Interesting articles from various sources.

[P.J.]

Share:

Facebook X (Twitter) LinkedIn WhatsApp Email Share Link

Whatever Action A great Man performs , Common man follow



Bhagavad-gītā As It Is 3.21


Whatever action a great man performs, common men follow. And whatever standards he sets by exemplary acts, all the world pursues.


PURPORT

People in general always require a leader who can teach the public by practical behavior. A leader cannot teach the public to stop smoking if he himself smokes.

Lord Caitanya said that a teacher should behave properly before he begins teaching. One who teaches in that way is called ācārya, or the ideal teacher. Therefore, a teacher must follow the principles of śāstra (scripture) to teach the common man. The teacher cannot manufacture rules against the principles of revealed scriptures. The revealed scriptures, like Manu-saḿhitā and similar others, are considered the standard books to be followed by human society. Thus the leader's teaching should be based on the principles of such standard śāstras. One who desires to improve himself must follow the standard rules as they are practiced by the great teachers.

The Śrīmad-Bhāgavatam also affirms that one should follow in the footsteps of great devotees, and that is the way of progress on the path of spiritual realization. The king or the executive head of a state, the father and the school teacher are all considered to be natural leaders of the innocent people in general. All such natural leaders have a great responsibility to their dependents; therefore they must be conversant with standard books of moral and spiritual codes.


Bhagavad-gita As It Is Chapter 3 Verse 21

 

[P.J.]

Ganesha's Victory

Ravana was on his way to Lanka carrying Shiva's Atmalinga in his palms. He came to the west coast. By then it was evening. It was time for Ravana to perform I
sandhyavandana' (the evening prayers). Ravana was in a fix. Ishwara himself had told him that the Linga should not touch the ground. How was he to perform sandhya- vandana, with the Atmalinga in his hands? There was no one in that deserted place that could help him. He stood there, thinking, 'I must perform sandhyavandana. What shall I do?'

Ganesha was following Ravana and was waiting for a chance. He understood Ravana's difficulty. He appeared before him in the guise of a small boy. When Ravana saw him he was as happy as if he had found water in a desert.

Ravana called him and said, "Little boy, will you hold this Linga till I perform sandhya- vandana and return?" Ganesha, in the guise of a boy, said, "It appears to be
very heavy. Please put it on the ground and go."

Ravana said, "No, I cannot do that. It should not be put on the ground. Please keep it in your hands, till I return."

The boy said, "Suppose it becomes too heavy for me?" Ravana spoke softly, "I will
return quickly, my boy. You are a clever fellow, aren't you? Please hold it in your hands, my good boy."

The boy agreed.

Ravana gave him the Atmalinga and said, "Don't forget. This should never be put on the ground." And then he went

Towards the sea to perform sandhya- vandana.

Hardly had Ravana started when Ganesha cried out, "Alas, it's too heavy! Too heavy!"
Ravana was afraid. But, he could not return without completing sandhyavandana. Therefore, he cried out, "Boy, I shall be back soon. Don't put the Linga on the ground whatever may happen." By the time Ravana was offering holy water to the gods Ganesha cried aloud, "Oh, Ravana, I can no longer bear the weight of this Linga; I shall put it down here." So saying Ganesha put the Linga on the ground and ran away. Ravana completed sandhya- vandana in haste and ran back in fear. But Shiva's Atmalinga was firm in the earth. No matter how hard he tried, Ravana could not take it out.

It was not an easy task to prevent Ravana from getting Shiva's Atmalinga. With his
sharp intellect, Ganesha did this difficult task easily.


Ganesha's Victory

 

[P.J.]

VAJRAYUDHAM


ஒரு நாள், தேவேந்திரனின் சபையில் பாட்டும், நடனமும் அமர்க்களப்பட்டுக் கொண்டிருந்தன.

ரம்பை, ஊர்வசி, மேனகை மூவரும் அவரவர் விகிதத்திற்கு எல்லாரையும் நடனத்தால் திக்கு முக்காடச் செய்து கொண்டிருந்தார்கள்.

அந்த சுகானுபவத்தில் இந்திரனும் திளைத்திருந்தான்.


அப்பொழுதென்று பார்த்து பிருகஸ்பதி இந்திரனின் சபைக்குள் நுழைந்தார்.


அவர் உள்ளே வந்ததை இந்திரன் முதற்கொண்டு யாருமே சரியாக கவனிக்கவில்லையே என்று வருந்தினார்.


தான் அவமானப் படுத்தப்பட்டதாகக் கருதிய பிருகஸ்பதி, கோபத்துடன் இந்திரனின் சபையை விட்டு வெளியேறினார்.

பிருகஸ்பதியின் கோபத்திற்கு ஆளாகி விட்டோமே என்று பயந்து போனான், இந்திரன். எவ்வளவு சமாதானம் செய்தும் அவரது கோபம் சிறிதும் தணியவில்லை.

இந்த ஒரு காரணம் போதாதா அசுரர்களுக்கு? இந்திரலோகமே பயத்தினால் ஸ்தம்பித்தது. இந்தத் தருணமே நல்ல சமயம் என்று உணர்ந்த அசுரர்கள், இந்திர லோகத்தைக் கைப்பற்றி, இந்திரனைப் பதவியிறக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டார்கள்.


பிருகஸ்பதியின் கோபம் ஒருபக்கம், அசுரர்களின் அட்டூழியம் ஒருபக்கம் என்கிற நிலையில் பரிதவித்தான், இந்திரன்.

படைக்கும் கடவுளான பிரும்மாவைப் புகலடைந்தான். தன்னுடைய இந்திரப் பதவிக்கு எந்த ஒரு பங்கமும் ஏற்பட்டுவிடக் கூடாது என்று கூறி, நல்லதோர் உபாயத்தையும் வேண்டி நின்றான்.

“விஸ்வரூபனின் தந்தையான ‘த்வஷ்டா’ மகரிஷியின் உதவியை நாடினால் நல்ல பலன் உண்டாகும்” எனக் கூறிய பிரும்மாவின் வழிகாட்டுதலின் பேரில் ‘த்வஷ்டா’ மகரிஷியை அணுகினான் இந்திரன்.


ஆனால் மகரிஷியோ இந்திரனைத் திசை திருப்பிவிட்டார்.


“நன்கு தேர்ந்த ஞானியான என்னுடைய புத்திரன், ‘விஸ்வரூபன்’ இந்திரனுக்கு உதவுவான்” எனக் கூறித் தன்னை இக்கட்டிலிருந்து விலக்கிக் கொண்டார், மகரிஷி.


படிப்பதற்கு ஒரு தலையும், மற்றவர்களைக் கண்காணிக்க ஒரு தலையும், உண்பதற்காக ஒரு தலையும் ஆக மூன்று தலைகளை உடையவனாக இருந்தான், விஸ்வரூபன்.


அவனுடைய தாயார் ஓர் அசுரப் பெண்மணியாக இருந்ததால் எவ்வளவு பாண்டித்யம் இருந்தாலும் அவ்வப்பொழுது அவனுக்கு உதிரத்தில் கலந்திருந்த அசுர குணமும் தலை காட்டத்தான் செய்தது.


ஒரு சமயம் தேவர்களுக்கு என்று படைக்கப்பட்ட ஹவிஸை, விஸ்வரூபன், அசுரர்களுக்குக் கொடுத்து மகிழ்ந்தான்.

விஸ்வரூபனின் செயல் இந்திரனை மிகவும் கோபத்திற்கு உள்ளாக்கியது.

உபாயம் என்று யாரிடம் கேட்க வந்தானோ அவனே உபத்திரவத்தைக் கொடுத்தது இந்திரனை நிலை குளையச் செய்தது.

விஸ்வரூபனின் மூன்று தலைகளையும் கொய்தான்.

மகரிஷியின் ஆத்திரம் எல்லைக்கடங்காமல் கொதித்தது. எப்படியும் இந்திரனை ஒழித்துக்கட்டியே ஆகவேண்டும் என்று முடிவு செய்து கொண்டார்.

மகாவிஷ்ணுவைக் குறித்துத் தவம் இருக்கலானார். இந்திரனைக் கொல்வதற்குத் தகுதியான ஒரு பிள்ளையைத் தனக்கு வரமாக அருளவேண்டும் என்று பிரார்த்திக்கலானார்.


அங்குதான் விதி விளையாடி விட்டது. ‘இந்திரனைக் கொல்ல’ என்பதற்குப் பதிலாக ‘இந்திரனால் கொல்லப்பட’ என்கிற அர்த்தம் பொதிந்த சம்ஸ்கிருத மந்திரத்தைக் கூறிவிட்டார்.


அவரின் வேண்டுதலுக்குச் செவி சாய்த்த பகவான், அவர் கேட்டபடி, ஒரு புத்திரனை அவருக்கு அளித்தார்.


‘விருத்தாசுரன்’ என்னும் பெயர் கொண்ட அப்புத்திரனுக்கு அசுர குணமே மேலோங்கியிருந்தது.

விருத்தாசுரன், இந்திரலோகத்தையே ஆட்டுவிக்கத் தொடங்கினான். அசுரர்களைத் தன் பக்கம் சேர்த்துக் கொண்ட அசுரன், தேவர்களை மிகவும் இம்சிக்கத் தொடங்கினான்.

வேறு உபாயம் எதுவும் தெரியாமல், இந்திரன், விஷ்ணுவிடம் அடைக்கலம் அடைந்தான்.

‘நம்பினோர் கெடுவதில்லை’ அல்லவா?


மஹாவிஷ்ணு, தேவர்களின் பவித்திரமான ஆயுதங்களை ஓர் இடத்தில் மறைவாக வைக்கும் படி யோசனை கூறியதோடல்லாமல், அப்படி மறைத்து வைக்க ‘ததீசி’ முனிவரின் ஆசிரமம் மட்டும் தான் சரியான இடம் என்றும் முடிவெடுத்தார்.

ததீசி முனிவர் பல காலங்களாக நியம நிஷ்டைகளுடன் வாழ்க்கைப் பாதையை அமைத்துக் கொண்டிருந்தாராகையால் அவரின் தவ வலிமை அசாத்தியமாக இருந்தது.


தேவர்கள், தங்களின் ஆயுதங்களை முனிவரிடத்தில் கொடுத்து வைத்தார்கள். அவர், அந்த ஆயுதங்களையெல்லாம் கரைத்து திரவ வடிவில் குடித்து விட்டார். அதனால் ஆயுதங்கள் யாருடைய கண்ணிற்கும் படாமல் முனிவரின் உடலில் சேர்ந்து விட்டன.


விருத்தாசுரனின் அக்கிரமம் நாளுக்கு நாள் அதிகமாகத் தொடங்கியது. அதனால் எப்படியும் அசுரர்களைத் தாக்கியே ஆக வேண்டும் என்கிற நிலைக்கு இந்திரன் தள்ளப்பட்டான்.


இந்திரன், ததீசி முனிவரிடம் வந்து, தேவர்கள் கொடுத்த (மறைத்து வைத்த) ஆயுதங்களைத் திருப்பிக் கேட்டபொழுது, முனிவர், தான் அவற்றைக் குடித்துவிட்ட தகவலைக் கூறினார்.


விருத்தாசுரன் பெற்றிருந்த வரம்என்ன தெரியுமா? ‘ஈரம் அல்லது உலர்ந்த ஆயுதத்தாலோ, உலோகம் அல்லது மர ஆயுதத்தாலோ, தேவர்கள் எல்லாரும் அறிந்த ஓர் ஆயுதத்தாலோ தனக்கு இறப்பு ஏற்படக் கூடாது’ என்பதுதான்.





அவனுடைய சாமர்த்தியமான வரத்தை அறிந்த முனிவர், இந்திரனிடம், தன்னுடைய வஜ்ரம் போன்ற முதுகெலும்பையே (பிரும்மாவின் அறிவுரைப்படி) ஆயுதமாகக் கொண்டு விருத்தாசுரனைத் தாக்கும்படி கேட்டுக் கொண்டார். ஒரு நல்ல செயலுக்காகத் தான் தன் உயிரை மாய்த்துக் கொள்ளத் தயாராக இருப்பதாகவும் உறுதியாகச் சொன்னார்.



முனிவரின் வாக்குப்படி, அவரின் முதுகெலும்பையே வஜ்ராயுதமாக்கி விருத்தாசுரனை இந்திரன் கொன்றான்.



