-
Welcome to Tamil Brahmins forums.
You are currently viewing our boards as a guest which gives you limited access to view most discussions and access our other features. By joining our Free Brahmin Community you will have access to post topics, communicate privately with other members (PM), respond to polls, upload content and access many other special features. Registration is fast, simple and absolutely free so please, join our community today!
If you have any problems with the registration process or your account login, please contact contact us.
MahAperiyavA's teachings and messages
- Thread starter Raji Ram
- Start date
- Status
P.J.
0
குரு பக்தி
குரு பக்தி
துரோணர் என்ற முனிவர் ஒருவர் இருந்தார். அவர் அரசகுமாரர்களான பஞ்ச பாண்டவர்களுக்கும் கௌரவர்களான துரியோதனன் முதலான நூற்றுவருக்கும் குருவாக இருந்தார். அவர்களுக்கு வில் வித்தை யை சிறப்பாகக் கற்பித்து வந்தார். வில் வித்தையில் அர்ஜுனனை விடச் சிறந்தவர் எவருமில்லை எனக்கூறும்படி செய்வதாகச் சபதம் செய்திருந்தார். இதனால் துரியோதனனுக்குக் கோபமும் பொறாமையும் அர்ஜுனன் மீது ஏற்பட்டிருந்தது. இயல்பாகவே அர்ஜுனன் வில்லில் அம்பை ஏற்றி எய்வதில் மிகவும் சிறந்தவன். அதனால் துரோணர் அர்ஜுனனிடம் தனி அன்பு கொண்டிருந்தார்.
ஒரு நாள் துரோணர் தன் மாணவர்களுக்காகக் காத்திருந்தார். அப்போது ஓர் ஏழைச்சிறுவன் வந்து துரோணரைப் பணிந்து நின்றான்.
அவனை ஆசிர்வதித்தார் துரோணர்.
"யாரப்பா நீ? எங்கு வந்தாய்?"
"குருவே!, நான் தங்களிடம் வில் வித்தை பயிலவேண்டும் என விரும்புகிறேன். பலநாட்களாகத் தங்களைத் தேடித் திரிந்தேன். இன்றுதான் தங்களின் தரிசனம் கிடைத்தது. என்னைத் தங்கள் மாணாக்கனாக ஏற்றுக் கொண்டு அருள் செய்ய வேண்டும்"
"என்ன கேட்டாய்? உன்னை மாணவனாக ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டுமா? நான் அரச குடும்பத்தாருக்கு மட்டுமே கற்பிப்பவன். உன்னைப் போன்ற ஏழைச் சிறுவனுக்குக் கற்பிக்க மாட்டேன். அரசகுமாரர்கள் வரும் நேரம் நீ போய் வா. உனக்கேற்ற ஆசானைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டு வித்தையைக் கற்றுக்கொள். என் பூரண ஆசி உனக்கு."
கைகளை உயர்த்தி ஆசி வழங்கிவிட்டு துரோணர் அங்கிருந்து சென்று விட்டார். மண்டியிட்டு அமர்ந்திருந்த அந்த வேடுவச் சிறுவன் கண்களில் நீர் பெருக நின்றான். அவனது பல நாள் ஆசை நிறைவேறாமல் போனது பற்றி மிகவும் வருந்தினான். எங்கே துரோணர் பாதங்களை வைத்திருந்தாரோ அந்த இடத்திலிருந்து மண்ணை அள்ளிக் கொண்டான். துரோணர் சென்ற திசை நோக்கி வணங்கினான்.
விடுவிடுவெனத் தன் இருப்பிடம் நோக்கி நடந்தான்.
இல்லம் சேர்ந்த அச்சிறுவன் மண்ணைக் குழைத்து துரோணரைப் போன்ற ஒரு சிலையைச் செய்து வைத்துக் கொண்டான். அந்தச் சிலையின் முன்னால் நின்று கொண்டு வணங்கினான். பின்னர் தனது பயிற்சியைத் தொடங்கினான். துரோனரையே தனது குருவாக மானசீகமாக வரித்துக் கொண்டான். விரைவிலேயே சிறந்த வில் வீரனாக ஆனான்.
நாட்கள் கடந்தன. ஒரு நாள் துரோணரும் அவரது மாணாக்கரான நூற்று ஐய்வரும் காட்டுவழியே சென்று கொண்டிருந்தனர். அப்போது அந்தவழியில் இரண்டு காட்டுப்பன்றிகள் ஒன்றோடு ஒன்று மோதிக்கொண்டு சண்டையிட்டுக் கொண்டு இருந்தன.அப்போது " அர்ஜுனா! இப்பன்றிகளைக் கொல்" எனக்கட்டளையிட்டார் குரு.
அர்ஜுனன் திகைத்தான். " ஒரே பாணத்தினால் இரண்டு உயிர்களை ஒரே சமயத்தில் கொல்ல முடியுமா? குருவே, அப்படிப்பட்ட கலையை நீங்கள் இன்னும் எனக்குக் கற்பிக்கவில்லையே." இதற்குள் இரண்டு பன்றிகளும் வெகு உக்கிரமாகப் போரிட்டுக் கொண்டு வழியை அடைத்துக் கொண்டு இருந்தன. அப்போது எங்கிருந்தோ அம்புகள் வந்து ஒரே அடியில் இரண்டு பன்றிகளையும் வீழ்த்தியது. பன்றிகள் இரண்டும் ஒரே சமயத்தில் வீழ்ந்து இறந்தன. இதைப் பார்த்த அர்ஜுனன் திகைத்து நின்றான். தன் குருவை சந்தேகத்தோடு பார்த்தான். "தன்னினும் சிறந்த வில்வீரன் ஒருவன் உள்ளான். அவன் விட்ட பாணமே இதற்குச் சாட்சி. இந்தக்கலையை அறிந்தவர் துரோணர் ஒருவரே. இன்று மற்றொருவர் உள்ளார் எனில் இதைக் கற்பித்தவர் தனது குருவே. " இவ்வாறு அர்ஜுனன் எண்ணம் ஓடிற்று.
அப்போது வில்லும் கையுமாக அங்கு வந்தான் அன்று வந்த வேடுவச் சிறுவன். துரோணரைக் கண்டதும் மண்டியிட்டு வணங்கினான்.
"ஏ சிறுவனே! உனக்கு இக்கலையைக் கற்பித்தவர் யார்? உன் குரு யார்?" சற்றே கோபமாகக் கேட்டார் துரோணர்
"தாங்கள்தான் எனது குருநாதர். தினமும் நான் உங்கள் முன்னிலையில்தானே பயிற்சி மேற்கொள்கிறேன்."
"பொய் சொல்லாதே! ராஜகுமாரர்களைத் தவிர நான் யாருக்கும் கற்பித்ததில்லை. உண்மையைச் சொல்."
"என்னுடன் வாருங்கள்." என்று அழைத்த சிறுவனுடன் அனைவரும் அவன் இல்லம் சென்றனர். காட்டின் நடுவே ஒரு குடிசை. அதன் முன்னே ஒரு திறந்த வெளியில் நாடு நாயகமாக துரோணரின் சிலை அமர்ந்த நிலையில் அமைக்கப் பட்டிருந்தது. அச்சிலையை வணங்கிய சிறுவன் "இவர்தான் என் குருநாதர். இவர் முன்னால்தான் நான் பயிற்சி செய்கிறேன்." என்றான் பணிவோடு.
"இது எனது உருவம்போல் உள்ளதே"
"ஆம் குருதேவா. தங்களின் பாதம் பதித்த மண்ணைக் கொண்டுவந்து அதைச்சேர்த்து ஒரு சிலை செய்து தாங்களே அமர்ந்து எனக்குப் பாடம் சொல்வதாக நினைத்துக் கொண்டேன். தங்களை என் மனதில் குருவாக எண்ணிக் கொண்டு தினமும் வணங்கி வருகிறேன்."
துரோணர் அச்சிறுவனின் குருபக்தியே அவனுக்கு இத்தனை திறமைகளும் வளரக்காரணம் என்பதைத் தெரிந்து கொண்டார். ஆயினும் அர்ஜுனனுக்கு வில்லுக்கு விஜயன் என்ற பெயரைப பெற்றுத் தருவதாக வாக்குக் கொடுத்திருப்பதால் இந்தச் சிறுவன் இனியும் வில்லை தன் கையில் எடுக்கக் கூடாது என முடிவு செய்தார். சிறுவனை அன்புடன் பார்த்தார்.
"சிறுவா!, உன் பெயர் என்ன?"
"என் பெயர் ஏகலைவன். இந்தக் காட்டில் வசிக்கும் வேடுவர் தலைவரின் மகன் நான்."
"உன் திறமையைக் கண்டு மிகவும் மகிழ்ந்தேன். குருதக்ஷிணை தரவேண்டாமா நீ?"
"குருவே! எதுவேண்டுமானாலும் கேளுங்கள். சிங்கம் புலி இவை வேண்டுமா? மான்கள் வேண்டுமா? நொடியில் பிடித்துவருவேன் .உங்களுக்குக் குருதக்ஷிணை யாகத் தருவேன்"
"அதெல்லாம் வேண்டாம். ஏகலைவா! நீயே சிறந்த மாணவன். என்பதை நான் ஒப்புக்கொள்கிறேன். எனக்குக் குருதக்ஷிணையாக உன் வலதுகைக் கட்டை விரலைத் தருவாயா?"
"தாங்கள் எனது குரு என ஒப்புக் கொண்டதே எனக்குப் போதும். தாங்கள் குருதக்ஷிணை என என் உயிரையே கேட்டாலும் நான் தரத் தயாராக உள்ளேன். பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்."
மறுகணம் தனது இடது கை வாளால் வலதுகை கட்டை விரலை வெட்டி ஒரு இலையில் வைத்து அவர் பாதத்தில் வைத்துப் பணிந்து நின்றான் ஏகலைவன்.
மனம் மகிழ்ந்த துரோணர் "ஏகலைவா! குருபக்தி என்ற சொல்லுக்கு நீயே ஒரு உதாரணம். உலகம் உள்ளவரை உன் பெருமையை இவ்வுலகம் பேசும்." என்று ஆசிகூறி அங்கிருந்து சென்றார். அர்ஜுனனுக்குப் போட்டியாக ஒருவன் வருவதைத் தடுத்து விட்ட நிம்மதி இருந்தாலும் ஒரு நல்ல வில்வீரனை அவனது வீரத்தை திறமையை அழித்துவிட்டோமே என்ற வருத்தமும் துரோணருக்கு இருந்தது.
ஆனாலும் குருபக்தியில் சிறந்தவன் ஏகலைவன் என்ற புகழை அவனுக்குக் கொடுத்து விட்டோம் என்ற பெருமை துரோணருக்கு நிம்மதியைக் கொடுத்தது.
Sage of Kanchi
Kumar Ramanathan
குரு பக்தி
துரோணர் என்ற முனிவர் ஒருவர் இருந்தார். அவர் அரசகுமாரர்களான பஞ்ச பாண்டவர்களுக்கும் கௌரவர்களான துரியோதனன் முதலான நூற்றுவருக்கும் குருவாக இருந்தார். அவர்களுக்கு வில் வித்தை யை சிறப்பாகக் கற்பித்து வந்தார். வில் வித்தையில் அர்ஜுனனை விடச் சிறந்தவர் எவருமில்லை எனக்கூறும்படி செய்வதாகச் சபதம் செய்திருந்தார். இதனால் துரியோதனனுக்குக் கோபமும் பொறாமையும் அர்ஜுனன் மீது ஏற்பட்டிருந்தது. இயல்பாகவே அர்ஜுனன் வில்லில் அம்பை ஏற்றி எய்வதில் மிகவும் சிறந்தவன். அதனால் துரோணர் அர்ஜுனனிடம் தனி அன்பு கொண்டிருந்தார்.
ஒரு நாள் துரோணர் தன் மாணவர்களுக்காகக் காத்திருந்தார். அப்போது ஓர் ஏழைச்சிறுவன் வந்து துரோணரைப் பணிந்து நின்றான்.
அவனை ஆசிர்வதித்தார் துரோணர்.
"யாரப்பா நீ? எங்கு வந்தாய்?"
"குருவே!, நான் தங்களிடம் வில் வித்தை பயிலவேண்டும் என விரும்புகிறேன். பலநாட்களாகத் தங்களைத் தேடித் திரிந்தேன். இன்றுதான் தங்களின் தரிசனம் கிடைத்தது. என்னைத் தங்கள் மாணாக்கனாக ஏற்றுக் கொண்டு அருள் செய்ய வேண்டும்"
"என்ன கேட்டாய்? உன்னை மாணவனாக ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டுமா? நான் அரச குடும்பத்தாருக்கு மட்டுமே கற்பிப்பவன். உன்னைப் போன்ற ஏழைச் சிறுவனுக்குக் கற்பிக்க மாட்டேன். அரசகுமாரர்கள் வரும் நேரம் நீ போய் வா. உனக்கேற்ற ஆசானைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டு வித்தையைக் கற்றுக்கொள். என் பூரண ஆசி உனக்கு."
கைகளை உயர்த்தி ஆசி வழங்கிவிட்டு துரோணர் அங்கிருந்து சென்று விட்டார். மண்டியிட்டு அமர்ந்திருந்த அந்த வேடுவச் சிறுவன் கண்களில் நீர் பெருக நின்றான். அவனது பல நாள் ஆசை நிறைவேறாமல் போனது பற்றி மிகவும் வருந்தினான். எங்கே துரோணர் பாதங்களை வைத்திருந்தாரோ அந்த இடத்திலிருந்து மண்ணை அள்ளிக் கொண்டான். துரோணர் சென்ற திசை நோக்கி வணங்கினான்.
விடுவிடுவெனத் தன் இருப்பிடம் நோக்கி நடந்தான்.
இல்லம் சேர்ந்த அச்சிறுவன் மண்ணைக் குழைத்து துரோணரைப் போன்ற ஒரு சிலையைச் செய்து வைத்துக் கொண்டான். அந்தச் சிலையின் முன்னால் நின்று கொண்டு வணங்கினான். பின்னர் தனது பயிற்சியைத் தொடங்கினான். துரோனரையே தனது குருவாக மானசீகமாக வரித்துக் கொண்டான். விரைவிலேயே சிறந்த வில் வீரனாக ஆனான்.
நாட்கள் கடந்தன. ஒரு நாள் துரோணரும் அவரது மாணாக்கரான நூற்று ஐய்வரும் காட்டுவழியே சென்று கொண்டிருந்தனர். அப்போது அந்தவழியில் இரண்டு காட்டுப்பன்றிகள் ஒன்றோடு ஒன்று மோதிக்கொண்டு சண்டையிட்டுக் கொண்டு இருந்தன.அப்போது " அர்ஜுனா! இப்பன்றிகளைக் கொல்" எனக்கட்டளையிட்டார் குரு.
அர்ஜுனன் திகைத்தான். " ஒரே பாணத்தினால் இரண்டு உயிர்களை ஒரே சமயத்தில் கொல்ல முடியுமா? குருவே, அப்படிப்பட்ட கலையை நீங்கள் இன்னும் எனக்குக் கற்பிக்கவில்லையே." இதற்குள் இரண்டு பன்றிகளும் வெகு உக்கிரமாகப் போரிட்டுக் கொண்டு வழியை அடைத்துக் கொண்டு இருந்தன. அப்போது எங்கிருந்தோ அம்புகள் வந்து ஒரே அடியில் இரண்டு பன்றிகளையும் வீழ்த்தியது. பன்றிகள் இரண்டும் ஒரே சமயத்தில் வீழ்ந்து இறந்தன. இதைப் பார்த்த அர்ஜுனன் திகைத்து நின்றான். தன் குருவை சந்தேகத்தோடு பார்த்தான். "தன்னினும் சிறந்த வில்வீரன் ஒருவன் உள்ளான். அவன் விட்ட பாணமே இதற்குச் சாட்சி. இந்தக்கலையை அறிந்தவர் துரோணர் ஒருவரே. இன்று மற்றொருவர் உள்ளார் எனில் இதைக் கற்பித்தவர் தனது குருவே. " இவ்வாறு அர்ஜுனன் எண்ணம் ஓடிற்று.
அப்போது வில்லும் கையுமாக அங்கு வந்தான் அன்று வந்த வேடுவச் சிறுவன். துரோணரைக் கண்டதும் மண்டியிட்டு வணங்கினான்.
"ஏ சிறுவனே! உனக்கு இக்கலையைக் கற்பித்தவர் யார்? உன் குரு யார்?" சற்றே கோபமாகக் கேட்டார் துரோணர்
"தாங்கள்தான் எனது குருநாதர். தினமும் நான் உங்கள் முன்னிலையில்தானே பயிற்சி மேற்கொள்கிறேன்."
"பொய் சொல்லாதே! ராஜகுமாரர்களைத் தவிர நான் யாருக்கும் கற்பித்ததில்லை. உண்மையைச் சொல்."
"என்னுடன் வாருங்கள்." என்று அழைத்த சிறுவனுடன் அனைவரும் அவன் இல்லம் சென்றனர். காட்டின் நடுவே ஒரு குடிசை. அதன் முன்னே ஒரு திறந்த வெளியில் நாடு நாயகமாக துரோணரின் சிலை அமர்ந்த நிலையில் அமைக்கப் பட்டிருந்தது. அச்சிலையை வணங்கிய சிறுவன் "இவர்தான் என் குருநாதர். இவர் முன்னால்தான் நான் பயிற்சி செய்கிறேன்." என்றான் பணிவோடு.
"இது எனது உருவம்போல் உள்ளதே"
"ஆம் குருதேவா. தங்களின் பாதம் பதித்த மண்ணைக் கொண்டுவந்து அதைச்சேர்த்து ஒரு சிலை செய்து தாங்களே அமர்ந்து எனக்குப் பாடம் சொல்வதாக நினைத்துக் கொண்டேன். தங்களை என் மனதில் குருவாக எண்ணிக் கொண்டு தினமும் வணங்கி வருகிறேன்."
துரோணர் அச்சிறுவனின் குருபக்தியே அவனுக்கு இத்தனை திறமைகளும் வளரக்காரணம் என்பதைத் தெரிந்து கொண்டார். ஆயினும் அர்ஜுனனுக்கு வில்லுக்கு விஜயன் என்ற பெயரைப பெற்றுத் தருவதாக வாக்குக் கொடுத்திருப்பதால் இந்தச் சிறுவன் இனியும் வில்லை தன் கையில் எடுக்கக் கூடாது என முடிவு செய்தார். சிறுவனை அன்புடன் பார்த்தார்.
"சிறுவா!, உன் பெயர் என்ன?"
"என் பெயர் ஏகலைவன். இந்தக் காட்டில் வசிக்கும் வேடுவர் தலைவரின் மகன் நான்."
"உன் திறமையைக் கண்டு மிகவும் மகிழ்ந்தேன். குருதக்ஷிணை தரவேண்டாமா நீ?"
"குருவே! எதுவேண்டுமானாலும் கேளுங்கள். சிங்கம் புலி இவை வேண்டுமா? மான்கள் வேண்டுமா? நொடியில் பிடித்துவருவேன் .உங்களுக்குக் குருதக்ஷிணை யாகத் தருவேன்"
"அதெல்லாம் வேண்டாம். ஏகலைவா! நீயே சிறந்த மாணவன். என்பதை நான் ஒப்புக்கொள்கிறேன். எனக்குக் குருதக்ஷிணையாக உன் வலதுகைக் கட்டை விரலைத் தருவாயா?"
"தாங்கள் எனது குரு என ஒப்புக் கொண்டதே எனக்குப் போதும். தாங்கள் குருதக்ஷிணை என என் உயிரையே கேட்டாலும் நான் தரத் தயாராக உள்ளேன். பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்."
மறுகணம் தனது இடது கை வாளால் வலதுகை கட்டை விரலை வெட்டி ஒரு இலையில் வைத்து அவர் பாதத்தில் வைத்துப் பணிந்து நின்றான் ஏகலைவன்.
மனம் மகிழ்ந்த துரோணர் "ஏகலைவா! குருபக்தி என்ற சொல்லுக்கு நீயே ஒரு உதாரணம். உலகம் உள்ளவரை உன் பெருமையை இவ்வுலகம் பேசும்." என்று ஆசிகூறி அங்கிருந்து சென்றார். அர்ஜுனனுக்குப் போட்டியாக ஒருவன் வருவதைத் தடுத்து விட்ட நிம்மதி இருந்தாலும் ஒரு நல்ல வில்வீரனை அவனது வீரத்தை திறமையை அழித்துவிட்டோமே என்ற வருத்தமும் துரோணருக்கு இருந்தது.
ஆனாலும் குருபக்தியில் சிறந்தவன் ஏகலைவன் என்ற புகழை அவனுக்குக் கொடுத்து விட்டோம் என்ற பெருமை துரோணருக்கு நிம்மதியைக் கொடுத்தது.
Sage of Kanchi
Kumar Ramanathan
anchanathan Suresh
P.J.
0
Who is guru, and what is the difference between the Teacher, and the Guru?
Who is guru, and what is the difference between the Teacher, and the Guru?
இன்று குரு பூர்ணிமை தினம். நாம் எல்லோருமே, நம் கடைசி நிமிடம் வரை சுவாசத்து,கு அடுத்தபடியாக செய்வது - கற்றுக் கொள்வது, அல்லது, கற்பிப்பது!
சில படிப்பினைகள் வாயால், மொழியால், சப்தத்தால் சொல்லிக் கொடுக்கப் படும்.
வாழ்நாள் முழுதும் நாம் செய்வது எல்லாமே பெரும்பாலும் இதில் அடங்கிவிடும்.
சில படிப்பினைகள் மெளனமாக நிகழும்.
மரணத் தருவாயில் மருத்துவ மனையில் சுற்றம் சூழப் படுத்திருக்கும் ஒரு பணக்காரனும், அருகில் கவனிக்க ஆளில்லாமல் கிடக்கும் ஏழையும் நமக்கு வாழ்வின் சில
படிப்பினைகளை மௌனமாகத்தான் சொல்கிறார்கள்.
பிறவி விதிப் பயன். ஆனால் படிப்பு , வாழ்வைச் சொல்லித்தரும் ஆசிரியர் நம் தேர்வு.
வாழ்வைத் தாண்டி, ஆன்மாவைத் தயார் செய்யும் குரு எல்லோருக்கும் அமைந்துவிடாது. ஏனென்றால், அது விதியையும் மாற்றும் வல்லமை உடையது...
வாழ்வுக்கு குரு என்பவர் அவசியமா? தேவையா?
சரி, அப்படியானால், டீச்சருக்கும் குருவுக்கும் என்ன வேறுபாடு?
அறியாமை என்னும் இருளை நீக்குபவர் குரு.
ஆனால் அவரும் ஆசிரியர் தானே, என்ன வித்யாசம்?
ஆசிரியர்: நமக்கு எது வேண்டுமோ அதைக் கொடுப்பவர்.
குரு : நமக்கு எது வேண்டாமோ அதை எடுத்துவிடுபவர்.
ஆசிரியர்: உங்கள் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்வார்.
குரு : உங்கள் பதில்களைக் கேள்வி கேட்பார்.
ஆசிரியர்:நம்மிடமிருந்து பணிவையும் ஒழுக்கத்தையும் எதிர் பார்ப்பார்.
குரு : அடக்கத்தையும் நம்பிக்கையையும் விதைப்பார்.
ஆசிரியர்: வெளி உலகத்துக்கான பிரயாணத்திற்கு தயார் செய்து qualification
என்ற ஆடையை அணிவிப்பார்.
குரு : உங்கள் மேல் அணியப் பட்டுள்ள அனைத்தையும் களைந்து நிர்வாணமாக்கி உல் நோக்கிய பயணத்துக்கு தயார்செய்வார்.
ஆசிரியர்:வாழ்க்கைப் பாதையில் ஆசிரியர் ஒரு guide .
குரு : எப்படி வாழ்வது நமக்கு ஹ சிறப்பு என்று உணர வைப்பார்.
ஆசிரியர்: வெற்றிக்கான பாதையில் நம்மைச் செலுத்துவார்.
குரு : நம் சுதந்திரத்திர்க்கான பாதையை நமக்குக் காட்டுவார்.
ஆசிரியர்: உலகையும் அதன் தன்மைகளையும் விளக்குவார்.
குரு : உங்களையும் உங்கள் தன்மையையும் செம்மை செய்வார்.
ஆசிரியர்: உலகில் எப்படி நடந்து கொள்வது என்று கற்பிப்பார்.
குரு : உங்களுக்கும் உலகுக்குமான தொடர்பை விளக்கிவிடுவார்.
ஆசிரியர்: அறிவு தந்து தான் எனும் அடையாளம் ஏற்ப்படுத்துவார்.
குரு : அறிவைத் தூக்கி வெளியில் போடு என்று நம் ஈகோவை இல்லாதாக்குவார்.
ஆசிரியர் : A Teacher will instruct you .
குரு : A Guru will construct you.
ஆசிரியர் : உங்கள் வாழ்வின் வளத்துக்கான வழி காட்டுவார்.
குரு : வாழ்வின் அர்த்தமான அமைதியைக் காட்டுவார்.
ஆசிரியர் : அறிவைப் புகட்டுவார்.
குரு : பக்குவப் படுத்துவார்.
ஆசிரியர் : முதிர்ச்சிக்குள்ளாக்குவார் .
குரு : கள்ளமற்ற தன்மைக்கு திருப்புவார்.
ஆசிரியர் : கைப் பிடித்து அழைத்துச் செல்வார்.
குரு : நாம் தானே சிந்தித்து உணர வைப்பார்.
ஆசிரியர் : ஒழுங்கான சிந்தனைகளுக்கு பழக்குவார்.
குரு : ஒத்த சிந்தனையோடு கூடவே பயணிப்பார்.
ஆசிரியர் : ஒரு தந்தையைப் போல அறிவுறுத்துவார்.
குரு : ஒரு தாயைப் போல அனுசரனையாயிருப்பார்.
ஆசிரியர் : ஒரு ஆசிரியரைக் கண்டுபிடிக்க நம்மால் முடியும்.
குரு : நம்மைக் கண்டுபிடிப்பார், ஏற்றுக்கொள்வார்.
இன்னும் சொல்லப் போனால்,
ஆசிரியர் : நம் அறியாமையை அகற்றுவார்.
குரு : நம் அக்ஞானத்தை விலக்குவார்.
ஆசிரியர் : ஒரு ஆசிரியரின் பனி முடிந்தால் பட்டதாரி ஆவீர்கள்.
குரு : குருவின் பணி முடிந்தாலோ, கொண்டாடப் படுவீர்கள்.
ஆசிரியர் : கல்வி முடிந்ததும் ஆசிரியருக்கு நன்றி சொல்வீர்கள்.
குரு : குருவின் சம்பந்தத்தில் பாக்யவானாக உணர்வீர்கள்.
எனவே, அலைக்கழிக்கப் படும் மனத்தை கடிவாளமிட்டு சரியான பாதையில்
நாம் பயணிக்க உறுதுணையான குருவுக்கு வந்தனம் செய்வோம் .
குரு என்பவர் பிரம்மா. குருவே விஷ்ணு. குருவே தேவம் மகேஸ்வரம்.
குரு சாக்ஷாத் பரப்ரம்மம். அந்த பரப்ரம்மமான குரு நம்மை வழி நடத்தட்டும்.
அப்படிப்பட்ட குருவை வணங்குவோம். தஸ்மை ஸ்ரீ குருவே நமஹ.
நம் குருவின் சன்னதியில் நம் வாழ்வு சிறக்கப் பிரார்த்திப்போம்
Sage of Kanchi
Neeraja Neeraja
Who is guru, and what is the difference between the Teacher, and the Guru?
இன்று குரு பூர்ணிமை தினம். நாம் எல்லோருமே, நம் கடைசி நிமிடம் வரை சுவாசத்து,கு அடுத்தபடியாக செய்வது - கற்றுக் கொள்வது, அல்லது, கற்பிப்பது!
சில படிப்பினைகள் வாயால், மொழியால், சப்தத்தால் சொல்லிக் கொடுக்கப் படும்.
வாழ்நாள் முழுதும் நாம் செய்வது எல்லாமே பெரும்பாலும் இதில் அடங்கிவிடும்.
சில படிப்பினைகள் மெளனமாக நிகழும்.
மரணத் தருவாயில் மருத்துவ மனையில் சுற்றம் சூழப் படுத்திருக்கும் ஒரு பணக்காரனும், அருகில் கவனிக்க ஆளில்லாமல் கிடக்கும் ஏழையும் நமக்கு வாழ்வின் சில
படிப்பினைகளை மௌனமாகத்தான் சொல்கிறார்கள்.
பிறவி விதிப் பயன். ஆனால் படிப்பு , வாழ்வைச் சொல்லித்தரும் ஆசிரியர் நம் தேர்வு.
வாழ்வைத் தாண்டி, ஆன்மாவைத் தயார் செய்யும் குரு எல்லோருக்கும் அமைந்துவிடாது. ஏனென்றால், அது விதியையும் மாற்றும் வல்லமை உடையது...
வாழ்வுக்கு குரு என்பவர் அவசியமா? தேவையா?
சரி, அப்படியானால், டீச்சருக்கும் குருவுக்கும் என்ன வேறுபாடு?
அறியாமை என்னும் இருளை நீக்குபவர் குரு.
ஆனால் அவரும் ஆசிரியர் தானே, என்ன வித்யாசம்?
ஆசிரியர்: நமக்கு எது வேண்டுமோ அதைக் கொடுப்பவர்.
குரு : நமக்கு எது வேண்டாமோ அதை எடுத்துவிடுபவர்.
ஆசிரியர்: உங்கள் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்வார்.
குரு : உங்கள் பதில்களைக் கேள்வி கேட்பார்.
ஆசிரியர்:நம்மிடமிருந்து பணிவையும் ஒழுக்கத்தையும் எதிர் பார்ப்பார்.
குரு : அடக்கத்தையும் நம்பிக்கையையும் விதைப்பார்.
