MahAperiyavA's teachings and messages

[nannilam_balasubramanian]

Share:

Facebook X (Twitter) LinkedIn WhatsApp Email Share Link

ஆதிசங்கரர் அருளிய 27 நட்சத்திர பலன்!

ஸ்ரீ சிவ பஞ்சாக்ஷர நக்ஷத்ரமாலா ஸ்தோத்திரம் இந்த ஸ்லோகத்தை அவரவர் நக்ஷத்திரத்திற்கு கீழே உள்ள ஸ்லோகத்தை தினம் பாராயணம் செய்து வர சகல காரியங்களும் வெற்றி உண்டாகும்.

ஸகல பாக்யங்களையும் அளிக்கும் ஸ்ரீ சிவ பஞ்சாக்ஷர நக்ஷத்ரமாலா ஸ்தோத்திரம்

. அஸ்வினி

1. ஸ்ரீமதாத்மனே குணைகஸிந்தவே நம: சிவாய தாமலேச தூதலோக பந்தவே நம: சிவாய
நாம சோஷிதா நமத் பவாந்தவே நம: சிவாய பாமரேதர ப்ரதாத பாந்தவே நம: சிவாய

2. பரணி

2. கால பீதவிப்ரபால பாலதே நம: சிவாய சூல பின்ன துஷ்ட தக்ஷபாலதே நம: சிவாய
மூல காரணீய கால காலதே நம: சிவாய பாலயாதுனா தயாலவாலதே நம: சிவாய

3. கிருத்திகை

இஷ்ட வஸ்து முக்யதான ஹேதவேநம: சிவாய துஷ்ட, தைத்யவம்ச, தூமகேதவே நம: சிவாய
ஸ்ருஷ்டி ரக்ஷணாய தர்ம ஸேதவே நம: சிவாய அஷ்ட மூர்த்தயே வ்ருஷேந்ர கேதவே நம: சிவாய

4. ரோஹிணி

ஆபதத்ரி பேத டங்க ஹஸ்ததே நம: சிவாய பாப ஹாரி திவ்ய ஸிந்து மஸ்ததே நம: சிவாய
பாப தாரிணே லஸன்ந மஸ்ததே நம: சிவாய சாப தோஷ கண்டன ப்ரசஸ்ததே நம: சிவாய

5. ம்ருகசீர்ஷம்

வ்யோம கேச திவ்ய ஹவ்ய ரூபதே நம: சிவாய ஹேம மேதி னீ தரேந்ர சாப தே நம: சிவாய
நாம மாத்ர தக்த ஸர்வ பாபதே நம: சிவாய காமிநைக தாந ஹ்ருத்துராபதே நம: சிவாய

6. திருவாதிரை

ப்ரம்ம மஸ்தகாவலீ நிபத்ததே நம: சிவாய ஜிம் ஹகேந்ர குண்டல ப்ரஸித்ததே நம: சிவாய
ப்ரம்மணே ப்ரணீத வேத பந்ததே நம: சிவாய ஜிம்ஹ கால தேஹ தத்த பந்ததே நம: சிவாய

7. புனர்பூசம்

காமநாசனாய சுத்த கர்மணே நம: சிவாய ஸாம கான ஜாயமான சர்மணேநம: சிவாய
ஹேம காந்தி சாக சக்ய வர்மணே நம: சிவாய ஸாம ஜாஸூராங்க லப்த சர்மணே நம: சிவாய

8. பூசம்

ஜன்ம ம்ருத்யு கோரதுக்க ஹாரிணே நம: சிவாய சின்மயை கரூப தேஹ தாரிணே நம: சிவாய
மன்மனோ ரதாவ பூர்த்தி காரிணே நம: சிவாய மன்மனோகதாய காம வைரிணே நம: சிவாய

9. ஆயில்யம்

யக்ஷராஜ பந்தவே தயாளவே நம: சிவாய ரக்ஷ பாணி சோபி காஞ்ச நாளவே நம: சிவாய
பக்ஷிராஜ வாஹ ஹ்ருச் சயாளவே நம: சிவாய அக்ஷி பால வேத பூத தாளவே நம: சிவாய

10. மகம்

தக்ஷ ஹஸ்த நிஷ்ட ஜ்õத வேதஸே நம: சிவாய அக்ஷராத்மனே நமத்பி டௌ ஜஸே நம சிவாய
தீஷித ப்ரகாசிதாத்ம தேஜஸே நம: சிவாய உக்ஷராஜ வாஹதே ஸதாம் கதே நம: சிவாய

11. பூரம்

ராஜிதாசலேந்ர ஸாநு வாஸிநே நம: சிவாய ராஜமான நித்ய மந்த ஹாஸினே நம: சிவாய
ராஜகோர காவ தம்ஸ பாஸினே நம: சிவாய ராஜராஜ மித்ரதா ப்ரகாசினே நம: சிவாய

12. உத்திரம்

தீனமான வாளி காம தேனவே நம: சிவாய ஸூந பாண தாஹ த்ருக் க்ருசானவே நம: சிவாய
ஸ்வாநு ராக பக்த ரத்ன ஸானவே நம: சிவாய தானவாந்தகார சண்ட பானவே நம: சிவாய

13. ஹஸ்தம்

ஸர்வ மங்களா குசாக்ர சாயினே நம: சிவாய ஸர்வ தேவதா கணாத் சாயினே நம: சிவாய
பூர்வ தேவ நாச ஸம்விதாயினே நம: சிவாய ஸர்வ மன் மனோஜ பங்க தாயினே நம: சிவாய

14. சித்திரை

ஸ்தோக பக்திதோபி பக்த போஷிணே நம: சிவாய மாகரந்த ஸாரவர்ஷ பாஸிணே நம: சிவாய
ஏகபில்வ தானதோபி தோஷிணே நம: சிவாய நைகஜன்ம பாப ஜால சோஷிணே நம: சிவாய

15. ஸ்வாதி

ஸர்வ ஜீவரக்ஷணைக் சீலினே நம: சிவாய பார்வதீ ப்ரியாய பக்த பாலினே நம: சிவாய
துர்விதக்த தைத்ய ஸைன்ய தாரிணே நம: சிவாய சர்வரீச தாரிணே கபாலினே நம: சிவாய

16. விசாகம்

பாஹிமாமுமா மனோக்ஞ தேஹதே நம: சிவாய தேஹிமே பரம் ஸிதாத்ரி தேஹதே நம: சிவாய
மோஹி தர்ஷி காமினீ ஸமுஹதே நம: சிவாய ஸ்வேஹித ப்ரஸன்ன காம தோஹதே நம: சிவாய

17. அனுஷம்

மங்களப் ரதாயகோ துரங்கதே நம: சிவாய கங்கையா தரங்கி தோத்த மாங்காதே நம: சிவாய
ஸங்கத ப்ரவிருத்த வைரி பங்கதே நம: சிவாய அங்கஜாரயே கரே குரங்கதே நம: சிவாய

18. கேட்டை

ஈஹித க்ஷண ப்ரதாந ஹேதவே நம: சிவாய அக்னி பால ச்வேத உக்ஷ கேதவே நம: சிவாய
தேஹ காந்தி தூத ரௌப்ய தாதவே நம: சிவாய கேஹ துக்க புஜ்ஜ தூமகேதவே நம: சிவாய

19. மூலம்

திரியக்ஷ தீன ஸத்க்ருபா கடாக்ஷதே நம: சிவாய தக்ஷ ஸப்த தந்து நாச தக்ஷதே நம: சிவாய
ருக்ஷராஜ பானு பாவகாக்ஷதே நம: சிவாய ரக்ஷமாம் ப்ரஸன்ன மாத்ர ரக்ஷதே நம: சிவாய

20. பூராடம்

அந்ரி பாணயே சிவம் கராயதே நம: சிவாய ஸங்கடாத் விதீர்ண கிம்கராயதே நம: சிவாய
பங்க பீஷிதா பயங்கராயதே நம: சிவாய பங்க ஜாஸனாய சங்கராயதே நம: சிவாய

21. உத்தராடம்

கர்மபாச நாச நீலகண்டதே நம: சிவாய சர்ம தாய நர்ய பஸ்ம கண்டதே நம: சிவாய
நிர்ம மர்ஷி ஸேவி தோப கண்டதே நம: சிவாய குர்மஹே நதீர்ந மத்விகுண்டதே நம: சிவாய

22. திருவோணம்

விஷ்ட பாதிபாய நம்ர விஷ்ணவே நம: சிவாய சிஷ்ட விப்ர ஹ்ருத்குஹா வரிஷ்ணவே நம: சிவாய
இஷ்ட வஸ்து நித்ய துஷ்ட ஜிஷ்ணவே நம: சிவாய கஷ்ட நாசனாய லோக ஜிஷ்ணவே நம: சிவாய

23. அவிட்டம்

அப்ரமேய திவ்ய ஸூப்ரபாவதே நம: சிவாய ஸத்ப்ரபன்ன ரக்ஷண ஸ்வபாவதே நம: சிவாய
ஸ்வப்ரகாச நிஸ்துலா நுபாவதே நம: சிவாய விப்ர டிம்ப தர்சிதார்த்ர பாவதே நம: சிவாய

24. சதயம்

ஸேவ காயமே ம்ருட ப்ரஸாதினே நம: சிவாய பவ்ய லப்ய தாவக ப்ரஸீத தே நம: சிவாய
பாவ காக்ஷ தேவ பூஜ்ய பாததே நம: சிவாய தாவ காங்க்ரி பக்த தத்த மோத தேநம: சிவாய

25. பூரட்டாதி

புக்தி முக்தி திவ்ய தாய போகினே நம: சிவாய சக்தி கல்பித ப்ரபஞ்ச பாகினே நம: சிவாய
பக்த ஸங்கடாபஹர யோகினே நம: சிவாய யுத்த ஸன்மனஸ் ஸரோஜ யோகினே நம: சிவாய

26. உத்தரட்டாதி

அந்த காந்த காய பாப ஹாரிணே நம: சிவாய சம்தமாய தந்தி சர்ம தாரிணே நம: சிவாய
ஸந்த தாச்ரிவ்யதா விதாரிணே நம: சிவாய ஜந்து ஜாத நித்ய ஸெளக்ய காரிணே நம: சிவாய

