A poem a day to keep all agonies away!

[Visalakshi Ramani]

Share:

Facebook X (Twitter) LinkedIn WhatsApp Email Share Link

The 64 Thiru ViLayAdalgaL

39. மாமன் வழக்கு உரைத்தது.

# 39. மாமன் வழக்கு உரைத்தது.

வணிகன் ஒருவன் வாழ்ந்திருந்தான்;
தனபதி என்பவன் மதுராபுரியினிலே!
புத்திரப்பேறு இல்லாததால் அவன்
தத்தெடுத்து வளர்த்தான் மருமகனை!

மறு பிறவியிலேனும் தம் இருவருக்கும்
குறைவின்றிக் குழந்தைப் பேறு வேண்டி,
மருமகனுக்குச் சொத்தை அளித்துவிட்டு,
மாமன் மாமியுடன் சென்றான் வனவாசம்.

தனியாக மகனுடன் வாழ்ந்தவளை,
இனிதாக வென்று விடலாம் என்று,
தாயாதியர் பொய்வழக்குகள் உரைத்து
தனபதி தந்த சொத்தைப் பிடுங்கினார்.

நில புலன்கள், வீடு, வாசல் மற்றும்
நகை நட்டுக்கள், பிற பொருட்கள்,
மாடு, கன்று என்று எல்லாம் போக;
நடு வீதிக்கே வந்து விட்டனர் பாவம்!

ஈசன் கோவிலுக்குச் சென்று, அன்பர்
நேசனிடம் புலம்பித் தீர்த்து விட்டாள்.
“பாலகனுடன் பரிதவிக்கின்றேன் நான்!”
கோலம் புனைந்தான் அந்தணனாக ஈசன்!

“வருந்த வேண்டாம் பெண்ணே நீ!
இறைவனே துணை திக்கற்றோருக்கு!”
மறுமுறை சென்று உன் வழக்குரைப்பாய்
வருவான் ஈசன் உனக்கு சாட்சி சொல்ல!”

மறையவர் தந்த அருள் வாக்கினால்,
மறுமுறை தாயாதிகளிடம் சென்றாள்;
“தருமம் இன்றிப் பிடுங்கிக் கொண்டீர்,
அருமை மகன் சொத்து அத்தனையும்!”

யாருமில்லை உதவுவதற்கு என்றதும்,
தாறுமாறாகப் பேசி அடித்தனர் அவளை;
கோவலனிடம் சென்று வழக்கு உரைக்கக்
காவலர்கள் இட்டு வந்தனர் தாயாதிகளை.

வானப் பிரஸ்தம் சென்ற வணிகன்
தனபதி உருவில் வந்தான் சிவன்;
“காவலன் இல்லையா? கடவுள் இல்லையா?
நியாயம் இல்லையா? தருமம் இல்லையா?”

தங்கையைத் தனயனை அணைத்துத்
தனபதி தாங்கினான் பெருகிய அன்புடன்;
தனயன் அணிந்திருந்த நகைகளை
தனபதி பட்டியல் இட்டான் அவையில் !

தனபதி அல்ல வந்திருப்பது என்று
தாயாதியர் புது வழக்குரைத்தனர்.
குடும்பம், குடி, பெயர், பட்டம், என்று
எடுத்துரைத்தான் தனபதி சரியாக!

தாயாதிகள் வழக்குப் பொய்யானது!
தனபதியின் வழக்கு மெய்யானது!
தாயாதிகள் திருப்பித் தந்துவிட்டனர்
தனயனிடம் பறித்த சொத்துக்களை.

அஞ்சி ஓடினர் அனைத்து உறவினரும்!
மிஞ்சியது தனபதி அளித்த சொத்து;
தத்துப் புத்திரனின் கதையைக் கேட்டதும்,
தந்தான் பல பரிசுகள் பாண்டிய மன்னனும்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

# 39. PLEADING ONE’S CASE.

Dhanapati was a merchant living in Madurai. He did not have any children. So he adopted his nephew and brought him up in a rich life style.

Later Dhanapati and his wife decided to go to Vaanaprastham in order to pray for a fuller life with children in their next birth.They gave away all their wealth to their adopted son and went to Vanavaasam.

His agnates (Dhaayaathis) easily took away all the properties from his sister and nephew claiming to be the legal heirs of the merchant Dhanapati.
Lands, house, cattle, gold, silver, money and jewels were taken away leaving the child and his mother penniless!

The mother went to the temple and prayed to Siva to help her since she had no one else to help her.

Siva appeared as a brahmin and told her,”God helps those who are helpless.Bring the case to the court again and lord appear as your witness”.

She went straight to the agnates and told them to return the properties taken away from her. They ill treated her, beat her and scolded her. She ran to the king and lodged a complaint. The soldiers brought the offenders to the court.

Siva appeared as the merchant Dhanapati and started exclaiming, “Is there a king in this land? Is there a God? Is there any justice in this land?” He embraced his sister and her son with great affection.He recited the long list of various jewels his nephew used to wear earlier.

The agnates tried to twist the case stating that the man was an impostor and not Dhanapati. Now Dhanapati recited all the details about every one of the agnates.
It was proved beyond doubts that the man was Dhanapati and he had gifted all his properties to his nephew.

All the properties were returned to the nephew promptly. When the king heard the story, he was so happy that he too conferred many gifts on the nephew.

 

[Visalakshi Ramani]

bhagavathy bhaagavatam - skanda 7

7#37c. ஞான யோகம் (3)

“பக்தி முடியவேண்டும் ஞானத்தின் உதயத்தில்;
பக்தி முடியாமலும் போகலாம் ஞான உதயத்தில்!

ஞானம் பெறாமல் தடுக்கலாம் ஊழ்வினை;
ஞானம் பெறாதவனும் பெறுவான் தகுதியை!

அடைவான் என்னுடைய மணித்வீபத்தை;
அடைவான் அனைத்து போகங்களையும்!

உண்டாகும் என் சித்ரூபம் பற்றிய ஞானம்;
உண்டாகும் ஞானத்திலிருந்து முக்தி ஒன்றே.

என் சித்ரூபம் உடலாகும் ஞானவானுக்கு;
என்றுமே நலிவுறாது அவனது பிராணன்!

உள்ளது பிரம்மம் ஒவ்வொருவரிடத்திலும்!
உணர விடுவதில்லை அதனை அஞ்ஞானம்!

பிரம்மத்தை பிரம்மமாகவே அறியும் ஒருவன்
பிரம்மமாக இருந்தபடி அடைவான் பிரம்மத்தை!

உள்ளது என்னிடம் சம்வித் ஸ்வரூபம் – திருப்தி
உள்ளது என்னை எண்ணச் செய்யும் செயல்களில்.

திருப்தி அடைகின்றேன் என்னையே விடாது
எண்ணச் செய்யும் செயல்களினால் நான்.

வெளியாகிறது திருப்தியில் ஆத்மஞான ஒளி;
பிரதிபலிக்கும் என்னுடைய சமவித் ஸ்வரூபம்;

வெளிப்படும் ஆத்ம ஞான ஒளியால் ஜீவன்
மகிழ்கிறான் அதைத் தானாகக் கருதி எண்ணி.

தன்னையும், என்னையும் ஒன்றாகக் காண்பவன்
என்னுடைய உலகை வந்து அடைவது திண்ணம்.

முயல்வான் ஞான வைராக்கியம் பெறுவதற்கு;
முயற்சியில் தோற்றாலும் வீணாக மாட்டான்!

மேன்மை செல்வத்துடன் மீண்டும் பிறந்து
ஞான சாதனங்களால் அடைவான் ஞானம்.

உலகம் உய்ய வேண்டும்! விசாலம். K. ராமன்

7#37c. JnAna yOgam (3)

Bhakti should culminate in the birth of knowledge. At times JnAnam may take many
hundreds of births to arise. The aspirant or ‘mumukshu’ may not gain knowledge due to his destiny blocking him from attaining JmAnam.

Even if he does not gain True knowledge, he is still eligible to reach my own island Mani Dweepam and enjoy all the bhOgAs (pleasures) there. He will gain knowledge about my chit roopam. This knowledge will lead him to his liberation or mukti.

My chit roopam becomes the body of an enlightened person so that it never get destroyed as one’s gross body does. Brahman is present in every single jeevA but the utter ignorance in which the jeevA is steeped, prevents it from recognizing that Brahman.

One who can recognize this Para Brahman in the Brahman present in him, will attain that Para Brahman to merge the brahman in him with that.

I have samvith swaroopam. Actions performed and directed towards me make me happy and contented. I become happy by those actions which promote thinking about me.

That happiness and contentment shine as the brilliance of AatmA. My samvit swaroopam is reflected in it. The JeevA thinks it to be itself and feels happy.

He who can see me and himself as one and the same will surely reach my world as his final abode. He who does not succeed in his efforts does not slide downhill.

He will take his future births in the houses conducive to his spiritual progress towards self realization and attain it sooner or later."

 

[Visalakshi Ramani]

bhagavathy bhaagavatam - skanda 2

2#8a. பரீக்ஷித்

காட்டுத் தீயில் வெந்து மடிந்தனர் கானகத்தில்
காந்தாரி, குந்தி, திருதராஷ்ட்டிரன் மூவரும்.

தீர்த்த யாத்திரை சென்றுவிட்டான் சஞ்சயன்!
தீராத துன்பம் தோன்றியது தர்மன் மனத்தில்.

