவிட்டால் நடந்தே தீர வேண்டும்.

"சில நொடிகள் தயங்கி பெரியவா, அங்கே இருந்த விநாயகர் சிலையின் அருகே சென்று ஏதோ முணுமுணுத்தார். இதை சிலர் கவனித்தனர். பெரியவா விறு விறு என்று நடக்க தொடங்கினார். அவருக்கு நடை. மற்றவர்களுக்கு ஓட்டம். "சரி இன்னிக்கி சிவ ராத்திரிதான், அம்பாளையும் பார்க்க முடியாது, வெட்டி அலைச்சல்தான். சீடர்கள் தங்களுக்குள் பேசிக்கொண்டே பெரியவாளை தொடர்ந்தனர்.

img_2020.jpg



பெரியவா "கச்சபேஸ்வரர் கோவில் அருகே சென்றபோது,கோவில் வாசலில் தேர் நின்றுகொண்டு இருந்தது. "பெரியவாளை பார்த்ததும் கூட்டம் பரபரப்பானது. " என்ன தேர் நிற்கறது. மணியாச்சே, பெரியவா அர்ச்சகர்களிடம் ஒன்றும் தெரியாதவர் போல கேட்க, "என்னமோ தெரியலை பெரியவா, ஒழுங்காக தேரை இழுத்து வந்த கணேசன் அரை மணிநேரமா சண்டித்தனம் பண்ணறான்.

அசஞ்சுகூட கொடுக்காமல் வம்பு பண்ணிண்டு இருக்கான், நீங்க வாங்கோ, தீபாராதனை செய்யறேன். தீபாராதனை, பெரியவாளுக்கு மரியாதை எல்லாம் முடிந்தது. பெரியவா யானையை தடவிக்கொடுத்து," கணேசா நீ இப்ப போகலாம் என கூறி, வாழை பழங்களை கொடுத்தார். வாங்கி சாப்பிட்ட யானை மணிகள் ஒலிக்க தன் தலையை ஆட்டி விட்டு, சமர்த்தாக தேரை இழுத்தபடி நடக்க தொடங்கியது.

கூட்டத்தினர் அதிசயமாக பார்த்தனர். சீடர்களோ அசடு வழிய ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டனர். "சிலருக்கே புரிந்தது ...புறப்படுகையில் பெரியவா,விநாயகர் சந்நிதியில் நின்று முணுமுணுத்த ரகசியம் என்னவென்று"

பெரியவாளே காமாக்ஷி சொரூபம். விநாயகரிடம் ,எங்களுக்காக கொஞ்சம் நில்லேன் என்றால் விநாயகர் கேட்கவா மாட்டார் ????

அந்த விநாயகர் சன்னதி,முருகன்,விஷ்ணு துர்க்கை (மிகவும் வரப்ப்ரசாதி), தென்மு கடவுள், பிரம்மபுரீஸ்வரர், இத்தனை பேரோடு,மகாபெரியவாளும் பைபர் சிலா ரூபத்தில் குடியிருக்கும் அற்புத ஸ்தலம் வேத பாடசாலையோடு கூடிய விசாலமான இடம்.

IMG_2019.JPG



பெரியவா பயன்படுத்திய மூடு பல்லாக்கு,மற்ற பொருட்கள் எல்லாம் இருக்கு. உள்ளே நுழைந்ததுமே இனம் புரியாத ஒரு அமைதியும், சாந்தமும் நம் மனதில் குடியேறுகிறது ....ஏன் இருக்காது ...மகாபெரியவாளின் சுவாசம்,அந்த இடத்தில உள்ள காற்றோடு காற்றாக கலந்து அல்லவா இருக்கிறது.

வழி: காஞ்சிபுரம் வரும் அன்பர்கள், வரதராஜ பெருமாள் கோவிலில் இருந்து சுமார் 2 கி.மி தொலைவில் உள்ள சிவா ஸ்தானம் என்னும் தேனம்பாக்கம் வந்து, ஸ்ரீ பிரம்ம புரீஸ்வரையும், மஹா பெரியவாளையும் தரிசியுங்கள் ...குருவருளும் ...திருவருளும் ஒருசேர பெறுங்கள் .

"ஹர ஹர சங்கர ! ஜெய ஜெய சங்கர!!"



http://www.templeadvisor.com/user-articles/196
 
Narasimha Jayanti and Abhisheka to Goddess Sri Sharadamba

Narasimha Jayanti and Abhisheka to Goddess Sri Sharadamba

May 2nd, 2015


On May 2nd 2015, Narasimha Jayanti was celebrated at Sringeri. Jagadguru Shankaracharya Sri Sri Bharati Tirtha Mahasannidhanam and Jagadguru Shankaracharya Sri Sri Vidhushekhara Bharati Sannidhanam had Darshan and witnessed the Mahamangalarati to Lord Narasimha on the external southern wall of the Sri Vidyashankara temple.


At noon, Sri Mahasannidhanam offered a special Puja at Guru Nivas to the golden Vigraha of Lord Lakshmi Narasimha. Vedic Chants comprising the Purusha Sukta, the Narayana Sukta and Vishnu Sukta filled the air as the Jagadguru performed Abhisheka to Lord Narasimha, the Avatara signifying the omnipresence of the Lord. Sri Sannidhanam witnessed the Mahamangalarati and was present as Sri Mahasannidhanam performed the Parayana of Srimad Bhagavatam depicting the Avatara of Lord Narasimha.

In the evening, the Jagadgurus went to Narasimhapura Agrahara in Sringeri and had Darshan at the Lord Lakshmi Narasimha temple. Mahamangalarati and Ashtavadhana Seva took place in the presence of the Jagadgurus.


Abhisheka to Goddess Sri Sharadamba


On 5th May 2015, Vaishakha Krishna Pratipat, Abhishekha to Goddess Sharadamba was performed in the morning. The Jagadgurus had Darshan of the Goddess during the Mahamangalarati at noon.


Please open the link to see photos




http://www.sringeri.net/2015/05/02/news/narasimha-jayanti-and-abhisheka-to-goddess-sharadamba.htm
 
Sub: பித்ரு பூஜைகளின் பலன்கள்

மறுபிறவிகள் எடுத்தாலும் அல்லது முக்தியை அடைந்தாலும் அல்லது
பித்ருலோகத்திலேயே இருக்கும் காலத்திலும் நம் பித்ரு பூஜைகள் எவ்விதம்
அவர்களைச் சென்றடைகின்றன

சரீரத்தை விட்டுவிட்ட ஜீவன் மரணமடைந்த தினத்திலிருந்து ஒன்பது நாட்கள்
சரீரம் இல்லாமல் இப்பூவுலகிலேயே வாசம் செய்கிறது. இந்த ஒன்பது நாட்களும்
அந்த ஜீவனின் பசி, தாகம் ஆகியவற்றைப் போக்குவதற்காகவேதான்

விசே பூஜைகளைச் செய்கிறோம். பத்தாவது தினத்தன்று அந்த ஆத்மாவிற்குக் கட்டை
விரல் போன்ற அளவும், அமைப்பும் கொண்ட சூட்சும சரீரம் ஏற்படுகிறது. அந்த
சூட்சும சரீரத்தின் மூலம் அந்த ஆத்மாவின் மேல் உலகப் பயணம்
ஆரம்பிக்கிறது. அன்றுதான் ஒரு சிறிய சடங்கு மூலம் அந்த ஜீவனுக்கு நாம்
விடை கொடுத்து அனுப்புகிறோம்.

பின்பு சந்திரன், செவ்வாய் போன்ற பல கிரகங்களையும் கடந்து, ஆறாவது மாதம்
அந்த ஜீவன் அழகான நீருற்றுகளும், சோலைகளும், அட்சயவடம் என்ற
விருட்சங்களும், குன்றுகளும் நிறைந்த பித்ருக்களின் உலகை அடைகிறது. ஆறு
மாத இடைவிடாத பயணத்தால் ஏற்பட்ட களைப்பு நீங்க அந்த ஜீவன்
மனமகிழ்ச்சியுடன் பூமியில் தனது பிள்ளைகள். திதி பூஜையின் மூலம்
அளிக்கும் உணவை(அமுதம்) உண்டு அதனால் மனநிறைவு பெற்றுத் தங்களுக்கு
பக்தியுடன் உணவளித்ததற்காகத் தனது குழந்தைகளை ஆசீர்வதிக்கின்றது.

சிறிது காலம் பித்ருக்களின் உலகில் தங்கி, இளைப்பாறி மனநிறைவு பெற்ற அந்த
ஜீவன், மீண்டும், தன் பயணத்தைத் தொடர்கிறது. தான் உலகில் உடலைத் துறந்த
ஓராண்டு முடிவில், அதே திதியன்று தர்மதேவதையின் வைவஸ்வதம் என்ற
தலைநகரத்தை அடைகிறது. மிகப்பெரிய, புண்ணிய நகரமாகிய இதன் அழகையும்,
ஒளியையும், புனிதத்தையும் புராதன நூல்கள் விவரிக்கின்றன.

பூவுலகில் வாழ்ந்தபோது தெய்வத்திடம் பக்தி, சத்தியத்தைக் கடைப்பிடித்தல்,
மற்ற உயிர்களிடம் கருணை, திருக்கோயில்களைத் தரிசிப்பது, புனர்நிர்மாணம்
செய்வது, புண்ணிய நதிகளில் நீராடுதல், பித்ரு பூஜைகளைத் தவறாது
செய்தல்.... போன்ற புண்ணிய காரியங்களைச் செய்துள்ள உத்தம ஜீவர்களை
தர்மராஜன் தங்கமயமான தனது சிம்மாசனத்திலிருந்து இறங்கிவந்து கையைப்
பிடித்து அன்புடன் வரவேற்று, சம ஆசனமளித்து மரியாதை செய்து அவரவரது
புண்ணிய காரியங்களுக்கேற்ப பிற புண்ணிய உலகங்களுக்கு அனுப்பி வைக்கிறார்.

அந்தப் புண்ணிய உலகங்களில், தாங்கள் செய்துள்ள நற்செயல்களுக்கு ஏற்ற
காலம் வரை சுகங்களை அனுபவித்து, அந்த உத்தம ஜீவன்கள், மீண்டும்
பூமிக்குத் திரும்பி முற்பிறவியைவிட உயர்ந்த பிறவியை எடுக்கிறார்கள்.

இதற்கு மாறாக, உலகில் வாழ்ந்தபோது மமதையினால் பாவம் செய்தவர்கள் புண்ணிய
உலகங்களுக்குச் செல்லாமல் வேறு சில உலகங்களுக்குச் சென்றுவிட்டு மீண்டும்
பூவுலகில் மனிதர்களாகவோ அல்லது பிராணிகளாகவோ அல்லது புழு, பூச்சிகளாகவோ
பிறவி எடுக்கின்றனர்.