27. ரேவதி

சூலினே நமோ நம: கபாலினே நம: சிவாய பாலினே விரிஞ்சி துண்ட மாலினே நம: சிவாய
லீலனே விசேஷ முண்ட மாலிநே நம: சிவாய

 

[nannilam_balasubramanian]

The Penultimate Line of "Maitreem Bhajata" song by Sri Maha Periyava has one of the important messages from Brhadaranyaka Upanishad.
http://mahaperiyava.org/wp-content/...71566191_142766979097697_253310_5337581_n.jpg

[ca_audio url="http://mahaperiyava.org/wp-content/uploads/2013/12/maitrEm-bhajata-rAgamAlika-Adi.mp3" width="500" height="27" css_class="codeart-google-mp3-player" autoplay="true"]​

The last two lines of the song are:
दाम्यत दत्त दयध्वं जनताः (dAmyata datta dayadhvam janatAH)
श्रेयो भूयात सकल जनानाम् (shreyo bhUyAt sakala jananam)
Once, people from all three lokas (devas, manushyas and asuras) did tapas to the creator (Brahmaji) for gaining Knowledge from Him.
Brahma appeared before the devas and said, "I will give you only instruction", and spoke one word "Da". Then asked them, "Do you understand?" The devas said, "Yes". Brahma was happy, "Very good! Follow this instruction for the path of knowledge".
He then appeared before the humans, and said, "I will give you only one instruction and you must follow it" and said, "Da". He asked "Do you all get this?" The humans thought for sometime and said, "Yes, we understand." He said, "Very good, now follow this instruction."
To the asuras, he did the same thing. "Da" he said, and asked if they followed the instructions. They said, "Yes." Brahma said, "Go and follow this instruction".
So, all he spoke was, "Da, Da, Da"
The devas are people in Indraloka and they revel in sense pleasures. No old age, hunger, thirst etc. So, their instruction was Da = dAmyata, i.e., restrain your sense pleasures.
For human beings, the disposition was to be greedy and grab everything. So, the instruction for them was Da = datta, i.e., give in charity.
The asuras were cruel and used to harm others. So, they were instructed Da = dayadhvam, i.e., be merciful to others.
So, in his Maitreem bhajata song, Maha Periyava gives all three instructions to us, as we are mixture of all the above qualities. We never did any tapas to get these instructions, nor do we have any mind to interpret it if he just said "Da, Da, Da." But still, He gave us these instructions because of His concern for us.
And immediately, He also shows the compassion and blesses us "shreyo bhUyAt sakala jananam!"
Do we even need to ask for anything more other than just remembering Him and seeking His Smarana Deekshai!
सकृत्स्मरण मात्रेण भवरोग विनाशके |
श्री चन्द्रशेखरपादाब्जे भासेताम् हृदि मे सदा ||
Article Courtesy: Chandrasekharan Raman

 

[V.Balasubramani]

[TABLE="width: 100"]
[TR]
[TD]
Pranams

Would like to share this mail received from one of my friends :

Courtesy: Sri.VK.Mani

[TABLE="align: center"] [TR] [TD] அது 1988ஆம் வருடம். தொழிலை அபிவிருத்தி செய்ய வங்கியில் இருந்து கடன் கேட்டிருந்தோம். கொஞ்சம் உதாசீனமாகப் பதில் கிடைத்தது. இதை தந்தையிடம் சொல்லவேயில்லை. திடீரென்று அப்பா, அம்மா இருவரும் காஞ்சிபுரம் போகலாம் என்று அழைத்த உடன் கிளம்பினேன். பெரியவாளைத் தரிசனம் செய்ய, 300க்கும் அதிகமானோர் நின்றிருக்க, நாங்கள் கடைசியில் நின்றிருந்தோம். திடீரெனப் பெரியவா வழிவிடச் சொல்லி கூட்டத்தை சைகை செய்தார். வழி கிடைத்தவுடன் கடைசியில் நின்றிருந்த எங்களை அருகில் வரும்படி அழைத்தார். மெய் பதற அவர் முன் சென்று நின்றோம். “என்ன வேண்டும்?” என்று இரண்டு முறை கேட்டார். நாங்கள், “எதுவும் வேண்டாம்” என்று, பவ்யமாகத் தலை அசைத்தோம். மூன்றாவது முறை கோபமாகக் கேட்டார். உடனே “பிரசாதம் வேண்டும்” எனக் கூறினோம். உடனே, தனது திருவடிகளில் அணிந்திருந்த பாதுகைகளை எடுத்து, தாமரை மலரை அதன் மேல் வைத்து எங்களிடம் கொடுத்தார். பரதாழ்வார், ஸ்ரீராமரின் பாதுகைகளைக் கேட்டுப் பெற்றார். அது மகா புண்ணியம். கேட்காமலேயே – மகா பெரியவாளின் பாதுகை கிடைத்ததும் இதுதான் நினைவுக்கு வந்தது. அந்த நொடியில் என் சர்வ நாடியும் அடங்கின. சர்வாங்கமும் ஒடுங்கின. மேனி புல்லரித்து, எத்தனை நேரம் உறைந்து போனேன் என்று தெரியாமல் செய்த அபார கருணை அது. பரவசமான நேரம்!உயிர் உள்ளவரை இறைவனது எல்லையில்லாக் கருணை என்னை ஆள வேண்டும் என்ற இறைஞ்சுதலுடன், அந்தப் பாதுகைகளைச் சுமந்து வந்தேன். தேரில் தெய்வம் உலா வந்து கொண்டிருக்கும்போது, தெருவில் இறங்கி, நாம் அந்தத் தெய்வத்தை தரிசனம் செய்யப் போகும் சமயத்தில், அந்தத் தெய்வம் தேரிலிருந்து இறங்கி வந்து நம் கைகளைப் பிடித்துக்கொண்டு கருணை செய்தால் எப்படி இருக்கும்? அந்த மாதிரியான ஒரு புளகாங்கிதம் அது. காஞ்சியில் இருந்து திரும்பி வந்த உடன், வங்கியில் இருந்து அழைப்பு வந்தது. ‘ஏதோ ஒரு டென்ஷனில் சொல்லிவிட்டோம். எத்தனை லட்சம் வேண்டுமானாலும் கடன் தருகிறோம். வேண்டுமானால், செக்கை அனுப்பி வைக்கிறோம்’ என்றனர். இப்படி ஒன்றிரண்டு அல்ல; 20 வருடங்களுக்கும் அதிகமாக வாடாமல் அதே மலர்களுடன், சந்தனப் பேழையில் இருந்துகொண்டு, நிறையத் திருப்பங்களை, நானே எதிர்பார்க்காத அளவுக்கு நடத்தி வருகின்றன, அந்தப் பாதுகைகள்.” சொல்லும்போதே அவர் குரலில் பரவசம் தெறிக்கிறது. அந்தப் பரவசம் நமக்குள்ளும் ததும்பத்தான் செய்கிறது. ~ கோவை கிருஷ்ணா ஸ்வீட் அதிபர் கிருஷ்ணன். நன்றி: “தீபம்“ (கல்கி வழங்கும் ஆன்மீக இதழ்) ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- நாற்பது வருஷத்துக்கு முன்னாடி காஞ்சிபுரத்தில் ஒரு அக்ரஹாரத்தின் வழியாய் காமாட்சியம்மன் கோயிலுக்குப் போய்க்கிட்டிருந்தேன். திடீரென பெரியவர் வர்றார்ன்னு குரல் கேட்டது. பரபரப்பாய் மக்கள் இங்கேயும், அங்கேயும் போய்க்கிட்டிருந்தாங்க. நானும் ஏதோ வயசான பெரியவர் வர்றார்ன்னு திரும்பிப் பார்த்தா, மஹா பெரியவா. நான் சடார்ன்னு அந்த ஞானியின் காலைப் பிடிச்சிட்டேன். அப்புறம் அவர் அந்த இடத்தை விட்டுப் போயிட்டார். நான் ஒரு மணி நேரம் அந்த இடத்திலேயே நின்னேன். அக்ரஹாரத்து அய்யர்களெல்லாம், ‘நாங்க கூட-இவரைத் தொட்டது கிடையாது. நீ காலையே பிடிச்சுட்டியே’ன்னாங்க. நான் ரொம்பப் பயந்து போயி, கோயிலுக்குள் நுழைந்தேன். கோயிலுக்குள் மஹா பெரியவர் பக்தர்களுக்கு ஆசீர்வாதம் பண்ணிக்கிட்டிருந்தார். தூரத்தில் நின்ன என்னை ‘வா’ன்னு சைகையால கூப்பிட்டார். ‘சாமி தெரியாமல் காலைப் பிடிச்சுட்டேன்’னேன். அதற்குப் பெரியவர் ‘ஏதோ பூர்வஜென்ம வாசம், என் காலைப் பிடிச்சுட்ட. பரவாயில்லை, என்ன பண்றே’ன்னு கேட்டார். ‘சினிமாவுல இருக்கேன்’ என்றேன். ‘அதனால என்ன? எங்க இருந்தாலும் ஒழுக்கமாக இரு’ என்று சொல்லி தமது கைகளை எனது கைகள் மீது வைத்து ஆசீர்வாதம் பண்ணினார். அன்றிலிருந்து இன்று வரை காமாட்சின்னு சொல்லும்போது, அந்த மஹா பெரியவர் என்னை ஆசீர்வதிக்கிறதா உணர்றேன்.“ ~ குணச்சித்திர நடிகர் வினுசக்கரவர்த்தி நன்றி: “கல்கி”

[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
" சேய்க்கு வந்த நோய்க்கு தாயும் மருந்து உண்பது போல!"

ஒரு சிறுவனின் சருமத்தில் கருந்திட்டுகள் தோன்றி உடல் முழுதும் பரவி
விட்டது. பார்க்கவே அருவறுப்பூட்டும் தோற்றம். உடன் படித்தவர்களும் அவனை
ஒதுக்கி விட்டனர். உடல் வியாதி பாதியும் மனச் சோகம் மீதியுமாக சோம்பிப்
போன பிள்ளையை அவனின் அம்மா சுவாமிகளிடம் அழைத்து வந்தாள். பெரியவர் அந்த
சிறுவனிடம் கேட்டார்: ‘‘குழந்தே, என்னோட மூணு நாள் இருக்கியா?’’ சிறுவன்
ஒப்புக்கொள்ள அம்மாவும் சுவாமிகளிடம் அவனை விட்டு விட்டுப் போனாள்.