ஆசிரியர்: வெளி உலகத்துக்கான பிரயாணத்திற்கு தயார் செய்து qualification
என்ற ஆடையை அணிவிப்பார்.
குரு : உங்கள் மேல் அணியப் பட்டுள்ள அனைத்தையும் களைந்து நிர்வாணமாக்கி உல் நோக்கிய பயணத்துக்கு தயார்செய்வார்.
ஆசிரியர்:வாழ்க்கைப் பாதையில் ஆசிரியர் ஒரு guide .
குரு : எப்படி வாழ்வது நமக்கு ஹ சிறப்பு என்று உணர வைப்பார்.
ஆசிரியர்: வெற்றிக்கான பாதையில் நம்மைச் செலுத்துவார்.
குரு : நம் சுதந்திரத்திர்க்கான பாதையை நமக்குக் காட்டுவார்.
ஆசிரியர்: உலகையும் அதன் தன்மைகளையும் விளக்குவார்.
குரு : உங்களையும் உங்கள் தன்மையையும் செம்மை செய்வார்.
ஆசிரியர்: உலகில் எப்படி நடந்து கொள்வது என்று கற்பிப்பார்.
குரு : உங்களுக்கும் உலகுக்குமான தொடர்பை விளக்கிவிடுவார்.
ஆசிரியர்: அறிவு தந்து தான் எனும் அடையாளம் ஏற்ப்படுத்துவார்.
குரு : அறிவைத் தூக்கி வெளியில் போடு என்று நம் ஈகோவை இல்லாதாக்குவார்.
ஆசிரியர் : A Teacher will instruct you .
குரு : A Guru will construct you.
ஆசிரியர் : உங்கள் வாழ்வின் வளத்துக்கான வழி காட்டுவார்.
குரு : வாழ்வின் அர்த்தமான அமைதியைக் காட்டுவார்.
ஆசிரியர் : அறிவைப் புகட்டுவார்.
குரு : பக்குவப் படுத்துவார்.
ஆசிரியர் : முதிர்ச்சிக்குள்ளாக்குவார் .
குரு : கள்ளமற்ற தன்மைக்கு திருப்புவார்.
ஆசிரியர் : கைப் பிடித்து அழைத்துச் செல்வார்.
குரு : நாம் தானே சிந்தித்து உணர வைப்பார்.
ஆசிரியர் : ஒழுங்கான சிந்தனைகளுக்கு பழக்குவார்.
குரு : ஒத்த சிந்தனையோடு கூடவே பயணிப்பார்.
ஆசிரியர் : ஒரு தந்தையைப் போல அறிவுறுத்துவார்.
குரு : ஒரு தாயைப் போல அனுசரனையாயிருப்பார்.
ஆசிரியர் : ஒரு ஆசிரியரைக் கண்டுபிடிக்க நம்மால் முடியும்.
குரு : நம்மைக் கண்டுபிடிப்பார், ஏற்றுக்கொள்வார்.
இன்னும் சொல்லப் போனால்,
ஆசிரியர் : நம் அறியாமையை அகற்றுவார்.
குரு : நம் அக்ஞானத்தை விலக்குவார்.
ஆசிரியர் : ஒரு ஆசிரியரின் பனி முடிந்தால் பட்டதாரி ஆவீர்கள்.
குரு : குருவின் பணி முடிந்தாலோ, கொண்டாடப் படுவீர்கள்.
ஆசிரியர் : கல்வி முடிந்ததும் ஆசிரியருக்கு நன்றி சொல்வீர்கள்.
குரு : குருவின் சம்பந்தத்தில் பாக்யவானாக உணர்வீர்கள்.
எனவே, அலைக்கழிக்கப் படும் மனத்தை கடிவாளமிட்டு சரியான பாதையில்
நாம் பயணிக்க உறுதுணையான குருவுக்கு வந்தனம் செய்வோம் .
குரு என்பவர் பிரம்மா. குருவே விஷ்ணு. குருவே தேவம் மகேஸ்வரம்.
குரு சாக்ஷாத் பரப்ரம்மம். அந்த பரப்ரம்மமான குரு நம்மை வழி நடத்தட்டும்.
அப்படிப்பட்ட குருவை வணங்குவோம். தஸ்மை ஸ்ரீ குருவே நமஹ.
நம் குருவின் சன்னதியில் நம் வாழ்வு சிறக்கப் பிரார்த்திப்போம்
Sage of Kanchi
Neeraja Neeraja
P.J.
0
eBook on Sri Adi Sankara Charitham by Shri B N Mama
eBook on Sri Adi Sankara Charitham by Shri B N Mama
July 31, 2015
Shri BN Mama besides being an artist and a poet is also a great translator of articles. In fact he did a wonderful translation of “I lived with God” by Prof Sundararaman to Tamil and it came out as a beautiful book and available with Sri Shivaraman. He is also contributing to Kanchi Periva Forum (http://periva.proboards.com) as an author. He is currently writing a special series on Sri Adi Sankara Bagawadpadal based on Sri Ra Ganapathi Anna’s work in Tamil. Here is the link for the page. It also has a link to google drive for free e-Book download.
http://periva.proboards.com/thread/9762/ebook-anusham-edition-sankara-chapter#ixzz3h6o8RkOp
https://mahaperiyavaa.wordpress.com/2015/07/31/ebook-on-sri-adi-sankara-charitham-by-shri-b-n-mama/
eBook on Sri Adi Sankara Charitham by Shri B N Mama
July 31, 2015
Shri BN Mama besides being an artist and a poet is also a great translator of articles. In fact he did a wonderful translation of “I lived with God” by Prof Sundararaman to Tamil and it came out as a beautiful book and available with Sri Shivaraman. He is also contributing to Kanchi Periva Forum (http://periva.proboards.com) as an author. He is currently writing a special series on Sri Adi Sankara Bagawadpadal based on Sri Ra Ganapathi Anna’s work in Tamil. Here is the link for the page. It also has a link to google drive for free e-Book download.
http://periva.proboards.com/thread/9762/ebook-anusham-edition-sankara-chapter#ixzz3h6o8RkOp
https://mahaperiyavaa.wordpress.com/2015/07/31/ebook-on-sri-adi-sankara-charitham-by-shri-b-n-mama/
P.J.
0
Significance of Lighting Ghee Lamp
Significance of Lighting Ghee Lamp
July 30, 2015
யஜ்ஞம் குறைந்து போனதால் அதற்கு நெய் செலவிடவும் இப்போது வாய்ப்பு குறைந்துவிட்டது. ஆனாலும் தெய்வ கார்யங்கள் இப்போதும் அகத்துப் பூஜை, கோயில் பூஜை, மடாலயங்களில் பூஜை என்ற ரூபத்தில் நடந்துவருவதால் நெய்த்தீபம் ஏற்றும் வழக்கத்தை ஏற்படுத்திக் கொள்ளலாம்.
நாமே பால் தோய்த்து வெண்ணெய் எடுத்து சுத்தமான பசு நெய் தயாரித்துக் கோயில்களுக்கும், மடாலயங்களுக்கும் கொடுப்பது பரம புண்யம். நெய் விளக்கின் ஜ்யோதிஸ் வெளுப்பாக வெளியே வீசுகிற மாதிரியே உள்ளுக்குள்ளேயும் பவித்ரத்வத்தை ஊட்டும். தெய்வ ஸந்நிதானத்தில் அது இருப்பது ரொம்பவும் விசேஷம்.
கோயில்களில் சுக்ரவாரங்களிலாவது நெய்த் தீபம் எரியுமாறு ஏற்பாடு செய்யவேண்டியது பக்தலோகத்தின் கடமை. கோமாதா நமக்குப் பல விதங்களிலும் பரம கருணையோடு செய்ய முன் வரும் உபகாரங்களில் எதையும் நாம் தவறவிடாமல் உபயோகப்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். இப்போது நாம் அவளிடமிருந்து பெறவேண்டியதையும் தவறவிட்டு, அல்லது தப்பான முறையில் பயன்படுத்திக் கொண்டு, அவளுக்கு நாம் தர வேண்டிய ரக்ஷணையும் தவறவிட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம்.
இப்படியில்லாமல், பரஸ்பரம் பாவயந்த: என்று பகவான் கீதையில் சொன்ன மாதிரி* பரஸ்பரம் நாமும் கோவும் ஒருவரையொருவர் போஷித்துக் கொள்ள வேண்டும். கறவைக் காலத்தில் கோவுக்கு நாம் தருகிற போஷாக்கை விட கோவினால் நாம் பெறுகிற போஷிப்பு அதிகமாகும். கறவை நின்ற பிறகும் அந்த நன்றி நமக்கு மறக்கவே கூடாது.
அதனால் கோவுக்கு ஆயுள் உள்ளவரையில் அதை ரக்ஷிக்க வேண்டும். கறவை மாடுகளுக்கு மட்டுமில்லாமல் மறுத்துப் போனவற்றுக்கும் பாதுகாப்புத் தர இப்போது எங்கேயோ சில இடங்களில் மட்டுமுள்ள கோசாலைகளும், பசு மடங்களும், பிஞ்ஜராபோல்களும் பலமடங்கு விருத்தியாக வேண்டும். இதற்காகச் செய்கிற செலவு முழுதும் புண்ய வரவேயாகுமாதலால் அனைவரும் தயங்காமல் தங்கள் பொருளையும், பொருளோடு உழைப்பு, கவனிப்பு ஆகியவற்றையும் இதற்காகத் தாராளமாகக் கொடுக்க முன்வரவேண்டும்.
https://mahaperiyavaa.wordpress.com/2015/07/30/significance-of-lighting-ghee-lamp/
Significance of Lighting Ghee Lamp
July 30, 2015
யஜ்ஞம் குறைந்து போனதால் அதற்கு நெய் செலவிடவும் இப்போது வாய்ப்பு குறைந்துவிட்டது. ஆனாலும் தெய்வ கார்யங்கள் இப்போதும் அகத்துப் பூஜை, கோயில் பூஜை, மடாலயங்களில் பூஜை என்ற ரூபத்தில் நடந்துவருவதால் நெய்த்தீபம் ஏற்றும் வழக்கத்தை ஏற்படுத்திக் கொள்ளலாம்.
நாமே பால் தோய்த்து வெண்ணெய் எடுத்து சுத்தமான பசு நெய் தயாரித்துக் கோயில்களுக்கும், மடாலயங்களுக்கும் கொடுப்பது பரம புண்யம். நெய் விளக்கின் ஜ்யோதிஸ் வெளுப்பாக வெளியே வீசுகிற மாதிரியே உள்ளுக்குள்ளேயும் பவித்ரத்வத்தை ஊட்டும். தெய்வ ஸந்நிதானத்தில் அது இருப்பது ரொம்பவும் விசேஷம்.
கோயில்களில் சுக்ரவாரங்களிலாவது நெய்த் தீபம் எரியுமாறு ஏற்பாடு செய்யவேண்டியது பக்தலோகத்தின் கடமை. கோமாதா நமக்குப் பல விதங்களிலும் பரம கருணையோடு செய்ய முன் வரும் உபகாரங்களில் எதையும் நாம் தவறவிடாமல் உபயோகப்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். இப்போது நாம் அவளிடமிருந்து பெறவேண்டியதையும் தவறவிட்டு, அல்லது தப்பான முறையில் பயன்படுத்திக் கொண்டு, அவளுக்கு நாம் தர வேண்டிய ரக்ஷணையும் தவறவிட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம்.
இப்படியில்லாமல், பரஸ்பரம் பாவயந்த: என்று பகவான் கீதையில் சொன்ன மாதிரி* பரஸ்பரம் நாமும் கோவும் ஒருவரையொருவர் போஷித்துக் கொள்ள வேண்டும். கறவைக் காலத்தில் கோவுக்கு நாம் தருகிற போஷாக்கை விட கோவினால் நாம் பெறுகிற போஷிப்பு அதிகமாகும். கறவை நின்ற பிறகும் அந்த நன்றி நமக்கு மறக்கவே கூடாது.
அதனால் கோவுக்கு ஆயுள் உள்ளவரையில் அதை ரக்ஷிக்க வேண்டும். கறவை மாடுகளுக்கு மட்டுமில்லாமல் மறுத்துப் போனவற்றுக்கும் பாதுகாப்புத் தர இப்போது எங்கேயோ சில இடங்களில் மட்டுமுள்ள கோசாலைகளும், பசு மடங்களும், பிஞ்ஜராபோல்களும் பலமடங்கு விருத்தியாக வேண்டும். இதற்காகச் செய்கிற செலவு முழுதும் புண்ய வரவேயாகுமாதலால் அனைவரும் தயங்காமல் தங்கள் பொருளையும், பொருளோடு உழைப்பு, கவனிப்பு ஆகியவற்றையும் இதற்காகத் தாராளமாகக் கொடுக்க முன்வரவேண்டும்.
https://mahaperiyavaa.wordpress.com/2015/07/30/significance-of-lighting-ghee-lamp/
P.J.
0
"கோவிந்த நாமத்தின் சிறப்பு"
கோவிந்தா என்கிற நாமத்தை ஒரு முறை சொன்னாலே அந்த இடம் சுத்தமாகிவிடும்; புனிதம் பெறும்’ "கோவிந்த நாமத்தின் சிறப்பு"
மகா பெரியவாளின் கருத்து+ராஜாஜி.
கட்டுரையாளர்;பி.சுவாமிநாதன்
தீபம்-இதழில்-ஒரு பகுதி.2013
கோவிந்த நாமத்தின் சிறப்பு பற்றி, காஞ்சி மகா பெரியவாளின் கருத்துக்களைத் தாங்கிய பொக்கிஷமான ‘தெய்வத்தின் குரல்’ (நான்காம்) தொகுப்பிலும் அழகாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது:
ஈஸ்வர நாமாக்களுள், ‘ஹர’ என்பதற்கும், விஷ்ணுவின் நாமாக்களுள் ‘கோவிந்த’ என்பதற்கும் ஒரு தனிச் சிறப்பு உண்டு.
ஸத் சங்கத்துக்காக, ஸத் விஷயத்துக்காகப் பலர் கூடினாலும், மனுஷ்ய ஸ்வபாவத்தில் கொஞ்ச நேரம் போனதும், கூட்டத்தில் பலர் பல விஷயங்களை, சளசளவென்று பேச ஆரம்பிக்கிறார்கள். அவர்கள் பேச்சை நிறுத்தி, பகவானிடம் மனசைத் திருப்புவதற்கு என்ன செய்கிறோம்? யாராவது ஒருத்தர், ‘நம: பார்வதீ பதயே’ என்கிறார். உடனே, பேசிக் கொண்டிருந்த எல்லோரும் ‘ஹர ஹர மஹாதேவ’ என்கிறார்கள். அதுபோல், ‘ஸர்வத்ர கோவிந்த நாம சங்கீர்த்தனம்’ என்று சொன்னவுடன் கூட்டம் முழுதும், ‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்று பரவசப்படுகிறது.
‘ஸர்வத்ர’ என்று – அதாவது எல்லா இடத்திலும் எல்லாக் காலத்திலும் என்று அடைமொழி கொடுத்திருக்கிறது – ‘ஸர்வத்ர கோவிந்த நாம சங்கீர்த்தனம்.’ அதனால், ‘இந்து மதத்தில் ரொம்ப ரொம்ப விசேஷமான நாமா எது?’ என்று யாராவது என்னிடம் கேட்டால், ‘கோவிந்தா’தான் என்று சொல்வேன்.
கோவிந்த நாமாவுக்கு இருக்கப்பட்ட அநேக சிறப்புகளில் இன்னொன்று, நம் ஆசார்யாளுக்கு (ஆதிசங்கரர்) அதுதான் ரொம்பவும் பிடித்தது. ‘பஜ கோவிந்த’த்தில் ஒரு மனிதன் வாழ வேண்டிய முறைகளையும், தத்வ உபதேசங்களையும், விவேக வைராக்கியங்களையும் சொல்லியிருக்கிறார். இது சகல ஜனங்களுக்குமானது. இப்பேர்ப்பட்ட சிறப்பு கொண்ட கோவிந்தனை பூஜியுங்கள் என்கிறார் நம் ஆசார்யாள்.
அவருடைய குருவின் பெயர் கோவிந்த பகவத் பாதர். அதனால், குரு – தெய்வம் இரண்டின் பெயராகவும் உள்ள ‘கோவிந்த’ சப்தத்தில், ஆசார்யாளுக்கு அலாதி ப்ரீதி!
- இதுபோல் கோவிந்த நாம விசேஷம் இன்னும்கூட ‘தெய்வத்தின் குரலில்’ அலசப்பட்டிருக்கிறது.
‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்று இறைபக்தி மேலோங்கச் சொல்வதால், சொல்பவரின் பாவங்கள் தொலைந்து போகும். தவிர, மோட்சத்தை அடைவதற்கு என்னென்ன தடைகள் இருக்கின்றனவோ, அவை அனைத்தும் விலகிவிடும்.
ஒரு உடலைத் தகனம் செய்யும்போது, ‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்கிற நாமத்தைச் சொல்லித் தீயிட்டால், இறந்தவர் மோட்சத்தை அடைவார். எனவேதான், சடலத்தைத் தூக்கிச் செல்லும்போதும், இறந்தவரின் உடல் நம்மைக் கடந்து செல்லும்போதும் ‘கோவிந்த’ நாமத்தை உச்சரித்தால், இறந்தவர் மோட்சத்தை அடைவார் என்று சொல்லப்படுகிறது.
‘கலியுகத்தில் நாம சங்கீர்த்தனம் ஒன்றே மோட்சம் தரவல்லது’ என்று மகான்கள் அருளியுள்ளனர். எப்போதெல்லாம் உங்களது எண்ணங்கள், சிந்தனைகள் சிதறக்கூடிய சந்தர்ப்பங்கள் நேர்கிறதோ, அப்போதெல்லாம் ‘கோவிந்த’ நாமத்தை உச்சரியுங்கள். தெளிவு பிறக்கும்.
க்ஷத்திரபந்து என்பவன், எப்போதும் கொடுமையே செய்து, மனத்தாலும் பிறருக்கு நல்லது நினையாதவனாக வாழ்ந்து வந்தான். மோட்சத்தில் கிடைக்கக்கூடிய ஆனந்தம் பற்றி, சில பக்தர்களுக்கு நாரதர் சொல்லிக் கொண்டிருந்ததை க்ஷத்திரபந்து கேட்டான். அவனுக்கும் மோட்சம் செல்ல வேண்டும் என்கிற ஆசை பிறந்தது. நாரதரிடம் அதற்குண்டான வழிகளைக் கேட்டான். நாரதரும் உபதேசித்தார்.
ஆனால், எவ்வளவோ முயன்றும், நாரதர் சொன்ன வழிமுறைகளின்படி, க்ஷத்திரபந்துவால் வாழ முடியவில்லை. எனவே, மீண்டும் நாரதரைச் சந்தித்து, “நான் மோட்சம் செல்வதற்கு வேறு எளிய உபாயம் சொல்லுங்கள்” என்று கேட்டான். நாரதரும் அவனுக்காக இரங்கி, “கோவிந்த நாமத்தைச் சொல்லிக் கொண்டே இரு” என்று உபதேசித்தார்.
க்ஷத்திரபந்துவும் தான் எந்தச் செயலைச் செய்தாலும், ‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்று பக்திபூர்வமாகச் சொல்லி வந்தான். கோவிந்த நாமம் சொன்னால், பாவங்கள் தொலைந்து போய்விடும் அல்லவா! எனவே, க்ஷத்திரபந்து இதுவரை செய்த பாவங்கள் அனைத்தும் அவனை விட்டு விலகின. அடுத்த பிறவியில் ஒரு பாகவதருக்குத் தொண்டுபுரியும் ஜன்மம் எடுத்து, நல்லபடி வாழ்ந்து, ஒரு தினம் மோட்சம் பெற்றான்.
கண்ண பரமாத்மாவின் புகழ்பாடும் திருப்பாவையில் ஆண்டாள், 27, 28 மற்றும் 29-வது பாடல்களில் மூன்று முறை கோவிந்தனை அழைக்கின்றாள்.
கூடாரை வெல்லும் சீர்க் கோவிந்தா (27)
குறைவொன்று மில்லாத கோவிந்தா (28)
இற்றைப் பறைகொள்வா னன்றுகாண் கோவிந்தா (29)
‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்கிற திவ்ய நாமத்தின் மகிமையைச் சொல்லும், ஒரு சம்பவம் சுவாரஸ்யமானது.
நம் நாடு சுதந்திரம் அடைவதற்கு முன், தாழ்த்தப்பட்ட பிரிவினர் ஆலயத்துக்குள் செல்ல தடை விதிக்கப்பட்டிருந்தது. வெளியில் இருந்தபடியே தரிசித்துச் செல்ல வேண்டும். இதை ஒழிக்க வேண்டும் என்று போராடிய பல தலைவர்களுள், ராஜாஜி குறிப்பிடத்தக்கவர்.
வேங்கடாசலபதி மீது அபார பக்தி கொண்ட தாழ்த்தப்பட்ட அன்பர் ஒருவர், திருமலை ஆலயத்துக்குள் சென்று பெருமாளைத் தரிசிக்க ஆவல் கொண்டார். தனது தரிசனம் எவருக்கும் தெரியாமல் இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக, அதிகாலையிலேயே ‘கோவிந்த நாமம்’ சொல்லி, திருக்குளத்தில் நீராடினார். நெற்றியிலும் திருமேனியிலும் திருமண் தரித்து, ‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்று பரவசமாக கோஷம் எழுப்பியபடி கோயிலுக்குள்ளும் நுழைந்தார்.
ஏழுமலையானைக் கண் குளிர தரிசித்தார். ஆலயத்தில் இருந்து வெளியே வரும்போது, ஆலய அதிகாரி ஒருவர் இந்த பக்தரைப் பிடித்துவிட்டார். நீ தாழ்த்தப்பட்ட குலத்தைச் சேர்ந்தவர்தானே! எப்படிக் கோயிலுக்குள் நுழையலாம்? உனது இந்தச் செய்கையால் ஆலயத்துக்குத் தீட்டு வந்துவிட்டது. உன்னை என்ன செய்கிறேன் பார்” என்று போலீஸ் வசம் ஒப்படைத்து விட்டார்.
சித்தூர் கோர்ட்டில் இந்த வழக்கு விசாரணைக்கு வந்தது. ஆலயத்துக்குள் நுழைந்து பெருமாளைத் தரிசித்த தாழ்த்தப்பட்டவர் மீது தவறு இல்லை” என்று அவர் சார்பாக முனுசாமி என்கிற வக்கீல் ஆஜரானார்.
இந்தச் செய்தியைக் கேள்விப்பட்டார் ராஜாஜி. அப்போது சில காரணங்களுக்காக, ‘எந்த ஒரு வழக்கிலும் ஆஜராவதில்லை’ என்று ராஜாஜி தீர்மானித்திருந்த நேரம். என்றாலும், தாழ்த்தப்பட்ட இந்த அன்பருக்காக வாதாடுவதற்காக சித்தூருக்குப் புறப்பட்டார்.
சித்தூர் நீதிமன்றத்துக்குள் நுழைந்தார் ராஜாஜி. அங்கே தாழ்த்தப்பட்டவருக்காக முனுசாமி என்கிற வக்கீல் ஆஜராகி, வாதங்களை எடுத்து வைப்பதைப் பார்த்துவிட்டு, பார்வையாளர் பகுதியில் அமைதியாக அமர்ந்தார். அப்போது யதேச்சையாக ராஜாஜியைப் பார்த்த முனுசாமி, நீதிபதியைப் பார்த்து, நீதிபதி அவர்களே… தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்காகக் குரல் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும் ராஜாஜி, இந்த நீதி மன்றத்துக்கு வந்துள்ளார். அவர் இருக்கும்போது நான் வாதிடுவது முறையல்ல. எனவே, இந்த வழக்கில் ராஜாஜி வாதிடுவதே பொருத்தமாக இருக்கும். அவரை வாதாட அனுமதிக்க வேண்டும்” என்று சொல்ல, ஆங்கிலேய நீதிபதியும் அனுமதித்தார்.
நீதிபதிக்கு வணக்கம் தெரிவித்த ராஜாஜி, நீதிபதி அவர்களே… ‘கோவிந்தா என்கிற நாமத்தை ஒரு முறை சொன்னாலே அந்த இடம் சுத்தமாகிவிடும்; புனிதம் பெறும்’ என்று புராணங்கள் கூறுகின்றன. தற்போது குற்றம் சுமத்தப்பட்டு, கூண்டில் நிற்கின்ற இந்த அன்பரோ, நீராடி, திருமண் தரித்து, கோவிந்த நாமத்தைப் பலமுறை சொல்லி, ஆலயத்துக்குள் நுழைந்து வேங்கடாசலபதியைத் தரிசித்துள்ளார்.
இந்த நிலையில் கோயில் தீட்டுப்பட்டு விட்டதாகவும், இவரைத் தண்டிக்க வேண்டும் என்றும் சொல்லி, ஆலயத் தரப்பினர் வழக்குப் போடுவது எந்த வகையில் நியாயம்? எனவே, இவரை இந்த வழக்கில் இருந்து விடுவிக்க வேண்டும்” என்று சொல்ல, அனைவருமே வியந்தனர். இதையடுத்து, நீதிபதி வேறு எந்தக் கேள்வியும் கேட்காமல், தாழ்த்தப்பட்டவரை உடனே விடுதலை செய்து உத்தரவிட்டாராம்! ‘கோவிந்த’ நாமத்தை அடிக்கடி சொல்லுங்கள். பாவங்களைத் தொலையுங்கள்!
Sage of Kanchi
Varagooran Narayanan
கோவிந்தா என்கிற நாமத்தை ஒரு முறை சொன்னாலே அந்த இடம் சுத்தமாகிவிடும்; புனிதம் பெறும்’ "கோவிந்த நாமத்தின் சிறப்பு"
மகா பெரியவாளின் கருத்து+ராஜாஜி.
கட்டுரையாளர்;பி.சுவாமிநாதன்
தீபம்-இதழில்-ஒரு பகுதி.2013
கோவிந்த நாமத்தின் சிறப்பு பற்றி, காஞ்சி மகா பெரியவாளின் கருத்துக்களைத் தாங்கிய பொக்கிஷமான ‘தெய்வத்தின் குரல்’ (நான்காம்) தொகுப்பிலும் அழகாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது:
ஈஸ்வர நாமாக்களுள், ‘ஹர’ என்பதற்கும், விஷ்ணுவின் நாமாக்களுள் ‘கோவிந்த’ என்பதற்கும் ஒரு தனிச் சிறப்பு உண்டு.
ஸத் சங்கத்துக்காக, ஸத் விஷயத்துக்காகப் பலர் கூடினாலும், மனுஷ்ய ஸ்வபாவத்தில் கொஞ்ச நேரம் போனதும், கூட்டத்தில் பலர் பல விஷயங்களை, சளசளவென்று பேச ஆரம்பிக்கிறார்கள். அவர்கள் பேச்சை நிறுத்தி, பகவானிடம் மனசைத் திருப்புவதற்கு என்ன செய்கிறோம்? யாராவது ஒருத்தர், ‘நம: பார்வதீ பதயே’ என்கிறார். உடனே, பேசிக் கொண்டிருந்த எல்லோரும் ‘ஹர ஹர மஹாதேவ’ என்கிறார்கள். அதுபோல், ‘ஸர்வத்ர கோவிந்த நாம சங்கீர்த்தனம்’ என்று சொன்னவுடன் கூட்டம் முழுதும், ‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்று பரவசப்படுகிறது.
‘ஸர்வத்ர’ என்று – அதாவது எல்லா இடத்திலும் எல்லாக் காலத்திலும் என்று அடைமொழி கொடுத்திருக்கிறது – ‘ஸர்வத்ர கோவிந்த நாம சங்கீர்த்தனம்.’ அதனால், ‘இந்து மதத்தில் ரொம்ப ரொம்ப விசேஷமான நாமா எது?’ என்று யாராவது என்னிடம் கேட்டால், ‘கோவிந்தா’தான் என்று சொல்வேன்.
கோவிந்த நாமாவுக்கு இருக்கப்பட்ட அநேக சிறப்புகளில் இன்னொன்று, நம் ஆசார்யாளுக்கு (ஆதிசங்கரர்) அதுதான் ரொம்பவும் பிடித்தது. ‘பஜ கோவிந்த’த்தில் ஒரு மனிதன் வாழ வேண்டிய முறைகளையும், தத்வ உபதேசங்களையும், விவேக வைராக்கியங்களையும் சொல்லியிருக்கிறார். இது சகல ஜனங்களுக்குமானது. இப்பேர்ப்பட்ட சிறப்பு கொண்ட கோவிந்தனை பூஜியுங்கள் என்கிறார் நம் ஆசார்யாள்.
அவருடைய குருவின் பெயர் கோவிந்த பகவத் பாதர். அதனால், குரு – தெய்வம் இரண்டின் பெயராகவும் உள்ள ‘கோவிந்த’ சப்தத்தில், ஆசார்யாளுக்கு அலாதி ப்ரீதி!
- இதுபோல் கோவிந்த நாம விசேஷம் இன்னும்கூட ‘தெய்வத்தின் குரலில்’ அலசப்பட்டிருக்கிறது.
‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்று இறைபக்தி மேலோங்கச் சொல்வதால், சொல்பவரின் பாவங்கள் தொலைந்து போகும். தவிர, மோட்சத்தை அடைவதற்கு என்னென்ன தடைகள் இருக்கின்றனவோ, அவை அனைத்தும் விலகிவிடும்.
ஒரு உடலைத் தகனம் செய்யும்போது, ‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்கிற நாமத்தைச் சொல்லித் தீயிட்டால், இறந்தவர் மோட்சத்தை அடைவார். எனவேதான், சடலத்தைத் தூக்கிச் செல்லும்போதும், இறந்தவரின் உடல் நம்மைக் கடந்து செல்லும்போதும் ‘கோவிந்த’ நாமத்தை உச்சரித்தால், இறந்தவர் மோட்சத்தை அடைவார் என்று சொல்லப்படுகிறது.