இவ்விதம் பிறவி, மரணம், மறுபிறவி என்ற பயணத்தின்போது அவரவர்களுடைய
பிள்ளைகள், பெண்கள், பேரன்கள், பேத்திகள் செய்யும் பித்ரு பூஜையின்
பலன்கள் சூரியபகவானால் நம்மிடமிருந்து ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு, இதற்காக
என்றே படைக்கப்பட்டுள்ள பித்ரு தேவதைகளின் திருக்கரங்களில்
ஒப்படைக்கப்படுகின்றன. அவ்விதம் ஒப்படைக்கப்பட்ட பித்ரு பூஜா பலன்களைப்
பித்ரு தேவதைகள் எடுத்துச்சென்று, நமது மறைந்த மூதாதையர் எங்கு
இருக்கிறார்களோ, எப்பிறவி எடுத்திருக்கிறார்களோ, அதற்கு ஏற்ப உணவாகவும்,
நீராகவும் மாற்றிக் கொடுத்துவிடுகின்றனர். இதனால் பசி, தாகம் நீங்கி நமது
முன்னோர்கள் மனநிறைவு அடையும்போது அந்தப் புண்ணியத்தின் பலனைப் பித்ரு
தேவதைகள் ஏற்று சூரியபகவானிடம் அளித்துவிடுகின்றனர். சூரியன் அந்தப் பலனை
நமக்குத் திரும்ப தந்துவிடுகிறார்.

நமது முன்னோர்களில் சிலர் மகத்தான புண்ணியத்தைச் செய்து, அதன் பலனாக
பிறப்பு_இறப்பு அல்லாத முக்தி நிலையை அடைந்திருந்தால், அத்தகைய
பித்ருக்களுக்கு நாம் செய்யும் பூஜா பலன்களை இறைவனே ஏற்றுக்கொண்டு,
அதற்குப் பிரதிபலனாக, பல நன்மைகளை நமக்கு அளித்தருள்கிறான்.

நமது முன்னோர்களில் எவரெவர் முக்தி நிலையை அடைந்துள்ளனர் என்பதை நாம்
தெரிந்துகொள்ள முடியாததால், பித்ரு பூஜைகளைத் தொடர்ந்து நாம்
செய்யவேண்டும் என சப்தரி஦#183ிகளும் உறுதியாகக் கூறியுள்ளனர்.

நாம் செய்யும் எந்தப் பித்ரு பூஜையும் வீணாவதில்லை. அதனால் திருப்தியும்,
மனநிறைவும், மகிழ்ச்சியும் அடைந்து, நம் பித்ருக்கள் நம்மை
ஆசீர்வதிக்கும்போது, அந்த ஆசி நம்மை ஏராளமான துன்பங்களிலிருந்து
காப்பாற்றி விடுகிறது.

ஆதலால்தான் பித்ருபூஜைகளின் மகத்தான புண்ணிய பலன் அளவற்றது என்பதையும்,
எக்காரணத்தைக் கொண்டும் பித்ரு பூஜைகளை விட்டுவிடக்கூடாது என்றும்
மீண்டும், மீண்டும் வலியுறுத்தி வருகிறோம்.

(ஸ்ரீமத் மகாபாரதம் முதலிய நூல்கள்).


Sage of Kanchi

Ramanathan Kunjithapatham
 
Under the aegis and divine mangalasasanams

Under the aegis and divine mangalasasanams of H.H Chinna Jeeyar Swamiji, HH Ahobila Jeeyar Swamiji and HH Devanatha Ramanuja Jeeyar Swamiji, celebrations of Bhagavad Ramanuja Avatharana @ Circus ground, Karimanagar Town on 17.6.2015. In the morning Abhishekam perfromed to Bhagavad Ramanuja after procession. Thousands of devotees participated in the procession and abhishekam. Everybody felt blessed to be part of these celebrations.


Source:FB - JET WORLD






















 
Husband is the GOD for a Wife - Periyava says....

எப்பேர்ப்பட்ட பர்த்தா வந்தாலும், அவனையே தெய்வமாகப் பாவித்துத் தன்னை சரணாகதி செய்துவிட வேண்டும் என்பதுதான் உத்தம பதிவிரதா லக்ஷணம்.

ஏதோ ஓரிடத்தில் மனஸை பரிபூரணமாக அர்ப்பணம் பண்ணிவிட வேண்டும். பிறகு அதை மாற்றக்கூடாது என்பதுதான் முக்கியம்.

அந்த ஓரிடம் முக்கிய வஸ்துவாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்பதில்லை. அது எப்படி வேணுமானாலும் இருந்துவிட்டுப் போகட்டும்; அதனிடத்தில் மனஸைப் பூரணமாகச் சமர்ப்பித்துவிட்டால், அப்புறம் நமக்கென்று தனியாக எதுவுமே செய்து கொள்ள வேண்டும் என்பதில்லாமல் போய்விடுகிறது.

இது தன்னலனை அடியோடு இழந்து கொள்கிற நிலை. இப்படி அகங்காரம் அடியோடு போய்விட்டதனால் மோக்ஷமார்க்கத்துக்கு வாசலைத் திறந்து விட்டாற் போலிருக்கிறது.

நாம் சரணாகதி பண்ணுவதுதான் இதில் முக்கியம். அது எந்தப் பாத்திரத்தைக் குறித்து என்பது அவ்வளவு முக்கியமல்ல. ஒரு ஸ்திரீ எப்படிப்பட்ட புருஷன் கிடைத்தாலும் அவனிடம் சரணாகதி செய்து, பதிவிரதையாக இருந்து, அவனையே பரமேசுவரனாக நினைத்து விட்டாளானால், நிச்சயமாக அந்தப் பரமேசுவரன் இந்தப் புருஷன் மூலமாகவே அவளுக்கு அநுக்கிரஹம் பண்ணிவிடுவார். மகாகுரூபமும், விபரீத குணமும் படைத்த பதியிடம் அதி விசுவாசத்தோடு இருந்த நளாயினிக்கு சூரியனையே உதிக்காமல் நிறுத்தி வைக்கிற சக்தி உண்டாயிற்று.

பதிவிரதை பூஜிக்கிற அந்தப் பதிக்கு ஒரு சக்தியும் இராது! நளாயினியின் பதியால் சூரியனை உதிக்காமல் நிறுத்தி வைக்க முடியுமா? முடியாது. பரமேசுவராம்சம் லவலேசம்கூடத் தனக்கு இருப்பதாக ஒரு பதிக்குத் தெரியாதபோதுகூட அவனை ஈஸ்வரனாக மதிக்கிற இவளுக்கு சகல சக்தியும் வந்து விடுகிறது. குரூபியிடமும், குணஹீனனிடமும்கூடப் பதிபக்தி பாராட்டுவதுதான் விசேஷம். "அவர் இயற்கையாகவே நல்லவராக இருந்தால் நம் தியாகத்தைக் காட்ட வழி ஏதுமில்லை. அதற்காகவே பகவான் இப்படிக் குணஹீனனான புருஷனாக நமக்குக் கொடுத்திருக்கிறார்" என்று நினைக்க வேண்டும். இப்படிப்பட்ட பதியை அநுசரிப்பதால் ஏற்படுகிற அவமானமும் கொஞ்ச காலம்தான் இருக்கும். 'தனியாக நமக்கென்று மான அவமானம் என்ன இருக்கிறது?' என்று இவள் இருக்க வேண்டும். மொத்தத்தில் விஷயம், 'தனக்காக ஒன்றைப் பண்ணிக் கொள்வது' என்பது அடிபட்டுப்போனால், அப்புறம் மோக்ஷம் சமீபம்தான்.




Sage of Kanchi

Murali Kumar

http://www.kamakoti.org/tamil/part1kurall77.htm
 
Cruelty to the Cow is equal to killing our Mother

Cruelty to the Cow is equal to killing our Mother

June 18, 2015


பசுவை வதைப்பது தாயைக் கொல்வது போன்றது


lord-krishna-with-cow-21.jpg



Jaya Jaya Shankara Hara Hara Shankara – It is really scary to know that even a small harm to Mother Cow is very heinous. Killing Mother Cow does not have any atonement or whatsoever. Let’s pray to Periyava to help people realize who are committing this odious act.

இங்கே முக்யமாகக் கவனிக்க வேண்டிய விஷயம்: இப்படிச் சொன்னது தானாகவே இயற்கை மரணம் அடைந்த கோவைக் குறித்ததுதான். கோஹத்தி – பசு வதை – என்பது ஸ்வப்னத்திலும் நினைக்கக்கூடாத மஹா பாபம்; படு பாதகம் என்பது. வதை வரையில் போக வேண்டாம்; அதற்கு ஒரு சின்ன ஹிம்ஸை விளைவித்தால்கூடப் பாபமாகும். கோவை மாதா என்றே அல்லவா பார்த்தோம்? அதனால் கோஹத்தி என்பது ப்ராயச்சித்தமேயில்லாத மாத்ருஹத்திக்கு ஸமானமான மஹா பெரிய தோஷமாகும். அதை முக்யமாக எடுத்துச் சொல்வதற்காகத்தான் கோவைப் பற்றிப் பேச ஆரம்பித்ததே.


கறக்கிற மட்டும் ஒட்டக் கறந்து குடித்துவிட்டு, அல்லது அந்தப் பாலை விற்றுப் பணம் பண்ணிவிட்டு, கறவை நின்று போன பிறகு கோவுக்குத் தீனி போட்டு ரக்ஷித்து என்ன ப்ரயோஜனம் என்கிற எண்ணத்தில் அதை இறைச்சிக் கூடத்துக்கும் கசாப்புக் கடைக்கும் அனுப்புவதென்பது நம்மைப் பெற்ற தாயார் வயஸாகி வேலை செய்ய முடியாமல் ஆனவுடன் அவளைக் கொலை செய்தால் எப்படியோ அப்படித்தான். கோ மாம்ஸம் தாய் மாம்ஸத்துக்கு ஸமானமே.

தானாக மரித்த கோவின் சர்மத்தைத்தான் ஸங்கீத வாத்யங்களுக்கு எடுத்துக் கொள்ளலாம். ஏனென்றால் ஸங்கீதம் தெய்வ பரமானதாக இருக்கிறதனால், ஸ்வாமி கோவிலிலேயே வாத்யங்கள் வாசிக்க வேண்டித்தானே இருக்கிறது? ஆனால் அதற்காக உயிருள்ள கோவை உபயோகமில்லை என்பதற்காக வதைத்துத் தோலை உரிப்பது என்றால் அதை ஸ்வாமி க்ஷமிக்கவே மாட்டார்.