‘‘நான் என்ன சாப்பிடறனோ அதையேதான் நீயும் சாப்பிடணும். நமக்குள்ள
ஒப்பந்தம். சரியா?’’ என்று சுவாமிகள் கேட்க பையன் சந்தோஷமாய்
சம்மதித்தான். அடுத்த மூன்று நாட்கள் பெரியவர் சாப்பிட்ட அதே ஆகாரம்தான்
பிரசாதமாய் பையனுக்கும் வழங்கப்பட்டது. அது என்ன உணவு? பச்சை வாழைத்தண்டை
பொடிப்பொடியாக நறுக்கி எந்தவிதத் தாளிப்பும் சேர்க்காமல் சிறிது தயிர்
மட்டுமே கலந்ததுதான் அந்த உணவு. அதை மட்டுமே சாப்பிட்ட அந்த சிறுவனின்
நோய் மூன்றே நாளில் நன்கு நிவர்த்தி ஆகியது. சோம்பி வந்த சிறுவன்
மலர்ச்சியோடு வீட்டிற்குத் திரும்பிச் செல்ல ரெடியானான். ‘‘வீட்டிற்குப்
போன பின்பும் ஒரு மாசம் உப்பு, புளி, காரம் சேர்க்காமே சாப்பிடு. இந்த
வியாதி இனிமே வரவே வராது’’ என்று ஆசி கூறி சுவாமிகள் அந்த சிறுவனை
வழியனுப்பி வைத்தார்.

உண்மையில் பெரியவர் அந்தக் காலத்தில் ஓரளவு காய்கறிகளும் சிறிது அரிசிச்
சாதமும் எடுத்துக் கொள்ளும் வழக்கத்தை வைத்துக் கொண்டிருந்தார். ஆனால்
பையனுக்கு இந்தப் பத்தியம் அவசியம் என்பதால் அந்த மகான் தன் உணவையும்
மாற்றிக் கொண்டார். குழந்தை தன் நாக்கைக் கட்டுப்படுத்தும் போது தாமும்
அந்தக்கட்டுப்பாட்டை ஏற்க வேண்டும் என்று கருதி காரியத்திலும் செய்து
காட்டினார். சேய்க்கு வந்த நோய்க்கு தாயும் மருந்து உண்பது போல!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ஓங்கி ஒரு குட்டு

அவர்கள் ஐந்தாறு பேர். திருமண். வைணவ கறை வேஷ்டி. எல்லோரும் ‘வந்தனம்’ சொன்னர், ஒருவரை தவிர. அவர் ‘பரப்ப்ரமமாக’ இருந்தார்.

வயதானவர். ‘இவருக்கு எதுவுமே ஞாபகம் இல்லை. எல்லா டாக்டரையும் பார்த்தாச்சு. இப்போ, குணசீலம், சோளிங்கர், வரதர்,.. கோவில் எல்லாம் போயிட்டு வரோம். பெரியவாதான் குணப்படுத்தணம்’.

‘விஷ்ணு சஹஸ்ர நாம பாராயண க்ரமத்திலிரிந்து ‘அச்சுதானந்த கோவிந்த நமோ சரண, பேஷஜாத் நஸ்யந்தி சகலா ரோக, சத்யம் சத்யம் வதாம்யஹம்‘ என்ற ஸ்லோகத்தை 108 முறை சொல்லச் சொன்னார்.

அடுத்தது அவர் சொன்னதுதான் அனைவரயும் அதிர்ச்சி அடைய வைத்தது. பயில்வான் போன்ற ஒருவரை கூப்பிட்டு, ஓங்கி ஒரு குட்டு அக்கிழவரின் தலையில் குட்டச் சொன்னார். அடுத்த நொடி அப்பெரியவர் ‘ஏன்டா ரகு, நாம எங்க இருக்கோம், இது மடம் மாதிரி தெரியறது’ என்றார்.

எல்லோருக்கும் கண்களில் குளம் கட்டியது. ‘பெரியவா காப்பாத்திட்டேள்’. அவர் எப்போதும் போல் ‘நான் என்ன பண்ணினேன், நீங்க திவ்ய தேசம் போயிட்டு வந்திருக்கேள். அந்த பெருமாள் தான் காப்பாத்தி இருக்கார்’ என்றார்.



With regards

[/TD]
[/TR]
[/TABLE]

 

[V.Balasubramani]

Pranams,


Would like to share this mail received from one of my friends :
Courtesy: Sri.Mannargudi Sitaraman Srinivasan

Shri Shankaracharya, the great Advaita scholar of the 8th century, identified one major sentence from each of the Vedas and these are called as Maha Vakyas. These Mahavakyas are as follows:

1. Prajnanam brahman

Brahman is supreme knowledge

Aitareya

Upanishad

3.3, of Rig Veda

This is the first major sentence. It says that the supreme knowledge to be known is only Brahman. IF this universe were to end and only one piece of knowledge were to remain, that should be the knowledge of Brahman.

Brahman means consciousness. When we talk of consciousness, it does not mean conscience. Consciousness refers to the Life principle, the Awareness principle or in more common parlance, the God principle. Consciousness is that which provides the base for every activity and is like a witness to everything without getting involved. It is like the white screen in a movie hall which is a witness to the various emotions of a movie. It provides the base for every scene of the movie, but does in no way get involved. Consciousness is everywhere.

So in a spiritual discourse that a master tells his student, this is the first

declarative statement. But a declarative statement by itself means nothing to a student. Hence comes, the next major sentence.

2. Tat tvam asi

That is what you are

Chandogya

Upanishad

6.8.7, of Sama Veda,

To the student on the spiritual path, the Master declares "That is what you are". Here the "That" refers to consciousness. The master is telling the student that he is himself consciousness. This is equivalent to telling a wave that it is nothing but the ocean. The god ear-ring in essence is nothing but gold as is the gold necklace. So, in effect it is like telling the gold ear-ring that it is nothing but gold. Similarly the master is telling the student that he is nothing but consciousness. With a bit of contemplation, it is possible to understand this statement. But intellectually understanding means nothing unless a concept becomes deeply set. For this, the Master comes up with the next sentence.

3. Ayam atma brahma

Atman and brahman are the same

Mandukya

Upanishad

1.2, of Atharva Veda

The student is told to contemplate every action/every thought and tell himself that his essence is the same as the essential nature of consciousness. The wave has to know at every stage, that it is the ocean itself. The wave is water and the ocean is water. There is absolutely no difference. The water in the form of a wave is equivalent to consciousness in each of us and is called the Atman in contrast to the water in the ocean which is called the Brahman If the wave does not realize its nature is same as ocean and thinks of itself as separate, then it can be impacted by the thought that it is a small wave, big wave, weak wave etc.

Similarly, we can get affected by our color, status etc by our association with the world and forgetting our essential nature. So the step to getting closer to the reality which has been declared in sentence one is to keep contemplating on the fact that atman and brahman are the same.

As the contemplation continues, it should lead to some flash of awareness and that is what is in the fourth sentence.

4. Aham brahmasmi

I am brahman

Brihadaranyaka

Upanishad

1.4.10, of Yajur Veda,

In the ultimate stage of the spiritual journey which has been well prepared by the contemplation mentioned in sentence 3, the spiritual seeker reaches the level where HE realizes that he is nothing but consciousness. At this stage, there is no return. The individual is at the highest level of bliss. The wave has realized it is the ocean and does not care whether it is big/small etc. The ear-ring has realized it is actually gold and does not care that it is less valuable than a necklace. This is the point when a dreamer has come out of his dream and realized his true waking state.


From a spiritual perspective, this is the stage, when the soul or atman which had seemed to wrongly identify itself as the ego comes out of its bondage to the body/mind/intellect complex and realizes its true nature which is ever lasting bliss.

　
With regards

 

[P.J.]

Where Paramacharya learnt the Vedas

(Just came across this wonderful information; really sorry if this is already posted here.)

IN IDYLLIC SETTING: The Veda Patasala and (right) the lingam, which was recovered from a banana grove.

[h=2]HERITAGE Foundation was laid for the Siva temple in Mahendramangalam. CHARUKESI[/h]
F oundation was laid for the Siva temple in Mahendramangalam, a village on the Tiruchi-Thottiyam road, in a ceremony simple but emotion-filled. The Sivalingam retrieved from the temple buried under the soil in the village, where the Kanchi Seer studied in the Veda Patasala from 1911–1914, is at last going to get its own sanctum sanctorum. The Lingam which is temporarily housed in the Perumal temple under a thatched roof will be shifted once the temple is ready.
Set in lush green surroundings with the Cauvery flowing, the village, near the famous Musiri town, is really enchanting.

Climbing 1,000 steps


“Paramacharya had visited the nearby Rathnagirieeswarar temple many times, climbing all the one thousand steps!” informs Ramamurthy, who performs puja for the Adi Sankara statue installed by Paramacharya. Adi Sankara, it is believed, had visited this village. But why was Mahendramangalam chosen for the Seer's study?

Ra. Ganapathy, in his book ‘Nadamaadum Kadavul' writes that when Mahaswami was appointed head of the Mutt at a very young age, he had a lot of visitors in Kumbakonam and that forced the Mutt authorities to find a place where he would not be disturbed. “When all the students would bow before the teacher, it was the guru who had to bow before this unique sishya, as the Peetathipathi,” the author states.

“Kanchi Mahaswami had seen this Lingam lying unattended when he visited the village in 1960-61, but could not do much about it. It was shifted from the plantain grove in April 2006 to its present temporary abode. When I recently visited the Kanchi Mutt, I came to know that Sri Jayendra Saraswati had installed a statue of Mahaswami in the mutt's small mantap situated on the way to Sandhyavandhana Thurai. He asked me to take up the work of building the temple for the Sivalingam and the Nandi. The latter of course is much damaged and hence a new Nandi has been installed. Ambal's name is Tripurasundari. Swaminatha Sthapathi, son of Subbiah Sthapathi, is in charge of the construction of the temple. He had sculpted the Maha Periyava's statue, said Y. Prabhu of Krishna Gana Sabha, Chennai.