‘கலியுகத்தில் நாம சங்கீர்த்தனம் ஒன்றே மோட்சம் தரவல்லது’ என்று மகான்கள் அருளியுள்ளனர். எப்போதெல்லாம் உங்களது எண்ணங்கள், சிந்தனைகள் சிதறக்கூடிய சந்தர்ப்பங்கள் நேர்கிறதோ, அப்போதெல்லாம் ‘கோவிந்த’ நாமத்தை உச்சரியுங்கள். தெளிவு பிறக்கும்.
க்ஷத்திரபந்து என்பவன், எப்போதும் கொடுமையே செய்து, மனத்தாலும் பிறருக்கு நல்லது நினையாதவனாக வாழ்ந்து வந்தான். மோட்சத்தில் கிடைக்கக்கூடிய ஆனந்தம் பற்றி, சில பக்தர்களுக்கு நாரதர் சொல்லிக் கொண்டிருந்ததை க்ஷத்திரபந்து கேட்டான். அவனுக்கும் மோட்சம் செல்ல வேண்டும் என்கிற ஆசை பிறந்தது. நாரதரிடம் அதற்குண்டான வழிகளைக் கேட்டான். நாரதரும் உபதேசித்தார்.
ஆனால், எவ்வளவோ முயன்றும், நாரதர் சொன்ன வழிமுறைகளின்படி, க்ஷத்திரபந்துவால் வாழ முடியவில்லை. எனவே, மீண்டும் நாரதரைச் சந்தித்து, “நான் மோட்சம் செல்வதற்கு வேறு எளிய உபாயம் சொல்லுங்கள்” என்று கேட்டான். நாரதரும் அவனுக்காக இரங்கி, “கோவிந்த நாமத்தைச் சொல்லிக் கொண்டே இரு” என்று உபதேசித்தார்.
க்ஷத்திரபந்துவும் தான் எந்தச் செயலைச் செய்தாலும், ‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்று பக்திபூர்வமாகச் சொல்லி வந்தான். கோவிந்த நாமம் சொன்னால், பாவங்கள் தொலைந்து போய்விடும் அல்லவா! எனவே, க்ஷத்திரபந்து இதுவரை செய்த பாவங்கள் அனைத்தும் அவனை விட்டு விலகின. அடுத்த பிறவியில் ஒரு பாகவதருக்குத் தொண்டுபுரியும் ஜன்மம் எடுத்து, நல்லபடி வாழ்ந்து, ஒரு தினம் மோட்சம் பெற்றான்.
கண்ண பரமாத்மாவின் புகழ்பாடும் திருப்பாவையில் ஆண்டாள், 27, 28 மற்றும் 29-வது பாடல்களில் மூன்று முறை கோவிந்தனை அழைக்கின்றாள்.
கூடாரை வெல்லும் சீர்க் கோவிந்தா (27)
குறைவொன்று மில்லாத கோவிந்தா (28)
இற்றைப் பறைகொள்வா னன்றுகாண் கோவிந்தா (29)
‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்கிற திவ்ய நாமத்தின் மகிமையைச் சொல்லும், ஒரு சம்பவம் சுவாரஸ்யமானது.
நம் நாடு சுதந்திரம் அடைவதற்கு முன், தாழ்த்தப்பட்ட பிரிவினர் ஆலயத்துக்குள் செல்ல தடை விதிக்கப்பட்டிருந்தது. வெளியில் இருந்தபடியே தரிசித்துச் செல்ல வேண்டும். இதை ஒழிக்க வேண்டும் என்று போராடிய பல தலைவர்களுள், ராஜாஜி குறிப்பிடத்தக்கவர்.
வேங்கடாசலபதி மீது அபார பக்தி கொண்ட தாழ்த்தப்பட்ட அன்பர் ஒருவர், திருமலை ஆலயத்துக்குள் சென்று பெருமாளைத் தரிசிக்க ஆவல் கொண்டார். தனது தரிசனம் எவருக்கும் தெரியாமல் இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக, அதிகாலையிலேயே ‘கோவிந்த நாமம்’ சொல்லி, திருக்குளத்தில் நீராடினார். நெற்றியிலும் திருமேனியிலும் திருமண் தரித்து, ‘கோவிந்தா கோவிந்தா’ என்று பரவசமாக கோஷம் எழுப்பியபடி கோயிலுக்குள்ளும் நுழைந்தார்.
ஏழுமலையானைக் கண் குளிர தரிசித்தார். ஆலயத்தில் இருந்து வெளியே வரும்போது, ஆலய அதிகாரி ஒருவர் இந்த பக்தரைப் பிடித்துவிட்டார். நீ தாழ்த்தப்பட்ட குலத்தைச் சேர்ந்தவர்தானே! எப்படிக் கோயிலுக்குள் நுழையலாம்? உனது இந்தச் செய்கையால் ஆலயத்துக்குத் தீட்டு வந்துவிட்டது. உன்னை என்ன செய்கிறேன் பார்” என்று போலீஸ் வசம் ஒப்படைத்து விட்டார்.
சித்தூர் கோர்ட்டில் இந்த வழக்கு விசாரணைக்கு வந்தது. ஆலயத்துக்குள் நுழைந்து பெருமாளைத் தரிசித்த தாழ்த்தப்பட்டவர் மீது தவறு இல்லை” என்று அவர் சார்பாக முனுசாமி என்கிற வக்கீல் ஆஜரானார்.
இந்தச் செய்தியைக் கேள்விப்பட்டார் ராஜாஜி. அப்போது சில காரணங்களுக்காக, ‘எந்த ஒரு வழக்கிலும் ஆஜராவதில்லை’ என்று ராஜாஜி தீர்மானித்திருந்த நேரம். என்றாலும், தாழ்த்தப்பட்ட இந்த அன்பருக்காக வாதாடுவதற்காக சித்தூருக்குப் புறப்பட்டார்.
சித்தூர் நீதிமன்றத்துக்குள் நுழைந்தார் ராஜாஜி. அங்கே தாழ்த்தப்பட்டவருக்காக முனுசாமி என்கிற வக்கீல் ஆஜராகி, வாதங்களை எடுத்து வைப்பதைப் பார்த்துவிட்டு, பார்வையாளர் பகுதியில் அமைதியாக அமர்ந்தார். அப்போது யதேச்சையாக ராஜாஜியைப் பார்த்த முனுசாமி, நீதிபதியைப் பார்த்து, நீதிபதி அவர்களே… தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்காகக் குரல் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும் ராஜாஜி, இந்த நீதி மன்றத்துக்கு வந்துள்ளார். அவர் இருக்கும்போது நான் வாதிடுவது முறையல்ல. எனவே, இந்த வழக்கில் ராஜாஜி வாதிடுவதே பொருத்தமாக இருக்கும். அவரை வாதாட அனுமதிக்க வேண்டும்” என்று சொல்ல, ஆங்கிலேய நீதிபதியும் அனுமதித்தார்.
நீதிபதிக்கு வணக்கம் தெரிவித்த ராஜாஜி, நீதிபதி அவர்களே… ‘கோவிந்தா என்கிற நாமத்தை ஒரு முறை சொன்னாலே அந்த இடம் சுத்தமாகிவிடும்; புனிதம் பெறும்’ என்று புராணங்கள் கூறுகின்றன. தற்போது குற்றம் சுமத்தப்பட்டு, கூண்டில் நிற்கின்ற இந்த அன்பரோ, நீராடி, திருமண் தரித்து, கோவிந்த நாமத்தைப் பலமுறை சொல்லி, ஆலயத்துக்குள் நுழைந்து வேங்கடாசலபதியைத் தரிசித்துள்ளார்.
இந்த நிலையில் கோயில் தீட்டுப்பட்டு விட்டதாகவும், இவரைத் தண்டிக்க வேண்டும் என்றும் சொல்லி, ஆலயத் தரப்பினர் வழக்குப் போடுவது எந்த வகையில் நியாயம்? எனவே, இவரை இந்த வழக்கில் இருந்து விடுவிக்க வேண்டும்” என்று சொல்ல, அனைவருமே வியந்தனர். இதையடுத்து, நீதிபதி வேறு எந்தக் கேள்வியும் கேட்காமல், தாழ்த்தப்பட்டவரை உடனே விடுதலை செய்து உத்தரவிட்டாராம்! ‘கோவிந்த’ நாமத்தை அடிக்கடி சொல்லுங்கள். பாவங்களைத் தொலையுங்கள்!
Sage of Kanchi
Varagooran Narayanan
P.J.
0
81st Jayanthi Mahotsavam of HH Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal
81st Jayanthi Mahotsavam of HH Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal
81st Jayanthi Mahotsavam of HH Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal was celebrated at Shrimatam, Kanchipuram today. His Holiness gave Viswaroopa Darshan early in the morning. Mangala Vadyam was rendered by 81 groups of Nadaswara Vidwans. His Holiness performed Harati at the Adhistanam of HH Pujyashri Chandrasekharendra Saraswathi Mahaswamigal. His Holiness, accompanied by HH Pujyashri Shankara Vijayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal visited the Kamakshi Amman temple and performed Puja.
At Shrimatam, His Holiness, accompanied by HH Pujyashri Shankara Vijayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal performed Swarna Pada Puja and Pushpabhishekam to HH Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal, as Vedic scholars rendered Ashtotram.
Prasadams from various temples including Sri Venkateswara swamy temple at Tirumala were offered to His Holiness by temple priests.
Books on our culture and traditions, authored by different authors, were offered as Samarpanam to His Holiness, and the same was released on the occasion of Jayanthi Mahotsavam.
Poornahuti of the Rudra Homam performed on the Jayanthi day took place in the benign presence of Their Holinesses.
Endowment lecture was organized by Sri Chandrasekharendra Saraswathi Viswa Mahavidyalaya in which Sri Deviprasad, Former Principal of Madras Sanskrit College spoke. Pushpabhishekam was performed to HH Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal by HH Pujyashri Shankara Vijayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal in the evening.
Carnatic musical concert by Shri Parur M A Sundaresan accompanied by his son was held in the evening.
Devotees from far and wide participated in the Jayanthi Mahotsavam and received the Blessings of His Holiness.
Shri Kanchi Kamakoti Peetam, Kancheepuram
81st Jayanthi Mahotsavam of HH Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal
81st Jayanthi Mahotsavam of HH Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal was celebrated at Shrimatam, Kanchipuram today. His Holiness gave Viswaroopa Darshan early in the morning. Mangala Vadyam was rendered by 81 groups of Nadaswara Vidwans. His Holiness performed Harati at the Adhistanam of HH Pujyashri Chandrasekharendra Saraswathi Mahaswamigal. His Holiness, accompanied by HH Pujyashri Shankara Vijayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal visited the Kamakshi Amman temple and performed Puja.
At Shrimatam, His Holiness, accompanied by HH Pujyashri Shankara Vijayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal performed Swarna Pada Puja and Pushpabhishekam to HH Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal, as Vedic scholars rendered Ashtotram.
Prasadams from various temples including Sri Venkateswara swamy temple at Tirumala were offered to His Holiness by temple priests.
Books on our culture and traditions, authored by different authors, were offered as Samarpanam to His Holiness, and the same was released on the occasion of Jayanthi Mahotsavam.
Poornahuti of the Rudra Homam performed on the Jayanthi day took place in the benign presence of Their Holinesses.
Endowment lecture was organized by Sri Chandrasekharendra Saraswathi Viswa Mahavidyalaya in which Sri Deviprasad, Former Principal of Madras Sanskrit College spoke. Pushpabhishekam was performed to HH Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal by HH Pujyashri Shankara Vijayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal in the evening.
Carnatic musical concert by Shri Parur M A Sundaresan accompanied by his son was held in the evening.
Devotees from far and wide participated in the Jayanthi Mahotsavam and received the Blessings of His Holiness.
Shri Kanchi Kamakoti Peetam, Kancheepuram
P.J.
0
Importance of Gayatri Manthra. Published on “Arulamudam” book by Rama.Aranganathan in
[h=2]Importance of Gayatri Manthra. Published on “Arulamudam” book by Rama.Aranganathan in Tamil.[/h]
Quotes from various sources on the Importance of Gayatri Manthra. Published on “Arulamudam” book by Rama.Aranganathan in Tamil.
Sharing this in the interest of reviving Nithya Karma and Karmanushtana as advocated by our Shastras and Guru parampara.
Please read more from here
https://mahaperiyavaa.wordpress.com...rulamudam-book-by-rama-aranganathan-in-tamil/
[h=2]Importance of Gayatri Manthra. Published on “Arulamudam” book by Rama.Aranganathan in Tamil.[/h]
Quotes from various sources on the Importance of Gayatri Manthra. Published on “Arulamudam” book by Rama.Aranganathan in Tamil.
Sharing this in the interest of reviving Nithya Karma and Karmanushtana as advocated by our Shastras and Guru parampara.
Please read more from here
https://mahaperiyavaa.wordpress.com...rulamudam-book-by-rama-aranganathan-in-tamil/
P.J.
0
"What I saw in Indonesia left me speechless!"
"What I saw in Indonesia left me speechless!"
“I will be presenting the entire cache of 108 karanas and the aim is to show that these intricate postures are not devoid of movement or emotion,” says Dance Maestro Padma Subramanian. The 120-minute programme is designed according to the norms laid down in Natya Sastra. Pushpanjali will be Jarjare puja – worship offered to the flagstaff. There is an interesting story behind this custom. The stick is said to represent a part of the stem of Indra’s regal parasol that protects the artist from evil and negative influences. The five marks on the stick stand for Brahma, Siva, Vishnu, Skanda and Anantha.
“It is carried by the kattiyakkaran even in therukoothu but not everybody knows why it is done,” observes Padma. Three men carrying the staff will perform worship to the staff. In a kind of Prologue (Purvaranga), they enter into Trigadha - a debate among themselves on the theme to be discussed that evening. Soon it is resolved making way for the real show.
The stage comes alive with the 108 karanas demonstrated by a group of 15 disciples in various combinations. The Ekadasa ragamalika of 11 ragas will capture the essence of each karanam, its purpose and the physical-psychological link. It will show why it is fallacy to think that nritam has no bhava. “Nowhere does Natya Sastra say that nrita is bhavaheenam,” emphasises Padma. Through what she has chosen to call Rasakarana Nrita, Padma will depict Navarasa.
“How can a production on Natya Sastra be complete without theatre? And Bharata extols Kalidasa’s Sakuntalam as the ultimate in drama and so that is our choice too,” explains Padma. The scene where the beautiful Sakuntala takes leave of the inmates of the hermitage, the flora and fauna, is considered most special in this romantic story and that will be enacted in a 15-minute segment.
Padma’s seven-minute solo of Gajendra Moksham performed to Japanese music and Jatayu Moksham set to Russian music will come as the finale. Padma stops here to explain how the movements synchronise with music from any part of the world, especially Asia. “Gajendra Moksham is a revival of the piece I presented in Japan in 1994 when Miagi Micheo’s music blended with the concept and Natya,” she adds. Incidentally, that year Padma was the recipient of the Fukuoka Asian Culture Prize for contribution to development and harmony in Asia.
The latter was Padma’s offering at the Festival of India in Russia, to Tchaikovsky’s music for Romeo and Juliet. “The music just flowed, I didn’t have to labour,” she says. Hailing her performance, one of the local dailies commented: “The soul of India has united with that of Russia.” Another wondered whether the composer anticipated that 75 years later, a natya artist from India would adapt it. “The magic lies in Natya Sastra, the common grammar, which is encyclopaedic. After all, Bharata Varsha was one vast expanse, composite of all those regions that eventually separated. Therefore it is not surprising that we find echoes everywhere and we are not mixing styles when we include flavours of other regions. They are parts of a whole to which we inevitably go back,” says Padma.
The veteran says it was the Kanchi Mahaswami, who opened her eyes to the treasure that is Natya Sastra! “He asked me to capture the karanas as sculptures. It was painstaking work, translating the postures in stone in the three temples of Chidambaram, Thanjavur and Kumbakonam."
"To Muthiah Sthapati goes the credit for making stone speak. There were some missing links and Mahaswami suggested that I depict them in the Satara Uttara Chidambaram temple that was coming up. When we finished, we found the karanas in all the four temples in a seamless movement!”
Padma recalls how the Kanchi Seer advised her to visit Indonesia. “I did but nearly 12 years after He shed his mortal coil. What I saw there left me speechless! The sculptures I saw were the exact replicas of what we had done here. And they dated back to the ninth century, the oldest in Indonesia. Proof of Bharata’s magnificent vision!”
-----
She redefined Bharatanatyam and, perhaps after Rukmini Devi Arundale, has been instrumental in taking the art to all parts of the globe. So what is left yet to explore? Padma Subrahmanyam, constantly engaged in research to find new links to establish the fact that Natya Sastra was the fountainhead of all things aesthetic, takes the stage on August 7. This time she will showcase in an encapsulated form her entire career spanning 63 years.
Incidentally, this also marks the 73 year of her school Nrithyodaya and 62 years of her Natya Sastra research. In other words, Bharata’s magnum opus has been her lifetime companion. Padma calls her programme ‘Natyasastram Visva Margam - The Global Path’ and dedicates it to Bharatamuni in whose memory a Pan-Asian cultural education research centre is coming up at Pattipulam near Mahabalipuram.
*****
Source: The Hindu
Sage of Kanchi
Panchanathan Suresh
"What I saw in Indonesia left me speechless!"
“I will be presenting the entire cache of 108 karanas and the aim is to show that these intricate postures are not devoid of movement or emotion,” says Dance Maestro Padma Subramanian. The 120-minute programme is designed according to the norms laid down in Natya Sastra. Pushpanjali will be Jarjare puja – worship offered to the flagstaff. There is an interesting story behind this custom. The stick is said to represent a part of the stem of Indra’s regal parasol that protects the artist from evil and negative influences. The five marks on the stick stand for Brahma, Siva, Vishnu, Skanda and Anantha.
“It is carried by the kattiyakkaran even in therukoothu but not everybody knows why it is done,” observes Padma. Three men carrying the staff will perform worship to the staff. In a kind of Prologue (Purvaranga), they enter into Trigadha - a debate among themselves on the theme to be discussed that evening. Soon it is resolved making way for the real show.
The stage comes alive with the 108 karanas demonstrated by a group of 15 disciples in various combinations. The Ekadasa ragamalika of 11 ragas will capture the essence of each karanam, its purpose and the physical-psychological link. It will show why it is fallacy to think that nritam has no bhava. “Nowhere does Natya Sastra say that nrita is bhavaheenam,” emphasises Padma. Through what she has chosen to call Rasakarana Nrita, Padma will depict Navarasa.
“How can a production on Natya Sastra be complete without theatre? And Bharata extols Kalidasa’s Sakuntalam as the ultimate in drama and so that is our choice too,” explains Padma. The scene where the beautiful Sakuntala takes leave of the inmates of the hermitage, the flora and fauna, is considered most special in this romantic story and that will be enacted in a 15-minute segment.
Padma’s seven-minute solo of Gajendra Moksham performed to Japanese music and Jatayu Moksham set to Russian music will come as the finale. Padma stops here to explain how the movements synchronise with music from any part of the world, especially Asia. “Gajendra Moksham is a revival of the piece I presented in Japan in 1994 when Miagi Micheo’s music blended with the concept and Natya,” she adds. Incidentally, that year Padma was the recipient of the Fukuoka Asian Culture Prize for contribution to development and harmony in Asia.
The latter was Padma’s offering at the Festival of India in Russia, to Tchaikovsky’s music for Romeo and Juliet. “The music just flowed, I didn’t have to labour,” she says. Hailing her performance, one of the local dailies commented: “The soul of India has united with that of Russia.” Another wondered whether the composer anticipated that 75 years later, a natya artist from India would adapt it. “The magic lies in Natya Sastra, the common grammar, which is encyclopaedic. After all, Bharata Varsha was one vast expanse, composite of all those regions that eventually separated. Therefore it is not surprising that we find echoes everywhere and we are not mixing styles when we include flavours of other regions. They are parts of a whole to which we inevitably go back,” says Padma.
The veteran says it was the Kanchi Mahaswami, who opened her eyes to the treasure that is Natya Sastra! “He asked me to capture the karanas as sculptures. It was painstaking work, translating the postures in stone in the three temples of Chidambaram, Thanjavur and Kumbakonam."
"To Muthiah Sthapati goes the credit for making stone speak. There were some missing links and Mahaswami suggested that I depict them in the Satara Uttara Chidambaram temple that was coming up. When we finished, we found the karanas in all the four temples in a seamless movement!”
Padma recalls how the Kanchi Seer advised her to visit Indonesia. “I did but nearly 12 years after He shed his mortal coil. What I saw there left me speechless! The sculptures I saw were the exact replicas of what we had done here. And they dated back to the ninth century, the oldest in Indonesia. Proof of Bharata’s magnificent vision!”
-----
She redefined Bharatanatyam and, perhaps after Rukmini Devi Arundale, has been instrumental in taking the art to all parts of the globe. So what is left yet to explore? Padma Subrahmanyam, constantly engaged in research to find new links to establish the fact that Natya Sastra was the fountainhead of all things aesthetic, takes the stage on August 7. This time she will showcase in an encapsulated form her entire career spanning 63 years.
Incidentally, this also marks the 73 year of her school Nrithyodaya and 62 years of her Natya Sastra research. In other words, Bharata’s magnum opus has been her lifetime companion. Padma calls her programme ‘Natyasastram Visva Margam - The Global Path’ and dedicates it to Bharatamuni in whose memory a Pan-Asian cultural education research centre is coming up at Pattipulam near Mahabalipuram.
*****
Source: The Hindu
Sage of Kanchi
Panchanathan Suresh
P.J.
0
Pushpanjali Event for Mahaperiyava @Sankaralayam, Chetpet – August 23 -2015
Pushpanjali Event for Mahaperiyava @Sankaralayam, Chetpet – August 23 -2015
ஸ்ரீ குருப்யோ நம:
மாதா நம்மை ஈன்றெடுத்தபின் பிதாவை நமக்கு அறிமுகப்படுத்துகிறாள். பிறகு நாம் வளர்ந்தபின் நமக்கு அறிவு புகட்ட நம் பெற்றோர் தகுந்த ஆசார்யனை தேடி அலைந்து தலைசிறந்த குருவை நமக்கு அறிமுகப்படுதுகிறார்கள். ஆச்சார்யர் நம்மை இந்த ஜகத்திற்கே தாய் தந்தையராகிய பார்வதி பரமேஸ்வராளிடம் அழைத்துச்செல்கிறார்.
அப்படிப்பட்ட தலைசிறந்த ஆசார்யர்களுள் ஆதி சங்கர பகவத்பாதாள் வழி வந்த காமகோடி பீடத்தை அலங்கரித்த நம் எல்லோராலும் அன்புடன் மஹா பெரியவாள் என்று அழைக்கப்படும் ஸ்ரீஸ்ரீஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி மஹாசுவாமிகள் அவர்களை நமக்கு அறிமுகபடுத்திய நம் பெற்றோர்களுக்கு முதற்கண் நன்றியையும் நமஸ்காரங்களையும் தெரிவித்துகொள்கிறோம்..
பூர்வ புண்ணியம் இருப்பர்களுக்கு மட்டுமே இப்படிப்பட்ட ஆசார்யனை அடையும் பாக்யம் கிடைக்கும். அப்படிப்பட்ட ஜகத்குருவுக்கு புஷ்பாஞ்சலி. இது ஒரு புதுமை. ஏனெனில் புஷ்பாஞ்சலி பூஜை பெருமாள் பார்வதி பரமேஸ்வராளுக்கு மட்டும் தான் இதுவரை நடந்துள்ளது. மஹா பெரியவாள் பக்தர்கள் இணைந்து ப்ரத்யக்ஷ பரப்ரஹ்மமான பரமேஸ்வர ஸ்வரூபம் ஸ்ரீமஹாபெரியவாளுக்கு சென்னை முழுவதிலுமாக இருந்து 108 பக்தர்கள் ஒருசேர அமர்ந்து, அவரது சரணாரவிந்தங்களுக்கு அர்ச்சித்து, மிகச்சிறந்த முறையில் புஷ்பாஞ்சலி பூஜை வருகிற ஆகஸ்டு மாதம் 23-ம் தேதி அனுஷ நன்னாளில் சென்னையில் நடைபெற இருக்கிறது. இவ்வண்ணமாக ஸ்ரீமஹா பெரியவாளுக்கான புஷ்பாஞ்சலி நடைபெறுவது என்பது இதுதான் முதல்முறை.
இந்த அறிய முயர்சியை GREENER INDIA CHARITIES, ANNA NAGAR, CHENNAI 600 040 என்ற தன்னார்வு தொண்டு நிறுவனம் பொறுப்பேற்று நடத்துகின்றது. இந்த நிகழ்ச்சியின் முன்னோட்டமாக ஒவ்வொரு மாதமும் வரும் அனுஷ நக்க்ஷதினன்று கடந்த ஆறு மாதங்களாக மஹாபெரியவாள் விக்ரஹதிற்கு அபிஷேக ஆராதனைகள் வீடு வீடாக சென்று நடத்தி வருகிறார்கள்.
இந்த புஷ்பாஞ்சலி உலக மக்களை குறிப்பாக இந்திய பிரஜைகளை இயற்கை சீற்றம் மற்றும் சர்வதேச தீவிரவாதம் இவற்றிலிருந்து காப்பாற்ற வேண்டி நடத்தப்படுகின்றது.
வாருங்கள்! அனைவருமாக ஒருசேர நம்மாலான கைங்கர்யத்தினைச் செய்து, மஹோன்னதமான புஷ்பாஞ்சலியில் கலந்து கொண்டு குருவருள் பெறுவோம்.
புஷ்பாஞ்சலி நடக்கும் இடம் : சங்கராலயம் , மேயர் ராமநாதன் சாலை, சேத்துப்பட்டு , சென்னை
நாள் : 23 ஆகஸ்ட் 2015
நேரம் : காலை 6 மணி முதல்
குருவுண்டு பயமில்லை; குறையேதும் இனியில்லை!
நமஸ்காரங்களுடன்
சாணு புத்திரன்
Please read more from here
https://mahaperiyavaa.wordpress.com...-mahaperiyava-sankaralayam-chetpet-august-23/
Pushpanjali Event for Mahaperiyava @Sankaralayam, Chetpet – August 23 -2015
ஸ்ரீ குருப்யோ நம:
மாதா நம்மை ஈன்றெடுத்தபின் பிதாவை நமக்கு அறிமுகப்படுத்துகிறாள். பிறகு நாம் வளர்ந்தபின் நமக்கு அறிவு புகட்ட நம் பெற்றோர் தகுந்த ஆசார்யனை தேடி அலைந்து தலைசிறந்த குருவை நமக்கு அறிமுகப்படுதுகிறார்கள். ஆச்சார்யர் நம்மை இந்த ஜகத்திற்கே தாய் தந்தையராகிய பார்வதி பரமேஸ்வராளிடம் அழைத்துச்செல்கிறார்.
அப்படிப்பட்ட தலைசிறந்த ஆசார்யர்களுள் ஆதி சங்கர பகவத்பாதாள் வழி வந்த காமகோடி பீடத்தை அலங்கரித்த நம் எல்லோராலும் அன்புடன் மஹா பெரியவாள் என்று அழைக்கப்படும் ஸ்ரீஸ்ரீஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி மஹாசுவாமிகள் அவர்களை நமக்கு அறிமுகபடுத்திய நம் பெற்றோர்களுக்கு முதற்கண் நன்றியையும் நமஸ்காரங்களையும் தெரிவித்துகொள்கிறோம்..
பூர்வ புண்ணியம் இருப்பர்களுக்கு மட்டுமே இப்படிப்பட்ட ஆசார்யனை அடையும் பாக்யம் கிடைக்கும். அப்படிப்பட்ட ஜகத்குருவுக்கு புஷ்பாஞ்சலி. இது ஒரு புதுமை. ஏனெனில் புஷ்பாஞ்சலி பூஜை பெருமாள் பார்வதி பரமேஸ்வராளுக்கு மட்டும் தான் இதுவரை நடந்துள்ளது. மஹா பெரியவாள் பக்தர்கள் இணைந்து ப்ரத்யக்ஷ பரப்ரஹ்மமான பரமேஸ்வர ஸ்வரூபம் ஸ்ரீமஹாபெரியவாளுக்கு சென்னை முழுவதிலுமாக இருந்து 108 பக்தர்கள் ஒருசேர அமர்ந்து, அவரது சரணாரவிந்தங்களுக்கு அர்ச்சித்து, மிகச்சிறந்த முறையில் புஷ்பாஞ்சலி பூஜை வருகிற ஆகஸ்டு மாதம் 23-ம் தேதி அனுஷ நன்னாளில் சென்னையில் நடைபெற இருக்கிறது. இவ்வண்ணமாக ஸ்ரீமஹா பெரியவாளுக்கான புஷ்பாஞ்சலி நடைபெறுவது என்பது இதுதான் முதல்முறை.
இந்த அறிய முயர்சியை GREENER INDIA CHARITIES, ANNA NAGAR, CHENNAI 600 040 என்ற தன்னார்வு தொண்டு நிறுவனம் பொறுப்பேற்று நடத்துகின்றது. இந்த நிகழ்ச்சியின் முன்னோட்டமாக ஒவ்வொரு மாதமும் வரும் அனுஷ நக்க்ஷதினன்று கடந்த ஆறு மாதங்களாக மஹாபெரியவாள் விக்ரஹதிற்கு அபிஷேக ஆராதனைகள் வீடு வீடாக சென்று நடத்தி வருகிறார்கள்.
இந்த புஷ்பாஞ்சலி உலக மக்களை குறிப்பாக இந்திய பிரஜைகளை இயற்கை சீற்றம் மற்றும் சர்வதேச தீவிரவாதம் இவற்றிலிருந்து காப்பாற்ற வேண்டி நடத்தப்படுகின்றது.