அதேபோலத்தான் கோவின் வயிற்றுக்குள்ளிருந்து எடுக்கும் கோரோசனையும் ஸ்வாமிக்கே கந்த உபசாரத்தில் சேர்க்கக்கூடிய வாசனை த்ரவ்யமாக அது இருப்பது வாஸ்தவம். அதோடு மருந்துச் சரக்காகவும் இருக்கிறது. அப்படியிருந்தாலும், அதற்காக கோவை வதைப்பது நியாயமாகாது; கொஞ்சங்கூட நியாயமே ஆகாது. இயற்கை மரணம் என்று ஒன்று எந்த ஜீவனுக்கும் உண்டல்லவா? அப்படி மரித்த கோவிலிருந்து சர்மமோ, கோரோசனையோ பெறவேண்டும்.


https://mahaperiyavaa.wordpress.com/2015/06/18/cruelty-to-the-cow-is-equal-to-killing-our-mother/
 
சோதித்துத் துலக்குவது

சோதித்துத் துலக்குவது


தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 58

பிரகாசம் ஜாஸ்தியாவதற்கே ஒரு மணியைக் கடைசல் பிடிக்கிற மாதிரி, மாணாக்கன் சோபிக்கவேண்டுமென்றே அந்நாள் குரு அவனை எவ்வளவோ சோதித்தார். பாடமே சொல்லித் தராமல் நீண்டகாலம் வேலை மட்டும் வாங்கி அவனைப் பணிவில் புடம் போட்ட ரிஷிகளும் உண்டு.

உதாரணமாக1 உபகோஸலன் என்று ஒரு சிஷ்யன். குருவின் பேர் ஜாபால ஸத்யகாமர். இவர் அந்தக்கால ‘ஸிலிபஸ்’, ‘கர்ரிகுலம்’ இதுகளின்படி பன்னிரண்டு வருஷங்களில் அநேக சிஷ்யர்களுக்கு வேத சாஸ்த்ர சிஷை கொடுத்தார். ஆனால் இந்த உபகோஸலன் என்கிற பையனை மட்டும் பாடம் கேட்க அநுமதிக்கவில்லை. பன்னிரண்டு வருஷமும் தம்முடைய அக்னிகளைக் கவனித்துக் கொள்கிற பொறுப்பிலேயே அவனை ஈடுபடுத்தியிருந்தார்2. அந்தப் பிள்ளையும் முணமுணக்கவில்லை. குருகுலத்தில் பன்னிரண்டு வருஷம் வஸித்தும் ஒரு பாடம்கூடக் கேட்காமல், அவர் சொன்ன கார்யத்தையே பண்ணிக் கொண்டிருந்தது.

அத்யயனம் பூர்த்தியானவுடன் ஸமாவர்த்தனம் என்று பிரம்மசாரிக்கு (சிஷ்யனுக்கு) ஒரு ஸம்ஸ்காரம் பண்ணி குருகுலத்திலிருந்து அகத்துக்குத் திருப்பி அனுப்புவார்களென்றும் அதற்கப்புறம் அவன் கல்யாணம் செய்து கொண்டு க்ருஹஸ்தாச்ரமம் ஏற்க வேண்டுமென்றும் சொன்னேனல்லவா? இந்த மாதிரி மற்றப் பசங்களுக்கு ஸத்யகாமர் ஸமாவர்த்தனமும் பண்ணிவிட்டார். உபகோஸலனை மட்டும் அப்படியே ignore (அலக்ஷ்யம்) பண்ணிவிட்டு – அல்லது பண்ணின மாதிரி!
அப்போதும் அந்தப் பிள்ளை பாட்டுக்குப் பொறுமையாகவே இருந்தது.

1இக்கதை சாந்தோக்ய உபநிஷத்தில் (4-10) உள்ளது.

2 வைதிகரின் மூன்று அக்னிகளைக் குறித்து இரண்டாம் பகுதியில் ‘கிருஹஸ்தாச்ரமம்’ என்ற உரையில் “அக்னி காரியங்கள்” என்ற உட்பிரிவில் பார்க்க.

குரு பத்னி

ஆனால் ஸத்யாகமருடைய பத்னிக்குத்தான் அதற்கு மேல் பொறுக்க முடியவில்லை. அவள் அவரிடம் போய், “இந்தப் பிள்ளை நல்ல ப்ரம்மசார்யத்தோடு, தபஸ்ஸோடு இத்தனை வருஷம் உம்முடைய அக்னிகளைப் போஷித்து வந்திருக்கிறான். நீரானால் அவனுக்குப் பாடமே சொல்லித் தரக் காணோம். இந்த அக்னிகள் உம்மை சபிக்காமலிருக்க வேண்டுமானால் இந்த ஸாதுப் பிள்ளைக்கு இப்போதிலிருந்தாவது பாடம் ஆரம்பியும்” என்று சண்டைக்கு வந்துவிட்டாள்.

சண்டை என்றாலும் அதிலேயும் ரஸம் இருக்கிறது. அவள் சொன்னதிலிருந்து அநேக ரஸமான விஷயங்களைத் தெரிந்து கொள்கிறோம். முதலில், குரு பத்னி என்பவள் எப்படி குருவைவிடவும் சீஷப்பிள்ளைகளிடம் வாஞ்சையோடு இருந்தாள், அகத்தைவிட்டு வந்த குழந்தைகளுக்கு எப்படி அம்மாவாக இருந்தாள் என்று தெரிகிறது.

தர்ம பத்னிகளில் உள்ள இரண்டு தினுஸில் ஒன்றும் இங்கே தெரிகிறது. பத்னியின் தர்மம் புருஷன் சொல்வது தர்மமா அதர்மமா என்றே பார்க்காமல் அதன்படி செய்ய வேண்டுமென்று கருதும் பதிவ்ரதைகள் ஒரு தினுஸு. நளாயினி இப்படித்தான் அழுகிச் சொட்டும் புருஷனை அவனுடைய இச்சா பூர்த்திக்காகத் தகாத இடத்துக்குத் தூக்கிக்கொண்டு போனாள். இன்னொரு தினுஸு, பதியானவன் தர்மத்திலிருந்து தப்பிவிடக்கூடாதே என்ற விசாரத்தில் அவனுக்கே தர்மங்களை நினைப்பூட்டுவதுதான் பத்னியின் கடமை என்று கருதும் பதிவ்ரதைள். இப்படித்தான் ஸீதை ராமரிடம், அவர் அவளை விட்டுக் காட்டுக்குப் புறப்பட நினைத்தபோது, “எந்தக் கஷ்ட நஷ்டத்திலும் பதியை விட்டுப் பிரியாமலிருப்பதுதானே ஸ்த்ரீ தர்மம்? இந்த தர்மத்தை உங்களுடைய தாயாருக்கு எடுத்துக் காட்டித்தானே அவர் உங்களோடு காட்டுக்கு வராமல் உங்கள் அப்பாவின் பக்கத்தில் இருக்கும்படிப் பண்ணியிருக்கிறீர்கள்? அப்படியிருக்க எனக்கு மட்டும் அந்த தர்மம் இல்லையா என்ன? என்னைக் காட்டுக்கு வராமல் இங்கேயே இருக்க வேண்டுமென்று நீங்கள் சொல்வது எப்படி நியாயம்?” என்று நிரம்ப வாதம் பண்ணிமுடிவில் ராமரையும் ஸம்மதிக்கச் செய்தாள்.

“அக்னி கோபித்துக் கொண்டுவிடும்” என்று ஸத்யாகாம ரிஷியின் பத்னி அவரிடம் சொன்னது, “உம்மாச்சி கண்ணைக் குத்திவிடும்” என்று குழந்தைகளை நாம் பயமுறுத்துகிற மாதிரி இல்லை. வாஸ்தவமாகவே ரிஷிகளின் க்ருஹங்களில் திவ்ய சக்திகள் உயிருள்ள ஸாந்நித்யத்தோடு இருந்ததால் அவர்கள் தர்ம விருத்தமாகப் போனால் அவை அவர்களிடம் கோபம் கொள்ளத்தான் செய்யும். ‘உபகோஸலன் உபதேசமாகாமல் இப்படிப் பல வருஷங்களாக இருக்கிறானே’ என்று அவனுக்காகக் கவலைப்பட்டாற்போலவே, ‘இப்படிப் பதி உபதேசிக்காமலிருக்கிறாரே! இவரை அந்தப் பிள்ளை காத்து வளர்க்கிற இவருடைய அக்னியே சபித்துவிடாமலிருக்க வேண்டுமே!’ என்றும் வாஸ்தவமாகவே அந்த அம்மாள் கவலை பட்டிருக்கிறாள்.

அக்னிகள் அந்த ஆச்ரமத்தில் ரொம்பவும் ஜீவசக்தியோடு ஸாந்நித்யமாகத்தான் இருந்தன என்பதும் மேலே போகிற கதையில் தெரிகிறது.

அவள் அப்படிச் சொல்லியும் ரிஷி பாட்டுக்கு, இன்னும் சோதித்துப் பார்ப்போமென்கிறார்போல், வெளியே போய் விட்டார்.

‘குரு பத்னி சொல்லியும் குரு கேட்கவில்லையே! இப்படி நம் நிமித்தமாக அவர்களுக்குள் அபிப்ராய பேதம் வேறே ஏற்பட்டுவிட்டதே’ என்றெல்லாம் உபகோஸலனுக்கு வேதனையாகிவிட்டது. அவனுக்குச் சாப்பாடே இறங்கவில்லை.

“ஏண்டா கொழந்தே, சாப்பிடாமலிருக்கே?” என்று குருபத்னி விசாரமாகக் கேட்டாள்.

“மனோ வ்யாதிதான். சாப்பாடு கேட்கமாட்டேன் என்கிறது” என்றான் பையன்.

Sage of Kanchi

krish Ram

http://www.kamakoti.org/tamil/part4kural86.htm
 
பரீக்ஷை செய்து படிப்படியாக உபதேசம்; மாணவ

தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 60

பரீக்ஷை செய்து படிப்படியாக உபதேசம்; மாணவனின் ஸ்வய சிந்தனைக்கு ஊக்கம்


குரு என்பவர் தாம் பாட்டுக்குக் கடமை என்று ஏதோ லெக்சர்கள் கொடுத்து ‘போர்ஷன் எல்லாம் கவர் பண்ணியாச்சு’ என்று நிம்மதியாகப் போய்விடாமல், மாணவனை சோதித்துச் சோதித்துச் சுத்தம் செய்து குணவானாக்கி அதன் பின்பே வித்யையைக் கற்றுக் கொடுத்து அவனை புத்திமானாக ஆக்கினார். குணமில்லாத புத்திசாலித்தனத்தைவிடப் பெரிய ஆபத்து எதுவுமில்லை.