“I was the fortunate one to make the statue of Mahaswami and I am blessed to have been asked to build the temple, too!” said an emotional Swaminatha Sthapathi. “The temple, apart from the Moolavar and Ambal, will have Pancha Parivaram - Vigneswarar, Muruga, Chandikeswarar, Nandhi and Navagraham with Pancha Koshtam – Nritha Ganapathy, Dakshinamurthy, Brahma, Mahavishnu and Durga. The main deity, Chandramouliswara, will be seven feet above the road level and the entire temple complex will be 100 feet by 45 feet,” added Swaminatha Sthapathi.


The Veda patasala where the Kanchi Seer had studied is a trust property of Kuvalagudi Singam Iyengar of Srirangam and the class room is on the first floor of the building. The premises is well maintained, the caretaker being the grandson of Singam Iyengar, present owner. Watchman Madurai is only too willing to open the house and show it to the visitors.


The Tulsi Madam which Mahaswami got built in the courtyard is still around. The stone slab fixed in the premises states that the property cannot be utilised otherwise. Perhaps, it could regain its past glory and house the Veda Patasala, once the village becomes a pilgrim centre. It is indeed a heritage building and Singama Iyengar was truly a visionary.


Source:Where Paramacharya learnt the Vedas - The Hindu

 

[nannilam_balasubramanian]

Rajagopalan ganapadigal on Kanchi Maha Periyaval SriChandrasekharendra saraswathy swamigal @ ratnag - YouTube

 

[nannilam_balasubramanian]

A rare video of Sri Chandrasekharendra Saraswathi Maha Swamigal, the Paramacharya of Kanchi - YouTube

 

[nannilam_balasubramanian]

Arudraa Darshanam (Periyava Upanyasam) - YouTube

 

[nannilam_balasubramanian]

The Sage of Kanchi: Life of Sri Chandrashekarendra Saraswati (Part 4 of 7) - YouTube

 

[nannilam_balasubramanian]

MAHAPERIYAVAA SPEECH - VOL 7 - YouTube

 

[nannilam_balasubramanian]

" குலதெய்வம் எதுன்னே தெரியாதா?”
(பெரியவா விளக்கம்)​

கட்டுரை:இந்திரா சௌந்தரராஜன்
(தகவல் உதவி:தீபம் இதழ் & பால ஹனுமான்)​

http://mahaperiyava.org/wp-content/uploads/2013/12/photo-48.jpg​

பெரியவர் ஊர் ஊராகச் சென்று சாதுர்மாஸ்ய விரதம் இருந்துவந்த ஒருநாள் அது. அப்படி ஒரு கிராமத்தில் அவர் தங்கியிருந்தபோது, ஒரு விவசாயி பெரியவரை மிகவும் பிரயாசைப்பட்டு வந்து சந்தித்தார். அவரிடம் துளியும் உற்சாகமில்லை. முகமும் இருளடைந்து போயிருந்தது. வாயைத் திறந்து தன் துன்பங்களைக் கூற அவசியமே இல்லாதபடி, பார்த்த மாத்திரத்தில் அவரின் துன்பம் பெரியவருக்கு விளங்கி விட்டது. இருந்தும் அந்த விவசாயி,
சாமி… ஏண்டா உயிரோட இருக்கோம்னு இருக்கு. பேசாம குடும்பத்தோட தற்கொலை பண்ணிக்கலா மான்னுகூட தோணுது. ஒரு மனுஷனுக்கு வாழ்க்கைல போராட்டம் இருக்கும். ஆனா, என் வரைல போராட்டமே வாழ்க்கையா இருக்கு” என்று துயரத்தைச் சொல்லி அழுதார்.
பெரியவர் அவரிடம், குலதெய்வத்துக்கு ஒழுங்கா பூஜை செய்யறியா?” என்று கேட்டார்.
குலதெய்வமா… அப்படின்னா?” – திருப்பிக் கேட்டார் அவர்.
சரிதான்… உங்க குலதெய்வம் எதுன்னே தெரியாதா?”
ஆமாம் சாமி… வியாபார விஷயமா எங்க முன்னோர்கள் பர்மா போயிட்டாங்க. பல காலம் அங்க இருந்துட்டு திரும்பிவந்த குடும்பம் எங்க குடும்பம். என் பாட்டன்ல ஒருத்தருக்கு கடவுள் நம்பிக்கை இல்லாததால, அவர் பிள்ளைகளும் அவரைப் பார்த்து அப்படியே வந்துட்டாங்க. நாங்கள்ளாம் அந்த வழில வந்தவங்கதான்” என்றார்.
உன் முன்னோர்கள் யாராவது இப்ப உயிரோட இருக்காங்களா?”
ஒருத்தர் கிராமத்துல இருக்கார். என் அப்பா வழி பாட்டனார் அவர்.”
அவர்கிட்ட போய் உங்க குலதெய்வத்தைப் பத்தி கொஞ்சம் கேட்டுண்டு வா.”
ஏன் சாமி… அந்த சாமி எதுன்னு தெரிஞ்சு கும்பிட்டாதான் என் பிரச்னை தீருமா?”
அப்படித்தான் வெச்சுக்கோயேன்…”
என்ன சாமி நீங்க… ஊர்ல எவ்வளவோ கோயில் இருக்கு. அங்க எல்லாமும் சாமிங்கதான் இருக்கு. அப்ப அதுக்கெல்லாம் சக்தி இல்லையா?”
நான் அப்படிச் சொல்லவே இல்லையே!”
அப்ப இந்த சாமில ஒண்ண கும்பிடச் சொல்லாம, குலதெய்வத்த தெரிஞ்சுக்கிட்டு வரச் சொல்றீங்களே!”
காரணமாத்தான் சொல்றேன். ஓட்டைப் பாத்திரத்துல எவ்வளவு தண்ணி பிடிச்சாலும் நிக்காது. நீ, என்ன மாதிரி எதுவும் வேண்டாம்கற சன்னியாசி இல்லை. வாழ்வாங்கு வாழ விரும்பற குடும்பம்தான். எனக்கு, பாத்திரமே கூட தேவையில்லை. ஆனா, உனக்கு பாத்திரம்தான் பிரதான தேவை. பாத்திரம் இருந்தாத் தானே எதையும் அதுல போட்டு வெக்க முடியும்? அப்படிப்பட்ட பாத்திரம் ஓட்டையா இருந்தா, அதுல எதைப் போட்டாலும் அந்த ஓட்டை வழியா வெளிய போகுமா போகாதா?”
அப்ப குலதெய்வம்தான் பாத்திரமா… அது தெரியாததால ஓட்டைப் பாத்திரமாயிடிச்சுங்கறீங்களா?”
நீ, கேள்வி கேட்காம உன் குலதெய்வம் எதுங்கறத தெரிஞ்சு அந்தக் குலதெய்வத்தைத் தேடிப்போய் சாஷ்டாங்கமா உடம்பு தரைலபட நமஸ்காரம் பண்ணிட்டு வா. உனக்கு அப்புறமா விளக்கமா சொல்றேன்” என்று அவரை அனுப்பி வைத்தார்.
அவரும் ஒரு பத்து நாள் கழித்து, சாமி! நீங்க சொன்னதைச் செய்துட்டேன். எங்க குலதெய்வம் பேச்சாயிங்கற ஒரு அம்மன். அதோட கோயில் ஒரு மலை அடிவாரத்துல இடிஞ்சுபோய் கிடந்துச்சு. யாருமே போகாம விட்டதால, கோயிலை புதர் மூடிடுச்சு. நானும் என் மக்களும் போய் புதரை எல்லாம் வெட்டி எறிஞ்சோம். அங்க, ஒரு நடு கல்தான் பேச்சாயி! ஏதோ எங்களால முடிஞ்ச அளவுக்கு அதுமேல பால ஊத்தி அபிஷேகம் செஞ்சு, கற்பூரம் காட்டி கும்பிட்டுட்டு வரேன்” என்றார்.
சபாஷ்… அந்தக் கோயிலை நல்லபடியா எடுத்துக்கட்டு. தினசரி அங்க விளக்கு எரியும்படியா பார்த்துக்கோ! உன் கஷ்டங்கள் தானா நீங்கிவிடும். பேச்சாயி பூவும் பொட்டுமா ஜொலிச்சா, உன் குடும்பமும் ஜொலிக்கும்” என்றார் பெரியவர்!
சாமி! நிறைய விளக்கமெல்லாம் சொல்றதா சொன்னீங்களே… எதுவுமே சொல்லலியே?”
அடுத்த வருஷம் இதே தேதிக்கு வா! அப்ப சொல்றேன். நான் சொன்னதை மறந்துடாதே… பேச்சாயியை விட்டுடாதே!”
அவரும் அவ்வாறே செய்தார். ஒரு வருடமும் ஓடியது. அவரும் பெரியவரைக் காண திரும்ப வந்தார். இந்த முறை அவரிடம் ஒரு செல்வச் செழிப்பு தெரிந்தது. பெரியவரை ஒன்றும் சும்மா பார்க்க வரவில்லை. தட்டு நிறைய பூ, பழம் இவற்றோடு கொஞ்சம் பணம் என்று தான் முன்னால் வந்து நின்றார். பெரியவரும் ஏறிட்டார்.
சாமி… நான் இப்ப நல்லா இருக்கேன். பேச்சாயி புண்ணியத்துல பிள்ளைகளும் நல்லா இருக்காங்க. இதுக்கு வழிகாட்டின பெரியசாமி நீங்கதான்! ஆனா, எனக்கு விளக்கத்த மட்டும் இன்னும் தராமலே இருக்கீங்க… இந்த அதிசயம் எப்படி நடந்தது?” – என்று திரும்ப அவர் கேட்டார். பெரியவரும் திருவாய் மலரத் தொடங்கினார். அது…?
ஒரு வருடம் கழித்து திரும்ப வந்த பர்மாக்காரரிடம் ‘குலதெய்வம்’ என்பது குறித்து பெரியவா சொன்னது மிகவும் கவனமாய் அனைவரும் அறிந்து கொள்ள வேண்டிய ஒன்றாகும்.
நம் முன்னோர்கள் வணங்கி வந்த தெய்வம்தான் குலதெய்வமாகும். முன்னோர்கள் என்றால், நமக்கு முன்பிறந்த எல்லோருமே முன்னோர்கள்தான். ஆனால் இங்கே முன்னோர்கள் என்றால், நாம் நம் தந்தைவழி பாட்டன் பாட்டிமார்களைக் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். இந்தத் தந்தைவழி பாட்டன்மார் வரிசையில், மிகப்பெரிய ஒழுங்கு ஒன்று இருப்பதை கூர்ந்து கவனித்தால் உணரலாம். அதுதான் ‘கோத்திரம்’ என்னும் ஒரு ரிஷியின் வழிவழிப் பாதை.
பிற கோத்திரத்தில் இருந்து பெண்கள் வந்து இந்த வழிவழிப் பாதையில் நம் தாத்தாக்களின் வாழ்க்கைத் துணையாகக் கை பிடித்திருப்பார்கள். எக்காரணம் கொண்டும் ஒரே கோத்திரத்தில் பெண் சம்பந்தம் ஏற்பட்டிருக்காது. இதனால், ரிஷி பரம்பரையானது சங்கிலிக் கண்ணி போல அறுபடாமல், ஒரே சகோதரத்துவத்தோடு வந்த வண்ணம் இருக்கும். இது ஒரு முக்கியமான ஒழுங்கு சார்ந்த விஷயமாகும்.
அடுத்து, இவர்கள் அவ்வளவு பேருக்குமே நட்சத்திரம் வேறாக, உடலமைப்பு வேறாக, குணப்பாடுகள் வேறாகவும் இருக்கும். அதுதான் இயற்கையும்கூட! ஆனால், கோத்திர வழி மாறாதபடி இவர்கள் நம் குலதெய்வம் என்னும் தெய்வ சான்னித்தியத்தில் கைகூப்பி நின்றிருப்பார்கள். தலைமுடி கொடுத்திருப்பார்கள். காது குத்துவது போன்ற வழிவழிச் செயல்பாடுகளும் நடந்துமிருக்கும்.
இந்த உலகத்தில் ஆயிரம் கோயில்கள் இருக்கின்றன. அந்தக் கோயில்களுக்கு அவர்கள் போயிருக்கலாம்; போகாமலும் இருக்கலாம். அதற்கு உத்தரவாதமில்லை. ஆனால், குலதெய்வக் கோயிலுக்கு, நாம் பக்தி என்கிற ஒன்றை அறிவதற்கு முன்பே, நம் தாய் தந்தையரால் அங்கு கொண்டு செல்லப்பட்டு, வணங்க வைக்கவும் படுகிறோம். இதன்படி பார்த்தால், குலதெய்வ சன்னிதியில் சென்று நாம் நிற்கும் போது, நம் பரம்பரை வரிசையில் போய் நிற்கிறோம். இந்த வரிசைத் தொடர்பை வேறு எங்காவது, எந்த விதத்திலாவது உருவாக்க முடியுமா?”
- பெரியவர் சொல்லச் சொல்ல, பர்மாக்காரரிடம் பரவசம்!
அது மட்டுமல்ல. ஒரு மனிதனின் பிறப்புக்குப் பின்னே இப்படியொரு பரம்பரை வரிசை இருப்பதை நினைக்கக்கூட தெரியாமல், அதிகபட்சம் இரு பாட்டன் பாட்டி பேருக்கு மேல் தெரியாமல் அல்லவா நம் வாழ்க்கைப் போக்கு உள்ளது?
ஒரு குடும்பத்தைப் பொருத்தவரையில் அந்த இறைசக்தி குலதெய்வமாக, அவர்களுக்கான ஒரு பெயரில் வெளிப்படுகிறது. இப்படிச் சொல்வதுகூட தவறு. வெளிப்பட, வழிவகை செய்யப்பட்டது! அதுவும் யாரால்? நம் முன்னோர்களால்! அவர்கள் யார்? நம்முடைய தொடக்கங்கள்… நாம் யார்? அந்தத் தொடக்கத்தின் தொடர்ச்சி! மொத்தத்தில், நாம் வேறு அவர்கள் வேறு இல்லை.
இந்த வழிவழிப் போக்கில் ஒருவர் மூட்டை மூட்டையாகப் புண்ணியத்தைக் கட்டியிருக்கலாம். இன்னொருவர் பாவமேகூட பண்ணியிருக்கட்டுமே! நாம் அங்கே போய் நின்று நம் பொருட்டு பிரத்யேகமாக வெளிப்படும் அந்த இறைசக்தியைத் தொழும் போது, அவர்களும் பித்ருக்களாக விண்ணில் இருந்து பார்க்கிறார்கள். நாமும் ஆசீர்வதிக்கப்படுகிறோம். இது எத்தனை தூரப் பார்வையோடு, வடிவமைக்கப்பட்ட ஒரு விஷயம்?”
- பெரியவர் விளக்கி முடிக்க, வந்திருந்த கூட்டம் சிலிர்த்துப் போனது.
(நன்றி : தீபம் (கல்கி வழங்கும் ஆன்மீக இதழ்)

