My Collections

[P.J.]

Share:

Facebook X (Twitter) LinkedIn WhatsApp Email Share Link

The two selfless souls of mahabharatha.

THE TWO SELFLESS SOULS OF MAHABHARATHA.

- Immediately after Krishna’s birth, He was transported across the river by His father Vasudeva, to be brought up by His step parents – Nanda & Yasodha.

- Immediately after Karna’s birth, his Mother – Kunti placed him in a basket on the river. He was transported to his step-parents – Adhiratha & Radha – by the watchful eye of his father, Surya Dev.

- Karna’s given name was – Vasusena

- Krishna was also called – Vasudeva

- Karna’s prowess was most feared by the Pandavas

- Krishna’s presence was most feared by the Kurus

- Krishna was asked by his people – Yadavas- to become, King. Krishna refused and Ugrasena was King of the Yadavas.

- Krishna asked Karna to become Emperor of India (BharataVarsha- Extending to Pakistan, Bangladesh & Afghanistan at the time), thereby preventing the MahaBharat War. Krishna argued that Karna being elder to both Yudhisthira & Duryodhana – he would be the rightful heir to the throne. Karna refused the Kingdom on account of principle

- Karna made a vow not to fight in the Mahabharat War as long as Bhishma was on the field (Bhishma had disrespected Karna numerous times and Karna had enough. They say that Bhishma did this purposely as he did not want to see the two brothers – Karna/Arjun fight each other. As he was their Grandfather.)

- Krishna broke his vow of not picking up a weapon during the War, when he impulsively rushed at Bhishma with his Chakra.

- Krishna/Karna never sought titles, wealth or accolades of praise. Both were extremely generous to their family and friends.

- Krishna vowed to Kunti that all 5 Pandavas were under his protection.

- Karna vowed to Kunti that he would spare the lives of 4 Pandavas and battle Arjuna (In the War, Karna had a chance to kill – Yudhisthira, Bhima, Nakula & Sahadeva at different intervals. Yet, he spared their lives)

- Krishna was born in the Kshatriya caste, yet he played the role of Arjuna’s charioteer in the War

- Karna was raised in the Suta (Charioteer) caste, yet he played the role of a Kshatriya in the War.




Source:Sage of Kanchi


Gayatri Rao

 

[P.J.]

ஆதிகுரு தட்சிணாமூர்த்தி

ஆதிகுரு தட்சிணாமூர்த்தி


எல்லாம் வல்ல இறைவன் முதன் முதலில் உயிர்களுக்கு தன்னை அடைய வழி காட்டி முதல் குருவாக – ஆதி குருவாக வந்த திறத்தினையும் அவர் கூறி அருளிய மோன உபதேசத்தினையும் இக்கட்டுரையில் காண்போம்.


புராதன காலத்தில் பிரம்ம புத்திரர்கள் நால்வர் கல்வி கேள்விகளில் சிறந்து விளங்கியவர்கள் பூரணத்துவம் பெறாமல் தவித்தனர்.


எல்லாம் வல்லவனை, எங்கும் நிறைந்தவனை, ஆதி அந்தமில்லா அருட் பெருஞ்ஜோதியினை, பரம் பொருளை, பிரபஞ்சகர்த்தாவை, ஒவ்வொரு அணுவுக்குள்ளும் அணுவாக ஒளிர்பவனை அறியவெண்ணாமல் வழி தெரியாமல் பரிதவித்தனர். வேண்டினர் பரமாத்மனிடம், மனம் உருகினர் மன்பதை உய்ய வழியை நாடி! தவித்தனர் செய்வதறியாமல்.


சனகாதிகளின் தவிப்பை உணர்ந்த சர்வேஸ்வரன் அருள்புரிய திருஉளம் கொண்டார். சனகாதி முனிவர்கள் முன் தோன்றினார். திடீரென்று தங்கள் முன் ஒரு உருவம் தோன்றியதை கண்டு திகைத்து நின்றனர்.
பரம்பொருளை – கடவுளை காண விரும்பினோமே. இப்படி ஒரு உருவம் முன் இருக்கிறதே! ஏன்? யார்? எதற்கு? என மிகவும் ஆச்சர்யத்துடன் தங்களுக்குள் வினவிக் கொண்டனர்.


கல்வி கேள்விகளில் கற்றுத் தேர்ந்த சனகாதிகள் ஒருவாறு யூகித்து அறிந்தனர். நாம் கடவுளை காண விரும்பினோமே, திடீரென்று தோன்றிய இவ்வுருவம் ஒன்றும் கூறாமல் நம்முன் இருக்கிறதே! கடவுளை காண அந்த கடவுளே நமக்கு வழிகாட்டத்தான் வந்த்திருக்கிறார் என யூகித்து அறிந்தனர்.


கடவுளை எல்லாம் கடந்தவனை அவ்வளவு எளிதில் காண முடியுமா என்ன? நாம் அதற்கு பக்குவமாக இருக்க வேண்டாமா? சனகாதிகளுக்கே இறைவன் நேரடியாக அருள்புரியவில்லை!?


சர்வமும் அறிந்த சனகாதி முனிவர்களுக்கு, அதன் மூலம் உலகுக்கே, இறைவன் முதன் முதலாய் குருவாக வந்து காட்சி கொடுத்து மோன உபதேசம் அருளினான்.


தன்னை அடைய குரு உபதேசம் பெற வேண்டியதன் முக்கியதுவத்தை இறைவனே சனகாதி முனிவர்களுக்காக தட்சிணா மூர்த்தியாக காட்சி கொடுத்தார். அதன் மூலம் மீட்சி பெற வழிகாட்டினார்.
தங்கள் முன் பேசாமல் , பாதி கண் திறந்த நிலையில் இடக்காலை மடக்கி வலக்காலை ஊன்றி அசுரனை மிதித்த நிலையில் கல்லால் மரத்தின் கீழ் அமர்ந்திருக்கும் பகவானை கண்டனர். ஒரு கையில் தீயும் ஒருகையில் உடுக்கையும் ஒரு கையில் வேதமும் ஒரு கை சின்முத்திரையுடன் அருளும் நிலையும் இருக்கக் கண்டனர். நாற்கரமும் கண்டனர்.


சடா மகுட சிரசின் வலப்பக்கம் சூரியன், இடப்பக்கம் சந்திர பிறையுடன் , சாந்தம் தவழும் புன்னகை தவழும் அழகிய முகமும் கண்டனர். யோசித்தனர் – யுகித்தனர் ஒருவாறு உண்மையை உணர்ந்து கொண்டனர். அது என்ன?


ஆதிகுரு தட்சிணாமுர்த்தி தங்கள் முன் தோன்றியுள்ளது. தென் திசையான எமனிடமிருந்து மீள, மரணமில்லாத பேரின்ப பெருவாழ்வு பெற தென்திசை நோக்கி இருக்கும் ஆதி குரு தட்சிணாமுர்த்தியை நோக்கி நாம் வடதிசை நோக்கி அமரவேண்டும். தட்சிண பாகத்தை தென்திசையை நோக்கி அமர்ந்த மூர்த்தம் ஆனதால் தட்சிணாமுர்த்தி என்றனர் சனகாதி முனிவர்கள்.

ஆதிகுரு தட்சிணாமுர்த்தி ஒன்றும் பேசாமல் இருப்பதால் நாமும் ஒன்றும் பேசாது மௌனமாக இருக்க வேண்டும் என்று உணர்ந்தனர். இதுவே மோன நிலை.


இறைவன் தீயை சுமந்து தான் தீயாக அக்னியாக ஜோதி சொருபமாக இருப்பதாய் உணர்த்தினார். அது மட்டுமல்ல ஒளியான அவனோடு உடுக்கை ஒலி, ஓங்காரம் நாதமும் இருப்பதாகவும் உணர்த்துகிறார். அதாவது ஒளியும், ஒலியுமாக விந்து நாதமாக இருப்பவன்.


மற்றொரு கையிலுள்ள வேதங்கள் சொல்வது இதை தான். தட்சிணாமூர்த்தியான இறைவன் பற்றியும் , அவனை அடைய வழியுமே. நான்காவது கை அருள்பொழியும் சின்முத்திரை தாங்கிய கை.
ஒலி சேர்ந்த ஒளியாக பரம்பொருள் சின்முத்திரையில் உள்ளார். சின்முத்திரை அறிந்து உணர்ந்து தவம் செய்க.


கண்ணை திறந்து பேசாது “சும்மா இரு” என்பதுவே தட்சிணாமுர்த்தி ஆதிகுரு சொல்லாமல் உணர்த்திய ஞான இரகசியம். வேதங்கள் சொல்லும் மறைபொருள், ஞான இரகசியம்! பரம்பொருளான இறைவன் பேரொளியானவர். ஒளியோடு ஒலியும் இணைந்துள்ளது. அது மனித தேகத்தில் சின்முத்திரையில் உள்ளது. சின்முத்திரை பிடித்தால் சும்மா இருந்தால் நாம் இறைவனை அடையலாம். சனகாதி முனிவர்கள் அறிந்தனர். உணர்ந்தனர். அடைந்தனர். உய்தனர்.


இதில் முக்கியமானது சின்முத்திரை. இதுதான் – மனித தேகத்தில் இறைவன் துலங்கும் இடம். நாம் தவம் செய்ய வேண்டிய ஸ்தலம். சும்மா இருக்க வேண்டிய இடம். இறைவன் தன் வலதுகை பெருவிரலில் மத்தியிலுள்ள கோட்டை ஆள்காட்டிவிரலால் மடக்கி தொட்டு , மற்ற விரலை நீட்டியபடி அருள்பாலிக்கிறார்.


சபரி மலை அய்யபனும் இந்த சின்முத்திரை காட்டியே அருள்புரிகிறார். சின்முத்திரை வைத்தபடியே கையை புரட்டி பார்த்தல் ஆள்காட்டிவிரலும் கட்டைவிரலும் கூடிய பகுதியானது நமது கண்போலவே தோன்றும். கட்டை விரலின் மேல் நுனியிலிருந்து ஆள்காட்டி விரல் தொட்டு உள்ள கோடு வரையிலுள்ள இடமே நம் கண் அளவு. ஆக சின்முத்திரை என்பது “கண்” என்பதை மறைமுகமாக பரிபாசையாக சூட்சமமாக யூகித்து அறிந்து கொள்ள வேண்டியே சொல்லப்பட்டது. உணர்த்தப்பட்டது.
கடோபநிசத்தில் நசிகேதன், மனித தேகத்தில் இறைவன் இருக்கும் இடம் யாது? என எமதர்மரஜனிடம் வினவ, அதற்கு எமன், இறைவன் கட்டை விரல் அளவான இடத்தில் புகை இல்லாத ஜோதியாக விளங்குகிறான் என்று பதில் கூறுகிறார். இதுவே ஆதாரம் இதற்கு.


நம் உடலில் கட்டைவிரல் அளவான இடம் என பரிபாசையாக கூறப்பட்டது நமது கண்ணையே. பேரொளியான அருட்பெரும் ஜோதியான இறைவன் புகையில்லாத ஜோதி. நம் கண்மணி உள் இருக்கும் சுயம் ஜோதி. எவ்வளவு பெரிய ஞான இரகசியம். இது தெரிந்தால் தானே தட்சிணாமூர்த்தி உணர்த்தியது போல கண்ணை திறந்து சும்மா இருந்து தவம் செய்ய முடியும்.


தட்சிணாமுர்த்தியாக ஆதிகுருவாக இறைவன் உணர்த்திய உபதேசம் கண்ணில் ஒளியை உணர்ந்து விழித்து சும்மா இரு என்பதுவே. “சும்மா இரு” என்பதுவே. சனகாதி முனிவர்கள் அதிபுத்திசாலிகள் ஆனதால் அறிவால் அறிந்தனர். ஆதிகுரு சொல்லாமல் சொன்னதால் , அறிவித்ததால் அறிந்து உணர்ந்தனர். இதுவே உண்மை, சத்தியம் என வேதமும் சித்தர்களும் பற்பல ஞானியரும் பறைசாற்றுகிறார்கள்.


சனகாதி முனிவர்களுக்கு மோனமாக உணர்த்திய ஆதிகுரு , அருணகிரிநாதருக்கு, முருகன் ஓர் அந்தணர் வடிவாக வந்து “சும்மா இரு” என்று சொல்லியே காத்தார்.!


இறைவன் நேரடியாக அருளவில்லை. குருவாக உபதேசித்து அருளினார். தன்னை அடைய குரு மிக மிக மிக முக்கியம் என்பதை உணர்த்தி , “சும்மா இரு” எனவும் உபதேசிக்கிறார். சும்மா இருந்து விழித்திருந்து தவம் செய்து பக்குவம் பெற்றவர்க்கே இறைவன் தன்னை காட்டியும் உணர்த்தியும் அரவணைத்தும் ஆட்க்கொள்கிறார். இதுவே ஞான நிலை. மோன நிலை.


விழி தான் ஞானம் பெற ஒரே வழி என்பதை உணர்வீர். விழித்திருந்து தவம் செய்வது ஒன்றே நம் தவம் என்பதையும் உணர்வீர். விழி! விழி!



இன்றைய உலகில் ஜாதகம் பார்க்கும் பலர் குருபெயர்ச்சி பற்றி கூறி குழப்புகிறார்கள். ஜாதகத்தில் உள்ளது நவகிரகங்கள். அதில் உள்ளது குருகிரகம் – பிரகஸ்பதி – தேவகுரு. இந்த குரு தான் பெயர்ச்சி அடைவது. தட்சிணாமூர்த்தியல்ல. நன்றாக புரிந்து கொள்ளுங்கள். நவ கிரகத்தில் ஒன்றான பிரகஸ்பதி – குரு வேறு! ஆதி குரு தட்சிணாமூர்த்தி வேறு. ஆதி குரு தட்சிணாமூர்த்தி தான் ஞான குரு. ஆதி குரு தட்சிணாமூர்த்தி உணர்த்தியதே ஞானம். நவ கிரகத்தில் ஒன்றான குரு அல்ல தட்சிணாமூர்த்தி.


ஆதி குருவாம் தட்சிணாமூர்த்தி உணர்த்திய சும்மா இருந்து தவம் செய்து இறைவனை அடையும் உபாயத்தை , எதாவது குரு மூலம் உபதேசம் பெற்று அறிந்து தீட்சை பெற்று உணர்ந்து தவம் செய்பவனே ஞானம் பெற்று அந்த இறைவனை அடைவான். இந்த ஆதி குரு சுட்டிக்காட்டிய விழி வழி தவம் செய்பவரின் பற்பல பிறவிகளில் செய்த கோடி வினைகளையும் இந்த ஆதிகுரு – இறைவன் பார்த்தால் தான் தீரும். ஆதிகுரு நம்முள் இருந்து பார்க்கணும். தட்சிணாமூர்த்தி அருள் கிட்டணும். ஆதிகுருவை அறிய நீ இங்கே ஒரு சற்குருவை பணிந்து உபதேசம் தீட்சை பெறு. தவம் செய்.


எதாவது ஒரு குரு கிடைத்தால் போதும். சீடன் உத்தமனாய் இருந்தால் போதும். குரு எப்படியிருந்தாலும் பரவாயில்லை. அவர் குருதான். சீடன் உத்தமனாயிருந்தால் அந்த ஆதிகுரு தட்சிணாமூர்த்தி அந்த நல்ல சீடனுக்கு வேறு நல்ல சீடனுக்கு வேறு நல்ல குருவை காட்டி இரட்சிப்பார். தீய ஒரு குருவை நாடிடும் சீடனின் நம்பிக்கையே ஆதி குரு தட்சிணாமூர்த்தி சற்குருவை நல்ல ஒரு குருவை பணியச்செய்து தடுத்தாட்க்கொள்வார். தயா பெருந்தகை. ஞான சொருபம். ஆதி குரு.


ஆக குரு வேண்டும். நல்ல குரு வேண்டும். ஆதி குருவை அறிய வேண்டும்.
“குருவின் அடிபணிந்து கூடுவதல்லார்க்கு அருவமாய் நிற்கும் சிவம்.”


??????? ??????????????? « tamil.vallalyaar.com

 

[P.J.]

சுந்தரகாண்டம்-40

சுந்தரகாண்டம்-40

1. ஒரே நாளில் சுந்தர காண்டம் முழுவதையும் படிப்பதன் பெருமையை ஆயிரம் நாக்குகள் படைத்த ஆதிசேஷனால் கூட விவரிக்க முடியாது என்று உமாசம்ஹிதையில் பரமேஸ்வரன் கூறியுள்ளார்.

2. காஞ்சி பெரியவர் ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சுவாமிகளிடம் ஒரு சமயம் ஒருவர் வயிற்று வலியால் தான் மிகவும் கஷ்டப்படுவதாகவும், எந்த டாக்டராலும் அதை குணப்படுத்த இயலவில்லை என்றார். உடனே காஞ்சி பெரியவர் சுந்தரகாண்டத்தை தினமும் சாப்பிடும் முன் படி என்றார். அதன்படி அந்த நபர் பாராயணம் செய்து வர அவருக்கு வயிற்று வலி பறந்து போய் விட்டது.

3. சுந்தரகாண்டத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு சர்க்கமும் மாபெரும் மந்திர சக்திகளுக்கு இணையானது என்று ஆன்மிக பெரியவர்கள் கூறியுள்ளனர்.