வாருங்கள்! அனைவருமாக ஒருசேர நம்மாலான கைங்கர்யத்தினைச் செய்து, மஹோன்னதமான புஷ்பாஞ்சலியில் கலந்து கொண்டு குருவருள் பெறுவோம்.
புஷ்பாஞ்சலி நடக்கும் இடம் : சங்கராலயம் , மேயர் ராமநாதன் சாலை, சேத்துப்பட்டு , சென்னை
நாள் : 23 ஆகஸ்ட் 2015
நேரம் : காலை 6 மணி முதல்
குருவுண்டு பயமில்லை; குறையேதும் இனியில்லை!
நமஸ்காரங்களுடன்
சாணு புத்திரன்
Please read more from here
https://mahaperiyavaa.wordpress.com...-mahaperiyava-sankaralayam-chetpet-august-23/
P.J.
0
மூன்று வருஷ வித்யாஸம் கிடையாது!
மூன்று வருஷ வித்யாஸம் கிடையாது!
கண்டிப்பான சாஸ்த்ர விதிப்படியேகூட நம்மைவிட வயஸில் சின்னவர்களாகவுள்ள சில பேருக்கும் நமஸ்காரம் பண்ண வேண்டுமென்று இருக்கிறது. உதாரணமாக, மன்னி வயஸில் சின்னவளாகவே இருந்தாலுங்கூட ஸ்தானத்தால் தாயார் மாதிரி என்பதால் நமஸ்காரம் பண்ணவேண்டும். அதே மாதிரிதான் குரு பத்னியும் ஒருவேளை நம்மைவிட வயஸு குறைவானாலும் நமஸ்கரிக்கணும். பொதுவாகவே கூட, நம்மைவிட வயஸில் பெரிய எவருடைய பத்னியும் அவரில் பாதி என்பதாலும், தம்பதி ஸமேதர்களாக நம்ஸ்கரிப்பது விசேஷம் என்பதாலும் அந்த ஸ்த்ரீகளுடைய வயஸைப் பார்க்காமல் விழுந்து நமஸ்கரிக்கணும்.
மூன்று வயஸாவது பெரியவனாக இருப்பவனுக்குத்தான் பூமியில் விழுந்து நமஸ்காரம், மற்றவர்களுக்கு வேறே தினுஸில் ‘விஷ்’ பண்ணுவது என்பார்கள். முன்னேயே சொன்னாற்போல, விநயம் ரொம்பக் குறைந்து வருகிற இந்நாளில் நமஸ்காரப் பழக்கத்தை எவ்வளவு வ்ருத்தி செய்து கொடுத்தாலும் நல்லதுதான் என்பதால் குறைந்த பக்ஷம் மூன்று வயஸு ஜாஸ்தி இருக்கணும் என்பதைப் பார்க்கலாம். நம்மைவிடப் பெரியவர்களாக உள்ள எல்லாருக்குமே நமஸ்காரம் பண்ணிவிடலாமென்று தோன்றுகிறது.
வித்யையில் பெரியவர், குணத்தில் பெரியவர், அநுபூதிமானாக இருப்பவர், பக்த ச்ரேஷ்டர்கள், ஞானிகள், ஸந்நி யாஸிகள், ஆத்ம ஸம்பந்தமான, தர்ம ஸம்பந்தமான ஸ்தாபனங்களில் ஆசார்ய ஸ்தானத்தி லுள்ளவர்கள் அதாவது பணம், பதவி, அந்தஸ்துகளால் இல்லாமல் வேறே விதங்களில் பெரியவர்களாக உள்ள எல்லோருக்குமே இந்த மூன்று வருஷ வித்யாஸம் கிடையாது. நம்மைவிட வயஸில் சின்ன வர்களானாலும் நமஸ்கரிக்கணும். குரு புத்ரனையும் லிஸ்டில் சேர்த்துக் கொள்ளணும்.
நிறைய பேரின் காலில் போய் விழ விழ அஹங்காரம் குறைந்து கொண்டே வரும் என்பதுதான் பொதுக் கொள்கை.
Sage of Kanchi
Mannargudi Sitaraman Srinivasan
மூன்று வருஷ வித்யாஸம் கிடையாது!
கண்டிப்பான சாஸ்த்ர விதிப்படியேகூட நம்மைவிட வயஸில் சின்னவர்களாகவுள்ள சில பேருக்கும் நமஸ்காரம் பண்ண வேண்டுமென்று இருக்கிறது. உதாரணமாக, மன்னி வயஸில் சின்னவளாகவே இருந்தாலுங்கூட ஸ்தானத்தால் தாயார் மாதிரி என்பதால் நமஸ்காரம் பண்ணவேண்டும். அதே மாதிரிதான் குரு பத்னியும் ஒருவேளை நம்மைவிட வயஸு குறைவானாலும் நமஸ்கரிக்கணும். பொதுவாகவே கூட, நம்மைவிட வயஸில் பெரிய எவருடைய பத்னியும் அவரில் பாதி என்பதாலும், தம்பதி ஸமேதர்களாக நம்ஸ்கரிப்பது விசேஷம் என்பதாலும் அந்த ஸ்த்ரீகளுடைய வயஸைப் பார்க்காமல் விழுந்து நமஸ்கரிக்கணும்.
மூன்று வயஸாவது பெரியவனாக இருப்பவனுக்குத்தான் பூமியில் விழுந்து நமஸ்காரம், மற்றவர்களுக்கு வேறே தினுஸில் ‘விஷ்’ பண்ணுவது என்பார்கள். முன்னேயே சொன்னாற்போல, விநயம் ரொம்பக் குறைந்து வருகிற இந்நாளில் நமஸ்காரப் பழக்கத்தை எவ்வளவு வ்ருத்தி செய்து கொடுத்தாலும் நல்லதுதான் என்பதால் குறைந்த பக்ஷம் மூன்று வயஸு ஜாஸ்தி இருக்கணும் என்பதைப் பார்க்கலாம். நம்மைவிடப் பெரியவர்களாக உள்ள எல்லாருக்குமே நமஸ்காரம் பண்ணிவிடலாமென்று தோன்றுகிறது.
வித்யையில் பெரியவர், குணத்தில் பெரியவர், அநுபூதிமானாக இருப்பவர், பக்த ச்ரேஷ்டர்கள், ஞானிகள், ஸந்நி யாஸிகள், ஆத்ம ஸம்பந்தமான, தர்ம ஸம்பந்தமான ஸ்தாபனங்களில் ஆசார்ய ஸ்தானத்தி லுள்ளவர்கள் அதாவது பணம், பதவி, அந்தஸ்துகளால் இல்லாமல் வேறே விதங்களில் பெரியவர்களாக உள்ள எல்லோருக்குமே இந்த மூன்று வருஷ வித்யாஸம் கிடையாது. நம்மைவிட வயஸில் சின்ன வர்களானாலும் நமஸ்கரிக்கணும். குரு புத்ரனையும் லிஸ்டில் சேர்த்துக் கொள்ளணும்.
நிறைய பேரின் காலில் போய் விழ விழ அஹங்காரம் குறைந்து கொண்டே வரும் என்பதுதான் பொதுக் கொள்கை.
Sage of Kanchi
Mannargudi Sitaraman Srinivasan
P.J.
0
Adi Shankaracharya Did Not Establish Shankar Mutts
Adi Shankaracharya Did Not Establish Shankar Mutts
All of us follow the information that Ai Shankaracharya established four Maths, one each for direction.
They are.
Shankaracharya with His disciples
East-Padmapara-Govardhana Peetha-Rig Veda-Pragaynam Brahma is the Mahavakya-Bhogavala Sampradaya.
South-Suresvara-Sringeri Sarada Peetham-Yajur Veda-Aham Brahmasmi-Bhurivala Sampradaya.
West-Hasthamalakacharya-Dwaraka Peetham-Sama Veda-Thattvamasi-Kitavala Sampradaya.
North-Totakacharya-Jyothir Matha-Atharvan Veda-Ayamatama Brahma-Nanada Vala Sampradaya.
Adi Sankaracharyas’ date varies from BC to 3, 8 Century AD.
While the BC date is nor proven by records, I am speaking of Indian records for the western records might post date him or might even deny his existence.the AD dates seem to be reasonable.
Thirugnana Sambhandar , a Tamil Saint, is quoted by Adi Shankaracharya in his Soundarya Lahari, as Dravida Sisu’
So Shankaracharya should have been before the close of the 15 Century AD.
The earliest recorded visit to Madurai Adheenam , established by Gnana Sambhandar was by Robert De Nobili in 1605.
“F. Robert was pleased and visited the temple as well as our Aadheenam during the rule of our 230th Guru Maha Sannidhanam Srila Sri Jnana Bhotaha Sri Jnana Sambanda Desika Paramacharya Swamigal and had discussions on common interests. Fr. Robert D. Nobily was in love with Tamil and learned it well.”
”
The Commander Masikapoor of the Emperor Aurangzeb visited our 237th Guru Maha Sannidhanam Srila Sri Mithiyeshwara Sri Jnana Sambanda Desika Paramacharya Swamigaland they had a long sitting of sharing many avenues of their interests.
Commander had presented an “Ivory Paduka” to our 237th Guru Maha Sannidhanam. Together with big silver places for Naivedyam (sacred food offered to divine), full set of Sodasa Upachara Pooja/Deeparadhandi, silver glasses, jugs etc and two Rajasthan horses for Rishi and palaquin for relaxing after long travels.”
So if we take one Adheenam was place for 30 years at the minimum, then the first mutt by Sambhandar should have been 6900-1600.
So this places Sambandar 4300 BC!
Then Shankaracharya dates back to between 4300-4000 BC!
But the Bhakti Literature mentions Gnana Sambhanda around 7 Century AD when Tirunavukkasar is mentioned as a contemporary of Sambanda.
This is supported by to other evidence in Tamil.
So Shankaracharya’ date may be after 7 Century AD.
Now to the view that Shankaracharya did not establish the four Mutts.
Shankaracharya,according to the Legends, engaged in Arguments with the Heads of established systems at Mutts and won them over.
This means that he did not etablish these these Mutts in the strictest sense , inherited them and molded them .
Then he inherited these Mutts.
“According to Pandey, these Mathas were not established by Shankara himself, but were originally ashrams established by Vibhāņdaka and his son Ŗșyaśŗnga.[38] Shankara inherited the ashrams at Dvārakā and Sringeri, and shifted the ashram at Śŗngaverapura to Badarikāśrama, and the ashram at Angadeśa to Jagannātha Purī”
* I shall be posting on Kanchi Mutt from the Historical perspective
Citation.
http://ma.nithyananda.org/dfoienr20...-honorary-personalities-to-madurai-aadheenam/
http://en.wikipedia.org/wiki/Adi_Shankara#Mathas
https://ramanan50.wordpress.com/2014/12/14/adi-shankaracharya-did-not-establish-shankar-mutts/
Adi Shankaracharya Did Not Establish Shankar Mutts
All of us follow the information that Ai Shankaracharya established four Maths, one each for direction.
They are.
Shankaracharya with His disciples
East-Padmapara-Govardhana Peetha-Rig Veda-Pragaynam Brahma is the Mahavakya-Bhogavala Sampradaya.
South-Suresvara-Sringeri Sarada Peetham-Yajur Veda-Aham Brahmasmi-Bhurivala Sampradaya.
West-Hasthamalakacharya-Dwaraka Peetham-Sama Veda-Thattvamasi-Kitavala Sampradaya.
North-Totakacharya-Jyothir Matha-Atharvan Veda-Ayamatama Brahma-Nanada Vala Sampradaya.
Adi Sankaracharyas’ date varies from BC to 3, 8 Century AD.
While the BC date is nor proven by records, I am speaking of Indian records for the western records might post date him or might even deny his existence.the AD dates seem to be reasonable.
Thirugnana Sambhandar , a Tamil Saint, is quoted by Adi Shankaracharya in his Soundarya Lahari, as Dravida Sisu’
So Shankaracharya should have been before the close of the 15 Century AD.
The earliest recorded visit to Madurai Adheenam , established by Gnana Sambhandar was by Robert De Nobili in 1605.
“F. Robert was pleased and visited the temple as well as our Aadheenam during the rule of our 230th Guru Maha Sannidhanam Srila Sri Jnana Bhotaha Sri Jnana Sambanda Desika Paramacharya Swamigal and had discussions on common interests. Fr. Robert D. Nobily was in love with Tamil and learned it well.”
”
The Commander Masikapoor of the Emperor Aurangzeb visited our 237th Guru Maha Sannidhanam Srila Sri Mithiyeshwara Sri Jnana Sambanda Desika Paramacharya Swamigaland they had a long sitting of sharing many avenues of their interests.
Commander had presented an “Ivory Paduka” to our 237th Guru Maha Sannidhanam. Together with big silver places for Naivedyam (sacred food offered to divine), full set of Sodasa Upachara Pooja/Deeparadhandi, silver glasses, jugs etc and two Rajasthan horses for Rishi and palaquin for relaxing after long travels.”
So if we take one Adheenam was place for 30 years at the minimum, then the first mutt by Sambhandar should have been 6900-1600.
So this places Sambandar 4300 BC!
Then Shankaracharya dates back to between 4300-4000 BC!
But the Bhakti Literature mentions Gnana Sambhanda around 7 Century AD when Tirunavukkasar is mentioned as a contemporary of Sambanda.
This is supported by to other evidence in Tamil.
So Shankaracharya’ date may be after 7 Century AD.
Now to the view that Shankaracharya did not establish the four Mutts.
Shankaracharya,according to the Legends, engaged in Arguments with the Heads of established systems at Mutts and won them over.
This means that he did not etablish these these Mutts in the strictest sense , inherited them and molded them .
Then he inherited these Mutts.
“According to Pandey, these Mathas were not established by Shankara himself, but were originally ashrams established by Vibhāņdaka and his son Ŗșyaśŗnga.[38] Shankara inherited the ashrams at Dvārakā and Sringeri, and shifted the ashram at Śŗngaverapura to Badarikāśrama, and the ashram at Angadeśa to Jagannātha Purī”
* I shall be posting on Kanchi Mutt from the Historical perspective
Citation.
http://ma.nithyananda.org/dfoienr20...-honorary-personalities-to-madurai-aadheenam/
http://en.wikipedia.org/wiki/Adi_Shankara#Mathas
https://ramanan50.wordpress.com/2014/12/14/adi-shankaracharya-did-not-establish-shankar-mutts/
P.J.
0
வேத பாஷ்யம், வேதாங்கம், வேதாந்தம்
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 100
வேத பாஷ்யம், வேதாங்கம், வேதாந்தம்
எத்தனை வித்யைகள் இருந்தாலும் முடிவாக ப்ரஹ்ம வித்யையில்தான் சேர்க்க வேண்டும். பகவான், “நான் வேதத்தில் ஸாமம், மலைகளில் மேரு, மரங்களில் அரசமரம், மிருகங்களில் சிங்கம், பக்ஷிகளில் கருடன். மாதங்களில் மார்கழி” என்றெல்லாம் கீதையின் விபூதியோகத்தில் சொல்லிக்கொண்டு போகும்போது, “வித்யைகளில் நான் ஆத்ம வித்யையான ப்ரஹ்ம வித்யை” என்று சொல்லியிருக்கிறார்.
“அத்யாத்ம வித்யா வித்யாநாம்".
மடம் ஏற்பட்டிருப்பதும் முடிவாக அதற்குத்தான். அதனால் வேத அத்யயனம் மட்டுமில்லாமல், அதன் அர்த்தத்தை அறிவதான வேத பாஷ்யம், அதற்கு அவயவமாகச் சேர்ந்து வரும் வேதாங்கங்கள், முடிவான ஆத்மவித்யையேயான உபநிஷத்துக்கள் (அதாவது வேதாந்தம்) ஆகியவற்றின் ப்ரசாரத்திலேயே மடம் குறிப்பாக அக்கறை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது. இன்னமும் நிறைய எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். இப்போது செய்திருப்பது போதவே போதாது.
எனக்கு ஆசை, இப்போது பாடசாலைகள் என்பதாக வேத அத்யயனத்துக்கு என்று ஏற்பட்டிருக்கும் எல்லாவற்றிலுமாவது வேதம் ஸம்பந்தப்பட்ட மற்ற வித்யைகளையும் சாஸ்திரங்களையும் சொல்லிக்கொடுத்து ப்ரசாரம் செய்ய வேண்டும் என்பது. இப்படி மேலும் அநேக பாடசாலைகளும் புதிதாக வைக்க வேண்டும்.
சென்ற சில தலைமுறைகளில் வேதவித்யை முழுதுமே மங்கிக்கொண்டு வந்திருப்பதில் ரொம்பவும் மங்கிப் போய் விட்ட ஒரு பிரிவு உண்டு. அதாவது வேதத்தில் அத்யயனம் சொல்லிவைக்கவாவது (வேத ஸம்ஹிதைகளின் டெக்ஸ்ட்டை மாத்திரம் உருப்போட்டு மனப்பாடம் பண்ணிவைக்கவாவது) ஏதோ சில பாடசாலைகள் இருக்கின்றன; ஆனால் அவற்றின் அர்த்தத்தைச் சொல்லிக்கொடுக்கும் பாடசாலைகள் மிகமிக அபூர்வமாகிவிட்டன. கனபாடிகளிலேயே பலருக்குக்கூட வேதத்தைச் சொல்லத்தான் தெரிகிறதே ஒழிய, அதற்கு அர்த்தம் சொல்லத் தெரியாமலிருக்கிறது. இதற்காகத்தான் வேதம் படித்தபின் வேதபாஷ்யமும் படித்துப் பரீக்ஷை கொடுக்க ஏற்பாடுகள் செய்துவருகிறது. இதில் எல்லாருடைய ஒத்துழைப்பும் தேவை.
இது நேராக வேதத்தைப் பற்றியது. வேத அங்கங்களையும் மறுபடி நல்ல ப்ரசாரத்துக்குக் கொண்டுவர முயல வேண்டும். குறிப்பாக வேதாங்கங்களில் வ்யாகரணம், வேதாங்க ஜ்யோதிஷத்தின் வளர்ச்சியாகப் பிற்பாடு அபிவிருத்தி கண்ட வான சாஸ்திர, கணித சாஸ்திரங்கள் ஆகியவற்றை இப்படி ப்ரகாசப்படுத்தவேண்டும்.
வேத உபாங்கங்களான நாலில் மீமாம்ஸை என்பதில் உத்தரபாகமாக “வேதாந்தம்” என்பது வந்துவிடுகிறது. சங்கர மதம், ராமாநுஜ மதம், மத்வ மதம் எல்லாமே வேதாந்தத்தின்கீழ் வருபவைதான். இந்த மடத்தைப் பொருத்தமட்டில் அத்வைத வேதாந்தத்தைப் போஷிப்பது முக்ய கார்யமாக இருப்பதால் அதற்கென்று ஸதஸ்கள் நடத்துகிறோம். சென்ற நூற்றாண்டுக் கடைசியிலிருந்தே அத்வைத ஸபா என்பது மடத்தால் நடத்தப்பட்டு வருகிறது. இந்த ஸம்ப்ரதாயத்துக்கான புஸ்தகங்கள் போடுவதற்கும் ஆதரவு தருகிறோம். இப்படியே ராமாநுஜ, மத்வ மடத்தினர் விசிஷ்டாத்வைத, த்வைத வேதாந்தங்களை ரக்ஷித்து ப்ரசாரம் செய்துவருகிறார்கள். (நான் உண்மையைச் சொல்லவேண்டுமானால் ஸ்மார்த்தர்களுக்கு அத்வைத ஸம்பரதாயத்திலும் அதையொட்டியுள்ள ஸமயாசாரத்திலும் இருப்பதைவிட மாத்வ, வைஷ்ணவர்களுக்கு அவர்களுடையதில் பிடிமானம் மிகவும் அதிகம்.)
வேதாந்தம் – ஸித்தாந்தம் என்று பிரித்துச் சொல்வது வழக்கமானாலும் சைவஸித்தாந்தமும் வைதிக மதமாக, வேதாந்த அடிப்படையின் மேல் உருவானதுதான். அதை ஆதீனகர்த்தர்கள் போஷித்து வருகிறார்கள். இன்னம் இப்படியே சைதன்யர், நிம்பார்க்கர், வல்லபர் முதலானவர்களின் ஸம்பரதாயங்களும் அவற்றின் மடாலயங்களால் ரக்ஷிக்கப்பட்டு வருகின்றன.
யூனிவர்ஸிடிகளில் “ஃபிலாஸஃபி” என்று இருப்பது முக்கியமாக வேதாந்த ஸம்ப்ரதாயங்களைப் பற்றியதுதான். லோகம் முழுதிலுமே, ஸமய ஆசரணையைவிட தத்வ விசாரம் முக்யமுள்ளதால் வேதாந்தம்தான் நாளுக்கு நாள் பிரபலமடைந்து வருகின்றது. வேதாந்த ஸம்ப்ரதாயங்களிலுங் கூட ‘தீயிஸம்’ (தெய்வக் கொள்கை, வழிபாட்டு முறை) முதலியவை இல்லாத சுத்த தத்வ விசாரமாயுள்ள அத்வைதந்தான் அகில உலக ரீதியில் ப்ரஸித்தமாயிருக்கிறது. இப்படி வேதாந்தம் என்றாலே அத்வைதம்தான் என்று நினைக்கப்படுகிறதே என்று மற்ற ஸம்ப்ரதாயக்காரர்கள் வருத்தம், கோபங்கூட, படுகிறார்கள். அது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும். யூனிவர்ஸிடிகளின் புண்யத்தில் மற்ற சாஸ்திரங்களைவிட வேதாந்தம் சற்று ஜீவசக்தியோடு இருக்கிறது என்று சொல்ல வந்தேன்.
ஆனால் இதிலும் கூட ஆசார அநுஷ்டானத்துக்கு இடமேயில்லாமலும், ரிஸர்ச் என்ற பெயரில் பூர்விகர்களின் அபிப்ராயத்துக்கும் நம்பிக்கைக்கும் மாறான அநேக அபிப்ராயங்களைச் சொல்வதாகவும், திறந்த மனஸோடு ஸயின்டிஃபிக்காக ஆராய்வதாகச் சொன்னாலும், இந்த ரிஸர்ச்காரர்களிலும் சிலர் biased -ஆகத்தான் தங்கள் தியரிகளை உருவாக்குவதாகவும் இருப்பதால் யூனிவர்ஸிடிகள் செய்கிற வேதாந்த ப்ரசாரத்தில் பூர்ண த்ருப்திப்படுவதற்கில்லாமலிருக்கிறது.
அத்வைதத்திலும்கூட pure metaphysics -ஐ (சுத்த தத்வத்தை) மற்ற தேசத்துக்காரர்கள் மெச்சி, தங்களால் முடிந்தவரை அப்யஸித்துப் பார்க்கட்டும். இதிலே ஜன்மாந்தர விசேஷமுள்ள அபூர்வமான சிலர் வேண்டுமானால் ஸித்தியும் பெறக்கூடும். ஏனென்றால் ஏதோ ஜன்மாந்தர விசேஷந்தானே அந்த விதேசிகளை இதிலே இழுத்திருக்கிறது? ஆனால் நம்மவரைப் பொறுத்தமட்டில் வைதிக ஆசாரமில்லாமல், கர்மாநுஷ்டானமில்லாமல் ‘அத்வைதா’, ‘அத்வைதா’ என்று ரிஸர்ச்சாகவும், லெக்சரராகவும், புஸ்தகமெழுதுவதாகவும் எத்தனைதான் பண்ணினாலும் வாஸ்தவத்தில் அந்த அநுபவத்தின் கிட்டேயே போகாமல் அறிவுமட்டத்தில் அலசியதாக மாத்திரந்தான் விஷயம் முடியும்.
அத்வைதத்தை ஸ்தாபித்த ஆசார்யாள் கர்மாநுஷ்டானத்தாலும், ஈச்வரோபாஸனையாலும் (இன்ன மூர்த்திதான் என்று மற்ற ஸம்ப்ரதாயஸ்தர்களைப் போல ஒன்றை மட்டும் கொள்ளாமல், எல்லாவற்றுக்கும் மூலமான பரமாத்மாவை ஏதோ ஒரு ரூபத்தில் செய்கிற உபாஸனையாலும்) தான் ஒருத்தன் சத்தியாகி தத்வ விசாரத்துக்கு வரவேண்டும் என்று தீர்மானமாக விதித்திருக்கிறார். இவற்றுக்கு யூனிவர்ஸிடிப் படிப்பில் எங்கே இடம்? ஆனபடியால் வேதாந்த சாஸ்திரங்களிலும் ஸம்ப்ரதாய வித்வான்களை ஆதரித்து, அவர்களிடமிருந்து ஸம்ப்ரதாய பூர்வமாக சிஷ்யர்கள் சிக்ஷை பெற ஏற்பாடு செய்யவேண்டும்.
Sage of Kanchi
Krish Ram
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 100
வேத பாஷ்யம், வேதாங்கம், வேதாந்தம்
எத்தனை வித்யைகள் இருந்தாலும் முடிவாக ப்ரஹ்ம வித்யையில்தான் சேர்க்க வேண்டும். பகவான், “நான் வேதத்தில் ஸாமம், மலைகளில் மேரு, மரங்களில் அரசமரம், மிருகங்களில் சிங்கம், பக்ஷிகளில் கருடன். மாதங்களில் மார்கழி” என்றெல்லாம் கீதையின் விபூதியோகத்தில் சொல்லிக்கொண்டு போகும்போது, “வித்யைகளில் நான் ஆத்ம வித்யையான ப்ரஹ்ம வித்யை” என்று சொல்லியிருக்கிறார்.
“அத்யாத்ம வித்யா வித்யாநாம்".
மடம் ஏற்பட்டிருப்பதும் முடிவாக அதற்குத்தான். அதனால் வேத அத்யயனம் மட்டுமில்லாமல், அதன் அர்த்தத்தை அறிவதான வேத பாஷ்யம், அதற்கு அவயவமாகச் சேர்ந்து வரும் வேதாங்கங்கள், முடிவான ஆத்மவித்யையேயான உபநிஷத்துக்கள் (அதாவது வேதாந்தம்) ஆகியவற்றின் ப்ரசாரத்திலேயே மடம் குறிப்பாக அக்கறை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது. இன்னமும் நிறைய எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். இப்போது செய்திருப்பது போதவே போதாது.
எனக்கு ஆசை, இப்போது பாடசாலைகள் என்பதாக வேத அத்யயனத்துக்கு என்று ஏற்பட்டிருக்கும் எல்லாவற்றிலுமாவது வேதம் ஸம்பந்தப்பட்ட மற்ற வித்யைகளையும் சாஸ்திரங்களையும் சொல்லிக்கொடுத்து ப்ரசாரம் செய்ய வேண்டும் என்பது. இப்படி மேலும் அநேக பாடசாலைகளும் புதிதாக வைக்க வேண்டும்.
சென்ற சில தலைமுறைகளில் வேதவித்யை முழுதுமே மங்கிக்கொண்டு வந்திருப்பதில் ரொம்பவும் மங்கிப் போய் விட்ட ஒரு பிரிவு உண்டு. அதாவது வேதத்தில் அத்யயனம் சொல்லிவைக்கவாவது (வேத ஸம்ஹிதைகளின் டெக்ஸ்ட்டை மாத்திரம் உருப்போட்டு மனப்பாடம் பண்ணிவைக்கவாவது) ஏதோ சில பாடசாலைகள் இருக்கின்றன; ஆனால் அவற்றின் அர்த்தத்தைச் சொல்லிக்கொடுக்கும் பாடசாலைகள் மிகமிக அபூர்வமாகிவிட்டன. கனபாடிகளிலேயே பலருக்குக்கூட வேதத்தைச் சொல்லத்தான் தெரிகிறதே ஒழிய, அதற்கு அர்த்தம் சொல்லத் தெரியாமலிருக்கிறது. இதற்காகத்தான் வேதம் படித்தபின் வேதபாஷ்யமும் படித்துப் பரீக்ஷை கொடுக்க ஏற்பாடுகள் செய்துவருகிறது. இதில் எல்லாருடைய ஒத்துழைப்பும் தேவை.
இது நேராக வேதத்தைப் பற்றியது. வேத அங்கங்களையும் மறுபடி நல்ல ப்ரசாரத்துக்குக் கொண்டுவர முயல வேண்டும். குறிப்பாக வேதாங்கங்களில் வ்யாகரணம், வேதாங்க ஜ்யோதிஷத்தின் வளர்ச்சியாகப் பிற்பாடு அபிவிருத்தி கண்ட வான சாஸ்திர, கணித சாஸ்திரங்கள் ஆகியவற்றை இப்படி ப்ரகாசப்படுத்தவேண்டும்.
வேத உபாங்கங்களான நாலில் மீமாம்ஸை என்பதில் உத்தரபாகமாக “வேதாந்தம்” என்பது வந்துவிடுகிறது. சங்கர மதம், ராமாநுஜ மதம், மத்வ மதம் எல்லாமே வேதாந்தத்தின்கீழ் வருபவைதான். இந்த மடத்தைப் பொருத்தமட்டில் அத்வைத வேதாந்தத்தைப் போஷிப்பது முக்ய கார்யமாக இருப்பதால் அதற்கென்று ஸதஸ்கள் நடத்துகிறோம். சென்ற நூற்றாண்டுக் கடைசியிலிருந்தே அத்வைத ஸபா என்பது மடத்தால் நடத்தப்பட்டு வருகிறது. இந்த ஸம்ப்ரதாயத்துக்கான புஸ்தகங்கள் போடுவதற்கும் ஆதரவு தருகிறோம். இப்படியே ராமாநுஜ, மத்வ மடத்தினர் விசிஷ்டாத்வைத, த்வைத வேதாந்தங்களை ரக்ஷித்து ப்ரசாரம் செய்துவருகிறார்கள். (நான் உண்மையைச் சொல்லவேண்டுமானால் ஸ்மார்த்தர்களுக்கு அத்வைத ஸம்பரதாயத்திலும் அதையொட்டியுள்ள ஸமயாசாரத்திலும் இருப்பதைவிட மாத்வ, வைஷ்ணவர்களுக்கு அவர்களுடையதில் பிடிமானம் மிகவும் அதிகம்.)