நலிந்தது அவர்கள் வம்சம் மெல்ல மெல்ல;
நாசம் அடைத்தது யாதவ குலமும் சாபத்தால்.

பலராமன் துறந்தான் தன் தேஹத்தைத் தானே!
பாணம் தாக்கியது கண்ணனின் திருப் பாதத்தை!

செய்தான் ஈமகிரியை யாதவருக்கு அர்ஜூனன்.
சென்றனர் அனைவரும் துவாரகையை விட்டு.

கொந்தளித்த கடல் விழுங்கியது துவாரகையை;
கோபியர் துன்புற்றனர் கள்வர்களின் கரங்களில்.

அரசனாக்கினான் அநிருத்தன் மகன் வஜ்ரனை;
அர்ஜுனன் திரும்பினான் அஸ்தினாபுரத்துக்கு.

ஆண்டான் தருமன் முப்பத்தாறு ஆண்டுகள்;
அரசன் ஆனான் உத்தரையின் மகன் பரீக்ஷித்.

இமயம் சென்றனர் பாஞ்சாலியுடன் பாண்டவர்;
சமயம் வந்ததும் அடைந்தனர் நற்கதி முறைப்படி.

ஆண்டான் பரீக்ஷித் ராஜ நீதி தவராமல்;
ஆண்டுகள் அறுவது கழிந்தன இவ்வாறு.

வேட்டைக்குச் சென்றான் பரீக்ஷித் – நீர்
வேட்கையும், பசியும் வாட்டி வதைத்தன!

உச்சி வெய்யில் சுட்டெரித்தது – அவன்
எச்சில் கூட வரண்டு விட்டது உஷ்ணத்தில்.

கண்டான் மஹாசந்தரை ஆழ்ந்த நிஷ்டையில்;
“வேண்டும் பருக நீர்!” எனப் பதில் வரவில்லை!

கோபம் வந்தது மௌனம் கண்டு – அஹம்
பாவம் கொண்ட முனிவர் என எண்ணினான்.

விதி செய்த சதியால் விபரீதச் செயல் ஒன்றை
மதியிழந்த மன்னன் அரங்கேற்றினான் அங்கே!

உலகம் உய்ய வேண்டும்! விசாலம். K . ராமன்

2#8a. Pareekshith

DhrutharAshtran, KAnthAri and Kunthi succumbed to the wild fire in the forest. Sanjayan went of a long tour to all the holy places. Kourava vamsam was dwindling fast.

YAdhava race got killed by a Brahmin’s curse. Balaraman dropped his mortal body. Krishna succumbed to an arrow of a hunter hiting his foot.

Arjun performed the last rites to the YAdavas and everyone left DwAraka. The sea water swelled up and swallowed DwAraka completely.

The gopis suffered in the hands of the robbers. Vajran – the son of Anirudhdhan was crowned as king by Arjun before returning to Hastinaapuram.

Yudhishtra ruled for thirty six years. He crowned Pareekshith as his successor. He went to Himalayas along with his brothers and wife PAnchAli. They gained mukti one after another when their time came.

Pareekshith ruled well and wisely for sixty years. He went on a hunting expedition one day. He grew extremely thirsty and hungry. He saw a sage in deep meditation and asked him for some drinking water. But the sage did not reply nor stirred from his deep meditation.

Pareekshith mistook him to be a proud and arrogant sage. By the ill fate he got a weird idea and did something which was going to change his life completely.

 

[Visalakshi Ramani]

kandha purANam - mahEndhra kANdam

12h. ஆயிரவர் அழிவு

வீரவாகுவின் வீர மொழிகளால்
சூரபத்மனின் கோபம் பெருகியது.

“பல் முளைக்காத பாலகன் தூதன் எனக்
கொல்லாமல் விட்டு விட்டேன் உன்னை.

செல்லாமல் இங்கே நின்று என்னைக்
கொல்லாமல் கொல்லுகிறாய் மேலும்!

தேவாதி தேவன் அவன் ஆனால் என்ன?
மூவர்க்கும் முதல்வன் ஆனால் தான் என்ன?

தேவர்களைக் கனவிலும் சிறை விடேன்.”
ஏவினான் சூரன் தன் மறவர்கள் ஆயிரவரை.

“தூதுவனைக் கொல்வது பாவச் செயல்.
தூதுவனைச் சிறையில் தள்ளுங்கள்!”

ஆயிரவர் வீரவாகுவைச் சிறைப் பிடிக்க
ஆர்வத்தோடு தாவி முன்னே ஓடினர்.

விரைந்து எழுந்த வீரபாகு பற்றினார் அந்த
வீரர்களின் குடுமிகளை எல்லாம் ஒன்றாக.

ஓங்கி அடித்துக் கொன்று விட்டார் வீரர்களை
ஓரிடத்தில் போட்டார் வீரர்களின் உடல்களை.

“முருகனின் வேற்படையால் நீ அழிவாய்!”
விரைந்து நீங்கினார் அந்த அரசவையை.

விண் வழியாகவே அந்த அரியணையும்
விரைந்து சென்று மறைந்து விட்டது.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

3#12h. Killing of one thousand asuras.

Soorapadman became very angry on hearing VeerabAhu’s words. “I did not kill you since you were sent by a toddler. You stand here and mock at me by praising that boy. What is the big deal if he is the Supreme God or the God of all the Gods? I shall never release the Deva prisoners.”

He ordered a thousand soldiers standing nearby. “Arrest that fellow and throw him in the prison. We should not kill a messenger.” The soldiers advanced very eagerly to capture VeerabAhu. He rose up and caught hold of the knotted hair of all the one thousand asura soldiers.

He smashed their heads together killing all of them. He then threw their bodies in a big heap. He left the durbar with these words of warning, “The sharp spear of Murugan will surely destroy you!” The throne he sat on also ascended into the sky and disappeared speedily.

 

[Visalakshi Ramani]

The 64 Thiru ViLaiydalgal

40a. பிரம்மஹத்தி தோஷம்.

# 40 (a). பிரம்மஹத்தி தோஷம்.

சுந்தர பாத சேகர மன்னனின் மகன்
வந்தனைக்குரிய வரகுண பாண்டியன்;
மன, மொழி, மெய்களில் தூயவன்;
குணக்குன்று, அழகன், பக்திமான்.

மன்னர்களின் ஒரு வீர விளையாட்டு
வனவிலங்குகளை வேட்டை ஆடுவது!
பன்றி, புலி, யானையை வேட்டையாடிக்
கொன்று, மதுரைக்கு விரைந்தான் மன்னன்.

கனவட்டம் என்னும் மன்னனது பரி
கண நேரத்தில் நன்கு மிதித்துவிட்டது,
கண் மூடி சயனித்து இருந்த அந்தணனை;
கண் மூடிவிட்டான் அவன் கண நேரத்தில்!

ஏதும் அறியாமலேயே மன்னன் விரைந்து
மதுரையம்பதி அரண்மனையை அடைந்தான்;
இறந்தவனின் உறவினர் சுமந்து வந்தனர்
இறந்த மறையவனின் சடலத்தை அங்கே!

அறியாமல் செய்த பிழை தான் அது!
பரியால் நிகழ்ந்த பாதகம் தான் அது!
கொலை செய்த பாவத்தை எப்படித்
தொலைப்பது என்று தெரியவில்லை!

பொன் பொருள் அளித்து, மனம் வருந்தி,
தன்னைப் பற்றிக் கொண்ட கொலைப்பழி
பிரம்ம ஹத்தியைப் நீக்கி விடுவதற்கு,
பிரம்ம பிரயத்தனம் செய்தான் மன்னன்.

தானம், தருமம், பரிஹாரம் செய்தான்,
மானம் மறைந்தது; தேஜஸ் குறைந்தது!
கண்களுக்கு நன்கு தெரியும் வண்ணம்
கணம் விடாமல் தொடர்ந்தது தோஷம்.

பெருகி வரும் தன் தோஷத்தைக் கண்டு
மறுகி வருந்துபவனிடம் வேதியர் கூறினர்;
“ஆயிரத்து எட்டு முறை வலம் வந்தால்
மாய்த்திடுவான் அரன் அத்தோஷத்தை!”

அம்மை அப்பனை வலம் வந்தான் தினம்,
செம்மை நிலையுடன் வரகுண பாண்டியன்;
பத்து நாட்கள் உருண்டு ஓடிவிட்டன!
அத்தனின் அருட்பார்வை கிட்டியது!

“சமருக்கு வருவான் காவிரிச் சோழன்,
அமர்க்களம் நீங்கி புறமுதுகு இடுவான்;
திருவிடைமருதூர் வரை துரத்திச் செல்!
திருவருளால் பிரம்மஹத்தி நீங்கிவிடும்!”

படை எடுத்தான் காவிரிச் சோழன்,
இடையிலேயே புறமுதுகு இட்டான்;
துரத்திய வரகுணன் சென்றடைந்தான்
நிரம்பிய காவேரி நதிக் கரையினை!

புனித நீராடிவிட்டு திருவிடைமருதூர்
புனிதன் மகாலிங்கத்தை தரிசிப்பதற்கு,
கிழக்குவாயில் வழியே உட்புகுந்தான்,
கிழக்கு வாயிலில் நின்றுவிட்டது தோஷம்.