எந்தப் பக்வ ஸ்திதியில் இருப்பவனுக்கு என்ன உபதேசம் தரவேண்டும், அவனை அடுத்த ஸ்டேஜுக்கு எப்படி உயர்த்தி இதற்கு மேலான தத்வங்களை உபதேசிக்க வேண்டும் என்றெல்லாம் நன்றாக யோசித்துத் தீர்மானம் பண்ணிக் கொண்டு படிப்படியாக அவனை டெவலப் பண்ணிக் கொண்டே போய் மேலும் மேலும் உயர்ந்த வித்யகைளைக் கற்பித்துக்கொண்டு போயிருக்கிறார்கள். ப்ருகு தம்முடைய பிதாவான வருணரிடமேதான் சிக்ஷை பெற்றார்

. ஆனாலும் முதலில் அவர் இருந்த அதிகப் பக்வமில்லாத நிலையில் பிதாவானவர் அன்னமய கோசமான இந்த உடம்பே ஸத்யம் என்ற பேஸிஸில் (அடிப்படையில்) தான் ஆரம்பித்தார். அப்புறம் அவரைத் தபஸ் பண்ண வைத்து, அவராகவே உடம்பின் அஸத்யத்வத்தை (மெய்யின் மெய்யின்மையை) உணரும்படியாகப் பண்ணி, அதன்பின் ப்ராணமய கோசம்தான் ஸத்யம் என்று நினைக்கும்படி உயர்த்திவிட்டார். இப்படியே மறுபடி மறுபடி தபஸ் பண்ணவைத்து, அதாவது மேலும் மேலும் ப்ருகுவைப் பக்வப்படுத்திக் கொண்டே போய், “ப்ராணனுமில்லை, மனஸ்தான் ஸத்யம்; மனஸும் இல்லை, விஞ்ஞானம்தான் (அறிவு என்று வைத்துக்கொள்ளலாம்) ஸத்யம்; இல்லை, இதெல்லாம் கடந்தும் இதற்கெல்லாம் அடிப்படையாய், தன்னியல்பான ஆனந்த ஸ்வரூபமாய் இருக்கும் ஆத்மாதான் ஸத்யம்” என்று கடைசியில் தெரியவைத்தார்.

இப்படியெல்லாம் ஒரு வித்யார்த்தியை (மாணவனை)ப் படிப்படியாகப் பக்குவப்படுத்தி அந்தந்த ஸ்டேஜுக்கு உரிய வித்யையைப் புகட்டுவதென்பது இன்ஸ்டிட்யூஷனில் எந்த அளவுக்கு ஸாத்யம்?

இதிலே இன்னொரு முக்யமான அம்சமும் இருக்கிறது. “குழந்தைகளை அவர்களே அநேக விஷயங்களைக் கார்யத்தில் செய்து பார்க்குமாறு விடவேண்டும். இதே மாதிரி, விஷயங்களை அவர்களே யோசித்துப் பார்த்துத் தெரிந்து கொள்ளும்படியும் விடவேண்டும். எல்லாவற்றையும் புஸ்தகத்திலே போட்டு, வாத்தியார் அதைப் பார்த்து ஒப்பித்து அப்புறம் மாணவனும் பொட்டை நெட்ருப் போடும்படியாக விடப்படாது” என்று மான்டிஸோரி முதலானவர்கள் சொல்கிறார்கள். தம்முடைய யஜ்ஞாநுஷ்டானத்துக்கான சுற்றுக் கார்யங்களை ஆசாரியரானவர் சிஷ்யனிடம் விடும்போது அவனுக்குத் தானே ஒன்றைச் செய்து பார்த்து தெரிந்துகொள்ள இடமேற்படுகிறது.

இதர ஜாதியாரின் குழந்தைகள் தங்களுடைய தொழிலையே முக்யமாக அப்பன், பாட்டன் செய்வதைப் பார்த்துத் தெரிந்துகொண்டு தாங்களும் அம்மாதிரிக் கார்யத்தில் செய்தே அவற்றில் அறிவைப் பெருக்கிக் கொள்ளும்படிதான் நம்முடைய சாஸ்த்ரீயக் கல்வி முறையில் இடம் அளித்திருக்கிறது. இவ்வாறு மாணவர்களை நேராகக் கார்யத்தில் விட்டு அதன் மூலம் “ப்ராக்டிகல் நாலெட்ஜ்” (நடைமுறை அறிவு) பெற வழி வகுத்திருப்பது போலவே அவர்களை ஸொந்தமாகச் சிந்திக்கவிட்டு உண்மைகளைப் பற்றிய அறிவைப் பெறவும் அக்காலக் கல்வி முறையில் இடம் கொடுத்ததற்கு ப்ருகு கதை சான்று. யோசித்து, யோசித்து ப்ருகுவே ப்ருகு கதை சான்று. யோசித்து, யோசித்து ப்ருகுவே ஸத்யத்தைப்பற்றி அறியும்படி அவருக்குப் பிதாவும் ஆசார்யருமாக இருந்த வருணன் ஊக்கம் தந்திருக்கிறார்.

இன்னும் அநேக கதைகளிலும், “குரு உபதேசம் செய்தார். அப்புறம் ‘இதைப்பற்றி ஒரு வருஷம் தபஸ் பண்ணிவிட்டு (அதாவது ஆழச் சிந்தித்துவிட்டு) திரும்பி வந்து என்ன தெரிந்து கொண்டாயென்று சொல்லு’ என்று சொன்னார் என்று வருகிறது.

இன்னொரு உபநிஷத் கதையில் வருகிறது 2: சரீரம்தான் ஸத்யம் என்பதற்கு மேலே போகமுடியாதவனாக அஸுரனான விரோசனன் இருக்கிறான். ஆனால் அவனையும்கூட இப்போது நம்மில் பெரும்பாலோர் இருக்கிறதுபோல எந்த விதத் தத்வ சிந்தனையுமில்லாமல், வெறும் அரட்டையிலும் சோம்பேறித்தனத்திலும் பொழுதைப் போக்கும் வ்ருதா ஆஸாமியாக இல்லாமல், எது ஸத்யம் என்று கொஞ்சமாவது ஆராய்ந்து, அது சரீரம்தான் என்று தப்பாகவாவது ஒரு கொள்கைக்கு வருவதற்கு குருவான ப்ரஜாபதி உதவி செய்திருக்கிறார். எதையுமே கழித்துக்கட்டிவிடாமல் சொஞ்சமாவது அபிவிருத்தி செய்து பார்க்கலாம் என்ற நோக்கத்திலேயே அக்கால குருமார்கள் சிஷ்யர்களை ஏற்றுக் கொண்டதற்கு இது proof.

சிஷ்யன் என்று வரும்போது ரொம்பவும் உதவாக்கரை கூட யோக்யதை ஸம்பாதித்துக் கொள்வதற்காக அந்நாளில் பரிச்ரமப்பட்டிருக்கிறானென்பதும் இங்கே தெரிகிறது – அஸுரன் விரோசனனும் கூட ப்ரஜாபதியின் வார்த்தைக்குக் கட்டுப்பட்டு, தத்வத்தை ஆராய்வதற்கான யோக்யதையை ஸம்பாதித்துக் கொள்வதற்காக முப்பத்திரண்டு வருஷம் ப்ரம்மசர்யம் அநுஷ்டித்தான் என்று உபநிஷத் சொல்கிறது.

தேவராஜன் இந்த்ரனும் தத்வம் தெரிந்துகொள்வதற்காக விரோசனனுடனேயே ப்ரஜாபதியிடம் போனவன்தான். ஆனால் விரோசனன் மாதிரி சரீரத்தோடு இவன் நின்றுவிடாமல், ப்ருகு கதையில் பார்த்தோமே, அப்படி சரீர ஸெளக்யத்தோடு நிறைவு பெற்றுவிட முடியாமல் மறுபடி ப்ரஜாபதியிடம் வருகிறான். இதற்கு மேற்பட்ட உண்மைக்கு அதன் அர்ஹனாவதற்காக (தகுதியுள்ளவனாவதற்காக) அவர் அவனை மறுபடி முப்பத்திரண்டு வருஷம் அவரோடேயே வஸித்து ப்ரம்மசர்யம் காக்கச் சொல்கிறார். மஹா பெரிய தேவ ராஜாவானாலும் ஸரி, இப்படி கடுமையாக விதிக்கு உட்படுத்தி, அதனாலேயே பெறக்கூடிய பரிசுத்தியை சிஷ்யன் பெறுமாறு பண்ணி அப்புறம்தான் உசந்த தத்வங்களை உபதேசிப்பார்கள். இந்த மாதிரி மொத்தம் நூற்றியரு வருஷம் இந்த்ரன் இந்த்ரியக் கட்டுப்பாட்டோடு இருந்த பிற்பாடுதான் ப்ரஜாபதி அவனுக்கு முடிவான ஆத்ம தத்வத்தை போதிக்கிறார்.

தகுதி பார்க்காமல் வித்யையைக் கொடுப்பதால்தான் ஸயன்டிஸ்ட்கள் ஆத்ம ஹானிக்கான நூதன நூதனக் கண்டுபிடிப்புகளைப் பண்ணுவது, டாக்டர்கள் மஹா பாபங்களுக்கு ஆதரவு தந்து ஊக்குவதான சிகித்ஸைகள் தருவது என்பதெல்லாம் ஸஹஜமாகி வருகின்றன. இதற்கான அநேக காரணங்களில் ஒன்று, ஸ்தாபன ரீதியில் பல மாணவர்களக்குக் கல்வி புகட்டும்போது, ஒவ்வொருத்தருக்கும் தனிப்பட்ட கவனம் (Individual attention) செலுத்த முடியாமலிருப்பதுமாகும்.

இப்படிக் கண்குத்திப் பாம்பாகக் கவனிப்பது எத்தனையோ ச்ரமம். இதில் எத்தனையோ பொறுப்பு. “இவன் யாருடா ஓயாமல் நம்மைப் பரீக்ஷை பண்ணி ஹிம்சித்துக் கொண்டிருக்கிறான்” என்று சிஷ்யனின் எரிச்சலை வேறு வாங்கிக்கொள்ளவேண்டும். எந்த விதமான ப்ரதிப்ரயோஜனத்தையும் கருதாமலே, ‘வித்யை பரவ வேண்டும், பரவ வேண்டுமென்றாலும் (இப்போது எல்லாவற்றையும் எல்லாருக்கும் அவிழ்த்துக்கொட்டி மதிப்பைக் குறைப்பது போலவும் இல்லாமல்) தக்கவர்களுக்குத்தான் வித்யையைத் தரவேண்டும்; அதற்காக, நிர்தாக்ஷிண்யமாகத் தகுதியைச் சோதித்துப் பார்க்கவேண்டும்; அந்தத் தகுதி என்பது புத்தியைக் குறித்ததாக மட்டுமில்லாமல், மாணவனின் காரெக்டரை, குணத்தைக் குறித்ததாகவுமிருக்கவேண்டும்; முடிந்த மட்டும் தகுதியைப் படிப்படியாக அபிவ்ருத்தி பண்ண ப்ரயாஸைப் படவேண்டும்’ என்று ஆதிகால குருமார்கள் இருந்திருக்கிறார்கள்.