வேதாந்தம் – ஸித்தாந்தம் என்று பிரித்துச் சொல்வது வழக்கமானாலும் சைவஸித்தாந்தமும் வைதிக மதமாக, வேதாந்த அடிப்படையின் மேல் உருவானதுதான். அதை ஆதீனகர்த்தர்கள் போஷித்து வருகிறார்கள். இன்னம் இப்படியே சைதன்யர், நிம்பார்க்கர், வல்லபர் முதலானவர்களின் ஸம்பரதாயங்களும் அவற்றின் மடாலயங்களால் ரக்ஷிக்கப்பட்டு வருகின்றன.
யூனிவர்ஸிடிகளில் “ஃபிலாஸஃபி” என்று இருப்பது முக்கியமாக வேதாந்த ஸம்ப்ரதாயங்களைப் பற்றியதுதான். லோகம் முழுதிலுமே, ஸமய ஆசரணையைவிட தத்வ விசாரம் முக்யமுள்ளதால் வேதாந்தம்தான் நாளுக்கு நாள் பிரபலமடைந்து வருகின்றது. வேதாந்த ஸம்ப்ரதாயங்களிலுங் கூட ‘தீயிஸம்’ (தெய்வக் கொள்கை, வழிபாட்டு முறை) முதலியவை இல்லாத சுத்த தத்வ விசாரமாயுள்ள அத்வைதந்தான் அகில உலக ரீதியில் ப்ரஸித்தமாயிருக்கிறது. இப்படி வேதாந்தம் என்றாலே அத்வைதம்தான் என்று நினைக்கப்படுகிறதே என்று மற்ற ஸம்ப்ரதாயக்காரர்கள் வருத்தம், கோபங்கூட, படுகிறார்கள். அது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும். யூனிவர்ஸிடிகளின் புண்யத்தில் மற்ற சாஸ்திரங்களைவிட வேதாந்தம் சற்று ஜீவசக்தியோடு இருக்கிறது என்று சொல்ல வந்தேன்.
ஆனால் இதிலும் கூட ஆசார அநுஷ்டானத்துக்கு இடமேயில்லாமலும், ரிஸர்ச் என்ற பெயரில் பூர்விகர்களின் அபிப்ராயத்துக்கும் நம்பிக்கைக்கும் மாறான அநேக அபிப்ராயங்களைச் சொல்வதாகவும், திறந்த மனஸோடு ஸயின்டிஃபிக்காக ஆராய்வதாகச் சொன்னாலும், இந்த ரிஸர்ச்காரர்களிலும் சிலர் biased -ஆகத்தான் தங்கள் தியரிகளை உருவாக்குவதாகவும் இருப்பதால் யூனிவர்ஸிடிகள் செய்கிற வேதாந்த ப்ரசாரத்தில் பூர்ண த்ருப்திப்படுவதற்கில்லாமலிருக்கிறது.
அத்வைதத்திலும்கூட pure metaphysics -ஐ (சுத்த தத்வத்தை) மற்ற தேசத்துக்காரர்கள் மெச்சி, தங்களால் முடிந்தவரை அப்யஸித்துப் பார்க்கட்டும். இதிலே ஜன்மாந்தர விசேஷமுள்ள அபூர்வமான சிலர் வேண்டுமானால் ஸித்தியும் பெறக்கூடும். ஏனென்றால் ஏதோ ஜன்மாந்தர விசேஷந்தானே அந்த விதேசிகளை இதிலே இழுத்திருக்கிறது? ஆனால் நம்மவரைப் பொறுத்தமட்டில் வைதிக ஆசாரமில்லாமல், கர்மாநுஷ்டானமில்லாமல் ‘அத்வைதா’, ‘அத்வைதா’ என்று ரிஸர்ச்சாகவும், லெக்சரராகவும், புஸ்தகமெழுதுவதாகவும் எத்தனைதான் பண்ணினாலும் வாஸ்தவத்தில் அந்த அநுபவத்தின் கிட்டேயே போகாமல் அறிவுமட்டத்தில் அலசியதாக மாத்திரந்தான் விஷயம் முடியும்.
அத்வைதத்தை ஸ்தாபித்த ஆசார்யாள் கர்மாநுஷ்டானத்தாலும், ஈச்வரோபாஸனையாலும் (இன்ன மூர்த்திதான் என்று மற்ற ஸம்ப்ரதாயஸ்தர்களைப் போல ஒன்றை மட்டும் கொள்ளாமல், எல்லாவற்றுக்கும் மூலமான பரமாத்மாவை ஏதோ ஒரு ரூபத்தில் செய்கிற உபாஸனையாலும்) தான் ஒருத்தன் சத்தியாகி தத்வ விசாரத்துக்கு வரவேண்டும் என்று தீர்மானமாக விதித்திருக்கிறார். இவற்றுக்கு யூனிவர்ஸிடிப் படிப்பில் எங்கே இடம்? ஆனபடியால் வேதாந்த சாஸ்திரங்களிலும் ஸம்ப்ரதாய வித்வான்களை ஆதரித்து, அவர்களிடமிருந்து ஸம்ப்ரதாய பூர்வமாக சிஷ்யர்கள் சிக்ஷை பெற ஏற்பாடு செய்யவேண்டும்.
Sage of Kanchi
Krish Ram
P.J.
0
பல ஸித்தாந்த ஒப்புவுமை
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 101
பல ஸித்தாந்த ஒப்புவுமை
இதிலே ஒன்றுமட்டும் கொஞ்சம் புதிதாக அபிவ்ருத்தி செய்துகொள்ள வேண்டும். ‘கம்பேரடிவ் ஸ்டடீஸ்’ என்பதாக யூனிவர்ஸிடிகளில் ஒரு ஃபிலாஸபி ஸிஸ்டத்தை மட்டுமில்லாமல் பலவற்றைப் படித்து ஒன்றுக்கொன்று எப்படி மாறுபட்டுப் போகிறது, எப்படி எத்தனையோ இடங்களில் அவை ஒப்புதலாகவும் போகின்றன என்று அராய்கிறார்கள். இது ச்லாகிக்க வேண்டிய ஆராய்ச்சி. ஸம்ப்ரதாய முறையிலும் இதர ஸம்ப்ரதாய அபிப்ராயங்களைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டித்தான் இருக்கிறது. ஏனென்றால் எந்த ஸம்ப்ரதாயத்தைச் சேர்ந்த எந்த சாஸ்திரத்தை எடுத்தாலும் அதிலே மற்றவர்களின் கொள்கைகளைச் சொல்லி அவற்றைக் கண்டித்துத்தான் ஸ்வபக்ஷத்தை (தன் கட்சியை) நிர்த்தாரணம் செய்திருக்கும்.
பூர்வபக்ஷத்தில் (எதிராளியின் கட்சியில்) ஆரம்பித்து அவர்கள் கருத்தை டெவலப் செய்தபின்தான் ஸ்வபக்ஷத்தை நாட்டவேண்டுமென்பதே நம் சாஸ்திரக்காரகர்கள், முக்யமாக பகவத்பாதாள், கைக்கொண்ட முறை. ஆனால் தற்போது ஸம்ப்ரதாயப்படிப் படிப்பவர்கள், ஏற்கனவே சாஸ்திரக்காரர்கள் மற்ற ஸித்தாந்தங்களில் என்ன Quote செய்கிறார்களோ அதற்கு மேல் தாங்களாக அந்த சாஸ்திரங்களைப் பார்ப்பதில்லை. அவற்றை இன்னமும் ஊன்றிப் பார்க்கவேண்டும். பிற ஸித்தாந்தங்களை இன்னம் நன்றாக அறிய வேண்டும். கொஞ்சங்கூட ஸொந்த அபிப்ராயங்களினாலும் அபிமானங்களினாலும் prejudice ஆகாமல் ஸத்ய தத்வத்தை அறிவதற்கு இது உதவும்.
அவரவருடைய பக்வ ஸ்திதியைப் பொருத்துத்தான் அறிவு வாதமும்கூட ஒவ்வொருவருக்கு ஒவ்வொரு முடிவைக் காட்டும், அறிவால் ஒரு விதமான முடிவுக்கு வந்தாலுங்கூட அவரவருக்கும் இதற்கு ஸம்பந்தமில்லாமல்கூட எது மனஸுக்குள்ளே நன்றாகத் தைக்கிறதோ அதைத்தான் ஒருத்தர் பின்பற்றுவார், கடைசியில் பார்த்தால் ஆத்மஸத்யம் என்பது அறிவு வாதங்களுக்கு அப்பாற்பட்டது – என்பதெல்லாம் நிஜந்தான்.
ஆனாலுங்கூட சாஸ்திரப் படிப்பு என்று ஒன்றை மேற்கொள்கிறபோது அதில் நல்ல தேர்ச்சியை ஸம்பாதித்துக் கொள்வதற்கு நான் சொன்னபடி அவரவரும் தங்களுக்குப் பிடித்த ஸம்ப்ரதாயத்தைத் “தரோ”வாகத் தெரிந்து கொள்வதோடு, மற்றவற்றையும் அந்த அளவுக்கு இல்லாவிட்டாலும் ஒரளவு நன்றாகவே தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். அப்போதுதான் நாம் முடிவாக ஒப்புக்கொள்ள முடியாத ஸித்தாந்தங்களிலும் அறிவிலே பெரியவர்களாக வந்திருப்பவர்களின் பெருமையைத் தெரிந்துகொள்ள முடியும். “நம்முடையதுதான் அப்படியே உசத்தி, மற்றது ஒன்றும் இல்லாதது” என்ற குறுகல் பார்வை அறிவுலகத்தில் கூடாதாகையால் சொல்கிறேன்.
பழைய முறையில் அமைக்கிற கலாசாலைகளில், நல்ல இங்கிலீஷ் ஞானமுள்ள சிலர் நம் தேச ஃபிலாஸஃபிகளை மட்டுமில்லாமல், மற்ற தேச ஃபிலாஸஃபிகளையும்கூட இப்படிச் சேர்த்துப் படித்து ஆராய்ச்சி செய்து, புஸ்தகம் போட்டு, அவற்றின் ஸாரத்தையாவது இக் கலாசாலை வித்யார்த்திகளுக்கு தெரிவிக்கும்படியும் செய்யலாம்.
Sage of Kanchi
Krish Ram
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 101
பல ஸித்தாந்த ஒப்புவுமை
இதிலே ஒன்றுமட்டும் கொஞ்சம் புதிதாக அபிவ்ருத்தி செய்துகொள்ள வேண்டும். ‘கம்பேரடிவ் ஸ்டடீஸ்’ என்பதாக யூனிவர்ஸிடிகளில் ஒரு ஃபிலாஸபி ஸிஸ்டத்தை மட்டுமில்லாமல் பலவற்றைப் படித்து ஒன்றுக்கொன்று எப்படி மாறுபட்டுப் போகிறது, எப்படி எத்தனையோ இடங்களில் அவை ஒப்புதலாகவும் போகின்றன என்று அராய்கிறார்கள். இது ச்லாகிக்க வேண்டிய ஆராய்ச்சி. ஸம்ப்ரதாய முறையிலும் இதர ஸம்ப்ரதாய அபிப்ராயங்களைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டித்தான் இருக்கிறது. ஏனென்றால் எந்த ஸம்ப்ரதாயத்தைச் சேர்ந்த எந்த சாஸ்திரத்தை எடுத்தாலும் அதிலே மற்றவர்களின் கொள்கைகளைச் சொல்லி அவற்றைக் கண்டித்துத்தான் ஸ்வபக்ஷத்தை (தன் கட்சியை) நிர்த்தாரணம் செய்திருக்கும்.
பூர்வபக்ஷத்தில் (எதிராளியின் கட்சியில்) ஆரம்பித்து அவர்கள் கருத்தை டெவலப் செய்தபின்தான் ஸ்வபக்ஷத்தை நாட்டவேண்டுமென்பதே நம் சாஸ்திரக்காரகர்கள், முக்யமாக பகவத்பாதாள், கைக்கொண்ட முறை. ஆனால் தற்போது ஸம்ப்ரதாயப்படிப் படிப்பவர்கள், ஏற்கனவே சாஸ்திரக்காரர்கள் மற்ற ஸித்தாந்தங்களில் என்ன Quote செய்கிறார்களோ அதற்கு மேல் தாங்களாக அந்த சாஸ்திரங்களைப் பார்ப்பதில்லை. அவற்றை இன்னமும் ஊன்றிப் பார்க்கவேண்டும். பிற ஸித்தாந்தங்களை இன்னம் நன்றாக அறிய வேண்டும். கொஞ்சங்கூட ஸொந்த அபிப்ராயங்களினாலும் அபிமானங்களினாலும் prejudice ஆகாமல் ஸத்ய தத்வத்தை அறிவதற்கு இது உதவும்.
அவரவருடைய பக்வ ஸ்திதியைப் பொருத்துத்தான் அறிவு வாதமும்கூட ஒவ்வொருவருக்கு ஒவ்வொரு முடிவைக் காட்டும், அறிவால் ஒரு விதமான முடிவுக்கு வந்தாலுங்கூட அவரவருக்கும் இதற்கு ஸம்பந்தமில்லாமல்கூட எது மனஸுக்குள்ளே நன்றாகத் தைக்கிறதோ அதைத்தான் ஒருத்தர் பின்பற்றுவார், கடைசியில் பார்த்தால் ஆத்மஸத்யம் என்பது அறிவு வாதங்களுக்கு அப்பாற்பட்டது – என்பதெல்லாம் நிஜந்தான்.
ஆனாலுங்கூட சாஸ்திரப் படிப்பு என்று ஒன்றை மேற்கொள்கிறபோது அதில் நல்ல தேர்ச்சியை ஸம்பாதித்துக் கொள்வதற்கு நான் சொன்னபடி அவரவரும் தங்களுக்குப் பிடித்த ஸம்ப்ரதாயத்தைத் “தரோ”வாகத் தெரிந்து கொள்வதோடு, மற்றவற்றையும் அந்த அளவுக்கு இல்லாவிட்டாலும் ஒரளவு நன்றாகவே தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். அப்போதுதான் நாம் முடிவாக ஒப்புக்கொள்ள முடியாத ஸித்தாந்தங்களிலும் அறிவிலே பெரியவர்களாக வந்திருப்பவர்களின் பெருமையைத் தெரிந்துகொள்ள முடியும். “நம்முடையதுதான் அப்படியே உசத்தி, மற்றது ஒன்றும் இல்லாதது” என்ற குறுகல் பார்வை அறிவுலகத்தில் கூடாதாகையால் சொல்கிறேன்.
பழைய முறையில் அமைக்கிற கலாசாலைகளில், நல்ல இங்கிலீஷ் ஞானமுள்ள சிலர் நம் தேச ஃபிலாஸஃபிகளை மட்டுமில்லாமல், மற்ற தேச ஃபிலாஸஃபிகளையும்கூட இப்படிச் சேர்த்துப் படித்து ஆராய்ச்சி செய்து, புஸ்தகம் போட்டு, அவற்றின் ஸாரத்தையாவது இக் கலாசாலை வித்யார்த்திகளுக்கு தெரிவிக்கும்படியும் செய்யலாம்.
Sage of Kanchi
Krish Ram
P.J.
0
Gho Matha Samrakshanam.
Gho Matha Samrakshanam.
Periyava makes some very important statements here: Need for intense campaigning on Gho Samrakshanam, people’s constant pressure on govt. to pass the ban on cow slaughter, importance of passing this law, how even countries like Afganisthan and Mughal emperor’s banned cow slaughter; how GHO DHANAM IS THE GREATEST OF ALL PUNNIYAMS & DESTROYS ALL SINS.
The last two paragraphs contain some strong and very emotional statements that we need to keep in our mind always
On the subject of Gho Dhanam & Gho Samrakshanam: Nowadays we tend to overlook this even in situations where this has to be done mandatorily as per our Sastras. For example, when one passes away it is very important to do Gho Dhanam but we tend to ignore this and replace it with a coconut.
Gho Dhanam along with Gho Puja can be done in Sri Madam with our Periyava presiding the function in Maha Periyava Brindavanam at noon every day.
We have to inform Sri Madam about our intent a day before so they are ready with a Cow and Calf for doing Gho Dhanam. What more “Punniyam” one can get than doing Gho Dhanam in front of Maha Periyava and our Periyava? Please consider doing this as often as possible, we also get to save the life of two Gho Matha’s in this process. There is also a Gho Samrakshanam option where we can contribute a one time amount for life time Gho Samrakshanam or contribute every year. The details of these Kainkaryams are posted in the Sri Madam Chandramoulesswarar Puja hall on both the sides as well as available in the office. Jai Gho Matha! Periyava Thiruvadigal Charanam! Ram Ram.
மக்கள், அரசாங்கம் ஆகிய இருவரும் பேணிக் காக்க வேண்டிய கோஸம்ரக்ஷண தர்மத்தில் மக்கள் செய்வதற்கு பெரிய பக்க பலமாக அரசாங்கம் முக்யமாகச் செய்ய வேண்டியது கோவதையைத் தடுத்துச் சட்டம் செய்வதாகும். அரசாங்கம் சட்டம் செய்வதற்கும் மக்களின் அயராத தூண்டுதல்தான் வழிவகுக்கும்.
சட்டத்தின் பலவந்தத்துக்கு பயந்துதான் கோவதை நிற்க வேண்டும் என்றில்லாமல் அதற்கு இந்த தேசத்திலுள்ள ஸகல இனமக்களும் மனமொப்பி ஆதரவு தருமாறு வெகுவாகப் பிரசாரம் செய்யவேண்டும். மாற்று அபிப்ராயமுள்ளவர்களிடமும் கோபப்படாமல் சாந்தமாகவும் அன்புடனும் விடாமல் எடுத்துச் சொல்லவேண்டும்.
முகலாய அரசர்களான அக்பரும், ஷாஜஹானும், மிக ஸமீப காலத்திலேயே ஆஃப்கானிஸ்தானின் அமீரும் பசு ஸம்ரக்ஷணையின் அவசியத்தை உணர்ந்து அதற்கான சட்டங்களைச் செய்திருக்கிறார்களென்பது குறிப்பிடத் தக்கது.
ஆகவே நாம் உரிய முறைப்படி எடுத்துச் சொன்னால் இந்த தேசத்தின் ஸகல பிரிவுகளையும் சேர்ந்த பிரஜைகள் எல்லோருமே நமக்கு ஆதரவு தருவார்கள் என்பதே என் நம்பிக்கை. அரசாங்கமும் எந்த ஒரு பிரிவினருக்கும் விரோதமாகச் சட்டம் செய்வதற்கில்லை என்ற காரணத்துக்காக இந்த உத்தமமான கார்யத்தைப் பண்ணாமலிருக்கும் நிலை மாறிச் சட்ட பூர்வமான ரக்ஷணை கிடைக்கும்.
அவசியமான சிலவற்றை அழிக்காமல் காப்பளிப்பதற்குச் சட்டம் செய்தால்தான் முடிகிறது என்பதால் அரசாங்கம் அப்படியே செய்கிறது. க்ரூரமான வனவிலங்குகள் கூட அழிந்து போய்விடக்கூடாது என்று சட்டபூர்வமாகக் காப்புத் தரப்பட்டிருக்கிறது. சந்தன மரத்துக்கு அப்படிக் காப்பு இருப்பது எல்லோருக்கும் தெரிந்ததே. ஆனால் தெரியாத ஒன்று சொல்கிறேன்; இலுப்பை மரம் அப்படிப்பட்ட உயர்ந்த வஸ்துவா என்று தோன்றக்கூடும். ஆனால் வங்கம், பிஹார் எல்லையிலுள்ள ஸாந்தால் பர்கணாவைச் சேர்ந்த ஆதிவாஸிகளுக்கு இலுப்பை மரம்தான் முக்யமான உணவை அளித்து வந்தது. அதனால் அதை இஷ்டப்படி வெட்டிச் சாய்க்கக்கூடாது என்று சட்டமே இருந்தது.
எனவே லௌகிக த்ருஷ்டி, வைதிக த்ருஷ்டி என்று எப்படிப் பார்த்தாலும் மிகவும் உயர்வு பொருந்திய கோவை வதைக்கக்கூடாது என்று சட்டம் செய்வதற்கு மிகவும் நியாயமுள்ளது. அது மிகவும் அவசியமானது. இனவேறுபாடு இல்லாமல் எல்லாப் பெருமக்களும் அப்படிப்பட்ட சட்டம் இயற்றுவதற்கு ஆதரவு திரட்டித்தந்து அரசாங்கத்தைச் செயற்பட வைக்க வேண்டும்.
தொன்று தொட்டுப் பசுவும் அதனுடன் இணைந்துள்ள புனிதமான எண்ணங்களும் தத்வங்களும் நம்முடைய கலாசாரத்துக்கென்றே ஏற்பட்ட பல சீரிய அம்சங்களை உருவாக்கியிருப்பதால் வேறெதற்கும் இல்லாத தனியானதொரு ஸ்தானத்தைப் பசுவுக்குத் தந்து அது என்றென்றும் போஷாக்குடன் இருக்கச் செய்ய வேண்டும். கோ ஸம்ரக்ஷணம் பரம தர்மம்; பரம புண்யம்.
பசுவின் க்ஷேமம் நாட்டுக்கே க்ஷேமம் தரும். அதை ஸம்ரக்ஷித்தால் தன்னால் லோகத்தில் பாபம் குறையும்; சாந்தி பெருகும். அதற்கு ஹிம்ஸை நடந்தால் லோகம் முழுதற்குமே கஷ்டந்தான் உண்டாகும். லோகம் தர்மத்தில் நிலை நிற்பதற்கு கோ ஸம்ரக்ஷணம் அவசியம். சாஸ்த்ர வசனப்படி தர்ம தேவதையே தபஸ், சௌசம் (தூய்மை), தயை, ஸத்தியம் என்ற நாலு கால்களுடைய ஒரு ரிஷபமாகத்தான் இருக்கிறது. அந்த தர்மக் காளையுடனேயே கோமாதாவும் இருப்பதாகவும், தர்மத்தையே பாலாகச் சுரக்கிற ‘தர்மதுகா’வாக அப்பசுத் தாய் இருப்பதாகவும், அந்த ஜோடியைக் கலி புருஷன் ஹிம்ஸித்ததாலேயே இந்த யுகம் இப்படிச் சீர்குலைந்திருக்கிறதென்றும் ‘பாகவ’தத்தில் இருக்கிறது.* ஆகையினால் கலிதோஷம் நீங்கி தர்மம் தலையெடுப்பதற்குச் செய்ய வேண்டியவற்றில் கோ ரக்ஷணம் முக்யமான ஒன்றாகும். அதிலே நாம் தவறினோம் என்ற பெரிய களங்கம் ஏற்படாமல் நமக்கு கோபாலக்ருஷ்ண ஸ்வாமி அநுக்ரஹிக்க வேண்டும்.
மஹாபாரதத்தில் அநுசாஸனிக பர்வத்தில் பீஷ்மர் ஸகல தர்மங்களையும் தர்ம புத்ரருக்கு உபதேசிக்கும்போது கோஸம்ரக்ஷணத்தையும் சொல்லி கோ மஹிமையை எடுத்துக் கூறுகிறார். நஹுஷ மஹாராஜனுக்கு ச்யவனர் என்ற மஹரிஷியை விலை கொடுத்து வாங்கும்படியாக ஒரு ஸந்தர்பம், நிர்பந்தம் ஏற்படுகிறது. (மூவுலகும் அடங்கும்) தன் த்ரைலோக்ய ராஜ்யம் முழுதையும் விலை கொடுத்தாலும் அந்த உத்தம ரிஷிக்கு ஈடாகாதே! எதைத் தருவது? என்று புரியாமல் அவன் தவிக்கிறான். அப்போது பசுவின் வயிற்றில் பிறந்த ஒரு ரிஷி அவனிடம் வந்து ஒரு பசுவை அவருக்கு விலையாகத் தந்தால் போதுமானது என்கிறார். அவர் சொன்னதை ச்யவனரும் மனஸார ஒப்புக் கொண்டு, ‘கோவுக்கு ஈடான எந்த இன்னொரு செல்வமும் நான் காணவில்லை – கோபிஸ்துல்யம் ந பச்யாமி தநம் கிஞ்சித்’ என்று சொல்கிறார். அப்படியே நஹுஷ மஹாராஜாவும் கோவைக் கொடுத்து அவரை வாங்கி அப்புறம் அவரை ஸ்வதந்திரமாக விட்டுவிடுகிறான்.
கோதானத்துக்கு மிஞ்சி ஒரு புண்யமுமில்லை. பாப பரிஹாரத்துக்கு அதுவே பெரிய மருந்து. தானம் வாங்குபவர் அதை நன்றாக ஸம்ரக்ஷித்து வைத்துக் கொள்ளக் கூடியவர்தான் என்று நிச்சயப்படுத்திக் கொண்டே கோதானம் செய்ய வேண்டும்.
ச்யவன மஹர்ஷி கோ மஹிமையைச் சொல்லும் ச்லோகங்களில் ஒன்று:
நிவிஷ்டம் கோகுலம் யத்ர ச்வாஸம் முஞ்சதி நிர்பயம் |
விராஜயதி தம் தேசம் பாபம் சாஸ்யாபகர்ஷதி ||
என்ன அர்த்தமென்றால்: “எந்த தேசத்தில் பசுக்கள் தங்களுக்கு ஹிம்ஸை நேருமோ என்று பயப்படாமல் கோகுலங்களில் நிம்மதியாக மூச்சுவிட்டுக் கொண்டிருக்கின்றனவோ அந்த தேசமே எல்லாப் பாபங்களும் விலகப் பெற்று ப்ரகாசமாக விளங்கும்.”
இந்த தேசத்தின் புராதனமான கலாசாரத்தில் ஊறி வந்துள்ள கோரக்ஷண தர்மம் நம் ரத்தத்தில் பேச வேண்டும். அப்படிப் பேசி, ஒரு பசு கன்றுக்கு ஊட்டுக் கொடுப்பதற்கு எப்படித் துடித்துக் கொண்டு போகிறதோ அந்தத் துடிப்புடன் நாம் கோஸம்ரக்ஷணையில் முனைய வேண்டும்.
https://mahaperiyavaa.wordpress.com...of-all-dharmas-how-the-world-can-be-peaceful/
நம்முடைய பாரத தேசம் அப்படி ஆவதற்கு, அதை அந்த மாதிரி ஆக்குகிற மனப்பான்மையையும் செயற்பான்மையையும் நாம் பெறுவதற்கு கோவைக் கண்ணாகப் பேணிய கண்ணன் அருள் புரிவானாக!
Gho Matha Samrakshanam.
Periyava makes some very important statements here: Need for intense campaigning on Gho Samrakshanam, people’s constant pressure on govt. to pass the ban on cow slaughter, importance of passing this law, how even countries like Afganisthan and Mughal emperor’s banned cow slaughter; how GHO DHANAM IS THE GREATEST OF ALL PUNNIYAMS & DESTROYS ALL SINS.
The last two paragraphs contain some strong and very emotional statements that we need to keep in our mind always
On the subject of Gho Dhanam & Gho Samrakshanam: Nowadays we tend to overlook this even in situations where this has to be done mandatorily as per our Sastras. For example, when one passes away it is very important to do Gho Dhanam but we tend to ignore this and replace it with a coconut.
Gho Dhanam along with Gho Puja can be done in Sri Madam with our Periyava presiding the function in Maha Periyava Brindavanam at noon every day.
We have to inform Sri Madam about our intent a day before so they are ready with a Cow and Calf for doing Gho Dhanam. What more “Punniyam” one can get than doing Gho Dhanam in front of Maha Periyava and our Periyava? Please consider doing this as often as possible, we also get to save the life of two Gho Matha’s in this process. There is also a Gho Samrakshanam option where we can contribute a one time amount for life time Gho Samrakshanam or contribute every year. The details of these Kainkaryams are posted in the Sri Madam Chandramoulesswarar Puja hall on both the sides as well as available in the office. Jai Gho Matha! Periyava Thiruvadigal Charanam! Ram Ram.
மக்கள், அரசாங்கம் ஆகிய இருவரும் பேணிக் காக்க வேண்டிய கோஸம்ரக்ஷண தர்மத்தில் மக்கள் செய்வதற்கு பெரிய பக்க பலமாக அரசாங்கம் முக்யமாகச் செய்ய வேண்டியது கோவதையைத் தடுத்துச் சட்டம் செய்வதாகும். அரசாங்கம் சட்டம் செய்வதற்கும் மக்களின் அயராத தூண்டுதல்தான் வழிவகுக்கும்.
சட்டத்தின் பலவந்தத்துக்கு பயந்துதான் கோவதை நிற்க வேண்டும் என்றில்லாமல் அதற்கு இந்த தேசத்திலுள்ள ஸகல இனமக்களும் மனமொப்பி ஆதரவு தருமாறு வெகுவாகப் பிரசாரம் செய்யவேண்டும். மாற்று அபிப்ராயமுள்ளவர்களிடமும் கோபப்படாமல் சாந்தமாகவும் அன்புடனும் விடாமல் எடுத்துச் சொல்லவேண்டும்.
முகலாய அரசர்களான அக்பரும், ஷாஜஹானும், மிக ஸமீப காலத்திலேயே ஆஃப்கானிஸ்தானின் அமீரும் பசு ஸம்ரக்ஷணையின் அவசியத்தை உணர்ந்து அதற்கான சட்டங்களைச் செய்திருக்கிறார்களென்பது குறிப்பிடத் தக்கது.
