கடல் அலைகள் ஒய்வது இல்லை, மனிதநீன் மனசை போல
தொடர்ந்து வீசும் அலைகலீன் ஓசையோ, மனிதன் வேருபதில்லை
தனக்குள் இருக்கும் சஞ்சலத்தை, மனிதன் விரும்பதில்லை
அலைகலீன் துடிப்பை நேசிக்கிறான், கடல்கரையீன் ரசனை போல
தன் கொழபத்தை தீர்க்க துடிகிறான், ஒரு பட்டாம் பூச்சி போல
விடை காணாமல், தெளிவை தேடி அலைகிறான், தன்னை அடியாளம் காண
ஓயாமல் வீசும், அலைகளை கண்டு மகழ்கிறான், சிறு குழந்தை போல
தன்னையை செரியாக காண சென்றவன், மைமறந்து போகிறான் ஒரு சித்தன் போல
தன்னை மறந்து மகழ்கிறான், பார்த்து ரசிக்கும் சில நேரம் வரை
வாழ்கையின் ஓட்டத்தில் திரும்பிகிறான், பல காலம் வரை
கடல் கரை பக்கம் திரும்பிகிராம், அவ்வபோது , அலைகலீன் அழகை தேடி
மனிதன்னாய் வாழும் வாழ்க்கையில், ஏங்குகிறான், பல வேதனைகளை தாங்கி
அலைகளும் ஓய்வதில்லை, நேரமும் நிற்பதில்லை,
வாழ்கையின் கோலங்களில் விதிமுறையும் இல்லை
இயற்கையின் அழகு இதுதானோ? வாழ்கையின் ரகசியம் சேரி தானோ?
வாழ்வில் சந்தோஷம் நிரந்தரம் இல்லை, துக்கம்மும் நீடிபர்தில்லை
வாழும் வரை வாழ்கையில், முற்றிலும் விஷமும் இல்லை
வாழ்கையின் வண்ணங்கள் இதுதானோ? மனிதநீன் மனசு சுகம் தானோ?
ஆம், மனதை தாங்கி வாழ்கின்றோம், ஓயாத அலைகள் போல தொடர்கின்றோம்
மனதில் காணும் உணர்வுகளின், முழுமையான் வாழ்வை காண்கின்றோம்.