• Welcome to Tamil Brahmins forums.

    You are currently viewing our boards as a guest which gives you limited access to view most discussions and access our other features. By joining our Free Brahmin Community you will have access to post topics, communicate privately with other members (PM), respond to polls, upload content and access many other special features. Registration is fast, simple and absolutely free so please, join our community today!

    If you have any problems with the registration process or your account login, please contact contact us.

MahAperiyavA's teachings and messages

Status
Not open for further replies.

Dear Bala Sir,

I started this thread for you to post the teachings of MahAperiyavA. When I saw one star (terrible) rating

by someone in our forum, I felt really bad. There was NO need to cast such a voting to belittle His teachings.

So, I took efforts to bring it at least to 3 stars. I am happy to see 4 stars now! :)
 
Last edited:
Madam

I am not worried about the environment. I wanted to spend my time in a good way
to ventilate my views or express my feelings with what I have gained over the years.
People who are interested may read this thread or neglect it. It is for them to realize.
I am thankful and grateful to you for all your efforts.

Balasubramanian
 
mohan-ramiah-1.jpg
 
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]பெரியவரைக் கட்டிப் போட நினைத்த சித்து /வசியக்காரர்…
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]பெரியவர் மராத்தி மாநிலத்தில் பயணம், ஏதோ ஓர் ஊரில் (பூனா என்று சொன்ன ஞாபகம்) முகாம். அங்கு வாழ்ந்து வந்த ஒரு அன்பர்(இப்போதைக்கு அவர் வம்பர், ஏன் என்றால் அவர் ஆபிசாரம் எனப்படும் வேலைகள் செய்து மக்களுக்கு மருந்து வைப்பது, மந்திரம் வைப்பது, பில்லி சூனியம் என்று பணம் பண்ணுபவர், யாரிடம் நல்ல பெயர் இல்லாதவர்).[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]பெரியவர் அங்கு வந்திருப்பது தெரிந்து சொல்லத்தகாத வார்த்தைகள் சொல்லி, ‘நான் பெரியவனா, இல்லை அவரா, பார்த்துவிடுகிறேன் இன்று, என் சித்து மற்றும் வசியம் முன் அவர் என்ன செய்ய முடியும், இன்று அவரை என் வசியத்தால் கட்டிப்போடுகிறேன்’ என்றெல்லாம் கொக்கரித்து இருக்கிறார்.[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]அவர் குடும்பத்தார் மற்றும் பலர் எவ்வளவு சொல்லியும் கேட்கவில்லை.[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]அன்று பெரியவர் பூஜை பார்க்க ஆயிரக்கணக்கானோர் கூடினர். இந்த வம்பரும் சென்று ‘கடைசியில் கடைசியாய்’ இருந்து கொண்டு கையில் மையை வைத்துக்கொண்டு என்னென்னவோ செய்தார் செய்தார் செய்தார்.அங்கே பெரியவரோ பூசையில் ஒன்றி விட்டார்.[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]பூசை முடிந்தது, திருநீர் பிரசாத விநியோகம் இனிதே நடந்தது.ஸ்வாமிகள் கை சொடுக்கி அழைத்தார் இவரை. இவருக்கோ ஒரே ஆச்சிரியம். எப்படி இந்த ஆயிரம் ஆயிரம் சனத்தில் நம்மை குறி வைத்து அழைக்கிறார். குறி வைத்து தான் விட்டாரே…யாரை வசியப்படுத்துவேன் என்றாரோ, அவரிடமே வசியப்பட்டு, யாரை பொம்மை ஆக்குவேன் என்றாரோ அவரிடமே பொம்மையென சென்றார், அமர்ந்தார்.[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]பெரியவர் அவரை உற்று பார்த்தார். பின் மெல்ல பகர்ந்தார்.[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]‘பின்னாடி திரும்பி பார்’.[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]பார்த்தார் வம்பர். நடுநடுங்கினார்.[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]பின்னால் இருந்த மொத்த அடியார் கூட்டமும், பெரியவராய் தெரிந்தது அவருக்கு. ஆம், அத்துணை அத்துணை பெரியவர்கள்[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]மேலே, கீழே, இடது, வலது என்றெல்லாம் பார்க்க சொன்னார். எங்கெங்கு காணினும் பெரியவரடா…[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]கதறி காலில் விழுந்தார். மன்னிக்க கோரினார். பாவமன்னிப்பு கேட்டார்.[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]சொன்னார் பெரியவர், ‘சித்து பெரிய விஷயமே இல்லே, ஒர்த்தர் கிட்ட கூட ஒனக்கு நல்ல பேரு இல்லே, கெட்ட வழிலே இவ்வளவு பணம் பண்ணிருக்கே’.[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]‘அத்தனையும் விட்டுடறேன். பெரியவா கூட மடத்துக்கு வந்து சொச்ச காலத்தையாவது சேவகம் பண்ணி பாவம் போக்குகிறேன்’.[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]‘இல்லே, இன்னும் நிறைய இருக்கு ஒனக்கு. பாவ வழிலே சம்பாதிச்சாலும் பணம் பணம் தான். அதுனாலே அத்தனை பணத்தையும் நல்ல வழிலே செலவு செய். நெறைய கல்யாணம் பண்ணி வை, ஏழை கொழந்தேளுக்கு. அவாள படிக்க வை, அம்பாளை ப்ரார்த்திச்சிண்டே இரு. எல்லோரோட க்ஷேமத்துக்காகவும் பண்ணு, நீயும் க்ஷேமமா இருப்பே’.[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Courier New, courier, monaco, monospace, sans-serif]பார்த்த மாத்திரத்தில் பாவத்தை போக்குகின்ற தீர்த்த பெருக்கு.[/FONT]