விருத்தாசுரனின் மறைவினால் அந்தர்வாஹினியானாள் சரஸ்வதி. அசாதாரணச் செய்கைகள் மேலும் அதிகமாயின.
விருத்தாசுரனின் மகனான ‘பிப்பலாதன்’ என்பவன், தன்னுடைய தந்தைக்கு ஏற்பட்ட கோர முடிவினால் தேவர்களின்மீது முக்கியமாக இந்திரனின் மேல் மிகவும் ஆத்திரப் பட்டான்.

தன்னுடைய துடையைக் கிழித்து அதிலிருந்து அக்னியை மூட்டினான். அவனுடைய அக்னிக் கொழுந்துகள் தேவலோகம் வரை சென்று எல்லாருக்கும் துன்பத்தை ஏற்படுத்தியது.


அக்னியின் உக்கிரத்தைத் தாங்க முடியாமல் தேவாதி தேவர்கள் பிரும்மாவைச் சரண் அடைந்தார்கள்.

பிரும்மா வாக்தேவியான சரஸ்வதி தேவியை அழைத்தார்.

“தேவி! உன் ஒருத்தியால் மட்டும் தான் இந்த அக்னியின் உஷ்ணத்தை ஸ்வீகரிக்க முடியும். ஆகையால் நீ நதிரூபமாகச் சென்று உஷ்ணத்தைக் கிரகித்துக் கொண்டு, அக்னியை செயலிழக்கச் செய்ய வேண்டும். உன்னுடைய இந்தச் செயலால் தேவர்கள் மட்டுமல்லாமல் இந்திர லோகமும் காப்பாற்றப்படும்” என்றார்.


பிரும்மாவின் மொழிதலுக்கு மறுபேச்சு என்பதுதான் உண்டோ?


ஆனால் தேவி ஒரு நிபந்தனையை இட்டாள்.


“மானிடர்கள், தங்களின் பாபங்களைப் போக்கிக் கொள்ள புனித நதிகளில் நீராடும் வழக்கத்தைக் கொண்டிருப்பார்கள். நான் அக்னியின் தீக்கொழுந்துகளை ஏற்றுக் கொண்டபின், நதியில் நீராடுபவர்களின் பாபங்களையும் சுமப்பது என்பது மிகவும் கடினமான செயல். ஆகையால் நதி ரூபமாக நான் இருக்க வேண்டும் என்றால், என்றைக்குமே நான் பிறர் கண்களுக்குப் புலப்படாமல் அந்தர் வாகினியாக இருக்கும் படி எனக்கு தாங்கள் வரம் அளிக்க வேண்டும்’ என்று வேண்டிக் கொண்டாள்.


இன்றும் பல இடங்களில் நதி ரூபமான சரஸ்வதி அந்தர் வாகினியாகவே இருக்கிறாள்.


“அம்பிதமே நதீதமே தேவிதமே சரஸ்வதி” என்று கூறுகிறது ரிக் வேதம்.

வேத காலத்தில், சரஸ்வதி தேவி நதி தேவதையாக வணங்கப்பட்டிருக்கிறாள் என்று அறிகிறோம்.

வாக்கிற்கும், எழுத்திற்கும் அதிதேவதையான சரஸ்வதியை வாயாரப்பாடி, மனமார மகிழ்ந்து வணங்குவோம்.


?????? ??????? - Deepavali 2011 - ?????????? ??????????

 

[P.J.]

DASAVATHARAM Part 1



Matsya Avatar - Lord Vishnu in the form of Fish

In the first incarnation the Lord rescued the Vedas during the apocalypse, saving the most sacred and ancient scriptures from the demon Sankhasura, who had stolen the same.

The demon had the shape of a conch and was hiding in the bottom of the deep ocean. The Lord vanquished the demon and taking the form of a giant Fish, he negotiated the turbulent apocalyptic deluge or pralaya with utmost ease. Assuming the character of a boat, the Lord in his Fish form saved the Vedas for his devotees.

[COLOR=rgb(204, 0,\00000d\00000a 0)]
Kurma Avatar - Lord Vishnu in the form of Turtle[/COLOR]

In his second incarnation the Lord assumed the form of a giant tortoise. During the process of the new creation, His vast back was the base on which stood the Mandara Mountain.

The latter was used as the staff for churning the milk ocean with the divine serpent Vasuki being pulled by the gods and the demons on two sides. This yielded the nectar, the Kamadhenu or the wish-fulfilling sacred cow, the Parijata flower and the Airabata elephant among others. The process of churning left on the vast back of the Lord large calluses in the shape of a wheel. The wheel mark also indirectly alludes to the celestial wheel, which is a mark of Vishnu-Krishna and the Sudarsana Chakra, their ayudha or weapon.




Varaha Avatar - Lord Vishnu in the form of Boar

During the apocalyptic deluge mother earth sank to the bottom of the ocean. The Lord emerged as tiny boar from the nasal cavity of Brahma and soon grew in size to huge proportions. He rushed into the raging sea to rescue Mother Earth. As he emerged out of the sea, carrying Mother Earth at the tip of his great tusk, he was challenged by the demon Hiranakshya. The Lord vanquished the demon and killed him.

In the Puri temple, the Varaha Avatara is one of the Parswa Devatas, the other two being Trivikrama or Vamana and Narasimha. Mother Goddess Earth is conceived as a spouse of Lord Vishnu-Jagannatha. She is called Bhudevi, and a small metal image of the Goddess is placed on the Ratna Simhasana in Srimandira along with the principal Deities. The exquisitely beautiful visual imagery presented by Jayadeva brings out the tender love of the divine couple.


Narsimha Avatar - Lord Vishnu in the form of Half - Man and Half - Lion


As the fourth Avatara, the Lord vanquished Hiranyakashipu, the brother of the demon Hiranakshya, who fought with him in his Boar incarnation. Hiranyakashipu, the demon king was totally opposed to Hari but his young son Prahlada, was devoted to the Lord and constantly chanted Hari Nama.

The demon king was furious that his son was devoted to his enemy and forbade him from doing so. His father in many ways tortured the child devotee without any success in changing his loyalty to Hari. The demon king, who had himself done great penance had been granted a boon that he could not be killed by man or animal, in day or night and neither inside the house nor outside it.

He therefore considered himself invincible. Prahlada saw God everywhere and his father challenged him by asking if he saw him in the pillar of the palace. On Prahladaâs reply that indeed the Lord was present there, in a fit of rage, he kicked the pillar and the Lord taking the form of a Man-Lion, emerged from the pillar. It was the twilight hour, neither day nor night and the Lord carrying the demon in one sweeping movement reached the threshold of the palace.

With one foot outside and one inside the house he gored the heart of the demon with his sharp nails and killed him at once. Prahlada and Dhruva, another child devotee, are considered as being the greatest of bhaktas.

Narasimha is identified with Vishnu and as a cult Deity, predates Jagannatha. The making of the images of Srimandira was done after initially worshipping Narasimha and a temple dedicated to him exists close to the Gundicha temple to the east of the sacred Indradyumna tank at Srikshetra, Puri. This is known as the Yagna Narasimha temple. Within the Srimandira, a temple of Narasimha to the south of the Audience Hall of the main temple stands even today, and this is older than the main temple. This temple has numerous stone inscriptions inscribed over centuries.

Some scholars believe that this was perhaps the original temple and site where Nilamadhava, the precursor of Lord Jagannatha, was worshipped.


Sri Srimad Bhagavatam Katha: DASAVATAR - TEN AVATARS OF LORD VISHNU?

 

[P.J.]

DASAVATHARAM Part 2

Vamana Avatar - Lord Vishnu in the form of a Dwarf


Bali, a progeny of Prahlada, was a demon king who had terrorized the gods. He was well known for his charity and never refused anything asked for as a gift. The Lord took the body of a dwarf and approached Bali as a Brahmin seeking alms. When the demon king took a vow that he will not disappoint the holy Brahmin and give him whatever he asked for, the Lord asked for land equal to his three footsteps. With his first step he covered heaven and with his next he covered the whole earth. The king had no more land to offer and proffered his own head for the Lord to cover his third footstep.

The Lord placed his foot on the head of Bali and pressed him to the nether world and thus rid the world of the oppression of the demon king. At the same time the Lord emancipated Bali.

There are two variations of this theme depicted in sacred art — one showing the Lord as a dwarf Brahmin with an umbrella and a kamandalu, a water pot with a spout, and another showing the Lord in his normal shape but with one of his legs raised to cover the skies. Sculptures of the latter, known as Trivikrama, are ubiquitous in Orissan temples and one is worshipped as one of the three principal parswa devatas in the Srimandira.


Parshurama Avatar - Lord Vishnu in the form of a Brahmin




In his incarnation as Parasurama, the sage and priest, the Lord relieved the agony of the earth suffering from the excesses of the Kshatriyas, a warrior class. Parasurama means Rama with the Parasu or battle-axe. He was the son of sage Jamdagni, a descendant of Bhrigu, and was a great scholar and master of all the Vedas. His wife was Renuka, who bore him five sons, including Parasurama. Once her mind had been disturbed and excited by the sight of a pair of Gandharvas engaged in love play. As her thoughts were polluted, she lost her natural lustre. Jamadagni, on noticing this became wild and in a fit of anger ordered his sons to cut off her head. The first four sons refused to carry out this horrible command of their father but Parasurama promptly severed her head with one stroke of his battleaxe without the slightest hesitation. Jamadagni, pleased with his loyalty and obedience offered him a boon and Parasurama asked for the life of his mother to be restored and the sage granted this immediately.



Once the king Kartavirya, visiting the hermitage of Jamadagni, took away Kamadhenu, the sacred cow, which could fulfill any wish. On learning this, Parasurama fought with the king and killed him. The sons of the king took revenge by killing Jamadagni when Parasurama was absent from the ashram. Confronted with this catastrophe, Parasurama took a vow that he would destroy the Kshatriya race twenty-one times from the earth. Eventually he fulfilled his vow.

The sage, although a Brahmin, is considered as one of the greatest warriors of all times in the legendary accounts. Interestingly a few temples dedicated to Parasurama can be found in Kerala where he is worshipped as a cult Deity by some.




Rama Avatar - Lord Vishnu in the form of the King

Rama is the hero of the famous epic Ramayana. He was the prince of Ayodhya, the eldest son of King Dasaratha and queen Kaushalya. His stepmother, Kaikeyi, wanted her son Bharata to become the king and Rama to remain in exile in the forests for fourteen years. She asked for this boon from Dasaratha in fulfillment of a promise he had made to her. Lord Rama left Ayodhya along with his wife Sita and younger brother Lakshman to keep the words of his father. Ravana, the demon king of Lanka sent Maricha, who appeared in the forest as a golden stag and Sita asked Rama to get her this strangely beautiful animal. Rama reluctantly left her in the care of Lakshman and chased the golden stag. Later the demon through his tricks pretended as if Rama was crying for help and Sita forced Lakshman to leave her to help his elder brother. Taking advantage of this situation, the demon appeared in the guise of a mendicant seeking alms and cajoled Sita to step out of the protective circle drawn to shield her. He then carried her away in his flying chariot to Lanka.

Lord Rama came to know of this from Jatayu, an aged eagle who had fought with Ravana in the skies but was fatally wounded by him. Rama befriended the monkey prince Sugriva and after killing his brother Bali, took help of his monkey followers to build a stone bridge across the seas. Eventually Ravana, the ten-headed demon, was vanquished and Sita rescued.



Krishna Avatar - Lord Vishnu in the form of a Cowherd's Boy

Krishna appeared in the Dwapara Yuga along with his brother Balarama. According to the Bhagavata Purana Balarama is said to have appeared in the Dwapara Yuga (along with Krishna) as an incarnation of Ananta Shesha. He is also counted as an avatar of Vishnu by the majority of Vaishnava movements and is included as the ninth Dasavatara in some versions of the list which contain no reference to Buddha. Because of his great Godly power, Lord Krishna is another of the most commonly worshipped deities in the Hindu faith. He is considered to be the eighth avatar of Lord Vishnu. He played a huge role in the Battle of Kurukshetra and helped the Pandavas defeat the Kauravas. He is also a significant character in the epic of Mahabharata.

