தர்மம் மிகு சென்னை........

[swathi25]

Share:

Facebook X (Twitter) LinkedIn WhatsApp Email Share Link

[h=1]தி. நகர் பகுதியில் தொடரும் அலட்சியங்களும்... அக்கறையின்மையும்! அங்காடித் தெருவின் கதை-18[/h]
By கே. பாலசுப்பிரமணி

ஒரு கிராமமாக இருந்து... நகராக உருவான விதம், அதன் முக்கியப் பகுதிகள் என்று தி. நகர் முகம் குறித்து கடந்த 17 அத்தியாயங்களாகப் பார்த்தோம். தியாகராய நகருக்கு என இன்னொரு முகம் இருக்கிறது. அதுகுறித்து வரும் அத்தியாயங்களில் பார்க்கலாம்.

'ஆசியாவின் மிகப்பெரிய ஷாப்பிங் சொர்க்கம்' தியாகராய நகர் என்பது ஒரு பெருமைக்குரிய விஷயம்தான். அதேநேரத்தில், சென்னை தி.நகரில் பல பகுதிகளில் உள்ள கடைகள், நிறுவனங்கள் பாதுகாப்புக் குறைபாடுள்ள, மோசமான தீ விபத்தை ஏற்படுத்தும் வணிகப் பகுதிகளில் ஒன்றாகவும் இருக்கின்றன.

முந்தைய விபத்துகள்!

இதற்குமுன்பு 2008-ம் ஆண்டுதி நகர் ரங்கநாதன் தெருவில் உள்ள சரவணா ஸ்டோர் நிறுவனத்தில் தீ விபத்து ஏற்பட்டதில் மூன்று ஊழியர்கள் உயிரிழந்தனர். 2014-ம் ஆண்டில் மட்டும் மூன்று தீ விபத்துகள் தி.நகரில் நடந்துள்ளன. தி.நகர் துரைசாமி தெருவில் உள்ள பாம்பே ஜெனரல் ஸ்டோரில், கடந்த 2014-ம் ஆண்டு ஏப்ரல் 11-ம் தேதி பெரும் தீவிபத்து நடந்துள்ளது. கடும் போக்குவரத்து நெரிசல் காரணமாக தீ விபத்து நடந்த இடத்தை அடைய தீயணைப்பு வாகனங்கள் மிகவும் சிரமப்பட்டன. உஸ்மான் ரோட்டில் உள்ள லலிதா ஜூவல்லரியில் கடந்த 2014-ம் ஆண்டு ஜூன் 11-ம் தேதி தீ விபத்து ஏற்பட்டது. 2014-ம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 22-ம் தேதி ஜெயச்சந்திரன் ஸ்டோர்ஸ் நிறுவனத்தில் தீ விபத்து ஏற்பட்டது. கடைசியாகக் கடந்த மே 31-ம் தேதி அதிகாலை உஸ்மான் சாலையில் உள்ள சென்னை சில்க்ஸ் கட்டடத்தில் தீ விபத்து ஏற்பட்டது. இப்படித் தியாகராய நகர் என்பது 'தீ நகரா'கத்தான் இருக்கிறது.

அதிர்ச்சித் தகவல்கள்!

'தியாகராய நகரில் உள்ள வணிகக் கட்டடங்களில் தீ தடுப்பு நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்படவில்லை' என்று தி.நகர் குடியிருப்போர் நலச் சங்கம் சார்பில் சென்னை உயர் நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடரப்பட்டது. உயர் நீதிமன்றத்தின் உத்தரவைத் தொடர்ந்து தி.நகரில் உள்ள கடைகளை ஆய்வுசெய்து தீயணைப்புத் துறை சார்பில் ஓர் அறிக்கை தாக்கல் செய்யப்பட்டது. 2015-ம் ஆண்டு ஜனவரி 24 மற்றும் 25-ம் தேதிகளில் கடைகளில் ஆய்வுசெய்த குழுவினர், சென்னை சில்க்ஸ் தீ விபத்துக்கு இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்புதான் உயர் நீதிமன்றத்தில் அறிக்கை தாக்கல் செய்தனர். அந்த அறிக்கையில் கூறப்பட்டுள்ள தகவல்கள்;

மேலும் படிக்க: https://www.vikatan.com/news/covers...-t-nagar-tale-of-angadi-theru-episode-18.html