4. சுந்தரகாண்டத்தை நாம் எந்த அளவுக்கு படிக்கிறோமோ அந்த அளவுக்கு பகவானை நெருங்குகிறோம் என்று அர்த்தம்.

5. சுந்தரகாண்டத்தை ஆத்மார்த்தமாக படித்து வந்தால் வாழ்க்கையில் உள்ள துக்கங்கள் முடிவுக்கு வந்து விடும்.

6. சுந்தரகாண்டம் வாசித்தால் வாழ்வு வளம் பெறும். கஷ்டங்கள் தொலைந்து போகும்.

7. சுந்தர காண்டத்தை தொடர்ந்து வாசித்து வந்தால், வாசிக்க, வாசிக்க மன வலிமை உண்டாகும்.

8. சுந்தரகாண்டத்தை முறைப்படி வாசித்தால் காலதாமதமான திருமணம் விரைவில் கை கூடும். கவலைகள் மறந்து போய் விடும்.

9. சுந்தரகாண்டம் படித்து அனுமனை வழிபட்டு வந்தால் அறிவு, ஆற்றல், புகழ், குறிக்கோளை எட்டும் திறமை, துணிச்சல், ஆரோக்கியம், விழிப்புணர்வு, வாக்கு சாதூரியம் போன்றவற்றைப் பெறலாம்.

10. சுந்தரகாண்டத்தை மனம் உருகி படித்தால் பாவம் தீரும். முடியாத செயல்கள் முடிந்து விடும்.

11. ஆஞ்சநேயருக்கு வடை வெண்ணை வைத்து நெய்தீபம் ஏற்றி சுந்தரகாண்டம் படித்து வந்தால் குழந்தை பாக்கியம் உண்டாகும்.

12. ராம நவமியன்று விரதம் இருந்து ராமருக்கு துளசி மாலை அணிவித்து சுந்தரகாண்டம் படித்து வந்தால் வாழ்வில் அமைதி பெறலாம்.

13. ராமனுடன் மறுபடியும் வாழ முடியும் என்ற நம்பிக்கையை சீதைக்கு கொடுத்து சுந்தரகாண்டம்தான். எனவேதான் கருவுற்ற தாய்மார்கள் சுந்தரகாண்டம் படிக்க வேண்டும் என்கிறார்கள்.

14. ஏழரை சனி, அஷ்டமத்து சனி திசை நடப்பவர்கள் தினமும் சுந்தரகாண்டம் படித்து வந்தால் துன்பங்களில் இருந்து விடுபடலாம்.

15. சுந்தரகாண்டத்தில் அனுமன் கடலைத் தாண்டுவதற்கு முன்பு சொன்ன ஸ்லோகத்துக்கு "ஜெய பஞ்சகம்'' என்று பெயர். இதை சொல்லி வந்தால் வீட்டில் செல்வம் பெருகும்.

16. சுந்தரகாண்டத்தில் அனுமன் சீதையை கண்டுபிடிக்க அசோக வனத்துக்கு செல்லும் முன்பு கூறிய ஸ்லோகத்தை கூறி வந்தால் வெற்றி மீது வெற்றி உண்டாகும்.

17. சுந்தரகாண்டத்தை நீண்ட நாட்களாக பாராயணம் செய்பவர்களை விட்டு நவக்கிரக தோஷங்கள் முற்றிலும் அகலும்.

18. சுந்தரகாண்டம் என்று பெயர் சொல்லுவார். இதை சுகம் தரும் சொர்க்கம் என்பார்கள்.

19. பெண்கள் வேதத்தை சொல்லக் கூடாது என்பது விதி. எனவே சுந்தர காண்டம் படிப்பதன் மூலம் வேதம் சொல்லிய புண்ணியத்தை பெண்கள் பெற முடியும்.

20. ராமாயணத்தில் மொத்தம்

24 ஆயிரம் சுலோகங்கள் உள்ளன. இதில் 2885 சுலோகங்கள் சுந்தரகாண்டத்தில் இருக்கிறது.

21. சுந்தரகாண்டத்தை எவர் ஒருவர் ஆழமாக படிக்கிறாரோ, அவருக்கு தனது உண்மையான சொரூபத்தை உணரும் ஆற்றல் கிடைக்கும்.

22. சுந்தரகாண்ட பாராயணம் நமது ஊழ்வினையால் ஏற்படும் நிம்மதி சீர்குலைவை சரி செய்து விடும்.

23. சுந்தரகாண்டத்தை நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் படித்தால் மனம் லேசாகி விடும்.

24. சுந்தரகாண்டத்தில் 42-ம் சர்க்கத்தில்

33-வது ஸ்லோகம் முதல் 37-வது ஸ்லோகம் வரை உள்ள ஸ்ரீஜெயபஞ்சகம் ஸ்லோகத்தை பாராயணம் செய்வதால் உடனே திருமணம் கைகூடும்.

25. ராமநவமியன்று ராகவேந்திர சுவாமிகள் இயற்றிய சுந்தரகாண்ட சுலோகம் கூறினால் மன தைரியம் உண்டாகும்.

26. ஒரு பெண் கருத்தரித்த நாள் முதல் 9 மாதம் வரை நாள் தவறாமல் சுந்தரகாண்டம் படித்து வந்தால் ஆண் குழந்தை பிறக்கும் என்பது ஐதீகம்.

27. கர்ப்பிணிகள் குறைந்த பட்சம் 5-வது மாதத்தில் இருந்து சுந்தரகாண்டம் படித்து வந்தால், பிறக்கும் குழந்தை ஆன்மிக சிந்தனை உள்ள குழந்தையாக பிறக்கும்.

28. சுந்தரகாண்டத்தை ஆத்மார்த்தமாக படித்தால்தான் அதன் முழு பலனும் கிடைக்கும்.

29. சுந்தரகாண்டம் மிகவும் வலிமையானது. அதை வாசிப்பவர்களுக்கும் வலிமை தரக்கூடியது.

30. சுந்தரகாண்டம் படிக்கும் நாட்களில் உறுதியாக அசைவ உணவுகளை தவிர்க்க வேண்டும். வீட்டிலும் அசைவ உணவு தயாரிக்கக் கூடாது.

31. சுந்தரகாண்டத்தில் காயத்திரி மந்திரத்தின் அளவற்ற சக்தி உள்ளதாக கருதப்படுகிறது.

32. சுந்தரகாண்டம் படிக்க தொடங்கும் மன்பு முதலில் ராமாயணத்தை ஒரே நாளில் படித்து விட வேண்டும். அதன் பிறகு சுந்தரகாண்டம் படிக்க வேண்டும் என்பது ஐதீகம்.

33. பூஜை அறையில் விளக்கு ஏற்றி வைத்து, அந்த அறை முன்பு அமர்ந்து சுந்தரகாண்டம் படிப்பது மிகவும் நல்லது.

34. சுந்தரகாண்டத்தை காலை, மாலை இரு நேரமும் படிக்கலாம்.

35. சுந்தரகாண்டத்தை படிக்கத் தொடங்கினால் ஒருநாள் கூட இடைவெளி விடாமல் படிக்க வேண்டும்.

36. பெண்கள் வீட்டுக்கு தூரமாக இருக்கும் நாட்களில் சுந்தரகாண்டம் படிக்கக் கூடாது.

37. சுந்தரகாண்டத்தின் ஒவ்வொரு சர்க்கத்துக்கும் ஒவ்வொரு பலன் உண்டு. அதை அறிந்து படித்தால் மிக எளிதாக பலன் பெறலாம்.

38. சுந்தரகாண்டத்தை முழுமையாக படித்து முடித்ததும் ஆஞ்சநேயரை வழிபட்டு, ஏழைகளுக்கு உதவி செய்தால் அளவில்லா புண்ணியம் கிடைக்கும்.

39. வசதி, வாய்ப்புள்ளவர்கள் சுந்தர காண்டம் படிக்கும் நாட்களில் ஆஞ்ச நேயருக்கு பிடித்த நைவேத்தியங்களை படைத்து பயன்பெறலாம்.

40. சுந்தரகாண்டம் புத்தகத்தின் பதினோரு பிரதிகள் வாங்கி பதினோரு பேருக்கு படிக்க கொடுத்தால் யாகம் செய்ததற்கான பலன்கள் கிடைக்கும்.


????????????? 40 || sundarakanda 40

 

[P.J.]

ராகு காலம் என்பது போல் கேது காலம் என்று ஏ&#298


ராகு காலம் என்பது போல் கேது காலம் என்று ஏன் இல்லை?

இதை முழுவதும் படித்து தெரிந்து கொள்ளுங்கள் கேது பகவானை வெளிப்பாடு பயன் பெறுங்கள்
ராகு காலம் என்று சொல்கிறோம். ஆனால் கேது காலத்தைத்தான் எமகண்டம் என்று சொல்கிறோம். கேது கால‌ம் எ‌ன்பது இ‌ல்லை எ‌ன்று சொ‌ல்ல‌க் கூடாது. அதனை‌த்தா‌ன் எமக‌ண்ட‌ம் எ‌ன்று சொ‌ல்‌கிறோ‌ம்.
நவகிரகங்கள் ஒன்பதும் நவநாயகர்கள் எனப்படுவர். மேஷம் முதல் மீனம் வரையிலான ராசிகள் பன்னிரண்டு. இதில் சூரியன் முதல் சனி வரையிலான ஏழு கிரகங்களுக்குத்தான் சொந்த வீடு (ஆட்சி) உண்டு. ராகு- கேதுக்களுக்கு ஆட்சி வீடு இல்லை. அதனால்தான் வாரத்தில் ஏழு நாட்கள் என்று கணிக்கப்பட்டுள்ளது. ராகு- கேதுவுக்குக் கிழமை கள் இல்லை. அப்படியென்றால் ராகு- கேது பலமில்லாத கிரகங்களா? அல்ல!


நவகிரகங்களில் புதனும் அதைவிடச் செவ்வாயும் அதைவிடச் சனியும் அதைவிட குருவும் அதைவிட சுக்கிரனும் அதைவிட சூரியனும் வரிசைப்படி ஒருவரைவிட மற்றவர் பலம் பெற்ற கிரகங்கள். அந்த சூரியனைவிட ராகுவும் ராகுவைவிட கேதுவும் அதிக பலம் பெற்றவர்கள் என்று ஜோதிட சாஸ்திரத்தில் பலத்தை நிர்ணயம் செய் திருக்கிறார்கள். ராகு- கேதுவுக்கு தனி நாள், கிழமை ஒதுக்கவில்லை என்றாலும், ஒவ்வொரு நாளும் மூன்றே முக்கால் நாழிகை (ஒன்றரை மணி நேரம்) ராகுவுக்கு பலம் உண்டு. அதுதான் ராகு காலம்! அதே போல கேதுவுக்குப் பொருந்திய காலம் எமகண்டம். ராகுவும் கேதுவும் தனியான கிரகங்கள் இல்லையென்றும் கிரகங்களின் நிழல் என்றும் விண்வெளி விஞ்ஞானிகள் ஆராய்ச்சி செய்திருக்கிறார்கள். வான வெளியில் சூரியனுடைய சுழற்சிப் பாதையும் சந்திரனுடைய சுழற்சிப் பாதையும் ஒரு குறிப்பிட்ட எல்லையில் சந்திக்கும். அப்படி வடதிசை யில் ஏற்படும் சந்திப்பை ராகு என்றும்; அதே நேரத்தில் அதற்கு நேர் எதிரில் 180-ஆவது டிகிரியில் சமசப்தமமாக ஏற்படும் தென்திசைச் சந்திப்பை கேது என்றும் விஞ்ஞானிகள் கூறுவார்கள். இதையே நமது முன்னோர்களும் மெய்ஞ்ஞானிகளும் ஜோதிட சாஸ்திர மகான்களும் ராகு- கேதுக்களை சாயா கிரகங்கள் (நிழல் கிரகங்கள்) என்று எழுதி வைத்தார்கள்.

சூரிய- சந்திரர்கள் வலம் வரும்போது இந்த நிழல் எதிர்முகமாக இடப்புறமாக (Anti Clock wise) நகரும். அதனால்தான் மேஷ ராசியில் ராகு இருந்தால் அதற்கு நேர் எதிரில் சமசப்தம ராசியான துலா ராசியில் 180-ஆவது டிகிரியில் கேது இருக்கும்.

மற்ற கிரகங்கள் மேஷம், ரிஷபம், மிதுனம் என்று வலமாகச் சுற்றும்போது ராகுவும் கேதுவும் மேஷம், மீனம், கும்பம் என்று இடமாகச் சுற்றும். சூரியனும் சந்திரனும் பன்னிரு ராசிகளை வலமாகச் சுற்றி வரும்போது ராகு- கேது இடமாகச் சுற்றி வரும். அப்போது சூரியனும் சந்திரனும் ஒரே ராசியில் ஒரே டிகிரியில் சந்திக்கும்போது அமாவாசை! அதே நேரத்தில் அவர்களுடன் ராகு சேரும்போது, அதற்கு ஏழாவது ராசியில் 180-ஆவது டிகிரியில் கேது வரும்போது சூரிய கிரகணம் ஏற்படும். அதேபோல் பௌர்ணமியன்று சூரியனும் சந்திரனும் நேருக்கு நேர் எதிரில் 180-ஆவது டிகிரியில் வரும்போது, சூரியனுடன் ராகுவும் சந்திரனுடன் கேதுவும் அதே டிகிரியில் சேரும்போது சந்திர கிரகணம் ஏற்படும்.

சூரியன், சந்திரன், பூமி ஆகிய மூன்றும் ஒரே நேர்க்கோட்டில் (டிகிரியில்) சந்திப்பு ஏற்படுவதை கிரகணம் என்கிறோம். அப்படிப் பட்ட நேரத்தில் ஏற்படும் இயற்கையின் அற்புதங்களை அளவிட முடியாது. சமுத்திர நீரில் குளிப்பது, தியானத்தில் ஈடுபடுவது, ஜபம் செய்வது -இப்படி ஆன்மிக வழியில் ஈடுபட்டால் ஒவ்வொருவருக்கும் "வில் பவர்' -ஆன்ம பலம் கிடைக்கும். அதனால்தான் ராகு- கேதுவை ஞான காரகன், மோட்ச காரகன் என்றெல்லாம் ஜோதிட சாஸ்திரம் வர்ணிக்கும். ராகுவைப்போல் கொடுப்பாரில்லை; கேதுவைப்போல் கெடுப்பாரில்லை என்பார்கள். ராகு கொடுத்துக் கெடுக்கும். கேது கெடுத்துக் கொடுக்கும்.


ஒரு ராசியில் சனி இரண்டரை வருடங்களும் குரு ஒரு வருடமும் தங்கிப் பலன் கொடுப்பது போல, ராகு- கேது ஒவ்வொரு ராசியிலும் ஒன்றரை வருடங்கள் தங்கி நற்பலனோ துர்ப்பலனோ செய்வார்கள். ராகு- கேது குரூர கிரகங்கள். அசுபர்- பாபக் கிரகம் எனப்படும். இவர்கள் எந்த ராசியில் வந்தாலும் அந்த ஸ்தான பலனைக் கெடுப்பார் கள். ஜாதக ரீதியாக ஒருவருக்கு பாக்கிய ஸ்தானத்தில் ராகுவோ கேதுவோ வந்தால், தகப்பனார், பூர்வ புண்ணிய பாக்கியம் ஆகிய அனுகூலப் பலன்களைக் கெடுப்பார் என்று அர்த்தம். , .
ராகு- கேதுவுக்குரிய பொது ஸ்தலம் காளஹஸ்தியும் சூரியனார் கோவிலும் ஆகும். ராகுவுக்கு மட்டும் நாகர்கோவில், திருநாகேஸ்வரம், பரமக்குடி அருகில் நயினார்கோவில், புதுக்கோட்டை அருகில் பேரையூர், சீர்காழி, பாமினி என்று பல ஸ்தலங்கள் உண்டு. கேதுவுக்கு பூம்புகார் அருகில் பெரும்பள்ளம், பிள்ளையார்பட்டி, திருவலஞ்சுழி, திருச்சி உச்சிப்பிள்ளையார் கோவில், திருவானைக்காவல், பழூர் போன்ற ஸ்தலங்கள் உண்டு. ராகுவுக்கு அதிதேவதையான பத்ரகாளி யையும் துர்க்கையையும், கேதுவுக்கு அதிதேவதையான விநாயகரையும் ராகு காலம், எமகண்ட நேரத்தில் வழிபடலாம்.


புராணத்தில் ராகு- கேது

தேவர்களுக்கும் அசுரர்களுக்கும் நீண்டகால நிரந்தரப் பகை இருந்தது. அடிக்கடி அவர்களுக்குள் போர் நடந்தது. இரு தரப்பிலும் பலர் உயிரிழந்தனர். அசுரர்களில் இறந்தவர்களை அவர்களின் ராஜகுருவான சுக்ராச்சாரியார் தன்னுடைய மிருத சஞ்சீவினி மந்திரத்தால் உடனே உயிர் பெற்றெழச் செய்தார். ஆனால் தேவர்கள் வகையில் அவர்களின் குரு பிரகஸ்பதிக்கு அந்த மந்திரம் தெரியாத காரணத்தால் தேவர்களின் எண்ணிக்கை குறைந்து கொண்டே வந்தது. அவர்கள் சாகாதிருக்க வழிவகைகளை ஆராய்ந்த போது, மரணத்தை வெல்லும் சக்தி படைத்த அமிர்தத்தை சாப்பிட்டால் சாகாமல் இருக்கலாம் என்பதைக் கண்டறிந்தார்கள்.

