-
Welcome to Tamil Brahmins forums.
You are currently viewing our boards as a guest which gives you limited access to view most discussions and access our other features. By joining our Free Brahmin Community you will have access to post topics, communicate privately with other members (PM), respond to polls, upload content and access many other special features. Registration is fast, simple and absolutely free so please, join our community today!
If you have any problems with the registration process or your account login, please contact contact us.
Rayar feast
yes I have visited this cafe a small lane off cutcheri road near mosque.
there were many like Nathan's cafe in us an road was for the chutney
masukh in us an road but now in ramaswamy st, t.nagar.
ratna cafe in triplicate, shanti vihar in Luz, karpagambal mess and
kalathi news mart in mylapore, sydoji mess in triplicate, oh those were the days
yes I have visited this cafe a small lane off cutcheri road near mosque.
there were many like Nathan's cafe in us an road was for the chutney
masukh in us an road but now in ramaswamy st, t.nagar.
ratna cafe in triplicate, shanti vihar in Luz, karpagambal mess and
kalathi news mart in mylapore, sydoji mess in triplicate, oh those were the days
OP
OP
swathi25
Guest
Yes boss
It is General Electric threatres: The Eye of the Beholder (1953) Season 2, Episode 13. Okay
I just remember spy thriller 'Eye of the Needle' fiction authored by my favorite Ken Follett. Really a thrilling one.
OP
OP
swathi25
Guest
From humble ‘Tent Kottai’ to ‘INOX’
Flashback of a glorious past
The heritage walk showed participants a glimpse of city's rollercoaster ride with cinema. File Photo
-------------------------------------------------------------------------------------
Who would have thought that the first cathedral for celluloid in the South was but a humble tent kottai in Tiruchi? From a home-sick Frenchman eager to rid himself of projectors and film spools and return to his country, Swamikannu Vincent helped foster a theatre culture in South India, where, even today, movies are followed like a religion, and the stars, worshipped like Gods.
Tiruchi’s tent foreshadowed Madras’ initiation with films, when Vincent, the man who first brought movies to Madras, set up Edison Bioscope in Esplanade. This was just the beginning of the rollercoaster ride for cinema in Madras.
On Sunday, as part of Madras Week celebrations, actor and film historian Mohan V. Raman, on the heritage walk titled ‘The vanished and surviving theatres of Mount Road’, brewed and served a journey that elaborated Madras’ ties with celluloid.
Equipped with an arsenal of facts, anecdotes and personal experiences, he summoned a paling memory for the nostalgic, while concocting a history lesson for those who have been around long enough to know just Sathyam and Inox.
Read more at: https://www.thehindu.com/news/cities/chennai/flashback-of-a-glorious-past/article3796307.ece
Flashback of a glorious past
The heritage walk showed participants a glimpse of city's rollercoaster ride with cinema. File Photo
-------------------------------------------------------------------------------------
Who would have thought that the first cathedral for celluloid in the South was but a humble tent kottai in Tiruchi? From a home-sick Frenchman eager to rid himself of projectors and film spools and return to his country, Swamikannu Vincent helped foster a theatre culture in South India, where, even today, movies are followed like a religion, and the stars, worshipped like Gods.
Tiruchi’s tent foreshadowed Madras’ initiation with films, when Vincent, the man who first brought movies to Madras, set up Edison Bioscope in Esplanade. This was just the beginning of the rollercoaster ride for cinema in Madras.
On Sunday, as part of Madras Week celebrations, actor and film historian Mohan V. Raman, on the heritage walk titled ‘The vanished and surviving theatres of Mount Road’, brewed and served a journey that elaborated Madras’ ties with celluloid.
Equipped with an arsenal of facts, anecdotes and personal experiences, he summoned a paling memory for the nostalgic, while concocting a history lesson for those who have been around long enough to know just Sathyam and Inox.
Read more at: https://www.thehindu.com/news/cities/chennai/flashback-of-a-glorious-past/article3796307.ece
that was really nostalgicFrom humble ‘Tent Kottai’ to ‘INOX’
Flashback of a glorious past
The heritage walk showed participants a glimpse of city's rollercoaster ride with cinema. File Photo
-------------------------------------------------------------------------------------
Who would have thought that the first cathedral for celluloid in the South was but a humble tent kottai in Tiruchi? From a home-sick Frenchman eager to rid himself of projectors and film spools and return to his country, Swamikannu Vincent helped foster a theatre culture in South India, where, even today, movies are followed like a religion, and the stars, worshipped like Gods.
Tiruchi’s tent foreshadowed Madras’ initiation with films, when Vincent, the man who first brought movies to Madras, set up Edison Bioscope in Esplanade. This was just the beginning of the rollercoaster ride for cinema in Madras.
On Sunday, as part of Madras Week celebrations, actor and film historian Mohan V. Raman, on the heritage walk titled ‘The vanished and surviving theatres of Mount Road’, brewed and served a journey that elaborated Madras’ ties with celluloid.
Equipped with an arsenal of facts, anecdotes and personal experiences, he summoned a paling memory for the nostalgic, while concocting a history lesson for those who have been around long enough to know just Sathyam and Inox.
Read more at: https://www.thehindu.com/news/cities/chennai/flashback-of-a-glorious-past/article3796307.ece
those days were glorious for Veera Pandiya kattabomman film a fort was made at Chitra theatre
OP
OP
swathi25
Guest
naithru Ji,
You are right.
When we talk about grand sets, it is worth mentioning about the contributions made by few.
Art, grand and eloquent
-SHIVAPPRASADH
DRAMA G. Dharmarajan created sets with stunning effect. S. SHIVPPRASADH
Creative: G. Dharmarajan (top left) and some of the sets he made. Photos: By Special Arrangement.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
G.Dharmarajan, an inimitable stage scene artist, passed away on Friday last. He breathed life into mythological and historical plays through his paintings of sets. Lovers of that genre of drama, who thronged halls to watch the plays of R.S. Manohar and T.K. Shanmugam, were stunned by the three-dimensional effect of the sets.
Gopalaswamy Pillai Dharmarajan (GD), son of Gopalaswamy Pillai and Thayalnayaki, was born on April 27 at Mannargudi. Academics never interested GD. Abstaining from school, he would wend his way to the Rajagopalaswamy temple, climb the tower and draw pictures of the scenic spread. When in the fifth form, his elder brother took him to task for skipping classes and GD left home with his school bag.
Kannan on GD
Landing in Madras, he worked in a photo studio for a brief period. The late S.A. Kannan shared interesting information about GD, when this writer met him in March 2010. He described Dharmarajan as upright and honest. In 1936, G.D. joined as a trainee and apprentice of Madhavan Pillai, chief set designer with Nawab T.S. Rajamanickam Pillai's Madurai Devi Bala Vinodha Sangeetha Sabha (Boys Company). He was paid Rs.3 a month. During 1943-1948, G.D continued to assist Madhavan Pillai for Sri Sakthi Nadaga Sabha that produced ‘Kaviyin Kanavu,' ‘Noorjehan,' ‘Vidhi,' etc., with Sivaji Ganesan, S.A. Kannan, M.N. Nambiar, S.V. Subbiah and so on. G.D. also helped Madhava Acharya, chief set designer for N.S. Krishnan Nataka Sabha (1943-45) that produced ‘Naam Iruvar,' ‘Paithiyakkaran,'
‘Karaikkaal Ammaiyar,' ‘Krishna Leela,' ‘Manohara,' etc. During 1945–47 he assisted Madhavan Pillai for K.R. Ramaswamy Nataka Kuzhu that produced C.N. Annadurai's ‘Oriravu,' ‘Vaelaikkaari,' etc. So efficient and trust worthy was he that both Madhavans allowed him to independently handle all their respective sets.
Read more at: https://www.thehindu.com/todays-pap...ew/art-grand-and-eloquent/article13382181.ece
OP
OP
swathi25
Guest
[h=1]Rajaji Hall: A Witness to History and Events in Tamil Nadu[/h]
[h=2]Rajaji Hall(earlier known as Banqueting Hall) has witnessed some very impressive events in the history of TN.[/h]
The body of the late Jayalalitha is wrapped in the national flag and kept for public viewing outside Rajaji Hall in Chennai. (Photo:AP)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[h=2]Excerpts:[/h]
Tamil Nadu Chief Minister J Jayalalithaa, who pioneered pro-poor programmes and dominated politics in the state over the past three decades, died on Monday night.
A seven-day mourning period has been announced in the state. The Chief Minister’s body is lying in state at Rajaji Hall for people to pay tribute. She will be laid to rest next to her political mentor MGR's memorial at Marina Beach.
Here is a look at why the Rajaji Hall is important in the history of the sate:
RAJAJI HALL
- Rajaji Hall(earlier known as Banqueting Hall) has witnessed some very impressive events in the history of TN.
- The main structure is Greek Temple-style with a tall flight of steps that takes one to the main hall.
- The hall was built to mark the victory of British forces in the Battle of Plassey in 1757 and the defeat of Tipu Sultan in 1799.
- The terraces of Rajaji Hall which hosted meetings of the State Assembly in 1938-39 are now home to piles of paper and furniture belonging to the Tamil Nadu Public Service Commission.