ஆகவே நாம் உரிய முறைப்படி எடுத்துச் சொன்னால் இந்த தேசத்தின் ஸகல பிரிவுகளையும் சேர்ந்த பிரஜைகள் எல்லோருமே நமக்கு ஆதரவு தருவார்கள் என்பதே என் நம்பிக்கை. அரசாங்கமும் எந்த ஒரு பிரிவினருக்கும் விரோதமாகச் சட்டம் செய்வதற்கில்லை என்ற காரணத்துக்காக இந்த உத்தமமான கார்யத்தைப் பண்ணாமலிருக்கும் நிலை மாறிச் சட்ட பூர்வமான ரக்ஷணை கிடைக்கும்.
அவசியமான சிலவற்றை அழிக்காமல் காப்பளிப்பதற்குச் சட்டம் செய்தால்தான் முடிகிறது என்பதால் அரசாங்கம் அப்படியே செய்கிறது. க்ரூரமான வனவிலங்குகள் கூட அழிந்து போய்விடக்கூடாது என்று சட்டபூர்வமாகக் காப்புத் தரப்பட்டிருக்கிறது. சந்தன மரத்துக்கு அப்படிக் காப்பு இருப்பது எல்லோருக்கும் தெரிந்ததே. ஆனால் தெரியாத ஒன்று சொல்கிறேன்; இலுப்பை மரம் அப்படிப்பட்ட உயர்ந்த வஸ்துவா என்று தோன்றக்கூடும். ஆனால் வங்கம், பிஹார் எல்லையிலுள்ள ஸாந்தால் பர்கணாவைச் சேர்ந்த ஆதிவாஸிகளுக்கு இலுப்பை மரம்தான் முக்யமான உணவை அளித்து வந்தது. அதனால் அதை இஷ்டப்படி வெட்டிச் சாய்க்கக்கூடாது என்று சட்டமே இருந்தது.
எனவே லௌகிக த்ருஷ்டி, வைதிக த்ருஷ்டி என்று எப்படிப் பார்த்தாலும் மிகவும் உயர்வு பொருந்திய கோவை வதைக்கக்கூடாது என்று சட்டம் செய்வதற்கு மிகவும் நியாயமுள்ளது. அது மிகவும் அவசியமானது. இனவேறுபாடு இல்லாமல் எல்லாப் பெருமக்களும் அப்படிப்பட்ட சட்டம் இயற்றுவதற்கு ஆதரவு திரட்டித்தந்து அரசாங்கத்தைச் செயற்பட வைக்க வேண்டும்.
தொன்று தொட்டுப் பசுவும் அதனுடன் இணைந்துள்ள புனிதமான எண்ணங்களும் தத்வங்களும் நம்முடைய கலாசாரத்துக்கென்றே ஏற்பட்ட பல சீரிய அம்சங்களை உருவாக்கியிருப்பதால் வேறெதற்கும் இல்லாத தனியானதொரு ஸ்தானத்தைப் பசுவுக்குத் தந்து அது என்றென்றும் போஷாக்குடன் இருக்கச் செய்ய வேண்டும். கோ ஸம்ரக்ஷணம் பரம தர்மம்; பரம புண்யம்.
பசுவின் க்ஷேமம் நாட்டுக்கே க்ஷேமம் தரும். அதை ஸம்ரக்ஷித்தால் தன்னால் லோகத்தில் பாபம் குறையும்; சாந்தி பெருகும். அதற்கு ஹிம்ஸை நடந்தால் லோகம் முழுதற்குமே கஷ்டந்தான் உண்டாகும். லோகம் தர்மத்தில் நிலை நிற்பதற்கு கோ ஸம்ரக்ஷணம் அவசியம். சாஸ்த்ர வசனப்படி தர்ம தேவதையே தபஸ், சௌசம் (தூய்மை), தயை, ஸத்தியம் என்ற நாலு கால்களுடைய ஒரு ரிஷபமாகத்தான் இருக்கிறது. அந்த தர்மக் காளையுடனேயே கோமாதாவும் இருப்பதாகவும், தர்மத்தையே பாலாகச் சுரக்கிற ‘தர்மதுகா’வாக அப்பசுத் தாய் இருப்பதாகவும், அந்த ஜோடியைக் கலி புருஷன் ஹிம்ஸித்ததாலேயே இந்த யுகம் இப்படிச் சீர்குலைந்திருக்கிறதென்றும் ‘பாகவ’தத்தில் இருக்கிறது.* ஆகையினால் கலிதோஷம் நீங்கி தர்மம் தலையெடுப்பதற்குச் செய்ய வேண்டியவற்றில் கோ ரக்ஷணம் முக்யமான ஒன்றாகும். அதிலே நாம் தவறினோம் என்ற பெரிய களங்கம் ஏற்படாமல் நமக்கு கோபாலக்ருஷ்ண ஸ்வாமி அநுக்ரஹிக்க வேண்டும்.
மஹாபாரதத்தில் அநுசாஸனிக பர்வத்தில் பீஷ்மர் ஸகல தர்மங்களையும் தர்ம புத்ரருக்கு உபதேசிக்கும்போது கோஸம்ரக்ஷணத்தையும் சொல்லி கோ மஹிமையை எடுத்துக் கூறுகிறார். நஹுஷ மஹாராஜனுக்கு ச்யவனர் என்ற மஹரிஷியை விலை கொடுத்து வாங்கும்படியாக ஒரு ஸந்தர்பம், நிர்பந்தம் ஏற்படுகிறது. (மூவுலகும் அடங்கும்) தன் த்ரைலோக்ய ராஜ்யம் முழுதையும் விலை கொடுத்தாலும் அந்த உத்தம ரிஷிக்கு ஈடாகாதே! எதைத் தருவது? என்று புரியாமல் அவன் தவிக்கிறான். அப்போது பசுவின் வயிற்றில் பிறந்த ஒரு ரிஷி அவனிடம் வந்து ஒரு பசுவை அவருக்கு விலையாகத் தந்தால் போதுமானது என்கிறார். அவர் சொன்னதை ச்யவனரும் மனஸார ஒப்புக் கொண்டு, ‘கோவுக்கு ஈடான எந்த இன்னொரு செல்வமும் நான் காணவில்லை – கோபிஸ்துல்யம் ந பச்யாமி தநம் கிஞ்சித்’ என்று சொல்கிறார். அப்படியே நஹுஷ மஹாராஜாவும் கோவைக் கொடுத்து அவரை வாங்கி அப்புறம் அவரை ஸ்வதந்திரமாக விட்டுவிடுகிறான்.
கோதானத்துக்கு மிஞ்சி ஒரு புண்யமுமில்லை. பாப பரிஹாரத்துக்கு அதுவே பெரிய மருந்து. தானம் வாங்குபவர் அதை நன்றாக ஸம்ரக்ஷித்து வைத்துக் கொள்ளக் கூடியவர்தான் என்று நிச்சயப்படுத்திக் கொண்டே கோதானம் செய்ய வேண்டும்.
ச்யவன மஹர்ஷி கோ மஹிமையைச் சொல்லும் ச்லோகங்களில் ஒன்று:
நிவிஷ்டம் கோகுலம் யத்ர ச்வாஸம் முஞ்சதி நிர்பயம் |
விராஜயதி தம் தேசம் பாபம் சாஸ்யாபகர்ஷதி ||
என்ன அர்த்தமென்றால்: “எந்த தேசத்தில் பசுக்கள் தங்களுக்கு ஹிம்ஸை நேருமோ என்று பயப்படாமல் கோகுலங்களில் நிம்மதியாக மூச்சுவிட்டுக் கொண்டிருக்கின்றனவோ அந்த தேசமே எல்லாப் பாபங்களும் விலகப் பெற்று ப்ரகாசமாக விளங்கும்.”
இந்த தேசத்தின் புராதனமான கலாசாரத்தில் ஊறி வந்துள்ள கோரக்ஷண தர்மம் நம் ரத்தத்தில் பேச வேண்டும். அப்படிப் பேசி, ஒரு பசு கன்றுக்கு ஊட்டுக் கொடுப்பதற்கு எப்படித் துடித்துக் கொண்டு போகிறதோ அந்தத் துடிப்புடன் நாம் கோஸம்ரக்ஷணையில் முனைய வேண்டும்.
https://mahaperiyavaa.wordpress.com...of-all-dharmas-how-the-world-can-be-peaceful/
நம்முடைய பாரத தேசம் அப்படி ஆவதற்கு, அதை அந்த மாதிரி ஆக்குகிற மனப்பான்மையையும் செயற்பான்மையையும் நாம் பெறுவதற்கு கோவைக் கண்ணாகப் பேணிய கண்ணன் அருள் புரிவானாக!
P.J.
0
ஸ்வதேச விதேச ஒப்புவமையும் இசைவும்
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 102
ஸ்வதேச விதேச ஒப்புவமையும் இசைவும்
இப்படியேதான் நம் தேச ஸயன்ஸ்கள், ஸெமி-ஸயன்ஸ்கள் (இவற்றைப் பற்றிக் கொஞ்சம் நேரத்தில் சொல்கிறேன்) ஆகியவற்றையும் இவற்றிலுள்ள நவீன மேல்நாட்டு சாஸ்த்ரங்களோடு சேர்த்துப் பரிசீலனை செய்ய அறிஞர்களை ஊக்கவேண்டும். அவர்கள் செய்யும் பரிசீலனையின் பலன் நாம் மறுபடி உயிர்ப்பிக்கிற புராதன முறையிலான வித்யாசாலை மாணவர்களுக்குக் கிடைக்கச் செய்யவேண்டும்.
நம் தேசத்துப் பழைய நூல்களில் என்ன சொல்லியிருக்கிறது, தற்போதுள்ள ஸயன்ஸ் தியரிகள் என்ன சொல்கின்றன என்று ஒப்பிட்டுப் பார்ப்பதோடு நின்றுவிடாமல், இதையும் அதையும் என்கெங்கே ஒன்றாகப் பொருத்திப் பயன் பெறமுடியுமோ அங்கே அப்படிச் செய்யவேண்டும். உதாரணமாக ஆயுர்வேதத்தில் இல்லாத ஒன்று, ஆயுர்வேத முறைக்கு மாறான விளைவு எதையும் ஏற்படுத்தாமல், ஆரோக்யத்துக்கு நல்லது செய்யுமென்றால் அதை ஆயுர்வேத வைத்யர்கள் எடுத்துக் கொள்ளலாம். இப்படியே அல்லோபதிக்காரர்களும் ஆயுர்வேத சிகித்ஸை முறையில் அவர்களுக்குப் புதிதாக, நல்லதாக இருப்பதை எடுத்துக்கொள்ளலாம்.
புராணம்
வேத உபாங்கங்களில் புராணம் என்பது தற்காலத்தில் உபந்நியாஸங்கள், ப்ரவசனங்கள், ஹரிகதைகள் ஆகியன பரவியிருப்பதால் ஓரளவு நன்றாக ப்ராகாசிப்பதாகத் தோன்றுகிறது. ஆனாலும் இங்கேயும்கூட ஆழ்ந்து பார்த்தால், பதினெட்டுப் புராணங்களில் பல கொஞ்சங்கூட ப்ரசாரத்துக்கு வரவில்லை என்பதும், உப புராணங்களும் ஸ்தல புராணங்களும் ரொம்பவும் மங்கிக்கொண்டே வருகின்றன என்பதும் தெரியும். இவற்றிலும் இருக்கப்பட்ட ஓரிரு பண்டிதர்களை ஆதரித்து, அவர்கள் புதிதாகப் பண்டிதர்களை உண்டாக்கும்படியாக சிஷ்யர்களை ஏற்படுத்திக் கொடுத்து, அதற்கான ஸஹாயங்களைச் செய்யவேண்டும்.
(பூர்வ) மீமாம்ஸை, தர்க்கம் (ந்யாயசாஸ்த்ரம்) , தர்ம சாஸ்த்ரம் முதலான மற்ற உபாங்கங்களுக்கும் இப்படியே ஏற்பாடு பண்ணனும். இவற்றில் நம் ஆசார அநுஷ்டானங்களைச் சொல்லிக் கொடுக்கும் தர்ம சாஸ்த்ரம் நம்முடைய வாழ்க்கையை நிஜமான பாரதப் பண்பாட்டின்படி வாழும் வாழ்கையாக ஆக்குவதற்கு ரொம்பவும் முக்கியம். ஆனால் அறிவு ரீதியில், வித்யை என்று பார்க்கும்போது மீமாம்ஸா சாஸ்த்ரத்தையும், தர்க்க சாஸ்த்ரத்தையும் ப்ரசாரப் படுத்துவது முக்யமாகிறது.
ஆகம சாஸ்திரம்
இதெல்லாம் போக, மந்த்ர சாஸ்த்ரம் என்பது அதுபாட்டுக்கு ஒரு ஸமுத்ரமாக விரிந்து கிடக்கிறது. (அதில் ‘மந்த்ர மஹோததி’ என்றே ஒரு புஸ்தகத்துக்குப் பெயர். மஹோததி என்றால் மஹா ஸமுத்ரம்.)
மந்த்ர சாஸ்திரத்தோடேயே ஆகம சாஸ்திரம் வருகிறது. மந்த்ர பூர்வமாக தெய்வ ஸாந்நித்யத்தை உண்டாக்கித் தரவே ஏற்பட்ட ஆலயங்களைப் பற்றிய விஷயங்கள் ஆகம சாஸ்த்ரத்திலிருப்பவைதான். ஆலயம் எப்படிக் கட்டுவது, மூர்த்திகளை எப்படி ப்ரதிஷ்டை செய்வது, பூஜை எப்படி, எந்தெந்த மூர்த்திக்கு எப்படியெப்படி வழிபாடு என்றெல்லாம் நிறைய்…ய ஸமாசாரங்கள் ஏராளமான ஆகமங்களில் சொல்லப்பட்டிருக்கின்றன. அத்தனை பொதுஜனங்களையும் பரமாத்மாவோடு சேர்த்து வைப்பது ஆலயம்தான். அதனாலேயே இந்த சாஸ்த்ரத்தை விசேஷமாக விளங்கச் செய்யவேண்டுமென்பதில் எனக்கு ரொம்பவும் அக்கறையும் கவலையும் இருக்கின்றன.
அதனால்தான் தற்போது இருக்கப்பட்ட விஷயஜ்ஞர்களான சிவாசார்யார்கள், பட்டர்கள் ஆகியவர்களைத் தருவித்து ஆகமத்துக்கு ப்ராதான்யம் கொடுத்துச் சில வருஷங்களாக பெரிய ஸ்தலங்கள் நடத்துவது. அரசாங்கத்திலும் ஆகமக் கலாசாலைகள் வைத்து ஊக்கம் தந்திருக்கிறார்கள். ஆனால் சாஸ்திரப்படிப் போக வேண்டுமென்பதைவிட, தற்போது ஸம்பந்தா ஸம்பந்தாமில்லாமல் எதையெடுத்தாலும் அதில் ஜாதி ஸமத்வத்தையும் தாய் பாஷையையும் நிலைநாட்டவேண்டுமென்பதே அரசியல்காரர்களுக்கு முக்யமாயிருப்பதால் இது எந்த அளவுக்கு, எத்தனை காலம் சாஸ்திரோக்தமாக நடக்குமென்று சொல்லமுடியவில்லை. இந்த சாஸ்திரங்களிலும் குருகுல முறையில் ஒரு பட்டரிடமோ, சிவாசாரியாரிடமோ நாலு பசங்கள் படிக்கும் ரீதியில் ஏற்பாடு செய்தால் ஆகும் சாஸ்த்ரங்கள் அவற்றின் ஒரிஜினல் ஸ்பிரிட்டோடு) (அதுதான் அவற்றின் நிஜ ஸ்பிரிட்டும்!) ப்ரகாசிக்கும்.
Sage of Kanchi
Krish Ram
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 102
ஸ்வதேச விதேச ஒப்புவமையும் இசைவும்
இப்படியேதான் நம் தேச ஸயன்ஸ்கள், ஸெமி-ஸயன்ஸ்கள் (இவற்றைப் பற்றிக் கொஞ்சம் நேரத்தில் சொல்கிறேன்) ஆகியவற்றையும் இவற்றிலுள்ள நவீன மேல்நாட்டு சாஸ்த்ரங்களோடு சேர்த்துப் பரிசீலனை செய்ய அறிஞர்களை ஊக்கவேண்டும். அவர்கள் செய்யும் பரிசீலனையின் பலன் நாம் மறுபடி உயிர்ப்பிக்கிற புராதன முறையிலான வித்யாசாலை மாணவர்களுக்குக் கிடைக்கச் செய்யவேண்டும்.
நம் தேசத்துப் பழைய நூல்களில் என்ன சொல்லியிருக்கிறது, தற்போதுள்ள ஸயன்ஸ் தியரிகள் என்ன சொல்கின்றன என்று ஒப்பிட்டுப் பார்ப்பதோடு நின்றுவிடாமல், இதையும் அதையும் என்கெங்கே ஒன்றாகப் பொருத்திப் பயன் பெறமுடியுமோ அங்கே அப்படிச் செய்யவேண்டும். உதாரணமாக ஆயுர்வேதத்தில் இல்லாத ஒன்று, ஆயுர்வேத முறைக்கு மாறான விளைவு எதையும் ஏற்படுத்தாமல், ஆரோக்யத்துக்கு நல்லது செய்யுமென்றால் அதை ஆயுர்வேத வைத்யர்கள் எடுத்துக் கொள்ளலாம். இப்படியே அல்லோபதிக்காரர்களும் ஆயுர்வேத சிகித்ஸை முறையில் அவர்களுக்குப் புதிதாக, நல்லதாக இருப்பதை எடுத்துக்கொள்ளலாம்.
புராணம்
வேத உபாங்கங்களில் புராணம் என்பது தற்காலத்தில் உபந்நியாஸங்கள், ப்ரவசனங்கள், ஹரிகதைகள் ஆகியன பரவியிருப்பதால் ஓரளவு நன்றாக ப்ராகாசிப்பதாகத் தோன்றுகிறது. ஆனாலும் இங்கேயும்கூட ஆழ்ந்து பார்த்தால், பதினெட்டுப் புராணங்களில் பல கொஞ்சங்கூட ப்ரசாரத்துக்கு வரவில்லை என்பதும், உப புராணங்களும் ஸ்தல புராணங்களும் ரொம்பவும் மங்கிக்கொண்டே வருகின்றன என்பதும் தெரியும். இவற்றிலும் இருக்கப்பட்ட ஓரிரு பண்டிதர்களை ஆதரித்து, அவர்கள் புதிதாகப் பண்டிதர்களை உண்டாக்கும்படியாக சிஷ்யர்களை ஏற்படுத்திக் கொடுத்து, அதற்கான ஸஹாயங்களைச் செய்யவேண்டும்.
(பூர்வ) மீமாம்ஸை, தர்க்கம் (ந்யாயசாஸ்த்ரம்) , தர்ம சாஸ்த்ரம் முதலான மற்ற உபாங்கங்களுக்கும் இப்படியே ஏற்பாடு பண்ணனும். இவற்றில் நம் ஆசார அநுஷ்டானங்களைச் சொல்லிக் கொடுக்கும் தர்ம சாஸ்த்ரம் நம்முடைய வாழ்க்கையை நிஜமான பாரதப் பண்பாட்டின்படி வாழும் வாழ்கையாக ஆக்குவதற்கு ரொம்பவும் முக்கியம். ஆனால் அறிவு ரீதியில், வித்யை என்று பார்க்கும்போது மீமாம்ஸா சாஸ்த்ரத்தையும், தர்க்க சாஸ்த்ரத்தையும் ப்ரசாரப் படுத்துவது முக்யமாகிறது.
ஆகம சாஸ்திரம்
இதெல்லாம் போக, மந்த்ர சாஸ்த்ரம் என்பது அதுபாட்டுக்கு ஒரு ஸமுத்ரமாக விரிந்து கிடக்கிறது. (அதில் ‘மந்த்ர மஹோததி’ என்றே ஒரு புஸ்தகத்துக்குப் பெயர். மஹோததி என்றால் மஹா ஸமுத்ரம்.)
மந்த்ர சாஸ்திரத்தோடேயே ஆகம சாஸ்திரம் வருகிறது. மந்த்ர பூர்வமாக தெய்வ ஸாந்நித்யத்தை உண்டாக்கித் தரவே ஏற்பட்ட ஆலயங்களைப் பற்றிய விஷயங்கள் ஆகம சாஸ்த்ரத்திலிருப்பவைதான். ஆலயம் எப்படிக் கட்டுவது, மூர்த்திகளை எப்படி ப்ரதிஷ்டை செய்வது, பூஜை எப்படி, எந்தெந்த மூர்த்திக்கு எப்படியெப்படி வழிபாடு என்றெல்லாம் நிறைய்…ய ஸமாசாரங்கள் ஏராளமான ஆகமங்களில் சொல்லப்பட்டிருக்கின்றன. அத்தனை பொதுஜனங்களையும் பரமாத்மாவோடு சேர்த்து வைப்பது ஆலயம்தான். அதனாலேயே இந்த சாஸ்த்ரத்தை விசேஷமாக விளங்கச் செய்யவேண்டுமென்பதில் எனக்கு ரொம்பவும் அக்கறையும் கவலையும் இருக்கின்றன.
அதனால்தான் தற்போது இருக்கப்பட்ட விஷயஜ்ஞர்களான சிவாசார்யார்கள், பட்டர்கள் ஆகியவர்களைத் தருவித்து ஆகமத்துக்கு ப்ராதான்யம் கொடுத்துச் சில வருஷங்களாக பெரிய ஸ்தலங்கள் நடத்துவது. அரசாங்கத்திலும் ஆகமக் கலாசாலைகள் வைத்து ஊக்கம் தந்திருக்கிறார்கள். ஆனால் சாஸ்திரப்படிப் போக வேண்டுமென்பதைவிட, தற்போது ஸம்பந்தா ஸம்பந்தாமில்லாமல் எதையெடுத்தாலும் அதில் ஜாதி ஸமத்வத்தையும் தாய் பாஷையையும் நிலைநாட்டவேண்டுமென்பதே அரசியல்காரர்களுக்கு முக்யமாயிருப்பதால் இது எந்த அளவுக்கு, எத்தனை காலம் சாஸ்திரோக்தமாக நடக்குமென்று சொல்லமுடியவில்லை. இந்த சாஸ்திரங்களிலும் குருகுல முறையில் ஒரு பட்டரிடமோ, சிவாசாரியாரிடமோ நாலு பசங்கள் படிக்கும் ரீதியில் ஏற்பாடு செய்தால் ஆகும் சாஸ்த்ரங்கள் அவற்றின் ஒரிஜினல் ஸ்பிரிட்டோடு) (அதுதான் அவற்றின் நிஜ ஸ்பிரிட்டும்!) ப்ரகாசிக்கும்.
Sage of Kanchi
Krish Ram
P.J.
0
வாஸ்து சாஸ்திரம்
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 103
வாஸ்து சாஸ்திரம்
ஆகமத்தில் கோயில் கட்டுவது பற்றி வந்தாலும், கோயிலை ஊரிலே எங்கே அமைப்பது, அந்த ஊரையே எப்படி அமைப்பது, அதில் வீடுகளை எப்படி அமைப்பது, அந்த வீடு ஒவ்வொன்றையும் எப்படி அமைப்பது என்பதையெல்லாம் சொல்ல ப்ராசீனமாக வாஸ்து சாஸ்திரம் என்று ஒன்று தனியாக இருக்கிறது. காற்றும் வெளிச்சமும் இருக்கிற விதத்தில், குடிதண்ணீர் கிடைக்கும் விதத்தில், கழிவு நீர் ஓடுகிற விதத்தில் வீட்டையும் ஊரையும் நிர்மாணம் செய்தால் மட்டும் போதாது. இதை மட்டுமேதான் இன்று கவனிக்கிறார்கள் – அல்லது கவனிப்பதாகப் பேர். இவற்றையும் சொல்லி, இதைவிட முக்யமாக, எப்படி நிர்மாணித்தால் உத்தமமான திவ்ய சக்திகளின் ரேடியேஷன் ஊருக்கும் வீட்டுக்கும் கிடைக்குமோ, எப்படி நிர்மாணம் பண்ணும்போதுதான் நம் கர்மாநுஷ்டானங்களுக்கு ஸெளகர்யமாயிருக்குமோ அப்படிச் செய்வதற்கு வாஸ்து சாஸ்திரம் வழி கூறுகிறது. கூடம், தாழ்வாரம், முற்றம் முதலியவை கூடாது என்று ரூம் ரூமாகக் கட்டினால் ஔபாஸனப் புகை எப்படி வெளியே போகும்? அநுஷ்டானத்துக்கு ஏற்றதாக வீட்டு அமைப்பு இருக்கவேண்டுமானால் வாஸ்து சாஸ்திரப்படிதான் செய்யவேண்டும்.
சில்ப சாஸ்திரம்
ஆலய நிர்மாணம் என்றவுடனேயே சில்ப சாஸ்திரமும் வந்துவிடுகிறது. லோகமே ப்ரமிக்கும் சில்பங்கள் எண்ணி முடியாமல் கொட்டிக் கிடக்கிற தேசம் இது. சித்தவிகாரத்தை உண்டுபண்ணுவதற்கில்லாமல், சித்தத்தை சுத்தம் செய்வதற்காக தெய்வ ஸம்பந்தமாக்கப்பட்ட சில்பங்கள். Cultural heritage (பண்பாட்டுப் பிதுரார்ஜிதம்) என்று இவற்றைப் புகழ்ந்துவிட்டால் போதாது. சில்பிக்களுக்கும் ஸ்தபதிகளுக்கும் ஊக்க உத்ஸாகங்களைத் தந்து கௌரவப்படுத்தி, அவர்களிடம் பலபேர் போய் கற்றுக் கொள்ளத் தூண்டுதல் தரவேண்டும். இதைத் தெரிவிக்கவே ஆகம ஸதஸில் இவர்களையும் வரவழைத்து முக்யத்வம் தருகிறோம். நாங்கள் ஆரம்பித்தபின் ஈச்வரனும் கண்ணைத் திறந்து பார்த்ததில் (நாங்கள் ஆரம்பித்ததும் அவனுடைய அநுக்ரஹ பலத்தில்தான்!) நிறைய ஜீர்யோத்தாரணப் பணிகள் நடந்து, புதுப்புதுக் கோவில்களும் தினம்தினம் உண்டாகிக் கொண்டிருப்பதால் சில்ப சாஸ்திரத்துக்கும், அது தெரிந்த சில்பிகளுக்கும், சில்ப சாஸ்திர போதனைக்கும் கொஞ்சம் நல்ல தசை ஏற்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது.
இதற்கும் கவர்ண்மென்டில் பள்ளிக்கூடம், பயிற்சிசாலை வைத்திருக்கிறார்கள். நல்லவேளையாக இந்த சாஸ்திரம் ஆதியிலேயே ப்ராமணர்களால் கற்பிக்கப்பட்டு, தற்பித்துச் செய்யப்பட்ட வேறு ஒரு ஜாதியாரிடம் குலத்தொழில் முறையாகப் போய்விட்டதால் இதிலே இப்போது அதிகமாக சாஸ்திர விரோதமான அநாசாரங்களைக் கலக்க இடமில்லை. ஒரு தூணில் வேலைப்பாடு செய்வது, ஒரு மூர்த்தி அடிப்பது என்றால் நாள்கணக்கில், ஒவ்வொரு நாளும் மணிக்கணக்காக உழைத்தால்தானே முடியும்? இதில் ப்ராமணன் உட்கார்ந்தால் அவன் ஸகலருடைய க்ஷேமத்துக்காகவும் பண்ணவேண்டிய யக்ஞ கர்மாநுஷ்டானங்கள் என்ன ஆவது? அதனால்தான், வ்யாகரணம், தர்க்கம், மீமாம்ஸை முதலானதுபோல் தினமும் கொஞ்ச நேரம் வாயால் சொல்லிக் காதால் கேட்டு மனஸில் நிறுத்திக்கொள்வதாக இல்லாமல், நாள்பூரா உடம்பால் செய்யவேண்டிய கார்யத்திலேயே தன்னுடைய நோக்கத்தையும் ப்ரயோஜனத்தையும் உடையதான சில்ப சாஸ்திரத்தைத் தனியாய் ஒரு வகுப்புக்கு விடவேண்டியதாயிற்று.
இப்படியேதான் வைத்யம் முதலானவற்றையும் பிராமணனானவன் ‘தியரி’யை மட்டும் போதித்துக் குலத் தொழிலாக இன்னொரு வகுப்பாருக்குத் தந்தது. அதைப் பெற்றுக்கொண்டவர்களுக்கும் அதனால் ஜீவனோபாயம் கிடைத்தது. இது ஒன்றே தொழில் என்பதால் அவர்கள் நல்ல ஒருமுனைப்பாட்டோடு அதிலே ஈடுபட்டு, சிறந்த செய்நேர்த்தியைப் பெற்றார்கள். அநுபவ மெருகு ஏற ஏற ‘தியரி’ என்று தெரியாமலேகூட தங்கள் பிள்ளைகளுக்கும், சிஷ்யப் பிள்ளைகளுக்கும் ஒரு பழக்க ஸாமர்த்யத்தாலேயே சில்பம் போன்ற கலைகளைச் சொல்லிக்கொடுக்க முடிந்தது.
ஆனால் தெரியவேண்டிய அளவுக்குத் ‘தியரி’யும் தெரிந்துகொண்டு, எப்படி சாஸ்திர விரோதம் கொஞ்சமும் இல்லாமல் மூர்த்திகளைப் பண்ணவேண்டும், எப்படி மண்டபம் விமானம் முதலானவை எழுப்பவேண்டும் என்பதற்கெல்லாம் சில்ப சாஸ்திரங்களை ஒப்பிக்கிற ஞானமும் இவர்களுக்கு இருந்தது. (இப்போதும் இருந்துவருகிறது.) தெரியாத விஷயத்தில் ஸந்தேஹம் வருகிற விஷயத்தில் மாத்திரம் ப்ராமண குருவைக் கேட்டுக்கொண்டால் போதும் என்ற அளவுக்கு விச்வகர்ம வகுப்பு எனப்படும் இவர்களே இந்தக் கலையில் வித்யாப்யாஸம் தர வல்லவர்களாகிவிட்டார்கள்.