திருப்பாற்கடலில் அற்புத மூலிகைகளைப் போட்டு, மந்தர மலையை மத்தாக நிறுத்தி, வாசுகி என்னும் பாம்பைக் கயிறாகப் பயன்படுத்தி தயிரைக் கடைவது போல் கடைந்தால் அமிர்தம் வரும் என்று தெரிந்துகொண்டார்கள். இது மிகப் பெரிய முயற்சி. மகா விஷ்ணுவைத் தஞ்சம் அடைந்து உபாயம் கேட்டார்கள். மகாவிஷ்ணு ஆமை அவதாரமெடுத்து தன் முதுகில் மந்தர மலையைத் தாங்கிக் கொள்ள, தேவர்களும் அசுரர்களும் சேர்ந்து பாற்கடலைக் கடைந்தார் கள். அதில் கிடைக்கும் அமிர்தத்தை அசுரர்களுக்கும் பங்கு கொடுப்ப தாக இருந்தால் அமிர்தம் கிடைக்க பாற்கடலைக் கடைய உதவி செய்வதாக இரு தரப்பும் ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டார்கள். அதிலும் தேவர்கள் சூழ்ச்சி செய்து வாசுகியின் தலைப் பக்கம் அசுரர்களை நிறுத்தி, வால் பக்கம் தேவர்கள் நின்று கடைந்தார்கள். அப்படிக் கடையும்போது வாசுகி என்னும் பாம்பின் ஆலகால விஷம் வெளிப்பட்டது. அதை சர்வேஸ்வரன் அசுரர்களையும் தேவர்களையும் காப்பாற்றும் பொருட்டு தானே சாப்பிட்டுவிட்டார். அந்த விஷம் சிவபெருமானுக்குக் கேடு விளைவிக்கக்கூடாது என்பதற்காக, கழுத்துப் பகுதியில் இருந்து கீழே வயிற்றுக்குள் இறங்கவிடாமல் பார்வதி தேவி சிவனின் கழுத்தைப் பிடித்துக் கொண்டதால் சிவன் கழுத்தில் விஷம் தங்கிவிட்டது. அதனால் அவர் கழுத்தும் நீல நிறமாகி விட்டது. அதனால் சிவனுக்கு நீலகண்டன் என்னும் ஒரு பெயர் உண்டு. நம் அனைவருக்கும் கழுத்தில் சங்கு இருப்பதன் காரணம் அதுதான் என்று ஒரு ஐதீகம் உண்டு.
பாற்கடலில் இருந்து ஆலகால விஷத்தை அடுத்து தேவலோகப் பசுவான காமதேனுவும், வெள்ளைக் குதிரையும், வெள்ளை யானை எனப்படும் ஐராவதமும், கேட்டதைக் கொடுக்கும் பாரிஜாத மரமும், அப்சர ஸ்திரிகளும் தேவதைகளும், திருமகள் மகாலட்சுமியும் தோன்றினார்கள். கடைசியாக அமிர்த கலசத்துடன் தன்வந்திரி தோன்றினார். அவர் தேவலோக வைத்தியரானார்.

அமிர்தம் கிடைத்தவுடன் தங்களுக்கும் அதில் பங்கு வேண்டு மென்று அசுரர்கள் தகராறு செய்தார்கள். மகாவிஷ்ணு தேவர்களை மட்டும் காப்பாற்றுவதற்காக மோகினி அவதாரமெடுத்து அசுரர்களை மயக்கி, முன் வரிசையில் தேவர்களையும் பின் வரிசையில் அசுரர்களை யும் அமர வைத்து எல்லாருக்கும் தன் கையால் பங்கு தருவதாகச் சமாதானப்படுத்தினார். தேவர்களுக்கு மட்டுமே அமிர்தத்தைப் பகிர்ந்தளித்துவிட்டு அசுரர்களை மோகினி ஏமாற்றிவிடுவாள் என்று நினைத்த சொர்ணபானு என்ற ஒரு அசுரன், தேவர் மாதிரி உருமாறித் தேவர்கள் வரிசையில் அமர்ந்து அவனும் அமிர்தத்தை வாங்கி சாப்பிட்டுவிட்டான். இதை அறிந்த சூரியனும் சந்திரனும் இவன் நம் தேவர் இனத்தவன் அல்ல; அசுரன் என்று காட்டிக் கொடுத்தவுடன், மோகினி உருவில் இருந்த மகாவிஷ்ணு தன் கையிலிருந்த சட்டுவத்தால் சொர்ணபானுவின் சிரசை அறுத்துவிட்டார். அமிர்தம் அருந்திய காரணத்தால் சொர்ணபானு சாகவில்லை. தலை ஒரு பாகமாகவும் உடல் ஒரு பாகமாகவும் ஆகிவிட்டது.

யார் இந்த சொர்ணபானு? சப்த ரிஷிகளில் ஒருவரான கஸ்யபருடைய பேரன். விப்ரசித்து என்ற அசுரனுக்கும் பக்தப் பிரகலாதனின் தந்தையான இரணியனின் உடன் பிறந்த சகோதரி சிம்கிகைக்கும் பிறந்த மகன்தான் இந்த சொர்ணபானு.

துண்டிக்கப்பட்ட சொர்ணபானுவின் தலை பர்ப்பரா என்னும் தேசத்தில் வந்து விழுந்தது. அந்த சமயம் அந்த நாட்டின் மன்னரான பைடீனஸன் என்பவன் தன் மனைவியுடன் சென்று கொண்டிருந்தான். இந்தத் தலையைக் கண்ட அவன் அதை எடுத்துக்கொண்டு தன் அரண்மனைக்குச் சென்று வளர்த்தான். அமிர்தம் உண்டதால் உயிர் போகாத நிலையில் தலை இருந்தது. தனக்கு அழியாத நிலையை அளித்த திருமாலை நோக்கிக் கடுமையாகத் தவம் இருக்க, அதன் விளைவாக தலையின் கீழ் பாம்பு உருவம் வளர்ந்து ராகு பகவான் ஆனார். இதன் காரணமாகவே இவரை பைடீனஸ குலத்தவர் என்று போற்றுகிறோம். இது போலவே சொர்ணபானுவின் உடல் பூமியில் மலையம் என்ற பகுதியில் விழுந்தது. அப்படி விழுந்த அந்த உடல் ஜைமினி அந்தண முனிவர் வாழ்ந்த இடத்தில் விழுந்தது. அந்த உடலை ஜைமினி முனிவர் எடுத்து ஆன்மிக உண்மைகளை ஊட்டி வளர்த்து ஞான காரகனாக ஆக்கினார். மேலும் திருமாலை நோக்கி ராகுவைப் போலவே கேதுவும் தவம் இருந்து தலையற்ற உடலின்மீது தலையாக பாம்பின் ஐந்து தலை உருவாகி கேது பகவான் என்று பெயர் பெற்றார். மேலும் இவர் ஜைமினி கோத்திரத்தைச் சேர்ந்தவர் ஆனார்.

இவர்கள் இருவரும் (ராகு-கேது) தங்களைக் காட்டிக் கொடுத்த சூரியன், சந்திரன் இருவரையும் ஆண்டிற்கு இருமுறை கிரகணத்தை ஏற்படுத்தி அவர்களது சக்திகளைப் பாதிக்கின்றனர். இந்த இரு நிழல் கிரகங்களின் பிரத்யேகமான பலன்களை பாவகரீதியாகக் கூறுவதற்கில்லை. வான மண்டலத்தில் இவற்றுக்கான பிரத்யேகமான ராசிகளும் ஆட்சி வீடுகளும் அமைக்கப்படவில்லை.

இவை எந்தெந்த ராசிகளில் தோன்றுகின்றனவோ அல்லது எந்தெந்த கிரகங்களுடன் சேர்ந்து விளங்குகின்றனவோ அந்தந்த ராசிநாதன் அல்லது கிரகங்களுக்குரிய பலன்களையே பெரும்பாலும் கூற வேண்டும். உதாரணமாக, ராகு மீனத்தில் நின்றிருப்பின் குருவின் பலனையே வழங்கும். கும்ப ராசியிலாவது அல்லது சனி கிரகத்துட னாவது சேர்ந்திருக்கும்போது சனி கிரகம் வழங்கக்கூடிய பலன் களையே வழங்குமென்று கூற வேண்டும். சனியைப் போல் ராகு பலன் தரும் என்றும்; செவ்வாயைப் போல் கேது பலன் தரும் என்றும் சில நூல்கள் கூறுகின்றன. அனுபவத்தில் இதுவும் ஓரளவுக்கு உண்மை யென்றே தோன்றுகிறது. சனி வழங்கக்கூடிய பலன்களை ராகுவும் செவ்வாய் வழங்க வேண்டிய பலன்களைக் கேதுவும் ஜாதகருக்கு அளிக்கின்றன. இது அனுபவ உண்மை.

ராகு- மேஷம், ரிஷபம், கடகம், கன்னி, மகரம் ஆகிய ஐந்து ராசிகளில் வலுப்பெறுகிறது என்று சில நூல்கள் கூறுகின்றன. கேதுவுக்கென பிரத்யேகமாகக் கூறப்படவில்லை. இந்த இரு கோள் களுக்கும் இடையே ஆறு ராசிகள் அல்லது 180 பாகை வித்தியாசம் இருப்பதால், ராகுவுக்குக் கூறப்பட்ட ராசிகளுக்கு நேர் எதிர் ராசிகளாகிய துலாம், விருச்சிகம் ஆகியவற்றிலும் மற்றும் கூறப்படாத ராசிகளிலும் கேதுவுக்கு வலு அதிகம் என்று கொள்ளலாம். அவ்வாறே மத்திய ரேகைக்கு வட பாகத்தில் உள்ள ராசிகளாகிய மகரம் முதல் மிதுனம் வரை ராகு பலமுள்ளதாகவும்; தென் பாகத்தில் உள்ள கடகம் முதல் தனுசு வரையில் உள்ள ஆறு ராசிகளில் கேது பலமுடையதாகவும் இருக்கும் என்பதும் ஜோதிட ஆராய்ச்சி.



ஜோதிடத்தில் ராகு- கேது தன்மை

கிரகத்தன்மை ராகு கேது

1. நிறம் கருப்பு சிவப்பு
. குணம் குரூரம் குரூரம்
3. மலர் மந்தாரை செவ்வல்லி
4. ரத்தினம் கோமேதகம் வைடூரியம்
5. சமித்து அறுகு தர்ப்பை
6. தேசம் பர்ப்பரா தேசம் அந்தர்வேதி
7. தேவதை பத்ரகாளி, துர்க்கை இந்திரன்,
சித்திரகுப்தன், விநாயகர்
8. ப்ரத்தியதி தேவதை ஸர்பம் நான்முகன்
9. திசை தென்மேற்கு வடமேற்கு
10. வடிவம் முச்சில் (முறம்) கொடி வடிவம்
11. வாகனம் ஆடு சிங்கம்
12. தானியம் உளுந்து கொள்ளு
13. உலோகம் கருங்கல் துருக்கல்
14. காலம் ராகுகாலம் எமகண்டம்
15. கிழமை சனிக்கிழமை செவ்வாய்க்கிழமை
16. பிணி பித்தம் பித்தம்
17. சுவை புளிப்பு புளிப்பு
18. நட்பு கிரகங்கள் சனி, சுக்கிரன் சனி, சுக்கிரன்
19. பகை கிரகங்கள் சூரியன், சந்திரன், சூரியன், சந்திரன்,
செவ்வாய் செவ்வாய்
20. சம கிரகங்கள் புதன், குரு புதன், குரு
21 காரகம் பிதாமகன் (பாட்டனார்) மாதாமகி(பாட்டி)
22. தேக உறுப்பு முழங்கால் உள்ளங்கால்
23. நட்சத்திரங்கள் திருவாதிரை, சுவாதி, அசுவதி, மகம், மூலம்
சதயம்
24. தசை வருடம் 18 ஆண்டுகள் 7 ஆண்டுகள்
25. மனைவி சிம்ஹிகை சித்ரலேகா
26. உப கிரகம் வியதீபாதன் தூமகேது
27. உருவம் அசுரத்தலை, ஐந்து பாம்புத் தலை,
பாம்பு உடல் அசுர உடல்



Source: Sage of Kanchi

Hindukkalin Prasad

 

[P.J.]

The Wisdom of Sita

[h=2]The Wisdom of Sita[/h]

In the epic story, Ramayana – Sita, wife of Rama is kidnapped and imprisoned by the demonic King of Lanka- Ravana. It is Ravana’s desire to make Sita his chief wife. However, after Sita’s capture, her thoughts, heart and soul are attached to Rama. On a daily basis her body gets more emaciated and face turned towards the ground sulking while under the Ashoka tree. Ravana’s patience with Sita hit its limit and he gave her an ultimatum.


Ravana: ‘All I hear from you is: RAM RAM RAM!! He will never find you, my dear. If by chance Ram comes here, it will be too late as you will be gone. You are known for your purity, chastity and loyalty. You will have to lose at least the ‘loyalty,’ as I’m issuing you an ultimatum. I will give you 1 hour to come up with a sentence. A sentence where you praise me as being greater than Ram. If the sentence you utter doesn’t deliver on that message, I will prepare your deathbed tonight. It is said that no untruth has ever fallen from your lips. So, I look forward to you singing my praise.’


As Ravan headed back to his Palace, Sita grew even more morose as she knew death awaited her. Her depression was all for Ram and not for herself. Sita could not fathom how Rama would react after hearing she was no longer. The hour passed by quickly as her mind was absorbed on her husband, Ram. She could hear a procession come towards her direction. All of Lanka’s eyes and ears would be on Sita and her sentence. Perhaps her death sentence depending on what she said. As Sita looked up and dried her eyes, she saw that the sun had set and there was a beautiful full moon on the horizon. The sound of the procession was getting louder and louder. Moments later Ravan and all of Lanka had arrived at the Ashoka tree Sita was sitting under.


Ravana: ‘Lovely Lady, your hour has arrived. We are awaiting your words.’
Sita then looked up and saw Ravana along with all the inhabitants of Lanka surrounding her. She put her arms up and spoke.
Sita: ‘Oh Ravan, you are like the full moon, whereas Ram is but a crescent moon in comparison.’


Ravan lapped up Sita’s words like honey. He was beaming with joy and swooned. For several minutes, Ravan was speechless along with the crowd as they were waiting for the Lanka King’s verdict. Finally he spoke.
Ravana: ‘Did you hear what she said? Did you hear what she said?’


Ravan rambled on and on like a lovestruck teenager holding his heart and smiling ear to ear. It seemed as if he floated back to his palace. The townspeople didn’t know quite what to make out of Ravan’s gestures. As they had never seen him acting this way in public or in private for that matter.

It was Full Moon and known to bring out the loons. This one was in full swing.


Everyone’s eyes were on Sita moments before, now she was all but forgotten, however, still alive. Not only was Sita alive, but her loyalty was alive and intact as well. When Sita referred to Ravana as the ‘Full Moon,’ she meant it as Ravan had reached his ‘Full Potential’ or ‘Full Strength’ After the Full Moon phase it weakens, loses size & visibility and ‘wanes’ in size. When Sita referred to Ram as the ‘crescent moon,’ she meant the ‘waxing crescent moon,’ that will enlarge, gain strength and visibility.


The Wisdom of Sita | Sanatana Dharma

 

[P.J.]

அபிவாதயே

அபிவாதயே

பெரியவர்களையும் மஹான்களையும் நமஸ்கரிப்பதால், ஆயுள், பலம், கீர்த்தி, செல்வம், சந்ததி முதலியன மென்மேலும் அபிவிருத்தியடைகின்றன என சாத்திரங்கள் கூறுகின்றன. ஆகவே மரியாதைக்குரிய பெரியவர்களைக் கண்டால் சாஷ்ட்டாங்கமாக (அதாவது அட்டாங்க வணக்கம் எனப்படுவது - தலை, கையிரண்டு, செவியிரண்டு, மேவாய், புயங்களிரண்டு என்னும் எட்டு அங்கங்களும் நிலத்தில் தோயும்படி வணங்குதல் வேண்டும்.) விழுந்து அவரவர் சம்பிரதாயப்படி ஒரு முறையோ பல முறைகளோ நமஸ்கரிக்க வேண்டும்.


பெரியவர்களை முதலில், நமஸ்கரித்த பிறகு தம்முடைய ப்ரவரம் கோத்ரம், சூத்ரம் வேதசாகை, பெயர் என்று இவைகளை வரிசைப்படி தாம் நமஸ்கரிக்கும் பெரியவரின் காதில் விழும்படி சொல்லி முறையாக அவர்களிடம் ஆசிர்வாதம் பெறுவதற்கு, “அபிவாதனம்” என்று பெயர்.


முதலில் நமஸ்காரம் செய்த பின், இரு உள்ளங்கைகளாலும் காதை மூடிக்கொண்டு மேற்கண்ட ப்ரவரம் கோத்ரம், சூத்ரம் வேதசாகை, பெயர் இவைகளை வரிசைப்படி சொல்லி முடித்தவுடன் இரு உள்ளங்கைகளையும் மல்லாத்தி, வலது மணிக்கட்டின் மேல் இடது கை மணிக்கட்டைக் குறுக்காக வைத்து தாம் நமஸ்கரித்த பெரியவரின் பாதங்களில் குனிந்து சமர்ப்பிக்க வேண்டும்.