பொற்பதங்கள் தொழுதெழுந்தவனிடம்
அற்புதநடனம் செய் நாதன் பணித்தான்,
“மேற்கு வாயில் வழியே வெளியே செல்!
மற்ற வாயிலில் நிற்கிறது தோஷம்!”

பல நற்பணிகளைச் செய்து முடித்தான்,
சில காலம் கழித்து நாடு திரும்பினான்,
பல சான்றோர்கள் கூறுவதைக் கேட்டான்,
உலகங்களில் சிறந்தது அந்த சிவலோகம்!

காண விழைந்தான் சிவலோகத்தினை!
பேண விழைந்தான் ஈசன் திருவடிகளை,
சிவ ராத்திரியன்று அடைந்தான் கோவில்,
சிவ லோக தரிசனத்தை விழைந்தபடி.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

# 40 (a). BRAMMAHATHTHI DOSHAM.

Varaguna Paandian was the son of Sundaresa Paada Sekaran. He was pure in mind, body and speech. He was very handsome and was a sincere devotee of lord Siva.

Kings of the past used to hunt wild animals for fun and to prove their valor. One day Varaguna Paandian killed many wild boards, tigers and elephants. He was riding back to Madurai. His horse stamped on a sleeping Brahmin and killed him instantly. Unaware of this the king returned to Madurai.

The relatives of the dead Brahmin brought his body to the king.The king was both shocked and sad! He tried to compensate for his crime by paying a good sum of money.

But since he had killed a Brahmin, Brammahaththi dosham afflicted him! Day by day, the king lost his tejas and beauty.The evil effects of the dosham became visible to everyone!

The pundits and priests told the king to do 1008 pradakshinams everyday for 10 days. Surely Siva would be moved to pity and would show some way to get rid of the bramma haththi. The king did as he was told. After ten days God took pity on him.

God told Varaguna Paandian,”Kaaverich chozhan will wage a war with you. He will get frightened and take to heels from the battle field. Chase him up to Thiruvidai Maruthoor. You will be rid of your Brahma haththi there!”

Kaaverich chozhan waged a war. He took to heels and deserted the battle field. Varaguna Paandian chased him as told by God and reached the bank of river Kaaveri.

He took a holy dip and entered the temple through the eastern entrance-to have a dharshan of Sree Mahalingam.

The brammahathi could not enter the temple and stood outside the eastern entrance. God told the king to use the western entrance while going out, in order to escape from the dosham waiting in the eastern entrance. He did as he was told. He did several charitable work there and returned to Madurai.

He listened to several great men and learnt that Siva lokam was the best among all the different lokams. He wished he could have a dharshan of the Siva lokam. He visited the Siva temple on Siva Raathri with a desire to see the Siva lokam!

 

[Visalakshi Ramani]

bhagavathy bhaagavatam - skanda 7

7#37d. ஞான யோகம் (4)

உண்டாகாது மெய் ஞானம் ஒரு பிறவியில்.
உண்டாகும் தொடர்கின்ற பல பிறவிகளில்.

முயற்சி செய்ய வேண்டும் ஞானம் பெற்றிட.
முயற்சி இன்றேல் உண்டாகும் முழு அழிவு.

அரிது மானிடப் பிறவி மீண்டும் கிடைப்பது;
அரிது அந்தணப் பிறவி மீண்டும் கிடைப்பது;

அரிது சமாதியும், யோகசித்தியும் கிடைப்பது;
அரிது நல்ல சத்குரு உபதேசிக்கக் கிடைப்பது.

உண்டாகும் முக்தியில் விருப்பம் என்ற ஒன்று,
பண்டு பல பிறவிகளில் செய்த புண்ணியத்தால்.

இத்தனை கிடைத்த பின்னும் மெய்ப்பொருளைத்
தினைத் துணையும் அறிய முயலாதது வீணே.

முயற்சி செய்ய வேண்டும் ஞானம் பெறுவதற்கு;
முயற்சி தரும் அஸ்வமேத யாகம் செய்த பலனை.

மறைந்து உறைகின்றது பாலில் வெண்ணை.
மறைந்து உறைகின்றது உயிர்களில் ஞானம்.

கடைந்தால் வெளிப்படும் பாலின் வெண்ணை;
கடைந்தால் வெளிப்படும் ஜீவனின் மெய்ஞானம்.

கடைவோம் பாலை மரத்தினாலான மத்தினால்;
கடைவோம் ஜீவனை மனத்தினாலான மத்தினால்!

ஞானமும், பக்தியும் கொண்டவனின் செயல்கள்
யாவையும் கர்ம யோகம் என்று போற்றப் படும்”.

உலகம் உய்ய வேண்டும்! விசாலம். K. ராமன்

7#37d. JnAna yOgam (4)

True knowledge will arise in a jeeva only after it strives hard during several janmAs ( births). One must keep on trying till he succeeds.

Without sincere efforts nothing can be gained – except total destruction.
Being born as a human being is very rare. Being born as a Brahmin is even rarer. Achieving samAdhi and YOga siddhi is even rarer. Getting a satguru qualified to do upadEsam is rarest of all blessings.

The desire for liberation itself is due to the effect of the good karmAs jeeva had performd over several births and janmas. Wasting a precious life without seeking liberation is a folly. Hard work yields results. Efforts are followed by success sooner or later.

Butter exists inside the milk – invisible to the eyes. But when agitated with a wooden churner, the butter emerges from the milk. In the same way JnAnam hides inside the jeeva. When agitated with a churner called the Mind, JnAnam emerges out of the jeevA.

Each and every action done by a person who has acquired GnAnam and Bhakti becomes Karma yOga.

 

[Visalakshi Ramani]

bhagavathy bhaagavatam - skanda 2

1#8b. சாபமும், தாபமும்

சற்றுத் தொலைவில் கிடந்தது ஒரு செத்த பாம்பு;
சுற்றினான் வில் நுனியால் அதை அவர் கழுத்தில்.

சுற்றிய போதும் கழுத்தில், அசையவில்லை அவர்.
பற்றி இழுத்தான் பாம்பை முனிவரைத் தள்ளிவிட.

சலனமே இல்லை முனிவரிடம் அப்போதும்!
சலித்துப் போன பரீக்ஷித் திரும்பினான் நாடு.

வனத்தில் விளையாடி விட்டு முனிகுமாரன்
தினம் போலத் திரும்பினான் தன் குடிலுக்கு.

கண்டான் தந்தையை ஆழ்ந்த நிஷ்டையில்;
கண்டான் தந்தையின் கழுத்தில் பாம்பை!

“மாட்டியவன் பரீக்ஷித்!” என்றார்கள் சிறார்கள்.
‘கேட்பதற்கு ஆளில்லையென எண்ணினானா?’

பொங்கிய கோபத்துடன் ஜலத்தை எடுத்துத்
தங்கு தடையின்றிச் சாபமிட்டான் கவிஜாதன்.

“தந்தையின் கழுத்தில் பாம்பைச் சுற்றினவன்
தக்ஷகன் கடித்து இறப்பான் ஏழு நாட்களில்!”

முனிவரின் சீடன் சென்றான் அரசனிடம்;
முனிகுமாரனின் சாபத்தைச் சொன்னான்.

அஞ்சினான் பிரம்ம ரிஷியின் சாபம் கேட்டு!
ஆபத்தை நீக்குமா மணி, மந்திரம், ஔஷதம்?

அறிவிற் சிறந்தவருடன் செய்தான் ஆலோசனை;
ஒரு போலக் கூறினர் “தடுக்க இயலாது சாபத்தை!”

எண்ணாத எண்ணம் எல்லாம் எண்ணி ஏங்கினான்;
“எப்படியாவது தடுக்க முடியுமா சாபத்தை? ஆபத்தை?”

உலகம் உய்ய வேண்டும்! விசாலம். K . ராமன்

2#8b. The curse and the fear

Pareekshit saw a dead snake lying at some distance. He carefully lifted it with the tip of his bow and put it around the neck of the rushi. The rushi still remained motionless.
The king pulled the snake trying to topple the rushi. Still he sat firmly and did not get disturbed. Pareekshit lost his patience and went back to his country.

KavijAthan the son of the sage was playing with his friends in the forest. He came bak to his hut as usual and was stunned to see his father in deep meditation with a dead snake around his neck! The other boys told him that it was king Pareekshit who had put the dead snake around his father’s neck.

Anger swelled in the young sage. He took a little water in his hand and laid this terrible curse. “Whosoever put this dead snake around my father’s neck will die bitten by the terrible snake Takshaka in seven days.”

One of the disciples of the rushi ran to the palace to convey the news about the impending curse to the king. Pareekshit got terrified by this curse and consulted knowledgeable people.

They all said in unison,” The curse cannot be stopped! Neither the use of gems, nor mantras nor oushadam can protect the king now! ” He was deeply distressed on hearing this!

 

[Visalakshi Ramani]

The64 Thiru ViLaiyAdalgaL

40b. சிவலோகம் காட்டியது.

40 (b). சிவலோகம் காட்டியது.

“பெருமானே! அடியவர் சூழ நீவீர்
திருக்காட்சி தந்தருள வேண்டும்;
சிவலோகத்தில் இருப்பதைப்போலவே
இகலோகத்திலும் ஒரு முறையேனும்!”

பக்திக்கு எளியவனான பிரான் அவன்
பக்திக்கு மெச்சி திருவருள் புரிந்தான்;
ஐயனின் உள்ளக் கிடக்கையை அறிந்து
மெய்யாகவே இறங்கியது சிவலோகம்.