 

[swathi25]

[h=1]ஊழியர்கள் மீது திருட்டுப் பட்டம்!- அங்காடித் தெருவின் கதை-19[/h]
By கே. பாலசுப்பிரமணி

தியாகராய நகரில், குறிப்பாக ரங்கநாதன் தெருவில் உள்ள கடைகள் எல்லாவற்றிலும், ஊழியர்கள் எப்படி நடத்தப்படுகிறார்கள் என்பதை வசந்த பாலன் இயக்கத்தில் வெளியான 'அங்காடி தெரு' திரைப்படம் தெள்ளத் தெளிவாகக் கூறியது. இந்தத் திரைப்படம் வெளி வந்து 7 ஆண்டுகள் கடந்த பின்னும், ஜவுளிக் கடைகளில் பணியாற்றும் ஊழியர்களின் நிலையில் எந்தவித மாற்றமும் இல்லை.

உரிமை குறித்து விழிப்புஉணர்வு

இந்தக் கட்டுரைக்காக தி.நகரில் பல்வேறு நபர்களைச் சந்தித்துப் பேசினேன். ரங்கநாதன் தெருவில் உள்ள ஒரு ஸ்வீட் கடையில் இருந்த ஊழியரைச் சந்தித்தேன். அந்தக் கடை, மிகப்பிரபலமான ஒரு நிறுவனத்தினுடையது. அந்தத் தொழிலாளர் அப்படிப் பேசியது ஆச்சர்யமாக இருந்தது.

"ஜவுளிக்கடைகளில் பணியாற்றும் ஊழியர்களுக்கிடையே தொழிலாளர் உரிமைகள் உள்ளிட்ட சிந்தனைகள் எழுந்திருக்கின்றன" என்று அவர் கூறினார். நான் பத்திரிகையாளர் என்று காட்டிக்கொள்ளாமல், "அப்படியா?" என்று கேட்டேன். "ஆமாம், சார். பல ஆயிரம் பேர் இருக்கிறோம். எங்களுக்குள்ள ஒரு சங்கம் மாதிரி வைக்கலாம்னு பேசிக்கிட்டு இருக்கோம்" என்றார்.

அவர் சொன்னது அவரது கடை முதலாளிக்குத் தெரிந்தால், அவரது வேலை பறி போகலாம். எனினும் அந்தச் சிந்தனை வரவேற்கக்கூடிய ஒன்றுதான். தியாகராய நகரில், அங்காடித் தெருக்களின் ஓசைகளுக்கு இடையே குடியிருக்கும் இன்னொரு நபரைச் சந்தித்தேன். அவர் சொன்ன உண்மைச் சம்பவம், தி.நகரின் இன்னொரு முகத்தை, கோர முகத்தை வெளிப்படுத்தியது.

சம்பளத்தில் பிடித்தம்

"என்னுடைய வீடு இருக்கும் தெரு வழியே சீருடை அணிந்த ஊழியர்கள் செல்வார்கள். அவ்வப்போது அவர்களிடம் பேசுவது உண்டு. ஒரு நாள் இரவு 9 மணிபோல என் வீட்டுக்கு அருகில் நடந்து சென்றுகொண்டிருந்தேன். நகைக்கடை ஒன்றில் வேலை பார்க்கும், ஒரு பெண் அழுதுகொண்டே நடந்து சென்றார். எனவே, அந்தப் பெண்ணிடம், 'என்னம்மா... என்ன ஆச்சு ஏன் அழுகை' என்று கேட்டேன்.

நான் கேட்பதற்காகக் காத்திருந்தவர் போல கதறி அழுதுவிட்டார். அழுகையின் இடையே அவர் சொன்ன செய்தி என்னை அதிர்ச்சிக்கு உள்ளாக்கியது. அவர் வேலை பார்க்கும் கடையில் அன்றைக்கு ஒரு தங்க மோதிரம் காணாமல் போய்விட்டது. அந்த மோதிரத்துக்கான விலையை அவரிடமும், அவருடன் வேலை பார்த்த சிலரிடமும் அந்தக் கடையின் உரிமையாளர் வசூலிக்கச் சொல்லிவிட்டாராம். இதனால், இந்த மாதம் சம்பளப் பணத்தில் பெரும் அளவு பிடிக்கப்பட்டுவிடும் என்று கதறினார். அவர் வேலை பார்க்கும் நகைக்கடையில் மட்டும் அல்ல. தி.நகரில் உள்ள பல கடைகளில் ஊழியர்களிடம் இப்படித்தான் நடந்துகொள்கிறார்கள் என்று அந்த நண்பர் சொன்னார். அவர் கடந்த 40 வருடங்களுக்கும் மேலாக தி.நகரில் வசித்து வருபவர்.