Read more at: https://www.news18.com/news/india/r...history-and-events-in-tamil-nadu-1319885.html
[h=2]Rajaji Hall(earlier known as Banqueting Hall) has witnessed some very impressive events in the history of TN.[/h]
The body of the late Jayalalitha is wrapped in the national flag and kept for public viewing outside Rajaji Hall in Chennai. (Photo:AP)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[h=2]Excerpts:[/h]
Tamil Nadu Chief Minister J Jayalalithaa, who pioneered pro-poor programmes and dominated politics in the state over the past three decades, died on Monday night.
A seven-day mourning period has been announced in the state. The Chief Minister’s body is lying in state at Rajaji Hall for people to pay tribute. She will be laid to rest next to her political mentor MGR's memorial at Marina Beach.
Here is a look at why the Rajaji Hall is important in the history of the sate:
RAJAJI HALL
- Rajaji Hall(earlier known as Banqueting Hall) has witnessed some very impressive events in the history of TN.
- The main structure is Greek Temple-style with a tall flight of steps that takes one to the main hall.
- The hall was built to mark the victory of British forces in the Battle of Plassey in 1757 and the defeat of Tipu Sultan in 1799.
- The terraces of Rajaji Hall which hosted meetings of the State Assembly in 1938-39 are now home to piles of paper and furniture belonging to the Tamil Nadu Public Service Commission.
Read more at: https://www.news18.com/news/india/r...history-and-events-in-tamil-nadu-1319885.html
OP
OP
swathi25
Guest
பின்னி மில்லின் கதை (மெட்ராஸ்... நல்ல மெட்ராஸ்-10)
-தமிழ் மகன்
கடந்த அத்தியாயத்துக்கு வந்த கடிதங்களில் ஒன்று, 'தொடர்ந்து சினிமா சம்பந்தப்பட்ட செய்திகளே இடம்பெறாமல் மெட்ராஸ் பற்றிய வேறு தகவல்களைத் தரலாமே' எனக் குறிப்பிட்டிருந்தது.
சென்னை மாகாண முதல்வராக சக்ரவர்த்தி ராஜகோபாலாச்சாரியார் இருந்த காலம் தொட்டே ஆட்சியா ளருக்கும் சினிமாவுக்குமான சம்பந்தம் இருக்கத்தான் செய்தது. தீரர் சத்யமூர்த்தி சினிமாவோடு தொடர்பில் இருந்தார். அதன்பிறகு அண்ணா, கலைஞர், எம்.ஜி.ஆர்., ஜெயலலிதா, விஜயகாந்த் என தமிழக அரசியல் இன்றுவரை சினிமாவால் நிரப்பப்பட்டதாகவே இருக்கிறது. எதாவது ஒரு விதத்தில் சினிமாவைத் தொட்டுச் செல்லாமல் தமிழகத்தின் சரித்திரத்தைச் சொல்ல முடிவதில்லை. அதிலும் குறிப்பாக சென்னையின் சரித்திரம்.
வாசகர் விருப்பம் கருதி, சினிமா உருவாகாத அந்தக் காலத்தை நோக்கி கொஞ்சம் முன்னோக்கிப் பயணித் தேன். இது சென்னை மக்களின் உறவோடும் உதிரத்தோடும் சம்பந்தப்பட்ட ஒரு மில்லின் சரித்திரம். சென் னையின் வரலாற்றில் பி அண்டு சி மில் என அழைக்கப்பட்ட பக்கிங்காம் அண்டு கர்னாடிக் மில் என்ற பின்னி மில்...
.jpg)
மேலும் படிக்க: https://www.vikatan.com/news/article.php?aid=45429
Courtesy: Vikatan
OP
OP
swathi25
Guest
Madras has a history of crimes to........!!
A hint of scandal in Madras
Crime, sex and sleaze, considered largely the domain of fiction, became hot topics of discussion in mainstream society with a string of controversies that garnered much media attention, last century
The Madras of the 1940s and 50s was a city largely enveloped in conservatism.
Her subjects followed tradition and rituals strictly, and a large number of them were swayed by Gandhi’s ‘ahimsa’ movement during the freedom struggle.
Crime, sex and sleaze were largely the domain of fiction. Novelists such as Aarani Kuppusamy Mudaliar and Vaduvur Duraisamy Iyengar had translated popular crime stories of London authors into Tamil.
Cinema too had just become popular. What follows is a compilation of the top scandals of old Madras, a little crime, some passion, some sleaze and much interest in the way things unfolded.
Lakshmikanthan murder
‘Once one has money and fame, the next thing one should expect is a scandal. And here is the scandal involving top heroes of the Tamil film industry…’
So screamed Hindu Nesan, a yellow magazine run as a tabloid by notorious journalist C.N. Lakshmikanthan.
Lakshmikanthan had initially studied law but discontinued that and tried his luck with journalism. He launched Cinema Thoothu, a film weekly, in 1943, which dissected the personal lives of stars of the Tamil film industry.
He would inform them well in advance that he was planning an expose on them and withdraw the piece if they paid money. Rattled stars often sent him money to stop the publication of the article.
Superstars of the time, M.K. Thyagaraja Bhagavathar and comedian N.S. Krishnan, and film director Sreeramulu Naidu, too, received threats from Lakshmikanthan, but they ignored him.
Read more at: https://www.thehindu.com/madras375/a-hint-of-scandal-in-madras/article6321907.ece
A hint of scandal in Madras
Crime, sex and sleaze, considered largely the domain of fiction, became hot topics of discussion in mainstream society with a string of controversies that garnered much media attention, last century
The Madras of the 1940s and 50s was a city largely enveloped in conservatism.
Her subjects followed tradition and rituals strictly, and a large number of them were swayed by Gandhi’s ‘ahimsa’ movement during the freedom struggle.
Crime, sex and sleaze were largely the domain of fiction. Novelists such as Aarani Kuppusamy Mudaliar and Vaduvur Duraisamy Iyengar had translated popular crime stories of London authors into Tamil.
Cinema too had just become popular. What follows is a compilation of the top scandals of old Madras, a little crime, some passion, some sleaze and much interest in the way things unfolded.
Lakshmikanthan murder
‘Once one has money and fame, the next thing one should expect is a scandal. And here is the scandal involving top heroes of the Tamil film industry…’
So screamed Hindu Nesan, a yellow magazine run as a tabloid by notorious journalist C.N. Lakshmikanthan.
Lakshmikanthan had initially studied law but discontinued that and tried his luck with journalism. He launched Cinema Thoothu, a film weekly, in 1943, which dissected the personal lives of stars of the Tamil film industry.
He would inform them well in advance that he was planning an expose on them and withdraw the piece if they paid money. Rattled stars often sent him money to stop the publication of the article.
Superstars of the time, M.K. Thyagaraja Bhagavathar and comedian N.S. Krishnan, and film director Sreeramulu Naidu, too, received threats from Lakshmikanthan, but they ignored him.
Read more at: https://www.thehindu.com/madras375/a-hint-of-scandal-in-madras/article6321907.ece
Last edited by a moderator:
OP
OP
swathi25
Guest
Chennai is new age Detroit..
[h=1]How Jaya turned sleepy Madras into vibrant Chennai[/h]
[FONT="]A flex board of the late Tamil Nadu Chief Minister J Jayalalitha in Chennai. Pic: J Pullokaran (via Wikimedia)
[/FONT]------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“I want to make Chennai the Detroit of Asia.” That is what the late Jayalalithaa told me during an interview in the 1990s during her first term as the Chief Minister of Tamil Nadu.
Chennai (or Madras as it was then) had already had a history of automobile industry, with the presence of Standard Motors in the suburb of Perungalathur and Hindustan Motors in nearby Thiruvallur. Of course, at the time that she made her assertion, Standard Motors was already dead, but Hindustan Motors, the makers of the old warhorse Ambassador cars, was still alive and kicking. So were Ashok Leyland, the bus and truck manufacturers, and TAFE, the tractor manufacturer.
Chennai already had a very well established auto ancillary industry, with the likes of the TVS group, the Amalgamations group, and India Pistons.
To Jayalalithaa, that signalled just the right environment to make the city the auto hub of the country.
The opening up of the Indian economy and the beginnings of liberalization offered a huge opportunity that she did grab with both hands.
And soon enough she achieved the breakthrough that put Chennai firmly on the road to the realization of her dream—the entry of Ford, the first international car maker to set up its manufacturing unit in India.
Others followed over the years. The beginning made then has now grown into the Singaperumalkoil-Oragadam-Sriperumpudur belt that houses seven of the top ten names in international automobile industry. And to cap it, Chennai has also become an export hub for automobiles. The creation of an investor friendly climate, sector specific policies and, of course, the huge push that she gave to the IT sector, have forever changed the face of Chennai that was Madras.
Read more at: http://chennai.citizenmatters.in/madras-to-chennai-it-sector-jayalalithaa-impact-1398
[h=1]How Jaya turned sleepy Madras into vibrant Chennai[/h]
[FONT="]A flex board of the late Tamil Nadu Chief Minister J Jayalalitha in Chennai. Pic: J Pullokaran (via Wikimedia)
[/FONT]------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“I want to make Chennai the Detroit of Asia.” That is what the late Jayalalithaa told me during an interview in the 1990s during her first term as the Chief Minister of Tamil Nadu.