நாம் நமஸ்காரம் செய்யும் அப்பெரியவர் நம்மை, “ஆயுஷ்மாநேதி” அல்லது, “தீர்க்காயுஷ்மாந் பவ.” என்று சொல்லுவதோடு நம் பெயரையும் சேர்த்துச் சொல்ல வேண்டும்.


சனாதன தர்மத்தில், இப்பேர்ப்பட்ட குடியின் வழித்தோன்றலாக, இன்ன பெயர் கொண்ட நான் இருக்கிறேன், என்பதாகக் குடியைச் சொன்ன பிறகு, தன்னுடைய பெயரை ஒருத்தன் சொல்லுவதாக அபிவாதனத்தை அமைத்துக் கொடுத்திருக்கிறார்கள் – தன்னைத்தானே அறிமுகப்படுத்திக் கொள்ளும் முறையே “அபிவாதனம்”.


“இன்ன (மூன்று அல்லது ஐந்து) ரிஷிகளின் பெயர்களை வரிசையாகக் குறிப்பிட்டு (குலம்) அவர்களால் உருவாக்கப்பட்ட இன்ன கோத்ரக்காரன் (குடி), (ரிக், யஜுர், சாம ஸாகை) என்ற மூன்று வேதங்களையொட்டிக் கர்மாக்களை அனுஷ்டிக்க வேண்டிய முறையை விளக்கும் இன்ன ஸூத்ரக்காரன் (முன் குறிப்பிட்ட மூன்று வேதங்களில்) இன்ன வேதப்பிரிவினை அத்யயனம் பண்ணும் இன்ன பெயருள்ளவனாக இருக்கிறேன் ஐயா” (நான் உங்களின் ஆசிர்வாதத்தை வேண்டுகிறேன்) என்று பொருள் கொடுக்கும் விதமாக அமைந்திருக்கும்.


ப்ரவரம்: இதில் ப்ரவரம் என்பதற்கு “ஒருவன் தன் கோத்திரத்தை ஆரம்பித்து வைத்த ரிஷிப் பரம்பரையின் மூல ரிஷிகளின் (மூன்று அல்லது சில கோத்திரங்களுக்கு ஐந்து) பெயர்களைச் சொல்லும் வரிசை. வேதங்கள் என்பது எவராலும் உருவாக்கப்பட்டதல்ல; அவை முன்னமே இருந்த சில ஒலிகளே. அகண்ட ஆகாயத்திலிருந்து அது வரை உலகத்தில் அறியப்படாத அந்தப் புது ஒலியினைக் கண்டுபிடித்து உலகத்துக்குக் கொடுத்தவர்கள் ரிஷிகள். இப்படி ஒவ்வொரு கோத்ரத்திலும் மூலவர்களாக ஒன்றிலிருந்து ஐந்து வரை ரிஷிகள் இருந்திருக்கிறார்கள். அந்த ரிஷிகளிலும் யார் ரொம்ப முக்கியமானவரோ, அவர் பெயரிலேயே கோத்ரம் இருக்கும்.


உம்- ஆங்கீரச கோத்ரம் என்பது அந்த வம்ச ஆரம்பத்தில் வந்த முதல் ரிஷியான ஆங்கீரசர் பெயரில் இருக்கிறது. கௌன்டின்ய கோத்ரம் என்பது அந்த வம்ச ஆரம்பத்தில் வந்த மூன்று ரிஷிகளில், மூன்றாமவரான கௌண்டின்யரின் பெயரில் இருக்கிறது. இதற்குச் சில விலக்கும் உண்டு. (உம் – வாதூல கோத்திரமாக இருந்தால், - “பார்க்கவ, வைதஹவ்ய, ஸாவேதஸ – த்ரயாரிஷிய” என்று குறிப்பிட வேண்டும்)


கோத்திரங்கள் – பொதுவாக இன்ன குடியில் பிறந்தவர்கள் என்று அறிய உண்டான வகையில் உருவாக்கப்பட்ட பெயர்கள்
ஸூத்திரங்கள் – ரிக், யஜுர், ஸாம வேதங்களையொட்டி, அவரவர் கர்மாக்களை எந்த வகையில் அனுஷ்டிக்க வேண்டும் என்று ரிஷிகள் வெளியிட்டது.


யஜுர் வேத ஸூத்திரங்கள்- ஆபஸ்தம்ப, போதாயனம்
ரிக்வேத ஸூத்திரங்கள் – ஆஸ்வலாயநம், காத்யாயனம்
ஸாமவேத ஸூத்திரங்கள் – த்ராஹ்யாயணி, ரணாயநி
ஸாகம்: (வேதப்பிரிவு) ரிக், யஜுர் மற்றும் ஸாம வேதங்கள் அதர்வண வேதம்


யஜுர் வேதத்தை அத்யயனம் செய்யும், வாதூல கோத்திரத்தில் பிறந்த ராமகிருஷ்ண சர்மா என்பவர் அபிவாதயே சொல்லும் பொழுது, “அபிவாதயே: பார்க்கவ, வைதஹவ்ய, ஸாவேதஸ த்ரயார்ஷேயே: ப்ரவரான்வித வாதூல கோத்ர; ஆபஸ்தம்ப ஸூத்ர, யஜு: ஸாகா அத்யாயி ராமகிருஷ்ண ஸர்மா நாமா அஹம் அஸ்மிபோ:"
இதில் மரியாதைக்குரிய என்று குறிப்பிட்டதாலேயே யார் யாரை, எங்கெங்கு நமஸ்கரிக்க வேண்டும் என்ற விளக்கமும் கூறப்படுகிறது.


சன்யாசிகளுக்கு யதிகளுக்கு, ஸ்திரிகளுக்கு நமஸ்காரம் செய்யலாம். அபிவாதனம் செய்யக்கூடாது. (மஹாப்பெரியவாள் தாயாருக்கு விதிவிலக்கு உண்டு என்கிறார்.)


பகவானை (வீடுகளில்கூட,) நமஸ்கரித்தால் அபிவாதனம் செய்யக் கூடாது. பெரியவர்கள் கூட்டமாக வந்தால், நமஸ்கரிக்கலாம்; அபிவாதனம் கிடையாது.


பெரியவர்களேயானாலும், ஆலயத்தில் சந்தித்தால், கை கூப்பி நமஸ்கரித்தால் மட்டுமே போதுமானது. அபிவாதனம் கிடையாது.


படுத்துக் கொண்டிருப்பவர்களையும், ஈரத்துணியுடன் இருப்பவர்களையும் நமஸ்கரிக்கவோ அபிவாதனம் செய்யவோ கூடாது.


விருத்தி, க்ஷ்யம் போன்ற தீட்டுக்காலங்களில் யாரையும் நமஸ்கரிக்கவோ அபிவாதனம் செய்யவோ கூடாது.
தம்மைக் காட்டிலும் யோக்கியதாம்சம் குறைவான சிறியவர்களை நமஸ்கரிக்கக் கூடாது. அபிவாதனம் செய்யக்கூடாது.




Tamil-English magazine of arts, knowledge, entertainment, stories and poems for children and all

Please also read from here
Abhivadaye - Wikipedia, the free encyclopedia

 

[P.J.]

அருந்ததியிடம் தோற்ற விஸ்வாமித்ரர்

அருந்ததியிடம் தோற்ற விஸ்வாமித்ரர்

விஸ்வாமித்ரர் புகழ் பற்ற ராஜரிஷி. ராஜ வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர். ஆனால் தவத்தினால் பிரம்ம ரிஷியாக உயர்ந்தவர். அதுவும் “வஷிஷ்டர் வாயால் பிரம்ம ரிஷி” பட்டம் பெற்றவர். ஆனால் இப்படிப் பட்டம் பெறுவதற்கு முன் அவருக்கும் வசிஷ்டருக்கும் எப்போதும் மோதல்தான். காம சுகம், அஹங்காரம், கோபம் ஆகிய மூன்று எதிரிகளால் மூன்று முறை தோல்வி அடைந்து இறுதியில் மீண்டும் தவம் இயற்றி பிரம்ம ரிஷி பட்டம் பெற்றார்.
.
வசிட்ட மகரிஷியிடம் இருந்து காமதேனு பசுவைப் பறிக்க முயன்ற காலம் முதல் நடந்த பல மோதல்களில் கீழ்கண்ட மோதலும் ஒன்று. இது ஒரு சுவையான கதை.


ஒருமுறை வீட்டூக்குச் சாப்பிட வருமாறு விஸ்வாமித்ரரை வசிஷ்டர் அழைத்தார். அது ஒரு திதி (திவசம்/ சிரார்த்தம்) அன்று ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட சாப்பாடு. அதற்கென்ன வந்தால் போச்சு! ஆனால் 1008 வகை கறி செய்து படைக்க வேண்டும் என்றார். உலகில் 1008 வகையான காய்கறிகள் உண்டா? அப்படியே இருந்தாலும் இத்தனை கறிகாய்களைச் சமைத்து யாராவது உணவு படைக்க முடியுமா? அப்படியே சமைத்துப் போட்டாலும் அதைச் சாப்பிட யாரால் முடியும்?


விசுவாமித்ரர் தன்னை வேண்டுமென்றே சிக்கலில் மாட்டிவைக்கவோ அல்லது அவமானப்படுத்தவோ இப்படிச் செய்கிறார் என்பது வசிஷ்டருக்குத் தெரியும். இருந்த போதிலும் விட்டுக் கொடுக்காமல் , “ ஓ, 1008 வகை கறியமுது வேண்டுமா? அதற்கென்ன அருந்ததியிடம் சொல்லி விடுகிறேன் என்றார்.


வசிஷ்டரின் மனைவியான அருந்ததி கற்பின் சின்னம். ஒவ்வொரு இந்துவும் திருமணமான முதலிரவில் அருந்ததி நட்சத்திரத்தைப் பார்க்கவேண்டும். வசிட்டரும் அருந்ததியும் இணபிரியாமல் இருப்பதுபோல நீங்கள் இருவரும் இணைபிரியாமல் வாழுங்கள் என்று புரோகிதர்களும் வாழ்த்துவர். அருந்ததி சாதாரண குடும்பத்து பெண்ணாக இருந்தபோதிலும் அவள் கற்பினால் உயர்ந்தவள் என்பதால் எல்லோருக்கும் அவளே தெய்வம்.


சங்கத் தமிழ் நூல்களில் ஐந்தாறு இடங்களில் அவள் வாழ்த்தப் படுகிறாள். தமிழ்ப் புலவர்கள் ஈராயிரம் ஆண்டுகளாக அவள் புகழ் பாடுகின்றனர்.


விருந்துச் சாப்பாடு நாளும் வந்தது. விசுவாமித்திரர் இலையில் அமர்ந்தார். பாகற்காய் கறி, பலாப்பழம், பிரண்டைத் துவையல்—- ஒரு வாழை இலையில் எவ்வளவு கறிகள் படைக்கமுடியுமோ அவ்வளவுதான்—- இலையில் இருந்தன. 1008 கறிகள் இல்லை. விசுவாமித்திரர் கோபத்துடன் வசிஷ்டரை வினவினார். அவரோ நான் தான் அருந்ததியிடம் சொல்லிவிட்டேனே. அவளையே கேட்டுக்கொள்ளுங்கள் என்றார் வசிஷ்டர்.


இவர்கள் பேச்சைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்த உலகம் போற்றும் உத்தமி அருந்ததி தானே முன்வந்து ஒரு பாட்டைக் கூறினாள். இதுதானே திவச கால விதி, உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்குமே என்றாள். வசிட்டர் வாயடைத்துப் போனார். பேசாமல் சாப்பிட்டுவிட்டு வாழ்த்திவிட்டுப் போனார். அருந்ததி கூறிய அந்தப் பாட்டு என்ன?


காரவல்லி சதம் சைவ வஜ்ரவல்லி சதத்ரயம்
பனசம் ஷட்சதம் சைவ ஸ்ரார்த்தகாலே விதீயதே


ஒரு திதியன்று சமைக்கப்படும் சமையலில் பாகற்காய் கறி 100 கறிகளுக்குச் சமம், பிரண்டைத் துவையல் அல்லது கறி 300 கறிகளுக்குச் சமம், பலாப்பழம் 600 கறிகளுக்குச் சமம் என்று பாடல் கூறுகிறது. ஆயிரம் கறிகள் ஆயீற்று. மீதி,— இலையில் எண்ணிப் பாருங்கள், எட்டு கறிகள் வைத்திருக்கிறேன். ஆக மொத்தம் 1008! என்றாள்
சட்டப் படி தொட்டுப் பேசு என்று சொல்லிய அருந்ததியின் பேச்சை மீற எவரால் முடியும்?
கற்புக்கரசி — சொல்லுக்கும் அரசி!




Source: Sage of Kanchi

Hindukkalin Prasad

 

[P.J.]

தீட்சை பற்றிய விளக்கம்

தீட்சை பற்றிய விளக்கம்



தம் சீடனுடைய ஆன்மாவைச் சார்ந்த அழுக்குகளை நீக்கி, அவனுடைய ஆன்மாவைத் தூய்மைப்படுத்தவும், ஞானம் ஊட்டவும், வேண்டிக் குருவானவர் செய்யும் கிரியை தீட்சை எனப்படும்.தீட்சை என்னும் சொல் அழித்தல், கொடுத்தல் என்ற இரு பொருள் தருவது, ஆன்மாவின் அழுக்குகளை அழிப்பதும், இறைமைத் தன்மையைக் கொடுத்தலும் தீட்சையின் பயன்களாகும். இத் தீட்சை பலவகை, சைவ ஆகமங்கள் ஏழுவகை தீட்சைகளைக் குறிக்கும்.


1. நயன தீட்சை

தன் பார்வையாலேயே சீடனுடைய பாவங்களைப் போக்கி அருள்பாலிப்பது நயன தீட்சை எனப்படும்.’அடிகளார் பார்வைபடுமாறு பார்த்துக்கொள்’ என்று அன்னை அடிக்கடி பக்தர்கட்குக் கூறுவதன் உள்நோக்கம் நயன தீட்சை அளிப்பதற்காகவே, மீனானது தன் சினையைப் பார்த்த அளவில், சினைகள் மீன் வடிவம் பெறுதல் போல, குருவின் பார்வை பட்ட அளவில் சீடனும் தன்போல் சிவமாவான் என்று ஆகமங்கள் கூறும்.

2. பரிச தீட்சை

ஆசாரியன் தன் வலக்கையால் சீடன் தலை மேல் வைப்பது, நெற்றிப் பொட்டில் கை வைத்து அருள்பாலிப்பது, திருவடிகளைத் தலை மேல் வைப்பது ஸ்பரிச தீட்சை. திருவடிகளைச் சீடன் தலை மேல் வைத்து அருள்பாலிப்பது திருவடி தீக்கை என்றே கூறப்படும். கோழி, மூட்டையை அடைகாத்துக் குஞ்சு பொறிப்பது போலச் சீடனை பரிசத்தால் ஞானமயமாக்குவது இது!


3. வாசக தீட்சை



குருவானவர், தம் சீடனுக்குத் தகுந்த மந்திரங்களை உபதேசித்து அவனை ஞானமயமாக்குவது வாசக தீட்சை எனப்படும்.பஞ்சாட்சர மந்திரம், பிரணவ மந்திரம்,ஹீ வித்யை, தத்துவமசி உபதேசம் என்பன வாசக தீட்சையில் அடங்கும்.

4. மானச தீட்சை



சீடன் ஒருவன் எங்கையோ இருந்து கொண்டு தன்னைத் தியானம் செய்யும் போது, அத் தியான சக்தி குருவை ஈர்க்கச் செய்யும். அத்தகைய காலங்களில் குரு தான் இருந்த இடத்திலிருந்து அவனுக்கு மனத்தால் அருள்பாலிப்பது மானச தீட்சை எனப்படும். ஆமையானது எங்கோ இருந்துகொண்டு தான் வைத்த முட்டையைத் தன் எண்ணத்தின் உறைப்பால் சினையாக்கும். அது போன்றது இது!

5. சாஸ்திர தீட்சை



சீடனுடைய சந்தேகங்களை நீக்க வேண்டிச்
சாத்திரங்களை அருளுதல் சாஸ்திர தீட்சை எனப்படும்.
இருபா இருபது, உண்மை விளக்கம் என்ற சைவ சாத்திரங்கள் இதற்கு எடுத்துக் காட்டுகள்!
அருச்சுனன் சந்தேகங்களைத் தீர்க்க வேண்டிக் கண்ணன் அருளிய பகவத் கீதை சாஸ்திர தீட்சைக்கு உதாரணம்.


6. யோக தீட்சை



தன் சீடனுக்கு யோகப் பயிற்சிகளை அளித்து பிராணாயாம நுணுக்கங்களை கற்பித்துக் குண்டலினி சக்தியை எழுப்ப வேண்டித் தீட்சை அளித்தல், சமாதி நிலைக்கு அவன் முன்னேறி வர உதவுதல் யோக தீட்சை எனப்படும்.

7. ஒளத்திரி தீட்சை



சீடனை ஒரு வேள்விக் குண்டத்தின் முன் அமரவைத்து, சக்கரம் வரைந்து அக்கினி வளர்த்து, அவனுக்கு ஞானம் ஊட்டுவது ஒளத்திரி தீட்சை எனப்படும்.