[/FONT]
 
இது மனஸை நெகிழவைக்கும் பேரருள்......

பெரியவா சாதாரணமாக ரொம்ப கூட்டம் இல்லாவிட்டால் கூட, இரவு பத்து
மணியானாலும் பக்தர்களின் குறைகளை கேட்டு உபாயமோ ஆறுதலோ சொல்லுவது
வழக்கம். ஒருநாள் எல்லாரும் போனதும், பெரியவா ஸயனிக்க உள்ளே போனார். எனவே
சிப்பந்திகள் தாழ்ந்த குரலில் ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தபோது.......

"நான் பெரியவாளை தர்சனம் பண்ணனும்" குரல் கேட்டு யாரென்று பார்த்தால்,
ஒரு 12 வயசுப் பையன் மிகவும் பரிதாப
மான கோலத்தில் நின்று கொண்டிருந்தான்.

"இப்போல்லாம் பெரியவாளை பாக்க முடியாது........சாப்டுட்டு ஒரு பக்கமா
இங்கியே படுத்துக்கோ....காலம்பர தர்சனம் பண்ணு" பாரிஷதர் சொன்னார்.
இப்படி ஒரு பரிதாபமான கோலத்தில் ஒரு பையன் வந்திருக்கிறான் என்று
பெரியவாளை எழுப்ப முடியாது. சிறுவன் விடுவதாயில்லை.

"எனக்கு இப்போ பசிக்கலை...பெரியவாளை மட்டும் எப்பிடியாவது தர்சனம்
பண்ணணும் அண்ணா..." என்று சொல்லிவிட்டு, மிகவும் களைத்துப்போய்
இருந்ததால், ஒரு பக்கமாக படுத்துக் கொண்டுவிட்டான். மறுநாள் காலை பெரியவா
சிறுவனை தன்னிடம் அழைத்தார்.

"ஏம்பா....எங்கேர்ந்து வரே? ஓம்பேரென்ன? ஒங்கப்பா அம்மா யாரு?
எங்கேயிருக்கா?........" ஸ்ரீ மாதாவின் குரலை அந்த கன்று இனம்
கண்டுகொண்டது. கண்களில் நீர் பெருக அந்த குழந்தைப் பையன்
சொன்னான்..........

"பெரியவா.....நான் மெட்ராஸ்ல ஒரு ஸ்கூல்ல படிச்சிண்டிருக்கேன்..எங்கப்பா,
அம்மா, தங்கை மூணுபேரும் வெளியூர்ல இருந்தா. அப்பா திடீர்னு செத்துப்
போய்ட்டார். அம்மாவும் தங்கையும் ரொம்ப கஷ்டப்பட்டா...பாவம்! அப்புறம்
பம்பாய்ல ஒரு பெரிய பணக்கார மாமாவாத்ல சமையல் வேலை பண்ணிண்டு
இருந்தா.....[சிறுவன் மேலே பேச முடியாமல் விம்மினான்]
.......திடீர்னு எங்கம்மாவும் செத்துப் போய்ட்டா பெரியவா........" இதற்கு
மேல் குழந்தையால் தொடர முடியாமால், விக்கி விக்கி அழ ஆரம்பித்தான்.