 

[nannilam_balasubramanian]

ஜகத்குரு காஞ்சி காமகோடி ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி சங்கராச்சார்ய ஸ்வாமிகள். புஷ்பமும் சுகந்தமும்போல், பாலும் சுவையும்போல், அக்னியும் பிரகாசமும்போல், அவள் பரமேசுவரனோடு பிரிக்க முடியாத ஞான சக்தி. இதேமாதிரி ஸ்ரீமந் நாராயணனோடும் பிரிக்க முடியாமல் சகோதர் பாவத்தில் இருக்கிறாள். அவள் துர்க்கையாக வந்து அசுரர்களை வதைத்தபோது வைஷ்ணவியாக இருக்கிறாள். ஸ்ரீகிருஷ்ண ஜெயந்தியின் போதே யசோதையின் கர்ப்பத்திலிருந்து விஷ்ணு மாயையாக இந்த துர்க்கை அவதரித்தாள். துர்க்கையை சரத்கால நவராத்திரியில் பூஜிக்கிறோம். கெட்டதை வதைத்தவள் அவள். இந்த சம்ஹாரத்துக்கு பிறகு நல்லதை வளர்க்க வேண்டும். ஞானத்தை வளர்க்க வேண்டும். ஞானோபதேசம் செய்ய அம்பாள் ஆவிர்ப்பதையே வஸந்த காலத்தில் ஒரு நவராத்திரியாகக் கொண்டாடுகிறோம். கிருஷணனோடு துர்க்கை தோன்றின மாதிரி, ஸ்ரீராம நவமியின்போது ஞானாம்பிகை தோன்றினாள். இந்த நவமி முடிய ஒன்பது நாட்கள் வஸந்த நவராத்திரி எனப்படும். சண்டிகையாக உக்கிர ரூபத்தில் எந்தப் பராசக்தியை சரத்கால நவராத்திரியில் பூஜித்தோமோ, அவளையே இப்போது ஸெளம்ய ரூபத்தில் ஞானாம்பாளாக பூஜிக்க வேண்டும். சண்டிகையாகிக் கெட்டதை சிக்ஷித்தவளே ஞானாம்பிகையாகி நல்லதை உபதேசித்து ரக்ஷிக்கிறாள். உமா என்பது பிரணவ ஸ்வரூபம் முன்பே சொன்னேன். நாதமே அவளுக்கு சரீரம் மாதிரி. நம் சரீரம் எத்தனை அழகாக இருக்கிறது என்று நாம் அகம்பாவப் பட்டுக் கொண்டாலும், துளி மேலே கீறிவிட்டால்கூட உள்ளே பார்க்கச் சகிக்காமல் இருக்கிறது. எத்தனையோ கழிவடைகளை உள்ளே அடைத்து வைத்திருக்கிறோம். இதற்குள் எங்கே என்று சொல்லத் தெரியாமல் அறிவு என்கிற ஒரு மணி இருக்கிறது. அவளுடைய சரீரமோ நாதமயம், சப்த மயம், வாக்கு மயம் - ஐம்பத்தோர் அக்ஷரங்களுமே அவளுக்குச் சரீரமாக இருக்கிறது. அதில் முழுக்க முழுக்க அறிவே வியாபித்திருக்கிறது. அந்த அறிவைத்தான் ஞானாம்பிகை என்பது. மாறிக்கொண்டும் அழிந்துகொண்டும் இருப்பவைகளைச் சத்தியமென்று நினைக்காமல், மாறாமல் சாசுவதமாக உள்ள ஒரே வஸ்துவை, அதற்கு வேறாக நான் என்று தனியாக ஒன்று இல்லை என்று அநுபவத்தில் தெரிந்து கொள்வதுதான் உண்மையான அறிவு. இந்த அறிவைத் தருகிற பராசக்தி ஞானாம்பிகையாகி திவ்விய மங்கள ஸ்வரூபிணியாக விளக்குகிறாள். அவளை எந்நாளும் தியானம் செய்து அநுக்கிரஹம் பெறுவோம்.அம்பாளை உபாஸிப்பதன் பலன்.