ஸமீப காலம் வரையில் நல்ல ஸதாசாரத்துடன் குடுமி, கச்ச வேஷ்டியுடன்தான் இவர்கள் இருந்து வந்திருக்கிறார்கள். இப்போதைய அவநிலையிலும்கூட இவர்களில் ரொம்பப்பேர் இப்படி இருக்கிறதைப் பாராட்டிச் சொல்ல வேண்டும். இவர்களுக்குப் பூணூல் உண்டு. சைவபோஜனம் தான் பண்ணுவார்கள். ஸம்ஸ்க்ருத த்வேஷமும் ப்ரம்மத்வேஷமும் இல்லாமல் சில்ப சாஸ்திர ப்ரகாரம் தொழிலைப் பண்ணுவார்கள். அதை நன்றாகப் படித்து விளக்கம் சொல்லும் ஞானமுள்ளவர்களும் இவர்களில் உண்டு. இப்போது “ஸமதர்மம்” என்று எதுவோ ஒன்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்களோ அந்த ஐடியாலஜிப்படி சில்பத்துக்கு கவர்ன்மென்ட் ஸ்கூல் அல்லது காலேஜ் என்றால் இதுவெல்லாம் நஷ்டமாக நேரும்தானே என்றால், “ஆமாம்” என்றுதான் வருத்தத்தோடு பதில்சொல்ல வேண்டியதாகிறது. “பின்னே, ‘இதில் அநாசாரம் அதிகமாக வராது’ என்றீர்களே!” என்றால், அதிகமாக வராது என்றேனேயொழிய வரவே வராது என்று சொல்லவில்லையே! காரணம், வேத சாஸ்திராப்யாஸத்துக்கு உள்ளது போல் அவ்வளவு கடுமையான நெறிகள் இதைக் கற்றுக் கொள்வோருக்கு இல்லை. நெறி கடுமையாய் இருக்க இருக்கத்தான், தோஷம் எற்படவும் அதிக சான்ஸ் உண்டு. மேலும் ஆசாரத்திலே கொஞ்சம் முன்னே பின்னே இருப்பவர்கள் சிற்பக்கலை கற்றுக்கொண்டு மூர்த்திகள் அடித்துக் கோயில்கள் கட்டினாலும்கூட அந்தக் கோவில்களுக்குக் கும்பாபிஷேகம் பண்ணி, மூர்த்திகளை பிரதிஷ்டை செய்யும்போது ஸகல அநாசாரங்களும் மந்த்ர பூர்வமாக நிவ்ருத்தி செய்யப்படுவதால், நடுவில் ஏற்பட்ட தோஷங்களும் போய்விடுவதாக த்ருப்திப் படலாம்.
Sage of Kanchi
Krish Ram
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 103
வாஸ்து சாஸ்திரம்
ஆகமத்தில் கோயில் கட்டுவது பற்றி வந்தாலும், கோயிலை ஊரிலே எங்கே அமைப்பது, அந்த ஊரையே எப்படி அமைப்பது, அதில் வீடுகளை எப்படி அமைப்பது, அந்த வீடு ஒவ்வொன்றையும் எப்படி அமைப்பது என்பதையெல்லாம் சொல்ல ப்ராசீனமாக வாஸ்து சாஸ்திரம் என்று ஒன்று தனியாக இருக்கிறது. காற்றும் வெளிச்சமும் இருக்கிற விதத்தில், குடிதண்ணீர் கிடைக்கும் விதத்தில், கழிவு நீர் ஓடுகிற விதத்தில் வீட்டையும் ஊரையும் நிர்மாணம் செய்தால் மட்டும் போதாது. இதை மட்டுமேதான் இன்று கவனிக்கிறார்கள் – அல்லது கவனிப்பதாகப் பேர். இவற்றையும் சொல்லி, இதைவிட முக்யமாக, எப்படி நிர்மாணித்தால் உத்தமமான திவ்ய சக்திகளின் ரேடியேஷன் ஊருக்கும் வீட்டுக்கும் கிடைக்குமோ, எப்படி நிர்மாணம் பண்ணும்போதுதான் நம் கர்மாநுஷ்டானங்களுக்கு ஸெளகர்யமாயிருக்குமோ அப்படிச் செய்வதற்கு வாஸ்து சாஸ்திரம் வழி கூறுகிறது. கூடம், தாழ்வாரம், முற்றம் முதலியவை கூடாது என்று ரூம் ரூமாகக் கட்டினால் ஔபாஸனப் புகை எப்படி வெளியே போகும்? அநுஷ்டானத்துக்கு ஏற்றதாக வீட்டு அமைப்பு இருக்கவேண்டுமானால் வாஸ்து சாஸ்திரப்படிதான் செய்யவேண்டும்.
சில்ப சாஸ்திரம்
ஆலய நிர்மாணம் என்றவுடனேயே சில்ப சாஸ்திரமும் வந்துவிடுகிறது. லோகமே ப்ரமிக்கும் சில்பங்கள் எண்ணி முடியாமல் கொட்டிக் கிடக்கிற தேசம் இது. சித்தவிகாரத்தை உண்டுபண்ணுவதற்கில்லாமல், சித்தத்தை சுத்தம் செய்வதற்காக தெய்வ ஸம்பந்தமாக்கப்பட்ட சில்பங்கள். Cultural heritage (பண்பாட்டுப் பிதுரார்ஜிதம்) என்று இவற்றைப் புகழ்ந்துவிட்டால் போதாது. சில்பிக்களுக்கும் ஸ்தபதிகளுக்கும் ஊக்க உத்ஸாகங்களைத் தந்து கௌரவப்படுத்தி, அவர்களிடம் பலபேர் போய் கற்றுக் கொள்ளத் தூண்டுதல் தரவேண்டும். இதைத் தெரிவிக்கவே ஆகம ஸதஸில் இவர்களையும் வரவழைத்து முக்யத்வம் தருகிறோம். நாங்கள் ஆரம்பித்தபின் ஈச்வரனும் கண்ணைத் திறந்து பார்த்ததில் (நாங்கள் ஆரம்பித்ததும் அவனுடைய அநுக்ரஹ பலத்தில்தான்!) நிறைய ஜீர்யோத்தாரணப் பணிகள் நடந்து, புதுப்புதுக் கோவில்களும் தினம்தினம் உண்டாகிக் கொண்டிருப்பதால் சில்ப சாஸ்திரத்துக்கும், அது தெரிந்த சில்பிகளுக்கும், சில்ப சாஸ்திர போதனைக்கும் கொஞ்சம் நல்ல தசை ஏற்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது.
இதற்கும் கவர்ண்மென்டில் பள்ளிக்கூடம், பயிற்சிசாலை வைத்திருக்கிறார்கள். நல்லவேளையாக இந்த சாஸ்திரம் ஆதியிலேயே ப்ராமணர்களால் கற்பிக்கப்பட்டு, தற்பித்துச் செய்யப்பட்ட வேறு ஒரு ஜாதியாரிடம் குலத்தொழில் முறையாகப் போய்விட்டதால் இதிலே இப்போது அதிகமாக சாஸ்திர விரோதமான அநாசாரங்களைக் கலக்க இடமில்லை. ஒரு தூணில் வேலைப்பாடு செய்வது, ஒரு மூர்த்தி அடிப்பது என்றால் நாள்கணக்கில், ஒவ்வொரு நாளும் மணிக்கணக்காக உழைத்தால்தானே முடியும்? இதில் ப்ராமணன் உட்கார்ந்தால் அவன் ஸகலருடைய க்ஷேமத்துக்காகவும் பண்ணவேண்டிய யக்ஞ கர்மாநுஷ்டானங்கள் என்ன ஆவது? அதனால்தான், வ்யாகரணம், தர்க்கம், மீமாம்ஸை முதலானதுபோல் தினமும் கொஞ்ச நேரம் வாயால் சொல்லிக் காதால் கேட்டு மனஸில் நிறுத்திக்கொள்வதாக இல்லாமல், நாள்பூரா உடம்பால் செய்யவேண்டிய கார்யத்திலேயே தன்னுடைய நோக்கத்தையும் ப்ரயோஜனத்தையும் உடையதான சில்ப சாஸ்திரத்தைத் தனியாய் ஒரு வகுப்புக்கு விடவேண்டியதாயிற்று.
இப்படியேதான் வைத்யம் முதலானவற்றையும் பிராமணனானவன் ‘தியரி’யை மட்டும் போதித்துக் குலத் தொழிலாக இன்னொரு வகுப்பாருக்குத் தந்தது. அதைப் பெற்றுக்கொண்டவர்களுக்கும் அதனால் ஜீவனோபாயம் கிடைத்தது. இது ஒன்றே தொழில் என்பதால் அவர்கள் நல்ல ஒருமுனைப்பாட்டோடு அதிலே ஈடுபட்டு, சிறந்த செய்நேர்த்தியைப் பெற்றார்கள். அநுபவ மெருகு ஏற ஏற ‘தியரி’ என்று தெரியாமலேகூட தங்கள் பிள்ளைகளுக்கும், சிஷ்யப் பிள்ளைகளுக்கும் ஒரு பழக்க ஸாமர்த்யத்தாலேயே சில்பம் போன்ற கலைகளைச் சொல்லிக்கொடுக்க முடிந்தது.
ஆனால் தெரியவேண்டிய அளவுக்குத் ‘தியரி’யும் தெரிந்துகொண்டு, எப்படி சாஸ்திர விரோதம் கொஞ்சமும் இல்லாமல் மூர்த்திகளைப் பண்ணவேண்டும், எப்படி மண்டபம் விமானம் முதலானவை எழுப்பவேண்டும் என்பதற்கெல்லாம் சில்ப சாஸ்திரங்களை ஒப்பிக்கிற ஞானமும் இவர்களுக்கு இருந்தது. (இப்போதும் இருந்துவருகிறது.) தெரியாத விஷயத்தில் ஸந்தேஹம் வருகிற விஷயத்தில் மாத்திரம் ப்ராமண குருவைக் கேட்டுக்கொண்டால் போதும் என்ற அளவுக்கு விச்வகர்ம வகுப்பு எனப்படும் இவர்களே இந்தக் கலையில் வித்யாப்யாஸம் தர வல்லவர்களாகிவிட்டார்கள்.
ஸமீப காலம் வரையில் நல்ல ஸதாசாரத்துடன் குடுமி, கச்ச வேஷ்டியுடன்தான் இவர்கள் இருந்து வந்திருக்கிறார்கள். இப்போதைய அவநிலையிலும்கூட இவர்களில் ரொம்பப்பேர் இப்படி இருக்கிறதைப் பாராட்டிச் சொல்ல வேண்டும். இவர்களுக்குப் பூணூல் உண்டு. சைவபோஜனம் தான் பண்ணுவார்கள். ஸம்ஸ்க்ருத த்வேஷமும் ப்ரம்மத்வேஷமும் இல்லாமல் சில்ப சாஸ்திர ப்ரகாரம் தொழிலைப் பண்ணுவார்கள். அதை நன்றாகப் படித்து விளக்கம் சொல்லும் ஞானமுள்ளவர்களும் இவர்களில் உண்டு. இப்போது “ஸமதர்மம்” என்று எதுவோ ஒன்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்களோ அந்த ஐடியாலஜிப்படி சில்பத்துக்கு கவர்ன்மென்ட் ஸ்கூல் அல்லது காலேஜ் என்றால் இதுவெல்லாம் நஷ்டமாக நேரும்தானே என்றால், “ஆமாம்” என்றுதான் வருத்தத்தோடு பதில்சொல்ல வேண்டியதாகிறது. “பின்னே, ‘இதில் அநாசாரம் அதிகமாக வராது’ என்றீர்களே!” என்றால், அதிகமாக வராது என்றேனேயொழிய வரவே வராது என்று சொல்லவில்லையே! காரணம், வேத சாஸ்திராப்யாஸத்துக்கு உள்ளது போல் அவ்வளவு கடுமையான நெறிகள் இதைக் கற்றுக் கொள்வோருக்கு இல்லை. நெறி கடுமையாய் இருக்க இருக்கத்தான், தோஷம் எற்படவும் அதிக சான்ஸ் உண்டு. மேலும் ஆசாரத்திலே கொஞ்சம் முன்னே பின்னே இருப்பவர்கள் சிற்பக்கலை கற்றுக்கொண்டு மூர்த்திகள் அடித்துக் கோயில்கள் கட்டினாலும்கூட அந்தக் கோவில்களுக்குக் கும்பாபிஷேகம் பண்ணி, மூர்த்திகளை பிரதிஷ்டை செய்யும்போது ஸகல அநாசாரங்களும் மந்த்ர பூர்வமாக நிவ்ருத்தி செய்யப்படுவதால், நடுவில் ஏற்பட்ட தோஷங்களும் போய்விடுவதாக த்ருப்திப் படலாம்.
Sage of Kanchi
Krish Ram
P.J.
0
கிராமக் கலைகள்
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 104
கிராமக் கலைகள்
வம்ச வாரியாகப் பூசாரி உடுக்கடித்து பாரதம் சொல்லிக்கொண்டு வருகிறானா? அப்படியானால் அதுவும் ஒரு கலை. அதுவும் ஒரு சாஸ்த்ரம். அது இந்தத் தலைமுறையோடு போகாமல் பிள்ளைக்கோ, இன்னொருத்தனுக்கோ அவன் சொல்லித் தருவதற்கு சாச்வதமாக திரவிய உதவி ஏற்பாடு பண்ணுங்கள் என்கிறேன். இப்படியே கரகம், பொம்மலாட்டம் எதுவானாலும் கோவில், தெய்வம், புராணம் ஸம்பந்தப்பட்டதாக இருக்கிற அந்த கிராமக்கலை (நம் தேசத்தில் கிராமக்கலை, நகரக்கலை எதுவானாலும் ஈச்வரனை மையமாகக் கொண்டதுதான்) நம் காலத்தோடு நசிக்காமல் அடுத்த தலைமுறைக்குப் போகும்படியாகச் செய்யுங்கள் என்று சொல்லிவருகிறேன்.
ஆசிரியர்களையும் உண்டாக்க வேண்டும்
இன்னம் எத்தனையோ சாஸ்திரங்களிருக்கின்றன. இப்போதைய ஃபிஸிக்ஸ், கெமிஸ்ட்ரி, ஜுவாலஜி, ஜியாலஜி, என்ஜினீயரிங் முதலியவற்றுக்கு நம் தேசத்திலேயே மூல சாஸ்திரங்கள் இருக்கின்றன. வராஹமிஹிரரின் “ப்ருஹத்ஸம்ஹிதை”யையும், போஜராஜனின் “ஸமராங்கண ஸூத்ரதாரத்தையும் பார்த்தால் இவற்றைப்பற்றி அறியலாம். ஆனால் இவற்றில் மேல்நாட்டு ஸயன்ஸ்களே இங்கேயும் ப்ரசாரமானபின் நம் ஸ்வதேச விஞ்ஞான சாஸ்திரம் தெரிந்தவர்களே இல்லாமல் போய்விட்டார்கள். அதனால் இவற்றில் வாத்யார்கள் கிடைப்பதே ஸாத்யமில்லாததாகத் தோன்றுகிறது.
ஆனால் அறிவாளிகளாக, ஆராய்ச்சித் திறன் உள்ளவர்களாக இருப்பவர்கள் பழைய புஸ்தகங்களைப் பார்த்தும், மேலும் பல பழைய சுவடிகளைத் தேடிக் கண்டுபிடித்தும் பழைய வழிமுறைகளையும் அறிய முடியும்.
அறிந்தவர்கள் அப்புறம் வாத்யாராகி சிஷ்யர்களைத் தயாரிக்கவேண்டும்.
இப்படியாகச் சில வித்யைகளை இன்று கற்றுக் கொள்ளச் சிஷ்யர்கள் மட்டுந்தான் இல்லை என்றில்லாமல், அவற்றைக் கற்றுக் கொடுக்க ஆசிரியர்களும் இல்லாமலிருக்கிறது. இப்படிப்பட்டவற்றில், நல்ல புத்தி வன்மை உள்ளவர்களுக்குப் பழைய நூல்களைத் தேடி எடுத்துக்கொடுத்து, அல்லது அவர்களே தேடிப் பெறுவதற்கு எல்லா வசதியும் செய்துகொடுத்து, அவற்றை அவர்கள் படித்து ஆராய்ந்து அறியச் செய்யவேண்டும். இப்படி ஆசிரியரை முதலில் ஸ்ருஷ்டி செய்துவிட்டு, அப்புறம் இவரிடம் மாணவர்கள் சேர்ந்து இவர் புதிதாகத் தெரிந்து கொண்ட பழைய வித்யையைக் கற்றுக்கொள்வதற்கு ஏற்பாடு செய்து தரவேண்டும்.
இயற்கை விதிகளுக்குப் பிடிபடாத வித்யைகள்
நமக்குத் தெரிகிற natural forces-ஐ (இயற்கை சக்திகளை)க் கொண்டே ஏற்பட்ட சாஸ்திரங்களைத் தவிர நாம் அறிந்த natural laws-ல் (இயற்கை விதிகளில்) பிடிபடாத பல சாஸ்திரங்களும் இருந்திருக்கின்றன. அதெல்லாம் ‘ஹம்பக்’ என்று இப்போது ஒதுக்குகிறார்கள். அப்படிப் பண்ணாமல் அவற்றையும் படித்து, ப்ராக்டிக்கலாகப் பண்ணிப் பார்த்து, ‘ஹம்பக்’கா இல்லையா என்று ரூபிக்கவேண்டும். என் அபிப்ராயம், இந்த சாஸ்திரங்களை ப்ராக்டீஸ் செய்யும் மநுஷ்யர்களில் ஹம்பக்குகள் இருக்கலாமேயொழிய, சாஸ்திரமே ஹம்பக் இல்லை என்பதுதான். நாடி சாஸ்திரம், ப்ரச்னம் என்று கேட்கிறார்களே அந்த சாஸ்திரம், சாயாபுருஷ சாஸ்திரம் என்று நிழலை வைத்து முடிவுகள் செய்ய ஏற்பட்ட சாஸ்திரம் முதலானவை இப்படிப்பட்டனவே.
புது ஸயன்ஸ் நம் பழைய ஸயன்ஸை அடியோடு அடித்துக்கொண்டு போய்விட்டதுபோல் இல்லாமல், “unscientific” என்று தற்போது பரிஹஸிக்கிற, ஆனால் super-sciences ஆக (ஸயன்ஸுக்கு மேற்பட்டனவாக) இருக்கக்கூடிய இந்த நாடி சாஸ்திரம் முதலானவற்றைப் பாரம்பர்யமாக அறிந்து ப்ராக்டிஸ் செய்பவர்கள் ஏதோ சிலர் இன்றைக்கும் இருக்கிறார்கள். இவர்களையும் ஆதரித்து, இவர்களுக்கு சிஷ்யப் பிள்ளைகள் சேர்த்துக் கொடுத்து வித்யாரக்ஷணம் செய்யவேண்டும். ரஸவாத சாஸ்திரம் ஜ்யோதிஷம் ஆகியன ஸயன்ஸ், ஸயன்ஸில் வராதவை ஆகிய இரண்டும் கலந்தனவாக “ஸெமி-ஸயன்ஸ்” என்னும்படி இருக்கின்றன. இவற்றையும் இதுவரை சொன்னாற்போல் வ்ருத்தி பண்ணவேண்டும். தனியாகப் பல ஜோஸ்யர்கள் இப்போதும் நல்ல செல்வம் செல்வாக்கோடு இருப்பது வேறு விஷயம். நான் சொல்வது ஜ்யோதிஷ வித்யையின் ரக்ஷணம்.
Sage of Kanchi
Krish Ram
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 104
கிராமக் கலைகள்
வம்ச வாரியாகப் பூசாரி உடுக்கடித்து பாரதம் சொல்லிக்கொண்டு வருகிறானா? அப்படியானால் அதுவும் ஒரு கலை. அதுவும் ஒரு சாஸ்த்ரம். அது இந்தத் தலைமுறையோடு போகாமல் பிள்ளைக்கோ, இன்னொருத்தனுக்கோ அவன் சொல்லித் தருவதற்கு சாச்வதமாக திரவிய உதவி ஏற்பாடு பண்ணுங்கள் என்கிறேன். இப்படியே கரகம், பொம்மலாட்டம் எதுவானாலும் கோவில், தெய்வம், புராணம் ஸம்பந்தப்பட்டதாக இருக்கிற அந்த கிராமக்கலை (நம் தேசத்தில் கிராமக்கலை, நகரக்கலை எதுவானாலும் ஈச்வரனை மையமாகக் கொண்டதுதான்) நம் காலத்தோடு நசிக்காமல் அடுத்த தலைமுறைக்குப் போகும்படியாகச் செய்யுங்கள் என்று சொல்லிவருகிறேன்.
ஆசிரியர்களையும் உண்டாக்க வேண்டும்
இன்னம் எத்தனையோ சாஸ்திரங்களிருக்கின்றன. இப்போதைய ஃபிஸிக்ஸ், கெமிஸ்ட்ரி, ஜுவாலஜி, ஜியாலஜி, என்ஜினீயரிங் முதலியவற்றுக்கு நம் தேசத்திலேயே மூல சாஸ்திரங்கள் இருக்கின்றன. வராஹமிஹிரரின் “ப்ருஹத்ஸம்ஹிதை”யையும், போஜராஜனின் “ஸமராங்கண ஸூத்ரதாரத்தையும் பார்த்தால் இவற்றைப்பற்றி அறியலாம். ஆனால் இவற்றில் மேல்நாட்டு ஸயன்ஸ்களே இங்கேயும் ப்ரசாரமானபின் நம் ஸ்வதேச விஞ்ஞான சாஸ்திரம் தெரிந்தவர்களே இல்லாமல் போய்விட்டார்கள். அதனால் இவற்றில் வாத்யார்கள் கிடைப்பதே ஸாத்யமில்லாததாகத் தோன்றுகிறது.
ஆனால் அறிவாளிகளாக, ஆராய்ச்சித் திறன் உள்ளவர்களாக இருப்பவர்கள் பழைய புஸ்தகங்களைப் பார்த்தும், மேலும் பல பழைய சுவடிகளைத் தேடிக் கண்டுபிடித்தும் பழைய வழிமுறைகளையும் அறிய முடியும்.
அறிந்தவர்கள் அப்புறம் வாத்யாராகி சிஷ்யர்களைத் தயாரிக்கவேண்டும்.
இப்படியாகச் சில வித்யைகளை இன்று கற்றுக் கொள்ளச் சிஷ்யர்கள் மட்டுந்தான் இல்லை என்றில்லாமல், அவற்றைக் கற்றுக் கொடுக்க ஆசிரியர்களும் இல்லாமலிருக்கிறது. இப்படிப்பட்டவற்றில், நல்ல புத்தி வன்மை உள்ளவர்களுக்குப் பழைய நூல்களைத் தேடி எடுத்துக்கொடுத்து, அல்லது அவர்களே தேடிப் பெறுவதற்கு எல்லா வசதியும் செய்துகொடுத்து, அவற்றை அவர்கள் படித்து ஆராய்ந்து அறியச் செய்யவேண்டும். இப்படி ஆசிரியரை முதலில் ஸ்ருஷ்டி செய்துவிட்டு, அப்புறம் இவரிடம் மாணவர்கள் சேர்ந்து இவர் புதிதாகத் தெரிந்து கொண்ட பழைய வித்யையைக் கற்றுக்கொள்வதற்கு ஏற்பாடு செய்து தரவேண்டும்.
இயற்கை விதிகளுக்குப் பிடிபடாத வித்யைகள்
நமக்குத் தெரிகிற natural forces-ஐ (இயற்கை சக்திகளை)க் கொண்டே ஏற்பட்ட சாஸ்திரங்களைத் தவிர நாம் அறிந்த natural laws-ல் (இயற்கை விதிகளில்) பிடிபடாத பல சாஸ்திரங்களும் இருந்திருக்கின்றன. அதெல்லாம் ‘ஹம்பக்’ என்று இப்போது ஒதுக்குகிறார்கள். அப்படிப் பண்ணாமல் அவற்றையும் படித்து, ப்ராக்டிக்கலாகப் பண்ணிப் பார்த்து, ‘ஹம்பக்’கா இல்லையா என்று ரூபிக்கவேண்டும். என் அபிப்ராயம், இந்த சாஸ்திரங்களை ப்ராக்டீஸ் செய்யும் மநுஷ்யர்களில் ஹம்பக்குகள் இருக்கலாமேயொழிய, சாஸ்திரமே ஹம்பக் இல்லை என்பதுதான். நாடி சாஸ்திரம், ப்ரச்னம் என்று கேட்கிறார்களே அந்த சாஸ்திரம், சாயாபுருஷ சாஸ்திரம் என்று நிழலை வைத்து முடிவுகள் செய்ய ஏற்பட்ட சாஸ்திரம் முதலானவை இப்படிப்பட்டனவே.
புது ஸயன்ஸ் நம் பழைய ஸயன்ஸை அடியோடு அடித்துக்கொண்டு போய்விட்டதுபோல் இல்லாமல், “unscientific” என்று தற்போது பரிஹஸிக்கிற, ஆனால் super-sciences ஆக (ஸயன்ஸுக்கு மேற்பட்டனவாக) இருக்கக்கூடிய இந்த நாடி சாஸ்திரம் முதலானவற்றைப் பாரம்பர்யமாக அறிந்து ப்ராக்டிஸ் செய்பவர்கள் ஏதோ சிலர் இன்றைக்கும் இருக்கிறார்கள். இவர்களையும் ஆதரித்து, இவர்களுக்கு சிஷ்யப் பிள்ளைகள் சேர்த்துக் கொடுத்து வித்யாரக்ஷணம் செய்யவேண்டும். ரஸவாத சாஸ்திரம் ஜ்யோதிஷம் ஆகியன ஸயன்ஸ், ஸயன்ஸில் வராதவை ஆகிய இரண்டும் கலந்தனவாக “ஸெமி-ஸயன்ஸ்” என்னும்படி இருக்கின்றன. இவற்றையும் இதுவரை சொன்னாற்போல் வ்ருத்தி பண்ணவேண்டும். தனியாகப் பல ஜோஸ்யர்கள் இப்போதும் நல்ல செல்வம் செல்வாக்கோடு இருப்பது வேறு விஷயம். நான் சொல்வது ஜ்யோதிஷ வித்யையின் ரக்ஷணம்.
Sage of Kanchi
Krish Ram
P.J.
0
திருவாரூர்த்தேர் உருவகம்!
திருவாரூர்த்தேர் உருவகம்!
August 5, 2015
1976ம் வருஷம்…
திருவாரூரிலிருந்து எங்கள் பெற்றோருடன் விடுமுறைக்காகச் சென்னைக்குப் போயிருந்தோம்… சென்னையில் நிறைய இடங்களைச் சுற்றிப் பார்த்தோம். நடுவில் ஒருநாள் புதிதாகக் கட்டப்பட்டிருந்த வள்ளுவர்கோட்டத்தைப் பார்க்க அழைத்துப் போனார்கள்…
குழந்தைகளான நாங்கள் வள்ளுவர்கோட்டத்தைச் சுற்றிச்சுற்றி வந்தோம்.
திருவாரூரில் ஸ்ரீதியாகராஜஸ்வாமி ஏறி வரும் பெரிய தேர் போலவே அச்சு அஸலாக வள்ளுவர்கோட்டம் இருப்பதைப் பார்த்து எங்களுக்கெல்லாம் ஒரே ஆச்சர்யம்..!
ஸ்வாமி வரும் பெரிய தேரை இழுக்கும் பெரிய குதிரைகள், யாளி, வடங்கள் என்று சிலதுகள் மட்டும் இல்லை. மற்றபடி திருவாரூர்த்தேரை அப்படியே அலாக்காகத் தூக்கிகொண்டுவந்து சென்னையில் வைத்ததுபோல இருந்தது…!
தேருக்கு மேலே ஜடாமுடியுடன் தாடி வைத்துக்கொண்டு யாரோ ஒரு ஸ்வாமிகள் உட்கார்ந்திருப்பதாக நினைத்தோம்…
எங்களை அழைத்துப்போன பெரியவர்கள் அது திருவள்ளுவர் என்று சொல்லி சுற்றிலும் பொறிக்கப்பட்டிருந்த திருக்குறளைக் காட்டினார்கள். நம் ஊர்க்காரரான கருணாநிதிதான் அதைக் கட்டியிருப்பதாகச் சொன்னார்கள் .
“இங்கு வைத்திருக்கும் எந்த போர்டிலும் திருவாரூர் தேர் பற்றி இல்லை. விற்பனைக்காக வைக்கப்பட்டிருக்கும் சிறு படங்கள் மற்றும் புஸ்தகங்களும் திருவாரூர்த் தேர் பற்றிய எந்தவிதமான ரெபரன்சும் இல்லாமல் இருக்கின்றன. இதைக்கட்டிய கருணாநிதியையும் திறப்பு விழாவுக்குக் கூப்பிடலையாம். இனிமேல் இது திருவாரூர் தேர் என்று யார்தான் பெருமையுடன் அடையாளம் காட்டப்போகிறார்களோ தெரியவில்லை…” இப்படியே ஒரு அங்கலாய்ப்புடன் எங்களை அழைத்துப்போன பெரியவர்களின் பேச்சு தொடர்ந்தது…
ஓரிரு நாட்கள் கழித்து காஞ்சீபுரம் ஸ்ரீமடத்திற்குச் சென்றோம்….
அப்போது ஸ்ரீமஹாபெரியவாள் அருகில் ஒரு கிராமத்து சிவாலயத்தில் (சிவாஸ்தானம் என்று நினைவு) இருந்தார்கள்…
சாயங்கால நேரம்…
ஒரு கிணற்றடிக்கப்பால்… அரையிருட்டில் ஸ்ரீபெரியவாள் தரிசனம் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
பெற்றோர் மற்றும் குழந்தைகள் சந்நதியில் நேர்வரிசையாக நின்றோம்.