மேலும் படிக்க https://www.vikatan.com/news/coverstory/98499-a-story-of-t-nagar-shops-and-shop-workers.html

 

[swathi25]

[h=1]வயல்வெளியில் இருந்து ஸ்மார்ட் சிட்டி! தி.நகர் கடந்து வந்த பாதை... அங்காடித் தெருவின் கதை - நிறைவுப் பகுதி[/h]

By கே. பாலசுப்பிரமணி

தீயணைப்பு வண்டிகூட வரமுடியாத அளவுக்கு தி. நகர் தெருக்கள் குறுகலானவையாக மாறிவிட்டன. ஆனால், சென்னையில் 1930-ம் ஆண்டுக்குப் பின்னர் உருவான முதல் நவீன நகரம் தியாகராய நகர் என்பதை, இந்தத் தொடரின் ஆரம்பத்தில் சில அத்தியாயங்களில் பார்த்தோம்.

பங்களா வீடுகள்

80 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தி. நகர் ஏரியாவில், வயல்வெளியாக இருந்த பகுதிகள் சென்னை நகர மேம்பாடு என்ற பெயரில் பலிகொடுக்கப்பட்டன. இந்தப் பகுதியில் வசதி படைத்தவர்கள் ஏக்கர் கணக்கில் இடம் வாங்கிப் போட்டனர். ஓர் ஏக்கரில் தோட்டத்துடன் கூடிய பங்களா வீடுகள் அதிக அளவில் கட்டப்பட்டன. இத்தகைய வீடுகளை ஜி.என்.செட்டி ரோடு, ஹபிபுல்லா ரோடு, திருமலைப்பிள்ளை சாலை ஆகிய பகுதிகளில் இன்றும்கூடக் காணலாம். அந்த வீடுகளுக்குள் போய்விட்டால், ஒரு தனி உலகத்துக்குள், அமைதியான இடத்துக்குள் சென்றது போன்ற சூழல் இருக்கும். ஏனெனில், பெரும்பாலானவை வணிகக் கட்டடங்கள் ஆகிவிட்ட சூழலில் இன்னும் எத்தனை ஆண்டுகளுக்கு இந்தப் பங்களாக்கள் இருக்கும் என்று தெரியவில்லை.

இப்போது சென்னையிலேயே அதிக நெருக்கடிமிக்க நகரப்பகுதிகளில் ஒன்றாகத் தி.நகர் மாறிவிட்டது. இந்தச் சூழலில்தான் மத்திய அரசின் ஸ்மார்ட் சிட்டி திட்டத்தின்கீழ் சென்னை நகரம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதில், முதல்கட்டமாக தி.நகர் பகுதியை ஸ்மார்ட் சிட்டியாக மாற்ற நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன. இதில் தி. நகர் பகுதியை மேம்படுத்த மத்திய அரசு 100 கோடி ரூபாய், தமிழக அரசு 100 கோடி ரூபாய் என 200 கோடி ரூபாய் நிதி ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது.

வைஃபை ஹாட் ஸ்பாட்

வெங்கட்நாராயணா சாலையில் உள்ள நடேசன் பார்க், ஜி.என்.செட்டி சாலையில் உள்ள ஜீவா பார்க் உள்ளிட்ட தியாகராய நகரில் இருக்கும் எட்டுப் பூங்காக்களைப் பல்வேறு வசதிகளுடன் கூடியவையாக மேம்படுத்த உள்ளனர். இந்தப் பூங்காக்களில் பசுமையான சூழலை அதிகரிக்க நடவடிக்கை எடுக்கப்பட உள்ளது. இது தவிர, மழைநீர் சேகரிப்பு வசதிகள், வைஃபை ஹாட் ஸ்பாட் வசதிகள் ஏற்படுத்தப்பட உள்ளன. மாசு கண்காணிக்கும் கருவிகள் நிறுவப்பட உள்ளன. பூங்கா அமைந்துள்ள பகுதியைச் சுற்றிலும் மாசு எவ்வளவு இருக்கிறது என்பதை இந்தக் கருவி உடனுக்குடன் டிஸ்பிளே செய்யும்.