Chennai (or Madras as it was then) had already had a history of automobile industry, with the presence of Standard Motors in the suburb of Perungalathur and Hindustan Motors in nearby Thiruvallur. Of course, at the time that she made her assertion, Standard Motors was already dead, but Hindustan Motors, the makers of the old warhorse Ambassador cars, was still alive and kicking. So were Ashok Leyland, the bus and truck manufacturers, and TAFE, the tractor manufacturer.
Chennai already had a very well established auto ancillary industry, with the likes of the TVS group, the Amalgamations group, and India Pistons.
To Jayalalithaa, that signalled just the right environment to make the city the auto hub of the country.
The opening up of the Indian economy and the beginnings of liberalization offered a huge opportunity that she did grab with both hands.
And soon enough she achieved the breakthrough that put Chennai firmly on the road to the realization of her dream—the entry of Ford, the first international car maker to set up its manufacturing unit in India.
Others followed over the years. The beginning made then has now grown into the Singaperumalkoil-Oragadam-Sriperumpudur belt that houses seven of the top ten names in international automobile industry. And to cap it, Chennai has also become an export hub for automobiles. The creation of an investor friendly climate, sector specific policies and, of course, the huge push that she gave to the IT sector, have forever changed the face of Chennai that was Madras.
Read more at: http://chennai.citizenmatters.in/madras-to-chennai-it-sector-jayalalithaa-impact-1398
OP
OP
swathi25
Guest
[h=1]Chennai, the Detroit of Asia?[/h]
Image: Hyundai cars ready for shipment at a port in Chennai.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chennai is home to global and Indian auto majors like BMW, Ford, Hyundai, Mitsubishi, Nissan, Ashok Leyland, TVS Group, et cetera. It also has almost 35 per cent of India's share of auto ancillary units.
So why has Chennai emerged as the Detroit of South Asia? There are many reasons, not the least of which is the Tamil Nadu government's investment-friendly industrial policy.
With an impressive growth of 26.42 per cent last year, India is the second fastest growing auto market in the world, next only to China that grew at a scorching 42 per cent.
There is a lot to cheer about for India if you look at what the Confederation of Indian Industry survey of auto ancillary companies (Q2FY2010) says: 'India is estimated to have the potential to become one of the top five auto component manufacturing economies by 2025.'
'The Indian auto component industry is moving rapidly towards grabbing the global auto component outsourcing market, which is expected to be worth $700 billion by 2015. With the spiralling demand from the domestic and international auto companies, the industry is emerging as one of the fastest growing manufacturing sectors in India and globally,' the survey notes.
The Society of Indian Automobile Manufacturers' statistics show that auto exports from India rose by 49.59 per cent last year. The CII survey also says that India's exports of auto components would grow to $4.5 billion this year, compared with $1.8 billion in 2005.
Source: http://business.rediff.com/slide-sh...how-1-auto-is-chennai-the-detroit-of-asia.htm
Image: Hyundai cars ready for shipment at a port in Chennai.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chennai is home to global and Indian auto majors like BMW, Ford, Hyundai, Mitsubishi, Nissan, Ashok Leyland, TVS Group, et cetera. It also has almost 35 per cent of India's share of auto ancillary units.
So why has Chennai emerged as the Detroit of South Asia? There are many reasons, not the least of which is the Tamil Nadu government's investment-friendly industrial policy.
With an impressive growth of 26.42 per cent last year, India is the second fastest growing auto market in the world, next only to China that grew at a scorching 42 per cent.
There is a lot to cheer about for India if you look at what the Confederation of Indian Industry survey of auto ancillary companies (Q2FY2010) says: 'India is estimated to have the potential to become one of the top five auto component manufacturing economies by 2025.'
'The Indian auto component industry is moving rapidly towards grabbing the global auto component outsourcing market, which is expected to be worth $700 billion by 2015. With the spiralling demand from the domestic and international auto companies, the industry is emerging as one of the fastest growing manufacturing sectors in India and globally,' the survey notes.
The Society of Indian Automobile Manufacturers' statistics show that auto exports from India rose by 49.59 per cent last year. The CII survey also says that India's exports of auto components would grow to $4.5 billion this year, compared with $1.8 billion in 2005.
Source: http://business.rediff.com/slide-sh...how-1-auto-is-chennai-the-detroit-of-asia.htm
OP
OP
swathi25
Guest
naithru Ji,
Here is more information on these two cases:
Gripped by sleaze, sex and murders
-BY PRINCE FREDERICK
M.K. Thyagaraja Bhagavathar, yesteryear Tamil superstar was convicted of murder and later found innocent. Photo: The Hindu Archives.
-------------------------------------------------------------------------------------------
Two old murder cases have not faded from Madras’ collective memory. One involved C. N. Lakshmikanthan, a brazen practitioner of scurrilous journalism, and the other, Alavandar, a small-time businessman and reportedly a womaniser of Casanova proportions.
These cases, which attracted intense media attention and public curiousity in the 40s and 50s, continue to be hot topics for nostalgia-driven soirees and newspaper columns. Even bloggers have revisited them, raking up the sordid details that made them sensational in their times.
Sleaze played a big part in sustaining interest in both the cases, which were however dissimilar on other counts.
The Lakshmikanthan stabbing case, as it was known, rode on the popularity of the people involved, directly and indirectly.
Lakshmikanthan, who ran magazines of spurious journalistic value, first Cinema Thoothu and then Hindu Nesan, ferreted out information about the private lives of renowned citizens, including filmstars and businesspersons, and traded on it. He grew rich off their fear that these stories would make it to the press. In the process, he made implacable enemies.
Read more at: https://www.thehindu.com/news/cities/chennai/gripped-by-sleaze-sex-and-murders/article5049706.ece
Last edited by a moderator:
OP
OP
swathi25
Guest
When trams on rails dominated Chennai roads
-B.Kolappan
Run by the Madras Electricity System (MES), trams on rails dominated Chennai roads back then and remained a convenient mode of transport for office-goers
They moved at a maximum speed of just 7 kmph but the trams that ran in the city for 67 years left behind many pleasant memories. Photo: The Hindu Archives
---------------------------------------------------------------------------------------------
They moved like giant snails, at their own pace. But when life itself was leisurely paced, trams in Chennai — the service came to a stop in 1953 — did not seem as if they belonged to the Jurassic age.
They travelled at a maximum speed of 7 kmph but have left behind pleasant memories of a time when every inch of city roads was not occupied by vehicles.
“I would not call the journeys thrilling. But travel in a slow-moving tram, seated by the windows, offered me excellent sightseeing opportunities. At one anna (1/16th of a rupee), they were ideal for a pleasant journey,” said writer and Sahitya Akademi winner Ashokamitran.
Read more at: https://www.thehindu.com/news/citie...ls-dominated-chennai-roads/article5056386.ece
OP
OP
swathi25
Guest
[h=1]Walltax Road, then and now[/h][h=1]- R.Keerthana[/h]
Walltax Road (now, V.O.C. Salai), which is adjacent to the Central Railway Station, runs parallel to railway tracks and flanks Georgetown on the west. The history of the road dates back to 18th Century. The wall, which one sees partially now, was instituted as a protective measure by the English in 1772-73. The French occupied the City from 1746 to 1749. When British got back the City, it began plans to strengthen the Fort. When Hyder Ali attacked the neighborhoods in 1767, the British made serious plans to protect the New Black Town (Muthialpettah and Peddunaickenpettah) and thus plans for a protective wall was laid out. The wall, called ‘Black Town Wall,' ran for three-and-half-miles and had 17 bastions. It was completed by Paul Benfield in 1772.
The wall ran from Cochrane Canal on north to Poonamalle High Road- Central Station junction on the south. On the outer side of the walls, a vast space of six hundred yards was provided to set up a clear field for fire. In 1859, it was converted into People's Park and Salt Cotaurs. The walls had gates, some of which were Pully Gate, Boatmen's Gate, Trivatore Gate, Ennore Gate, Elephant Gate, Chuckler's Gate and Hospital Gate. Elephant Gate, which remains till today, was then used for loading and unloading of goods carried in trams.
On the other side of the wall, a 50-feet road was built to facilitate connectivity. The cost of which was imposed on the people. People protested to the tax and it was never collected. The Road probably acquired the name from these instances. It is said that the debtor and prisoners were confined in the bastions, some of the remnants of which was still found on the Old Jail Road.
Read more at: https://www.thehindu.com/features/downtown/walltax-road-then-and-now/article3404337.ece
Walltax Road (now, V.O.C. Salai), which is adjacent to the Central Railway Station, runs parallel to railway tracks and flanks Georgetown on the west. The history of the road dates back to 18th Century. The wall, which one sees partially now, was instituted as a protective measure by the English in 1772-73. The French occupied the City from 1746 to 1749. When British got back the City, it began plans to strengthen the Fort. When Hyder Ali attacked the neighborhoods in 1767, the British made serious plans to protect the New Black Town (Muthialpettah and Peddunaickenpettah) and thus plans for a protective wall was laid out. The wall, called ‘Black Town Wall,' ran for three-and-half-miles and had 17 bastions. It was completed by Paul Benfield in 1772.