 

[nannilam_balasubramanian]

Maha Periyavaa's Message on the Thazhamboo to Lord Shiva

Periyava Kural : Lingodhbhava Murthy Kadhai - YouTube

 

[nannilam_balasubramanian]

 

[nannilam_balasubramanian]

 

[nannilam_balasubramanian]

‘ஸ்வதர்மம்’ என்று ஒன்று சொன்னேன். அது ஒவ்வொரு ஜீவனும், அதே மாதிரி பல ஜீவர்கள் ஒன்று சேர்ந்த மநுஷ்ய ஸமூஹத்திலுள்ள ஒவ்வொரு வர்க்கமும் தனக்கென இயற்கையாக ஏற்பட்டிருக்கும் ஸ்வபாவப்படி ஒழுகி, தான் உள்ள ஸ்டேஜில் தனக்கு ஒரு நிறைவைப் பெற்று அடுத்த ஸ்டேஜீக்கு ஏற உதவி செய்யும் ஜன்மப் பணிதான். இங்கே புருஷ வர்க்கம், ஸ்த்ரீ வர்க்கம் என்ற இரண்டைப் பற்றிய பேச்சு, அப்படி பொதுவாக ஸ்த்ரீ வர்க்கம் – பெண்குலம் என்பது – தானும் நிறைந்து, உலகத்துக்கும் தன்னாலேயே நிறைவைத் தர எது உபாயமோ, அதையே ஸ்த்ரீயின் ஸ்வதர்மமென்றும் ஸ்த்ரீ தர்மமென்றும் சொல்வது.
ஸ்ருஷ்டி விசித்ரம் நம்மை ப்ரமிக்க வைக்கிற ஒன்று. மநுஷ்ய ஜாதி தன்னுடைய புத்திப் பெருமையால் ஸ்ருஷ்டியின் உச்சியில் தானே இருப்பதாக முழக்கிக் கொண்டிருந்தாலும் இந்த மஹா புத்திசாலிதான் தனக்கே இயற்கையான ஸ்வபாவ-ஸ்வதர்மங்கள் இன்னவென்று ஸரிவரத் தெரியாமல் திண்டாடுகிறான்! அது திண்டாட்டம் என்றும் தெரியாமல் கொண்டாட்டம் போடுகிறான்! இதற்கு ஒரு உருவகமாக – Personification – ஆகத்தான் – அர்ஜீனன் தனக்கான ஸ்வர்மமே தெரியாமல் இருந்ததும், அவனுக்கு பகவானே உபதேசம் பண்ணி அதைத் தெரிவித்ததும். அர்ஜீனனுக்குத் தானே நேரில் உபதேசித்தவரேதான் தர்ம சாஸ்த்ரகாரகர்ளான ரிஷிகளின் மூலம் ஸகல ஜனங்களுக்கும், ஜனங்களில் ஒவ்வொரு வர்க்கத்தினருக்கும் அவரவர்களுக்கான தர்மங்களை உபதேசித் திருக்கிறார். ஸ்வதர்மம் தப்பிப் போவதற்கான ஸ்வேச்சை (சுயச்சை) ஸ்வதந்திரத்தை மநுஷ்ய ஜீவனுக்குக் கொடுத்து மாயை பண்ணுகிறவரே, அவனுக்கு அதிலிருந்து மீட்சி தருகிற தர்மோபதேச, ஞானோபதேசங்களையும் சாஸ்திரங்களின் வாயிலாகத் தெரிவிக்திருக்கிறார், அவற்றிலிருந்துதான் நாம் நம்முடைய ஸ்வதர்மத்தை அறியவேண்டும்.
கண்டதே காட்சி, கொண்டதே கோலம் என்பதாக மேல் மட்டத்தில் மட்டும் தெரியும் இஹ லோக ஜீவனத்தில் ஸெளக்யமாகத் தெரிகிறவற்றுக்காகவே ஸ்வதர்மம் தப்பி வேற வழியில் போவது. அப்படியே போய்க்கொண்டிருந்தால் பல தினுஸிலும் விபரீதம் நேரும்.
ஒவ்வொரு இனத்துக்கும் ஒவ்வொரு ஒழுங்குப்பாட்டு முறையிலான ஸ்வதர்மம் என்று ஸ்ருஷ்டியில் இருக்கிறது. இதில் மேல்மட்டத்தில் பார்த்து, உசத்தி, தாழ்த்தி பேதங்களைச் கல்பித்துக்கொண்டு, ஒருவிதமான ஸ்வதர்மம் படைத்தவர்கள் ஸம உரிமைப் போராட்டம் என்ற பெயரில், வேறுவிதமான ஸ்வதர்மத்துக்குப் பாயப் பார்த்தால், ஆரம்பத்தில் ஸரியாகப் போகிற மாதிரியே இருந்தாலும் போகப் போகத் தனி ஜீவர்களின் வாழ்க்கை, குடும்ப வாழ்க்கை, மொத்தமான பெரிய ஜன ஸமுதாய வாழ்க்கை எல்லாம் கெட்டுப் போகும். இஹம், பரம் இரண்டுக்குமான நிலைத்த ஸெளக்யம் கிடைக்காமல், ஏதோ ஒரு இடைக்காலத்தில் ஏதோ சில லாபங்கள் கிடைத்த மாதிரித் தோன்றுவதோடு முடிந்து போகும். சின்னதான தாற்காலிக நிறைவுக்காக நிஜமான நித்யமான நிறைவைக் கோட்டை விட்டதாக முடிந்து போகும்.
ஸ்த்ரீ ஜாதி அதன் ஸ்வபாவத்துக்கேற்ற ஸ்வதர்மத்தில் போகாமல் புருஷ ஜாதியின் வழியில் போவது இப்போதே விபரீத பலன்களை உண்டாக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. தங்கள் இயற்கைக்கு மாறுபட்ட தர்மம் ஒத்துக் கொள்ளாமல் ஸ்த்ரீகள் சரீர உபாதை, மனஸிலே stress, tension, அதனாலேயே மேலும் சரீர பாதிப்பு என்று கஷ்டப்படுகிறார்கள். குடும்ப வாழ்க்கையிலும் இது வந்து மோதித்தாக்குகிறது. வெளியிலே அப்படிக் காட்டிக் கொள்ளாவிட்டாலும் உள்ளுக்குள்ளே பழைய நாளில் க்ருஹலக்ஷ்மியை மத்யமாக வைத்து ஒரு வீட்டில் புருஷன்-பெண்டாட்டி-குழந்தைகள் பரஸ்பர அன்பினால் ஒரு அமைதியான கட்டுக்கோப்பில் இணைந்திருந்த நிலைமை இப்போது நலிவு கண்டு, அன்புக்குப் பதில் பணம்-பதவியால் ஒர் Show வுக்கு மாத்திரம் குடும்பம் என்று இருக்கிற மாதிரி ஆகிக்கொண்டு வருகிறது; குடும்ப வாழ்வில் அமைதியும் போய்விட்டது. இப்படிப் பல குடும்பங்களில் ஆகிறபோது, ஜன ஸமுதாயமும் சீர்கெட்டுப் போகத்தானே செய்யும்?

 

[P.J.]

Maha Periyava Aasirvatham

ஒரு சமயம், காஞ்சிப்பெரியவர் பக்தர்களுக்கு தரிசனம் தந்து கொண்டிருந்தார். வரிசையில் நின்ற தம்பதி ஒரு தட்டில் பூ, பழம், கல்கண்டு கொடுத்து அவரை வணங்கினர். திருமணமாகி ஏழு ஆண்டாகியும் குழந்தைப் பேறு இல்லாததைச் சொல்லி வருந்தினர்.
பெரியவர், ஒரு கணம் அந்த பெண்ணின் முகத்தை உற்றுப் பார்த்து, ""எத்தனை வருஷமா கோணல் வகிடு எடுத்து தலைவாருகிறாய்?'' என்று கேட்டார்.
அந்த பெண்ணோ, நினைவு தெரிந்த நாளாக இப்படியே தலை சீவுவதாக தெரிவித்தாள்.

""இன்று முதல் நேர் வகிடு எடுத்துக்கோ! அப்படியே தலை வாரி, அதில் குங்குமம் இட்டுக் கொள். சவுந்தர்ய லஹரி, ஆதித்ய ஹ்ருதயம், அஷ்டலட்சுமி ஸ்தோத்திரம் இரண்டு மாதம் படித்து வா'' என்று சொல்லி ஆசியளித்தார். பெரியவர் கூறியபடியே அந்த பெண்ணும் செய்து வந்தாள். பெரியவரிடம் ஆசி பெற்று சென்ற, 51வது நாளில், மருத்துவரிடம் சோதித்தபோது, அவள் தாய்மை அடைந்தது உறுதியானது.
பெண்குழந்தை பிறந்தது. குழந்தையை மடத்திற்கு அழைத்து வந்து பெரியவரிடம் ஆசி பெற்றனர். அவர்களிடம் பெரியவர், ""உங்கள் குல தெய்வம் எது?'' என கேட்டார். அவர்கள், ""திருவாச்சூர் மதுரகாளியம்மன்'' என்றனர். பெரியவர் குழந்தைக்கு ""மதுராம்பாள்'' என்று பெயரிட்டு ஆசியளித்தார். அந்த தம்பதி அடைந்த மகிழ்ச்சிக்கு அளவே இல்லை.




Source:Aanmeegam | Aanmeegam News | Aanmeegam Malar | Aanmeegam Stories | SPIRITUAL Stories | SPIRITUAL News | SPIRITUAL Thoughts

 

[P.J.]

சன்னியாசிகள் ஏன் பிட்சை வாங்க வேண்டும்?

சன்னியாசிகள் தங்களுக்குத் தேவையான உணவை அந்தந்த வேளைக்கு மட்டும் பிட்சை எடுத்து உண்ண வேண்டும் என்று சாஸ்திரம் சொல்கிறது. அதில் மிகப்பெரிய தத்துவம் அடங்கியுள்ளது. தம்மைத் தாமே பக்குவப்படுத்திக் கொள்கிறார்கள். மானம், அவமானம் இவற்றைக் கடந்து எந்தவித விருப்பு, வெறுப்பும் இல்லாமல் பிட்சை எடுக்க வேண்டும். பிட்சை போட்டாலும், போடாவிட்டாலும், அது ருசித்தாலும், ருசிக்காவிட்டாலும் சமமாக ஏற்றுக் கொள்ளும் பக்குவம் வருவதற்காகவே பிட்சை உள்ளது. பிட்சை போடாத மனிதர்களை வெறுப்பது கூடாது. அவர்களையும் சமமாக நினைக்க வேண்டும். உண்மையான ஞானிக்கு சாப்பிடாமல் கூட இருக்க முடியும். அவர்களுக்கு பசி கிடையாது. ஞானிகளுக்கு நாம் உணவு அளிக்கும் பொழுது நம்முடைய பாவத்தை போடுகிறோம். ஞானிகள் தங்களுடைய புண்ணிய பலத்தை நமக்குத் தருகிறார்கள். எவ்வளவு உயர்ந்த தத்துவம் !