Shree Krishna delivered Bhagwad Gita on battlefield of the Battle of Kurukshetra to Arjun. He, like Lord Rama, is also known for his bravery in destroying evil powers throughout his life. The Lord is usually depicted as playing the flute (murali), indicating spread of the melody of love to people.



Buddha Avatar - Lord Vishnu in the Form of Buddha


Buddha is accepted as an incarnation of Krishna-Jagannatha. Adi Shankaracharya, who visited Puri in the early ninth century, restored the pride of traditional Hinduism and effectively eclipsed the influence of the Buddhists. Perhaps he was also responsible for the eventual assimilation of the Buddhist faith in the Hindu belief and acceptance of the Buddha as a god in the Hindu pantheon.

This is clear from the depiction of Buddha as the ninth avatara in the sequence of avataras in the walls of the Deul in Srimandira and in other Orissan temples and other sculptural depictions of the ten incarnations.


Kalki Avatar - Lord Vishnu in the form of Horse

The Kalki Avatar is the only avatar of Vishnu that is set in the future. It is believed that at the end of the present age (Kali Yug), there will be a deluge when Kalki – the tenth and the last avatar of Vishnu, will ride forth on a horse to redeem humankind and re-establish righteousness. Riding on the back of a white horse, with a drawn sword, he will destroy the enemies of Dharma and re-establish it in all its glory. The name Kalki is often a metaphor

Sri Srimad Bhagavatam Katha: DASAVATAR - TEN AVATARS OF LORD VISHNU?

 

[nannilam_balasubramanian]

OM SRI GURUPYO NAMAHA;,RESPECTFUL PRANAMS TO SRI KANCHI MAHA PERIVA

14 வருஷம் கேட்டுப் போகாத பட்சணம் – மகா பெரியவா சொன்ன கதை

அனைவருக்கும் தெரிந்த ராமாயணத்தை உதாரணக் கதையோடு சொல்லி, ஸ்ரீராமரை நம் நெஞ்சில் அமர்த்தி, ஒரு தர்மபட்டாபிஷேகமே நடத்துகிறார் ஸ்ரீமஹா ஸ்வாமிகள். எங்கே… மகா பெரியவா சொல்வதைக் கேட்போமா?

‘ராமன்‘ என்றாலே, ஆனந்தமாக இருப்பவன் என்று அர்த்தம்; மற்றவர்களுக்கு ஆனந்தத்தைத் தருகிறவன் என்று அர்த்தம். எத்தனை விதமான துக்கங்கள் வந்தாலும், அதனால் மனம் சலனம் அடையாமல், ஆனந்தமாக தர்மத்தையே அனுசரித்துக்கொண்டு ஒருத்தன் இருந்தான் என்றால், அது ஸ்ரீராமன்தான். வெளிப்பார்வைக்கு அவன் துக்கப்பட்டதாகத் தெரிந்தாலும், உள்ளுக்குள்ளே ஆனந்தமாகவே இருந்தான்.

சுக- துக்கங்களில் சலனமடையாமல், தான் ஆனந்தமாக இருந்துகொண்டு, மற்றவர்களுக்கும் ஆனந்தத்தை ஊட்டுவதுதான் யோகம். அப்படியிருப்பவனே யோகி. இவ்வாறு மனசு அலையாமல் கட்டிப்போடுவதற்குச் சாமானிய மனிதர்களுக்கான வழி, வேத சாஸ்திரங்களில் சொல்லியிருக்கிற தர்மங்களை ஒழுக்கத்தோடு, கட்டுப்பாட்டோடு பின்பற்றி வாழ்வதுதான்.

ஜனங்களுக்கெல்லாம் ஒரு பெரிய உதாரணமாக வேத தர்மங்களை அப்படியே அனுசரித்து வாழ்ந்து காட்டுவதற்காக ஸ்ரீமந்நாராயணனே ஸ்ரீராமனாக வந்தார். ராம வாக்கியத்தை எங்கே பார்த்தாலும், ‘இது என் அபிப்பிராயம்’ என்று சொல்லவே மாட்டார். ‘ரிஷிகள் இப்படிச் சொல்கிறார்கள்; சாஸ்திரம் இப்படிச் சொல்கிறது’ என்றே அடக்கமாகச் சொல்வார். சகல வேதங்களின் பயனாக அறியப்பட வேண்டிய பரமபுருஷன் எவனோ, அவனே அந்த வேத தர்மத்துக்கு முழுக்க முழுக்கக் கட்டுப்பட்டு, அப்படிக் கட்டுப்பட்டு இருப்பதிலேயே ஆனந்தம் இருக்கிறது என்று காட்டிக்கொண்டு, ஸ்ரீராமனாக வேஷம் போட்டுக்கொண்டு வாழ்ந்தான்.

‘ராவணன் சீதையைத் தூக்கிக்கொண்டு போனபோது, ஒரே மைல் தூரத்திலிருந்த ஸ்ரீராமனுக்கு சீதை போட்ட கூச்சல் காதில் விழவில்லையாம். அப்படிப்பட்டவனை இப்போது பக்தர்கள் கூப்பிட்டால் என்ன பிரயோஜனம்?’ என்று கேலி செய்து கேட்டவர் களும், எழுதியவர்களும் இருக்கிறார்கள். இவர்கள், ஸ்ரீராமன் இந்த லோகத்தில் வாழ்ந்தபோது மனுஷ்ய வேஷத்தில் இருந்தான்; மனுஷ்யர்களைப் போலவே வாழ்ந்தான் என்பதை மறந்து பேசுகிறார்கள்.

ஒரு சின்ன உதாரணம் சொல்கிறேன்…

ஒரு நாடகம் நடக்கிறது. அதில் லவ- குசர்களை வால்மீகி, ராமனிடம் அழைத்து வருகிறார். ராஜபார்ட் ராமஸ்வாமி அய்யங்கார் ஸ்ரீராமராக வேஷம் போட்டிருக்கிறார். அவருடைய சொந்தப் பிள்ளைகளே நாடகத்தில் லவ- குசர்களாக நடிக்கிறார்கள். நாடக ராமன் வால்மீகியைப் பார்த்து, ‘இந்தக் குழந்தைகள் யார்?’ என்று கேட்கிறார். ராமஸ்வாமி அய்யங்காருக்குத் தம்முடைய பிள்ளைகளையே தெரியவில்லை என்று நாடகம் பார்க்கிறவர்கள் கேலி செய்யலாமா? நாடக வால்மீகி, ‘இவர்கள் ராஜபார்ட் ராமஸ்வாமி அய்யங்காரின் பிள்ளைகள்; நீங்கள்தானே அந்த ராமஸ்வாமி அய்யங்கார்!’ என்று பதில் சொன்னால் எத்தனை ரஸாபாஸமாக இருக்கும்?

வாஸ்தவத்தில் இருப்பதை, வாஸ்தவத்தில் தெரிந்ததை, நாடகத்தில் இல்லாததாக, தெரியாததாகத்தான் நடிக்கவேண்டும். ஸ்ரீராமன் பூலோகத்தில் வாழ்ந்தபோது இப்படித்தான் மனுஷ்ய வேஷம் போட்டுக்கொண்டு, தம் வாஸ்தவமான சக்தியையும் ஞானத்தையும் மறைத்துக்கொண்டு வாழ்ந்தார்.

வேதப் பொருளான பரமாத்மா, தசரதனின் குழந்தையாக வேஷம் போட்டுக்கொண்டவுடன், வேதமும் வால்மீகியின் குழந்தையாக, ராமாயணமாக வந்துவிட்டது. அந்த ராமாயணம் முழுக்க எங்கே பார்த்தாலும் தர்மத்தைத்தான் சொல்லி இருக்கிறது. ஊருக்குப் போகிற குழந்தைக்குத் தாயார் பட்சணம் செய்து தருகிற வழக்கப்படி, கௌசல்யாதேவி காட்டுக்குப் போகிற ராமனுக்குப் பதினாலு வருஷங்களும் கெட்டுப்போகாத பட்சணமாக இந்தத் தர்மத்தைத்தான் கட்டிக்கொடுத்தாள். ‘ராகவா… நீ எந்த தர்மத்தை தைரியத்தோடு, நியமத்தோடு அனுசரிக்கிறாயோ, அந்தத் தர்மம் உன்னை ரக்ஷிக்கும்’ என ஆசீர்வாத பட்சணம் கொடுத்தாள். தனது என்ற விருப்பு- வெறுப்பு இல்லாமல் சாஸ்திரத்துக்குக் கட்டுப்படுவது முக்கியம். அதேபோல் தைரியம் முக்கியம். ஒருத்தர் பரிகாசம் பண்ணுகிறார் என்று தர்மத்தை விடக்கூடாது. ஸ்ரீராமனை சாக்ஷாத் லக்ஷ்மணனே பரிகசித்தான்.

‘அண்ணா! நீ தர்மம், தர்மம் என்று எதையோ கட்டிக்கொண்டு அழுவதால்தான் இத்தனை கஷ்டங்களும் வந்திருக்கின்றன. அதை விட்டுத் தள்ளு. தசரதன் மேல் யுத்தம் செய்து ராஜ்யத்தை உனக்கு நான் ஸ்வீகரித்துத் தர அனுமதி தா’ என்று அன்பு மிகுதியால் சொன்னான். ஆனால் ராமனோ, யார் எது சொன்னாலும் பொருட்படுத்தாமல் தர்மத்தையே காத்தான். கடைசியில் அது அவனைக் காத்தது. தர்மம் தலை காத்தது. ராவணனுக்குப் பத்து தலை இருந்தும், அதர்மத்தால் கடைசியில் அத்தனை தலைகளும் உருண்டு விழுந்தன. ஸ்ரீராமன் இன்றும், ‘ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம:’ என்றபடி தர்மத்தில் தலைசிறந்து தர்ம ஸ்வரூபமாக அநுக்கிரகம் செய்து வருகிறான்.

சாக்ஷாத் ஸ்ரீராமனை லட்சியமாகக் கொண்டு ‘ராம ராம’ என்று மனஸாரச் சொல்லிக்கொண்டே இருக்கிறவர்களுக்குச் ஸித்த மலங்கள் எல்லாம் விலகும். தர்மத்தை விட்டு எந்நாளும் விலகாமல் அவர்கள் ஆனந்தமாக வாழ்வார்கள்.’

ஆஹா… எத்தனை அற்புதமாகச் சொல்லியிருக்கிறார் மகா பெரியவா?



The Bhakshanam that remained unspoilt for 14 years! | Kanchi Periva Forum

 

[P.J.]

Sri Vishnu Puranam

Vishnu Puran is an Indian television series directed by B.R. Chopra. It is based on the Vishnu Purana. It tells the stories of the 10 avatars of Vishnu, ... Matsya Avatara Kurma Avatara Narasimha Avatara Vamana Avatara Parashurama Avatara Rama Avatara Krishna Avatara
Vishnu Puran (TV series)

https://www.youtube.com/watch?v=PBizhFW4dxE&list=PLFD6A34A82E1941E7

 

[P.J.]

Symbolic Significance of The Hindu Trinity

Symbolic Significance Of The Hindu Trinity | Sanskriti - Culture of India

 

[P.J.]

[h=1]Asatoma Ma Sadgamaya[/h]

asato ma sadgamaya
tamaso ma jyotirgamaya
mrtyorma amrtam gamaya

Lead me from the asat to the sat.
Lead me from darkness to light.
Lead me from death to immortality.

(Brhadaranyaka Upanishad — I.iii.28)


This is true prayer—the seeker’s admission of his sense of limitedness and his heartfelt cry for assistance in transcendence. It is not a prayer for the things of the world. It is not a pray for food, shelter, health, partnership, riches, success, fame, glory or even for heaven1. One who recites these three mantras has realized that such things are full of holes, soaked in pain and, even in abundance, will forever leave him wanting. It is in this full understanding that one turns to this prayer. The essence of each of these three mantras is the same: "O, Guru, help me free myself from my sundry misunderstandings regarding myself, the universe and God and bless me with true knowledge."


It is in this spirit that people throughout the world are regularly chanting these mantras, and in which they are chanted twice daily at Amma’s ashrams—both at the conclusion of the morning arcana and after the evening arati.


The first mantra—asato ma sadgamaya—means, "Lead me from the asat to the sat." In fact, it is best to not translate sat (nor its negative counterpart asat) for, as with many Sanskrit words, sat has many meanings and not only are most of them applicable here, their deliberate combined import provides a depth that no one of them could hold independently. These co-applicable meanings include: existence, reality and truth. (Co-applicable meanings for asat being: non-existence, non-reality and untruth.)


