நல்ல அம்மா?
சமீபத்தில் ஒரு NRI அம்மாவைச் சந்தித்தேன். ஒரு சின்ன மகன் உண்டு அவளுக்கு. இங்கு உள்ள தம்பதியர், சரி
சமமாகப் பிள்ளை வளர்ப்பில் பங்கு எடுத்துத்தான் பார்த்துள்ளேன். இவள் ஒரு புது வகை. ஒரு நொடி கூட மகனை
விட்டுப் பிரிய மாட்டாள். குழந்தை, தன் தந்தையிடமே இருக்க மாட்டான்! அவளோ, தான்தான் அவனைப் பார்த்துக்
கொள்ளுவது போலவும், மற்றவர்களுக்கு (தன் கணவன் உட்பட) ஒன்றுமே தெரியாது என்கிற பந்தாவில் நடப்பாள்!
பெறும் குரலில் பேசிக்கொண்டும், சொல்லும் எல்லாவற்றையும் பலமுறை திருப்பித் திருப்பிச் சொல்லியும், வீட்டில்
உள்ள மற்றவர்களை வெறுப்பேற்றுவாள். அவளின் வாதம் என்னவென்றால், பலமுறை சொன்னால்தான்
குழந்தைக்குப் புரியுமாம். யாரேனும் குழந்தையிடம் கொஞ்ச வந்தால், உடனே அவன் சிணுங்குவான். உடனே இவள்
ஆஜர்! 'என்னடா செல்லமே' என்று ஆரம்பித்துச் சுய புராணம் பாடுவாள். தன்னை விட்டு ஒரு நொடிக்கூட, மகன்
போகமாட்டானாம். யாரிடமும் பேச மாட்டானாம்..... இன்ன பிற!
கணினியில் எதையேனும் போட்டுவிட்டால், அதையே அவன் பார்ப்பான். சாப்பிடக் கணினி; விளையாடக் கணினி
என்று அந்த சின்னத் திரையையே பார்க்கிறானே, தவிர யாரிடமும் பழகுவதே இல்லை!
எல்லோரிடமும் பழக விடும் தாய் சிறந்தவளா? இல்லை இவளா?
:decision:
raji,
this ends up with what we call 'oedipus complex' - oedipus was a greek mythology character,who ended up falling in love with his mother.
i shudder when i see this type of mother son relationship. in such cases, the father is a mild mannered man, who is probably cowed down by the woman.
these sons turnout to be ammaiyotti guys, and are a disaster to marry. many relations of mine, would not marry their daughters to a family with only one child son, for fear of this oedipus type of relationship, for in our arranged marriages, we do not know of such, till after the fact.
so, the girls' parents say, they are just 'protecting' their daughters.
i really dont know what to make of such moms!! there are a few in toronto too!!