கைங்கர்யம் செய்பவர்: “ஆடிட்டர் வெங்கட்ராமையர் பையன், மாட்டுப்பெண் குழந்தைகளுடன் வந்திருக்கிறார்கள். வந்தனம் பண்ணுகிறார்கள்”.
ஸ்ரீபெரியவாள்: “எங்கேயிருந்து வருகிறார்கள்?”
குழந்தை: (முந்திக்கொண்டு) “லீவுக்கு மெட்ராஸ்போய்ட்டுத் திரும்பி வரோம்.”
ஸ்ரீபெரியவாள் : “மெட்ராஸில் பார்த்த இடங்களில் எது உனக்கு ரொம்பப்பிடிச்சிருந்தது ? ”
குழந்தை: “வள்ளுவர்கோட்டம் .”
ஸ்ரீபெரியவாள்: “வள்ளுவர்கோட்டம் எது மாதிரி இருக்கு?”
குழந்தை: “எங்கூர் தேர் மாதிரியிருக்கு ”.
ஸ்ரீபெரியவாள்: “அது உங்க ஊர்க்காராளுக்குத் தெரியும். வெளியூர் ஜனங்களுக்குத் தெரியாதே. அதற்கு என்ன பண்ணணும்?”
குழந்தை: “அது எங்க திருவாரூர் தேர் மாதிரி இருக்குன்னு எழுதி வைக்கணும்”.
ஸ்ரீபெரியவாள்: (குழந்தைகளின் தகப்பனாரைப்பார்த்து) வள்ளுவர்கோட்டத்தில் எல்லாரும் படிக்கும்படியாக “திருவாரூர்த்தேர் உருவகம்” என்று ஒரு போர்டு கட்டாயம் எழுதி வைக்கணும். நீ யாரிடமாவது சொல்லி அதற்கு ஏற்பாடு பண்ணு !”.
அன்று ஸ்ரீபெரியவாள் மெல்லிய குரலில் என்னிடம் மெதுவாக ஒவ்வொரு கேள்வியாகக் கேட்டு பதில்களை வரவழைத்த விதம் தற்போதும் பசுமையாக என் நினைவில் நிற்கிறது .
இந்த நிகழ்ச்சிக்குப் பிற்பாடு என் தகப்பனார் பலபேரிடம் சொல்லி முயற்சித்தும் வள்ளுவர் கோட்டத்தில் “திருவாரூர் தேர் உருவகம்” என்ற வாசகம் எழுதி வைக்கக்கூடவில்லை….
https://mahaperiyavaa.wordpress.com/2015/08/05/திருவாரூர்த்தேர்-உருவகம/
திருவாரூர்த்தேர் உருவகம்!
August 5, 2015
1976ம் வருஷம்…
திருவாரூரிலிருந்து எங்கள் பெற்றோருடன் விடுமுறைக்காகச் சென்னைக்குப் போயிருந்தோம்… சென்னையில் நிறைய இடங்களைச் சுற்றிப் பார்த்தோம். நடுவில் ஒருநாள் புதிதாகக் கட்டப்பட்டிருந்த வள்ளுவர்கோட்டத்தைப் பார்க்க அழைத்துப் போனார்கள்…
குழந்தைகளான நாங்கள் வள்ளுவர்கோட்டத்தைச் சுற்றிச்சுற்றி வந்தோம்.
திருவாரூரில் ஸ்ரீதியாகராஜஸ்வாமி ஏறி வரும் பெரிய தேர் போலவே அச்சு அஸலாக வள்ளுவர்கோட்டம் இருப்பதைப் பார்த்து எங்களுக்கெல்லாம் ஒரே ஆச்சர்யம்..!
ஸ்வாமி வரும் பெரிய தேரை இழுக்கும் பெரிய குதிரைகள், யாளி, வடங்கள் என்று சிலதுகள் மட்டும் இல்லை. மற்றபடி திருவாரூர்த்தேரை அப்படியே அலாக்காகத் தூக்கிகொண்டுவந்து சென்னையில் வைத்ததுபோல இருந்தது…!
தேருக்கு மேலே ஜடாமுடியுடன் தாடி வைத்துக்கொண்டு யாரோ ஒரு ஸ்வாமிகள் உட்கார்ந்திருப்பதாக நினைத்தோம்…
எங்களை அழைத்துப்போன பெரியவர்கள் அது திருவள்ளுவர் என்று சொல்லி சுற்றிலும் பொறிக்கப்பட்டிருந்த திருக்குறளைக் காட்டினார்கள். நம் ஊர்க்காரரான கருணாநிதிதான் அதைக் கட்டியிருப்பதாகச் சொன்னார்கள் .
“இங்கு வைத்திருக்கும் எந்த போர்டிலும் திருவாரூர் தேர் பற்றி இல்லை. விற்பனைக்காக வைக்கப்பட்டிருக்கும் சிறு படங்கள் மற்றும் புஸ்தகங்களும் திருவாரூர்த் தேர் பற்றிய எந்தவிதமான ரெபரன்சும் இல்லாமல் இருக்கின்றன. இதைக்கட்டிய கருணாநிதியையும் திறப்பு விழாவுக்குக் கூப்பிடலையாம். இனிமேல் இது திருவாரூர் தேர் என்று யார்தான் பெருமையுடன் அடையாளம் காட்டப்போகிறார்களோ தெரியவில்லை…” இப்படியே ஒரு அங்கலாய்ப்புடன் எங்களை அழைத்துப்போன பெரியவர்களின் பேச்சு தொடர்ந்தது…
ஓரிரு நாட்கள் கழித்து காஞ்சீபுரம் ஸ்ரீமடத்திற்குச் சென்றோம்….
அப்போது ஸ்ரீமஹாபெரியவாள் அருகில் ஒரு கிராமத்து சிவாலயத்தில் (சிவாஸ்தானம் என்று நினைவு) இருந்தார்கள்…
சாயங்கால நேரம்…
ஒரு கிணற்றடிக்கப்பால்… அரையிருட்டில் ஸ்ரீபெரியவாள் தரிசனம் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
பெற்றோர் மற்றும் குழந்தைகள் சந்நதியில் நேர்வரிசையாக நின்றோம்.
கைங்கர்யம் செய்பவர்: “ஆடிட்டர் வெங்கட்ராமையர் பையன், மாட்டுப்பெண் குழந்தைகளுடன் வந்திருக்கிறார்கள். வந்தனம் பண்ணுகிறார்கள்”.
ஸ்ரீபெரியவாள்: “எங்கேயிருந்து வருகிறார்கள்?”
குழந்தை: (முந்திக்கொண்டு) “லீவுக்கு மெட்ராஸ்போய்ட்டுத் திரும்பி வரோம்.”
ஸ்ரீபெரியவாள் : “மெட்ராஸில் பார்த்த இடங்களில் எது உனக்கு ரொம்பப்பிடிச்சிருந்தது ? ”
குழந்தை: “வள்ளுவர்கோட்டம் .”
ஸ்ரீபெரியவாள்: “வள்ளுவர்கோட்டம் எது மாதிரி இருக்கு?”
குழந்தை: “எங்கூர் தேர் மாதிரியிருக்கு ”.
ஸ்ரீபெரியவாள்: “அது உங்க ஊர்க்காராளுக்குத் தெரியும். வெளியூர் ஜனங்களுக்குத் தெரியாதே. அதற்கு என்ன பண்ணணும்?”
குழந்தை: “அது எங்க திருவாரூர் தேர் மாதிரி இருக்குன்னு எழுதி வைக்கணும்”.
ஸ்ரீபெரியவாள்: (குழந்தைகளின் தகப்பனாரைப்பார்த்து) வள்ளுவர்கோட்டத்தில் எல்லாரும் படிக்கும்படியாக “திருவாரூர்த்தேர் உருவகம்” என்று ஒரு போர்டு கட்டாயம் எழுதி வைக்கணும். நீ யாரிடமாவது சொல்லி அதற்கு ஏற்பாடு பண்ணு !”.
அன்று ஸ்ரீபெரியவாள் மெல்லிய குரலில் என்னிடம் மெதுவாக ஒவ்வொரு கேள்வியாகக் கேட்டு பதில்களை வரவழைத்த விதம் தற்போதும் பசுமையாக என் நினைவில் நிற்கிறது .
இந்த நிகழ்ச்சிக்குப் பிற்பாடு என் தகப்பனார் பலபேரிடம் சொல்லி முயற்சித்தும் வள்ளுவர் கோட்டத்தில் “திருவாரூர் தேர் உருவகம்” என்ற வாசகம் எழுதி வைக்கக்கூடவில்லை….
https://mahaperiyavaa.wordpress.com/2015/08/05/திருவாரூர்த்தேர்-உருவகம/
P.J.
0
When to recite Sri Lalitha sahasranamam
When to recite Sri Lalitha sahasranamam
The best timings for recitation are as follows:
On the birthday of self and family members
Any day as prescribed by guru
On the full moon day
On all Friday's
On maha navami day (9 th day of waning moon in the month of August-- September)
It is always preferable to recite on all Fridays and on all full moon days
As far as the full moon days are concerned, it is better to recite when the moon is 100% full. This could happen at an odd hour, so anytime during full moon day.... preferably late in the night is the best time to recite to get full benefits.... The proper recitation of this sahasranamam will take 30 to 40 minutes. If recited in a hurry, without concentration, without proper visualization of Lalitha is not advisable. No paraphernalia such as incense sticks, lamps, fruits, etc are needed. Total concentration is the only requirement.
Benefits of recitation include disease free life, no pre-mature death, be getting children etc., When this sahasranamam is recited, one need not perform any remedies either due to the afflictions of planets in his /her horoscope.
Sage of Kanchi
Gayathri Rao
When to recite Sri Lalitha sahasranamam
The best timings for recitation are as follows:
On the birthday of self and family members
Any day as prescribed by guru
On the full moon day
On all Friday's
On maha navami day (9 th day of waning moon in the month of August-- September)
It is always preferable to recite on all Fridays and on all full moon days
As far as the full moon days are concerned, it is better to recite when the moon is 100% full. This could happen at an odd hour, so anytime during full moon day.... preferably late in the night is the best time to recite to get full benefits.... The proper recitation of this sahasranamam will take 30 to 40 minutes. If recited in a hurry, without concentration, without proper visualization of Lalitha is not advisable. No paraphernalia such as incense sticks, lamps, fruits, etc are needed. Total concentration is the only requirement.
Benefits of recitation include disease free life, no pre-mature death, be getting children etc., When this sahasranamam is recited, one need not perform any remedies either due to the afflictions of planets in his /her horoscope.
Sage of Kanchi
Gayathri Rao
P.J.
0
Yajur Veda Avani Avittam manthras for the year 2015(29-8-2015)
Yajur Veda Avani Avittam manthras for the year 2015(29-8-2015)
Yajur Veda Avani Avittam for the year 2015*
Avani Avittam 29-8-2015(Saturday )
(Compiled by P.R.Ramachander)
Please open the link to read more
http://brahminrituals.blogspot.in/2015/07/yajur-vedi-avani-avittam-manthras-for.html
Yajur Veda Avani Avittam manthras for the year 2015(29-8-2015)
Yajur Veda Avani Avittam for the year 2015*
Avani Avittam 29-8-2015(Saturday )
(Compiled by P.R.Ramachander)
Please open the link to read more
http://brahminrituals.blogspot.in/2015/07/yajur-vedi-avani-avittam-manthras-for.html
P.J.
0
Sri Raama Raama Raamethi Rame Raame Manorame |
Sri Raama Raama Raamethi Rame Raame Manorame |
Sahasra naama Tathulyam Raama Naama Varaanane ||
A guru was teaching Vishnu Sahasra naamam to a group of young boys. Guru chanted the slokam :
Sri Raama Raama Raamethi Rame Raame Manorame |
Sahasra naama Tathulyam Raama Naama Varaanane ||
Then he told the boys: "if you chant Raama naamam 3 times, it is equivalent to chanting the whole Vishnu Sahasranaamam or chanting Lord's Naamam 1000 times."
One of the boys could not agree with the teacher. He questioned the teacher "Guro, how can 3 times=1000 times? I do not get the logic. How 3 naamams =1000 naamams? The smart Guru, a great devotee of Lord Raama spontaneously explained: Lord Shiva says that the name of Lord Rama is the sweetest of all the words & chanting this name would be equivalent to chanting the whole Vishnu Sahasranama or thousand names of Vishnu.
Here is the interesting calculation to prove that 3 times chanting of Rama naamam = 1000 times chanting or chanting the whole Vishnu Sahasranaamam.
Take the name Rama. It has two Sanskrit letters RA& MA
RA (2nd consonant in Sanskrit : ya, RA, la, va, sa and sha)
MA(5th consonant in Pa, Pha, Ba, Bha, MA).
Substitute the value of RA & MA as 2 & 5 to make RAMA : 2 X 5= 10. So Rama Rama Rama = in nos: 2x5 x 2x5 x 2x5 = 10x10x10 = 1000. Three times chanting Rama naamam is equivalent to chanting it 1000 times.
The boy was happy with the answer and started learning Vishnu Sahasra naamam with full concentration and devotion. Let us thank the naughty boy and spread this to many friends
for their information and chanting Rama Namam at least (1000) times both morning and evening atleast.
Sri Raama Raama Raamethi Rame Raame Manorame |
Sahasra naama Tathulyam Raama Naama Varaanane ||
Sage of Kanchi
Chandar Venkatachari Rajan
Sri Raama Raama Raamethi Rame Raame Manorame |
Sahasra naama Tathulyam Raama Naama Varaanane ||
A guru was teaching Vishnu Sahasra naamam to a group of young boys. Guru chanted the slokam :
Sri Raama Raama Raamethi Rame Raame Manorame |
Sahasra naama Tathulyam Raama Naama Varaanane ||
Then he told the boys: "if you chant Raama naamam 3 times, it is equivalent to chanting the whole Vishnu Sahasranaamam or chanting Lord's Naamam 1000 times."
One of the boys could not agree with the teacher. He questioned the teacher "Guro, how can 3 times=1000 times? I do not get the logic. How 3 naamams =1000 naamams? The smart Guru, a great devotee of Lord Raama spontaneously explained: Lord Shiva says that the name of Lord Rama is the sweetest of all the words & chanting this name would be equivalent to chanting the whole Vishnu Sahasranama or thousand names of Vishnu.
Here is the interesting calculation to prove that 3 times chanting of Rama naamam = 1000 times chanting or chanting the whole Vishnu Sahasranaamam.
Take the name Rama. It has two Sanskrit letters RA& MA
RA (2nd consonant in Sanskrit : ya, RA, la, va, sa and sha)
MA(5th consonant in Pa, Pha, Ba, Bha, MA).
Substitute the value of RA & MA as 2 & 5 to make RAMA : 2 X 5= 10. So Rama Rama Rama = in nos: 2x5 x 2x5 x 2x5 = 10x10x10 = 1000. Three times chanting Rama naamam is equivalent to chanting it 1000 times.
The boy was happy with the answer and started learning Vishnu Sahasra naamam with full concentration and devotion. Let us thank the naughty boy and spread this to many friends
for their information and chanting Rama Namam at least (1000) times both morning and evening atleast.
Sri Raama Raama Raamethi Rame Raame Manorame |
Sahasra naama Tathulyam Raama Naama Varaanane ||
Sage of Kanchi
Chandar Venkatachari Rajan
P.J.
0
Chaturmasya Samasthi Bikshavandanam
Chaturmasya Samasthi Bikshavandanam
August 7, 2015
47th ANNUAL SAMASTHI BIKSHAVANDANAM TO THEIR HOLINESS
Those desirous of joining the Bhikshavandanam are requested to asssemble at Kanchipuram by 10.08.2015. They are also requested to inform the Managing Trustee in advance to make necessary arrangements for accommodation.
All the devotees are requested to contribute liberally to make this year’s Bikshavandanam a grand success.
Contributions in Cash / kind are also accepted. Cheques / DDs drawn in favour of sankara bhaktha sabha TRUST may also be sent to Veda Bhavan. For NEFT/Online Transfers click here for details
Sankara Bhaktha Sabha Trust
Veda Bhavan
58-59, Road No.1, Chandragiri Colony (West),
Neredmet, Secunderabad – 500056.
Ph: 040-27227669/040-27229775
Web: www.vedabhavan.org
Email: [email protected], [email protected]
http://vedabhavan.org/chaturmasya-samasthi-bikshavandanam/
Chaturmasya Samasthi Bikshavandanam
August 7, 2015
47th ANNUAL SAMASTHI BIKSHAVANDANAM TO THEIR HOLINESS
JAGADGURU SRI JAYENDRA SARASWATI SWAMIGAL &
JAGADGURU SRI SANAKARA VIJAYENDRA SARASWATI SWAMIGAL
at KANCHIPURAM on Tuesday, 11th August, 2015
Sankara Bhaktha Sabha Trust which has been the first in offering Bikshavandanam to Their Holiness from the twin cities of Hyderabad – Secunderabad since 1968, will offer the Annual Chathurmasya Samashti Bikshavandanam to Their Holiness Sri Sankaracharya Swamigal of Sri Kanchi Kamakoti Peetam.JAGADGURU SRI SANAKARA VIJAYENDRA SARASWATI SWAMIGAL
at KANCHIPURAM on Tuesday, 11th August, 2015
Those desirous of joining the Bhikshavandanam are requested to asssemble at Kanchipuram by 10.08.2015. They are also requested to inform the Managing Trustee in advance to make necessary arrangements for accommodation.
All the devotees are requested to contribute liberally to make this year’s Bikshavandanam a grand success.
Contributions in Cash / kind are also accepted. Cheques / DDs drawn in favour of sankara bhaktha sabha TRUST may also be sent to Veda Bhavan. For NEFT/Online Transfers click here for details
Sankara Bhaktha Sabha Trust
Veda Bhavan
58-59, Road No.1, Chandragiri Colony (West),
Neredmet, Secunderabad – 500056.
Ph: 040-27227669/040-27229775
Web: www.vedabhavan.org
Email: [email protected], [email protected]
http://vedabhavan.org/chaturmasya-samasthi-bikshavandanam/
P.J.
0
‘தியரி’ மட்டும், ப்ராக்டிஸ்’ இல்லை
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 106
‘தியரி’ மட்டும், ப்ராக்டிஸ்’ இல்லை
நான் ரஸவாத சாஸ்திரம் பற்றிச் சொன்னதைக்கூட இப்படித்தான் எடுத்துக்கொண்டு நடத்தவேண்டும். இல்லாவிட்டால் அதைப் படிக்கிற பலர் பித்தளையை தங்கமாக்குகிறேன் என்று புறப்பட்டு அநேக பித்தலாட்டங்களுக்கு இடம் கொடுத்துப்போகும். (‘பித்தலாட்டம்’ என்ற வார்த்தையே ரஸவாத ஏமாற்றில் உண்டானதுதான். ‘பித்தல’வும் ‘ஹாடக’மும் சேர்ந்து ‘பித்தலாட்டம்’. பித்தலம் தான் பித்தளை. ஹாடகம் என்றால் தங்கம்.) “இதுவும் ஸாத்யம், இதற்கு பாஸிபிலிடி இருக்கிறது” என்று அறிவு மட்டத்தில் இம்மாதிரி சாஸ்திரங்களைப் போதித்து, ஈச்வரனின் பெரிய வரப்ரஸாதமான மநுஷ்ய அறிவின் ஆற்றல்களைத் தெரிந்துகொள்ளப் பண்ணுவதோடு நிறுத்த வேண்டுமே தவிர, இந்த வித்யாசாலைகளில் ப்ராக்டிகல் க்ளாஸ் என்று வைக்கக்கூடாது. சாஸ்திரம் நிஜம்தான் என்று காட்டுவதற்காகக் கொஞ்சம் டெமான்ஸ்ட்ரேஷன் வேண்டுமானால் குரு செய்து காட்டலாம். ஆகக்கூடி ஜாக்ரதையுடன் கையாளவேண்டிய விஷயம். அதற்காக, ‘அழிந்துபோகட்டும்’ என்று விடக்கூடாத வித்யை.
வேதாந்த விஷயத்திலும் இப்படியே
யோக சாஸ்திரம் பற்றி நான் சொன்ன ஒரு அம்சம் வேதாந்தத்துக்கும் பொருந்துவதுதான். எப்படி ஒரு யோகியை நாம் குருவாக உட்கார்த்திவைத்து, சிஷ்யன் பிடித்துக்கொடுக்க முடியாதோ அப்படியேதான் வேதாந்தத்தை அப்யஸித்து ஸித்தி பெற்ற ஞானி விஷயமும். பக்திச்சார்புள்ள வேதாந்த ஸம்ப்ரதாயமானால் அதிலே ஸித்திபெற்ற பரம பக்தரையும் இப்படி நாம் குருகுலத்தில் கொண்டுவர முடியாது. இங்கேயும் அறிவு ரீதியில் வேதாந்த சாஸ்திர ஞானம் தரத்தான் நாம் குருகுலம் வைக்கவேண்டியதே தவிர, அதை அங்கேயே அநுபவமாகப் பண்ணித் தருவதற்கு அல்ல. பூர்வகால வித்யாப்யாஸத்திலும் இப்படித்தான் வேதாந்த சிக்ஷை நடந்ததென்று சொன்னேனல்லவா? தற்போது வித்யாசாலையில் கற்றதைக் கொண்டு வித்யார்த்தி பிற்பாடு ஒரு உத்தமமான ஞானகுருவை, அல்லது பக்த ச்ரேஷ்டரை, அல்லது யோகீச்வரரை அடைந்து ஸாதனைக்குப் போய்க்கொள்வான். ஆனால் அறிவு ரீதியில் சாஸ்திரங்களைக் கற்றுக் கொள்ளும்போதுகூட அதை குணத்தோடும் ஆசாரத்தோடும் ஸம்பந்தப்படுத்தாமல் இப்போது விட்டிருப்பதுபோல் இருக்கக்கூடாது. நல்ல ஒழுக்கக் கட்டுப்பாட்டுடனும்,பக்தி விச்வாஸம் முதலான பண்புகளுடன் கற்றுக்கொண்டால்தான் மாணவன் நன்றாக உருவாவான், கல்வியும் பிற்காலத்தில் கொஞ்சங்கூட தப்பு வழியில் ப்ரயோஜனமாகாமல் நல்லதற்கே ஆகும் என்பதைத் தான் திரும்பச் திரும்பச் சொல்லி வந்திருக்கிறேன்.
இப்படி நம் தேசத்துடையதாக வந்துள்ள ஸகல கலைகளுக்கும் சாஸ்திரங்களுக்கும் நம் தேச முறைப்படியே தொடர்ந்து வித்யாப்யாஸம் நடக்க நாமெல்லாரும் முனைந்து ஏற்பாடுகள் செய்யவேண்டும். முடிந்தமட்டும் குருகுல அம்சங்கள் இருக்கும்படியாக இந்த வித்யாப்யாஸத்தை அமைக்கவேண்டும். அப்போதுதான் ஆசாரமும் குணமும் வித்யையோடு கைகோத்துக் கொண்டு போகும். ஆசாரம், குணம் இல்லாவிட்டால் வேதமே வேதமில்லை என்று வசனம் ஓதுவதைவிட (அதாவது கற்பதைவிட) ஒழுக்கம்தான் ப்ராமணனுக்கு முக்யம் என்று வள்ளுவரே தீர்ப்புச் சொல்லியிருக்கிறாரே!*
* மூன்றாம் பகுதியில் “ஆசார விஷயங்கள்” என்ற உரையில், “ஆசாரங்களின் பாகுபாடு; குறள் தீர்ப்பு” என்ற உட்பிரிவு பார்க்க.
Sage of Kanchi
Krish Ram
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பாகம்) 106
‘தியரி’ மட்டும், ப்ராக்டிஸ்’ இல்லை
நான் ரஸவாத சாஸ்திரம் பற்றிச் சொன்னதைக்கூட இப்படித்தான் எடுத்துக்கொண்டு நடத்தவேண்டும். இல்லாவிட்டால் அதைப் படிக்கிற பலர் பித்தளையை தங்கமாக்குகிறேன் என்று புறப்பட்டு அநேக பித்தலாட்டங்களுக்கு இடம் கொடுத்துப்போகும். (‘பித்தலாட்டம்’ என்ற வார்த்தையே ரஸவாத ஏமாற்றில் உண்டானதுதான். ‘பித்தல’வும் ‘ஹாடக’மும் சேர்ந்து ‘பித்தலாட்டம்’. பித்தலம் தான் பித்தளை. ஹாடகம் என்றால் தங்கம்.) “இதுவும் ஸாத்யம், இதற்கு பாஸிபிலிடி இருக்கிறது” என்று அறிவு மட்டத்தில் இம்மாதிரி சாஸ்திரங்களைப் போதித்து, ஈச்வரனின் பெரிய வரப்ரஸாதமான மநுஷ்ய அறிவின் ஆற்றல்களைத் தெரிந்துகொள்ளப் பண்ணுவதோடு நிறுத்த வேண்டுமே தவிர, இந்த வித்யாசாலைகளில் ப்ராக்டிகல் க்ளாஸ் என்று வைக்கக்கூடாது. சாஸ்திரம் நிஜம்தான் என்று காட்டுவதற்காகக் கொஞ்சம் டெமான்ஸ்ட்ரேஷன் வேண்டுமானால் குரு செய்து காட்டலாம். ஆகக்கூடி ஜாக்ரதையுடன் கையாளவேண்டிய விஷயம். அதற்காக, ‘அழிந்துபோகட்டும்’ என்று விடக்கூடாத வித்யை.
வேதாந்த விஷயத்திலும் இப்படியே
யோக சாஸ்திரம் பற்றி நான் சொன்ன ஒரு அம்சம் வேதாந்தத்துக்கும் பொருந்துவதுதான். எப்படி ஒரு யோகியை நாம் குருவாக உட்கார்த்திவைத்து, சிஷ்யன் பிடித்துக்கொடுக்க முடியாதோ அப்படியேதான் வேதாந்தத்தை அப்யஸித்து ஸித்தி பெற்ற ஞானி விஷயமும். பக்திச்சார்புள்ள வேதாந்த ஸம்ப்ரதாயமானால் அதிலே ஸித்திபெற்ற பரம பக்தரையும் இப்படி நாம் குருகுலத்தில் கொண்டுவர முடியாது. இங்கேயும் அறிவு ரீதியில் வேதாந்த சாஸ்திர ஞானம் தரத்தான் நாம் குருகுலம் வைக்கவேண்டியதே தவிர, அதை அங்கேயே அநுபவமாகப் பண்ணித் தருவதற்கு அல்ல. பூர்வகால வித்யாப்யாஸத்திலும் இப்படித்தான் வேதாந்த சிக்ஷை நடந்ததென்று சொன்னேனல்லவா? தற்போது வித்யாசாலையில் கற்றதைக் கொண்டு வித்யார்த்தி பிற்பாடு ஒரு உத்தமமான ஞானகுருவை, அல்லது பக்த ச்ரேஷ்டரை, அல்லது யோகீச்வரரை அடைந்து ஸாதனைக்குப் போய்க்கொள்வான். ஆனால் அறிவு ரீதியில் சாஸ்திரங்களைக் கற்றுக் கொள்ளும்போதுகூட அதை குணத்தோடும் ஆசாரத்தோடும் ஸம்பந்தப்படுத்தாமல் இப்போது விட்டிருப்பதுபோல் இருக்கக்கூடாது. நல்ல ஒழுக்கக் கட்டுப்பாட்டுடனும்,பக்தி விச்வாஸம் முதலான பண்புகளுடன் கற்றுக்கொண்டால்தான் மாணவன் நன்றாக உருவாவான், கல்வியும் பிற்காலத்தில் கொஞ்சங்கூட தப்பு வழியில் ப்ரயோஜனமாகாமல் நல்லதற்கே ஆகும் என்பதைத் தான் திரும்பச் திரும்பச் சொல்லி வந்திருக்கிறேன்.
இப்படி நம் தேசத்துடையதாக வந்துள்ள ஸகல கலைகளுக்கும் சாஸ்திரங்களுக்கும் நம் தேச முறைப்படியே தொடர்ந்து வித்யாப்யாஸம் நடக்க நாமெல்லாரும் முனைந்து ஏற்பாடுகள் செய்யவேண்டும். முடிந்தமட்டும் குருகுல அம்சங்கள் இருக்கும்படியாக இந்த வித்யாப்யாஸத்தை அமைக்கவேண்டும். அப்போதுதான் ஆசாரமும் குணமும் வித்யையோடு கைகோத்துக் கொண்டு போகும். ஆசாரம், குணம் இல்லாவிட்டால் வேதமே வேதமில்லை என்று வசனம் ஓதுவதைவிட (அதாவது கற்பதைவிட) ஒழுக்கம்தான் ப்ராமணனுக்கு முக்யம் என்று வள்ளுவரே தீர்ப்புச் சொல்லியிருக்கிறாரே!*
* மூன்றாம் பகுதியில் “ஆசார விஷயங்கள்” என்ற உரையில், “ஆசாரங்களின் பாகுபாடு; குறள் தீர்ப்பு” என்ற உட்பிரிவு பார்க்க.
Sage of Kanchi
Krish Ram
- Status
Share this page
Share this page
Latest ads
-
For rent [Property for Rent] 1st Floor Independent House In AdambakkamIndependent House 1st Floor
- Bav2003 (+0 /0 /-0)
- Updated:
- Expires
-
Wanted Need of a Brahmin lady cook in AdambakkamRequire a Brahmin female cook in 40s to 60 to cook for a family of 4 adults +2 kids in...
- LakshmiRajesh (+0 /0 /-0)
- Updated:
-
Wanted Need Brahmin cook for homeBrahmin cook needed to make breakfast and lunch at home (Mylapore) for 4 people. Please text...
- ram1618 (+0 /0 /-0)
- Updated:
-
-