We often speak of religion or philosophy as a search for Truth. But only in India’s philosophy of Advaita Vedanta has the concept of "truth" been so meticulously and successfully dissected. According to Advaita, for something to be considered true in the ultimate sense, it must be true not just at one given moment, but always be true—true in all three periods of time: the past, present and future. In fact, Advaita goes one step further. It says if something does not exist in all three periods of time that it does not truly exist, it is not ultimately real. Thus, truth, existence and reality are one and the same. That reality, Vedanta says, is what we call God.


The universe and its things are in a constant state of change. The planets are in constant motion, their positions in relation to each other and the other astral bodies are in continuous flux. The seasons similarly are ever-shifting. Scientifically, we can easily understand that our bodies (and the cells within them) come into existence, are born and then go through periods of growth, sustenance, deterioration and death. In fact these six modifications are part-and-parcel of everything in creation. On the level of emotions, we move back and forth between happiness, sorrow and anger. Even our intellectual convictions rarely stay fixed for very long. So, according to Vedanta, we cannot call this world ultimately real. It is not ultimately true. Ultimately, it does not exist. It seems real etc. but it is not. Such a thing is called asat.


The seeker giving voice to this prayer has come to understand the finite nature of all the objects of the world, and he wants the Guru to guide him from the asat to the sat. He is fed up with depending on things that are not real.

Why? Because just as the sandcastle is always washed away by the tide, dependence on the asat always ends in pain. Sat is our True Self—the blissful consciousness that ever was, is and ever will be. Being beyond time, this consciousness can never be washed away by the time’s tides. In fact, sat is there as the essential part of all of the asat objects. It is a matter of separating the wheat from the chaff, as it were.


When speaking about the ultimate reality, Sages say it is of the nature of sat-cit-ananda: pure existence, pure consciousness and pure bliss.


The second mantra—tamaso ma jyotirgamaya—means "Lead me from darkness to light." When the Vedas refer to darkness and light, they mean ignorance and knowledge, respectfully. This is so because ignorance, like darkness, obscures true understanding. And in the same way that the only remedy for darkness is light, the only remedy for ignorance is knowledge. The knowledge spoken of here is again the knowledge of one’s true nature.


Currently, in the darkness of our ignorance, we believe ourselves to be bound and limited (otherwise we would not be reciting these mantras in the first place). But the Guru and the scriptures are telling us that, in truth, we are not, never will be and never have been bound. Eternally we sat-cit-ananda. The only thing that can remove our ignorance regarding our true nature is a spiritual education at the hands of a True Master like Amma. At the culmination of such an education, light floods the room, as it were; darkness vanishes.


The final mantra—mrtyorma amrtam gamaya—means: "Lead me from death to immortality." This should not be taken as a prayer to live endless years in heaven or on earth. It is a prayer to the Guru for assistance in realizing the truth that "I was never born, nor can ever die, as I am not the body, mind and intellect, but the eternal, blissful consciousness that serves as the substratum of all creation."


It is important to remember that, with all these mantras, the leading is not a physical leading. The Atma is not something far away that we have to make a pilgrimage to, nor is it something we need to transform ourselves into. Atma means "self." We don’t need to transform our self into our self. Nor do we need to travel to it. We are it. The journey is a journey of knowledge. It is journey from what we misunderstand to be our self to what truly is our self. What the mantras really means is "Lead me to the understanding that I am not the limited body, mind and intellect, but am, was and always will be that eternal, absolute, blissful consciousness that serves as their substratum."

Once, when discussing these mantras, Amma said the first step in attaining the knowledge for which one is praying when they chant these mantras is satsang: listening to spiritual talks, reading spiritual books and being in the company of spiritual seekers and, of most importantly, spiritual masters. "We need to continuously be fed the knowledge that our true nature is the Atma and not the body mind and intellect," Amma said.

Through satsang, our attachment to the asat gradually lessens. "Slowly as you understand that everything in the world—all worldly relationship, all worldly things—are ever-changing an impermanent, your attitude towards the world changes. We gain detachment." As we become more and more detached, our desires also naturally decrease, because we know that the things of the world are impermanent and cannot bring us lasting happiness. As the desires decrease, the mind becomes less and less agitated. It obtains serenity, stillness, peace. Then, with this stilled, subtle, penetrating mind we can finally come to realize our true nature.


meaning of upanishad mantra Asatoma Satgamaya @ Amritapuri.org

 

[P.J.]

Who is a Bramachari? or what is Bramacharyam ?

Brahmacharya or Bramacharyam is a divine word. It is the sum and substance of Yoga. Brahmacharya is the Achara or conduct by which you attain or reach Brahman (God). It is life in the Absolute. It is movement towards God or the Atman (Self). Brahmacharya, which actually means the 'conduct of the Absolute'.

Brahmacharya is absolute freedom from body pleasures, thoughts and desires

Brahmacharyam has two main meanings. In the broad sense it means control of the senses or indriyas. More specifically it refers to celibacy or chastity.

The more broad definition of brahmacharyam also includes conduct that leads to the realisation of the Self, or Brahman, study of the Vedas and scriptures, and contemplation on Brahman.


Complete celibacy is the master-key to open the realms of Elysian Bliss. The avenue to the abode of Supreme Peace begins from Brahmacharya or purity. Brahmacharya or Bramacharyam is the vow of celibacy in thought, word and deed, by which one attains Self-realization or reaches Brahman.

He who, restraining the organs of action, sits thinking of the sense objects in mind, he of deluded understanding is called a hypocrite.
- Bhagavad Gita Ch.3, Verse 6



Brahmacharya: The Four Asramas in Hindu Dharma

There are four Asramas or stages in life, viz., Brahmacharya or the period of studentship, Grihastha or the stage of the householder, Vanaprastha or the stage of the forest-dweller or hermit, and Sannyasa or the life of renunciation or asceticism. Each stage has its own duties. These stages help the evolution of man.


Bramopadesam and Bramacharyam

In Hinduism, the ceremony is performed on boys of at least 8 years of age from the Brahmin varna, of at least 13 years from the Kshatriya varna, and of at least 17 years from the Vaishya varna. The youngster is taught during the ceremony the secret of life through Brahmopadesam (revealing the nature of Brahman, the Ultimate Reality) or the Gayatri mantra.( The event when the father initiates Gayathri Mantra to the son is called"Brahmopadesam".) Gayatri Mantra is the Supreme Mantra, which invokes Supreme God. The child then becomes qualified for life as a student or Brahmacharya, as prescribed in the Manusmriti.

After the function the elders bless the boy. "May this boy be like Vedavyasa in knowledge, Panini in grammar, Adi Shankara in vedanta, Janaka in Philosophy, Prahalatha in devotion, Harischandra in adhering to the truth, Bhishma in Brahmacharya and lead a long life like Markendeya".

According to an appendix of the Manusmrit, girls were allowed to study the Vedas in the previous Kalpa (time unit) (Creation). Orthodox Hindus, however, do not accept this reference, because no Hindu canonical text allows this ceremony for a girl in the present Kalpa. Some sects, esp.Arya Samaj perform this ceremony for girls also on the basis of this statement.

http://www.amazines.com/Brahmopadesam_re…

The conduct of a Brahmachari (celibate student)

(From The Mahabharata)

He should never eat before his preceptor has eaten; never drink before his preceptor has drunk; never sit down before his preceptor has sat down; and never go to bed before his preceptor has gone to bed. He should gently touch his preceptor’s feet with upturned palms, the right foot with the right and the left with the left

Importance of Bramacharya

Brahmacharya is the vow of celibacy in thought, word and deed, by which one attains Self-realization or reaches Brahman. It means control of not only the reproductive Indriya but also control of all senses in thought, word and deed.

Brahmacharya is the basis for the attainment of Kaya Siddhi. Complete celibacy must be observed. This is of paramount importance. By the practice of Yoga the semen becomes transmuted into Ojas-Sakti. The Yogi will have a perfect body. There will be charm and grace in his movements. He can live as long as he likes (Iccha Mrityu). That is the reason why Lord Krishna says to Arjuna: "Tasmat yogee bhava Arjuna - Therefore, become a Yogi, O Arjuna."


Glory of Brahmacharya

The Brahmachari shines with Brahmic Aura in his face. Brahmacharya is the bright light that shines in the house of human body. It is the fully-blossomed flower of life around which the bees of strength, patience, knowledge and purity and Dhriti wander about humming hither and thither. In other words he who observes Brahmacharya will be endowed with the above qualities.

Scriptures declare emphatically: "Ayustejo balam veeryam vidya shrih kirtireva cha; punyam cha satpriyatvam cha vardhate brahmacharyaya - By the practice of Brahmacharya, longevity, glory, strength, vigour, knowledge, wealth, undying fame, virtues and devotion to Truth increase."
(http://www.experiencefestival.com/a/Brah…

Benefits of Bramacharya

Practice of Brahmacharya gives good health, inner strength, peace of mind and long life. It invigorates the mind and nerves. It helps to conserve physical and mental energy. It augments memory, will force and brain power. It bestows tremendous strength, vigour and vitality. Strength and fortitude are obtained... He who is established in Brahmacharya will have lustrous eyes, a sweet voice and a beautiful complexion.

(Swami Sivananda)


Can woman be a Bramacharini?

Brahmacharya is meant both for men and women. Bhishma, Hanuman, Lakshmana, Jesus, Mirabai, Sulabha and Gargi were all celibates.

When women observe the vow of celibacy they become Bramacharini.

Women who are chaste can be called as Brahmacharinis. Through the force of Brahmacharya only, many women of yore have done miraculous deeds and shown to the world the power of chastity.

Nalayani, by the power of chastity has stopped the rising of the sun to save her husband's life.

Anasuya has turned the Trimurtis - Brahma, Vishnu and Mahesvara as babies when they wanted Nirvana Bhiksha. It is through the power of chastity only, she was able to turn the Great Deities as babies.

Savitri has brought back the life of Satyavan, her husband, from the noose of Yama by her chastity.

Such is the glory of womanhood. Such is the power of chastity or Brahmacharya. Women who lead a householder's life with chastity can also become an Anasuya, Nalayani or Savitri.

They also can remain as naishthic brahmacharinis (life-long celibates) like Mirabai and devote themselves to the service and devotion of God. Or they can do brahma-vichar like

Gargi and Sulabha.

Sulabha was a very learned lady. She was born in a royal family. She was a brahmacharini. She was instructed in the religion of emancipation. She observed the practice of asceticism. She was firm in the practices that belonged to the mode of life she led. She was steady in her vows. She never uttered a word without reflecting on its propriety. She was a yogini. She led the life of a sannyasini. She appeared before Janaka in his court and had a great discussion with him on brahma-vidya or the Science of the Self.

Gargi was also a brahmacharini. She also was a highly cultured lady. She also had a lengthy discussion with Yajnavalkya on brahma-vidya. The dialogue between them comes in the Brihadaranyaka Upanishad.

Can a married person become Bramachari?

Brahmacharya can be practiced by married people also. Chastity and fidelity are the foundation on which a strong and happy marital relationship stands and should be understood by husband and wife. In Srimad Bhagavatham a holy book of Hinduism it is clearly mentioned that practice of brahmacharya is also one of the important duties in married life and it is waived only for the purpose of procreation, austerity, purity, contentment and friendliness towards all.

http://www.himavanti.org/en/brahmacharya…

Gandhi took a vow of lifelong celibacy in 1906, after 23 years of what he described as "marital bliss". (http://www.boloji.com/wfs6/wfs1094.htm)
http://www.rkvenkat.org/chastity.html

Gandhi becoming celibate at the age of 36, while still married. This decision was deeply influenced by the philosophy of Brahmacharya--spiritual and practical purity--largely associated with celibacy and asceticism. Gandhi saw brahmacharya as a means of becoming close with God and as a primary foundation for self realization. In his autobiography he tells of his battle against lustful urges and fits of jealousy with his childhood bride, Kasturba. He felt it his personal obligation to remain celibate so that he could learn to love, rather than lust. For Gandhi, brahmacharya meant "control of the senses in thought, word and deed."