The wall ran from Cochrane Canal on north to Poonamalle High Road- Central Station junction on the south. On the outer side of the walls, a vast space of six hundred yards was provided to set up a clear field for fire. In 1859, it was converted into People's Park and Salt Cotaurs. The walls had gates, some of which were Pully Gate, Boatmen's Gate, Trivatore Gate, Ennore Gate, Elephant Gate, Chuckler's Gate and Hospital Gate. Elephant Gate, which remains till today, was then used for loading and unloading of goods carried in trams.
On the other side of the wall, a 50-feet road was built to facilitate connectivity. The cost of which was imposed on the people. People protested to the tax and it was never collected. The Road probably acquired the name from these instances. It is said that the debtor and prisoners were confined in the bastions, some of the remnants of which was still found on the Old Jail Road.
Read more at: https://www.thehindu.com/features/downtown/walltax-road-then-and-now/article3404337.ece
OP
OP
swathi25
Guest
[h=1]பஞ்சத்தால் உருவான பக்கிங்ஹாம் கால்வாய் (மெட்ராஸ் நல்ல மெட்ராஸ் -11 )[/h]
-தமிழ் மகன்
சுனாமி வந்த நேரத்தில் பக்கிங்ஹாம் கால்வாய் பற்றி பேச்சு வந்தது. பல இடங்களில் சுனாமியின் தாக்கத்தை இந்த பகிங்காம் கால்வாய்தான் குறைத்தது என்று பெருமைப்பட்டனர். பக்கிங்ஹாம் கால்வாய் என்பது செயற்கையாக உருவாக்கப்பட்டது. 1806 -ல் சென்னை எண்ணூரில் இருந்து பழவேற்காடு வரை தோண்டப்பட்டு, பின்னர் விஜயவாடாவில் கிருஷ்ணா நதிவரை இணைக்கப்பட்டது.
1886ம் ஆண்டில் சென்னையில் கோரத்தாண்டவம் ஆடிய பஞ்சத்தை எதிர்கொள்வதற்காக மக்களுக்கு வேலை கொடுத்து, கூலியும் கொடுக்க வேண்டிய நிர்பந்தத்தின் பேரில் அந்தக் கால்வாயை மேலும் நீட்டிக்கத் திட்டமிட்டனர்.
எண்ணூரில் இருந்து அடையாறு வரை தோண்டப்பட்டது அந்தப் பஞ்சக் காலத்தில்தான். பின்னர் அது விழுப்புரம் வரை நீட்டிக்கப்பட்டு நீர்வழி வர்த்தகத்துக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டது. வெள்ளையர்கள் அவர்கள் வசதிக்காக உருவாக்கிய திட்டமே எனினும் ரயில் போக்குவரத்து, அஞ்சல் அலுவலகம் எல்லாம் மக்களின் வாழ்க்கையில் ஏற்படுத்திய மாற்றத்துக்கு நிகரானது இந்தக் கால்வாய் திட்டம். வெள்ளையர்கள் இருந்தது வரை மிகச் சிறப்பாகப் பராமரிக்கப்பட்ட இது, அவர்கள் நாட்டைவிட்டுச் சென்ற இருபது முப்பது ஆண்டு களில் வீணாகிப்போனது.
கடலை ஒட்டியே கடலில் இருந்து சுமார் ஒரு கிலோ மீட்டர் இடைவெளியில் அந்தக் கால்வாய் வெட்டப் பட்டது. கால்வாய்க்கு நீர்? கடலின் உவர் நீரே அந்தக் கால்வாயில் நிறைந்தது. அதனால் நீர் பஞ்சம் இல்லை. விசாகப்பட்டினத்தில் இருந்து விழுப்புரம் வரை வெட்டப்பட்ட இந்த 800 கிலோ மீட்டர் கால்வாய் அந்த நாளிலே படகுப் போக்குவரத்துக்குப் பெரிதும் பயன்பட்டது. அரிசி, பருத்தி, மீன், கருவாடு எல்லாமே அந்தப் படகுகளில் பயணப்பட்டன.
மேலும் படிக்க: https://www.vikatan.com/news/article.php?aid=45791
Courtesy: Vikatan
-தமிழ் மகன்
சுனாமி வந்த நேரத்தில் பக்கிங்ஹாம் கால்வாய் பற்றி பேச்சு வந்தது. பல இடங்களில் சுனாமியின் தாக்கத்தை இந்த பகிங்காம் கால்வாய்தான் குறைத்தது என்று பெருமைப்பட்டனர். பக்கிங்ஹாம் கால்வாய் என்பது செயற்கையாக உருவாக்கப்பட்டது. 1806 -ல் சென்னை எண்ணூரில் இருந்து பழவேற்காடு வரை தோண்டப்பட்டு, பின்னர் விஜயவாடாவில் கிருஷ்ணா நதிவரை இணைக்கப்பட்டது.
1886ம் ஆண்டில் சென்னையில் கோரத்தாண்டவம் ஆடிய பஞ்சத்தை எதிர்கொள்வதற்காக மக்களுக்கு வேலை கொடுத்து, கூலியும் கொடுக்க வேண்டிய நிர்பந்தத்தின் பேரில் அந்தக் கால்வாயை மேலும் நீட்டிக்கத் திட்டமிட்டனர்.
எண்ணூரில் இருந்து அடையாறு வரை தோண்டப்பட்டது அந்தப் பஞ்சக் காலத்தில்தான். பின்னர் அது விழுப்புரம் வரை நீட்டிக்கப்பட்டு நீர்வழி வர்த்தகத்துக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டது. வெள்ளையர்கள் அவர்கள் வசதிக்காக உருவாக்கிய திட்டமே எனினும் ரயில் போக்குவரத்து, அஞ்சல் அலுவலகம் எல்லாம் மக்களின் வாழ்க்கையில் ஏற்படுத்திய மாற்றத்துக்கு நிகரானது இந்தக் கால்வாய் திட்டம். வெள்ளையர்கள் இருந்தது வரை மிகச் சிறப்பாகப் பராமரிக்கப்பட்ட இது, அவர்கள் நாட்டைவிட்டுச் சென்ற இருபது முப்பது ஆண்டு களில் வீணாகிப்போனது.
கடலை ஒட்டியே கடலில் இருந்து சுமார் ஒரு கிலோ மீட்டர் இடைவெளியில் அந்தக் கால்வாய் வெட்டப் பட்டது. கால்வாய்க்கு நீர்? கடலின் உவர் நீரே அந்தக் கால்வாயில் நிறைந்தது. அதனால் நீர் பஞ்சம் இல்லை. விசாகப்பட்டினத்தில் இருந்து விழுப்புரம் வரை வெட்டப்பட்ட இந்த 800 கிலோ மீட்டர் கால்வாய் அந்த நாளிலே படகுப் போக்குவரத்துக்குப் பெரிதும் பயன்பட்டது. அரிசி, பருத்தி, மீன், கருவாடு எல்லாமே அந்தப் படகுகளில் பயணப்பட்டன.
மேலும் படிக்க: https://www.vikatan.com/news/article.php?aid=45791
Courtesy: Vikatan
OP
OP
swathi25
Guest
More than two centuries of history flow through the Buckingham Canal
Another Madras Week is here and there are numerous heritage walks and exhibitions happening back to back. One among them that got the attention of many heritage enthusiasts was the Buckingham Canal walk that was organised a few days ago. D Hemchandra Rao, a lover of old Madras and the one who has done extensive research in tracing the history of Buckingham Canal, was the narrator of the walk. According to him, the vision of building this canal that now runs from Pedaganjam in Andhra to Marakkanam in Tamil Nadu, covering 262 miles, started in the late 18th century. “The vision to build a canal started in 1782. And the man who first visualised it was Stephen Popham, a great administrator,” starts Rao.
…………………………………..
So, how did the name Buckingham Canal come by? Rao says that ..
Read more at:
http://timesofindia.indiatimes.com/...ofinterest&utm_medium=text&utm_campaign=cppst
Another Madras Week is here and there are numerous heritage walks and exhibitions happening back to back. One among them that got the attention of many heritage enthusiasts was the Buckingham Canal walk that was organised a few days ago. D Hemchandra Rao, a lover of old Madras and the one who has done extensive research in tracing the history of Buckingham Canal, was the narrator of the walk. According to him, the vision of building this canal that now runs from Pedaganjam in Andhra to Marakkanam in Tamil Nadu, covering 262 miles, started in the late 18th century. “The vision to build a canal started in 1782. And the man who first visualised it was Stephen Popham, a great administrator,” starts Rao.
…………………………………..
So, how did the name Buckingham Canal come by? Rao says that ..
Read more at:
http://timesofindia.indiatimes.com/...ofinterest&utm_medium=text&utm_campaign=cppst
OP
OP
swathi25
Guest
[TABLE="width: 501"]
[TR]
[TD][TABLE="width: 501, align: center"]
[TR]
[TD]How the Buckingham Canal was born
[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]
Several people have over the years wanted accurate details about the Buckingham Canal. D.H. RAO, who has been delving in the archival records, provides the detailed story of the Buckingham Canal[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD][TABLE="width: 501, align: center"]
[TR]
[TD]In 1800, the Government (the Board of Revenue) was anxious to build a navigable canal from Ennore to Madras by connecting many large and small water bodies, utilising the seasonal river Elambore. Certain people who had a monopoly in the salt trade showed interest, but the Governor was not in favour. However, the project was advertised in the Gazette of December 1801.