இந்தக் கண்டிப்புக்கு மஹா பெரிய தேவராஜனும் உடன்பட்டான், ஏன், அஸுர ராஜன் விரோசனன்கூட உடன்பட்டான் என்பது அக்காலத்தில் மாணவர்களுக்கு வித்யையில் இருந்த ஆர்வத்தைக் காட்டுகிறது. அதோடு நிற்கவில்லை. ‘இவ்வளவு கண்டிப்புச் செய்ய இவர் யோக்யதாம்சமுள்ளவர்தான். இத்தனை யோக்யதாம்சமுள்ளவருக்கு நாம் கீழ்ப்படிந்து போவதில் நமக்கு ச்ரேயஸ்தானே தவிர குறைவு இல்லை’ என்று சீடர்கள் நினைக்கும்படியான உத்தம புருஷர்களாக ஆசார்யர்கள் இருந்ததும் இதிலிருந்து தெரிகிறது. இதிலே இன்னொரு முக்யமான அம்சமும் இருக்கிறது. ‘உத்தம புருஷர்’ என்றால் அப்பழுக்கில்லாத சுத்த வாழ்க்கை,

நேர்மை, தபஸ், வைராக்யம் ஆகியவை மட்டும் இருந்தால் போதுமா என்ன? இவை பிறத்தியாரிடம் மரியாதையையும் பக்தியையும் தான் தூண்டும், ஆனால் அவரோடேயே கூட இருந்து வாழ்ந்து கொண்டிருக்க வேண்டும் என்று மாணவன் விரும்பும்படியாக இவை மாத்திரம் அவனை அவரிடம் ஆகர்ஷித்துவிடுமா என்ன? தபஸ்வி, மஹாபுத்திமான், கடும் நேர்மையாளர் என்றால் தூர இருந்து நமஸ்காரம் பண்ணத் தோன்றுமே ஒழிய, கூட இருந்து வாஸம் பண்ணுகிற ஆசை ஏற்படாதே!

இந்த விருப்பத்தை உண்டாக்குவதற்கு குருவானவர் மற்ற எல்லா யோக்யதாம்சங்களுக்கும் மேலாக அன்பு உள்ளத்தவராக, அருள் ஸ்வபாவமுள்ளவராக இருந்தாக வேண்டும். உத்தம புருஷ லக்ஷணங்களில் முதலாக வருவது இந்த அன்புதான், அருள்தான். அன்பேதான் திவ்ய சக்தியைப் பெற்றுப் பிறரை ரக்ஷிக்க வலிமை பெறுகிற போது அதை அருள் என்றும் அநுக்ரஹம் என்றும் சொல்கிறோம்.





Sage of Kanchi

Krish Ram
 
மஹா பெரியவா அருளிய அதிசய மந்திரம்!

மஹா பெரியவா அருளிய அதிசய மந்திரம்!


June 20, 2015


by Shastriyan

எனக்குள் ஒரு கேள்வி: விநாயகர் முருகன் சிவன், விஷ்ணு --- ஒரே கடவுளின் பல வடிவங்களுக்குத்தான் மூல மந்திரங்கள் உள்ளனவே தவிர,

மூலமான ஒரே கடவுளுக்கென ஏன் அந்த மந்திரம் இல்லாதிருப்பது ஏன் என்பதே கேள்வி. ப்ரணவம் எனும் ‘ஓம்’ மூலக்கடவுளுக்கே உரித்தான

மந்திரந்தான் ஆயினும் சாஸ்திரக் கருத்தை மட்டுமே கொண்டு சிலர் ப்ரணவ ஜபம் செய்யலாம், முதலில் ‘ஓம்’ என்று கூறிவிட்டு அதோடு அந்தந்த

தேவதைக்கான மந்திரத்தைச் சொல்லலாமே தவிர (ஓம் கணேசாய நம:) : தனியாக ப்ரணவ ஜபம் செய்யலாகாது என்கிறார்கள்.

ப்ரணவம் எனும் ஓம்காரம் நமக்குள் தன்னியல்பாகவே இதயத்தை ஒட்டிய அநாஹத சக்கரத்திலிருந்து எழும் ஒலி; எனவே சிலருக்குத் தன்னியல்பாகவே ‘ஓம்’ என்பது ஒலிக்கும். அவர்கள் மட்டுமே துறவியாய் இல்லாவிடினும் ப்ரணவ ஜபம் செய்யலாம் என்பது ஸ்ரீ பெரியவாளின் கருத்து.

இவ்விஷயமாக ஸ்ரீ பெரியவாளையே கேட்டுத் தெளிவு பெறவேண்டும்என்ற எண்ணத்துடன் முப்பத்தேழு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, அப்பொழுதுஅவர்கள் முகாமிட்டிருந்த தேனம்பாக்கத்துக்குச் சென்றேன்.

நேரம்: மாலை ஐந்து மணி.

முகாமில் இருந்த கிணற்றின் ஒரு புறத்தில் இருந்த குடிலை ஒட்டியபகுதியிலிருந்து ஸ்ரீபெரியவாள் தரிசனம் தருவார்கள்; கிணற்றின்மறுபுறத்திலிருந்து மக்கள் தரிசனம் பெறுவார்கள். அன்றும் அப்படியே நடந்தது. நாங்கள் 40-50 பேர் இருந்தோம். வழக்கம் போல் அதில் பல்வேறு வயதினரும், பல்வேறு சமூகத்தினரும் இருந்தோம். ஓரிரு வெளிநாட்டவரும் இருந்தனர்.

தரிசனத்தின்போது ஓர் ஐயங்கார் மாது, " நேற்றிரவு பெரியவாள் சொப்பனத்தில் வந்து ஏதோ ஒரு மந்திரம் உபதேசித்தீர்கள்; ஆனால் என் துரதிர்ஷ்டம். இன்று காலை அந்த மந்திரம் மறந்து போய்விட்டது! பெரியவாள்

அவசியம் அந்த மந்திரத்தை மறுபடி உபதேசிக்க வேணும். எப்பொழுது மடியாக வந்து அந்தரங்கமாக உபதேசம் பெறலாம்?” என மிகவும் ஆதுரத்துடன் வினவினார்.

அப்பொழுது சாஸ்திரக் காவலரான ஸ்ரீ பெரியவாளா பேசுகிறார் என்று பேராச்சர்யம் அடையுமாறு அவர்கள் கூறிய மறுமொழி: "மடியும்வேண்டாம்; அந்தரங்கமும் வேண்டாம்"

அம்பகவ”:

அம் பகவ”:

அம் பகவ”:

என மும்முறை உபதேசித்தார்கள். இப்படியும் மந்திரமூர்த்தியே ஆகிய ஸ்ரீமஹாபெரியவாளிடமிருந்து கேளாமலே உபதேசமா என்ற பேருவகையுடன் அங்கு கூடியிருந்த எல்லோரும் ‘அம் பகவ’: மந்திரோபதேசம் பெற்றோம்.

‘இதை ஜபிக்க எந்த நியமமும் (விதிமுறையும்) இல்லை. எவரும், எந்த நேரமும் ஜபிக்கலாம்’ என்று மஹா பெரியவா கூறினார்கள்.

மந்திரத்தின் உச்சரிப்பு: UMBHAGAVAHA (UMBRELLA என்பதிலுள்ள UM ஒலி) ‘பகவ’ என்பதன் முடிவான ‘வ’: என்பதை ‘வஹ’ என்று கூறவேண்டும்.

ஒலியியலின்படி ‘வ’ என்பதற்கும் ‘வஹ’ என்பதற்குமிடையே சிறு மாறுபாடு உண்டு. ஆனால் நாம் அதைக் கருத்தில் கொள்ள வேண்டியதில்லை. அன்று பெரியவாளும் ‘வஹ’ என்றே ஸ்பஷ்டமாக மொழிந்தார்கள்.

ஆகக்கூடி எந்த மந்திர சாஸ்திர நூலிலும் காணப்படாத ‘அம் பகவ’: என்றமகா மந்திரம் ஸ்ரீ பெரியவாளின் வாய்மொழியில் நமக்கெல்லாம் ஓர் அமுதச்சுனையாகக் கிடைத்துவிட்டது! ‘பகவ’: என்பதற்கு ‘பகவானே!’ என்று பொருள். ‘அம்’ என்பது ஒரு மங்கல அக்ஷரம்.

நெடுங்காலமாக எனக்குள் இருந்த கேள்விக்கான பதிலும் கிடைத்துவிட்டது! அனைத்து தெய்வங்களுமான மூலக் கடவுளுக்குரிய மந்திரம் ‘அம் பகவ!’

எந்த தெய்வத்தை இஷ்டமூர்த்தியாகக்கொண்டவரும் இம் மந்திரத்தை அம்மூர்த்திக்குரியதாகக் கருதி ஜபிக்கலாம் என்றும், ‘பகவ;’ என்பது ஆண்பாலில் இருந்தாலும் பெண் தெய்வங்களை ஸ்மரித்தும் இதனை ஜபிக்கலாம் என்றுபெரியவரிடமிருந்து விளக்கம் பெற்றோம்.

ஸ்ரீபெரியவாள் தமது நீண்ட நெடிய நூறாண்டு வாழ்வில் அன்று ஒரே ஒருநாள்தான் இப்படியொரு மந்திரத்தை – அதுவும் பஹிரங்கமாக மொழிந்திருக்கிறார்கள் என்பது இன்னொரு பேராச்சர்யம்! எல்லோருக்குமான இத் தங்கப் புதையலை 36 ஆண்டுகள் நான் எனக்குள் மட்டுமே வைத்திருக்கிறேன்! சென்ற ஆண்டிலிருந்துதான் எனக்குத் தெரிந்த மற்ற பலருக்கும் இதனைக் கூறி வருகிறேன். அவர்களில் ஸ்ரீ மகா பெரியவர்களையே இஷ்டதேவதையாகக் கொண்ட சிலர் இம்மந்திர ஜபத்தால் தங்களுக்கு விசேஷ மான பலன் கிடைப்பதாக உவகையுடன் கூறுகிறார்கள்



ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர,


காஞ்சி சங்கர காமகோடி சங்கர


http://www.templeadvisor.com/user-articles/199
 
Ahobila Matam Jeeyar Azhaghiya Singar Swamigal’s Sashtiabdhapoorthy

Ahobila Matam Jeeyar Azhaghiya Singar Swamigal’s Sashtiabdhapoorthy

June 22, 2015


Following text was taken from His life history – Source: http://www.ahobilamutt.org/us/acharya/bio/46jeer.asp



Swamy’s Vairagyam


The acceptance of Sanyasam at his Acharyan’s command at a relatively young age with young family members to support is by itself proof enough of Swamy’s extraordinary vairagyam. However this vairagyam was not a onetime instance due to divine sankalpam. Swamy’s life is full of such instances when he demonstrated vairagyam at crucial times.



On one occasion, during Swamy’s poorvaashrama days, his Dharmapatni was expecting their fourth child and due to some complications the lives of both the mother and child were at risk. Swamy did what he knew best: recite appropriate Veda mantrams and Kamasikaashtakam slokam many times. Veda Mata never let down Swamy and came to his help at this crucial moment. Both the mother and the child survived.



On another occasion, Swamy was to participate in a prominent Sadas in Ujjain, of leading Vedic scholars from all over India. Only two vidwans from Tamil Nadu were invited and Swamy was one of them. There were expectations of awards, honours, cash prize etc. However the day of the sadas coincided with Maasa Pirappu tharpanam; travelling to the sadas meant Swamy had to forego the day’s tharpanam. He was not willing to compromise and expressed his inability to attend the Sadas! As days passed, Swamy had completely forgotten about the incident. But Veda mata never forgets her cherished son. The organisers of the sadas made sure Swamy received appropriate honours, commendation letter and a cash sambhavanai of Rs. 10,000 (a respectable sum in those days) at his residence.