Source: saibabaofindia

 

[nannilam_balasubramanian]

OM NAMO NARAYANAYA Tirumala Tirupati Vaibhavam

FOR THE BENEFIT OF PERUMAL ADMIRES. Tiruppavada Seva (On Thursdays) Every Thursday after sattumari, Tiruppavada seva takes place in Tirumamani mantapam. This service consist of cooking a large quantity of rice as pulihora and offering it to the Lord along with other sweet preparations such as payasam, laddu, jilebi, thenthola, appam etc. The cooked rice is heaped up in mukha mantapam to take definite customary primidal trapezoid shape and the delicacies are deposited thereon with coconuts, flowers, sandal paste, kumkum, deepam and is offered to the Lord with appropriate mantras. Ashtadala - Pada Padmaaradhana (On Tuesdays)This seva is conducted after the second bell. This ritual was first intorduced in Srivari Temple in 1984 when a muslim devotte offered Lord Srinivasa 108 gold lotuses.. The archaka commences the puja by offering dhupa and dipa to the main deity. Then he recites the Dvadasa names of the Lord. While uttering each name of the Lord, one golden lotus is offered at the feet of the lord. On completion of the archana for the mula murti archana offered for Goddess Lakshmi and Padmavati. Later. Ratha arati is offered first, folleowed by ordinary arati. During this special service, the arjita ticket holders are seated in the Antrala corridor i.e. between the Kulasekhara padi and Bangaru Vakili. Suprabhatam 'Suprabhatam' is the first and foremost seva at Tirumala, Suprabhatam signifies the ritual performed at Sayana Mandapam to wake up the Lord from His celstial sleep, amidst chanting of the hymns. Every day in the early hours acharyapurushas sing the hymns beginning with 'Kausalya Supraja Rama' while adecendant of Tallapaka Annamacharya recites Annamayya's matin songs. 'Suprabhatam' hymn consist of Suprabhatam, Stotram, Prapattithe and Mangalasanam composed by Prativadi Bhayankara Annan, a disciple of the celebrated vaishnava preceptor Manavala Mamuni. Archakas, jeeyangars, temple authorities and the grihasthas who purchased tickets for 'Suprabhatam' darsan worship the Lord delightfully during this seva. Immediately after completing the 'Suprabhatam', Bangaru Vakili is kept open. 'Suprabhata seva, tickets can be booked in advance. The ritual last for over 30 minutes.Suprabhata seva will not be performed in Dhanurmasa. Instead, 'Tiruppavai' is recited during this time. The worship of Lord Venkateswara during Suprabhatam is considered highly meritorious. Ekanta Seva Ekanta Seva is the last ritual among the daily sevas. Sarvadarsanam comes to a close with Ekanta Seva. Sri Bhoga Srinivasa Murthi, the silvar image of the main deity is seated in the Sayana Mantapam in a golden cot. During Ekanta seva, a descendant on Annamacharya sings lullabies to put the Lord to sleep. This seva is also known as panupu seva. Tarigonda vengamamba's harati (in a plate inlaid with one of the dasavataras on each day with pearls) is offered to the Lord. Bhoga Srinivasa occupies the cot for eleven months in a year and in the twelfth month of Dhanurmasa (Margali) Sri Krishna is put to sleep. ​

​

​

​

 

[nannilam_balasubramanian]

பகவான் வஸ்துக்களின் உயர்வு தாழ்வைப் பார்ப்பதில்லை. உள்ளத்தில் தூய்மையான அன்புடன் தரப்படும் பக்தியின் மேன்மையைத்தான் பார்க்கிறான்.

குண்டுமணி சிவப்பு, கறுப்பு நிறங்களில் சிறிய உருண்டை வடிவில் இருக்கும். கேரளாவில் அநேகமாக அனைவரது இல்லங்களிலும் இந்த மரம் இருக்கும். மஞ்சாடி என்ற மரத்தில் இருந்து வரும் விதை என்பதால் இதை கேரளாவில் "மஞ்சாடிக்குரு" என்று சொல்வார்கள். நாங்கள் கோவையில் இருந்தபொழுது, சின்ன வயதில், பக்கத்தில் இருக்கும் பூங்காவிற்கு தினம் சென்று அங்கு இருக்கும் குண்டுமணிகளைப் பொறுக்கி வீட்டிற்கு எடுத்து வருவோம். பிறகு அதை நன்கு கழுவி "பல்லாங்குழி" விளையாட உபயோகப்படுத்துவோம். சென்ற வருடம் கூட கேரளாவில் ஒரு நண்பர் வீட்டிற்குச் சென்றிருந்தபொழுது நிறைய குண்டுமணிகளைப் பொறுக்கி வந்தோம். "

குருவாயூர் கோயிலில் ஒரு பெரிய உருளியில் குண்டுமணியை நிரப்பி வைத்திருப்பார்கள். இரண்டு கைகளாலும் அதை அளைந்து கொண்டு நோய்கள் குணமாகவும், குழந்தை வரம் வேண்டியும் மனதார பிரார்த்தனை செய்யவேண்டும். பிறகு மீண்டும் அதிலேயே போட்டு விட வேண்டும்.

நாங்கள் ஒவ்வொரு வியாழக்கிழமையன்றும் வேண்டிக்கொண்டு வீட்டிலேயே ஒரு சின்னப் பெட்டியில், 7 மிளகு, கொஞ்சம் கடுகு, 7 குந்துமணி, ஒண்ணேகால் ரூபாய் எடுத்து வைத்து, குருவாயூர் செல்லும்போது அதை அங்கு சமர்ப்பிப்பது வழக்கம்.

அது சரி. குருவாயூர் கோயிலில் இதற்கு அப்படி என்ன விசேஷம்? இதன் பின்னால் ஒரு சுவையான கதை உண்டு.

முன்னொரு காலத்தில் ஒரு வயதான பெண்மணி இருந்தாள். அவளுக்கு ஸ்ரீகுருவாயூரப்பன் மிகவும் இஷ்டமான தெய்வம். அவளுடைய ஊர் குருவாயூருக்கு மிகத் தொலைவில் இருந்தது. அவளை அழைத்துச் செல்வார் யாருமில்லை. பணவசதி கிடையாது. ஆனால் குழந்தைக் கண்ணனைக் காண வேண்டும் என்றும், அவனுக்கு ஏதாவது கொண்டு செல்ல வேண்டும் என்றும் அவளுக்குக் கொள்ளை ஆசை.

அவள் வீட்டில் மஞ்சாடி மரம் (குந்துமணி மரம்) இருந்தது. அதிலிருந்து நிறைய குண்டுமணிகள் கீழே விழும். அவற்றைச் சேகரித்து, நன்கு அலம்பி, துடைத்து ஒரு பை நிறைய சேர்த்து வைத்திருந்தாள்.

ஒரு நாள் கண்ணனைக் காண வேண்டும் என்ற ஆவல் மிகுதியால் பயணம் புறப்பட்டாள். வசதி படைத்தவள் அல்லவே ! அதனால் நடந்தே செல்லத்தீர்மானித்தாள். தொலை தூரம். வயது வேறு ஆகிவிட்டது. நடுநடுவே இளைப்பாறிக் கொள்வாள். ஸ்ரமமாக இருப்பினும் "கண்ணனைக்காணவும் அவனுக்கு குண்டுமணிகளைக் கொடுக்கவும் வேண்டுமே" என்று தொடர்ந்து பயணம் செய்தாள்.

ஒரு மண்டலம் பயணம் செய்து குருவாயூரை அடைந்தாள். கோவிலையும்அடைந்தாள். அவள் சென்ற நாள் அந்த மாதத்தின் முதல் நாள். அவள் கோவிலைஅடைந்த சமயம், கோவிலில் மிகவும் பரபரப்பாக இருந்தது. ஏதோ விசேஷம் என்று அனைவரும் பேசிக் கொண்டிருந்தனர். ஒவ்வொரு மாதத்தின் முதல் நாள் அன்றும் அந்த ஊர் அரசன், அவன் பக்தியை வெளிப்படுத்த, கோயிலுக்கு ஒரு யானையை சமர்ப்பிப்பது வழக்கம். அதனால்தான் அந்த பரபரப்பு. சேவகர்கள், அரசன் வருவதால் வழியை விலக்கிக் கொண்டிருந்தனர்.

இந்த வயதான பெண்மணி, தன்னுடைய பையை கெட்டியாகப் பிடித்துக்கொண்டாள். சேவகர்களின் அஜாக்கிரதையால் அவள் கீழே தள்ளப்பட்டாள். பை கீழே விழுந்து அதிலிருந்த குண்டுமணிகள் சிதறி விழுந்தன. கிழவியின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் ஆறாகப் பெருகியது. ஒரு சொட்டுக் கண்ணீர் தரையில் விழுந்தது.

அதே சமயம், கோயிலுக்கு சமர்ப்பிக்கக் கொண்டு வந்த யானை மதம் பிடித்து ஓட ஆரம்பித்தது. அனைவரும் " என்ன ஆயிற்று?" என்று பதறினர். கோவில்பொருட்களை யானை நாசம் செய்ய ஆரம்பித்தது. யானையை அடக்க முடியவில்லை. கலங்கிய மன்னனும் மற்றவர்களும் குருவாயூரப்பனிடமே ப்ரஸ்னம் கேட்டனர்.

அப்பொழுது கர்ப்பக்ருஹத்திலிருந்து " நீங்கள் என் பக்தையை அவமானப்படுத்திவிட்டீர்கள். என் பக்தை அன்பாகக் கொண்டு வந்த குண்டுமணிகள் எனக்குவேண்டும்" என்று அசரீரி கேட்டது. கீழே சிதறிக் கிடந்த குண்டுமணிகளை, அனைவரும் பொறுக்கி எடுத்தனர். அதை அந்த வயோதிகப் பெண்மணியிடம் கொடுத்து அவளிடம் மன்னிப்பும் கேட்டனர். அவளை ஸகல மரியாதைகளுடன் சன்னிதிக்கு அழைத்துச் சென்றனர். அவள் ஆசையுடன் அதை அப்பனிடம் சமர்ப்பித்ததும், யானையின் மதம் அடங்கியது. அவள் பக்தியின் நினைவாக இன்றும் குருவாயூர் கோயிலில் உருளியில் குண்டுமணிகள் வைக்கப்பட்டுள்ளது .

பகவான் வஸ்துக்களின் உயர்வு தாழ்வைப் பார்ப்பதில்லை. உள்ளத்தில் தூய்மையான அன்புடன் தரப்படும் பக்தியின் மேன்மையைத்தான் பார்க்கிறான்.

 

[nannilam_balasubramanian]

பிரம்மேந்திராள் சித்தி ஆகும் முன் இந்த இடத்தில் ஒரு குகை அமையுங்கள் என்று சொல்லி அங்கு அமர்ந்துவிட்டார். "அங்கே ஒரு வில்வ மரம் ஒன்பதாம் நாள் முளைக்கும்: சித்தி ஆன 9 ஆம் நாள் காசியில் இருந்து ஒரு பிரம்மசாரி ஒரு சிவலிங்கத்துடன் வருவான். அந்த சிவலிங்கத்தை இந்த உடல் அமரும் இடத்திலிருந்து 12 அடி தூரத்தில் கிழக்கே பிரதிஷ்டை செய்யுங்கள்" என்று தெரிவித்ததாக சொல்கிறார்கள். அதே போல நடந்தது. புதுக்கோட்டை மகாராஜா சுற்று சுவர் எழுப்பினாராம்.

இந்த இடத்தை நிர்வகிப்பதில் கொஞ்சம் பிரச்சினை இருக்கிறது. சாதாரணமாக இப்படி சிவலிங்க பிரதிஷ்டை செய்தால் அதற்குத்தான் அபிஷேக ஆராதனைகள். ஆனால் இங்கோ சமாதியான இடத்தில் சிவலிங்கத்தை வைக்கவில்லை.

குழம்பிய பக்தர்கள் வில்வ மரத்துக்கே பூஜை செய்ய ஆரம்பித்தனர் போலும். பக்கத்தில் சதாசிவானந்த சுவாமிகள் என்று ஒரு துறவி கைலாஸ ஆஸ்ரமம் என்று அமைத்து இந்த கோவிலையும் சுற்றி சுவர் எழுப்பி கணபதி, முருகன், பைரவர் என்று பிரதிஷ்டை செய்து கொஞ்சம் பெருக்கினார். பிறகு பக்தர்கள் உற்சாகத்தில் வில்வ மரத்தை சுற்றி தியானம் செய்ய வசதியாக மண்டபம் அமைத்து மரத்தை சுற்றி ஒரு அதீத உற்சாகத்தில் கல் தளமும் அமைக்கவும்; நாளாக ஆக வில்வ மரத்துக்கு 50 லிட்டர் 100 லிட்டர் ஆவின் பால் என்று அபிஷேகம் செய்யவும் மரம் பட்டுப்போய்விட்டது.