8. ஆசார்ய அபிடேகம்



தன்னைப் போல ஒரு ஆசாரியன் ஆகிற அளவிற்குப் பக்குவம் பெற்ற சீடனுக்கு ஆசாரிய ஸ்தானம் அளிக்க வேண்டிச் செய்யப்படுவது ஆசாரிய அபிடேகம் எனப்படும். இந்த அபிடேகம் முடிந்த பிறகே ஒருவர் ஆசாரிய ஸ்தானத்தைப் பெறுகிறார்.\


அடிப்படை தீட்சை சமய தீட்சை
ஒருவர் சைவ நெறியை மேற்கொள்வதாக இருப்பினும், வைணவ நெறியை மேற்கொள்வதாக இருப்பினும், வைதிக நெறியை மேற்கொண்டு ஒழுகுவதாக இருப்பினும், தகுதிவாய்ந்த குருமாரிடம் சென்று தக்க மந்திரத்தை அவரிடம் கேட்டு, அதனையே ஜெபித்துத் தம் இஷ்ட தெய்வத்தை வணங்கி வர வேண்டும், என்பது அடிப்படை விதி, இந்த அடிப்படை அமைய வேண்டியே சமய தீட்சை பெற்றுக் கொண்டு அதன் பிறகு ஆன்மிகப் பயிற்சிகளை மேற்கொள்ள வேண்டும் என்பது விதி.



தீட்சையால் உண்டாகும் மாற்றங்கள்


அருணாசல குரு என்பார் இயற்றிய நிஜானந்த போதம் என்ற நூல்’ தச தீக்கை ‘எனப் பத்துவகைத் தீக்கைகளைக் கூறுகிறது. சீடனுடைய உடம்பிலும், உள்ளத்திலும் தீட்சையால் உண்டாகும் மாற்றங்களையும் கூறுகின்றது.
1. முதல் தீட்சையைல் ரோம துவாரங்கள் வழியாகத் கெட்ட நீர்கள் வியர்வையாய்க் கசியும்.
2. இரண்டாவது தீட்சையில் வாத, பித்தம் சிலேத்துமம் என்ற மூன்று தோஷங்கள் நீங்கும்.
3. மூன்றாவது தீட்சையில் பழைய கெட்ட உதிரங்கள் கசியும்.
4. நான்காவது தீட்சையால் சர்ப்பம் தோலுரிப்பது போலச் சரீரத்தில் தோலுரியும்.
5.ஜந்தாவது தீட்சையால் சட்டை கழன்று தேகம் சிவந்த நிறமாகும். பஞ்ச மூர்த்திகள் கோரியதைத் தருவார்கள்.
6. ஆறாவது தீட்சையில் சட்டை கழன்று சுழுமுனை வாசல் திறந்து தூர திருஷ்டி தெரியும்.
7. ஏழாவது தீட்சையில் சட்டை வெளுப்பாய்க் கழன்று தேகம் தூபம் போலப் பிரகாசிக்கும்.
8. எட்டாவது தீட்சையில் உடம்பை உயரத் தூக்கும். கூடு விட்டுக் கூடு பாயும் வல்லபம் உண்டாகும்.
9. ஒன்பதாவது தீட்சையில் தேகம் சூரியப் பிரகாசம் அடையும். அட்டமா சித்தியும் கைகூடும். தேவர்கள் சீடனுக்கு ஏவல் புரிவர்.
10. பத்தாவது தீட்சையில் தேகம் தீபம் போலப் பிரகாசிக்கும். சொரூப சித்தி கூடும். அண்டத்தில் மெளனம் நரை திரை ,மூப்பு, பிணி ,மரணம் ஏற்படா.
இத் தீட்சைகளால் பக்குவம் பெற்ற சீடன் உடம்பு, மனம், ஆன்மா, மூன்றும் ஞானம் பெறத் தகுதி பெறுகின்றன.
ஓம் சக்தி
நன்றி
n

சக்தி ஒளி பெப்ரவரி 1990

பக்கம் 55-57.



?????? ?????? ????????

 

[P.J.]

Basis of faith

Basis of faith

Faith and devotion are inseparable. Practice of devotion as expounded by Lord Krishna in the Bhagavad Gita is easy because the spiritual aspirant has merely to place unconditional faith and love in someone who is full of compassion, capable of protection, and who promises to help souls attain the purpose of life liberation, while also offering the essential tips to make their devotional practice efficacious.

Under the guise of instructing Arjuna, the Supreme Being's declaration, "He who does work for me, he who looks upon me as the goal, he who worships me, free from attachment, he who is free from enmity to all creatures, he goes to me", is a practical guideline for all those caught in the cycle of birth.


The Lord promises that He alone is capable of removing the effects of one's past Karma and offer liberation to suffering souls. Is not a lamp sufficient to remove darkness that has been accumulated in a room locked for say several years?


The extraordinary power of devotion extolled in the Bhagavad Gita finds illustration in the lives of different devotees, said Sri Shakti Srinivasan in a lecture. Draupadi's faith in Lord Krishna was rewarded only after she accepted her limitation and inability to save her honour. Her final act of unconditional surrender to Him immediately bore fruit in the most extraordinary manner.


It is symbolic of the spirit with which one surrenders one's Atma, with no trace of any ego whatsoever, when one realises one's helplessness to redeem oneself. Only then does one place total faith in the Lord.


Prahlada is lauded as a model of true devotion, for this child's faith in the Lord made him fearless against the inhuman threats and torture of his own father. His love towards God was unconditional and when He commanded him to ask for boons, the child had nothing to want, having seen the live demonstration of God's love.


Prahlada's consummate devotion was characterised by Jnana (knowledge) and Vairagya (dispassion). He only longed to surrender himself at the Lord's feet and shunned boons that would yield material gains.


Basis of faith - The Hindu

 

[P.J.]

ஆலய அமைப்பின் ரகசியம்.

ஆலய அமைப்பின் ரகசியம்.

கொடிமரம் என்பது இறைவனை குறிக்கும். கொடிக்கயிறு சக்தியைக் குறிக்கும். உயரே செல்லும் கொடிச்சீலை உயிர்களைக் (மனிதர்கள் உள்ளிட்ட உயிரினங்கள்) குறிக்கும். நந்தி தர்மத்தை குறிக்கும். கர்பகிரகத்தில் இருக்கும் இறைவன் எப்போதும் தர்மத்தையே பாக்கிறான் என்பதே அர்த்தம்.




பெரிய நான்கு கோபுரவாசல் ஆலயங்கள் நான்கு வழிகளை காட்டுகின்றன. அவை பக்திவழி.ஞானவழி, ராஜவழி, கர்மவழிகளை குறிக்கும்.எந்த வழிகளாலும் நீ இறைவனை காணலாம் என்பதே அதன் அர்த்தம். இங்கே நான்கு வாசல் வைக்கப்பட்ட ஆலயமானாலும் கர்பகிரத்துக்கு ஒருவாசல் தான் வைத்தார்கள் ஏன் என்றால் தாயின் கருவறையும் ஆலய கர்பகிரகமும் ஒன்றுதான்.அதனாலேயே கர்பகிரகத்தை இருளாகவும் அதன் விதானத்தையும் அரைகோளவடிவமாக வைத்தார்கள். வெளியில் உள்ள ஒளிகதிர்களை கோபுரம் வாங்கி கர்பகிரத்து அனுப்புகிறது.கர்பகிரகம் இருளாக இருப்பதால் அந்த ஒளிக்கதிர்கள் தங்கமுடியாமல் வெளியேறிகொண்டு இருக்கும். கருவறையில் ஒளிக்கும் வேத மங்கள மந்திர அலைகள் இதனாலே வெளியே பரவுவதால் அவை உடலில் படவேணும் என்பதற்காகவே ஆண்கள் சட்டை அணிவது இல்லை.


கர்பகிரகத்துள் இறைவன் ஏன் வந்தான் என பார்போம். ஆண்பெண்கலவையிலேயே கர்பம் தரிக்க முடியும். அந்த கலவையின் நிறமாகதான் ஆணின் வெள்ளையணுவை வெள்ளை நிறமாகவும் பெண்ணின் கருப்பை நிறத்தை காவி (சிப்பு) நிறமாகவும் ஆலய வெளிச்சுவரில் வெள்ளையும் காவியுமாக வர்ணம் தீட்டிணார்கள். இந்த கலவையில்தான் இறைவனின் ஆன்மா தாயின் கர்பகிரகத்துள் பிண்டவடிவில் தோண்றுகிறான். மிருகங்கள் கூட பிண்டவடிவிலேயே தோண்றுகின்றன. அதனால் இவை எல்லா உயிகளின் தோற்றம் இறைவன் இயக்கம் என்பதை உணர்த்துவதே.


இறைவனை வேதமந்திர மூலமாக.. ஆகாயத்தில் இருந்து காற்றுக்கு அணுப்பி காற்றில் மூலமாக யாகத்துக்குள் அணுப்பி வைத்து யாகஅக்னியில் இருந்து நிறைகும்பத்துக்கு மாற்றி அந்த நீரை விக்ரகத்துள் அனுப்பி பஞ்சபூதத்தை அந்த விக்ரகத்துள் அடக்கியே நாம் இறைவனை வழிபடுகிறோம். அதனாலேயே பிராணபிதிஷ்டை என அழைக்கிறோம்.



Source: Sage of Kanchi

Hinduukalin Prasad

 

[P.J.]

கோபம் இருக்கும் இடத்தில்தான் குணம் இருக&

கோபம் இருக்கும் இடத்தில்தான் குணம் இருக்கும் - ஒரு விளக்கம்


இந்த வாக்கியம் எல்லோரும் அடிக்கடி உபயோகிக்கும் ஒன்றாகும். கோபம் இருக்கும் இடத்தில்தாம்பா குணம் இருக்கும், அவர் எவ்வளவு நல்லவர் தெரியுமா, நீ ஒண்ணும் மனசில வச்சுக்காதே என்று கூறுவதை கேட்டிருக்கிறோம். அதாவது யாரிடம் கோபம் இருக்கிறதோ அவரிடம் நல்ல குணம் இருக்கும் என்ற அர்த்தத்தில்தான் நாம் இதை பார்த்து வருகிறோம். ஆனால் இதன் உண்மையான அர்த்தம் இதுவல்ல.


கோபம் சண்டாளம் என்கிறது சாஸ்த்திரம். ஆகவே கோபம் கூடவே கூடாது.


குணம் நாடி குற்றமும் நாடி என்கிறார் வள்ளுவர். ஒருவருடைய குணத்தை அறிய பல வழிகள் உள்ளன. அவற்றுள் ஒன்றுதான் அவர் கோபமாக இருக்கும் சமயத்தில் அவர் பேசும் பேச்சு, நடவடிக்கை முதலியன.


ஒருவர் கோபப்படும்பொழுது அவருடைய சமநிலை புத்தி பாதிக்கப்படும், சிந்திக்கும் திறன் மங்கிவிடும். இருந்தாலும் நல்ல குணம் உடைய ஒருவர் அந்த நிலையிலும் சிறிதும் தடுமாறாமல், கடுஞ்சொல் கூறாமல் அமைதியாக அந்த சந்தர்ப்பத்தை சிறப்பாக (Diplomatic) கையாள்வார்.


அதே சமயத்தில் நற்குணம் இல்லாத ஒருவர் தீய வார்த்தைகளை அனாவசியமாக உபயோகித்தும் அடிதடிகளில் இறங்கியும் பிறரை அவமானப்படுத்தியும் மகிழ்ச்சி கொள்வர்.


அதாவது ஒருவர் கோபமாக இருக்கும் பொழுதுதான் அவரது உண்மையான குணம் வெளிப்படுகிறது.
இதைத்தான் நாம் கோபம் இருக்கிற இடத்தில்தான் குணம் இருக்கிறது என்று கூறுகிறோம்




Source: Vedabhavan

 

[Raji Ram]

கோபம் இருக்கும் இடத்தில்தான் குணம் இருக்கும் .....

Here is the situation song, P J Sir!

Adikkira Kaithaan Anaikum_

 

[gsirsri]

எதோ ஒரு பழமொழியை வைத்துக் கொண்டு, ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மாவிடம் பாடம் கேட்டு அந்த தெய்வத்தை பிரத்தியக்ஷமாக தரிசித்த அர்ஜுனன் அழுதான் என்று சொல்லுவது கொஞ்சமும் சரியில்லை என்று தாழ்மையுடன் நினைக்கிறேன். மன்னிக்கவும்.
தங்கள் அன்புள்ள நண்பன்.

 

[P.J.]

ஒருவர் செய்யும் தானங்களும் அதற்கான பலன்&

ஒருவர் செய்யும் தானங்களும் அதற்கான பலன்களும்!

மனிதன் உயிர் வாழ்வதற்கு ஆதாரமாக உள்ளது உணவு அதன்பொருட்டு பிறர்க்கு தானம் செய்தலும் அதன் பலன்களும் தானத்தில் சிறந்தது அன்னதானம். அன்னம் இட்டவீடு சின்னம் கெட்டுப்போகாது. பொன், பொருள் எவ்வளவு கொடுத்தாலும் மனம் திருப்தி கொள்வதில்லை ஆனால் ஒருவன் வேண்டுமென்று கேட்டவாயால் போதுமென்று சொல்லி மனநிறைவோடு எழுவது சாப்பிடும்போது மட்டுமே தானம் செய்த குறுகிய நேரத்திலேயே பலனை தெரியப்படுத்துவது அன்னதானம்.

சக மனிதனின் பசியை போக்குபவன் கடவுளின் தயவைப் பூரணமாகப் பெறும் தகுதியை பெறுகிறான். பசி என்னும் கொடுமை ஏழைகளின்மீது பாய்ந்து கொள்ளும் தருனத்தில் உணவிட்டு காப்பதே ஜீவகாருண்யமாகும். அன்னதானம் இடுபவரை வெய்யில் வறுத்தாது - வறுமை தீண்டாது - இறையருள் எப்பொழுதும் துணை நின்று மனதில் மகிழ்ச்சி நிலையாக குடிகொண்டிருக்கும். -

வள்ளலார்.

தானங்களும் - அதன் பலன்களும்

1. மஞ்சள் தானம் - மங்களம் உண்டாகும்
2. பூமி தானம் - இகபரசுகங்கள்
3. வஸ்த்ர தானம் (துணி) - சகல ரோக நிவர்த்தி
4. கோ தானம் (பசுமாடு) - பித்ருசாப நிவர்த்தி
5. திலதானம் (எள்ளு) - பாப விமோசனம்
6. குல தானம் (வெல்லம்) - குல அபிவிருத்தி - துக்கநிவர்த்தி
7. நெய் தானம் - வீடுபேறு அடையலாம்-தேவதா அனுக்ரஹம்
8. வெள்ளி தானம் - பித்ருகள் ஆசிகிடைக்கும்
9. தேன் தானம் - சுகம்தரும் இனியகுரல்
10. சொர்ண தானம் (தங்கம்) - கோடிபுண்ணியம் உண்டாகும்
11. தண்ணீர் தானம் - மனசாந்தி ஏற்படும்
12. கம்பளி (போர்வை) தானம் - துர்சொப்ன துர்சகுன பயநிவர்த்தி
13. பழவகைகள் தானம் - புத்ரபவுத்ர அபிவிருத்தி
14. பால் தானம் - சவுபாக்கியம்
15. சந்தனக்கட்டை தானம் - புகழ்
16. அன்னதானம் - சகல பாக்கியங்களும் உண்டாகும்.


Temple News | News | Dinamalar Temple | ?????? ???????? ?????????? ??????? ?????????!

 

[P.J.]

Origins of some of our strange customs.

​

​

Origins of some of our strange customs.​

​

​

​

1. WHY:​

Why do men's clothes have buttons on the right while women's clothes have buttons on the left?​

BECAUSE:​

When buttons were invented, they were very expensive and worn primarily by the rich. Since most people are right-handed, it is easier to push buttons on the right through holes on the left. Because wealthy women were dressed by maids, dressmakers put the buttons on the maid's right! And that's where women's buttons have remained since.​

​

2. WHY:​

Why do ships and aircraft use 'mayday' as their call for help?​

BECAUSE:​

This comes from the French word m'aidez - meaning 'help me' - and is pronounced, approximately, 'mayday.'​

​

3. WHY​

Why are zero scores in tennis called 'love'?​

BECAUSE:​

In France , where tennis became popular, the round zero on the scoreboard looked like an egg and was called 'l'oeuf,' which is French for 'the egg.' When tennis was introduced in the US , Americans (naturally), mispronounced it 'love.'​

​

4. WHY:​

Why do X's at the end of a letter signify kisses?​

BECAUSE:​

In the Middle Ages, when many people were unable to read or write, documents were often signed using an X. Kissing the X represented an oath to fulfill obligations specified in the document. The X and the kiss eventually became synonymous.​

​

5. WHY:​

Why is shifting responsibility to someone else called 'passing the buck'?​

BECAUSE:​

In card games, it was once customary to pass an item, called a buck, from player to player to indicate whose turn it was to deal. If a player did not wish to assume the responsibility of dealing, he would 'pass the buck' to the next player.​

​

6. WHY:​

Why do people clink their glasses before drinking a toast?​

BECAUSE:​

In earlier times it used to be common for someone to try to kill an enemy by offering him a poisoned drink. To prove to a guest that a drink was safe, it became customary for a guest to pour a small amount of his drink into the glass of the host. Both men would drink it simultaneously. When a guest trusted his host, he would only touch or clink the host's glass with his own.​

​

7. WHY:​

Why are people in the public eye said to be 'in the limelight'?​

BECAUSE:​

Invented in 1825, limelight was used in lighthouses and theatres by burning a cylinder of lime which produced a brilliant light. In the theatre, a performer 'in the limelight' was the centre of attention.​

​

8. WHY:​

Why is someone who is feeling great 'on cloud nine'?​

BECAUSE:​

Types of clouds are numbered according to the altitudes they attain, with nine being the highest cloud. If someone is said to be on cloud nine, that person is floating well above worldly cares.​

​

9. WHY:​

In golf, where did the term 'Caddie' come from?​

BECAUSE:​

When Mary, Queen of Scots went to France as a young girl, Louis, King of France, learned that she loved the Scots game 'golf.' He had the first course outside of Scotland built for her enjoyment. To make sure she was properly chaperoned (and guarded) while she played, Louis hired cadets from a military school to accompany her. Mary liked this a lot and when she returned to Scotland (not a very good idea in the long run), she took the practice with her. In French, the word cadet is pronounced ‘ca-day' and the Scots changed it into caddie.​

​

10. WHY:​

Why are many coin collection jar banks shaped like pigs?​

BECAUSE:​

Long ago, dishes and cookware in Europe were made of dense orange clay called 'pygg'. When people saved coins in jars made of this clay, the jars became known as 'pygg banks.' When an English potter misunderstood the word, he made a container that resembled a pig. And it caught on.