ஒருமுறை காஞ்சி மகா பெரியவர் ஒரு வாரம் முழுவதும் பிட்சைக்குப் போகாமல் மவுன விரதமிருந்தார். சீடர்கள் தாங்கள் ஏதேனும் தவறு செய்து விட்டோமோ என வருந்தி பெரியவரிடம் கேட்டனர். உங்கள் யாரிடமும் எனக்குக் கோபமோ, வருத்தமோ இல்லை. போன முறை பிட்சைக்குச் சென்ற பொழுது ஓர் அகத்தில் இட்ட கீரை மிகவும் சுவையாக இருந்தது. மறுநாளும் அதுமாதிரி இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் என மனம் விரும்ப ஆரம்பித்தது. சுவையில் நாட்டம் சென்றதும் மனதைக் கட்டுப்படுத்த ஒரு வாரம் உண்ணாவிரதமும் மவுன விரதமும் இருக்கத் தீர்மானித்தேன். ஆதலால்தான் பிட்சைக்குப் போகவில்லை. இது எனக்கு நானே கொடுத்துக் கொண்ட தண்டனை. நீங்கள் யாரும் வருந்த வேண்டாம்! என்றாராம். எப்பேர்ப்பட்ட மகான் ! இது ஞானிகளின் மனப்பக்குவத்திற்கு உதாரணம். ஆதிசங்கரர் பிட்சை கேட்ட சமயம் ஓர் ஏழைப் பெண்மணி தனக்காக வைத்திருந்த ஒரே ஒரு நெல்லிக்கனியை (வேறு உணவு எதுவுமே இல்லாததால்) பிட்சை இட்டதால் அவர் வீட்டில் மகாலட்சுமி பொற்காசுகளை மழையாகப் பெய்வித்தாள் என்பது வரலாறு.


Temple News | News | Dinamalar Temple | ???????????? ??? ?????? ????? ?????????

 

[nannilam_balasubramanian]

ஸமயாசாரம், மதாசாரம் என்று சொல்லும்போது ஒரு மதத்தின் நெறி முழுவதையும் “ஆசாரம்” என்பது குறிப்பிடுகிறது. ஆனால் பொதுவிலே ஒருத்தர் ஆசாரமாயிருக்கிறார். என்றால், மடி-விழுப்பு என்று இரண்டு சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறோமே (வார்த்தையிலாவது இன்றைக்கு வரையில் இருக்கிற ‘மடி’ அடியோடு மறந்து போய்விடக் கூடாதென்றுதான் இந்த உபந்நியாஸமெல்லாம் பண்ணுவது) அதிலே மடியாயிருப்பது என்றுதான் வைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். மடி, விழுப்பு பார்க்கிறதுதான் ஆசாரம்; சாஸ்திரத்தில் சொன்ன பிரகாரம் ஒருத்தர் சிகை வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார். கச்சம் போட்டு வேஷ்டி கட்டிக் கொண்டிருக்கிறார். புண்ட்ர தாரணம் [நெற்றிக்கிடுதல்] பண்ணிக் கொண்டிருக்கிறார், நாள் நக்ஷத்ரம் பார்த்துக் காரியம் பண்ணுகிறார், க்ளப்புக்கு [ஹோட்டலுக்கு]ப் போவதில்லை, எவர்ஸில்வரில் சாப்பிடுவதில்லை என்றால் அவரை ஆசாரமாயிருக்கிறார், orthodox என்கிறோம்.
இப்படியாக ஒரு மதத்தின் எல்லா நெறிகளுமே அதன் ஆசாரந்தானென்றாலும், வெளி வாழ்க்கையில் அதன் கட்டுப்பாட்டுபடி நடந்து கொண்டு, அதில் சொல்லியிருக்கிற வெளியடையாளங்களான சின்னங்கள் முதலியவற்றை மேற்கொண்டு நடந்து காட்டுவதே குறிப்பாக ஆசாரம், ஆசாரம் என்று வழங்குகிறது.
ஆனால் ஆசாரம் என்பது முழுக்க வெளி விஷயந்தான் என்று நினைத்து விட்டால் அது தப்பு. வெளி ஸமாசாரங்களாலேயே உள் ஸமாசாரங்களை, உள்ளத்தை உயர்த்திக் கொள்ள உதவுகிறதுதான் ஆசாரம்[SUP]*[/SUP]. அதோடுகூட நேராக உள்ளத்தின் ஸமாசாரங்களையும், வாழ்க்கை நெறிகளையுங்கூட ஆசார சாஸ்திரங்களிலே சொல்லியிருக்கிறது.
‘ஆசாரம்’ என்பதைத் தமிழிலே நேராக ‘ஒழுக்கம்’ என்று சொல்லிவிடலாம். “உயிரினும் ஓம்பப்படும்” என்று திருவள்ளுவர் எதைச் சொல்லியிருக்கிறாரோ, அப்படி நம் பிராணனைவிட உசந்ததாகக் கருதி எதை ரக்ஷிக்க வேண்டுமோ அந்த தர்ம வழியே ஆசாரம். தர்மம் என்கிறது அகம், புறம் எல்லாவற்றிலும் எல்லா அம்சங்களையும் தழுவுகிற விஷயமல்லவா?
இங்கிலீஷில் ‘ character’ என்பதாக ஒருத்தனின் உள் ஸமாசாரமான குணத்தையும், ‘conduct’ என்று அவனுடைய வெளி ஸமாசாரமான நடத்தையையும் சொல்கிறார்கள். ஆசாரம் என்பதும் ஒழுக்கம் என்பதும் காரெக்டர், கான்டக்ட் ஆகிய இரண்டையும் ஒன்றாக்கிச் சேர்த்துக் கொடுப்பது. இது வெறுமனே morality,ethics என்று சொல்கிற இஹ வாழ்க்கைக்கான நன்னெறிகளாக மட்டுமில்லாமல் பர லோகத்துக்கும் உதவுவதான காரியங்களை ஸம்ஸ்காரங்களை, சினனங்களை, விதி நிஷேதங்களை (இன்ன செய்யலாம், இன்ன செய்யக்கூடாது என்பவற்றை) யும் சொல்கிறது.
புற விஷயம் மாதிரியிருந்தாலும் அக விஷயத்துக்கும் உபகாரம் பண்ணும்படியாகவும், இம்மைக்கு மட்டுமில்லாமல் மறுமைக்கும் உதவுவதாகவும் நம்முடைய ஆன்றோர்கள் வகுத்துத் தந்திருக்கிற முறையே ‘ஆசாரம்’.

 

[P.J.]

"சர்க்கரைப் பொங்கல் வழங்கணும்னு ஆசைப்பட்டார் பெரியவா!"
==============================================

பெரியவா பண்ணின இன்னொரு மகத்தான விஷயம், பிடி அரிசித் திட்டம். இதுல கிடைச்ச அரிசியைக் கொண்டு சமைச்சு, ரெண்டாவது மற்றும் நாலாவது ஞாயித்துக் கிழமைகள்ல, சென்னை போரூருக்குப் பக் கத்துல, கெருகம்பாக்கம் ஸ்ரீநீலகண்டேஸ்வரர் கோயில்ல கொடுத்து நைவேத்தியம் பண்ணி, எல்லாருக்கும் பிரசாதமா தந்தோம். இப்படித் தான், திருச்சி திருவானைக்காவல் அகிலாண் டேஸ்வரி கோயில்ல, ஒரு கடைசி வெள்ளிக் கிழமை அன்னிக்கி சர்க்கரைப் பொங்கல் வழங்கணும்னு ஆசைப்பட்டார் பெரியவா!

சுந்தரம்னு ஒரு அன்பர் ரொம்ப சிரத்தையா எங்ககூட சேர்ந்து சேவை பண்ணுவார். சர்க்கரைப் பொங்கலுக்கு பத்து மூட்டை அரிசி ஆகும்னா, அதுக்கு வெல்லம் எவ்வளவு தேவைப்படும்னு பாருங்கோ! நாலு பேர் உடைக்க, நாலு பேர் சமைப்பா. அதிகாலை ரெண்டு, ரெண்டரைக்கெல்லாம் சமையல் பண்ண ஆரம்பிச்சிடுவோம். வடக்கு வீதியில, நகரத்தார் சத்திரம் ஒண்ணு இருக்கு.

அந்த இடத்துல, மிகப் பெரிய கோசாலை நடத்தினா பெரியவா (இப்போ, அங்கே ரிக்வேத பாடசாலை நடக்கிறது). அங்கேதான் பிரசாத விநியோகம் பண்ணுவோம். ஆடி கடைசி வெள்ளியின்போது, அன்னதானம் நடக்கும். அந்த விழாவுக்கு, வட நாட்டுக்காரா உள்பட, எல்லாரும் வந்து கலந்துப்பா.

‘வீட்டு விசேஷங்கள்ல கலந்துக்கறவா தான் லட்டு, ஜிலேபிலாம் சாப்பிடணுமா?’னு கேப்பார் பெரியவா. அதனால, அந்த அன்னதானத்துல வெறும் சாதம், குழம் புன்னு மட்டும் இல்லாம, ஸ்வீட்டும் போடு வோம். பரிமாறும்போது, ‘வேஸ்ட் பண்ணப் படாது’ன்னுதானே எல்லாரும் சொல்லு வோம்?!

ஆனா, ‘எறியற மாதிரி பரி மாறுங்கோ!’ன்னு சொல்லுவார் பெரியவா. அதாவது, திருப்தியா சாப்பிட்டுட்டு, இலையில கொஞ்சம் மிச்சமே வெச்சிருக் கணும்; அந்த அளவுக்கு ஒருத்தர் வயிறு நிறையற மாதிரி பரிமாறணும்கிறது பெரியவாளோட திருவுள்ளம்!

Source: Panchanathan

 

[P.J.]

தனக்குஎன்னதேவைஎன்றுமகானிடம்நேரில்கேட்டுபெரும்வழக்கத்தைஅந்தஅம்பாள்கடைப்பிடித்துவந்திருக்கிறாள்!