இயற்கையாக எதையும் இருக்கவிட மனிதன் ஏன் சம்மதிப்பதில்லை என்பது புரியாத புதிர்.

சுமார் 350 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் மதுரையில் சோமநாத யோகியார் - பார்வதி தம்பதியர். சோமநாத யோகி சிறு வயதில் இருந்து பிரம்மசர்யத்தை கடைபிடித்து குண்டலினி யோகம் பயின்று சித்திகள் வரப்பெற்றவர். இவரது தாய் தந்தையர் புத்திரனுக்கு வயதாகிக்கொண்டே போகிறதே என்று கவலைப்பட்டு திருமணம் செய்து வைக்க முயல யோகியார் லேசில் சம்மதிக்கவில்லை. அப்பா உனக்கு திருமணம் செய்து வைத்தால் எங்கள் கடமைகள் எல்லாம் நிறைவேற்றியவர்கள் ஆவோம். அதன் பின் பஞ்ச மகா யக்ஞங்கள் செய்து, வானபிரஸ்தம் அனுஷ்டித்து கடைதேறும் வழியை பார்க்க வேண்டும் என்று பலவாறு சொல்ல பின் யோகியாரும் இணங்கினார்.

திருமணத்திற்கு பிறகும் யோகியார் பிரம்மசரியத்தை கடைபிடித்துவர 15 வருடங்கள் சென்றன. சந்ததி குறித்து ஒரு சிந்தனையும் இல்லாது இருக்கிறார் என்று தெரிந்து கொண்ட பார்வதி அம்மை " சுவாமி திருமணம் நடந்து 15 வருடங்கள் ஆகின்றன. ஒரு சத்புத்திரனை பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று சொல்வார்களே" என்று கேட்டார். யோகியார் "உன் வாயால் சத் புத்திரன் என்று வந்துவிட்டதா? சரி. அப்படி நடக்க வேண்டுமானால் கோடிக்கணக்கில் நாம ஜபம் செய்ய வேண்டும். உடம்பின் ஒவ்வொரு அணுவும் ராம நாமம் சொல்ல வேண்டும். அப்படி ஆனால்தான் உடலும் உள்ளமும் தூய்மையாக இருக்கும். அப்படி பட்ட நேரத்தில் கர்ப்பம் தரித்தால் அதில் ஒரு மகரிஷி வந்து புகுவார். அது நாட்டுக்கு நல்லது" என்று சொல்ல அம்மையும் இசைந்து மந்திர உபதேசம் பெற்று ஜபம் செய்து வரலானார்.

ஸ்தல யாத்திரை செய்து ராமேஸ்வரம் சென்றபோது கனவில் "உனக்கு சத் புத்திரன் உண்டவான்" என்று ராமநாதர் சொல்ல விழித்ததும் யோகியார் தானும் அதே கனவை கண்டதாக சொல்லி வீடு திரும்பினர். இறைவன் ஆணைப்படியே 10 ஆம் மாதம் ஒரு ஆண் குழந்தை பிறந்தது. சிவராமகிருஷ்ணன் என பெயரிட்டனர். குழந்தை 3 வயதை எட்டும் முன்னேயே யோகியார் இமயத்துக்கு தவம் செய்ய போய்விட்டார்.

சிறு வயதிலேயே வேதம் படிக்க அனுப்பிவிட்டார்கள். அதி புத்திசாலியாகையால் மிக விரைவில் 4 வேதங்களும் கற்றுக்கொண்டுவிட்டார். அத்துடன் சாஸ்திரங்களும் கற்றார்.
இவரது திறமையை பார்த்த உள்ளூர் சாஸ்திர விற்பனர்கள் மேற்கொண்டு சாஸ்திரம் வாசிக்க திருவீசைநல்லூர் வேங்கடேச அய்யாவாளிடம் அனுப்பச்சொல்லி வேண்டினர். ஆனால் அன்னை
அதற்கு சம்மதிக்கவில்லை. கொஞ்சம் காலம் சென்ற பின் மீண்டும் கேட்க அன்னையோ அவருக்கு தக்க ஒரு மணப்பெண்ணை தேடி திருமணம் செய்து வைத்தார். பெண்ணுக்கு 5 வயதே ஆனபடியால் உரிய வயது வந்த பின் கொண்டு வந்து விடுவதாக ஏற்பாடு ஆகியது. எப்படியோ இப்போது திருவீசைநல்லூர் போக அனுமதி கிடைத்துவிட்டது என்று சிவராமன் உற்சாகமடைந்தார்.

சதாசிவருக்கு பாடம் சொன்ன அய்யாவாளுக்கு வியப்பு மேலிட்டது. சாதாரணமாக ஒருவர் பாடம் கற்று அதை அசை போட்டு புரிந்து கொள்வர். பாடம் கேட்டு மனனம் செய்யவே 7 வருஷம் ஆகும். அப்புறம் மீமாம்சை படித்தால்தான் பாஷ்யம் படித்து வேதத்துக்கு பொருளை ஒருவாறு உணரமுடியும். அதற்குப்பிறகு அனுபவம் பெறும் முறைகளையும் கற்க வேண்டும்.

ஆனால் சிவராம க்ருஷ்ணனுக்கோ பாடம் கேட்கும் போதே அனுபூதி கிடைக்கிறது! அனுபவத்தின் முதிர்ந்த நிலை அடைகிறான். இவனை இப்படியே விடக்கூடாது என்று ஸ்ரீமடாதிபதி பரமசிவேந்திரரிடம் (இவர் அதிஷ்டானம் திருவெண்காடு அருகில் உள்ளது) இவனை கொண்டு விட்டார். சில மாதங்களிலேயே அத்யாத்ம சாஸ்திரங்களை கற்று தேர்ந்தான் சிவராமன். ஏக சந்த க்ராஹி என்பார்கள்- ஒரு முறை கேட்டாலே நினைவில் இருத்திக்கொள்ள முடியும். அப்படி ஒரு சக்தி - இல்லை, - புரிவதும் நிகழ்வதால் அதுக்கும் மேலே- இருந்தது சிவராமனுக்கு. குருவே சிலாகித்த சிஷ்யனாக விளங்கினார்.

 

[nannilam_balasubramanian]

Is this even possible? Sitting under the Kalpaka Vruksham Lord Dakshinamurthy is said to be giving upadesams to sanath, sanaathana rishis. Likewise I have read tamil articles about Paul Brunton went to Bagawan Ramana Maharishi with list of questions but all his questions were answered without asking any questions. Devotees sitting in front of Mahaperiyava – asking nothing – simply crying….Even in Dr Padma Subramanyam’s speech, she talks about a professor from California “accidentally” entered sri matam and described that experience as “lost in time”.
I never got this statement for a very very long time – how questions are answered without asking – never understood this..Who can possibly give some narration about this mystic experience? Only the ones who experienced…Paul Brunton as a great writer had done a great job in describing this in “A search in secret India”. In my opinion that is possibly the closest narration of such experience from page 140 for about 5-6 pages. I am sure most of you would have read this book….Unfortunately after reading the chapters of Bagawan Ramanar and Periyava, I did not proceed further I should finish the rest of the chapters too…
I am sure there are several of our own readers must have experienced this with Periyava too. How lucky are those souls?
This book was first published in 1934 and there are so many references in the book saying that there are no more sages in the order of Ramanar, Periyava in India. This statement was in 1934! Think of now!

Source : Net

 

[P.J.]

STORY OF GAJENDRA

Who was Gajendra in his previous birth?

Gajendra, in his previous life was a great devotee called Indradyumna who was also a great king. One day, Agastya, a great sage came to visit the king. Indradyumna did not receive the Sage with the respect that the latter expected. The enraged Agastya cursed the king to become an elephant in his next birth, as he sat heavy on his seat and did not rise to greet him.

The crocodile in its last life was a king called HuHu in the Gandharva planet. Once while enjoying himself in the waters, he pulled the leg of a sage. The enraged sage cursed the king to become a crocodile in his next life.

The repentant HuHu asked for pardon. The Sage proclaimed that though he could not retrieve the curse, the crocodile would be liberated from the cycle of birth and death when Gajendra would be saved by the Lord God Himself.

Gajendra was the King of elephants.

One hot day, he proceeded to the lake with his family to cool off in its fresh waters.

But from within the lake a crocodile appeared who attacked him and would not let go of him.

Everyone other elephants around him were so frightened of the crocodile, that they left poor Gajendra alone to fend for himself.

But Gajendra knew that God would help him and be by his side.

So Gajendra prayed:

‘Please help me O Lord! Save me from the clutches of Death!’


I can only be saved by Your Grace!

I am not asking you to save me from the clutch of the crocodile, or that I should survive this attack! I am aware that I not only have a body of an elephant but also a fat mind of an elephant! What is the use of keeping this life? I want to be liberated from my Ignorant Mind which hides the resplendent soul! I can only be saved by Your Grace!
Gajendra’s story is a recollection of “Maa kuru dhana jana yaouna garvam” line in Adhi Sankara’s Bhaja Govindham.
(Discourse by Guru Ramanujamji on 12 Th January 2010 at Narada Gana Shaba )

True Bhakti is ultimate surrender to the Lord. That is what Gajendra did.

Surrender to God is the Super bowl of devotion.

On surrender ,Sri.Ramana Maharishi says’ the feeling 'I am helpless myself, God alone is all powerful, and except by throwing myself completely on Him, there is no other means of safety for me'; surrender is another name for jnana or liberation.

This is real Bakthi.

The Lord rushed to Gajendra’s aid. The latter offered the Lord a lotus flower.
God attacked the crocodile and saved His Loved One.

The Lord is close to those who call out to Him in full faith.

It does not matter if you have the body or intellect of an animal, all you require is a loving heart and the conviction that God is closer than we can possibly believe!

This Story also explains 'Saranagathi' Thathwa, that Lord protects those devotees who sincerely pray and surrender to Him.

Although Gajendra was a King in his previous birth, in this birth he is only an elephant, that is an animal

Animal showing Bakthi and surrendering to God, is something very rare. This shows God will only see true devotion, whether it comes from Human or an animal.

this is a symbolic story writes Sant Keshavadas. The egoistic soul is the elephant. As long as we are young, healthy and wealthy, we feel many people love us and we become egoistic. The crocodile symbolically represents death, which ends everything.

When we are caught in the jaws of death, there is no one who can save us. Friends flee, relatives disappear. Our own body fails us miserably. Like the elephant in the story, the only solution from suffering is to turn to the Lord. In the moment of that utter surrender, God rushes to our aid, destroys death, and releases our soul from the clutches of death – and that is liberation or Moksha that comes by the grace of the Supreme.

Gajendra Moksha Stuti (Prayer)

AUM NAMO BHAGAWATE TASMAY YAT ETCCHIDATMAKAM
PURUSHAAYAA DIBIJAAY PARESHAAYAABHI DHEEMAHEE
YASMINNIDUM YETASCCHEDUM YENEDUM EEDUM SWAYAM
YOSMAAT PARASMAASCH PARAH TUMPRAPADYE SWAYAMBHOOWAM

It is written, that he who reads the story of Gajendra, his mind will be purified and he will be
received by the Lord God Himself at the time of his death.


Gajendra’s story is a recollection of “Maa kuru dhana jana yaouna garvam” line in Adhi Sankara’s Bhaja Govindham.
(Discourse by Guru Ramanujamji on 12 Th January 2010 at Narada Gana Shaba )

True Bhakti is ultimate surrender to the Lord. That is what Gajendra did.

Surrender to God is the Super bowl of devotion.

On surrender ,Sri.Ramana Maharishi says’ the feeling 'I am helpless myself, God alone is all powerful, and except by throwing myself completely on Him, there is no other means of safety for me'; surrender is another name for jnana or liberation.






Dal Sabzi for Aatman: Gajendra Moksha
Gajendra Saved

 

[P.J.]