எங்கும் வீசியது தெய்வப் பேரொளி !
மங்கலம் பொங்கித் ததும்பியது எங்கும்;
நந்தி தேவனிடம் சொன்னார் சிவபிரான்,
“இந்த உலகை இவருக்குக் காட்டி அருள்க!”

கற்பனையைக் கடந்து விட்ட ஒரு
அற்புதமான உலகம் சிவலோகம்!
மந்த மாருதம் தொட்டுத் தழுவியது,
சிந்தையைக் கவரும் கற்பூர மணம்!

தேவ கானம் என்றால் என்ன என்று
தேவர்களின் கானம் தெரிவித்தது;
இணைந்து இசைத்த இசைக்கருவிகள்
இன்னிசை விருந்தைப் பரிமாறின.

கமலப்பூ உதித்த பிரமனின் லோகம்,
கமலப்பூ அமர்ந்த வாணியின் உலகம்,
கமலக் கண்ணன் திருமால் உலகம்,
கமலவாசினி அலைமகளின் இடம்.

ஏகாதச ருத்திரர்களின் நகரங்கள்,
ஏவாமல் காவல் செய் திக்பாலர்கள்,
ஏக போகனான இந்திரனின் உலகம்,
ஏற்றதுடன் காட்டினார் நந்திதேவர்.

சிவலோகத்திலேயே வசிக்கும்
சிவ சாரூப்யர்கள், சிவ பக்தர்கள்,
சிவபதம் அடைந்த மன்னர்கள்,
சிவனடியார்க்கு உதவிய சீலர்கள்!

வேதங்களும், ஆகமங்களும் நின்று
துதிபாடின மனித உருவில் அங்கே;
தும்புரு, நாரதர் இன்னிசை யாழுடன்,
ரம்பை ஊர்வசியின் நடன விருந்து!

ஆனைமுகன், ஆறுமுகன், வீர பத்திரன்,
ஆணைகள் நிறைவேற்றக் காத்திருக்க,
அரி, அயன், அஷ்ட திக்பாலகர்களுடன்,
மரியாதையாக நின்றான் இந்திரன்.

சோமசுந்தரர் அரியணையில் அமர,
உமா மகேஸ்வரி புன்னகை சிந்த,
“ஜெய ஜெய சங்கர! ஹர ஹர சங்கர!”
ஜெபித்தது அடியார்களின் குழாம்.

மெய் சிலிர்த்து, நாக் குழறி, தள்ளாடி,
மெய்ப்புளகம் அடைந்தான் வரகுணன்;
தன் மயமான பாண்டியனின் கண்களின்
முன்னே இருந்த சிவலோகம் மறைந்தது.

கண்முன் கண்டான் மதுரைக் கோவிலை!
கண் நிறைந்த அம்மையை, நம் அப்பனை!
“கொலை பாதகனின் பழியைத் துடைக்க
அருளலைகளை அனுப்பிய இறைவனே!

நாயேனுக்கும் அளித்தாய் உன்னருள்!
தீயேனின் பாவங்களைக் களைந்தாய்!”
இகலோகத்திலேயே சிவலோகம் காட்டியவன்,
‘பூலோக சிவலோகம்’ ஆக்கினான் மதுரையை!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

# 40 (b). A GLIMPSE OF SIVA LOKAM.

“Lord! Let me have a glimpse of Siva lokam in all its glory!.Let me see your Siva lokam on earth on this day!” Varaguna Paandian prayed with utmost sincerity. Lord took pity on him and the Siva lokam descended to the earth!

The place was glowing with a divine light and everything seen everywhere was auspicious. Siva called Nandhi Devan and told him to show Siva lokam to Varaguna Paandiyan.

A gentle breeze was blowing carrying the fragrance of pure camphor. The Deva gaanam was played by the Deva ganam. The musical instruments sounded in resonance and in unison producing delightful music.

They visited the Brahma lokam, the Vishnu lokam, the place of Saraswathi seated on a lotus flower, the seat of Lakshmi Devi, the cities of the eleven Rudraas, the eight dig paalakaas and the city of Indra.

They came to Siva lokam and saw the saroopya mukthaas, bakthaas, the kings of the past and the devotees who had served the other devotees.

Vedas and Aagamaas took the form of human beings, stood there and were singing
the praise of the lord. Thumburu and Narada played on their veena and sang melodious songs.Theapsaraas did divine and eye capturing dance.

Ganapathy, Skandan and Veera Badran were waiting to carry out the orders of the lord. The whole heaven stood there in attendance.

Lord Siva was seated on a throne. Uma Maheswari was with him -all smiles. The group of devotees sang in unison,”Jaya Jaya Sankara! Hara Hara Sankara!”

The king was overwhelmed with happiness. He could neither stand not talk due his emotional fulfillment.

At that time the Siva lokam disappeared and he was standing in front of the Deities in his temple at Madurai. He sang the praise of lord and thanked him for the rare glimpse of Siva lokam on earth.

Madurai got one more new name: the “BhoolOka SivalOkam!”

 

[Visalakshi Ramani]

bhagavathy bhaagavatam - skanda 7

7#37e . கர்ம யோகம்

கூறுவேன் கர்ம யோகம் பற்றி இப்போது;
கூர்ந்து கவனியுங்கள் அதனை மலையரசே!

எப்போதும் தெய்வத்தை வணங்குதல்;
எப்போதும் தெய்வத்தை வழிபடுதல்;

எல்லோரையும் சமமாக பாவித்தல்;
எல்லோரிடமும் பேதமின்றிப் பழகுதல்;

புண்ணிய தலங்களைச் சென்று தரிசித்தல்;
புண்ணிய சீலர்களைச் சென்று தரிசித்தல்;

பிரியம் கொள்வது சாஸ்திரம் கேட்பதில்;
பிரியம் கொள்வது மந்திரங்கள் கேட்பதில்;

மெய் சிலிர்த்து, கண்ணீர் மாலை உகுத்து,
மெய் மறந்து என்னிடமே ஒன்றி விடுவது.

பக்தியோடு விழாக்களைக் கொண்டாடுதல்;
பக்தியோடு விழாக்களைச் சென்று தரிசித்தல்;

குரலெடுத்து நாமத்தைக் கோஷம் செய்தல்;
இசையோடு இறையின் முன் நடனம் ஆடுதல்.

பக்தியும், ஞானமும், வைராக்கியமும் – நமது
பற்றினை நீக்கும் நமது உடலில், உலகியலில்.

அச்சம், அகங்காரம் இன்றி வாழும் ஒருவன்
இச்சகத்தில் அனைத்தும் தேவியே என்பான்.”

உலகம் உய்ய வேண்டும்! விசாலம். K. ராமன்

7#37e. Karma YOgam

DEvi told Parvata RAjan HimavAn thus, “I shall relate the greatness of Karma YOgam now, Oh King of Mountains! Please listen carefully!

Remembering one’s God all the time; Worshiping one’s God always; Treating all the people equally; behaving with everyone uniformly; visiting holy places in teerta yAtra; meeting holy persons; Willingness to listen to the sAstrAs and the mantrAs; forgetting oneself when praying to God; Celebrating the various festivals of God; taking part in the various festivals; chanting the names of God loud and clear without inhibition; singing and dancing in praise of God are all parts of Karma YOgam.

These action develop bhakti, JnAnam and vairAgyam – which will in turn destroy the love we have for our body and the worldly things we possess.

One who has overcome his fear and ego will declare boldly that, “Whatever is here for us to see is nothing but DEvi herself!”

 

[Visalakshi Ramani]

bhagavathy bhaagavatam - skanda 2

2#9a. பிரமத்வரை

புலோமை பிருகு முனிவரின் மனைவி;
புலோமையின் புத்திரர் ஆவார் ச்யவனர்.

சுகன்யை ஒரு மன்னனின் மகள்;
சுகன்யை மணந்தாள் ச்யவனரை.

பிரமதர் பிறந்தார் சுகன்யையின் மகனாக;
பிரமதர் மணந்தார் பிரதாபி என்பவளை.

ருரு பிறந்தான் பிரதாபியின் மகனாக;
ருரு காதல் கொண்டான் பிரமத்வரை மீது.

மேனகை உறவாடினான் விசுவா வசுவுடன்;
மேனகை ஈன்றாள் ஒரு பெண் குழந்தையை.

தூலகேசர் வளர்த்தார் மேனகை பெண்ணை;
தூலகேசர் பெயரிட்டார் பிரமத்வரை என்று.

பிரமத்வரை மோஹத்தால் துக்கித்தான் ருரு;
பிரமதர் வினவினார் துயரத்தின் காரணம்.

“தூலகேச முனிவர் பெண்ணுடன் நான்
காலம் எல்லாம் வாழ விரும்புகின்றேன்!”

தூலகேசரை அணுகிப் பேசினார் பிரமதர்.
தூய உள்ளதோடு நிச்சயித்தனர் திருமணம்.

ஏற்பாடுகள் நடந்து கொண்டிருந்தன.
ஏற்பட்டது அங்கு ஒரு விபரீத விபத்து!

முற்றத்தில் உறங்கிக் கொண்டு இருந்தது
சுற்றி மண்டலம் இட்ட ஒரு விஷ நாகம்.