Thus swamy led a life of gnana, anushtana and vairagya which were just second nature to him.”
Where does that vairaghyam come from? We all know the answer!!!!



Our ananthakodi namaskaram to Jeeyar Swamigal!

Hara Hara Sankara Jaya Jaya Sankara!



Please see this You tube video

https://www.youtube.com/watch?v=Wiqo_8JmzgM


https://mahaperiyavaa.wordpress.com...wamigals-sashtiabdhapoorthy-pattina-pravesam/
 
Divyanamasankeertanam June 27 Saturday at gnanananda seva samajam

Divyanamasankeertanam June 27 Saturday at gnanananda seva samajam

Source: FB



11402788_855443827865624_6216675654071831127_n.jpg
 
Gho Matha Samrakshanam-Abhishekam with Ghee for Lord Shiva

Gho Matha Samrakshanam-Abhishekam with Ghee for Lord Shiva





13. நெய்யபிஷேகம்




– ஐந்தில் நமக்குத் தெரிந்தது பாலபிஷேகம் மட்டுமே. அடுத்தபடியாகத் தயிரபிஷேகம்.

நெய்யபிஷேகம் நாம் அதிகம் கேள்விப்பட்டதில்லை. மலையாளம் திருச்சூரில் நெய்யபிஷேகம்தான். ஹிமயமலை பனிப் பாளம் மாதிரி அங்கே லிங்கத்துக்கு நிறைய நெய்யபிஷேகம் செய்திருக்கும். எத்தனை காலம் ஆனாலும் அந்த நெய் கெடுவதில்லை என்பதோடு எத்தனைக்கெத்தனை பழசோ அத்தனைக்கு அந்த நெய் ஒளஷதமாக இருக்கிறது.

மலையாள வைத்யர்கள் ‘புராதன க்ருதம்’ என்று அந்தப் பழைய நெய்யையே மருந்தாகக் கொடுப்பது வழக்கம்.


மலையாள தேசம் வரையில் போகவேண்டாம். நம் திருவையாற்றுக்குப் பக்கத்தில் இருக்கிற தில்லை ஸ்தானத்திலும் ஸ்வாமி பெயர் ‘நெய்யாடியப்பர்’ என்றே இருப்பதிலிருந்து அங்கும் ஸ்வாமி நெய்யால் அபிஷேகம் பெற்றவர் என்றே தெரிகிறது. அந்த ஸ்தலத்தின் பெயரே ‘திருநெய் ஸ்நானம்’ என்றுதான் ஆதியில் இருந்து அது தமிழ்வழக்குப் படி அப்பர், ஸம்பந்தர் தேவாரங்களில் ‘திருநெய்த்தானம்’ என்று வந்து, ‘திருநெய்த்தானம்’ என்பதுதான் பொது ஜனங்கள் பேச்சில் ‘தில்லைஸ்தானம்’ என்று ஏதோ சிதம்பர ஸம்பந்தம் உள்ள மாதிரி ஆகியிருக்கிறது!


பால், தயிர், நெய் தவிரப் பஞ்ச கவ்யத்திலுள்ள கோ மூத்ரத்தாலோ, கோமயத்தாலோ தனித்தனியே அபிஷேகம் செய்கிற வழக்கம் இல்லை. ஆனால் ஐந்தையும் கலந்த பஞ்சகவ்யத்தால் அபிஷேகம் செய்வது விசேஷம். அப்படி ஈச்வரார்ப்பணமாவதுதான் பசுக் குலத்துக்கே பெருமை சேர்ப்பது என்று அப்பர் ஸ்வாமிகள் பாடியிருக்கிறார்:

ஆவினுக்
(கு) அருங்கலம் அரன் அஞ்சாடுதல்*
’ஆ’ என்றால் பசு. ‘அஞ்சாடுதல்’ என்பது பஞ்சகவ்யத்தில் நீராடுவது; அதாவது பஞ்ச கவ்யத்தால் அபிஷேகம் பெறுவது.


*சொற்றுணை வேதியன் எனத் தொடங்கும் ‘நமசிவாயப் பதிகம்’.

https://mahaperiyavaa.wordpress.com...akshanam-abhishekam-with-ghee-for-lord-shiva/
 
கேள்வி கேட்டுக் கற்பது

தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 62

கேள்வி கேட்டுக் கற்பது

“பரிப்ரச்நம்” என்பதாக இப்படிக் கேள்வி கேட்டு கேட்டுக் கற்றுக்கொள்வதில் ஒரு விசேஷம் இருக்கிறது. உபநிஷத்தில் இப்படித்தான் கேள்வி கேட்டுக்கேட்டு ஸமாசாரங்களைக் கறந்து கொள்வதாகப் பல இடங்களில் வருகிறது. கீதையில் அர்ஜுனன் குறுக்கே குறுக்கே எத்தனை ‘கொஸ்ச்சின்’ பண்ணுகிறான்? சிஷ்யன் கவனமாக குரு உபதேசத்தைக் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறான் என்பதற்கு இந்தக் குறுக்குக் கேள்வி பெரிய ஸாக்ஷி.

‘லெக்சர்’ என்று முழுக்க ‘ப்ரிபேர்’ பண்ணிக்கொண்டு போய் அதை ஒப்பித்துவிட்டு வந்துவிடலாம் என்று ஒரு ப்ரொஃபஸர் இருக்கிறவரையில் அவர் ஸப்ஜெக்டை ஸாங்கோபாங்கமாகப் பார்க்க வேண்டிய கட்டாயமில்லை. தம்முடைய அபூர்ண ஞானத்தைக் கொண்டே எல்லாம் தெரிந்த மாதிரி லெக்சர் கட்டி ஏமாற்றிவிட முடியும். பரிப்ரச்நம் என்று நடுநடுவே தோண்டித் தோண்டிக் கேள்வி கேட்குமாறு மாணவனை விடும்போதுதான் லெக்சரரும் ஸப்ஜெக்டைப் பூர்ணமாகப் பார்த்துப் புரிந்துகொள்ள வேண்டியதாகும். அவர் ‘மிஸ்’ பண்ணிவிட்ட விஷயம் ஏதாவது இருந்தால் அது சிஷ்யனின் பரிப்ரச்நத்தில் வெளிப்பட்டுவிடும். அவர் அதற்கு மேலே அதற்கான புஸ்தகங்களைப் பார்க்க இடமேற்படும்.

குரு – சிஷ்யாள் இரண்டு பேருமே விஷயங்களை நன்றாகத் தெரிந்துகொள்ள ‘பரிப்ரச்நம்’ பெரிய தூண்டுகோல். வாத்யார் ஸ்டூடன்டைக் கேட்கிறாற்போலவே இவனும் அவரைக் கேட்கணும். இதிலேதான் புதுசு புதுசாக, இன்டரெஸ்டிங்காக விஷயங்கள் வரும். (ஜே.) க்ருஷ்ணமூர்த்தி இப்படித்தான் கேள்வி கேட்டு பதில் சொல்கிற ஸெஷன்ஸ் நடத்துகிறார், ஸ்வாரஸ்யமாயிருக்கிறது என்கிறார்கள். நாங்களும் பாஷ்ய பாடம், வாக்யார்த்தம் என்று நடத்தும் போது, கேட்கிறவர்கள் புத்திசாலித்தனமாகக் கேள்வி கேட்கிறபோதுதான் ரஸம் கூடுகிறது. ‘அடடா, இது நமக்குத் தெரியலையே! இப்படி நமக்குத் தோணலையே! இதுக்கு பதில் தெரிஞ்சுக்கணும்’ என்ற ஆர்வம் பிறக்கிறது.

ஆசார்யாளே இந்த விஷயத்தைச் சொல்லியிருக்கிறார். எந்த ஒரு ஸமாசாரத்தை ஆசார்யாள் சொல்லும்போதும் அதற்கு ஏகப்பட்ட எதிர்க் கேள்வி, குறுக்குக் கேள்விகளை தாமே போட்டுக்கொண்டு ஒவ்வொன்றுக்கும் ஆணித்தரமாகப் பதில் கொடுத்துக்கொண்டு போவது அவருடைய பாஷ்யங்களில் நாம் பார்க்கும் மிகவும் ரஸமான ஒரு அம்சம். “பூர்வபக்ஷம்” என்பதாக எதிர்க்கேள்வி போட்டுவிட்டு, அப்புறமே “ஸித்தாந்தம்” என்பதான தம்முடைய முடிவைச் சொல்வார். ப்ருஹதாரண்யக பாஷ்யத்தில், அதன் இரண்டாம் அத்யாய உபக்ரமத்தில் (உபக்ரமம் என்பதும் உபோத்காதத்தைப் போல இன்ட்ரொடக்ஷன்தான்) இவ்வாறு செய்வதன் சிறப்பை எடுத்துக்காட்டியிருக்கிறார். “எதிர்க் கேள்வியும் பதிலுமாக விஷயத்தைச் சொன்னால் தான் கேட்கிறவருடைய சித்தத்தை அது வசீகரணம் செய்கிறது; இப்படியில்லாமல் தர்க்க சாஸ்த்ரத்தைப்போல சுருக்கமான வாக்யங்களில் ரொம்ப அர்த்தபுஷ்டியாகச் சொன்னால் ஸுக்ஷ்மமான உண்மைகளைப் புரிந்துகொள்வது ச்ரமமாக இருக்கும்” என்கிறார்.

இன்னொன்றுகூட. சில பேருக்கு ரொம்ப விஷயம் தெரிந்திருக்கும். ஆனால் லெக்சர் மாதிரி ரூபம் தந்து அந்த விஷயங்களை எடுத்துச் சொல்ல வராது. கேள்வியாகக் கேட்டுக் கொண்டுபோனால் நன்றாகப் பதில் சொல்லிக்கொண்டு போவார்கள். இப்படியே முழு ஸமாசாரத்தையும் அவரிடமிருந்து கறந்துகொண்டு விடலாம்.