"......அப்பா அம்மா ரெண்டுபேரையுமே என்னால கடைசி வரைக்கும் பாக்க முடியலை
பெரியவா. அவாளுக்கு கார்யம் பண்ணக்கூட என்னால முடியாது. நேக்கு இன்னும்
பூணூல் போடலை..ங்கறதால பண்ண முடியாதுன்னு சொல்லிட்டா...எனக்கு ரொம்ப
அழுகையா வருது பெரியவா.....இப்போ அந்த பம்பாய்ல இருக்கற மாமா வேற,
"ஒன்னோட தங்கையை வந்து அழைச்சிண்டு போ!" ன்னு எப்போப்பாத்தாலும் ஆள்
விட்டுண்டே இருக்கார்......பெரியவா. நானே கவர்ன்மென்ட் ஸ்கூல் ஹாஸ்டல்ல
இருக்கேன். என் அப்பா அம்மாக்கு கர்மாக்களைப் பண்ணனும், என் தங்கையை
நன்னா வெச்சுக்கணும்..ன்னு நேக்கும் ரொம்ப ஆசையாத்தான் இருக்கும்
பெரியவா. ஆனா, நானே சோத்துக்கு வழி இல்லாம இருக்கேனே! அதான்.....ஒங்களை
தர்சனம் பண்ணினா எனக்கு வழி சொல்லுவேள்னு மடத்துக்கு வந்தேன்....."
அழுகையோடு தட்டுத் தடுமாறி சொன்னான். அவனையே சிலவினாடிகள் உற்றுப்
பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். அவன் சொல்லித்தானா அவருக்கு தெரியவேண்டும்?
அவனைக் காப்பாற்றத்தானே இங்கே வரவழைத்திருக்கிறார்!

"சரி. கொழந்தே! நீ கொஞ்ச நாள் இங்கியே இரு. என்ன?"

"சரி" என்று சந்தோஷமாக தலையாட்டியது அந்த குழந்தை. நாலைந்து
நாட்களுக்குப் பிறகு, நெய்வேலியிலிருந்து சில உயர் அதிகாரிகள் பெரியவா
தர்சனத்துக்கு வந்தார்கள். அவர்கள் கிளம்பும்போது, எதேச்சையாக அந்த பையன்
அந்தப் பக்கம் வர, பெரியவா அவனிடம் " சட்னு போய், அந்த நெய்வேலிலேர்ந்து
வந்தவா போய்ட்டாளான்னு பாரு! போகலைனா, நான் கூப்டேன்னு
சொல்லு"..........அவருடைய திருவிளையாடலை யாரறிவார்?

அவர்கள் கிளம்பவில்லை. ஒவ்வொருவராக பெரியவா முன்னால் வர வர, "நீ இல்லை,
நீ இல்லை" என்று திருப்பி அனுப்பிக் கொண்டிருந்தார். கடைசியாக வந்தவரைப்
பார்த்ததும் பெரியவா முகத்தில் ஒரு புன்சிரிப்பு. "ம்ம்ம்ம்..இவரைத்தான்
கூப்ட்டேன். இந்தாடா! கொழந்தே! ஒன்னோட கதையை இவர்கிட்ட சொல்லு" என்று
சொன்னார். பையன் சொல்ல சொல்ல அதிகாரியின் முகத்தில் ஒரே ப்ரகாசம்!

"பெரியவா........என்னோட அக்கா பம்பாய்ல இருக்கா.அவாத்துலதான் இந்த பையனோட
அம்மா சமையல் வேலை பாத்துண்டு இருந்தா. அந்த அம்மா செத்துப் போனதும், என்
மூலமாத்தான் இந்த பையனுக்கு தகவல் போச்சு! இவன் தங்கையை அழைச்சிண்டு
போகணும்..ன்னு என் மூலமாத்தான் அவா சொல்லிண்டு இருந்தா......." என்று
மனஸார ஒப்புக்கொண்டார்.

"ரொம்ப நல்லதாப் போச்சு! இங்க பாரு. இந்த கொழந்தை பெத்தவாளை
பறிகுடுத்துட்டு தவிக்கறான்.....இவனோட, இவன் தங்கையையும் ஒன்னோட
அழைச்சிண்டு போய், அவாளை படிக்கவெச்சு, ஆளாக்கறது ஒன்னோட பொறுப்பு!
மொதல்ல இவனுக்கு உபநயனம் பண்ணி வை. அவனைப் பெத்தவாளுக்கு கர்மாக்களை அவன்
கையால பண்ண வை. ஆகக்கூடி, இவா ரெண்டு பேரோட எதிர்காலத்துக்கு நீதான்
எல்லாம் பண்ணனும். என்ன செய்வியா?"