Source: Keralites net
​

 

[P.J.]

வலது காலை எடுத்து வைத்து வா

வலது காலை எடுத்து வைத்து வா


புதியதாக திருமணம் முடிந்து வீட்டுக்கு வருகிற மணமகளை, வலது காலை எடுத்து வைத்து வா என்று கூறுவதற்கு என்ன காரணம்?


மனிதன் ஒரு சமுதாய விலங்கு. அதாவது மனிதனால் ஒருபோதும் தனிமையில் வாழ முடியாது.
அப்படி வாழ்வதும் வாழ நினைப்பதும் விதிவிலக்காக கொள்ளலாமே தவிர விதியாக கொள்ள இயலாது.


சமூகமாக கூடி வாழ்வதற்காக தான் மனிதன் படைக்கப்பட்டிருக்கிறான்.


பத்துபேர் இருக்கிற ஒரு சபையில் எல்லோருக்குமான கட்டுப்பாடு உண்டு.


தனிமனித சுதந்திரம் என்ற பெயரில் நாலுபேர் முன்னால் நாம் மட்டும் தனித்த ஒரு செயலை செய்ய முடியாது, செய்யவும் கூடாது.


அப்படி செய்வதனால் பொது அமைதி கெட்டுவிடும் இதனால் தான் நமது முன்னோர்கள் நீதியை, பொது நீதி, தனி நீதி என்று இரு பகுதிகளாக பிரித்து நமக்கு தந்தார்கள்.


“உலகப்பொதுமறை” தந்த வள்ளுவன் கூட, உலகத்தவரோடு ஒட்டி உறவாடி செல்லாதவன், பலவிதமான கல்வியை கற்றிருந்தாலும் பயனில்லை என்று கூறுகிறார்.


நாலுபேர் ஒரு பாதையில் போகும் போது நாமும் அதை கடைபிடிக்க வேண்டும் தனிபாதை போட நினைத்தால் தடுமாற வேண்டிய சூழல் வரும்.


நாம் வாழுகிற இந்த பூமி வலது புறமாகவே சுற்றுகிறது.


இதனோடு சேர்ந்து மற்ற கிரகங்களும் வலது முகமாக தான் நகர்கின்றன.


நீனும் அதைபோலவே உலகம் போகிற பாதையில் சேர்ந்து இணைந்து போக வேண்டும் என்பதை நினைவுபடுத்தி வலியுறுத்தி காட்டுவதற்காகவே வலது காலை எடுத்து வைத்து வா என்று சொன்னார்கள்.


My Blog- K Hariharan

 

[P.J.]

What the “Sleep” In Your Eyes Is

What the “Sleep” In Your Eyes Is

“Sleep” is a type of “rheum”, which is the name for discharge from your nose, mouth or eyes during sleep. More specifically, eye rheum is known as “gound”. Gound is made up of a mixture of dust, blood cells, skin cells, etc. mixed with mucus secreted by the conjunctiva, as well as an oily substance from the meibomian glands.


The meibomian glands are a type of sebaceous gland that line the rim of the eyelids with about fifty on the top and twenty five on the bottom of each eye. They secrete an oily substance called meibum that performs a variety of functions including: helps seal your eyes in an air tight fashion when they are closed; prevents tears from spilling onto your cheeks; and helps keep tears that coat your eyes from evaporating. It is this oily substance that is one of the primary components in gound, mixed with mucin from the conjunctiva and various foreign particles in your eye.


Normally, when you are awake, the gound is naturally washed away via tears and the blinking motion. However, as you sleep, you obviously don’t blink so the meibomian secretions and other components of the gound tend to gather in the corners of your eyes, as well as along your eye lines and dries out, creating hard yellow-ish “eye boogers”.


If you liked this article, you might also enjoy:

• What Causes Eye Floaters
• What Those Nasty White Chunks You Sometimes Get in Your Throat Are
• Why Getting Kicked in the Balls Causes Pain in the Abdomen
• Why Some People are Right Handed and Some Left Handed
• Why Doctors Have Men “Turn Their Heads and Cough” During Physicals

Bonus Facts:

• The round pinkish area on the inner part of the eye is actually made up of two distinct parts, the caruncula lachrymalis, which is the bulging section that secretes tears, and the plica semilunaris, which is the crescent moon-shaped part that is thought to be a remnant of a “third eyelid” often seen in birds and certain other animals, making it a vestigial organ.
• For most people, gound isn’t a big deal. However, for some with overactive glands or underachieving tear ducts, the gound can actually cause the eye to be sealed shut.
• The best way to “un-glue” eyes sealed shut by gound is to take warm water and wet a washcloth and then gently wash the eyes until you are able to open them. Alternatively, you can take a cotton ball and soak it in warm water mixed with a small amount of salt (a teaspoon or so) and rub it along the area that’s sealed shut by the gound. Next, you can use a cotton swab to carefully remove the remaining gound from your eye lids. If you can manage to get to the shower, you can also simply just allow the steam and the hot water to naturally moisten the gound until you are able to open your eyes.

What the "Sleep" In Your Eyes Is

 

[P.J.]

What draws people to religion? What is it good for?

What draws people to religion? What is it good for?



The most important point is in all likelihood an intuition in human beings that there is a higher, unfathomable power that is the cause for this vast universe and is also the cause for our own existence. Further, there is an intuition that this power somehow knows us and even guides us in life by this small voice of our conscience. There is an inner communion possible, be it through prayer or a feeling of awe.


This intuition makes sense. It is natural and does not require the label of “religion” and for many thousands of years it never had this label. The logical consequence of this intuition was to search for that power in oneself and outside. It prompted people to become mystic sand scientists who pondered on what is true. We know that this went on for ages in the Indian subcontinent as many invaluable ancient texts are preserved.


However, in the last 2000 years of the long human history, this intuition that there is a higher power was exploited to promote ideologies that claim supremacy and strive for world dominion. An elaborate story was invented about this higher power. It was called “God, the Father”, and it was claimed he had one son and had sent this son down to earth, etc.To make matters worse, it was declared that this story is the only truth, and everyone has to believe it. As soon as Christianity became state religion of the Roman Empire, its followers rolled over mystically inclined locals and forced their belief on the people of vast areas in Middle East, North Africa and Europe.


A few hundred years later, another story was woven around this higher power. It was claimed that this power has spoken again through a prophet, and this was for the very last time that it has made its Will known. No more direct message from the highest power in future. Unfortunately, here too, this story was declared as the only truth and everyone has to believe in it.
It did not take long and the followers of those two different stories were at each other’s throat with each one claiming that the highest power wants everyone to believe their story and not that of their rival. Obviously, the highest power was misused as a front for gaining world dominion.The second story got in many areas soon the upper hand “with fire and sword”, as we can unfortunately vividly imagine. And of course, it did not bypass the wealthiest land on earth at that time – India.


Both these stories were called “religions”. In fact, Christianity and Islam are the main religions that come immediately to one’s mind when one hears “religion”. Hinduism is often not even mentioned when religions are listed, and this should be taken as a compliment.


In the Indian tradition, the intuition that there is a higher power was not exploited to enforce belief in one story as the absolute truth and to rule the world. Here, not one story, but innumerable stories developed. These stories exist peacefully side by side. Devotees of Ram, Krishna, Shiva, Ganapathi, Devi, etc., are reminded that they must never be narrow-minded as Ram himself worshipped Shiva, etc.


In India the natural, mystical path was pursued. The Rishis pondered deeply and came up with profound insights. They defined absolute truth as That which is always – in past, present, future, and which shines out of itself. Is there anything that fits this definition, as the whole universe obviously does not qualify as being absolutely true? Yes, there is, the Rishis declare: Pure, thought-free consciousness is absolutely true. But to really know this as true, everyone needs to find out in himself.


Neither Christianity nor Islam has a solid philosophical basis. They consider as absolutely true what simply cannot be absolutely true: a story about the Highest does not qualify as That which always is, as it depends on thoughts. Further, the claim that the Highest, by whatever name it is called, is a separate entity apart from creation is scientifically not tenable.
Only the Hindu tradition is solidly grounded and does not have to fear scientific discoveries. In fact, it is supported by and can lead to further scientific discoveries, as western scientists found out and took advantage of, for example in nuclear physics.


Not surprisingly, those religions, which don’t have a solid philosophical basis, rely on force and on catching young, impressionable minds. They expanded their reach by violence and kept their flock in check by brainwashing children and by threatening the adults with severe punishment if they dared to disagree with the story/ dogma that had to be accepted blindly as truth.


Ever since Christianity lost its power to enforce blasphemy laws and punish heretics, it lost followers. Nobody knows how many Muslims would leave Islam, if heretics were not punished and there were no blasphemy laws in place.
In contrast, the Hindu tradition has no blasphemy laws and does not need any. Its philosophical basis is solid. Even in the face of danger to one’s life under Muslim rule and of being exposed to ridicule under British rule, most Hindus held on to their tradition.


However in independent India, an insidious teaching that “all religions are the same and deserve respect” did a lot of harm and enticed many to convert for some benefits. “Respecting other religions” was said to be in tune with Hindu values, not realizing that it meant respecting those whose explicit goal is to wipe out Hindus.


Clearly, something is wrong with religions that need to threaten their followers with grave consequences, whether in this life or in the afterlife, if they dare to question the story they have been told to believe as the only truth. Further something is clearly wrong with the claim that the Highest is partial towards one group and will be exceedingly cruel to all others in his creation – letting them burn in hellfire for ever and ever.


Some Christians realized this and also dared to say it. Voltaire suffered in prison for his outspokenness. One of his comments is still highly relevant. He said, “Those who can make you believe absurdities, can make you commit atrocities.”
Mark Twain also called the bluff of the organized, dogmatic religion. He said, “Religion was born, when the first conman met the first fool.”


However, dogmatic religions are still going strong. Too few people question. Too few dare to look closely. Too few object to the outrageous claims that are made. Is it not outrageous to claim that Hindus, Buddhists, Jains, Sikhs, will burn in hell if they don’t convert? If a cricketer is not allowed to say this on the field, why are preachers allowed to spread this “absurdity” all over? Does it not encourage those who believe it to commit atrocities?


Those who had the good fortune to grow up in the Indian traditions, which allow freedom of thought and a genuine enquiry into truth, need to be alert and guard this freedom. If this freedom is lost, humanity will be truly miserable.

What is Religion good for? | MARIA WIRTH

 

[P.J.]

Why Hanuman ji likes sindoor?

Why Hanuman ji likes sindoor?


One day, Hanuman noticed that Sitaji wore a red powder (sindoor) in
the parting of Her hair. Curious, Hanuman enquired, what it was that
She was wearing. " Dear Hanuman, it is sindoor that I am
wearing"" , . "What is sindoor and why was it so important?" asked
Hanuman. Sitaji Replied ' Sindoor is an auspicious symbol for a
Sumangali and it is worn by a married woma to show her love and
devotion to her husband and also by wearing this i am praying for my
lord's long life. '

On hearing this, Hanumanji smeared 'sindoor' all over his body -from
head to foot- Hanumanji was 'red' all over and then he approached Sita
mata and Sita mata was totally taken aback and she asked Hanumanji what
was this all about? Hanumanji replied 'Sitaji, i am sri rama's devoted
servant. by putting a little sindoor in the parting of your hair, you
are praying for your lord's well being. i want tp pray for my lord's
immortality ( chiranjeevi) by applying sindoor on my whole person;"
That is why , in north indian templ;es, you will always see Hanumanji's
vigraha decorated with 'sindoor' !

https://groups.yahoo.com/neo/groups/advaitin/conversations/messages/29428

 

[P.J.]

விநாயகரும் தமிழ் கடவுளே

விநாயகரும் தமிழ் கடவுளே

முருகரை நாம் தமிழ் கடவுள் என்று கூறுவோம். ஆனால் ஏனோ அவர் அண்ணனை அவ்வாறு கூறுவதில்லை. அருணா கிரி நாதர் விநாயக பெருமானையும் தமிழ் கடவுள் என்கிறார்.

அவர் அருளிய கைத்தல நிறைகனி, அப்பமோ டவல்பொறி என்னும் பாடலில்

முத்தமிழ் அடைவினை, முற்படு கிரிதனில், முற்பட எழுதிய முதல்வோனே என்று குறிப்பிடுகிறார்.


காஞ்சி மாமுனி அருளிய தெய்வத்தின் குறள் ஏழு பாகங்களையும் வாசித்தோருக்கு இதன் அர்த்தத்தை அடியேன் சொல்லி அறிய வேண்டியது இல்லை. தெரியாதார்க்கு.


முத்தமிழ் அடைவினை [இயல், இசை, நாடகம்] ஆகிய முத்தமிழையும் முற்படு கிரிதனில் [ மேரு மலையில்] முற்பட எழுதிய முதல்வோனே. [வியாசரின் பாரதத்தை எழுதும் முன்னே] எழுதிய முழு முதற் கடவுளான விநாயக பெருமானே.


?????????? ????? ?????? | harikesanallur's spiritual Blog

 

[P.J.]

Why does Hinduism have so many Gods?

Why does Hinduism have so many Gods?

One Para Brahmam with many Deavatas (Gods) and many Demi-Gods:

Within Hinduism a large number of personalities, or 'forms', are worshipped as murtis. These beings are either aspects of the supreme Brahman, avatars of the supreme being, or significantly powerful entities known as devas (Indra, Agni and others).

The exact nature of belief in regards to each deity varies between differing Hindu denominations and philosophies. Often these beings are depicted in humanoid, or partially-humanoid forms, complete with a set of unique and complex iconography in each case. In total, there are 330,000,000 (33 crores or 330 million) of these supernatural beings in various Hindu traditions.

Mr. hazirahkatrina quoted verses, partially and taking here and there, to make false satatements.

One can read the following and can understand that;
Hindhus can worship One God Para Brahmam and many Gods and Demi-Gods according to Hinduism Scriptures:

1) Chandogya Upanishad:

VI-2-1 “Ekam Evadvitiyam”
“He is one only without a second.”

VI-2-1 ‘In the beginning, dear boy, this was Being alone, one only, without a second. Some say that, in the beginning, this was Non-being alone, one only, without a second. From that Non-being arose Being.’

Para Brahmam with many forms, like clay in pots, Gold in ornaments and Iron in Ironware:
VI-1-4: ‘Dear boy, just as through a single clod of clay all that is made of clay would become known, for all modifications is but name based upon words and the clay alone is real;
VI-1-5: Dear boy, just as through a single ingot of gold, all that is made of gold would become known, for all modification is but name based upon words and the gold alone is real;
VI-1-6: Dear boy, just as through a single nail-parer all that is made of iron would become known, for all modification is but name based upon words and the iron alone is real – such, dear boy, is that teaching.’

From Paramatma - Agni, Fire God, Varuna, water God:
VI-2-3: ‘That Being willed, "May I become many, may I grow forth." It created fire. That fire willed, "May I become many, may I grow forth". It created water. Therefore whenever a man grieves or perspires, then it is from fire that water issues.'

2) Shwetashvatara Upanishad:

Para Brahmam:

IV-19 “Na tasya pratima asti”
“There is no likeness of Him”.

IV-19: 'No one can grasp Him (Para Brahmam) above, or across, or in the middle. There is none equal to Him whose name is great glory.'

Many Many Gods:
IV-2: 'That Itself is the fire, That is the sun, That is the air, That is the moon, That is also the starry firmament, That is the Brahman, That is the waters, That is Prajapati.'

On Gods and Rishis:
V-6: 'He lies hidden in the Upanishads, which form the essence of the Vedas. Him the Hiranyagarbha knows as the source of Himself and the Vedas. Those gods and seers who realized Him in former days became identified with Him, and verily became immortal.'

From Paramatma, many forms with attributes:
V-12: 'The embodied self chooses many forms, gross and subtle, based on the qualities belonging to himself, to the actions, and to the mind. The cause of their combination is found to be still another.'