மாலைகண்டான் ஸோமஸுந்தர ஆச்சாரி என்று ஒரு ஸ்தபதி. அவருக்கு எழுதப் படிக்கவோ ப்ரஸங்கம் பண்ணவோ தெரியாது. ஆனால் ரத நிர்மாணத்தில் (தேர் கட்டுவதில்) ஸகல விஷயமும் தெரிந்தவர். தெரிந்தவர் மட்டுமில்லை, அவரே இருபது இருபத்தைந்து க்ஷேத்ரங்களில் ரதங்கள் நிர்மாணித்துக் கொடுத்துப் பெயர் வாங்கியவர். ஆனாலும் பேச வராது. இளையாத்தங்குடி ஸதஸுக்கு1 அவர் வந்திருந்தார். ‘இவரிடம் ரொம்ப விஷயம் இருந்தும் ஸதஸுக்கு அதை ப்ரயோஜனப்படுத்த முடியாதவராயிருக்கிறாரே’ என்று அந்த ஸதஸில் ஏற்பாடுகளைக் கவனித்துக் கொண்ட (சா.) கணேசன் ரொம்பவும் வருத்தப்பட்டுக் கொண்டார். அப்போது இந்தப் பரப்ரச்ன யுக்திதான் எனக்குப் பளிச்சென்று தோன்றிற்று. “உனக்குத்தான் ரத அமைப்பு ஒரு மாதிரி ஜெனரலாகத் தெரியுமே. அதை வைத்துக்கொண்டு கேள்வி கேட்டுக்கொண்டே போ. எல்லா விஷயமும் வந்து விடும்” என்றேன். அதே மாதிரி அவரும் ரொம்ப புத்திசாலித்தனமாகக் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டே போனார். ஆச்சாரியும் ரொம்ப நன்றாக ஆன்ஸர் பண்ணிக்கொண்டு வந்தார். ஒரு அழகான ரதம் நிர்மாணமாகிற மாதிரியே அதன் நிர்மாணத்தைப் பற்றிய விஷயங்களும் நிர்மாணமாயிற்று. ஸதஸிலேயே ரொம்ப விஷயமுள்ளதாகவும், ரஸமாகவும் இருந்த அயிட்டங்களில் அது ஒன்று என்று எல்லாரும் கொண்டாடிச் சொன்னார்கள். ஆச்சாரிக்குத் தங்கத்தோடா போட்டு “ரத சக்ரவர்த்தி” என்றே பட்டம் கொடுத்தது. ரதத்துக்கு சக்ரம் உண்டே!

“பரிப்ரச்ன”த்துக்காகச் சொன்னேன்.

11962-இல் ஆகமம், சில்பம் ஆகியன குறித்து ஸ்ரீ சரணர்கள் இளையாற்றங்குடியில் மிகப்பெரிய அளவில் ஸதஸ் நடத்தினார்கள்




Sage of Kanchi

Krish Ram

https://dheivathinkural.wordpress.com/category/நான்காம்-பாகம்/குரு-நான்காம்-பாகம்/page/11/
 
“இந்த கடலும் ஞான கடல், பக்தி கடல், யோகக்கடல&#3

“இந்த கடலும் ஞான கடல், பக்தி கடல், யோகக்கடல்.”

அவலின் சக்தி அல்ல, ஆன்மாவின் சக்தி.

(- கண்ணதாசன், (இன்று பிறந்த நாள் அர்த்தமுள்ள இந்து மதத்தில்.)

இந்த சித்துக்களுக்கு அப்பாற்பட்ட யோகிகள் சிலர் உண்டு. காஞ்சி பெரியவர்கள், அவர்களில் முக்கியமானவர்கள். காஞ்சி பெரியவர்கள் செய்வதை 'ஹட யோகம்' என்றே கூறலாம்.

அவர் ஆணியை விழுங்குவதில்லை. சமாதியில் முப்பது நாள் இருந்து மீண்டும் வருவதில்லை. ஆனால், இவற்றை எல்லாம் விட ஒரு தெய்வீக நிலையை எட்டியவர்.

ராமானுஜர் காலத்தில் பக்தி மார்க்கம், ஞான மார்க்கம் பற்றிய சர்ச்சை இருந்தது. இன்று இரண்டு மார்க்கத்துக்குமே பாலமாக விளங்குபவர் காஞ்சி பெரியவர்.

எல்லா யோகிகளிடமும் மேதை தன்மையை எதிர்ப்பார்க்க முடியாது. காஞ்சி பெரியவர்களிடம் அதுவும் இருக்கிறது. உண்மையான மேதைக்கு வேண்டிய அடக்கமும் இருக்கிறது. பற்றற்ற ஞானமும், பரமார்த்திக நிலையும் இருக்கின்றன. 'எல்லோராலும் முடியாது' என்று சொல்லக்கூடிய வாழ்க்கை நிலை இருக்கிறது. லௌகீக வாழ்க்கையை முழுமையாக தெரிந்து வைத்திருக்கும் தெளிந்த உணர்விருக்கிறது.

கடலிலேயே கருங்கடல், அரபிக்கடல் என்றிருப்பதை போல, இந்த கடலும் ஞான கடல், பக்தி கடல், யோகக்கடல். கைப்பிடி அவலிலும், ஆழாக்கு பாலிலும் ஒரு ஜீவன் காதகாதங்கள் நடந்தே போக முடிகிறது என்றால், அது அவலின் சக்தி அல்ல, ஆன்மாவின் சக்தி.


Sage of Kanchi

Varagooran Narayanan
 
It is the duty of parents to safeguard the spiritual interests of their child.

It is the duty of parents to safeguard the spiritual interests of their child.

Rare Old Picture of Jagadguru Sri Chandrashekhara Bharati with Sri vidhyatheertha sarswathi swamigal in 1920.
Source: Sage of Kanchi

jambunathan Iyer

11659477_1007446592621892_4156834313850920880_n.jpg
 
Importance of 108 number!

Importance of 108 number!

August 25, 2013


When we see number of beads in vara mala/vrata mala, number of names of God and Goddess, I always wondered there should be some prominence for 108 which I do not know. Why do we give so much importance to 108 in Hinduism? Why 108 is so sacred for Hindus? Here is a brief explanation of the use and importance of this number:

The diameter of the Sun is 108 times the diameter of the Earth.

The distance from the Sun to the Earth is 108 times the diameter of the Sun.
The average distance of the Moon from the Earth is 108 times the diameter of the Moon.
In Ayurveda, there are 108 “Marma” points that are vital for giving life to living beings.
The powerful Sri Chakra yantra intersects in 54 points each with a masculine and feminine quality, totalling to 108


In Indian astrology we have 12 houses and 9 plants. 12 times 9 equals to 108.

In Tantra, it is estimated that every day we breathe 21,600 times out of which 10,800 are solar energy and 10, 800 are lunar energy. Multiplying 108 X 100 is 10,800.
The famous saint Bharata wrote “The Natya Shastra” which has 108 karanas (Movement of hand and feet)


There are 54 letters in Sanskrit each can be mentioned as masculine (Shiva) and feminine (Shakti) aspect, totalling to 108.
There are 108 Puranas and 108 Upanishads.


9 times 12: Both of these numbers have been said to have spiritual significance in many traditions. 9 times 12 is 108. Also, 1 plus 8 equals 9. That 9 times 12 equals 108.
Powers of 1, 2, and 3 in math: 1 to 1st power=1; 2 to 2nd power=4 (2×2); 3 to 3rd power=27 (3x3x3). 1x4x27=108

Harshad number: 108 is a Harshad number, which is an integer divisible by the sum of its digits (Harshad is from Sanskrit, and means “great joy”)


Desires:
There are said to be 108 earthly desires in mortals.


Lies:

There are said to be 108 lies that humans tell.

Delusions: There are said to be 108 human delusions or forms of ignorance.


Heart Chakra:

The chakras are the intersections of energy lines, and there are said to be a total of 108 energy lines converging to form the heart chakra. One of them, sushumna leads to the crown chakra, and is said to be the path to Self-realization.


Pranayama:

If one is able to be so calm in meditation as to have only 108 breaths in a day, enlightenment will come.


Sri Yantra:

On the Sri Yantra there are marmas where three lines intersect, and there are 54 such intersections. Each intersection has masculine and feminine, shiva and shakti qualities. 54 times 2 equal 108. Thus, there are 108 points that define the Sri Yantra as well as the human body.


Pentagon:

The angle formed by two adjacent lines in a pentagon equals 108 degrees.


Time:
Some say there are 108 feelings, with 36 related to the past, 36 related to the present, and 36 related to the future.


Astrology:
There are 12 constellations, and 9 arc segments called namshas or chandrakalas. 9 times 12 equal 108. Chandra is moon, and kalas are the divisions within a whole.


River Ganga:
The sacred River Ganga spans a longitude of 12 degrees (79 to 91), and latitude of 9 degrees (22 to 31). 12 times 9 equal 108.


Gopis of Krishna:
There were said to be 108 gopis or maid servants of Krishna.
1, 0, and 8:
Some say that 1 stands for God or higher Truth, 0 stands for emptiness or completeness in spiritual practice, and 8 stands for infinity or eternity.


Silver and the moon:
In astrology, the metal silver is said to represent the moon. The atomic weight of silver is 108.


Numerical scale:
The 1 of 108, and the 8 of 108, when added together equals 9, which is the number of the numerical scale, i.e. 1, 2, 3 … 10, etc., where 0 is not a number.


Meditations:
Some say there are 108 styles of meditation.
Paths to God: Some suggest that there are 108 paths to God.


Jain:
In the Jain religion, 108 are the combined virtues of five categories of holy ones, including 12, 8, 36, 25, and 27 virtues respectively.


Sikh:
The Sikh tradition has a mala of 108 knots tied in a string of wool, rather than beads.


Buddhism:
Some Buddhists carve 108 small Buddhas on a walnut for good luck. Some ring a bell 108 times to celebrate a new year. There are said to be 108 virtues to cultivate and 108 defilements to avoid.


Chinese:
The Chinese Buddhists and Taoists use a 108 bead mala, which is called su-chu, and has three dividing beads, so the mala is divided into three parts of 36 each. Chinese astrology says that there are 108 sacred stars.


Stages of the soul:
Said that Atman, the human soul or center goes through 108 stages on the journey.


Meru:
This is a larger bead, not part of the 108. It is not tied in the sequence of the other beads. It is the guiding bead, the one that marks the beginning and end of the mala.


Praiseworthy souls:
There are 108 qualities of praiseworthy souls.


Japan:
In Japan, at the end of the year, a bell is chimed 108 times to finish the old year and welcome the new one. Each ring represents one of 108 earthly temptations a person must overcome to achieve nirvana.
108 signifies the wholeness of the divinity, perfect totality. So, let us follow what our ancestors told us to do.

Sage of Kanchi
https://mahaperiyavaa.wordpress.com/2013/08/25/importance-of-108-number/
 
Anusham Pooja - 29 June 2015

Anusham Pooja - 29 June 2015

With the abundant grace and blessings of our Karunamurthy, Sri Maha Periva, we have been conducting Anusham Pooja every month since February 2015.

This month also, the Anusham Pooja will be held @ 7.00 pm on Monday 29 June 2015 at Sri Sankara Gurukulam, C P Ramaswamy Street, Off St Marys Road and Abhiramapuram 4th Street, Abhiramapuram, Chennai

Pooja will be performed to Sri Maha Periva's vigraham and His Prathyaksha Holy Paduka. We invite all our members and devotees to join us for this Special Anusham Pooja, and get the bountiful blessings of His Holiness Sri Maha Periva.

Jaya Jaya Sankara, Hara Hara Sankara!


http://periva.proboards.com/thread/8600/anusham-pooja-month?page=1&scrollTo=14853
 
Divine mystery @Orikkai Manimandapam

Divine mystery @Orikkai Manimandapam

June 26, 2015

Thanks to Sri Sridhar Thyagarajan for the article


Hara Hara Sankara Jaya Jaya Sankara!

orikkai_mani_mantapam1.jpg




It was 2013 Aug when I visited Maha Periava’s temple at Orirukkai. Around 4PM, just about the time when the temple opened up. I had a lovely darshan of Maha Periava and after offering my prayers and while doing pradakshina something inside me said to speak to the vadiyar mama at the temple and ask him if he had any experience of Maha Periava.