விளையாடிக் கொண்டிருந்த பிரமத்வரை
வினையாகப் பாம்பை மிதித்து விட்டாள்!

மிதித்தாரைக் கடியாத பாம்பும் உண்டோ?
மிதித்தவளைக் கொன்று விட்டது நாகம்!

நேசிக்கும் தூலகேசர் பதறி ஓடி வந்தார்!
ஆசிரமவாசிகள் எழுப்பினர் கூக்குரல்!

மணப் பெண் பிணமாகக் கிடந்தததால்
மனம் உடைந்து போனான் மணமகன்.

உலகம் உய்ய வேண்டும்! விசாலம். K . ராமன்

2#9a. The snake bite.

Sage Brugu’s son was sage Chyavan. He married Sukanya the daughter of king Charyaati. Ruru was the grandson of Chyvana. He fell in love with Menaka’s daughter.

Their wedding was duly arranged by the elders of both the sides. But before the marriage can take place a tragic incident took place.

The bride stamped on a sleeping serpent and it bit her to her death. The bridegroom Ruru was shattered to see his lovely bride dead before they could get wed.

 

[Visalakshi Ramani]

kandha purANam - mahEndra kANdam

14. பேருருவம் கொள்ளல்

சூரபத்மனின் வீரமகேந்திரத்தை
வீரவாகு அழிக்க விரும்பினார்.

முருகக் கடவுளை மனதில் போற்றவும்
உருவம் வளர்ந்து முட்டியது விண்ணை.

அளந்தன திக்குகளை அவர் தோள்கள்!
அளந்தன நிலத்தை அவர் தாள்கள்!

நடுங்கியது உடல் பாரத்தால் நகரம்;
நான்கு புறங்களிலும் ஏறியது கடல்நீர்.

காவல் புரியும் அவுணர்கள் உடனே
ஆவலுடன் போர் புரியத் தொடங்கினர்.

இடி ஒலியை ஒத்த நகைப்பொலியால்
மடமை எய்தியது அவுண மறவர் குழு.

உதைத்தார்; துவைத்தார்; புரட்டினார்;
உருட்டி அழித்தார் அவுண மறவர்களை.

ஊனை உண்டு மகிழப் பறவைகள் மிகுந்த
உற்சாகத்துடன் பறந்து வந்தன அங்கே.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

3#14. Viswaroopam.

VeerabAhu wished to destroy Soorapadman’s capital city. He contemplated on Murugan and his body started to grow bigger and bigger. His viswaroopam scaled the heaven and earth. The city shook under his tremendous weight and it started sinking deeper into the sea water.

The asuras guarding the city fell upon VeerabAhu. He laughed so loudly that the asuras lost their mind by that terrifying sound. He kicked them, pushed them, beat them up and crushed them to death. The carrion birds flew to the city eager to devour the dead bodies of those asuras.

 

[Visalakshi Ramani]

The 64 Thiru ViLaiyAdalgal

41a. விறகு வெட்டி ஆனது.

41 (a). விறகு வெட்டி ஆனது.

வரகுண பாண்டியனின் ஆட்சிக்காலம்;
வடக்கிலிருந்து வந்தான் ஏமநாதன்;
யாழுடன் இணைந்து பாட வல்லவன்
யாவரும் விரும்பும் இனிய தேவகானம்.

இன்னிசையைக் கேட்ட மன்னன் மயங்கி,
பொன்னும், பொருளும் வாரி வழங்கினான்;
தங்குவதற்கு ஒரு பெரிய மாளிகை தந்து,
அங்கேயும் வசதிகள் செய்து கொடுத்தான்.

கருவம் வளர்ந்து பெருகியது ஏமநாதனுக்கு!
யாரும் தனக்கு ஒப்பரும் மிக்காரும் இல்லை!
மன்னன் அறிந்து கொண்டான் மன ஓட்டத்தை;
பின்னர் வருமாறு விளித்தான் பாணபத்திரரை.

“வடக்கிலிருந்து வந்து இருந்து கொண்டு,
திடமாகத் தனக்கு ஒப்பார் இல்லை என,
நடமாடும் ஏமநாதனை வென்று உம்முடைய
கடமையை ஆற்ற வல்லவரா நீங்கள்?”

“அவன் அருள் இருக்கும்போது நான்
இவனை எளிதாக வெல்லுவேன் மன்னா!
சிவன் அருள் வேண்டிப் பாடும் என்னை,
எவன் வெல்ல முடியும் சொல்லுங்கள்!”

நகரெங்கும் பாடி வந்தனர் பலர்;
புகழ் பெற்ற ஏமநாதனின் சீடர்கள்;
“சீடர்கள் இசையே இத்தனை இனிமையா?
பாடகன் இசையிலினிமை எத்தனை இருக்கும்?”

“எக்காலத்திலும் நான் தோற்கக்கூடாது!
மைக்காலனை உதைத்துத் தள்ளிய நாதா!
இக்காவலனிடம் சொன்ன சொல் மெய்ப்பட
முக்காலமும் நீயே எனக்குத் துணை!”

இல்லம் சென்றடைந்தான் பாணபத்திரன்,
மெல்ல உறங்கினான் கவலைகளோடு!
நாளை என்ன நடக்கும் என்பதை அந்தக்
காளை வாகனனே அறிவான் அல்லவா?

பக்தனின் பயத்தைக் கண்டு இரங்கிய
பக்தவத்சலன் வெளிப்பட்டான் அங்கு!
போட்டி இல்லாமலேயே பாண பத்திரனை
பாட்டிலே வெற்றி பெறச் செய்வதற்கு!

வயது முதிர்ந்த தளர்ந்த உருவம்,
வலது புறம் சொருகிய கொடுவாள்;
இடுப்பிலே நைந்து போன கந்தை!
இருந்தது காலில் தேய்ந்த செருப்பு!

விறகுக் கட்டு ஒரு சுமை தலையில்,
உறையில் தொங்கியது ஒரு யாழ்;
“விறகு வாங்கலையோ விறகு!” என
விற்பனை அறிவிப்பு உரத்த குரலில்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

41 (a). THE WOOD CUTTER.

It was the reign of Varaguna Paandiyan. A musician named Emanathan came from the north India. He mesmerized everyone with his sweet music. The king was very pleased with his music. So he showered gifts on Emanathan and gifted him a palatial house with all comforts.

Emanathan became very proud and arrogant. He thought that no one could match his music.The king knew these changes in the mental attitudes of the musician. He called his own temple musician Paanabadhran.

“Can you win over Emanathan in a music contest and put him in his place?”
Paanabadhran was sure he could do so. On the way home, he listened to the sweet songs of the disciples of Emanathan.

He got a doubt for the first time whether he could really win over their guru. He prayed to Siva to help him succeed in the contest and went to bed with a troubled mind.

Siva felt pity on Panabadhran. He decided to make him win the contest even before a contest could be held. He took the form of an old wood cutter.

He was dressed in rags; he had a knife on his right hip, a yaazh on his shoulder, a bundle of fire wood on his head and wore a worn out pair of old foot wear. He cried out

“Fire wood for sale!” and walked on the streets of Madurai.

 

[Visalakshi Ramani]

A young and agile wood cutter (Shivaji Ganesan) as seen in ThiruvilaiyAdal.

https://youtu.be/3Fu0546rs1g

Attachments area

Preview YouTube video Partha Pasumaram - Thiruvilayadal - Sivaji Ganesan

​

Partha Pasumaram - Thiruvilayadal - Sivaji Ganesan











​

 

[Visalakshi Ramani]

bhagavathy bhaagavatam - skanda 7

7#38a. தேவியின் திருத்தலங்கள்

NOTE: I have given the names ONLY in English with notations for

correct pronunciation.

KolApurA (Lakshmi DEvi), MAtripurA (RenukA DEvi),TulajApur, the

places of Saptasringa, HingulA, JwAlAmukhi, SAkambari, Bhramari,

SriraktadantikA, Durga, AnnapoorNA, BHeemA DEvi, VimalA DEvi,

JAmboonadeshwaree, Sri ChaNdralA DEvi, Kousiki, Neelaparvata

(NeelAmbA), VindhyAchala, KAncheepuram (KAmAkshi Devi), Nepal

(Guhya KAlee), Madurai (MeenAkshi DEvi), VEdAranya (Sundari Devi),

BhuvanEshwar (BhuvnEswari), The place of MahAlasA, BagalA,

MaNidweepa, The place of Tripura Bhairavi, YOnimandala KAmAkhyA

(MahA MAyA), Pushkara (Gayatri Devi), Amaresa (ChaNdikA),

PushkarekshiNi, NaimisAranya, PushkarAksha, ChandamuNdi (DaNdini

Parameswari), BhArabhooti (Bhooti), NAkula (NAkulEswari),

Harischandra (Chandrika), Sreegiri (Sankari), Japesvara (TrisoolA),

AmrAta Keshvara (SookshmA), Ujjaini (SAnkari), MadhyamA

(SarvANi), KEdAra ( MArga Dayini), Bhairava (Bhairavi), Gaya

(Mangala), KurukshEtrA (SthANupriyA), NAkula (SwAyambhuvi DEvi),

Kankhal (UgrA), VimalEswara, (VisvesA), AttahAsA (MahAnandA),

MahEndra ( MahAntakA), BheemA Bheemeswari,’Vasthra PadmA

(BhavAni Sankari), Ardhakoti (RudrAni), AviMukta (VisAlAkshi),

MaHAlayA (MahAbhAga), GokarNA (BhadrakarNi) BhadrakarNak

(BhadrA), SuvarnAksha (UtpalAkshi), SthANu (SthANvisA),

KamalAlayA (KamalA), ChhagalaNdala ( ChaNdA), KuruNdla

(TrisandhyA), MAkOta (MuktEswari), MandalesA (SAndaki), KAlanjara

(KAli), SankukarNa (Dhvani), SthoolakEshwara (SthoolA) and the Devi

lives in the hearts of all the Jnaanis as ParamEswari HrillEkhAa.