அதிகாரிக்கோ சந்தோஷத்தில் தலைகால் புரியவில்லை! பிரமிப்போ அதை விட
பன்மடங்கு ! என்ன ஒரு லீலை! எப்படி கொண்டு வந்து சேர்த்திருக்கிறார்!
எல்லாரையும் விட்டுவிட்டு தன்னிடம் அவர் கட்டளை இட்டது, தனக்கு கிடைத்த
பெரும் பாக்யம் என்று பூரித்துப் போனார்.

அக்ஷணமே பெரியவா பாதத்தில் விழுந்து அந்த பையனையும், அவன் தங்கையையும்
தன் சொந்தக் குழந்தைகள் போல் பாதுகாப்பதாக உறுதி மொழி குடுத்தார்.
பெரியவாளை நம்பினார் கெடுவதில்லை என்று அந்த குட்டிப் பையனுக்குக் கூட
தெரிந்திருக்கிறது.
 
A Devotee's experience is narrated below:

[h=5]Of the many occasions I had visited this great Mahan, I used to stand in awe by the side and watch for a few hours many mortals come and go. On one occasion, He noticed me standing in a corner and wondering why I am just standing allowing all others to come and go, He asked His sincere devotee, Balu mama:“Why is he standing there? Does he want anything? Ask him.”
Balu mama came and asked me,
“Periyavaa wants to know is there anything you want. Why are you just looking at Him and not coming to have the Prasadams?”
I told Balu mama (most of the time tears of joy used to roll down my eyes), “Every time I come here I have witnessed a rare incident between Periyavaa and His staunchest devotee. So today also I am just waiting in the side lines for one.”
Periyavaa overheard this and He said smilingly, “Let him wait for a few more minutes and one such incident is about to happen!”
Many men and women passed by.
Sooner a lady, Saroja, came to see Periyavaa.
She hesitated a bit to go near Him.
Periyavaa asked Balu mama to ask her ‘what she wants’.
She replied to Balu Mama :”I am coming here for the first time. I have heard from my neighbours in Hyderabad talking so much about this Mahan. So I came to have His darshan”
Periyavaa smiled and asked her,
“There is something more than the Darshan you are trying to seek from me!”
She started weeping like a small child. She must be around 55 Yrs Old!
“Yes Swamiji. I am really unable to bear the agony.”
“You must be a Dwaithin..”Swamiji said, meaning she is an Iyengar lady.
She was startled to know that: “Yes Swamiji..Indeed Yes.”and her weeping power overtook her much more to the dismay of all around!
Swamiji asked her:”What is that which is worrying you inside?”
She started narrating in-between her weeps:
“I have been sincerely following one Saint for more than 25 yrs now. I never found anything wrong with him and I have gone to Sanmarga only through this Guru. But of late I have found my Guru is not a real Guru. He has some behavioural problems and I stopped going to him altogether. But I am unable to stand this happening as I trusted this Guru so much and suddenly I find a vacuum in my life, in my spiritual life. That’s why when my friends recommended me I came all the way to have Darshan from you and be a devotee of you for ever in my life!”
Periyava started smiling..
“So you think by just switching over to another Guru like me your problems get solved?”
“That is what I feel”
Periyavaa said:”You are wrong.Krishna says “Yathatho kapikauntheya, Purushasya Vipas chithaha…”
The moment you are born as a human, you are bound to make mistakes. There is no escape for anyone in this world. Just because you switch over to another Guru like me, what is the surety that I am more purer? The very thought itself is wrong, as every human being has his own limitations.
No doubt I can understand your agony. What you should do is to start praying silently within yourself to a God of your choice.Try to get that inner “Anandha” instead of searching for another Guru who according to Krishna “May be much worse than the one you have experienced.”
There was spellbound silence everywhere…
I went to get His Blessings.
He said smilingly, “For you I will ever be the Guru, Don’t worry.”
Silence was broken with laughter everywhere…
I came out wiping my tears of joy…
[/h]
 
Status
Not open for further replies.

Share this page

Share this page

Latest posts

Latest ads

Follow us on Social Media

Back
Top