I did pradakshina and waited for Ganapathi mama (Vadiyar at the temple) to become free as there were few more devotees taking prasadam from him. Once hew became free I approached him quite nervously and asked him if he had any experience which he would share with me. At once he agreed and started narrating which I carry to the wider people with his permission.


As usual, one day early in the morning, opening the sanctum sanctorum Ganesh mama could hear someone chanting ‘Jaya jaya Sankara Hara Hara Sankara’ in a faingt voice and it did sound to him as Maha Periava’s voice. He did admit that he got little nervous and looked at the security person close to him. To his surprise before he could say something, security person (Sorry I do not know his name) expressed the same thing and said that he could hear someone chanting.


They both looked at each other not knowing what to do. Ganapathi mama stationed the security person


threshold of the sanctum sanctorum and went to fetch water from the well for abhishekam.


orikkai_periyava_kumaresan_mama.jpg




On his return, he could still hear the chanting. They both decided to go round the Sanctum Snctorum, one clockwise and the other ant-iclockwise to check if some one was left behind inside fromprevious night. No one was there.


Something stuck Ganapathi mama and he immediately called one of the office bearers in Chennai and asked him about Mettur Swami’s health. Ofice bearer from the other end said that he had seen Mettur swami an evening before and his health was stable and nothing to be worried about.


However, later that day the same office bearer called Ganapathi mama to say the Mettur swamigal had attained his siddhi. Yes it was on a Diwali day this happened. Ganapathi mama said to me that he is one hundred percent positive that Maha Periava is living still in Orirukkai and is blessing all his devotees with extreme karunai.


https://mahaperiyavaa.wordpress.com/2015/06/26/divine-mystery-orikkai-manimandapam/
 
Benefits of Athithi Bhojana (Feeding Guest) - Kanchi Maha Periyava

Benefits of Athithi Bhojana (Feeding Guest) - Kanchi Maha Periyava


  • Jun 26,2015

by Bharadwaj Sastrigal


It was a Sunday. A large crowd had gathered for darshan. One by one the devotees prostrated to the sage, received his blessings
and moved away. A middle-aged couple prostrated to Acharyal and stood up with folded palms. Keenly looking at them, Swamigal said, "adede...who (is this)... Palur Gopalan! You came a year back. That time you spoke about some problems. Aren't you fine now?" and laughed.

That Palur Gopalan replied, "We are very fine Periyavaa. As directed by you, from the time we started feeding an atithi (Guest) in the noon time everyday, only good things are happening, Periyavaa! Good harvest in fields. The cows don't die as before! The money that dripped out of hands without control for expenses stays in hands now. All that is (due to) the greatness of the atithi bhojana (Feeding Guest) you have asked us to do, by your anugraha. I am doing it daily. Nothing else (is the reason for the prosperity)." Tears filled his eyes as he spoke. His wife who was
standing by his side was also in tears of joy.

Acharyal said, "besh, besh. It is fine if you have understood that good things happen due to the act of atithi bhojana. Alright. Today both of you have come over here. There in Palur, who will do the atithi bhojana?" Acharyal inquired worriedly. Gopalan's wife replied promptly, "We have made alternative arrangements for that Periyavaa. Atithi bhojana will not be missed even for a day."


Maha Swamigal was very happy to hear it. "That's the way you should do it. You must have a resolution to feed the hungry. Doing atithi upachara will give such an anugraha and safeguard the family! One day sakshat Parameshvara (Lord) himself will come in the form of an atithi, will sit and eat, you know that?"

Swamigal was talking with kutuhala. To listen to these anugraha words, the people standing in the queue surrounded him. He asked everyone to sit down on the floor. The crowd of devotees sat down.

A devotee asked Swamigal: "Is there such greatness in doing atithi bhojana, Swamy?"

Swamigal replied immediately. "Yes yes! It is a maha punya dharma that could lead to moksha! It has benefited a number of people! Only when you ask people like this Gopalan who have experienced it, they will tell you. Such a lofty dharma is this one!"

A devotee got up and prostrated to the sage. He said with humility, "My name is Rama Sethu. Tiruvannamalai is my native place. We all pray together to Acharyal. We desire to listen more elaborately about the greatness of this atithi bhojana in a way we can understand it. Periyavaa should take mercy on us!"

Swamigal asked him to be seated. The devotee complied. Everyone was watching the walking God in silence. That parabrahmam started talking after sometime.

"My memory is that it was (the year) thousand nine hundred and thirty-eight or thirty-nine (1938-1939). Sri Sankara Matham was doing its administration from Kummonam (Kumbakonam).

I am going to tell (you about) an incident that happened at that time. If you listen to it devotedly, the greatness that lies in this (incident) can be understood! I shall tell you (now), listen (carefully)."

Swamigal stopped for a brief while and then continued: "There was a large house on the western bank of the Kummonam Maamaanga (Mahamaha) kulam. A grocer by name Kumaresan Chettiar was living in that house. I remember very well. The name of his dharma patni was Sivakami Achi. They belonged to Pallathur near Karaikudi. That couple had no children. They had brought a dependable boy from their native place and kept him with them for taking care of the grocery shop.

"At that time, the age of Kumaresan Chettiar was perhaps fifty or fifty-five. That Achi's (age was) perhaps within fifty. At all times only the nama smarana 'Siva Siva... Siva Siva' would be issuing out of the mouth of those two people. There was no other talk! Chettiar had in his house a single bullock cart. Seating Achi in the cart, Chettiar himself would drive! Every day both them would arrive in their cart at the banks of Kaveri to take bath.

Finishing (their) bath, they would come to our Madam, prostrate, receive the blessings and go back. They were such an intimate couple. About them, I am going to tell (you now) something that will overshadow all these, look (listen)!"

He took to silence to keep them in suspense for sometime. The devotees were waiting with eager expectations. Acharyal started speaking again:

"You know what work that couple had been doing for many years? To serve and feed the atithis! Don't be surprised! They would entertain the Siva disciples with food, every day at noon in the hall of their house, without shrinking a face, whatever the number of disciples they received as guest. They would seat the disciple in the thinnai at the entrance (of their house), wash his feet with water, wipe with a cloth, apply sandal paste and vermillion to them and lead them to the hall and seat them there.

"They did not have any cook in their house! That amma would cook with her own hands, whatever number be the guests of Siva disciples! Another important thing, if you ask what it is? is that they would inquire from the Siva disciples the details of the vegetables and dishes they like, go and get them, cook and serve them! Such an elevated mind! Do you think how Swamigal knew about all these things... There is no sort of secrecy about it. (One Sri) Sundaram Iyer, who was close to the Madam, was looking after the accounts of Kumaresan Chettiar. Only he would tell me these things when he was free. Understand now?"

Acharyal stopped for sometime and relaxed. None of the seated moved an inch. They were all looking with fixed eyes at Maha Swamigal.

That walking God continued: "One day it was raining very well. (It was) noon time. Kumaresan Chettiar came to the entrance (of his house) and looked (here and there). No atithi was in sight! Holding an umbrella, he descended the steps of the Mahamaham pond and surveyed the scene. A Siva disciple was seated after bath in a small building there, wearing vibhUti (all over his body). Chettiar prayed to him and brought him for dining (at his home). He seemed somewhat like a well-read Siva disciple. He came singing Thevaaram. Washing his feet, Chettiar led him to his hall and seated him. The couple prostrated to the Siva disciple.

Chettiar's dharma patni went to the disciple and asked, 'What vegetables are the favourite of Swamy? Please tell me, so I can go to the shop, get and serve them after cooking.' "It seemed that the Siva disciple was in good hunger. He got up and went to the backyard and looked around. He saw sprouts of tender spinach there. He came inside, called the mother and said that he needed nothing except the tender spinach in koottu and their stems in sambar and that it would be sufficient for him.

Chettiar went to pluck the spinach with a bamboo plate in his hand. The rain had stopped by then. Since it was becoming late, the Siva disciple who was very hungry, decided to give a helping hand for plucking the spinach, so he asked for a bamboo plate and went to the backyard. "Sivakami Achi was standing at the backyard entrance, watching the two men pluck the spinach. Both of them placed their plates inside the house after enough spinach was plucked. You know what that amma did immediately? She washed the two spinach plates separately. She lit two furnaces, kept the spinach in two separate pans on the furnaces and started cooking.

The Siva disciple who was looking at her act was surprised! He was confused: 'What is this? Both the plates has the same spinach sprouts. Without using a single vessel to cook them why this mother lights two furnaces and cooks them separately?'

"After sometime, that amma took the pans out of the furnaces, took the disciple's spinach only to the puja room and offered it as nivedana to Swami. The disciple who was watching it was pleased with immense pride! Know what he had thought? He decided, 'I am a big Siva bhakta. Sannyasi. So this mother has understood that Lord Siva would accept only the spinach I plucked and offers it as nivedana. Still I would ask the mother herself after my meal about the offering.'"

Stopping here briefly, Swamigal watched the devotees sitting opposite him.

Nobody lowered a jaw. He continued: "The Siva disciple, who had finished his dining, asked that Achi about his doubt. You know what reply did the Achi give? (She said 'Ayya, when the spinach was plucked in the backyard, I was watching. My husband chanted the name 'Siva Siva...' and plucked the spinach. So it became Sivarpana then and there. There was no need to offer it again. You plucked (the spinach) without chanting any name. That is why, I lit a furnace, cooked your spinach separately and offered it to the Lord.' The disciple was embarrassed to hear this.

The couple then prostrated to the disciple. He appreciated the Achi's bhakti and wisdom and started on his way. They were a couple who served annam in such a way..."

Acharyal stopped. The crowd of devotees was sitting with amazement.

Nobody lowered a jaw. Swamigal continued: "You know what was the phala prapti that was given to them for such incessant atithi bhojana? Some years later, they celebrated their shashti apta purti (completion of 60 years of age).

On a Maha Sivaratri day they sat for darshan of the four sessions of puja in the Kumbeswarar temple. When they returned
home, that amma, who sat in the puja room complaining of exhaustion, stretched out and breathed her last. Shocked, the Chettiar called her by name and went inside, but he too fell down and breathed his last. That was all. On that very day of Maha Sivaratri both of them attained the Siva sayujya together. Did you see the position that couple attained because of their act of incessant atithi bhojana?

Even now, on every Maha Sivaratri day, I would remember the couple. They are the couple who served food in such a lofty manner." Acharyal finished.

Tears seeped from the eyes of those who heard the story.

The walking God stood up and said, "Seems it is almost two o' clock. Everyone will be hungry. Go inside and dine well", and bade them farewell with compassion.

http://www.templeadvisor.com/user-articles/201
 
Status
Not open for further replies.

Latest ads

Back
Top