 

[Visalakshi Ramani]

bhagavathy bhaagavatam - skanda 2

2#9b. உயிர் பெற்றாள்!

உயிர் வாழ்வதில் அகன்றது விருப்பம்!
உயிர்ப்பிக்க முடியுமா தன் காதலியை?

தூய்மை அடைந்தான் ஆற்றில் குளித்து!
கையில் அள்ளி எடுத்தான் ஆற்று நீரை.

“விதிக்கப்பட்ட கர்மங்கள் அனைத்தையும்
விதிகளை மீறாமல் நான் புரிந்திருந்தால்

எழுந்திருக்கட்டும் மணப்பெண் உயிருடன்!
எழாவிட்டால் உயிர் தரியேன் நானும் இனி!”

இஷ்ட தெய்வங்களை மனதில் எண்ணிக்
கஷ்டம் தீரப் பிரார்த்தனை செய்தான் ருரு.

ருருவிடம் கூறினான் வந்த காலதூதன்,
“திருமணம் புரிவில்லை துயர் அடைய!

மணப்பாய் வேறு ஒரு அழகியை – அன்றேல்
தொலைப்பாய் வேதனையில் உன் வாழ்வை!”

“வேறு பெண்ணை மணப்பதாக இல்லை – நான்
கூறுவது சத்தியம்! சிறிதும் பொய் இல்லை.

உயிர் பிழைத்த அவள் எழுந்தால் தான் நான்
உயிர் தரிப்பேன்! கொண்டு போ என்னையும்!”

தீவிர அன்பைக் கண்ட கால தூதன் – துயர்
தீரும் வழி ஒன்றை உரைத்தான் ருருவுக்கு.

“வழங்குவாய் உன் ஆயுளில் பாதியை அவளுக்கு;
வழங்குவேன் அவளுக்கு புனர் ஜன்மம் வாதாடி”

சற்றும் தயங்கவில்லை மணமகன் ருரு!
தத்தம் செய்தான் தன் ஆயுளில் பாதியை!

யத்தனம் செய்ய வந்தான் விசுவா வசு – தன்
புத்திரியைப் பிழைக்க வைக்க வேண்டும் என.

விசுவா வசு, ருருவுடன், காலதூதனும்
விரைந்தான் தர்மராஜனைக் காண்பதற்கு.

ஆதியோடு அந்தமாக உரைத்தான் விவரங்களை.
வேதியர் பெண்ணை பிழைப்பிக்க வேண்டினான்.

எழுந்தாள் மணப்பெண் மீண்டும் உயிருடன்;
வாழ்ந்தாள் இன்பமாக ருருவுடன் நெடுநாள்.

உலகம் உய்ய வேண்டும்! விசாலம். K . ராமன்

2#9b. The Resurrection

Ruru felt that there was no point in his living any longer. Was there any chance of bringing her back to life? He wanted to try that also.

He bathed in the river and took a handful of river water. He spoke with sincerity, “If I had performed all my prescribed duties with devotion and faith, let my bride come back to life. Otherwise I will give up my life too!” He prayed to all his favorite Gods.

The kinkara felt sorry for Ruru and told him,” You have not got married the girl yet. Why do you feel so sad? Marry another girl and live happily. Do not ruin your life for the sake of this girl”

But Ruru was firm. He said,”I will not even think of marrying another girl. I will live if this girl comes back to life. Otherwise you may take me also along with her.”

Kinkara made a suggestion, “If you can give her half of your lifespan she can be brought back to life.” Ruru did not hesitate even for a moment. He give away half of his lifespan to his bride to be.

Meantime Viswa Vasu arrived there in order to try to save his daughter’s life. The kinkara took Ruru and Viswa Vasu along with him to Dharmarajan. He explained the happenings to and begged Dharmaraajn to spare the life of the bride to be.

The girl was resurrected and lived happily with Ruru whom she married as was originally planned.

 

[Visalakshi Ramani]

kandha purANam - mahEndra kANdam

15. அழித்தல் செய்தல்

சூரபத்மனின் அரசவை மண்டபத்தை
வீரவாகுத்தேவர் அழிக்க விரும்பினார்.

அருகிலிருந்த செய்குன்று ஒன்றினால்
பெரும் பகுதியை உடைத்து விட்டார்.

ஓடினர் சிலர்; மாண்டனர் சிலர்;
ஒடிந்தன சிலரது கைகள், கால்கள்;

ஆற்றலைக் கண்டதும் அவர் மேல்
சீற்றம் கொண்டான் சூரபத்மன்.

“ஆறுமுகனின் தூதன் வீரவாகு
அழித்து விட்டான் அரசவையை.

பிடித்து கொணருங்கள் உயிரோடு!
அடைத்து வைப்போம் சிறையில்!”

நகர் வளத்தைத் அழிக்க விரும்பினார்
தகர்த்தார் மண்டபங்கள், கோபுரங்களை!

உடைத்து வீழ்த்தினார் மதில்களை.
படைகளைப் பந்தாடினார் திசைகளில்!

செய்குன்றுகளைப் பறித்து எறிந்ததில்
சோலைகள் முற்றிலும் நாசமாயின.

விண்ணில் பறந்து சென்றன – பின்னர்
மண்ணில் வீழ்ந்து நகரை அழித்தன.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

3#15. The destruction of the city.

VeerabAhu wanted to destroy Soorapadman’s durbar. He grabbed an artificial mound nearby and smashed the durbar. Some of the asuras got killed; some of them ran away and some others had fractured limbs.

Soorapadman got violent and commanded his army, “Murugan’s messenger destroyed my durbar. Arrest him and throw him in a prison.”

VeerabAhu decided to destroy the city and he smashed the mandapams, gopurams and the surrounding wall of the city. The asura army was kicked away by VeerabhAhu in every direction. Then he threw the artificial mounds. They flew in the sky, landed on the city and destroyed it completely.

 

[Visalakshi Ramani]

The 64 Thiru viLaiyAdalgaL

41b. விறகு விற்றது.

41 (b). விறகு விற்றது.

யானை விலை குதிரை விலை என்பார்களே!
யானை விலை தான் கூறினான் விறகுக்கு!
யாருமே வாங்கிட முடியாத ஒரு விலை.
யாருமே வாங்கிடவும் இல்லை அதை.

ஊரெல்லாம் சுற்றியும் ஒரு பயனில்லை;
ஒரு விறகு கூட விற்க முடியவில்லை.
ஏமநாதனின் வீட்டை அடைந்தான்;
சேமமாகத் திண்ணையில் அமர்ந்தான்.

பொழுதைக் கழிக்கப் பாடலானான்;
பழுதில்லாத ஓர் இன்னிசைப் பாடல்;
மலரால் இழுக்கப் பட்ட வண்டானான்
இசையால் இழுக்கப்பட்ட ஏமநாதன்.

“யாரப்பா நீ?” என்றும் “உன்னுடைய
“பேர் என்ன?” என்றும் வினவினான்;
“பேர் சொல்லும் அளவுக்கு இன்னமும்
பெரியவனாகவில்லை ஐயா நான்!

பாண பத்திரனின் அடிமை நான்;
பாண பத்திரனின் பாடலுக்கும் கூட;
கற்க விரும்பினேன் கீதம் அவரிடம்,
கற்பிக்கவில்லை கீதம் அவர் எனக்கு;

வயதாகிவிட்டது போ என்று என்னிடம்
இயம்பவே விறகு வெட்டி விற்கின்றேன்!”
“மீண்டும் ஒரு முறை பாடுவாய்! கேட்க
வேண்டும் காதாற இன்னும் ஒருமுறை!”

சுருதி சேர்த்தான் தன் யாழை எடுத்து;
சுருதி சுத்தமாகப் பாடத் தொடங்கினான்.
சாதாரிப் பண் இசைப்பது என்பது ஒரு
சாதாரண விஷயமா என்ன? கூறுங்கள்!

உடல், உள்ளம், ஆவியுடன் அவன்
நாடிகள், நரம்புகள், மயிர்க்கால்கள்,
எல்லாம் மயங்கிச் சிலிர்த்தன அங்கு
வெள்ளமாக வந்த இசைமழையால்!

“வேண்டாம் என்று தள்ளியவனிடம்
யாண்டும் கேட்டிராத இசைமழையா!
இப்படி விறகு வெட்டியே பாடினால்,
எப்படிப் பாடுவான் இவன் குருநாதன்?”

இரவோடு இரவாக ஓடிவிட்டான் அவன்
அரசனிடம் கூடச் சொல்லாமலேயே!
பாணன் கனவில் தோன்றிய பிரான்,
“பண் பாடி விரட்டி விட்டோம்!” என்றார்.

