கஜேந்திரன் கதை
பாண்டிய மன்னன் இந்திரத்யும்னன்,
பாற்கடலில் பாம்பணையின் மீது
பள்ளி கொண்ட பரந்தாமனின் பக்தன்;
பரமன் நினைவிலே திளைத்திருப்பவன்.
மலய பர்வதத்தில் ஆழ்ந்த தியானத்தில்
அமர்ந்து இருந்தவன் உணரவில்லை,
குறுமுனி அகத்தியர் தன்னை நாடி
ஒரு விருந்தினராக வந்ததையே!
கண்டும் காணாதது போல இருந்ததைக்
கண்டதும் முனிவர் கொண்ட கோபத்தால்,
கஜேந்திரனாகச் சென்று பிறக்கும்படிக்
கண நேரத்தில் ஒரு சாபம் அளித்தார்.
மறு பிறவியிலும் மாறாத பக்தியும்,
இறை நினைவும் பெற்றிருந்த யானை,
பெரும் யானைக் கூட்டத்தின் அரசனாக,
பெரு வலிவுடைய கஜேந்திரனாக ஆயிற்று!
கந்தர்வன் ஹூ ஹூ, முனிவர் தேவலர்
கால்களை நீரில் மூழ்கிப் பற்றி இழுக்க,
கோபம் கொண்ட முனிவர் கொடுத்தார்
சாபம் ஒரு பெரிய முதலை ஆகும்படி!
இருவரின் சாப விமோசனமும் அன்று
இருந்ததோ ஒரே இறைவன் கையில்!
இருந்தான் பரந்தாமனும் தகுந்த நேரம்
வரும் வரையிலும் காத்துக் கொண்டு!
ஆனையின் காலை முதலை இழுக்க,
ஆயிரம் ஆண்டுகள் இழுபறி நிலைமை!
தன் முயற்சியில் தோல்வியுற்ற யானை
முன் ஜன்ம பக்தியை நினைவு கூர்ந்தது!
தாக்கும் முதலையிடம் இருந்து காக்க,
காக்கும் கடவுள் தாமரைக் கண்ணனைத்
தூக்கிய துதிக்கையில் பற்றிய மலருடன்
நோக்கி அழைத்தது “ஆதி மூலமே” என!
சடுதியில் ஏறினான் தன் கருடன் மீது;
கடுகி விரைந்தான் மடுவின் நீரிடம்;
விடுத்த சக்கரம் பறந்து சென்றது;
அடுத்த நொடியில் முதலை மடிந்தது!
அடைந்தான் ஹூ ஹூ தன் சுய உருவம்;
அடைந்தான் கஜேந்திரன் சாருப்ய முக்தி;
கிடைத்தது மனித குலத்துக்கு உறுதி ஒன்று,
கிடைக்கும் உறுதியாக இறை உதவி என்று!
வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.
https://visalramani.wordpress.com/about/தலைவனும்-நாமும்/கஜேந்திரன்-கதை/
பாண்டிய மன்னன் இந்திரத்யும்னன்,
பாற்கடலில் பாம்பணையின் மீது
பள்ளி கொண்ட பரந்தாமனின் பக்தன்;
பரமன் நினைவிலே திளைத்திருப்பவன்.
மலய பர்வதத்தில் ஆழ்ந்த தியானத்தில்
அமர்ந்து இருந்தவன் உணரவில்லை,
குறுமுனி அகத்தியர் தன்னை நாடி
ஒரு விருந்தினராக வந்ததையே!
கண்டும் காணாதது போல இருந்ததைக்
கண்டதும் முனிவர் கொண்ட கோபத்தால்,
கஜேந்திரனாகச் சென்று பிறக்கும்படிக்
கண நேரத்தில் ஒரு சாபம் அளித்தார்.
மறு பிறவியிலும் மாறாத பக்தியும்,
இறை நினைவும் பெற்றிருந்த யானை,
பெரும் யானைக் கூட்டத்தின் அரசனாக,
பெரு வலிவுடைய கஜேந்திரனாக ஆயிற்று!
கந்தர்வன் ஹூ ஹூ, முனிவர் தேவலர்
கால்களை நீரில் மூழ்கிப் பற்றி இழுக்க,
கோபம் கொண்ட முனிவர் கொடுத்தார்
சாபம் ஒரு பெரிய முதலை ஆகும்படி!
இருவரின் சாப விமோசனமும் அன்று
இருந்ததோ ஒரே இறைவன் கையில்!
இருந்தான் பரந்தாமனும் தகுந்த நேரம்
வரும் வரையிலும் காத்துக் கொண்டு!
ஆனையின் காலை முதலை இழுக்க,
ஆயிரம் ஆண்டுகள் இழுபறி நிலைமை!
தன் முயற்சியில் தோல்வியுற்ற யானை
முன் ஜன்ம பக்தியை நினைவு கூர்ந்தது!
தாக்கும் முதலையிடம் இருந்து காக்க,
காக்கும் கடவுள் தாமரைக் கண்ணனைத்
தூக்கிய துதிக்கையில் பற்றிய மலருடன்
நோக்கி அழைத்தது “ஆதி மூலமே” என!
சடுதியில் ஏறினான் தன் கருடன் மீது;
கடுகி விரைந்தான் மடுவின் நீரிடம்;
விடுத்த சக்கரம் பறந்து சென்றது;
அடுத்த நொடியில் முதலை மடிந்தது!
அடைந்தான் ஹூ ஹூ தன் சுய உருவம்;
அடைந்தான் கஜேந்திரன் சாருப்ய முக்தி;
கிடைத்தது மனித குலத்துக்கு உறுதி ஒன்று,
கிடைக்கும் உறுதியாக இறை உதவி என்று!
வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.
https://visalramani.wordpress.com/about/தலைவனும்-நாமும்/கஜேந்திரன்-கதை/