How to Acknowledge the Blessings of God
Every child born on this earth is required to repay four debts in his (or her) lifetime. These four debts are akin to the four mortgages on one's life.


The first debt is to God for His blessings and the repayment requires regular prayers and worship, and completely surrendering to Him, and to do selfless service to all of God's creatures. This is the way one acknowledges the blessings of God.


Surrendering to God has six requirements according to the Ramanuja School:
1. The determination to do only that which is favorable to the Lord and pleasing to Him.
2. The avoidance of everything that is unfavorable or displeasing to the Lord.
3. The conviction that 'He will protect me under all circumstances'.
4. Adoption of the Lord as the only Protector.
5. Laying of one's entire self at the disposal of the Lord.
6. The feeling of total triviality and nothingness vis-à-vis the Lord.

The second debt is to the sages and saints, who have revealed truths in scriptures. The repayment of this debt arises from service to the needy, handicapped, sick and poor, and less fortunate.


The third debt is to one's ancestors, parents and teachers. The repayment of this debt means raising one's family in accordance with the moral and ethical principles of dharma. To help an individual repay the above three debts, Hindu sages have organized life into four stages: studentship (Brahmachãrya Ãshrama), householder stage (Grhastha Ãshrama), retirement (Vãnaprastha Ãshrama), and renunciation (Sannyãsa Ãshrama).


The fourth debt is every man with whom one has had some sort of contact must have given one something explicitly or secretly. This is the debt unto society. Every individual has to repay all these four debts.

During studentship one must acquire knowledge and skills necessary to perform duties and responsibilities in adult life, i.e. the householder stage. Retirement means a life of spirituality and gradual withdrawal from active life, to pass on skills to the next generation and begin devoting time to meditation and contemplation. Renunciation is the last stage of life in which one devotes full-time to meditation and contemplation on one's own self.


Hindu Dharma
Which are the debts each individual has to repay? | Hindu Dharma

 

[nannilam_balasubramanian]

Personality

1. Don't compare your life to others'. You have no idea what their journey is all about.
2. Don't have negative thoughts or things you cannot control. Instead invest your energy in the positive present moment.
3. Don't overdo. Keep your limits.
4. Don't take yourself so seriously. No one else does.
5. Don't waste your precious energy on gossip.
6. Dream more while you are awake.
7. Envy is a waste of time. You already have all you need.
8.. Forget issues of the past. Don't remind your partner with his/her mistakes of the past. That will ruin our present happiness.
9. Life is too short to waste time hating anyone. Don't hate others.
10. Make peace with your past so it won't spoil the present.
11. No one is in charge of your happiness except you.
12. Realize that life is a school and you are here to learn. Problems are simply part of the curriculum that appear and fade away like algebra class but the lessons you learn will last a lifetime.
13. Smile and laugh more.
14. You don't have to win every argument. Agree to disagree.






.

 

[nannilam_balasubramanian]

Wet Towel In Space

What happens if you wring out a wet towel while floating in space?
The water shouldn’t fall toward the floor because while orbiting
The Earth, free falling objects will appear to float.
But where will the water fly out from the towel?
The answer may surprise you.
​

​

APOD: 2013 April 24 - Wringing a Wet Towel in Orbit

Source Net











​

 

[nannilam_balasubramanian]

Patriotism is love of and devotion to one's country. The word is derived from the Latin word for "father"; and it literally means love of the fatherland, or the land of one's fathers. A true patriot is an unselfish lover of his country. His sincere desire is to serve its best interests in all ways possible to him.

Robert Browning expressed true patriotism in his words - "Here and here did England help me; how can I help England?" He is proud of his country; but, just because he loves it, he is not blind to its faults. He does not hesitate to expose its sins, denounce its abuses, and, if he thinks it necessary, criticize its policy. He is more anxious that his nation should be right than that it should be pow­erful.
While he loves his own country first, he loves other nations too, and gladly recognizes their virtues and achieve­ments. He would, therefore, cultivate international friend­ship, and he hates and opposes wars. But if war breaks out, then he will be the first to fight for his land, and will will­ingly sacrifice his life in its defence. Such patriotism is one of the noblest virtues.
But the word "patriotism" has been so misused to cover the most selfish aims and narrow passions that Dr. Samuel Johnson said in disgust, "Patriotism is the last refuge of a scoundrel". We must, therefore, carefully distinguish between true and false patriotism. False patriotism is an enlarged selfishness and a narrowed nationalism. False patriots sup­port their country simply because it is to their own private interests to do so; and they do so blindly. Their motto is,
My country, right or wrong". This means that, whatever foreign policy our nation adopts, whether it be just or un­just, we must support it without criticism, simply because it is the policy of our country.
Such spurious patriots are nar­row nationalists, and they teach that we cannot love our own country without despising and hating all other nations. They form the "jingo", or war-loving party, which is always crying out for war with other nations on the slightest pre-text Their motto is, "Might is right". "Patriotism", too, is often used as a cover for mean personal greed, as when profiteers and munitions-makers are the loudest to sing.

"Rule Britannia" when there is a prospect of a foreign war. The existence of false patriotism, however, does not disprove the existence of the real thing. There are true patriots; and the soul of one who feels no love for his fatherland is, said Sir Walter Scott, ‘dead’:
"Breathes there the man, with soul so dead,
Who never to himself hath said?
"This is my own, my native land

Source : Net

 

[nannilam_balasubramanian]

ஆன்மிக சிந்தனை::::காஞ்சி பெரியவர்

​

* பாவிகளை நாம் வெறுப்பதாலும், அவர்களை கோபிப்பதாலும் பயனில்லை. அவர்களுடைய மனசும் நல்ல வழியில் திரும்பவேண்டும் என்று பிரார்த்திப்பது ஒன்றே நாம் செய்ய வேண்டியது.

* நம் நாட்டில் முற்காலத்தில் கல்வியின் முதல் நோக்கம் அமைதியை அடைவதே ஆகும். ஆத்ம ஞானத்தை அளிக்கும் கல்வியைப் 'பரவித்யை' எனவும், மற்றவற்றை 'அபரவித்யை' எனவும் கூறுவர்.
* பாவத்திற்கு மூலம் கெட்ட காரியம். கெட்ட செயலுக்கு மூலம் ஆசை. ஆகையால், நம் கஷ்டம் அனைத்திற்கும் மூலகாரணமாகிய ஆசையை நிவர்த்தி பண்ணினால், நிரந்தரமான துக்க நிவர்த்தி உண்டாகும்.
* கடவுள் ஒன்று என்று சொல்வதோடு மற்ற மதங்கள் இருந்துவிடுகின்றன. ஆனால், இந்துமதமோ ஒரே கடவுளை அவரவர் மனோபாவப்படி அன்போடு வழிபட பலப்பல தெய்வ வடிவங்களை நமக்குக் காட்டுகிறது.
* தர்ம மார்க்கத்தில் ஒருவன் இருந்தால் பிராணிகள் கூட அவனை ஆதரிக்கும். அதர்மத்தில் விழுந்தால் உடன் பிறந்தவனும் எதிரியாகி விடுவான்.
* அக்னியில் நெய்யை விட்டால் அது அணைந்தா போகிறது? மேலும் பெரிதாக வளர்கிறது. இப்படியே ஓர் ஆசை பூர்த்தியானவுடன் இன்னொரு ஆசை மூள்கிறது.
* கஷ்டங்களைச் சொல்லிக் கொள்ளாமல் யாராலும் இருக்க முடியாது. வெளிப்படச் சொன்னாலே அதில் ஒரு நிம்மதி பிறக்கிறது.
* தமிழ்நாடு ஒரு குளிர்சாதன பெட்டி போல எல்லா பாஷைகளையும், எல்லா நாகரீகங்களையும் கெடாமல் குளிர்ச்சியுடன் காத்துத்தந்து வந்திருக்கிறது. தமிழ்நாட்டில் நிறைந்திருப்பது எது? வேதம் நிறைந்த தமிழ்நாடு என்று பாரதியார் பாடியது உண்மையாகும்.

 

[nannilam_balasubramanian]

about your kidneys


Nature cure and natural methods of treatment

10 Common Habits That Damage Your Kidneys..

Kidney disease is one of the costliest illnesses in the world and managing kidney disease is very expensive.

Each year, lots of people die of kidney disease all over the world, and the number of people suffering from chronic renal failure,and need dialysis or kidney transplantation to stay alive keep increasing.

Statistics have it that, worldwide, more than millions patients are waiting for kidney transplants,but only a few thousands will receive transplants because of shortage of suitable organ donors.Patients usually felt surprised when they are diagnosed of Kidney Failure.

Experts have found the explanation from your daily life habits.


1. non-emptying bladder :


Maintaining a full bladder for a long time is a quick way of causing bladder damage.
That the urine stays in the bladder for a long time can cause the bacteria breeding in urine to multiply quickly.
Once the urine refluxes back to ureter and kidneys, the bacteria can result in kidney infections,
then urinary tract infection, and then nephritis, even Uraemia.
So, no matter how busy you are, remember to drink a lot of water and urinate regularly.
Once you form the habit of holding back urine, it will ultimately damage your kidneys.

2. Nondrinking enough water:




The main functions of the kidneys are to regulate erythrocyte balances and eliminate metabolic wastes in urine. If we do not drink enough water, the blood will be concentrated and the blood flow to the kidney will not be adequate, thus the function of eliminating toxins in from blood will be impaired.

3. Taking too much salt:

95% sodium we consume through food is metabolized by the kidneys.
Exceeding the salt intake will make the kidneys work harder to excrete the excess salt and can lead to decreased kidney function.
This excess sodium will cause water retention, causing oedema.
Oedema usually elevates blood pressure and increases the risk of developing kidney disease.
The daily salt intake should be controlled within 6g per day.

4. Not treating common infections quickly and properly:


Common infections, such as pharyngitis, tonsillitis, common cold etc., usually trigger or aggravates kidney damage.They do this by causing an acute attack of acute glomerulonephritis or chronic nephritis.

So, you will see that people who get kidney disease for the first time or whose illness condition becomes worse usually present in hospitals with a history of cold or sore throat.

If after having cold, symptoms like blood in urine, swelling, headache, nausea, vomiting, fatigue, poor appetite appear, you should consult your doctor immediately, to assess your kidney functions, and start treatment if compromised.

Contd..





Once found, you should go and see your doctor immediately.

• 10 Attachments
• Download all

 

[nannilam_balasubramanian]

Eating too much meat and protein can increase the metabolic load of the kidney.
For those suffering from proteinuria, meat consumption too may aggravate protein leakage, worsening renal pathological lesion.

It is suggested that protein intake should be 0.8g/kg per day.

This means that a person with 50 kg should consume 40g of protein per day. Meat consumption per day should be limited within 300g.

6. Not eating enough:

This is equally as dangerous as eating too much, both of them will lead damages to your digestive organs where is full of mucosal tissues.

Mucosal tissues relates closely to your immune system.
This is why many kidney failure patients are diagnosed with "autoimmune kidney damages".

7. Painkiller abuse:

The use of analgesics for a prolonged duration may reduce the flow blood and greatly affect kidney function.
In addition, patients with analgesic-induced renal failure are more likely to suffer from bladder cancer.

Use analgesics only when it's absolutely necessary, learn to rest instead of taking to the bottles.
If you have been on pain killers for a long term, it's about time you had a test to access you renal function done.

8. Missing your drugs:



Hypertension and diabetes have been shown to precipitate or accelerate kidney damage,
so if you are diagnosed as having any of these diseases don't live your life in denial, USE YOUR DRUGS.

This will ultimately help control your condition while also helping to preserve your kidneys.

9. Drinking alcohol:


Drinking alcohol may cause the deposition of uric acid in renal tubules, causing tubular obstruction and increasing risks of kidney failure.

10. Not resting enough:

In our society, hypertension as a severe threat to life is largely due to stress.
A common symptom of stress is insomnia.
Blood pressure may increase by an average of 2-5mg/Hg because of insomnia.
Chronically elevated blood pressure can cause damage to kidney capillaries giving rise to kidney problems.
Thus, we need to develop a good attitude to life and strike a good balance between work and rest to protect your kidneys and live a healthy life.

At the early stage of kidney diseases, there are usually no the special symptoms,
so lots of patients are not diagnosed until the acute attack appears or the illness condition develops into the late stage.
So you should endeavour to do kidney function test from time to time to assess how healthy your kidneys are.