ஏமநாதன் சிஷ்யர்கள் கூட்டத்துடன்,
யாமத்தில் ஓடி விட்ட விவரம் அறிந்து;
யானை மீது ஊர்வலம் செய்வித்தான்
பாண பத்திரனுக்கு பாண்டிய மன்னன்.

பரிசு மழையைப் பொழிந்தான் மன்னன்
பரிசுகளைப் பகிர்ந்தளித்தான் பாணன்;
ஈசன் புகழ் பாடிப் பூசனை செய்வதே
நேசம் மிகுந்த ஆசைத் தொண்டானது!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

41 (b). SELLING FIRE WOOD.

The wood cutter demanded an astronomical price for his firewood. Nobody bought them since nobody could afford to buy them!

He went round the whole city and sat outside Hemanathan’s house to relax and rest for a awhile. He started singing in order to relax. Arrogant Hemanathan was drawn by the music like a bee by a flower.

He asked the wood cutter, “Who are you? What is your name?”

The woodcutter replied ,”I am not so famous as to be known by my name. I am an admirer of PANabadhran and his music. I wanted to learn from him. But he would not teach me as I am too old to learn.So I was forced to became a wood cutter.”

Hemanathan requested him to sing again. The wood cutter set the strings of his yazh and sang a difficult raga. Hemanathan began to melt in the music.

If a man who had not even learnt music can sing so well, what bout the guru whom he admires so much? He got frightened by the possibility of his defeat and ran away in the middle of the night with all his disciples.

When the king summoned HemanAthan for the contest, the house where his group was found deserted. Siva appeared in the dream of PANan and told him that HmanAthan had fled during the night.The King came to know the part played by Siva in this drama.

He was very happy to honor PANan with a ride on the royal elephant in the streets of Madurai. He showered many gifts on PANan - who happily shared them with his disciples.

PANan continued to worship Siva though his songs and music as before.
.

 

[Visalakshi Ramani]

The pride and fall of HemanAtha BhAgavathar

https://youtu.be/D0wLIArAayY

Attachments area

Preview YouTube video Oru Naal Podhuma Tamil Song - Thiruvilayadal - T.S. Baliah

​

Oru Naal Podhuma Tamil Song - Thiruvilayadal - T.S. Baliah

https://youtu.be/xg_hBWlR3h0

Attachments area

Preview YouTube video Paattum Naane Bhavamum Naane - Thiruvilayadal Song - Sivaji Ganesan, T.S. Baliah

​

Paattum Naane Bhavamum Naane - Thiruvilayadal Song - Sivaji Ganesan, T.S. Baliah











​

​

 

[Visalakshi Ramani]

The following scene - an one man orchestra of five different musicians - is mind blowing considering the fact this movie was released on 31st July in 1965 when computer animation was a concept completely unknown.

Enjoy the interaction between the five different Shivaji Ganesans - as they sing/play musical instruments and recite tongue twisting jathi!

https://youtu.be/xg_hBWlR3h0?t=254


Attachments area

Preview YouTube video Paattum Naane Bhavamum Naane - Thiruvilayadal Song - Sivaji Ganesan, T.S. Baliah

​

Paattum Naane Bhavamum Naane - Thiruvilayadal Song - Sivaji Ganesan, T.S. Baliah

 

[Visalakshi Ramani]

Bhagavathy bhaagavatam - skanda 7

7#38b. தேவிக்குகந்த விரதங்கள்

1. Ananta TriteeyAkhya Vrata…….. (அனந்த த்ரிதீயை விரதம்)

2. RasakalyAnee Vrata,……………(ரஸ கல்யாணீ விரதம்)

3. ArdrAnandakara Vrata,………….(ஆருத்ரா விரதம் )
(All these three Vratas are to be observed in the TriteeyA (third) tithi.

4. The Friday vow, ………………(வெள்ளிக்கிழமை விரதம்)

5. The Krishna Chaturdas’i vows, ….(கிருஷ்ண பக்ஷ சதுர்த்தி விரதம்

6. The Tuesday vow……………….(செவ்வாய் கிழமை விரதம்)

7. The evening twilight vow. ……..(பிரதோஷ விரதம்)

8. The Monday vow ……………….(சோமவார விரதம்)

9. The navaratri (autumn season)…..(புரட்டாசி மாத நவராத்திரி )

10. the vasantha NavarAtri………..(சித்திரை மாத நவராத்திரி)

 

[Visalakshi Ramani]

bhagavathy bhaagavatam - skanda 2

2#9c. பாதுகாப்புக் கோட்டை

மாண்டு மீண்ட காரிகையின் கதையைக் கூறி
மாண்டு போகாதிருக்கத் தேடினான் ஓருபாயம்.

மதியமைச்சருடன் விவாதித்தான் பரீக்ஷித்
மணி, மந்திரம், மருந்து முதலியவை பற்றி.

ஏழு மதில்களோடு கூடிய கோட்டையில்
எழுந்தருளினான் தன் அமைச்சர்களோடு.

ஆட்சி செய்தான் அங்கிருந்தே அந்த நாட்களில்,
வீழ்ச்சியை அறியாத நல்ல கட்டுக் காவலுடன்.

கொடிய சாபத்திலிருந்து தப்பிப் பிழைப்பதற்குக்
குடியேறிவிட்டான் பாதுகாப்பு வளையத்தில்!

விஷ மருந்து வல்லுனர்கள் இருந்தனர் – கடும்
விஷத்தை வீரியம் இழக்கச் செய்ய வல்லவர்.

உப்பரிகைக்கு உண்டு தப்பில்லாத காவல்;
ஒப்பற்ற மதயானை கோட்டைக்குக் காவல்.

மந்திரிகள் குழாம் மன்னனைச் சூழ்ந்திருக்க;
மந்திரி குமாரர்கள் புரிந்தனர் அரிய காவல்.

அந்தணன் கஸ்யபன் ஒரு வேத பண்டிதன்;
மந்திர வித்தைகளில் சிறந்த வல்லுனன்.

விஷத்தை முறிக்கும் விஷயம் அறிந்தவன்;
தக்ஷகனின் திறமைக்கு ஒரு சவாலானவன்.

பொன் பொருளில் ஆசை மிகுந்தவன் – அவன்
மன்னனிடம் வந்தான் திறமையைக் காட்டிட.

உலகம் உய்ய வேண்டும்! விசாலம். K . ராமன்

2#9c. The rings of protection

The story of Ruru and his resurrected bride gave king Pareekshit some reassurance that poison by a snake bite can be handled properly with proper planning.

He discussed the matter with his wise ministers. The three options were treatment with magical Gems, mantras and medicines.

A fort with seven protective walls was made ready. The king lived there with his ministers. The guards were put on alert. Great experts in administering antidotes to deadly poisons were present along with the king.

They had vast knowledge to nullify the effects of poison and save the life of the person bitten by the snake. A huge elephant stood guarding the main entrance of the fort.

The minsters were around the king while their sons were in charge of the guarding duty of the fort. Kasyapan was a Vedic pundit well versed in the treatment of poisonous bites.

He was as greedy as he was knowledgeable. He decided to make himself available to the king Pareekshit when the snake bit him – so that he could save the king’s life and receive a huge wealth in return for his timely service.

 

[Visalakshi Ramani]

kandha purANam - mahEndra kANdam

16. சஹஸ்ரவாகு

வீரமகேந்திரபுரம் அழிந்து கொண்டிருக்க
வீரவாகுவைச் சூழ்ந்தனர் அவுணர்கள்;

ஆரவாரம் செய்தனர்; பொருதலாயினர்;
மா மரத்தைப் பற்றி சுழற்றினார் வீரவாகு.

ஆயிரம் தோள் உடையவர் செலுத்தினர்
ஆயிரக் கணக்கில் படைக்கலங்களை!

தோமரம், குலிசம் எனும் படைக்கலங்களை
மா மரத்தால் தூளாக்கி விட்டார் வீரவாகு!

ஆயிரம் தோளினர் அருகினில் நெருங்க
மா மரத்தாலேயே அடித்துக் கொன்றார்.

ஆயிரம் தோளினர் பெருக்கிய குருதிநதி
வாரிக் கொண்டு போயிற்று வளங்களை.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷிரமணி.

3#16. SahasrabAhu.

When Veera Mahendra Puram was being destroyed by VeerabAhu, the SahasrabAhus who had a thousand arms surrounded him. They made a terrible noise and attacked him.

VeerabAhu swirled a huge mango tree and faced their fierce attacks. All the various asthrams shot by the asuras were rendered useless by the swirling of the huge Mano tree. He then hit the SaharabAhus with the tree and killed all of them.

The blood flowing from their dead bodies washed away whatever wealth was left behind after the destruction of the city by VeerabAhu.

 

[Visalakshi Ramani]

The 64 Thiru ViLaiyAdalgaL

42. திருமுகம் தந்தது.

# 42. திருமுகம் தந்தது.

அரசன் அவையில் பாடிய பாணபத்திரன்
அரன் ஆலயத்தில் பாடத் துவங்கினான்.
அரசன் அளித்தப் பரிசுப் பொருட்களை
உறவினர்களுக்குப் பங்கிட்டு அளித்தான்.

முக்காலங்களிலும் சொக்கனைப் பாடினான்;
அக்காலத்தில் வறுமை தொடங்கிவிட்டது.
முக்கண்ணன் உதவி செய்தான் பாணனுக்கு,
சொக்கத் தங்கம் பரிசாக அளிக்கலானான்.