A person called Heefke responded to the advertisement and its conditions,
which allowed him to collect a reasonable toll for 45 years, apart from enjoying some other privileges from the Government.
The inception of the Canal was thus due to a private enterprise. In 1801, Heefke, with one Basil Cochrane as security, obtained a concession from the Government. He commenced the excavation of a canal, for small craft, from the northwest Blacktown wall through strips of land and shallow backwaters from Madras to Ennore, a distance of 11 miles.
The work was finished in 1806 by Cochrane who, in 1802, had obtained the entire control of the Canal. This portion was named Cochrane’s Canal. This canal was soon afterwards extended by him to Pulicat Lake, 25 miles north of Ennore.
The canal remained the property of Cochrane till 1837, when he left India, leaving its management to Arbuthnot & Co. It was then taken over by the Government, who paid Cochrane Rs. 14,061 a year till 1847, the date of expiry of his lease. Government then paid him compensation and took over the canal. In 1852, extensive improvements to the existing line of canal and further northward extension were undertaken. In 1854 the first lock was built at Sadayankuppam. By 1857, the canal had been extended to Durgarayapatnam, 69 miles north of Madras. It was then called the East Coast Canal.
At the same time, a new canal was excavated from the Adyar River southwards for a distance of 35 miles from Madras by joining the backwaters along the coast.
By 1876, the North Canal had been extended to Krishnapatnam, 92 miles from Madras. The next year, a fresh impetus was given to extending the canal as a measure of famine relief to the poor, and the canal was extended up to the Pennar River, 114 miles north of Madras. About the same time, the Junction Canal was excavated, within Madras city, to connect the Cooum and Adyar Rivers, the starting points of the North and South Canals respectively. The extension of the canal to the northern limit at Peddaganjam was completed in 1878, and its extension to the southern limit at Marakkanam was completed in 1882. The canal was then renamed the Buckingham Canal.[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
Read more at: http://madrasmusings.com/Vol 24 No 19/how-the-buckingham-canal-was-born.html
Courtesy: madrasmusings
[TR]
[TD][TABLE="width: 501, align: center"]
[TR]
[TD]How the Buckingham Canal was born
[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]
Several people have over the years wanted accurate details about the Buckingham Canal. D.H. RAO, who has been delving in the archival records, provides the detailed story of the Buckingham Canal[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD][TABLE="width: 501, align: center"]
[TR]
[TD]In 1800, the Government (the Board of Revenue) was anxious to build a navigable canal from Ennore to Madras by connecting many large and small water bodies, utilising the seasonal river Elambore. Certain people who had a monopoly in the salt trade showed interest, but the Governor was not in favour. However, the project was advertised in the Gazette of December 1801.
A person called Heefke responded to the advertisement and its conditions,
which allowed him to collect a reasonable toll for 45 years, apart from enjoying some other privileges from the Government.
The inception of the Canal was thus due to a private enterprise. In 1801, Heefke, with one Basil Cochrane as security, obtained a concession from the Government. He commenced the excavation of a canal, for small craft, from the northwest Blacktown wall through strips of land and shallow backwaters from Madras to Ennore, a distance of 11 miles.
The work was finished in 1806 by Cochrane who, in 1802, had obtained the entire control of the Canal. This portion was named Cochrane’s Canal. This canal was soon afterwards extended by him to Pulicat Lake, 25 miles north of Ennore.
The canal remained the property of Cochrane till 1837, when he left India, leaving its management to Arbuthnot & Co. It was then taken over by the Government, who paid Cochrane Rs. 14,061 a year till 1847, the date of expiry of his lease. Government then paid him compensation and took over the canal. In 1852, extensive improvements to the existing line of canal and further northward extension were undertaken. In 1854 the first lock was built at Sadayankuppam. By 1857, the canal had been extended to Durgarayapatnam, 69 miles north of Madras. It was then called the East Coast Canal.
At the same time, a new canal was excavated from the Adyar River southwards for a distance of 35 miles from Madras by joining the backwaters along the coast.
By 1876, the North Canal had been extended to Krishnapatnam, 92 miles from Madras. The next year, a fresh impetus was given to extending the canal as a measure of famine relief to the poor, and the canal was extended up to the Pennar River, 114 miles north of Madras. About the same time, the Junction Canal was excavated, within Madras city, to connect the Cooum and Adyar Rivers, the starting points of the North and South Canals respectively. The extension of the canal to the northern limit at Peddaganjam was completed in 1878, and its extension to the southern limit at Marakkanam was completed in 1882. The canal was then renamed the Buckingham Canal.[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
Read more at: http://madrasmusings.com/Vol 24 No 19/how-the-buckingham-canal-was-born.html
Courtesy: madrasmusings
OP
OP
swathi25
Guest
[h=1]How Buckingham canal could have saved Chennai[/h]
[h=3]City pays the price for neglecting its integrated water system[/h]
The Buckingham canal in Chennai had the capacity to carry up to 5,600 cubic feet per second (cusecs) of water when it was intact. Had the integrated water system linking the canal and other rivers/waterways across Chennai been kept alive, it would have spared Chennai the crisis the historic city is facing today.
According to the Madras Gazette notification of 1801, the then British government wanted to build a canal from Ennore to Madras to ensure a navigable water system interlinking other streams. When completed, it ran parallel to the Coromandel coast from Kakinada in Andhra Pradesh to Villupuram in Tamil Nadu.
Canal navigation
The rivers in spate wreaking havoc in Chennai today were originally gridlocked with the Buckingham canal. For instance, it had a link to the Cooum river and the Adayar river. As cited by Paul Hyland in his book Indian Balm, this had given impetus to business by 1890s, as the canal navigation was continuous via the Godavari and the Krishna systems and the Buckingham canal from 450 miles to some way south of Madras.
“But most significantly, the terrible sea-saw of extremes, floods and drought, death by drowning or famine was arrested,” says the book.
Volatile rainfall
Arthur Cotton’s data on Madras also pointed out that the city needed better water management system for irrigation as well as to prevent floods caused by fluctuating rains. As per the data available since 1813 for Madras, in sixty four years, the annual rainfall fluctuated between 88.41 inches in 1827 and 18.45 inches in 1832. The year preceding the lowest fall had 44.35 inches while the year after had 37.11 inches.
Read more at: https://www.thehindubusinessline.co...l-could-have-saved-chennai/article7949238.ece
[h=3]City pays the price for neglecting its integrated water system[/h]
The Buckingham canal in Chennai had the capacity to carry up to 5,600 cubic feet per second (cusecs) of water when it was intact. Had the integrated water system linking the canal and other rivers/waterways across Chennai been kept alive, it would have spared Chennai the crisis the historic city is facing today.
According to the Madras Gazette notification of 1801, the then British government wanted to build a canal from Ennore to Madras to ensure a navigable water system interlinking other streams. When completed, it ran parallel to the Coromandel coast from Kakinada in Andhra Pradesh to Villupuram in Tamil Nadu.
Canal navigation
The rivers in spate wreaking havoc in Chennai today were originally gridlocked with the Buckingham canal. For instance, it had a link to the Cooum river and the Adayar river. As cited by Paul Hyland in his book Indian Balm, this had given impetus to business by 1890s, as the canal navigation was continuous via the Godavari and the Krishna systems and the Buckingham canal from 450 miles to some way south of Madras.
“But most significantly, the terrible sea-saw of extremes, floods and drought, death by drowning or famine was arrested,” says the book.
Volatile rainfall
Arthur Cotton’s data on Madras also pointed out that the city needed better water management system for irrigation as well as to prevent floods caused by fluctuating rains. As per the data available since 1813 for Madras, in sixty four years, the annual rainfall fluctuated between 88.41 inches in 1827 and 18.45 inches in 1832. The year preceding the lowest fall had 44.35 inches while the year after had 37.11 inches.
Read more at: https://www.thehindubusinessline.co...l-could-have-saved-chennai/article7949238.ece
Janaki Jambunathan
Active member
Residents of Tiruvottiyur in north Chennai, one of the oldest settlements in the city, are afraid they may lose their identity. They say Chennai Metro Rail has named a station coming up in their locality as Gowri Ashram instead of calling it by its own name.
https://www.thehindu.com/todays-pap...-of-metro-station-changed/article24544143.ece
https://www.thehindu.com/todays-pap...-of-metro-station-changed/article24544143.ece
tbs
0
hi
i heard that perumbur's main street also may loose to metro rail .....madhavaram to sirusseri...
OP
OP
swathi25
Guest
This is today's news in Times of India seeking solutions to revive.
Got an idea to restore Buckingham Canal? Share it
CHENNAI: Have an idea to improve Buckingham canal but never got a chance to share them with authorities?
Read more at:
http://timesofindia.indiatimes.com/...ofinterest&utm_medium=text&utm_campaign=cppst
..
Got an idea to restore Buckingham Canal? Share it
CHENNAI: Have an idea to improve Buckingham canal but never got a chance to share them with authorities?
Read more at:
http://timesofindia.indiatimes.com/...ofinterest&utm_medium=text&utm_campaign=cppst
..
Last edited by a moderator:
OP
OP
swathi25
Guest
I wish to share a WhatsApp message here which was just received and more related to the thread.