23 சிறிய சாலைகளை அழகுபடுத்தும் பணிகளும் தொடங்கப்பட உள்ளன. தி.நகர் தணிகாசலம் சாலை, பாண்டிபஜார் சந்திக்கும் பகுதியில் இருக்கும் மின்வாரியத்துக்குச் சொந்தமான இடத்தில் மல்டி லெவல் கார்பார்க்கிங் அமைக்கப்பட உள்ளது. தியாகராய நகர் முழுவதும் அதிநவீனக் கண்காணிப்பு கேமராக்கள் நிறுவப்பட உள்ளன. பயணிகளுக்குப் பேருந்து எப்போது வரும் என்பது குறித்து அவர்களின் ஸ்மார்ட் போனுக்குத் தகவல் அனுப்பப்படும். வாகனங்களை பார்க்கிங் செய்ய இடத்தை முன்பதிவு செய்யும் நடைமுறையும் இங்கு அமல்படுத்தப்பட உள்ளது. இன்னும் சில ஆண்டுகளில் ஸ்மார்ட் சிட்டியாக தி. நகர் மாற உள்ளது.



மேலும் படிக்க https://www.vikatan.com/news/coverstory/98777-agriculture-field-to-smart-city-a-story-of-t-nagar---last-episode.html

 

[swathi25]

[h=1][FONT=&quot]And here is the Link with articles on Chennai, its heritage,history and culture by historian V.Sriram which were published in The Hindu.[/FONT][/h][h=1][FONT=&quot]Shared for the pleasure of reading by members who have interestin Chennai’s hidden history, heritage, culture and more.[/FONT][/h][h=1][FONT=&quot] [/FONT][/h][h=1][FONT=&quot]Link: https://sriramv.wordpress.com/category/chennai-madras-history/hidden-histories/[/FONT][/h]

 

[swathi25]

Memories of Madras - ‘My heart beats for Triplicane'

By Prince Frederick

Vikku Vinayakram on the city's rich cultural atmosphere and why Triplicane was at the centre of his universe

My heart beats in synchrony with the pulse of Triplicane, because I've lived there for 53 years. During the brief period I spent in Kilpauk, the longing to return to Triplicane was intense. I missed the many things I had grown up with — a confounding choice of cafes, a dozen theatres within a radius of a kilometre, weekend concerts and the mellow chanting of priests in temples.

In the 1950s and 1960s, Triplicane had a lion's share of the best cafes in Madras. Since each eatery specialised in a different set of delicacies, it was easy to patronise all of them. Ratna Café had a scrumptious breakfast menu and, most importantly, one that did not burn the wallet. Its soft idlis came for two an anna, its delectable dosa for one-and-a-half annas and its celebrated coffee was a tad costlier, at two annas.

However, when in the mood for a plate of pongal, I always made a trip to Murali Café. Between 2 p.m. and 3 p.m., Triplicane foodies would head to Coimbatore Krishna Iyer Hotel for its afternoon specialities — rava dosa and goduma halwa. It was customary for classical music vidwans to discuss talas, swaras and srutis over this spicy-sweet combo.

Read more at: https://www.thehindu.com/features/f...eart-beats-for-Triplicane/article12079614.ece

 

[naithru]

Why he forgot sydoji mess? And the great Marina and Chepauk MCC?
Great MJ Gopalan and Hindu High school?
Swatiji you know variar swamigal was delivering upanyas in Hindu High School and as usual he asked a boy who was Lord Muruga's father? The boy replied sivaji as at that time film Thiruvilaiyadal was running. Non chalantly Variar replied correct. As the practice was to add ji to the names, the boy also added ji to Siva. Thunderous applause followed for swamiji's extempore reply

 

[tbs]

hi

my maternal uncle had famous SEASIDE lodge in triplicane...i used to visit in my school days...i like ratna cafe in trilplicane..