Para Brahmam:
VI-9 “Nacasya kascij janita na cadhipah”
“Of Him there are neither parents nor Lord.”

VI-9: 'No one in the world is His master, nor has anybody any control over Him. There is no sign by which He can be inferred. He is the cause of all, and the ruler of individual souls. He has no parent, nor is there any one who is His lord.'

Creation of Brahma:
VI-18 &19: 'He who at the beginning of creation projected Brahma (Universal Consciousness), who delivered the Vedas unto him, who constitutes the supreme bridge of immortality, who is the part- less, free from actions, tranquil, faultless, taintless and resembles the fire that has consumed its fuel – seeking liberation I go for refuge to that Effulgent One, whose light turns the understanding towards the Atman.'

3) Rig Veda:

Praise of Indra:

(i) Rig Veda Book 8, Hymn 1, Verse 1:

“मा चिदन्यद वि शंसत सखायो मा रिषण्यत |
इन्द्रमित्स्तोता वर्षणं सचा सुते मुहुरुक्था च शंसत ||”

‘ma cidanyad vi śamsata sakhayo ma risanyata |
indramitstota vrsanam saca sute muhuruktha ca samsata’ ||

‘GLORIFY naught besides, O friends; so shall no sorrow trouble you.
Praise only mighty Indra when the juice is shed, and say your lauds repeatedly’

(ii) Rig Veda Book 6, Hymn 45, Verse 16 & 17:

“य एक इत तमु षटुहि कर्ष्टीनां विचर्षणिः |
पतिर्जज्ञे वर्षक्रतुः ||
यो गर्णतामिदासिथापिरूती शिवः सखा |
स तवंन इन्द्र मर्ळय ||”

ya eka it tamu stuhi krstinam vicarsanih |
patirjajne vrsakratuh ||
yo ghrnatamidasithapirūtī śivah sakha |
sa tvamna indra mrlaya ||

16 Praise him who, Matchless and Alone, was born the Lord of living men,
Most active, with heroic soul.
17 Thou who hast been the singers' Friend, a Friend auspicious with thine aid,
As such, O Indra, favour us.

Many Gods (with Kula Deiva and Ista Devtha) and a Guru guide us to Para Brahmam and this is the easy and the right path.


Sri Vidya Rajagopalan
Source:https://answers.yahoo.com/question/index?qid=20091020064142AA7HIxe

 

[P.J.]

பஞ்சபூதங்களின் ஆளுமை நேரம்!!!

பஞ்சபூதங்களின் ஆளுமை நேரம்!!!

பஞ்சபூதங்களின் ஆளுமை ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொருகாலமாக நமக்கு வரும். அதனை தெரிந்துக்கொண்டு நாம்பல்வேறு விசயங்களுக்கு பயன்படுத்தலாம். அந்தவிபரங்களை வரும் பதிவுகளில் நான் தருகிறேன்.
ஒவ்வொரு நாளும் பஞ்சபூத ஆளுமை பகல் நேரத்தில்

காலை 6 - 8:24 ஆகாயம்
காலை 8:25 - 10.48 வாயு
காலை 10:49 - 1:12 நெருப்பு
பிற்பகல் 1:13 - 3:36 நீர்
பிற்பகல் 3:37 - 6:00 நிலம்

ஒவ்வொரு நாளும் பஞ்சபூத ஆளுமை இரவு நேரத்தில்

மாலை 6.00 - 8:24 நிலம்
இரவு 8:25 - 10:48 நீர்
இரவு 10:49 - 1:12 நெருப்பு
நள்ளிரவு 1:13 - 3:36 வாயு
நள்ளிரவு 3:37 - 6:00 ஆகாயம்
அதிகாலை 3:37 மணி முதல் 6:00 மணி வரை

இது மிகவும் சாத்வீகமான நேரம். யாகம் செய்வதற்க்கு மற்றும்காயத்ரி மந்திரம் செய்வதற்க்கு உகந்த நேரம். பஞ்சபூதத்தில்ஆகாயத்தை குறிக்கும் நேரம் இது. ஆகாயம் என்பதுவெட்டவெளி. இந்த வெட்டவெளியைப் பற்றி சிவமேபகுதியல் நாம் நிறைய பார்த்திருக்கிறோம். அமுதம் போன்றநேரம் இது. ஆத்மாவிற்க்கு பலத்தை அதிகப்படுத்தும் நேரம்இது. கண்டிப்பாக இந்த நேரத்தில் நீங்கள் தூங்ககூடாது.தியானம செய்வதற்க்கு நல்ல நேரம் இதுதான். உங்களுக்குநல்ல குழந்தைகள் கிடைக்க வேண்டும் என்றால் இந்தநேரத்தில் உடல்உறவை வைத்துக்கொண்டால் நல்லது.

காலை 6:01 மணி முதல் 8:24 மணி வரை

காலை 6:00 மணிக்கு குளிர்ச்சியான நேரம். அஸ்திவாரக்கல்நாட்ட சிறப்பான நேரம். வீடு கட்ட அடிக்கல் நாட்டினால்குடியிருப்பவரின் மனம் குளிர்ந்து இருக்கும். இந்த நேரத்தில்நட்சத்திர தோஷம், திதி தோஷம், கிழமை தோஷம் எதுவும்கிடையாது, தியானம் ,காயத்ரி ஜபம், ஆசனம், பிரணாயாமம்ஆகியன செய்ய உத்தம நேரம்.

காலை 8:25 மணி முதல் 10:48 மணி வரை

தான தர்மம் செய்வதற்க்கு இந்த நேரம் உகந்தது. இந்தநேரத்தில் தானதர்மம் செய்யும்பொழுது உங்களுக்குபுண்ணியம் அதிகமாக வரும். இந்த நேரத்தில் நீங்கள்எப்படியாவது பிறர்க்கு தானம் செய்திடவேண்டும். இந்தநேரத்தில் தானம் செய்யும்பொழுது புண்ணியம் இருமடங்காகஉயரும்.
காலை 10:49 மணி முதல் மதியம் 1:12 மணி வரை

இந்த நேரத்தில் கண்டிப்பாக ஒவ்வொரு மனிதனும் உழைக்கவேண்டிய நேரம் இது. உழைத்து அதில் இருந்து வரும்வருமானத்தில் சாப்பிடவேண்டும். முதியோர் கூட இந்தநேரத்தில் சின்ன வேலையாவது செய்ய வேண்டும். வேலைசெய்யாமல் இருத்தல் கூடாது.

மதியம் 1:13 மணி முதல் மாலை 3:36 மணி வரை

இறந்துபோனவர்கள் மூதாதையர் பூமியில் உலவும் நேரம்.இந்த நேரத்தில் பித்ருக்களுக்குத் திவசம் திதி தர்ப்பணம்முதலியவைகளைச் செய்தல் வேண்டும். இறந்துபோனஆத்மாக்கள் உலவும் நேரம் என்பதால் அதிகப்பட்சமாகவெளியில் செல்லகூடாது என்பார்கள். அவசர உலகத்தில் யார்இது எல்லாம் பார்க்கிறார்கள். இந்த நேரத்தில் இறந்தவர்களைவீட்டில் இருந்து எடுக்ககூடாது. அப்படி எடுத்துச்சென்றுஎரித்தல் அல்லது புதைத்தல் செய்தால் அந்த வீட்டில்மீண்டும் மரணம் ஏற்படும்.
மாலை 3:37 மணி முதல் மாலை 6:00 மணி வரை

இந்த நேரத்தில் நீங்கள் ஆன்மீக விசயங்களை பற்றிசொற்பொழிவை கேட்கலாம். இந்தநேரத்தில் ஞானத்தைப்பற்றி பேச்சை கேட்டால் உங்களுக்குநல்ல ஆன்மீக அனுபவங்கள் ஏற்படும்.
மாலை 6:00 மணி முதல் இரவு 8:24 மணி வரை

இந்த நேரத்தில் எல்லாக் கோயில்களிலும் வழிபாடு நடக்கும்.பிரம்மமுகூர்த்த நேரம் என்றும் இதனை சொல்லுவார்கள்.தியானம் செய்ய இந்த நேரத்தை பயன்படுத்தலாம். உங்களின்வீட்டில் விளக்கேற்றி வழிபாடு செய்ய வேண்டும்.

இரவு 8:25 மணி முதல் 1:12 மணி வரை
வடநாட்டில் இந்த நேரத்தில் திருமணம் செய்வார்கள்.மந்திரத்தை கற்றுக்கொள்ள உகந்த நேரம். கூடுவிட்டுக் கூடுபாய்தல் போன்ற வித்தைகளை செய்யகூடிய நேரம் இது.
இரவு 10:49 மணி முதல் 1:12 மணி வரை

சித்து விளையாட்டுக்களை கற்றுக்கொள்ள கூடிய நேரம் இது.மாந்தீரிக மந்திரங்கள் செய்யகூடிய நேரம் இது. தொலைவில்உள்ள பொருட்களை அருகில் வரச்செய்தல். விரும்புகிறபோகங்களை இருக்கும் இடத்திற்கே வரவழைத்துஅனுபவித்தல் ஆகிய சித்துகளை கற்றுக்கொள்ளவும் இந்தநேரத்தில் செய்யலாம். பகைவர்களை தன் வசப்படுத்துதல்வயது ஏறாமல் எப்பொழுதும் இளமையாக இருக்குமாறுசெய்தல் போன்றவற்றிற்க்கு இந்த நேரம் உகந்தது.

நள்ளிரவு 1:13 மணி முதல் 3:36 மணி வரை
மனிதன் பலவீனமாக இருக்கின்ற நேரம் இது. துர்சக்திகள்அதிகமாக நடமாட்டம் உள்ள நேரம் இது. இந்த நேரத்தில்நாய்கள் குழைத்தால் அது துர்சக்திகள் வருகின்றன என்றுஅர்த்தம்.


???????????? ????????? ???-?????? ?????

 

[P.J.]

கோவிலுக்கு ஏன் செல்ல வேண்டும் ?

கோவிலுக்கு ஏன் செல்ல வேண்டும் ?

கடவுள் தூணிலும் இருப்பார் துரும்பிலும் இருப்பார் தானே, பின் ஏன் கோவிலுக்கு செல்ல வேண்டும் . வீட்டிலேயே கடவுள் படம் உள்ளதே வீட்டிலேயே கடவுளை வணங்கலாமே என்று பலர் நினைபதுண்டு ,அவர்களுக்கான பதிவு தான் இது . முன்னோர்கள் ஏன் கோவில் வழிபாட்டு முறை கொண்து வந்தார்கள் என்று பார்போம்



சூரிய ஒளி என்பது இந்த பூமி முழுவதும் இருக்கும் . ஆனால் அதே சூரிய ஒளி ஒரு லென்ஸ்ன் கீழ் குவியும்போது போது அபிரிமிதமான ஆற்றலை கொடுக்கும் .பசுவுக்கு உடல் முழுவதும் ரத்தம் இருந்தாலும் தான் கன்றுக்கு கொடுக்க மடியில் மட்டுமே பால் சுரக்கும் .அதே போல் இறைநிலை எல்லா இடங்களிலும் இருந்தாலும் .கோவில்களில் அதிகபடியான ஆற்றல் குவியும் வண்ணம் சிலையை செப்பு தகடு மற்றும் பல சடங்குகளை செய்து அங்கே பிரதிஷ்டை செய்து உள்ளார்கள் . அங்கே சென்று வழிபடுவதால் இறை ஆற்றலும் கிடைக்கும் .மேலும் சம்பர்தாயம் என்னும் பெயரில் பல அறிவியல் பூர்வமான சடங்கு முறைகளை அங்கே வைத்து நாம் உடலில் உள்ள நோய்களை போக்குவதற்கும் ,மனம் ஒருநிலை படுவதற்கும் பல சடங்கு முறைகளை ஏற்படுத்தி உள்ளனர்.



நாம் உடலில் உள்ள நோய்களை போக்குவத்தர்க்கு பல சம்பரதாய முறைகள் உள்ளன ,முதலில் நாம் கோவிலுக்கு உள்ளே செல்லும் போது செருப்பை கழற்றி விட்டு செல்லுவோம் ,அது எதற்கு என்றால் நாம் காலின் கீழ் பாதத்தில் நோயை குணபடுத்தும் பல வர்ம புள்ளிகள் உள்ளன அக்குபஞ்சர் மருத்துவரிடம் கேட்டு பாருங்கள் சொல்லுவார்கள் .உடலில் உள்ள எல்லா உறுப்புகளுக்கும் நிவாரணம் கொடுக்கும் எல்லா புள்ளிகளும் அங்கே உள்ளன அக்கால .நாம் கோவில்களை சுற்றி கருங்கற்களை பதித்து வைத்து இருப்பார்கள்.வெறும் காலுடன் கோவிலை சுத்தும் போது நாம் கால்களில் உள்ள வர்மபுள்ளிகளை அழுத்துவதன் மூலம் உடலில் உள்ள பல நோய்கள் நமக்கே தெரியாமல் குணமாகும்.


மேலும் தோப்பு கரணம் போடும் போது நம் காதுகளை இழுத்து உக்காந்து எந்திரிக்கும் போது நாம் மூளை பகுதி சுருசுறுபாகும் .அன்று முழுவதும் சுறுசுறுப்பாக இயங்குவோம் .உடம்பில் உள்ள எல்லா நரம்புகளையும் இழுத்து சோம்பல் இல்லாமல் இருக்கும்.மேலும் குழந்தை இல்லாதவர்கள் விடியற்காலை அரசமரத்தை சுத்தும் போது அரசமரத்தின் விதையை மிதித்தும் மரத்தின் காற்றை சுவாசிக்கும் போதும் கற்பப்பை வலு பெற்று குழந்தை பாக்கியம் கொடுக்கும்.துளசி இலை போட்ட திர்த்ததை குடிக்கும் போது வயிறு சம்பந்த பிரச்னைகள் சரியாகும் ..இதே போல் பல சடங்குகளை சொல்லி கொண்டே செல்லலாம் .


இறைவனை வழிபட மனதை ஒருநிலை படுத்த வேண்டும் . மனஒரு நிலை என்பது நாம் உடலில் உள்ள பஞ்சேந்திரியங்கள் என்னும் கண் காது மூக்கு வாய் தோல் இவை அனைத்தும் ஒரு நிலைபடுத்தி கடவுளை வழிபாடு செய்ய வேண்டும் .மன ஒரு நிலைபடுத்த கோவிலில் ஒரு சடங்கு செய்வார்கள் .அதாவது திரையை விலக்கி கடவுளை காண்பிக்கும்போது நாம் கண்ணின் கவனம் சிதறாமல் இறைவனை காண வேண்டி தீபாராதனை காட்டுவார்கள், காதின் கவனம் சிதறாமல் இருக்க மணி அடிப்பார்கள் , மூக்கின் கவனம் சிதறாமல் இருக்க ஊது பக்தி வாசனையும் ,வாய்க்கு பிரசாதமும், தோலுக்கு எல்லார் உடலிலும் படும்படி திர்த்தம் தெளிப்பார்கள்


இப்படி நாம் ஐம்புலன்களையும் ஒரே செயலில் மனதை ஒரு நிலை படுத்தி கவனம் சிதறாமல் இறைவனை வேண்ட வேண்டி அந்த சடங்கை செய்வார்கள் . ஆனால் விட்டில்கள் கடவுளை குப்பிடும் போது ஐம்புலன்களில் எதாவது ஒன்று கவனம் சிதறி விடும் மனம் ஒரு நிலைபடாது. நோய்கள் குணமாகவும் மனதை ஒருநிலை படுத்தி இறைவனை வழிபடவும் தான் முன்னோர்கள் கோவில் வழிபாட்டை வழியுருத்தி வந்தனர்



Source

Sage of Kanchi

Hindukkalin Prasad

 

[P.J.]

Surya Bhaghawan

Surya Bhaghawan

ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில், ஸ்ரீகிருஷ்ணரே, சூரிய பகவானின் பெருமைகளை, தன் புத்திரர்களுள் ஒருவனாகிய சாம்பனுக்கு உபதேசிக்கிறார். சூரியனை முழுமுதல் கடவுளாகப் போற்றும் பவிஷ்ய புராணத்திலும் இந்த நிகழ்வு காட்டப்படுகிறது.



பவிஷ்யபுராணத்தின்படி, துர்வாசமுனிவரால் சபிக்கப்பட்டு நோயால் பீடிக்கப்பட்ட சாம்பன், ஸ்ரீகிருஷ்ணரை அணுகி, யாரை வழிபட்டால் சாப விமோசனம் கிடைக்கும் என்று கேட்ட பொழுது, சூரியனை வழிபடுமாறு கூறும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் பின்வருமாறு கூறுகிறார்……..


'சூரியனே அனைத்துத் தேவர்களுள்ளும் உயர்ந்தவர். அவரே உயிரினங்களின் எல்லா செயல்களுக்கும் சாட்சியாவார். எல்லா தேவதைகளுக்கும் அதிபதி அவரே. இவ்வுலகின் ஆதாரம் அவரே. சூரிய தேவனே, பிரம்மாவாக சிருஷ்டியையும், விஷ்ணுவாக உலகைக் காத்தலையும், பரமசிவனாக பிரளய காலத்தில் ஒடுக்குதலையும் செய்கிறார். அனைத்து தேவர்களும், சித்தகணங்களும், யோகிகளும் அவரையே தியானிக்கிறார்கள். . நான்கு வேதங்களும் சுயரூபமெடுத்து அவரையே துதிக்கின்றன.