புகழ் பெற்ற சென்னை மயிலாப்பூர் கபாலிஸ்வரர் கோயில் அருகே,6 பழமையான ,அதிகம் அறியப்படாத சிவாலயங்கள் அருகருகே அமைந்திருக்கின்றன. இந்த 7 சிவாலயங்களையும் ஒரே நாளில் தரிசித்தால் முக்தி பேறு கிடைக்கும் என்பது நம்பிக்கை.
இவை அனைத்தும் மைலாப்பூர் அருகிலேயே இருப்பதால் 1 நாளில் தரிசனம் செய்ய முடியும்.
கபாலீஸ்வரரும் ஆறு சிவாலயங்களும்
மயிலாப்பூர் என்றால் அனைவரின் நினைவுக்கும் வருவது, அருள்மிகு கபாலீஸ்வரர் கோயில்தான். ஆனால், கபாலீஸ்வரர் கோயிலை வழிபடுவதற்கு முன்பாக, மற்ற ஆறு கோயில்களையும் தரிசித்து வழிபட்ட பிறகுதான், நிறைவாக கபாலீஸ்வரர் கோயிலை தரிசித்து வழிபடவேண்டும். ஒரே நாளில் இந்த ஏழு சிவாலயங்களையும் தரிசிப்பதற்கான வழிமுறைகளையும் நம் முன்னோர்கள் வகுத்துத் தந்திருக்கிறார்கள்.
இந்த ஏழு கோயில்களுமே கி.பி 12-ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை என வரலாற்று ஆசிரியர்கள் கூறுகின்றனர். ஶ்ரீராமரும் முருகப்பெருமானும் இந்தக் கோயில்களுக்கு விஜயம் செய்தபோது, அவர்கள் வழிபட்ட முறையில்தான் இன்றைக்கும் வழிபடும் மரபு உள்ளது என்பது இப்பகுதி ஆன்மிக அன்பர்களின் நம்பிக்கையாக இருக்கிறது. இந்த முறையிலேயே நாமும் இந்த ஏழு சிவாலயங்களையும் தரிசிப்போம்.
காரணீஸ்வரர்
1) ஶ்ரீகாரணீஸ்வரர் கோயில்:
இத்திருக்கோயில் சென்னை மாநகரில் மயிலாப்பூர் பகுதியில் கடற்கரைச் சாலையிலிருந்து வரும் காரணீஸ்வரர் கோயில் தெருவும், பஜார் சாலையும் சந்திக்கும் இடத்தில் அமைந்துள்ளது. இதன் அருகில் அருள்மிகு மாதவப் பெருமாள் திருக்கோயில்
அமைந்துள்ளது.
12 - ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த இந்தக் கோயில் பிற்காலச் சோழர்களால் பல்வேறு திருப்பணிகள் செய்யப்பட்டதாகத் தெரியவருகிறது. வசிஷ்ட முனிவர் வழிபட்ட திருத்தலம் என்ற சிறப்புக்கு உரியது இந்தக் கோயில். உலகத்தின் அனைத்து இயக்கங்களுக்கும் ஈசனே காரணம் என்ற பொருளில் இங்குள்ள இறைவன் ஶ்ரீகாரணீஸ்வரர் என்ற திருப்பெயர் கொண்டு அருள்புரிகிறார். அம்பிகை ஶ்ரீசொர்ணாம்பிகை. இந்த அம்பிகையை வழிபடுபவர்களின் வாழ்க்கையில் பொன்னும் பொருளும் செழித்துச் சிறக்கும் என்பது பக்தர்களின் நம்பிக்கை.
தீர்த்தபாலீஸ்வரர்
2) ஶ்ரீதீர்த்தபாலீஸ்வரர் கோயில்:
மயிலையிலிருந்து திருவல்லிக்கேணி செல்லும் வழியில் நடேசன் சாலையில் தீர்த்தபாலீஸ்வரர் ஆலயம் உள்ளது. மாசிமாத தீர்த்த நீராட்ட விழாவின் போது கடலுக்குள் ஏழு சிவாலயங்களில் இருந்து எழுந்தருளும் சுவாமிகளில், தீர்த்தபாலீஸ்வரருக்குத்தான் முதல் தீர்த்த வைபவம் நடைபெறுவதால், இந்த ஈஸ்வரருக்கு தீர்த்தபாலீஸ்வரர் என்ற திருநாமம் ஏற்பட்டது.
அத்ரி முனிவரும் அகஸ்திய முனிவரும் வழிபட்ட திருத்தலம் ஶ்ரீதீர்த்தபாலீஸ்வரர் கோயில். சப்த சிவாலயங்களில் இந்தக் கோயில் இரண்டாவதாக வழிபட வேண்டிய கோயிலாகும். பண்டைக் காலத்தில் இங்கு 64 வகையான தீர்த்தக்குளங்கள் அடுத்தடுத்து இருந்ததாகவும் கூறப்படுகின்றது. இந்தத் தீர்த்தங்கள் தெய்வீக சக்தி வாய்ந்தவையாகக் கருதப்பட்டு வந்தன. மாசி மாதத்தில் 7 சிவாலயங்களின் உற்சவர்களும் கடலில் தீர்த்தவாரி காண்பதற்கு முன்பாக இந்தக் கோயிலில் இருந்த தீர்த்தக் குளங்களில்தான் தீர்த்தவாரி நடைபெறும்.
வெள்ளீஸ்வரர்
3) ஶ்ரீவெள்ளீஸ்வரர் கோயில்:
மயிலை கபாலீஸ்வரர் கோயிலுக்கு அருகிலேயே இருக்கும் இந்த வெள்ளீஸ்வரர் கோயில், சிவனுக்கும் காமாட்சிக்கும் உரிய திருத்தலமாக அமைந்துள்ளது. ஆங்கீரச முனிவர் வழிபட்ட திருத்தலம் இது. மகாபலி யாகத்தின்போது, வாமனனாக வந்த விஷ்ணு மூன்றடி நிலம் தானம் கேட்டபோது, வந்திருப்பது மகா விஷ்ணு என்றும் தானம் கொடுக்கவேண்டாம் என்றும் குரு சுக்கிராச்சாரியார் தடுத்தார். ஆனாலும், மகாபலி தானம் கொடுக்க முன்வரவே, வேறு வழி இல்லாமல் சுக்கிராச்சாரியார் வண்டாக மாறி தாரை வார்க்க முயன்ற மகாபலியின் கமண்டலத்துக்குள் புகுந்துகொண்டு நீர் வெளியில் வராமல் அடைத்துக் கொள்கிறார்.
வழிபடும் முறை
வாமனனாக வந்த விஷ்ணு தன் தர்ப்பை மோதிரத்தால் குத்த, கமண்டலத்தில் வண்டாக இருந்த சுக்கிராச்சாரியாரின் கண்பார்வை போய்விடுகிறது. சுக்கிராச்சாரியார் இந்தத் தலத்துக்கு வந்து ஶ்ரீவெள்ளீஸ்வரரை வழிபட்டு கண்பார்வை பெற்றதாக தலவரலாறு. எனவே, ஶ்ரீவெள்ளீஸ்வரரை வழிபட்டால் கண் தொடர்பான நோய்கள் நீங்குவதாக பக்தர்கள் நம்பிக்கையுடன் சொல்கிறார்கள். வெள்ளீஸ்வரரை 'கண் டாக்டர்' என்றே கொண்டாடுகிறார்கள்.
விருபாக்ஷீஸ்வரர்
4) ஶ்ரீவிருபாக்ஷீஸ்வரர் கோயில்:
மயிலை கடைவீதியில் (பஜார் சாலை) இருக்கும் காரணீஸ்வரர் கோயிலுக்கு அருகில்தான் ஶ்ரீவிருபாக்ஷீஸ்வரர் கோயிலும் உள்ளது. சப்த சிவ வழிபாட்டில் நான்காவதாக வழிபட வேண்டிய கோயிலாகும். விசாலாட்சி அம்பாள் உடனுறையாக விருபாக்ஷீஸ்வரர் கோயில் கொண்டிருக்கிறார். இங்கு விசாலாட்சி அம்மன் சந்நிதிக்கு முன்பாக உள்ள பலிபீடம் சிறப்பு வாய்ந்ததாகப் போற்றப்படுகின்றது. பைரவர் சந்நிதியும் சூரியனார் சந்நிதியும் அம்பாளின் சந்நிதிக்கு அருகிலேயே உள்ளன. சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் இங்கு வந்து சுவாமி தரிசனம் செய்த போது இறைவன் அவரது திருவுளப்படி நடராஜத் தாண்டவத்தைக் காண்பித்து அருளினார். மண்ணில் வாழும் உயிர்களுக்கெல்லாம் ஜீவசக்தியை வழங்கும் வல்லமை வாய்ந்த கோயிலாக இந்தக் கோயில் திகழ்கின்றது. நமது மனம், உடல், இதயம் ஆகிய மூன்றையும் இணைத்து ஆத்ம பலம் அளிக்கும் ஆலயமாகத் திகழ்கின்றது.