 

[swathi25]

Why he forgot sydoji mess? And the great Marina and Chepauk MCC?
Great MJ Gopalan and Hindu High school?
Swatiji you know variar swamigal was delivering upanyas in Hindu High School and as usual he asked a boy who was Lord Muruga's father? The boy replied sivaji as at that time film Thiruvilaiyadal was running. Non chalantly Variar replied correct. As the practice was to add ji to the names, the boy also added ji to Siva. Thunderous applause followed for swamiji's extempore reply

naithru Ji,

You are right Sir, there are many historical important places in and around Triplicane.

And the Hindu High School tit bit of Variyar Swamigal mentioned by you, was very interesting.

You seems to be very familiar with Triplicane area.

There is famous Parthasarathy swamy temple, Bharathiar Illam located just opposite to the Parthasarathy swamy temple where Subramanya Bharadhi, one of the greatest tamil poets, spent last few years of his creative life, besides, Big Street Mosque, Government Estate New Elphinstone theater, Wallah Road-Mount Road junction called Roundtana, etc etc

We will try to cover one by one.

Thanks for the response.

 

[swathi25]

Thiruvallikkeni, my Chennai

By Padma Narayanan

With Madras Week round the corner, PADMA NARAYANAN recalls the days when Triplicane was still known by its original name and trams still clanged through its streets

“Go via Pycrofts Road, turn into Nalla Thambi Pillai Street, turn left again into Singarachari Street and stop at the second house on the left, the one with the green grill.” For years my father gave these instructions to the jutkakkaran (the horse-cartman) at Egmore station.
It was the early 1940s and we — four kids with amma and appa — would have arrived by the Trivandrum Express after a 28-hour journey from Trivandrum, to spend our summer holidays at ‘Patnam’ (city), which is what we called Chennai.

The British name for the neighbourhood my father’s family lived in, ‘Triplicane’, was for official use. For Tamil speakers it was always Thiruvallikkeni — which took its name from the ancient water-lily pond at the Parthasarathy temple. The tottering jutka would take us to our two-storied joint-family home, stretching the length of the block. The front door was on Singarachari Street, the back door opened out on Easwara Das Lala Street.

Visits to the Parthasarathy temple and to the Marina beach were part of our summer-holiday routine. You just took a short walk through Easwara Das Lala Street onto Pycrofts Road, and you could see the sea and the sand in the distance. Easwara Das Lala Street was something out of an R.K. Narayan story, with its buffaloes, clamour and chaos. We would giggle non-stop while negotiating our way through, avoiding cow dung and vendors’ carts. Appa would grudgingly buy us the sundal at Marina. The taste of that sundal is still with me.


Read more at: https://www.thehindu.com/features/metroplus/memories-of-the-madras-of-yore/article7460720.ece

 

[swathi25]

Hindu Higher Secondary School gearing for 150th year celebrations

By R. Sujatha

PICTURE PERFECT: Students of the Hindu Higher Secondary School outside the building on Big Street in Triplicane. - Photo: N. Sridharan
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


CHENNAI DEC. 9. The Hindu Higher Secondary School has seen thousands of students pass out of its portals, and will see more. The souvenirs, released during the school's centenary and post-centenary silver jubilee celebrations, are replete with reminiscences by vice-chancellors, commissioners and inspector generals of police, professors, teachers, lawyers and headmasters. And now, the school is ready to celebrate its 150th year in February 2004.


The school has produced eminent vocalists, sportsmen, scientists and journalists and actors. Some of the distinguished personalities in the long list of alumni include Nobel laureate, S. Chandrasekar, Kasturi Srinivasan of The Hindu, `wizard of wonder drugs' Y. Subba Rao, former Attorney General, K. Parasaran, vocalist, G. N. Balasubramanian, and vocalist and cricketer W.V. Raman.

The school has seen many changes brought about by its headmasters. Some of the headmasters include G. Subramania Iyer, one of the six founders of The Hindu, V.S. Srinivasa Sastri, educationist, G.V. Narayanaswami Iyer, who promoted Carnatic music, and P.A.
Subramania Iyer, whose period was considered the golden age in the school's history. The former students also served on the managing committee of the school. The Hindu has been associated with the school since 1879, when Mr. Subramania Iyer took over as headmaster. M. Veeraraghavachariar, one of the founders of the newspaper, was a member of the school committee for 30 years. Kasturi Srinivasan was an alumnus.