ஒருதடவைஆந்திராவில்மகாபெரியவாமுகாமிட்டுஇருந்தபோதுநடந்தசம்பவம்இது. வழக்கமானபூஜைநேரம். மகான்சிறியகாமாட்சிஉருவசிலையைமுன்னால்வைத்துபூஜையைஆரம்பித்துவிட்டார்.

அந்தநேரத்தில்எங்கிருந்தோவந்தஒருத்திஏகமாகசத்தமிட்டுகொண்டு 'எனக்குபுடவைகொடு... புடவைகொடு!' என்றுகூவினாள், ரகளைசெய்தாள்.

அவள்உடலில்பழையபுடவைஒன்றுகந்தல்கந்தலாககாட்சியளித்தது. அவளின்இடதுமுழங்காலுக்குமேலேபுடவைகொஞ்சம்பெரிதாகவேகிழிந்திருந்தது

'பூஜைநேரத்தில்இப்படிஒருதொலையா?' என்றுபெரியவாளின்சிஷ்யர்கள்அவளைஅங்கேஇருந்துவிரட்டதொடங்கினார்கள்.

அமைதியாகஅவளைபார்த்தமகான், அவர்களைபார்த்துகையமர்த்திவிட்டு, ஒருபுடவையைகொண்டுவரசொல்லி, அதைதட்டில்பழங்களோடுவைத்துஅவளிடம்கொடுத்தார். புடவையைஎடுத்துக்கொண்டஅவள்அங்கிருந்துவேகமாகபோய்விட்டாள்.

அங்கிருந்தசிஷ்யர்களில்ஒருவருக்குமனதில்ஏதோசந்தேகம். அவள்பின்னாலேயேவேகமாகபோனார். ஆள்நடமாட்டம்குறைந்தஇடத்திலஅந்தசிஷ்யர்கடந்தபோது, அவர்கன்னத்தில்யாரோ 'பளீர்' என்றுஅறைந்ததுபோலிருந்தது!

அங்கேயேமயங்கிவிழுந்தவர்பெரியவாஇருந்தஇடத்துக்குவரசற்றுநேரமாயிற்று.

'என்னடா... புடவைஎன்னாச்சுனுபார்க்கபோனியோ?வந்தவஅம்பாள்டாமடையா' என்றுதன்முன்னேஇருந்தவிக்ரகத்தைசுட்டிகாட்டினார்மகாபெரியவா.

வந்தவளின்உடலில்புடவைஎங்குகிழிந்திருந்ததோ, அதேஇடத்திலதான்தேவியின்சிலையில்உடுத்தப்பட்டிருந்சேலையும்கிழிந்திருந்தது!

தனக்குஎன்னதேவைஎன்றுமகானிடம்நேரில்கேட்டுபெரும்வழக்கத்தைஅந்தஅம்பாள்கடைப்பிடித்துவந்திருக்கிறாள்!


Source:Hari Haran- Sage Kanchi

 

[nannilam_balasubramanian]

Messages of Maha Periyavaa

PRAYER
​

The purpose of prayer is not to petition for benefits. Such petitioning implies either that God does not know what we want, which will militate against His omniscience, or that He waits to be asked and delights in praise, which will degrade Him to the level of ordinary man. Why then do we pray? Though Omniscient God is immanent in every creature and knows what is in the heart of every person, yet, if what we wish to say in prayer remains unsaid, it afflicts our heart and so prayer heals that affliction. By prayer we do not seek to change what God ordains; in fact, we cannot do so. We go to Him to remove our impurities. As Tiruvalluvar said, we attach ourselves to Him, who has no attachments, to rid ourselves of our attachments. A devout consciousness that God exists will itself do the miracle of alchemising us into purity of nature. We obtain a spiritual charge into our frame by being in His presence. Agajaana padmaarkam gajaananam ahamisam Anekadam-tam bhaktaanaam ekdantam upaasmahe.
This is a familiar prayer verse addressed to Vinayaka. Agaja is the Divine Mother, Parvathi. As we know, Sri Parvathi is regarded as the daughter of the mountain, Himavan. While even trees, plants and creepers are considered to have motion, because they grow upwards, mountain is static or again,motionless. Being born mountain , Parvathi is Agaja. At the sight of Her beloved child, Vinayaka, Sri Parvathi's face (aananam) beams With joy, even as the lotus face (padma aanana) of Sri Parvathi, Vinayaka is the sun (arka). For His devotees, Vinayaka showers. Benefits generously -bhaktaanaam anekadam. He has only one tusk - eka-dantam. The devotee says that he is worshipping that elephant-faced Vinayaka - Tam- gajaananam upaasmahe - who is the beloved son of Agaja, etc.

GOD IS ONE​

All troubles in this world start only when attempts are made to wean away people from their native religion and to convert them to a new faith, by holding out the temptation that people can attain salvation only if they embraced that new faith. This is more than what any sensible person can swallow. Since every religion speaks of God, to ask a person to give up the religion in which he is born is tantamount to asking him to give up God and is a sin against God. It is the duty of every person to follow the religion of his ancestors.

Source : Kamakoti.Org
contd..

 

[nannilam_balasubramanian]

INNER IMPURITIES​

All of us take care to keep our bodies and our clothes clean. But do we bestow any attention on our inner or mental cleanliness? Inner impurity is the result of desire, anger, and fear. It is common knowledge that when one is in the presence of one’s mother one keeps all evil thoughts under control. Similarly in the presence of the Divine mother we can control our evil thoughts. We can cleanse our hearts only by the Dhyana-thirtha (holy water of meditation) of the Divine Mother. When the heart is so cleansed, It will learn to distinguish the real from the unreal, which will result in the end of births. A day spent without a conscious attempt to clean one's heart, is a day wasted. Impurity of cloth or body will lead to disease which will last only for one life-time. But impurity of heart will lead to diseases which will afflict the soul for several births.

​

ISHTADEVATA​

Some Western scholars in their ignorance have dubbed Hindu religion as polytheistic. The uniqueness of our religion lies in the fact that under whichever name a devotee worships his Ishtadevata - that manifestation of God which appeals to him most - he considers Him as the all-pervading Paramatma. In fact, the culmination of all conception of the Supreme Being is in Monism. That is Advaita Vedanta, Isvara, Narayana and Parasakti are all different aspects of the one Supreme Being. This is visibly illustrated in the Divine forms of Ardhanaareeswara and Sankara-Narayana. Such manifestations of the Divine are installed in many South Indian temples.

Contd...
​

 

[nannilam_balasubramanian]

TRUE EDUCATION​

Right education should make us know that God is the Truth. Knowledge must fill one with good qualities, through which alone one can realise the Truth, that is God. Therefore, the goal of knowledge is the understanding of the Ultimate Truth. The first fruit of education must be humility and self- control. Education that does not produce these qualities is useless.

GURUKULA SYSTEM​

In ancient days, students went to a guru and requested him to teach them. Now, we have schools for every branch of knowledge, except, perhaps, nadaswaram. According to the ancient system, the pupil must forget his home during the period of his gurukula, and study under the roof of the teacher’s dwelling. He had also to maintain the teacher and himself by obtaining alms (bhiksha) and cooked food. The whole of the food thus obtained was placed before the guru and the pupil can take only what the guru sets apart for him. In this way a guru, who had a number of pupils, was able to secure enough food for the maintenance of himself and his disciples and also to spare to those in need. The salutary effect of begging is that it helps to destroy ahamkaara. Another feature of our ancient education is that if a student misbehaved ­the guru could send him away or subject him to an appropriate act of atonement (praayaschitham).

​

THE PATH OF GOOD LIFE​

Each one of us know to the full extent the mistakes and sins committed by him or her. But outsiders become aware of only a fraction of these faults and they criticize us for that. We try to hide our faults before others and to show off only our merits. Sometimes we even shed tears over our faults. There is no use of of merely weeping. On the other hand, we should remind ourselves of our faults at the end of each day and pray to God to give us strength to resist evil thoughts and deeds and to help us not to repeat the mistakes we have committed. It is human error to slip from the right path. A man who has swerved from the right path is called Patita and the Tamil expression used in respect of a woman who has erred is cherukki, meaning, one who has slipped. We must overcome this tendency to slip and rise to the noblest heights of virtue.

Contd..

 

[nannilam_balasubramanian]

ADVERSITY​

​

When adversities overtake us, we blame God and complain that He is blind to our misfortunes. But if we indulge in a little introspection, we will realise that our faults are so enormous that we are utterly unworthy of His grace and, if in spite of that, we are able to get food, shelter and clothing, it is due to the abundant mercy of God. We must consider the difficulties we encounter as a blessing in disguise. A mother may tie the hands of her child who has the propensity to pick up and eat mud. This seeming cruelty of the mother is for the good of the child. Similarly, troubles are verily God's grace to save us. In the entire picture of life, troubles form but a tiny spot. In our ability to visualise in the past and the future, we complain when we suffer in the present. A proper perspective will enable us to understand our present plight in its proper setting.

VIBHUTI OR SACRED WHITE ASH​

You may have heard of th incident of Saint Manickavachagar making the dumb daughter of the Buddhist ­King of Ceylon respond in verses to his philosophic questions, before Sri Nataraja of Chidambaram. This Saint was able to convince the Buddhist King that the ultimate end was not nirvana or state of nothingness. Sri Manickavachagar illustrated this with the help of vibhuti or sacred ash. When any object is consumed by fire, it becomes charred. If that black residue is burnt again, it becomes white ash. White ash continues to remain white even when burnt again. This shows that white is the ultimate and black is proximate to it. Science tells us that diamond and coal are basically one. White and black are not mentioned in the seven primary colours. So white and black are not colours. The primary colours get separated from the objects to which they are attached when subjected to the test of fire and the objects themselves turn black first and ultimately white. Similarly, in the mental and spiritual plane, the Ultimate Reality is Siva, who is white, and proximate to Him is Parvati who is dark. When we test everything in the fire of jnana, or true knowledge, the residue is white is Siva. Ash in the material plane corresponds to Siva m the spiritual plane. We smear our bodies with the sacred ash to remind ourselves of Siva and the fact that the ultimate goal of life is Siva. Contd..