Never ignore the soreness of waist, swelling of the feet, changes in urine colour or volume, increase in night urination, pallor, high blood pressure and other such symptoms.

Once found, you should go and see your doctor immediately.

• 10 Attachments
• Download all

 

[P.J.]

[h=5]கோபுர ரகசியமும், நம் முன்னோரின் விஞ்ஞான அறிவாற்றலும்!!!



முற்காலத்தில் ஊரில் கோயில் கோபுரத்தை விட உயரமாக எந்தக் கட்டிடமும் இருக்கக் கூடாது என்று ஒரு எழுதாத சட்டம் இருந்தது. என்ன காரணம்?! கோயில்களையும் உயரமான கோபுரங்களையும் அதன் மேல் இருக்கும் கலசங்களையும் பார்த்திருப்பீர்கள். அதன் பின் ஒளிந்திருக்கும் ஆன்மிக உண்மை தெரியவில்லை. ஆனால் அதன் பின் எவ்வளவு பெரிய அறிவியல் ஒளிந்திருக்கிறது என இப்போதுதான் தெரிகிறது.

கோபுரத்தின் உச்சியில் தங்கம், வெள்ளி செம்பு(அ) ஐம்பொன்னால் செய்யப்பட்ட கலசங்கள் இருக்கும். இக்கலசங்களிலும் அதில் கொட்டப்படும் தானியங்களும், உலோகங்களும் மின் காந்த அலைகளை ஈர்க்கும் சக்தியை கலசங்களுக்குக் கொடுக்கின்றன.

நெல், உப்பு, கேழ்வரகு, தினை, வரகு, சோளம், மக்கா சோளம், சலமை, எள் ஆகியவற்றைக் கொட்டினார்கள். குறிப்பாக வரகு தானியத்தை அதிகமாகக் கொட்டினார்கள். காரணத்தைத் தேடிப் பார்த்தால் ஆச்சர்யமாக இருக்கிறது. வரகு மின்னலைத் தாங்கும் அதிக ஆற்றலைப் பெற்றிருப்பது என இப்போதைய அறிவியல் கூறுகிறது.

இவ்வளவுதானா? இல்லை, பன்னிரெண்டு வருடங்களுக்கு ஒரு முறை குடமுழுக்கு விழா என்ற பெயரில் கலசங்களில் இருக்கும் பழைய தானியங்கள் நீக்கப்பட்டு புதிய தானியங்கள் நிரப்பப்படுகிறது. அதை இன்றைக்கு சம்பிரதாயமாகவே மட்டும் கடைபிடிக்கிறார்கள். காரணத்தைத் தேடினால், அந்த தானியங்களுக்குப் பன்னிரெண்டு வருடங்களுக்குத்தான் அந்த சக்தி இருக்கிறது. அதன் பின் அது செயல் இழந்து விடுகிறது!! இதை எப்படி அப்போது அறிந்திருந்தார்கள்..?! ஆச்சர்யம்தான். அவ்வளவுதானா அதுவும் இல்லை. இன்றைக்குப் பெய்வதைப் போன்று மூன்று நாட்களா மழை பெய்தது அன்று? தொடர்ந்து மூன்று மாதங்கள் பெய்தது.

ஒரு வேளை தானியங்கள் அனைத்தும் நீரில் மூழ்கி அழிந்து போனால், மீண்டும் எதை வைத்துப் பயிர் செய்வது? இவ்வளவு உயரமான கோபுரத்தை நீர் சூழ வாய்ப்பில்லை. இதையே மீண்டும் எடுத்து விதைக்கலாமே!

ஒரு இடத்தில் எது மிக உயரமான இடத்தில் அமைந்த இடி தாங்கியோ அதுதான் முதலில் 'எர்த்' ஆகும். மேலும் அது எத்தனை பேரைக் காப்பாற்றும் என்பது அதன் உயரத்தைப் பொறுத்தது. அடிப்படையில் கலசங்கள் இடிதாங்கிகள். உதாரணமாக கோபுரத்தின் உயரம் ஐம்பது மீட்டர் என்றால் நூறு மீட்டர் விட்டம் வரைக்கும் பரப்பில் எத்தனை பேர் இருந்தாலும் அவர்கள் இடி தாங்காமல் காக்கப்படுவார்கள். அதாவது சுமார் 75008 மீட்டர் பரப்பளவிலிருக்கும் மனிதர்கள் காப்பாற்றப்படுவார்கள்!

சில கோயில்களுக்கு நான்கு வாயில்கள் உள்ளன. அது நாலாபுறமும் 75000சதுர மீட்டர் பரப்பளவைக் காத்து நிற்கிறது! இது ஒரு தோராயமான கணக்கு தான்.

இதைவிட உயரமான கோபுரங்கள் இதை விட அதிகமான பணிகளை சத்தமில்லாமல் செய்து வருகின்றன.

"கோயில் இல்லா ஊரில் குடியிருக்க வேண்டாம்"

என்ற பழமொழி நினைவுக்கு வருகிறது.[/h]

https://groups.google.com/forum/#!topic/maduraimedicalcollege1975batch/9hfyWssUgso

 

[P.J.]

Dharmo Rakshati Rakshithaha

Hinduism is more a way of life than a method of worship.

The popular Hindu dictum Dharmo rakshati rakshitaha (Dharma protects those who protect it) has two implications in its statement. The first one is easier to understand: Dharmo rakshati, meaning that Dharma offers protection. If we choose to live a life guided by the principles of Dharma, then we are assured of that protection. This understanding is ingrained in our thinking from childhood as one grows up in India.

The other part of the phrase is: rakshitaha. This part brings us into the action. Why was this coined? That we human beings need protection is understandable. But rakshithaha implies that the concept itself needs protection too.( pl note this here, The Concept itself needs protection , not Dharama itself as it can take care of itself )

This is interesting as it conveys the need to protect the very concept whose protection we are seeking. Dharma will protect you if you protect it.

Therefore a duty is imposed on those who seek such protection from Dharma, and that duty is to take care that this wonderful governing concept of life is not in any jeopardy

He who carries out his duties shall be protected.

Which Dharma one should follow and protect?

The word "dharma" comes from the Sanskrit root dhri, meaning to "uphold" or to "sustain."

At a social level, every individual has a particular dharma according to their place in life. Children have a dharma, parents have a dharma, teachers have a dharma, the police have a dharma and even the head of a nation has a dharma.

One of the dharmas of a child, for example, is to obey parents and to study. Parents have a dharma to protect and look after children: to make sure they are educated, fed, housed and trained. It is sometimes written on the sides of police cars: To Serve and to Protect. This is a statement of dharma for police. A head of state has a dharma to protect the country and to provide a secure environment for its citizens.

If everyone performs their dharma: children obey parents, parents look after children, citizens uphold the laws of the land, the police enforce the law, a head of state protects the nation, then the family, the community and the nation are "upheld" and there can be prosperity. This is dharma, and it all follows from the idea of dhri, to uphold.

The ancient Hindu social system was called Varnashrama Dharma and the great epics of India, the Ramayana and the Mahabharata are built on this system of dharma. In the Ramayana, the hero Sri Rama exhibits the ideal execution of the dharma as a son and king. Ma Sita, his wife, illustrates the dharma of the ideal woman and wife. Hanumanji, the divine monkey, exhibits the dharma of a devoted servant in the way he serves Sri Rama.

The word dharma is also used in a different way within Hindu philosophy that can also be understood from the root dhri.

Every constituent of matter: liquids, metals, gases, fire, and so on have different dharmas. For example, the dharma of water is liquidity and wetness. The dharma of ice is solidity and coldness. The dharma of fire is heat and light. In other words, whatever it is that makes water, water or ice, ice, or fire, fire; what "upholds" the state of being water-ness, ice-ness, or fire-ness, etc., is dharma.


When Dharma is supported by Truth, even the Lord will protect you.


Sri Krishna said he was with the pandavas because of his dharma means his duty towards the truth. Sri Krishna was referring to dharma i.e. "Duty".

We have taken the meaning of Dharma as a Religion and branded it with different names. Your dharma is your duty. If you are duty bound and fulfill your duty, you are doing your dharma. If all human being understands that, there will be long lasting peace in this world. Why did Sri Krishna stay with Pandavas? Because their dharma was supported by truth. You can make anything your duty and call it your dharma. If it is based on truth, lord will always support you. That is the message of Sri Krishna's action.



The Mahabharata War as a war between cousins was a war between dharma and adharma.

“According to the epic itself, the Mahabharata War is the expression of a state of tension between two ideal orders of beings, a moral (dharmic) where in gods become incarnate as heroic individuals, and an immoral (adharmic)-or rather unmoral-type which it is the object of the former to destroy”

Since, Sri Krishna gives Pandavas support throughout the epic and is said to be incarnation of SriVisnu who has come down to earth for the purpose of restoring dharma; because Pandavas are regarded as to be the ones representing dharma supported by truth.

When Dharma was showing signs of decline, Sri Rama appeared to protect Dharani (the earth), Dharma Patni (his consort) and Dharma (Righteousness). It was for these three-fold purposes that Sri Rama Avatar took place.

By the time of Sri Krishna Avatar, the forces of wickedness had grown to greater proportions. Sri Krishna’s main concern was with Dharma; and to annihilate evildoers.


http://www.avsrinivasan.com/hindu/dharmo…

http://www.sathyasai.org/calendar/gurup.…


http://www.sanskrit.org/www/Hindu%20Prim…

 

[nannilam_balasubramanian]

நம் உடலுக்கும் கால அட்டவணை உண்டு. இதை நாம் முறையாகப் பின்பற்றினால் டாக்டரிடம் போக வேண்டிய அவசியமே இல்லை. இதோ கால அட்ட வணை:

விடியற்காலை 3 முதல் 5 மணி வரை - நுரையீரல் நேரம். இந்த நேரத்தில் தியானம், மூச்சுப் பயிற்சி செய்தால் ஆயுள் நீடிக்கும்.
காலை 5 முதல் 7 வரை பெருங்குடல் நேரம். இந்த நேரத்தில் காலைக்கடன்களை முடிக்க வேண்டும். இதனால் மலச்சிக்கலே ஏற்படாது.
காலை 7 முதல் 9 வரை வயிற்றின் நேரம். இந்த நேரத்தில் சாப்பிடுவது நன்கு ஜீரணமாகும்.
காலை 9 முதல் 11 வரை மண்ணீரல் நேரம். வயிற்றில் விழும் உணவைச் செரிக்கச் செய்யும் நேரம். இந்த நேரத்தில் எதையும் சாப்பிடக் கூடாது. தண்ணீர் கூடக் குடிக்கக் கூடாது.
காலை 11 முதல் 1 வரை இதயத்தின் நேரம். இதய நோயாளிகள் கவனமாக இருக்க வேண்டிய நேரம். சத்தமாகப் பேசுதல், படபடத்தல், கோபப்படுதலை அறவே தவிர்க்க வேண்டும்.
பிற்பகல் 1 முதல் 3 வரை சிறுகுடல் நேரம். மிதமான சிற்றுண்டியுடன் ஓய்வு எடுக்க வேண்டும்.
பிற்பகல் 3 முதல் 5 வரை சிறுநீர்ப் பையின் நேரம். நீர்க்கழிவுகளை வெளியேற்றச் சிறந்த நேரம்.
மாலை 5 முதல் 7 வரை சிறுநீரகங்களின் நேரம். தியானம், இறைவழிபாடு செய்வதற்கு ஏற்றது.
இரவு 7 முதல் 9 வரை பெரிகார்டியத்தின் நேரம். பெரிகார்டியன் என்பது இதயத்தைச் சுற்றி இருக்கும் ஒரு ஜவ்வு. இரவு உணவுக்கேற்ற நேரம்.
இரவு 9 முதல் 11 வரை - உச்சந்தலை முதல் அடிவயிறு வரை உள்ள மூன்று பாதைகள் இணையும் நேரம். அமைதியாக உறங்கலாம்.
இரவு 11 முதல் 1 வரை - பித்தப்பை நேரம். அவசியம் உறங்க வேண்டும்.
இரவு 1 முதல் 3 வரை - கல்லீரல் நேரம். ரத்தத்தை கல்லீரல் சுத்தப்படுத்தும் நேரம். கட்டாயம் தூங்க வேண்டும்.