Read more at: https://www.thehindu.com/2003/12/10/stories/2003121010890300.htm

 

[swathi25]

Triplicane Big Mosque: Prayer calls to the past

Heritage buildings aren’t just beautiful structures — they’re testimony to the culture and traditions of a time past and to outstanding workmanship.


Read more at:
http://timesofindia.indiatimes.com/...ofinterest&utm_medium=text&utm_campaign=cppst

 

[swathi25]

Cinema at Round Tana
By S. MUTHIAH


Madras's third oldest cinema theatre - and the oldest still in business - is to the rear of the Electric, located kitty-corner to it on Blacker's Road. The first Madrasi-owned theatre, the Gaiety was opened by the film pioneer Raghupathy Venkaiah in 1914.

I'LL GET to Round Tana, a near forgotten name, next week - and would welcome any recollections of that landmark site before then - but this week, though I'm a little ahead of my route, historically speaking, I take a look at Cinema which, starting from just a couple of buildings south of P.Orr's, kept Round Tana abuzz all afternoon and evening till the early 1960s. That cinema house which has started me on this journey was my - and many others' - favourite, the New Elphinstone theatre, now a shopping mall of tiny shops and services.


Sohrab Modi, the famed Bombay film-maker known as the `Cecil B. de Mille of Hindi Cinema' began his career in cinema by founding with his brothers `Western India Theatres', owners of a number of `tent' cinemas and permanent theatres. When he opened the New Elphinstone in 1932 as Madras's poshest cinema theatre to screen the best of Hollywood films, the habit of film-going as an outing became firmly established in the city. Apart from the plushness of its surroundings and the vaudeville offered during the intervals, the New Elphinstone had one other unforgettable attraction, for many of my age, which made it an outing to look forward to. And that had its roots in the site where the New Elphinstone came up.

Preceding the New Elphinstone on this site was the Lycaeum, vaudeville theatre, dance hall and `indoor stadium' for prize-fighting. A part of the Lycaeum's attractions was `Barney Dorai's' soda fountain, dating to around 1910. When the New Elphinstone came up, this became the Elphinstone Soda Foundation - a `must' for every film-goer here. When `Barney Dorai' left for England after Independence, Jafar, who had worked with him, took it over and made what he renamed Jafar's Icecream Parlour, a Round Tana landmark. Jafar's painstakingly made icecream confections, its huge icecream and jelly menu, the large jars of colourful sweets and marshmallows that lit up the place, and the gleaming soda fountain with its tall bar-style stools made it a social legend in mid-20th Century Madras. For old-timers, there's never been anything since, not like Jafar's 23 icecreams and even more numerous sundaes, despite the city now being an icecream parlour-coffee pub haven.

Read more at: https://www.thehindu.com/thehindu/mp/2003/06/25/stories/2003062500120300.htm

 

[swathi25]

Memories of Madras - The theatre of time


BY SUDHISH KAMATH

Singeetham Srinivasa Rao on life with friends in Victoria Hostel, watching the West Indies play, and the charm of old theatres


As a child I often visited my uncle T. Bheema Rao, the Postmaster-General of Madras Presidency. I visited Madras during the Second World War and remember the legend of how palm trees were positioned as anti-aircraft guns.

I moved to Madras only in 1948. As a B.Sc. student of Presidency College, I joined Victoria Hostel. The two were divided by the Buckingham Canal on which boats plied. One of the finest things I remember about Triplicane was the early morning curd seller who used to wail ‘Thayiroooooooo'. It used to sound like a siren.

When I started working in the postal audit department, I shifted to a room in Singarachari Street, which was shared by two or three people. Different families lived in different portions of the same house with just a door between them for privacy. After 60 years, nothing has changed in Triplicane.

Adjacent to the Victoria Hostel was the Government Kasturba Gandhi Hospital for Women and Children, but nobody knew it by this name. People simply called it Gosha Hospital.

Read more at: https://www.thehindu.com/features/m...adras-The-theatre-of-time/article11628343.ece

 

[naithru]

excellent Swatiji. ha ha. Big Mosque in Tulasinga Perumal Koil St, where Sri Subramania Bharathi lived in his last days before elephant crushed him. Where Singarachari St meets this road kangana mandap is still there. And great mathematician Sri Ramanujan stayed in Singarachari lived. This road is also for Balussery chit funds and Ramanuja koodam wedding halls
How can we forget Murali cafe which was picketed

 

[naithru]

And Marina without mentioning Tilak Ghat and marina grounds where league matches were played.
Do the writer recall in Sivananda salai an ashoka pillar near tv station?