வாலீஸ்வரர்
5) ஶ்ரீவாலீஸ்வரர் கோயில்:
‘மயிலாப்பூரின் காவல் தெய்வம்' என்றுகூறப்படும் கோலவிழி அம்மன் ஆலயத்துக்கு அருகில் இருக்கிறது ஶ்ரீவாலீஸ்வரர் கோயில். மரங்கள் அடர்ந்து நிழல் பரப்பி நிற்க, குளிர்ச்சியான சூழலில் ஶ்ரீபெரியநாயகி சமேதராகக் கோயில் கொண்டிருக்கிறார் அருள்மிகு வாலீஸ்வரர். இந்தக் கோயில் 2000 வருடங்களுக்கும் முந்தையதாகக் கருதப்படுகிறது. கௌதம முனிவர் வழிபட்ட சிறப்புக்கு உரியது இந்தக் கோயில். ராமாயண காலத்தில் வானரர்களின் அரசனான வாலி, இந்தத் தலத்து இறைவனை வழிபட்டுத்தான் பல வரங்களைப் பெற்றான். வாலி வழிபட்டதால்தான் இறைவன் வாலீஸ்வரர் என்னும் திருப்பெயர் பெற்றார். நிலத்தில் இருந்து வெளிப்பட்ட பஞ்சலிங்கங்கள் இந்தக் கோயிலின் பிரத்தியேகமான சிறப்பாகும். 5-வதாக வழிபடவேண்டிய கோயில் இது.
மல்லீஸ்வரர்
6. ஶ்ரீமல்லீஸ்வரர் கோயில்:
மயிலாப்பூர் கடைவீதி (பஜார் சாலை)யில் காரணீஸ்வரர் கோயிலுக்குப் பின்புறம் அமைந்திருக்கிறது ஶ்ரீமல்லீஸ்வரர் கோயில். மல்லிகை மலர்ச் செடிகள் நிறைந்திருந்த பகுதி என்பதால், இங்கே கோயில் கொண்ட இறைவனுக்கும் மல்லீஸ்வரர் என்றே திருப்பெயர் அமைந்திருக்கிறது. அம்பிகையின் திருநாமம் ஶ்ரீமரகதவல்லி. பிருகு முனிவர் வழிபட்ட தலம் இது. மரகதவல்லி சமேத மல்லீஸ்வரரை வழிபட்டால், குடும்பத்தில் மகிழ்ச்சி ஏற்படுவதுடன், பிள்ளைகளும் புத்திசாலிகளாகத் திகழ்வார்கள் என்பது பக்தர்களின் நம்பிக்கை. 6-வதாக வழிபடவேண்டிய ஆலயம் இது.
கபாலீஸ்வரர்
7. ஶ்ரீகபாலீஸ்வரர் கோயில்:
மயிலையின் நாயகனாக, அருள்மிகு கற்பகாம்பிகை சமேதராக அருள்புரியும் அருள்மிகு கபாலீஸ்வரர் திருக்கோயிலே நாம் நிறைவாக தரிசிக்கவேண்டிய ஆலயமாகும். கபாலீஸ்வரரை காஸ்யப முனிவர் வழிபட்டதாக தலவரலாறு சொல்கிறது. திருஞானசம்பந்தரின் தேவாரப் பாடல் பெற்ற திருத்தலம் இது. சிவபெருமான் மேற்கு பார்த்து எழுந்தருளி இருக்கும் திருத்தலங்களில் இந்தக் கோயிலும் ஒன்று. ஆதியில் இருந்த கபாலீஸ்வரர் கோயில் கடலில் மூழ்கிவிட்டதாகவும், பிறகு சுமார் 350 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இப்போது உள்ள இடத்தில் கோயில் கட்டப்பட்டதாகவும் சொல்கின்றனர்.
புன்னை மரத்தினடியில் எழுந்தருளி இருந்த இறைவனை, அம்பிகை மயில் வடிவம் கொண்டு பூஜித்த காரணத்தால், இந்தத் தலத்துக்கு மயிலாப்பூர் என்று பெயர் ஏற்பட்டது. மயிலையின் சப்த சிவஸ்தலங்களில் 7-வதாகவும், நிறைவாகவும் தரிசிக்கவேண்டிய தலம் மயிலாப்பூர் கபாலீஸ்வரர் திருக்கோயில்.
இப்படி மயிலைப் பகுதியே சிவமயமாகத் திகழ்வதால்தான், 'மயிலையே கயிலை; கயிலையே மயிலை' என்ற சிறப்பைப் பெற்றது போலும்.
புகழ் பெற்ற சென்னை மயிலாப்பூர் கபாலிஸ்வரர் கோயில் அருகே,6 பழமையான ,அதிகம் அறியப்படாத சிவாலயங்கள் அருகருகே அமைந்திருக்கின்றன. இந்த 7 சிவாலயங்களையும் ஒரே நாளில் தரிசித்தால் முக்தி பேறு கிடைக்கும் என்பது நம்பிக்கை.
இவை அனைத்தும் மைலாப்பூர் அருகிலேயே இருப்பதால் 1 நாளில் தரிசனம் செய்ய முடியும்.
கபாலீஸ்வரரும் ஆறு சிவாலயங்களும்
மயிலாப்பூர் என்றால் அனைவரின் நினைவுக்கும் வருவது, அருள்மிகு கபாலீஸ்வரர் கோயில்தான். ஆனால், கபாலீஸ்வரர் கோயிலை வழிபடுவதற்கு முன்பாக, மற்ற ஆறு கோயில்களையும் தரிசித்து வழிபட்ட பிறகுதான், நிறைவாக கபாலீஸ்வரர் கோயிலை தரிசித்து வழிபடவேண்டும். ஒரே நாளில் இந்த ஏழு சிவாலயங்களையும் தரிசிப்பதற்கான வழிமுறைகளையும் நம் முன்னோர்கள் வகுத்துத் தந்திருக்கிறார்கள்.
இந்த ஏழு கோயில்களுமே கி.பி 12-ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை என வரலாற்று ஆசிரியர்கள் கூறுகின்றனர். ஶ்ரீராமரும் முருகப்பெருமானும் இந்தக் கோயில்களுக்கு விஜயம் செய்தபோது, அவர்கள் வழிபட்ட முறையில்தான் இன்றைக்கும் வழிபடும் மரபு உள்ளது என்பது இப்பகுதி ஆன்மிக அன்பர்களின் நம்பிக்கையாக இருக்கிறது. இந்த முறையிலேயே நாமும் இந்த ஏழு சிவாலயங்களையும் தரிசிப்போம்.
காரணீஸ்வரர்
1) ஶ்ரீகாரணீஸ்வரர் கோயில்:
இத்திருக்கோயில் சென்னை மாநகரில் மயிலாப்பூர் பகுதியில் கடற்கரைச் சாலையிலிருந்து வரும் காரணீஸ்வரர் கோயில் தெருவும், பஜார் சாலையும் சந்திக்கும் இடத்தில் அமைந்துள்ளது. இதன் அருகில் அருள்மிகு மாதவப் பெருமாள் திருக்கோயில்
அமைந்துள்ளது.
12 - ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த இந்தக் கோயில் பிற்காலச் சோழர்களால் பல்வேறு திருப்பணிகள் செய்யப்பட்டதாகத் தெரியவருகிறது. வசிஷ்ட முனிவர் வழிபட்ட திருத்தலம் என்ற சிறப்புக்கு உரியது இந்தக் கோயில். உலகத்தின் அனைத்து இயக்கங்களுக்கும் ஈசனே காரணம் என்ற பொருளில் இங்குள்ள இறைவன் ஶ்ரீகாரணீஸ்வரர் என்ற திருப்பெயர் கொண்டு அருள்புரிகிறார். அம்பிகை ஶ்ரீசொர்ணாம்பிகை. இந்த அம்பிகையை வழிபடுபவர்களின் வாழ்க்கையில் பொன்னும் பொருளும் செழித்துச் சிறக்கும் என்பது பக்தர்களின் நம்பிக்கை.
தீர்த்தபாலீஸ்வரர்
2) ஶ்ரீதீர்த்தபாலீஸ்வரர் கோயில்:
மயிலையிலிருந்து திருவல்லிக்கேணி செல்லும் வழியில் நடேசன் சாலையில் தீர்த்தபாலீஸ்வரர் ஆலயம் உள்ளது. மாசிமாத தீர்த்த நீராட்ட விழாவின் போது கடலுக்குள் ஏழு சிவாலயங்களில் இருந்து எழுந்தருளும் சுவாமிகளில், தீர்த்தபாலீஸ்வரருக்குத்தான் முதல் தீர்த்த வைபவம் நடைபெறுவதால், இந்த ஈஸ்வரருக்கு தீர்த்தபாலீஸ்வரர் என்ற திருநாமம் ஏற்பட்டது.
அத்ரி முனிவரும் அகஸ்திய முனிவரும் வழிபட்ட திருத்தலம் ஶ்ரீதீர்த்தபாலீஸ்வரர் கோயில். சப்த சிவாலயங்களில் இந்தக் கோயில் இரண்டாவதாக வழிபட வேண்டிய கோயிலாகும். பண்டைக் காலத்தில் இங்கு 64 வகையான தீர்த்தக்குளங்கள் அடுத்தடுத்து இருந்ததாகவும் கூறப்படுகின்றது. இந்தத் தீர்த்தங்கள் தெய்வீக சக்தி வாய்ந்தவையாகக் கருதப்பட்டு வந்தன. மாசி மாதத்தில் 7 சிவாலயங்களின் உற்சவர்களும் கடலில் தீர்த்தவாரி காண்பதற்கு முன்பாக இந்தக் கோயிலில் இருந்த தீர்த்தக் குளங்களில்தான் தீர்த்தவாரி நடைபெறும்.