பாண்டிய மன்னனின் பொக்கிஷத்திலிருந்து
ஆண்டவன் கொண்டு வந்து தரலானான்;
பொற்காசுகள், நகைகள், மணிகள்;
பொற்பிடிகள், தகடுகள், ஆடைகள்.

பொன்னை விற்று அனைவரையும்
போஷிக்கலானான் பாண பத்திரன்;
பின்னர் நின்றுவிட்டது பரிசளிப்பு
முன்போல் வறுமை வந்துவிட்டது.

கனவு ஒன்று கண்டான் பாண பத்திரன்,
கனவில் வந்தான் சோம சுந்தரேச்வரன்;
“பாண்டியனும் என்னுடைய பக்தனல்லவா?
ஆண்டி ஆக்கி விடலாகாது அவனை நாம்!

திருமுகம் ஒன்று தருகின்றேன்;
அருமைச் சேரமான் பெருமானுக்கு;
பரிசுகளை வாரி வழங்குவான் அவன்,
திருவஞ்சைக் களம் செல்வாய் நீ!”

கண் விழித்தெழுந்த பாண பத்திரன்
கண்டான் திருமுக ஓலையினை;
அண்ணல் ஓலையின் சாராம்சம்,
“மன்பொருள் கொடுத்து வரவிடுப்பதுவே!”

பட்டுத் துணி ஒன்றில் திருமுகத்தைப்
பத்திரப் படுத்தி எடுத்துச் சென்றான்;
திரு வஞ்சைக் களம் என்னும் நகரைத்
திருவருளால் சென்றடைந்தான்!

தரும தேவதை வசித்தாள் அங்கே.
திருமகள் புரிந்தாள் திரு நடனம்;
இரு மொழிகளிலும் புலமை பெற்று
இருந்தனர் நகரில் வாழ்ந்த மாந்தர்.

அரசன் சேரமான் பெருமான் கனவில்
அரன் தோன்றினான் ஒரு சித்தனாக!
“திருமுகம் பெற்று வந்த பாணனுக்குச்
சீரிய பொருள் தந்து விரைந்தனுப்பு!”

கண்டனர் பாணபத்திரனை அங்கோர்
தண்ணீர் பந்தலில் காவலர்கள்,
வந்தான் அரசன் பரிவாரங்களுடன்
சிந்தாகுலம் தீர்ப்பதற்கு பாணனின்.

திருமுகத்தைப் பெற்று மகிழ்ந்தான்;
திருமாளிகைக்கு அழைத்துச் சென்றான்;
பதினாறு உபசாரங்கள் செய்தான்
அதியற்புதமாக சேரமான் பெருமான்.

அழைத்துச் சென்றான் தன்னுடன்,
அரசனின் பொக்கிஷ அறைக்கு;
“அரன் அருள் பெற்றுள்ள நீங்கள்
பெறவேண்டும் எல்லாச் செல்வமும்!”

“உமது செல்வதைக் கவர மாட்டேன்!
எனக்கு வேண்டியவை கொஞ்சமே!”
ஆடை, ஆபரணங்கள், பொன், காசு,
ஆனை, குதிரை, சிவிகை பெற்றான்.

குசேலனாகச் சென்றவன் திரும்பினான்
குபேரனாகப் பாண்டிய நாட்டுக்கு!
தான தர்மங்களைத் தொடர்ந்தான்;
கானம் செய்வதையும் விடவில்லை!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

# 42. LETTER TO CHERAMAAN PERUMAAN.

PANabadhran used to sing in the king’s court. He was later ordered to sing in front of the deity. PANan had distributed all the kings gifts and became very poor. He used to sing for all the three daily puja. God took pity on him and started presenting him the gold articles stolen from the PANdiyan’s treasury.

PANan sold the gold and continued his charities.After sometime this stopped. Lord appeared in his dream and said, “PANdiyan is also a baktan. I should no empty his treasury. I shall give you a letter for the Chera king. He will give you rich gifts. Go to Thiruvanjaikkalam.”

PANan found the letter given by god. It instructed the Chera king to give rich gifts to PANan and send him back without delay.He became very happy.He wrapped the letter in a silk cloth and carried it to the Thiruvanjaikkalam .

The city was auspicious with the presence of Dharma Devata, Lakshmi Devi and people well versed in Tamil and Sanskrit. He stayed in a water distributing pandal.
God appeared in Cheran’s dream and told him about PANan, the purpose of his visit and the letter sent through him. The king’s men traced PANan to the water pandal.

The Chera king went to receive him with due honors. He was brought to the palace and treated with great respect. King took him to his treasury and told him to take whatever he wanted.

PANan just took some dresses, gold, ornaments, a palanquin, a horse and an elephant. He returned to his land a rich man. He continued his charitable activities and he continued to sing to lord as before.

 

[Visalakshi Ramani]

bhagavathy bhaagavatam - skanda 7

7#38c. The festivals of DEvi

1. The Holy (Dol) festival…… …….டோலோற்சவம்

2. S’ayanotsava ……………………....பள்ளியறை உற்சவம்

3. the JAgaraNOtsava……………….திருப்பள்ளி எழுச்சி

4. the Ratha JAtrA …………………..தேர் திருவிழா

5. the Damanotsava in Chaitra….வசந்த விழா

6. PavithrOtsavam…………………..பவித்ரோத்சவம்

 

[Visalakshi Ramani]

bhagavathy bhagavatam - skanda 2

2#10a. மந்திர ஜபம்

கஸ்யபன் வந்து கொண்டிருந்தான் வீதியில்;
கனவிலும் கிட்டாத பொருளைப் பெறுவதற்கு!

சர்ப்ப ராஜன் தக்ஷகன் வந்தான் அதே வீதியில்;
சாபத்தை நிறைவேற்றிட, அந்தணன் வடிவில்!

கஸ்யபனைக் கேட்டான் வயோதிக அந்தணன்,
“வாஸ்தவமாக எங்கே எதற்குச் செல்கின்றீகள்?”

“செல்கிறேன் நான் பரீக்ஷித் மன்னனிடம் நேராக;
சொல்கிறார்கள் விஷப் பாம்பினால் மரணமாம்!

விஷத்தை முறிக்கும் மந்திர சக்தியால் – அவனை
விஷம் தாக்காமல் காப்பாற்றப் போகிறேன் நான்.”

“அந்தண வடிவில் சர்ப்பராஜன் தக்ஷகன் நானே;
விந்தையான விஷம் முறிக்கும் சக்தி உள்ளதோ?

விரும்புகின்றேன் கவிஜாதனின் சாபம் பலித்திட!
திரும்பிவிடு இப்போதே உன் இருப்பிடத்துக்கு!”

“கவிஜாதன் சாபம் இட்டிருந்தாலும் சரியே! நீ
புவியாளும் மன்னனை கடித்தாலும் சரியே!

மன்னனைப் பிழைக்க வைக்கப் போகிறேன்!
ஒன்றும் செய்யாது உன் அச்சுறுத்தல் என்னை!”

கோபம் வந்து விட்டது தக்ஷகனுக்கு இதுகேட்டு;
“சாபத்தை முறிப்பதாகச் சவால் விடுகின்றாயா?

எரிக்கின்றேன் அந்த ஆல மரத்தை இப்போதே!
நிரூபிப்பாய் உன் சக்தியை அதை உயிர்ப்பித்து!”

“வாலுக்குத் தயார்!” என்றான் கஸ்யபன்;
சவாலின் முதல் பகுதி நிறைவேறியது!

சாம்பல் ஆகிவிட்டது ஆலமரம் விஷத்தால்!
சாம்பலைத் திரட்டினான் கஸ்யபன் ஒன்றாக.

ஜலத்தை மந்திரித்துச் சாம்பலில் தெளிக்க
ஜால வித்தையாக மரம் தழைத்து நின்றது!

‘கப்பும், கிளையுமாக நிற்கின்ற அந்த மரம்
அப்போது எரிந்து சாம்பலான ஆலமரமா?’

உலகம் உய்ய வேண்டும்! விசாலம். K . ராமன்

2#10a. Mantra Japam

Kasyapan was walking on the street – dreaming about the huge wealth he was about to earn from King Pareekshit. Takshakan the serpent who was destined to bite the king was also walking on the same street in human form as an old Brahmin.

The old brahmin asked Kasyapan, “May I know where to and why you are traveling sir?”

Kasyapan replied, “I am on my way to meet the king Pareekshit. I am told that the king will die soon due to a snake bite. I have the power to nullify the deadliest poison. I am going to save the king. “

Takshakan told Kasyapan now. “I am the snake Takshakan going to fulfill the curse of sage KavijAthan. If you have the power to nulllify the poison, you had better go back to your home. The curse should take effect”

“I don’t care about the curse laid by KavijAthan nor about you – if you are indeed the Takshakan you claim to be. I will save the king’s life at all costs.” Kasyapan was firm in his reply.

Takshakan got angry with the confidence and courage of Kasyapan. He challenged kasyapan,”I shall burn this huge banyan tree to ahses. If you can, bring back the tree to its present state and prove your power of resurrection to me”

Takshakan burned the tree to ash with his deadly poison. Kasyapan gathered all the ash carefully. He took some water, chanted a mantra and sprinkled the water on the ash.

Lo and behold! The tree stood as gloriously as it had been. No one would believe that it was the same tree which got burned to ash a few minutes ago!