 

[swathi25]

And Marina without mentioning Tilak Ghat and marina grounds where league matches were played.

naithru Ji,

Here is an article on Tilak Ghat that was published in The Hindu during 2012.

Tilak Ghat: a strong reminder of freedom struggle

By R.Srikanth

The sands of the Marina may attract thousands of visitors but little do they know about a spot from where history unfolded. It is the Tilak Ghat, which is a row of four granite plaques with inscriptions in English and Tamil. It was from here

Subramania Siva gave the call for freedom in south India. The Tilak Ghat was a dais on the beach which was later renamed as Seerani Arangam.


Located opposite Presidency College, it was once popularly known as Tilakar Thidal but faded in public memory after the ‘Seerani Arangam' was demolished.
Subramania Siva had announced at a public meeting in 1908 that the place would be known as Tilak Ghat in memory of Bal Gangadhar Tilak. His views were backed by poet Subramania Bharati.

Special significance

P.N. Srinivasan Editor of the Bharathamani, said the venue not only had a special significance during the freedom struggle but was also closely associated with leaders such as Bipin Chandra Pal, Chitta Ranjan Das (C.R. Das), Annie Besant, Subash Chandra Bose, S. Satyamurthy and Kamaraj.

He also said that it was from here Mahatma Gandhi announced the non-cooperation movement at a public meeting on March 20, 1919. It was also the venue for the salt satyagraha in the 1930.

Read more at: https://www.thehindu.com/features/d...minder-of-freedom-struggle/article3428644.ece

 

[naithru]

I'LL GET to Round Tana, a near forgotten name, next week - and would welcome any recollections of that landmark site before then - but this week,
yes, I cannot forget the new elphinston theatre and jaffar's ice cream parlour of yesteryear.
And Anna statue is in the round tana and below him was public toilets ....

 

[naithru]

naithru Ji,

You are right Sir, there are many historical important places in and around Triplicane.

And the Hindu High School tit bit of Variyar Swamigal mentioned by you, was very interesting.

You seems to be very familiar with Triplicane area.

There is famous Parthasarathy swamy temple, Bharathiar Illam located just opposite to the Parthasarathy swamy temple where Subramanya Bharadhi, one of the greatest tamil poets, spent last few years of his creative life, besides, Big Street Mosque, Government Estate New Elphinstone theater, Wallah Road-Mount Road junction called Roundtana, etc etc

We will try to cover one by one.

Thanks for the response.

thank you swatiji. Why only Triplicane? I have stayed in chennai for more than six decades and most part
I have high school days in Egmore, primary school days in Perambur, college days in Adyar and presently in kotturpuram.
I am ardent fan of you Swatiji ( your birth star I hope ) and links you offer me is ofcourse reviving my memory.
thanks for your search

 

[swathi25]

thank you swatiji. Why only Triplicane? I have stayed in chennai for more than six decades and most part
I have high school days in Egmore, primary school days in Perambur, college days in Adyar and presently in kotturpuram.
I am ardent fan of you Swatiji ( your birth star I hope ) and links you offer me is ofcourse reviving my memory.
thanks for your search

naithru Ji,

I landed at Chennai only in '72 got appointed and joined at the college at Ashok Nagar.

Things have changed a lot and are keep changing everyday.

I stayed at Triplicane for few years, then shifted to Santhome where I lived for nearly 28 years. And now I live near Chennai Air Port.

You are right, Swathi is my birth star.

For some, history is always interesting to remember those cultures, hidden important events, stories, etc. The cherishing memories of yesteryears.

It is nice to learn that there are few who are interested like me in revisiting Chennai and I enjoy such responses.

Keep it up sir.

 

[swathi25]

It is Victoria Hostel Road that connects Pycrofts Road and Wallajaj Road.


The House of Love
By Sriram V.


Victoria Hostel Road is not a very frequented thoroughfare, except when cricket matches are played at the Chepauk stadium. The road runs parallel to Buckingham Canal, connecting Bharati (Pycrofts) and Wallajah Roads. A serene tree-lined avenue, it is only marred by olfactory assaults, for being a secluded street it doubles up as a public convenience. The buildings on either side are few and far between. On the western side you have the Kasturba Gandhi (formerly Victoria Caste and Ghosha) Hospital and the Chepauk stadium.