சூரியனாலேயே மழை பொழிகிறது. அவராலேயே, காலச்சக்கரம், பகல், இரவு, நாள், மாதம், வருடம் எனச் சுழல்கிறது. அவராலேயே பருவகாலங்கள் ஏற்படுகின்றன. வாயுவை எல்லா இடங்களிலும் வியாபித்திருப்பது போல், சூரிய பகவானும் எல்லா இடத்திலும் வியாபித்துள்ளார்.


இவ்வாறு சூரிய பகவானின் பெருமைகளை சாம்பனுக்கு விரித்துரைக்கிறார் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர்.
நிர்க்குணப் பரப்பிரம்மமான சூரிய பகவானே, ‘த்வாதச (பன்னிரெண்டு) ஆதித்யர்க’ளாக, பன்னிரெண்டு வடிவங்களை எடுத்துக் கொண்டு, பன்னிரெண்டு வகையான செயல்களைப் புரிகிறார். த்வாதச ஆதித்யர்கள் பின்வருமாறு.


1. தேவர்களைக் காக்கும் இந்திரன். மேகத்தைக் கட்டுப்படுத்துபவர் சூரியபகவான். சிம்ம மாதமாகிய ஆவணி மாதச் சூரியனின் திருநாமமே இந்திரன்.

2. படைக்கும் தொழிலைச் செய்யும் தாதா. இந்த திருநாமம் கொண்ட சூரியன், உயிர்களின் தோற்றத்திற்குக் காரணமான வெம்மையைத் தருபவர். மாதங்களில், இவர் சித்திரை மாதத்திற்கு உரியவராகக் கருதப்படுகிறார்.

3. உலகத்தில் மழையைப் பொழிவிக்கும் பர்ஜன்யன். நீர் நிலைகளில் இருக்கும் நீரை அமுதமென அள்ளி மேகமாக்கித் தருபவர் இவரே!. இவர் பங்குனி மாதத்துக்கு உரியவராகக் கருதப்படுகிறார்.

4. உணவுப்பொருள்களை விளைவித்து அருளும் பூஷா.விதைத்த விதைகள், பூமியில் முளைக்கத் தேவையான அளவு வெப்பத்தை அளிப்பவர் பூஷா. மாசிமாதச் சூரியனே பூஷா.

5. மூலிகைகளின் சக்தியாக இருந்து நோய்களைப் போக்கும் துவஷ்டா. இவர் ஐப்பசி மாதத்திற்கு உரியவராகக் கருதப்படுகிறார். அடைமழை மாதமான ஐப்பசியில், நோய் நொடிகள் அண்டாதிருக்க அருளுபவர் இவரே.

6. உயிர்களை இயங்கச் செய்யும் அர்யமான். ‘வைகாசி வாய் திறக்கும்’ என்று தொடங்கி, வீசும் காற்றின் அளவைக் குறித்துச் சொல்லப்படும் பழமொழிகளை நாம் அறிவோம். மிதமான காற்றுக்குத் தலைவன் அர்யமான். வைகாசி மாதச் சூரியனின் திருநாமம் இதுவே.

7. உயிர்களுக்கு நலம் வழங்கும் பகன். உயிரினங்களின் உடலில் உயிர் தங்கியிருக்க வெம்மை தேவைப்படுகிறது. இந்த வெம்மை இல்லாவிட்டால் உடல் குளிர்ந்துவிடும். அத்தகைய வெம்மையைத் தரும் பகலவனின் திருநாமமே இது. மாதங்களில் இவர் தைமாதச் சூரியனாக அறியப்படுகிறார்.

8. உயிர்களிடத்தில் ஜடராக்னி ரூபத்தில் இருந்து, உண்ணும் உணவின் ஜீரண சக்திக்கும், உடல் வெப்பம் சீராக இருக்கவும் உதவும் விவஸ்வான். எல்லா வகையான அக்னிக்கும் ஆதாரம் இவரே. மாதங்களில் இவர் புரட்டாசி மாதத்துக்குரியவராகக் கருதப்படுகிறார்.

9. தீய எண்ணங்களையும் தீய சக்திகளையும் அழிக்கும் விஷ்ணு. பரம்பொருளின் எங்கும் நிறைத் தன்மையே விஷ்ணு. பகலவனின் பிரகாசம் போல் தீப ஒளி நிறையும் கார்த்திகை மாதத்திற்கான‌ சூரியனே விஷ்ணு என்று அறியப்படுகிறார்.

10. வாயுக்களின் வடிவிலிருந்து உயிர்களுக்கு உதவும் அம்சுமான். இதமான வெப்பம் தருபவரே அம்சுமான். பனி நிறைந்த மார்கழி மாதத்திற்கான சூரியனே அம்சுமான்.

11. நீர் வடிவிலிருந்து உயிர்களுக்கு உதவும் வருணன். ஆடியில் வீசும் பெருங்காற்றுக்கு அதிபதி இவரே. ஆகவே ஆடி மாதச் சூரியனே வருணன் என்று அறியப்படுகிறார்.

12. உயிர்களின் நலனுக்காக, சந்திரபாகா நதிக்கரையில் தவமியற்றும் மித்திரன். கடலரசனின் இயக்கங்களைக் கட்டுப்படுத்தி உயிர்களுக்கு உற்ற தோழனாக விளங்குபவர். சந்திரபகவான் இவராலேயே ஒளி பெறுகிறார். மாதங்களில், ஆனி மாதச் சூரியனே மித்ரன் என்று புகழப்படுகிறார்.


பாரசீகத்தைச் சேர்ந்த பார்சி வகுப்பினர் சௌரமதத்தைச் சேர்ந்தவர்களாகக் கருதப்படுகிறார்கள். காலப்போக்கில், இம்மதம், சைவ, வைணவத்தில் கலந்து விட்டது. எனினும், சூரிய வழிபாடு இன்றளவும் உள்ளது. ஸ்ரீ சூரிய பகவான், தம்மை விடிய‌ற் காலையில் வணங்கி வழிபடுவோருக்கு, ஆரோக்கியம், நினைவாற்றல், வெற்றி, புகழ் யாவும் வழங்கி வாழ்வாங்கு வாழவைக்கிறார் என்பது கண்கூடான உண்மை.





vThinkTank ? Surya Bhaghawan

 

[P.J.]

Beginning Bhakti Early: The Inspiring Life of Dhruva

Beginning Bhakti Early: The Inspiring Life of Dhruva


Long long ago there ruled a king named Uttanapada who had two wives - one was Suniti and the other was Suruchi. The wife who is ethical is called Suniti. A king should walk the ethical path. The wife, who pleases the king by agreeing to his every whim is called Suruchi. Unfortunately, it was but natural for the king to be inclined towards the latter. From each wife he had a son. Suniti’s son was Dhruva, and Suruchi’s son was named Uttam.


One day, the king was indulging his favorite queen’s son on his lap when the five-year old Dhruva came there. Desiring his father’s affection, he too tried to climb on to the king's lap. Seeing this, Dhruva's envious stepmother said in a voice loaded with pride: "Child! You do not deserve to sit on the throne or on the lap of the king. So what if you are also the son of the king? You have not taken birth from my womb and hence are not qualified to sit on your father’s lap. You are young and innocent and do not know that you were born from another woman. Therefore, you should understand that your desire is impossible to fulfil. If you wish to rise to the king’s throne, then first perform austerities to please Bhagawan Vishnu and then with His grace, you will be able to take birth from my womb."


Just like a snake, when struck by a stick, breathes very heavily, so did Dhruva, being struck by the strong words of his stepmother, began to draw deep breaths of anger. When he saw that his father was silent and did not protest, he immediately stormed out of the palace and went to his mother. When Dhruva reached his mother, he was trembling with anger and crying because of humiliation. Queen Suniti lifted her son and placed him on her lap. Meanwhile, the servants nearby related everything to her in detail. On hearing them, her lotus like eyes filled with tears and she shrivelled up in grief like a burnt leaf. Taking a deep breath she said to Dhruva: "Dear son, whatever your stepmother may have said, do not wish anything inauspicious towards her. Anyone who wishes others to suffer has to himself undergo suffering. Whatever has been said by Suruchi, though harsh, is true. The king, your father, feels ashamed to accept me as his wife. Therefore, it is a fact that you have taken birth from an unfortunate woman, on whose milk you have grown up. If you desire at all to sit on the throne like your brother, then give up your anger and immediately try to execute your stepmother’s instructions. Without further delay, engage yourself in worshipping the lotus feet of Bhagawan Vishnu. All your wishes will be fulfilled when you take shelter under the refuge of God. Just situate Him in your heart, and forgetting everything else, indulge only in His service. I do not see anybody other than Bhagawan Vishnu who can remove your suffering."

As soon he heard his mother’s words, Dhruva resolved to worship Bhagawan Vishnu and set out from his father’s palace. He had gone only a little way when he saw the great sage Narada. The latter touched Dhruva’s head with affection and said (to test his determination): "How wonderful are the powerful kshatriya kings. They cannot tolerate even a slight infringement on their self-esteem. This boy is only a small child, yet harsh words of his stepmother have made way into his heart. My dear child! respect and insult should not affect little children. This world is such that respect and disrespect are routinely experienced by everyone. One should disregard them and carry on."

Dhruva replied: "No, Sir. My mother and stepmother have both said that I should worship Bhagawan Vishnu. This is why I have left home. See my good fortune - the moment I step out of the house, God has send you to me. This is an indication of His approval of the task I have set out to do. I am the son of a kshatriya. I will not turn back until I have attained my goal, even if it takes me several births."

Narada was impressed with Dhruva’s resolution and set out to guide him: "The instruction given by your mother to follow the path of bhakti is eminently suited to you. Therefore, you should completely absorb yourself in the worship of Bhagawan Vishnu. You should go to the forest named Madhuvana, which is near the Yamuna river in Mathura. There you should bathe in Yamuna three times daily and then spread out an asana and sit on the bank. First perform pranayama three times and then concentrate your mind on the beautiful form of Bhagawan Vishnu. [The form of Bhagawan is described now] He has a perpetually smiling face. His eyes and lips are the color of the rising sun. His body is deep blue and He wears a long garland reaching his knees. He wears a golden belt around His waist and anklets with tinkling bells. All His bodily features are very attractive and pleasing. Dhruva! Place such a Bhagawan in the lotus of your heart and you will find your inner self illuminated with the glitter of his toe-nails.



"O Son of the King!, I shall now give you the mantra which is to be chanted with this process of meditation. This mantra is ‘Om Namo Bhagavate Vasudevaya’ This is the twelve syllabled mantra for worshipping Shri Krishna. While thus worshipping God, be satisfied with eating whatever fruits and vegetables are available in the forest. Remember, this mantra is the very body of Bhagawan Vishnu."


Dhruva undertook this worship of great hardship. At first he ate only fruits and flowers. Then he sustained himself on water, and then only on air. Finally, he stopped even breathing and stood in tapasya on one feet. His individual air (prana) became one with the universal prana and because of this, along with him all living beings stopped breathing. This distressed the gods responsible for the world and they rushed to Bhagawan Vishnu for help.


Vishnu Ji reassured them, saying that He would make sure that Dhruva’s tapasya would end soon. Then Bhagawan mounted His eagle Garuda and manifested Himself in front of Dhruva. In His four hands were the conch, chakra, mace and lotus. Dhruva however was in deep meditation and his eyes were closed. He was engaged in contemplating the image of Bhagawan Vishnu in his heart. So Vishnu Ji withdrew His image from Dhruva’s heart, which made him open his eyes. Dhruva saw Bhagawan Vishnu before him in his four-armed form. Dhruva was stunned by the beauty of God. Overcome with emotion, his eyes filled with tears, body tingled with sensation, his throat choked and his heart overflowed with affection. He fell at Bhagwan Vishnu’s feet and as a blessing, Vishnu Ji touched Dhruva’s cheek with his conch.


Why Did Bhagawan Vishnu Touch Dhruva’s Cheek with His Conch?


Bhagwan Vishnu’s conch has a two-fold symbolism. As the personification of sound, it represents the wisdom of the Vedas. By its touch, Dhruva acquired knowledge about God, the only way to this knowledge being the Vedas.

Also, the conch is known as shankha in Sanskrit. This word is grammatically derived as follows: ‘sham khe chhidre yasya asau shankha’ - ‘that, which contains peace within its surface openings is called shankha'. At the touch of Bhagwan’s shankha, Dhruva experienced that transcendental bliss which is nothing but supreme peace.

Thus having gained the favor of Bhagwan Vishnu, Dhruva folded his hands and began his stuti (eulogy):

"Bhagawan, you are seated in my heart. You awaken my dormant power of speech and enable me to speak. Not only this, you uphold all my powers and abilities. My hand and feet move with Your strength. My skin is able to feel thanks to You and my eyes see because of Your power. You are never far from me. The only truth is the God who abides in the heart of all. The rest all is avidya. Immersing oneself into Your lila as narrated by saints and scriptures is the sure way to experience the joy of the divine. The resulting tears of joy, joyful tingling of the body, heart brimming with love and a mental absorption in paramananda, all are immediate cash rewards."

Pleased with Dhruva’s eulogy, which continues to inspire bhaktas around the world, Bhagawan Vishnu granted him the boon that he would be able to enjoy unlimited material wealth and power, the like of which had not been enjoyed by anyone before."

Here we see what results worship can bring. Dhruva was given everything he had hoped for and every need of his was fulfilled. Yet, his heart was filled with regret as he returned home. He had obtained everything he desired, but blessed with Bhagawan’s bhakti, he now rued the fact that where he could have asked for liberation (moksha), he settled for worldly boons instead.

Dhruva Returns Home

Meanwhile, because God wished it so, Dhruva's stepmother and father had already undergone a transformation of heart. Accordingly, when Dhruva reached his city, he was welcomed with great warmth. He first met his stepmother Suruchi saying that she was his first guru, "It was upon your advice that I worshipped God", he said. Soon the king Uttanapada, Dhruva’s father, handed over the crown to him and entered the vanaprastha ashram, retiring to the forests to worship Bhagawan Vishnu. Dhruva began to rule and was given the title ‘Rajrishi’, meaning a ‘king-saint’.

A strange incident occurred after this. Dhruva’s stepbrother Uttam had gone for hunting and was killed by a yaksha (an ugly, rich celestial being) in the forest. His mother Suruchi went to look for him and she too was burnt to ashes.

This is the fate of suruchi, i.e. acting according to our own desires. It is always transient. Worldly pleasures never last. What we consider to be real and excellent, turn out to be just the opposite after some time.

Dhruva had a lot of affection for his stepbrother. When he heard of his death, anger swelled up inside his heart. Dhruva’s worldly attachments had not been destroyed by his worship because he had worshipped God only for wordily benefits.

Intending to take revenge, Dhruva attacked the yakshas with his army. A fierce battle ensued and Dhruva was inclined to use the ultimate weapon called ‘Narayan-astra’, which would have burned down all the yakshas to cinders.

Just then Dhruva's grandfather Manu came there. Manu Ji alerted Dhruva that anger should not be allowed to overcome one's better sense. He reminded his grandson that anger (krodha) was a sin which blocked the spring of joy in one's heart. Anger comes with the purpose of blocking the paramananda which is one's natural state. Its nature is such that it first burns the very heart in which it flares up. Manu reminded Dhruva of the grace which had bestowed on him by Bhagawan Vishnu, "Son, you have had a vision of God. Why should you harbour such anger in your heart? One yaksha wronged your brother and you want to kill all the yakshas. Why don’t you understand that it was not the yaksha who killed your brother but fate. So, call an end to this war and see how pleased God will be."

This wise advice quietened Dhruva and he bowed before his grandfather. Here we see that the satsang of mahatmas like Manu can achieve what even a vision of God cannot achieve. The reason is that God is present but intangible and the mahatma is present, tangible and on the same plane. We find several such examples in the scriptures, where the supreme potency of the advice of mahatmas is displayed. This teaches us where to turn for advice when we are in a difficult situation.

Later Kubera, the king of Yakshas, came forward and offered his hand in friendship. A strong bond of affection grew between the two and Kubera showered Dhruva with blessings.

Afterwards, when the time was ripe, Dhruva handed over the kingdom to his son and retired to the forests, just like his father before him. Ultimately, Bhagawan Vishnu sent an aeroplane to bring Dhruva to Vishnu-Loka (the abode of Vishnu). Dhruva took a bath in the Yamuna and prepared to get on the plane. Then he saw death standing before him. Dhruva placed his leg on death’s head and climbed the plane. Such is the glory of the bhaktas of Bhagawan Vishnu, even death pays them obeisance.

Just as he was about to enter the plane he remembered his mother Suniti. The servants of Bhagawan Vishnu who had come with the plane showed him another aeroplane which was already carrying his mother. Indeed, Suniti was Dhruva’s shiksha guru (teacher) and Narada was his diksha guru (giver of mantra).

The glorious character of Dhruva, who started young and at the tender age of five, resorted to the lotus feet of Bhagawan Vishnu, achieving not only unparalleled prosperity but also Vishnu’s Loka, appears in detail in the Shrimad Bhagavata Purana, Canto 4, Chapters 8-12.



This article by Nitin Kumar

Beginning Bhakti Early: The Inspiring Life of Dhruva