வெள்ளீஸ்வரர்
3) ஶ்ரீவெள்ளீஸ்வரர் கோயில்:
மயிலை கபாலீஸ்வரர் கோயிலுக்கு அருகிலேயே இருக்கும் இந்த வெள்ளீஸ்வரர் கோயில், சிவனுக்கும் காமாட்சிக்கும் உரிய திருத்தலமாக அமைந்துள்ளது. ஆங்கீரச முனிவர் வழிபட்ட திருத்தலம் இது. மகாபலி யாகத்தின்போது, வாமனனாக வந்த விஷ்ணு மூன்றடி நிலம் தானம் கேட்டபோது, வந்திருப்பது மகா விஷ்ணு என்றும் தானம் கொடுக்கவேண்டாம் என்றும் குரு சுக்கிராச்சாரியார் தடுத்தார். ஆனாலும், மகாபலி தானம் கொடுக்க முன்வரவே, வேறு வழி இல்லாமல் சுக்கிராச்சாரியார் வண்டாக மாறி தாரை வார்க்க முயன்ற மகாபலியின் கமண்டலத்துக்குள் புகுந்துகொண்டு நீர் வெளியில் வராமல் அடைத்துக் கொள்கிறார்.
வழிபடும் முறை
வாமனனாக வந்த விஷ்ணு தன் தர்ப்பை மோதிரத்தால் குத்த, கமண்டலத்தில் வண்டாக இருந்த சுக்கிராச்சாரியாரின் கண்பார்வை போய்விடுகிறது. சுக்கிராச்சாரியார் இந்தத் தலத்துக்கு வந்து ஶ்ரீவெள்ளீஸ்வரரை வழிபட்டு கண்பார்வை பெற்றதாக தலவரலாறு. எனவே, ஶ்ரீவெள்ளீஸ்வரரை வழிபட்டால் கண் தொடர்பான நோய்கள் நீங்குவதாக பக்தர்கள் நம்பிக்கையுடன் சொல்கிறார்கள். வெள்ளீஸ்வரரை 'கண் டாக்டர்' என்றே கொண்டாடுகிறார்கள்.
விருபாக்ஷீஸ்வரர்
4) ஶ்ரீவிருபாக்ஷீஸ்வரர் கோயில்:
மயிலை கடைவீதியில் (பஜார் சாலை) இருக்கும் காரணீஸ்வரர் கோயிலுக்கு அருகில்தான் ஶ்ரீவிருபாக்ஷீஸ்வரர் கோயிலும் உள்ளது. சப்த சிவ வழிபாட்டில் நான்காவதாக வழிபட வேண்டிய கோயிலாகும். விசாலாட்சி அம்பாள் உடனுறையாக விருபாக்ஷீஸ்வரர் கோயில் கொண்டிருக்கிறார். இங்கு விசாலாட்சி அம்மன் சந்நிதிக்கு முன்பாக உள்ள பலிபீடம் சிறப்பு வாய்ந்ததாகப் போற்றப்படுகின்றது. பைரவர் சந்நிதியும் சூரியனார் சந்நிதியும் அம்பாளின் சந்நிதிக்கு அருகிலேயே உள்ளன. சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் இங்கு வந்து சுவாமி தரிசனம் செய்த போது இறைவன் அவரது திருவுளப்படி நடராஜத் தாண்டவத்தைக் காண்பித்து அருளினார். மண்ணில் வாழும் உயிர்களுக்கெல்லாம் ஜீவசக்தியை வழங்கும் வல்லமை வாய்ந்த கோயிலாக இந்தக் கோயில் திகழ்கின்றது. நமது மனம், உடல், இதயம் ஆகிய மூன்றையும் இணைத்து ஆத்ம பலம் அளிக்கும் ஆலயமாகத் திகழ்கின்றது.
வாலீஸ்வரர்
5) ஶ்ரீவாலீஸ்வரர் கோயில்:
‘மயிலாப்பூரின் காவல் தெய்வம்' என்றுகூறப்படும் கோலவிழி அம்மன் ஆலயத்துக்கு அருகில் இருக்கிறது ஶ்ரீவாலீஸ்வரர் கோயில். மரங்கள் அடர்ந்து நிழல் பரப்பி நிற்க, குளிர்ச்சியான சூழலில் ஶ்ரீபெரியநாயகி சமேதராகக் கோயில் கொண்டிருக்கிறார் அருள்மிகு வாலீஸ்வரர். இந்தக் கோயில் 2000 வருடங்களுக்கும் முந்தையதாகக் கருதப்படுகிறது. கௌதம முனிவர் வழிபட்ட சிறப்புக்கு உரியது இந்தக் கோயில். ராமாயண காலத்தில் வானரர்களின் அரசனான வாலி, இந்தத் தலத்து இறைவனை வழிபட்டுத்தான் பல வரங்களைப் பெற்றான். வாலி வழிபட்டதால்தான் இறைவன் வாலீஸ்வரர் என்னும் திருப்பெயர் பெற்றார். நிலத்தில் இருந்து வெளிப்பட்ட பஞ்சலிங்கங்கள் இந்தக் கோயிலின் பிரத்தியேகமான சிறப்பாகும். 5-வதாக வழிபடவேண்டிய கோயில் இது.
மல்லீஸ்வரர்
6. ஶ்ரீமல்லீஸ்வரர் கோயில்:
மயிலாப்பூர் கடைவீதி (பஜார் சாலை)யில் காரணீஸ்வரர் கோயிலுக்குப் பின்புறம் அமைந்திருக்கிறது ஶ்ரீமல்லீஸ்வரர் கோயில். மல்லிகை மலர்ச் செடிகள் நிறைந்திருந்த பகுதி என்பதால், இங்கே கோயில் கொண்ட இறைவனுக்கும் மல்லீஸ்வரர் என்றே திருப்பெயர் அமைந்திருக்கிறது. அம்பிகையின் திருநாமம் ஶ்ரீமரகதவல்லி. பிருகு முனிவர் வழிபட்ட தலம் இது. மரகதவல்லி சமேத மல்லீஸ்வரரை வழிபட்டால், குடும்பத்தில் மகிழ்ச்சி ஏற்படுவதுடன், பிள்ளைகளும் புத்திசாலிகளாகத் திகழ்வார்கள் என்பது பக்தர்களின் நம்பிக்கை. 6-வதாக வழிபடவேண்டிய ஆலயம் இது.
கபாலீஸ்வரர்
7. ஶ்ரீகபாலீஸ்வரர் கோயில்:
மயிலையின் நாயகனாக, அருள்மிகு கற்பகாம்பிகை சமேதராக அருள்புரியும் அருள்மிகு கபாலீஸ்வரர் திருக்கோயிலே நாம் நிறைவாக தரிசிக்கவேண்டிய ஆலயமாகும். கபாலீஸ்வரரை காஸ்யப முனிவர் வழிபட்டதாக தலவரலாறு சொல்கிறது. திருஞானசம்பந்தரின் தேவாரப் பாடல் பெற்ற திருத்தலம் இது. சிவபெருமான் மேற்கு பார்த்து எழுந்தருளி இருக்கும் திருத்தலங்களில் இந்தக் கோயிலும் ஒன்று. ஆதியில் இருந்த கபாலீஸ்வரர் கோயில் கடலில் மூழ்கிவிட்டதாகவும், பிறகு சுமார் 350 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இப்போது உள்ள இடத்தில் கோயில் கட்டப்பட்டதாகவும் சொல்கின்றனர்.
புன்னை மரத்தினடியில் எழுந்தருளி இருந்த இறைவனை, அம்பிகை மயில் வடிவம் கொண்டு பூஜித்த காரணத்தால், இந்தத் தலத்துக்கு மயிலாப்பூர் என்று பெயர் ஏற்பட்டது. மயிலையின் சப்த சிவஸ்தலங்களில் 7-வதாகவும், நிறைவாகவும் தரிசிக்கவேண்டிய தலம் மயிலாப்பூர் கபாலீஸ்வரர் திருக்கோயில்.
இப்படி மயிலைப் பகுதியே சிவமயமாகத் திகழ்வதால்தான், 'மயிலையே கயிலை; கயிலையே மயிலை' என்ற சிறப்பைப் பெற்றது போலும்.
Last edited by a moderator:
Share this page
Share this page
Latest ads
-
For rent [Property for Rent] 1st Floor Independent House In AdambakkamIndependent House 1st Floor
- Bav2003 (+0 /0 /-0)
- Updated:
- Expires
-
Wanted Need of a Brahmin lady cook in AdambakkamRequire a Brahmin female cook in 40s to 60 to cook for a family of 4 adults +2 kids in...
- LakshmiRajesh (+0 /0 /-0)
- Updated:
-
Wanted Need Brahmin cook for homeBrahmin cook needed to make breakfast and lunch at home (Mylapore) for 4 people. Please text...
- ram1618 (+0 /0 /-0)
- Updated:
-
-