On the eastern side, it is one continuous compound wall, behind which is the rear of Presidency College.

In this compound is the Indo-Saracenic structure that gives this road its name. Victoria Hostel was built in 1880 by the great contractor-builder of Madras – Thatikonda Namberumal Chetty. The College of Engineering (later to become the College of Engineering, Guindy and still later Anna University) then functioned from the now gutted Khalas Mahal in Chepauk Palace, and the hostel was built for it. When the engineering college moved to Guindy, the building was made over to Presidency College. Though a grand edifice and listed by the High Court of Madras as a heritage structure, it is in very poor condition now.

Next to the hostel is a bungalow that was once the residence of the Principals of the College of Engineering. The Lodge, as it was known, was occupied between 1880 and 1907 by Col. Henry Davison Love of the Royal Engineers. Love, after graduating from the Royal Military Academy in Woolwich, came to Madras where he became Assistant Master at the College in 1876. Subsequently he worked in the Public Works Department, the railways and as under secretary to the Government before becoming acting principal of the College in 1879 and finally Principal in 1880.

Read more at: https://www.thehindu.com/news/cities/chennai/chen-columns/the-house-of-love/article3248582.ece

 

[swathi25]

Passing through the gates of history

The intricately carved pillars at the entrance of the Chepauk Stadium and along its boundary wall were part of the Chepauk palace.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

CHENNAI: For nearly a century, fans have walked through these gates to watch cricketing history being created not realising that another chapter of the city's past, dating back 250 years, stood right at the entrance.


Read more at:
http://timesofindia.indiatimes.com/...ofinterest&utm_medium=text&utm_campaign=cppst

 

[naithru]

Oh dear how can we forget annapoorna cafeteria and bombay halwa house and geetha cafe around round tana? Great!
You know austin8 and morris minor taxis. The taxi from egmore to casino or new elphinstone theatre was only one rupee and Saturday evenings were unforgettable

 

[naithru]

Those were my bachelor days with my friends. No TV , so cinemas were only our .... thanks dear you have revived....

 

[naithru]

And walking was part and parcel of our daily life. We had walked from Egmore pudupet mount road for work and marina on weekends. Now Doctos advise us to walk. What an irony my foot to walk on polluted roads and no platforms. Those days cars were known as pleasures yes it was.....

 

[swathi25]

Those were my bachelor days with my friends. No TV , so cinemas were only our .... thanks dear you have revived....

And walking was part and parcel of our daily life. We had walked from Egmore pudupet mount road for work and marina on weekends. Now Doctos advise us to walk. What an irony my foot to walk on polluted roads and no platforms. Those days cars were known as pleasures yes it was.....

Oh dear how can we forget annapoorna cafeteria and bombay halwa house and geetha cafe around round tana? Great!
You know austin8 and morris minor taxis. The taxi from egmore to casino or new elphinstone theatre was only one rupee and Saturday evenings were unforgettable

naithru Ji,

You are right when you say that cars are referred to as pleasure on those days. Why?

Perhaps, due to various reasons. We were only travelling by cycle, horse-drawn vehicle (jutka), light weight wooden rickshaws pulled by men, etc Travel by motor vehicle was considered a pleasure indeed. One thing we need to mention was that roads were nice without more pits and holes. No speed breakers.

There was no smart phone drawing your attention all the time. When you walk you enjoy your soundings. You won’t get calls while crossing the road and you are not bothered by messages, mails, etc. You are free and enjoying the whole Freedom.

Life was more peaceful then, and time was spent leisurely. Ho hurry burry. What we spend and how we spent, the money, time, etc were really interesting.

I was a bachelor on those days when I stayed at OVM Street, Triplicane parallel street to Bells Road. Quite adjacent to MCC.

There was studebacker commander, Plymouth and other vintage and classic cars.

Memory is a more powerful thing and going back to the past gives a pleasant feel.

Those experiences were really cherishing.

We have pleasure in collecting those old photographs, news paper cuttings from dusty albums.

How we lived on those days?

Pycrofts road platforms were considered as treasure with lot of old edition books of all subjects like fiction, GK and other subjects.

Thanks for kindling my thoughts.

Remember this...?